Σχόλιο: Ας όψονται οι εκκλησιαστικοί
που στέλνουν τον κόσμο στη σφαγή
με την δαιμονική θεολογία «δωρεάς οργάνων!»
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΜΕΝΑΚΗΣ: Ο 18χρονος Στέλιος Καμενάκης έχοντας μείνει 11 ολόκληρους μήνες στα δημόσια νοσοκομεία και το ειδικό κέντρο αποκατάστασης και αποθεραπείας της Λάρισας, επέστρεψε γερός και δυνατός στο σπίτι του στον Κουτσουρά Λασιθίου.
Η οικογένειά του θεωρώντας ότι, ο σοβαρός τραυματισμός του, σε
τροχαίο ατύχημα με μοτοσυκλέτα στον Αθερινόλακκο, το απόγευμα του
Σαββάτου 22 Ιουλίου του 2017, ήταν ένα κακό όνειρο που πέρασε,
αισθάνεται την ανάγκη να απευθύνει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» από καρδιάς,
σε όλους εκείνους που βοήθησαν με τον οποιονδήποτε τρόπο, στο να
αποκατασταθεί η υγεία του αγαπημένου τους Στέλιου.
«Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Ιεράπετρας και του Βενιζέλειου Ηρακλείου», ανέφερε, ενώ ευχαρίστησε όλους όσους τον βοήθησαν να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Εκείνη τη μέρα έφυγα μαζί με το Στέλιο και έμεινα δίπλα του όλους εκείνους τους δύσκολους μήνες που έδινε τη μάχη να ξανασταθεί όρθιος. Έφυγα μαζί του και γύρισα μαζί του 11 μήνες μετά και ο Στέλιος είναι όρθιος. Συνεχίζει εδώ στο σπίτι μας την αποθεραπεία και κάνει ξανά όνειρα! Τα όνειρα που έκανε πριν τραυματιστεί στον Αθερινόλακκο.
Στο διάστημα αυτό συγγενείς φίλοι γνωστοί και άγνωστοι, μας έδιναν κουράγιο και δύναμη και έκαναν την προσευχή τους, για το παιδί μας. Τους ευχαριστώ όλους πραγματικά», μας λέει συγκινημένη η μητέρα του Στέλιου κ. Μαίρη Δανδουλάκη – Καμενάκη (ασφαλιστική σύμβουλος).
Η μητέρα του Στέλιου και ο πατέρας του Μανώλης Καμενάκης, είχαν πίστη στο Θεό και δεν τα παράτησαν ποτέ. Από την πρώτη στιγμή πίστεψαν ότι ο δυνατός οργανισμός του 17χρονου γιού τους, θα ανταποκριθεί, αν και οι γιατροί τους έλεγαν ότι θα μείνει «φυτό»…
«Η δύναμη δεν προκύπτει από τις νίκες. Οι μάχες που δίνεις είναι που μεγαλώνουν τη δύναμή σου. Όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες και αποφασίζεις να μην παραδοθείς, αυτό είναι δύναμη.
Το πίστευα ότι μπορούσε να γίνει καλά και τα καταφέραμε. Ο Στέλιος πέτυχε ένα θαύμα, δίνοντας τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του.
Όταν 11 μήνες μετά γυρίσαμε στο Βενιζέλειο και τον είδαν όρθιο, οι εντατικολόγοι και οι νευροχειρούργοι, μας έλεγαν ότι με το Στέλιο έχει γίνει πραγματικά ένα θαύμα!», προσθέτει η μητέρα του Στέλιου.
Η μοιραία μέρα
Η 22α Ιουλίου του 2017 ήταν η πιο άτυχη μέρα για την οικογένεια του Μανώλη Καμενάκη.
Το πρωί εκείνης της μέρας ο Μανώλης Καμενάκης κήδευε τη γιαγιά του που υπεραγαπούσε και το ίδιο απόγευμα συνόδευε στην τελευταία του κατοικία έναν από τους αγαπημένους του φίλους, τον Γιώργο Αδαμάκη που έφευγε νεότατος από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο.
Την ώρα της κηδείας του Γιώργου Αδαμάκη, ανάμεσα στο πλήθος, η σπαραχτική κραυγή της Μαίρης Δανδουλάκη – Καμενάκη, στο άκουσμα της είδησης του τραυματισμού του παιδιού της σε τροχαίο στον Αθερινόλακκο, επιβεβαίωνε το κακό προαίσθημα που είχε, ότι και κάτι άλλο δυσάρεστο θα συμβεί.
Κατάφερε όμως να διατηρήσει την ψυχραιμία της να τρέξει με τον σύζυγο της κοντά στο Στέλιο, να κινητοποιήσει όλους όσους έπρεπε, για να δοθεί οργανωμένα η μάχη της αποκατάστασης και της αποθεραπείας του 18χρονου σήμερα, που θέλει να πάει να τελειώσει το σχολείο του και να αναλάβει το συνεργείο του πατέρα του.
Στο Βενιζέλειο, ο Στέλιος έμεινε από τις 22 Ιουλίου μέχρι τις 6 Οκτωβρίου.
