Και πάλι περι Αποτειχίσεως

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Οἱ συγγραφεῖς τῆς νέας αὐτῆς ἐκδόσεως τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἀσχολοῦνται μὲ τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, ποὺ ἀναφέρεται στὸν ΙΕ΄ ἱερὸ Κανόνα. "Κόλλησαν", ὅμως, σὲ λέξεις τοῦ Κανόνα, ἐνῶ ὁ συγγραφέας τοῦ κρινόμενου βιβλίου, μὲ ἀφορμὴ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα παρουσιάζει τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς ἐπισκόπους ποὺ διδάσκουν κακοδοξίες, μὲ ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὴν ἐσχατολογικὴ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀρνοῦνται δὲ κι αὐτοί, ὅπως καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, νὰ κατονομάσουν, ποιοί ἐπιτέλους εἶναι αὐτοὶ οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι. Πρόκειται, δυστυχώς, γιὰ μιὰ ἐπιπόλαια κριτικὴ συγχύσεως ἐννοιῶν καὶ πραγμάτων, ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ διαστρέβλωσης τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων.

Γνωρίζω ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ἑτοιμάζει ἀπάντηση στὰ ὅσα γράφονται στὸ βιβλίο ποὺ ἐξέδωσε ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς «15ος ΚΑΝΩΝ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ».

Επειδή, ὅμως, τὸ βιβλίο αὐτὸ ἀναφέρεται καὶ σὲ ὅσους ἔχουμε προχωρήσει σὲ ἀποτείχιση, κακίζοντάς μας, δημοσιεύουμε μιὰ πρώτη ἀπάντηση, ποὺ προέρχεται ὄχι ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, κείμενα δηλαδὴ τοῦ π. Θε­όδω­ρου, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς ὡς ὁ ἀρχηγὸς του ἀντι-οικουμενιστικοῦ ἀγῶνος.

Ὁ π. Θεόδωρος, εἶναι κα­θη­γη­τὴς Πα­τρο­λο­γί­ας, καὶ γνω­ρί­ζει πο­λὺ κα­λά, ποι­ά εἶ­ναι ἡ θέ­ση τῶν Πα­τέ­ρων σχε­τι­κὰ μὲ τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τι στοὺς αἱ­ρε­τί­ζον­τες «ὀρ­θό­δο­ξους» ἐ­πι­σκό­πους. Ἔχει πάρει σαφῆ θέση ὑπὲρ τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων καὶ τῆς ἀποτειχίσεως. Δὲν ἔχει ὡς πρὸς αὐτὸ ἐνδοιασμούς. Ἀπὸ τὰ κείμενά του βγαίνει ὅτι πρέπει νὰ προχωρήσουμε στὴν διακοπὴ κοινωνίας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές. Δὲν προχώρησε, ὅμως, ὁ ἴδιος στὴν ἀποτείχιση, περιμένοντας τὴν κατάλληλη περίσταση-χρόνο (ὅπως μᾶς δήλωσε). Γιὰ ὅσους ὅμως ἀποτειχίστηκαν, θεώρησε ὅτι ἔπραξαν κατὰ συνείδηση, ἐφαρμόζοντες ἕνα Ἱ. Κανόνα. Ὡς ἐκ τούτου οἱ θέσεις του εἶναι ἄκρως ἀντίθετες μὲ αὐτὲς τῆς ἀντι-αιρετικής ὁμάδος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Τί συμβαίνει λοιπόν; Τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ κάνει τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς νὰ προχωρήσει σ’ αὐτὴ τὴ διχαστικὴ κίνηση, ἐναντιούμενος σὲ Ἱ. Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, ἔστω προαιρετικό; Γιατί, μὲ τὸ βιβλίο αὐτό, δὲν κάνει κριτικὴ μόνο στὶς θέσεις τοῦ π. Εὐθύμιου, γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ τοῦ ΙΕ΄ Ἱ. Κανόνος, ἀλλὰ ἀρνεῖται καὶ αὐτὴν τὴν προαιρετικὴ ἀποτείχιση στὴν ὁποία προχωρήσαμε.

Ἐπικαλοῦνται οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου τὸν π. Ἐπιφάνιο, διαστρέφοντας οὐσιαστικὰ –μὲ ὅσα γράφουν–, ὅσα ὁ π. Ἐπιφάνιος δίδασκε. Ὁ π. Επιφάνιος, π.χ., ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν τὶς ἀπαρχὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τότε ποὺ ἐλάχιστες ἦταν οἱ παρεκτροπὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἐλάχιστες πληροφορίες καὶ φωτογραφίες ἀπὸ τὶς συμπροσευχὲς ὑπῆρχαν, οὐδένα δὲ βίντεο, ἀποδέχεται τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὡς προαιρετική· γράφει: Ὁ ΙΕ΄ Κανών «εἶναι δυνητικὸς καὶ οὐχὶ ὑποχρεωτικός. Δὲν ἀξιοῖ, ...ἀλλ’ ἁπλῶς παρέχει εἰς αὐτοὺς τὴ δυνατότητα. Ἄν τις κληρικός, λέγει ὁ Κανών, ἀποκοπῆ ἀπὸ τοιούτου Ἐπισκόπου “πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως”, οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου εἶναι» (Θεοδωρόπουλου Ἐπιφάνιου, ἀρχιμ., Τὰ δύο Ἄκρα, σελ. 75-76).