Έπειτα μεταφέρθηκε σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης και αποθεραπείας της Λάρισας, όπου με σωστό πρόγραμμα και καλή διατροφή άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα αισιόδοξα δείγματα ότι θα αποκατασταθεί η υγεία του από τα τέλη του Γενάρη. Η φυσιοθεραπεία, κινησιοθεραπεία, η λογοθεραπεία, οι ασκήσεις στην πισίνα, η εργοθεραπεία και οι βιταμίνες με την ειδική διατροφή που έκανε ο Στέλιος, ο οποίος έδειχνε αποφασισμένος να συνεργαστεί και να παλέψει για να γίνει καλά, έφεραν γρήγορα, πολύ καλά αποτελέσματα.
«Σήμερα ο Στέλιος είναι στο σπίτι μας και είναι όρθιος. Αυτοεξυπηρετείται και συνεχίζει το πρόγραμμα της πλήρους αποκατάστασης του. Η ομιλία του έχει αρχίσει να επανέρχεται και θα συνεχίσει να κάνει ότι χρειάζεται για να γίνει 100% καλά.
Θέλω να πω τέλος, σε όσους αντιμετωπίζουν ανάλογες περιπέτειες, να μην το βάζουν κάτω και να έχουν πίστη στο Θεό», μας λέει η ηρωίδα μάνα του Σέλιου, Μαίρη Δανδουλάκη-Καμενάκη από τον Κουτσουρά Λασιθίου.
Υπενθυμίζεται ότι ο νεαρός πολυτραυματίας τότε έμεινε 2,5 μήνες σε κώμα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου.
Όταν ξύπνησε στις αρχές Οκτωβρίου του 2017 και άρχισε να αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα, οι γιατροί έκριναν ότι έπρεπε να μεταφερθεί σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης και αποθεραπείας.
Τον Γενάρη του 2018 άρχισε να γνωρίζει τους γονείς του που δεν έφυγαν ούτε μια στιγμή από κοντά του.
Πηγή: neakriti.gr
«Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Ιεράπετρας και του Βενιζέλειου Ηρακλείου», ανέφερε, ενώ ευχαρίστησε όλους όσους τον βοήθησαν να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Εκείνη τη μέρα έφυγα μαζί με το Στέλιο και έμεινα δίπλα του όλους εκείνους τους δύσκολους μήνες που έδινε τη μάχη να ξανασταθεί όρθιος. Έφυγα μαζί του και γύρισα μαζί του 11 μήνες μετά και ο Στέλιος είναι όρθιος. Συνεχίζει εδώ στο σπίτι μας την αποθεραπεία και κάνει ξανά όνειρα! Τα όνειρα που έκανε πριν τραυματιστεί στον Αθερινόλακκο.
Στο διάστημα αυτό συγγενείς φίλοι γνωστοί και άγνωστοι, μας έδιναν κουράγιο και δύναμη και έκαναν την προσευχή τους, για το παιδί μας. Τους ευχαριστώ όλους πραγματικά», μας λέει συγκινημένη η μητέρα του Στέλιου κ. Μαίρη Δανδουλάκη – Καμενάκη (ασφαλιστική σύμβουλος).
Η μητέρα του Στέλιου και ο πατέρας του Μανώλης Καμενάκης, είχαν πίστη στο Θεό και δεν τα παράτησαν ποτέ. Από την πρώτη στιγμή πίστεψαν ότι ο δυνατός οργανισμός του 17χρονου γιού τους, θα ανταποκριθεί, αν και οι γιατροί τους έλεγαν ότι θα μείνει «φυτό»…
«Η δύναμη δεν προκύπτει από τις νίκες. Οι μάχες που δίνεις είναι που μεγαλώνουν τη δύναμή σου. Όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες και αποφασίζεις να μην παραδοθείς, αυτό είναι δύναμη.
Το πίστευα ότι μπορούσε να γίνει καλά και τα καταφέραμε. Ο Στέλιος πέτυχε ένα θαύμα, δίνοντας τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του.
Όταν 11 μήνες μετά γυρίσαμε στο Βενιζέλειο και τον είδαν όρθιο, οι εντατικολόγοι και οι νευροχειρούργοι, μας έλεγαν ότι με το Στέλιο έχει γίνει πραγματικά ένα θαύμα!», προσθέτει η μητέρα του Στέλιου.
Η μοιραία μέρα
Η 22α Ιουλίου του 2017 ήταν η πιο άτυχη μέρα για την οικογένεια του Μανώλη Καμενάκη.
Το πρωί εκείνης της μέρας ο Μανώλης Καμενάκης κήδευε τη γιαγιά του που υπεραγαπούσε και το ίδιο απόγευμα συνόδευε στην τελευταία του κατοικία έναν από τους αγαπημένους του φίλους, τον Γιώργο Αδαμάκη που έφευγε νεότατος από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο.
Την ώρα της κηδείας του Γιώργου Αδαμάκη, ανάμεσα στο πλήθος, η σπαραχτική κραυγή της Μαίρης Δανδουλάκη – Καμενάκη, στο άκουσμα της είδησης του τραυματισμού του παιδιού της σε τροχαίο στον Αθερινόλακκο, επιβεβαίωνε το κακό προαίσθημα που είχε, ότι και κάτι άλλο δυσάρεστο θα συμβεί.
Κατάφερε όμως να διατηρήσει την ψυχραιμία της να τρέξει με τον σύζυγο της κοντά στο Στέλιο, να κινητοποιήσει όλους όσους έπρεπε, για να δοθεί οργανωμένα η μάχη της αποκατάστασης και της αποθεραπείας του 18χρονου σήμερα, που θέλει να πάει να τελειώσει το σχολείο του και να αναλάβει το συνεργείο του πατέρα του.
Στο Βενιζέλειο, ο Στέλιος έμεινε από τις 22 Ιουλίου μέχρι τις 6 Οκτωβρίου.
Έπειτα μεταφέρθηκε σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης και αποθεραπείας της Λάρισας, όπου με σωστό πρόγραμμα και καλή διατροφή άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα αισιόδοξα δείγματα ότι θα αποκατασταθεί η υγεία του από τα τέλη του Γενάρη. Η φυσιοθεραπεία, κινησιοθεραπεία, η λογοθεραπεία, οι ασκήσεις στην πισίνα, η εργοθεραπεία και οι βιταμίνες με την ειδική διατροφή που έκανε ο Στέλιος, ο οποίος έδειχνε αποφασισμένος να συνεργαστεί και να παλέψει για να γίνει καλά, έφεραν γρήγορα, πολύ καλά αποτελέσματα.
«Σήμερα ο Στέλιος είναι στο σπίτι μας και είναι όρθιος. Αυτοεξυπηρετείται και συνεχίζει το πρόγραμμα της πλήρους αποκατάστασης του. Η ομιλία του έχει αρχίσει να επανέρχεται και θα συνεχίσει να κάνει ότι χρειάζεται για να γίνει 100% καλά.
Θέλω να πω τέλος, σε όσους αντιμετωπίζουν ανάλογες περιπέτειες, να μην το βάζουν κάτω και να έχουν πίστη στο Θεό», μας λέει η ηρωίδα μάνα του Σέλιου, Μαίρη Δανδουλάκη-Καμενάκη από τον Κουτσουρά Λασιθίου.
Υπενθυμίζεται ότι ο νεαρός πολυτραυματίας τότε έμεινε 2,5 μήνες σε κώμα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου.
Όταν ξύπνησε στις αρχές Οκτωβρίου του 2017 και άρχισε να αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα, οι γιατροί έκριναν ότι έπρεπε να μεταφερθεί σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης και αποθεραπείας.
Τον Γενάρη του 2018 άρχισε να γνωρίζει τους γονείς του που δεν έφυγαν ούτε μια στιγμή από κοντά του.
Πηγή: neakriti.gr
σχόλιο:Ας όψονται οι εκκλησιαστικοί
που στέλνουν τον κόσμο στη σφαγή με την δαιμονική θεολογία «δωρεάς οργάνων!»
Τι μπορούμε να πούμε σε έναν νέο άνθρωπο ο οποίος ζει με τεχνητή καρδιά αναμένοντας το κατάλληλο μόσχευμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΤΙ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗΝ ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΤΟ ΘΥΡΑΜΑ ΜΟΛΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΟΣΧΕΥΜΑ !!! ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟ ?
ΔιαγραφήΣας συγχαίρω για την εύστοχη απάντηση που του δώσατε! Αυτή είναι η ωμή ανομολόγητη αλήθεια!
ΔιαγραφήΠρεπει να καταλαβουν ολοι οτι αλλο είναι κώμα και αλλο εγκεφαλικός θάνατος. Ακομα και σε μια αντίστοιχη περίπτωση να ηταν κάποιος και δυο χρόνια σε κώμα με σημάδια ότι ο εγκέφαλος του λειτουργεί,κανένας γιατρός δεν θα τον οδηγούσε σε δωρεά οργάνων. Οποτε μην χρησιμοποιείτε αυτην την ομορφη ιστορια για επιχείρημα. Ειναι άτοπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αγαπητέ Γιώργο...εγκεφαλικός θάνατος είναι αυτό που παθαίνουμε όλοι μας όταν διαβάζουμε και ακούμε τα εξής ανορθόδοξα από εσάς και άλλους: ότι δηλαδή μπορούμε να θεωρήσουμε κάποιον νεκρό ακόμη και αν λειτουργεί ακόμη η καρδιά του!!! Έτσι σκοτώνονται αργά και βασανιστικά όλα τα εγκεφαλικά μας κύτταρα...
ΔιαγραφήΔεν υπάρχει ομοφωνία στον επιστημονικό κόσμο αναφορικά με την ταύτιση "εγκεφαλικού" και βιολογικού θανάτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ φοβούμαι ότι χρησιμοθηρικοί λόγοι και ωφελιμιστικές επιδιώξεις και σκοπιμότητες υποκατέστησαν εν προκειμένω την επιστημονική αλήθεια και υπευθυνότητα.
ΓΑΛΗΝΟΣ