Ἂς ἔλθουμε, ὅμως, στὶς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου:

Ἤ­δη ἀ­πὸ τὸ 2001 ὁ π. Θ. Ζή­σης ἔ­γρα­φε: «Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­..ἐ­νι­στά­με­θα καὶ δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­θα. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα» (Ζή­ση Θ., “Μὲ τὸ ἀρ­νί­ο ἢ μὲ τὸ θη­ρί­ο; Μὲ τὸν Χρι­στὸ ἢ μὲ τὸν πά­πα;­”, Θε­ο­δρο­μί­α, Ἰ­α­νου­ά­ρι­ος‒Μάρ­τι­ος 2001).

Κι αὐ­τὲς οἱ ἐκ­φρά­σεις ἐ­πα­να­λή­φθη­καν μὲ τὴν «Δι­α­κή­ρυ­ξη κλη­ρι­κῶν καὶ μο­να­χῶν» τὴν ὁ­ποί­α προ­συ­πο­γρά­φουν πλὴν τοῦ π. Θ. Ζή­ση καὶ ὁ ―δι­ω­κό­με­νος ἀ­πὸ τὴν οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Σερ­βι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τὴν νε­ο­τα­ξι­κὴ Πο­λι­τεί­α τῆς Σερ­βί­ας― Μη­τρο­πο­λί­της Ρά­σκας κ. Ἀρ­τέ­μι­ος, ὁ π. Γ. Με­ταλ­λη­νὸς καὶ πολ­λοί ἄλ­λοι: «Τὸ θέ­μα τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συ­νε­χεί­ᾳ κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ τὴν πρά­ξη τους αὐ­τὴ ἀ­πο­βαί­νουν ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, εἶ­ναι τὸ μεῖ­ζον καὶ ἐ­πεῖ­γον θέ­μα στὴν ση­με­ρι­νὴ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ζω­ή. Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να· ὑ­πεύ­θυ­νοι γι­ὰ τὴν νό­σο εἴ­μα­στε ὅ­λοι, ὄ­χι μό­νον οἱ κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σοι κοι­νω­νοῦ­με μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες· ἡ ἐ­κτρο­πὴ καὶ ἡ πα­ρά­βα­ση μοι­ά­ζει μὲ τὰ συγ­κοι­νω­νοῦν­τα δο­χεῖ­α…» (“Μαρ­τυ­ρί­α ἢ ἀ­πο­στα­σί­α; Σκέ­ψεις καὶ ἐ­κτι­μή­σεις με­τὰ τὴ Ρα­βέν­να”, Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος, φ. 1466, 12.7.2002).

Δὲν εἶ­ναι σα­φὲς Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι ἑρ­μη­νεύ­ον­τες οἱ πα­ρα­πά­νω πα­τέ­ρες ὀρ­θὰ τὸν 15ο Κα­νό­να, θε­ω­ροῦν τὴν Δι­α­κο­πὴ Μνη­μο­σύ­νου ὡς τὸ μό­νο μέ­σο ἀν­τι­στά­σε­ως στὴν αἵ­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ; Δὲν εἶ­ναι σα­φὲς ὅ­τι ἀ­γνο­οῦν τὴν ἐ­φευ­ρε­τι­κὴ θε­ω­ρί­α σας πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io, ἀ­φοῦ αὐ­τὴ εἶ­ναι ἕ­να ἀ­πὸ τὰ ἐν­δει­κτι­κὰ ση­μεῖ­α καὶ ὄ­χι τὸ μο­να­δι­κὸ τῆς ἀ­πο­δο­χῆς τῆς αἱ­ρέ­σε­ως; Μή­πως θὰ ἐ­πι­κολ­λή­σε­τε τὴν κα­τη­γο­ρί­α τῆς «κα­κο­δο­ξί­ας» καὶ σ’ αὐ­τούς; Κι ἂν ὄ­χι σ’ αὐ­τούς, γι­α­τί σ’ ἐ­μᾶς ποὺ ἐ­φαρ­μό­σα­με τὴν Πα­τε­ρι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α ποὺ με­τὰ λό­γου γνώ­σε­ως ἐ­κεῖ­νοι τό­σα χρό­νι­α μᾶς δί­δα­ξαν;

Καὶ λί­γο ἀρ­γό­τε­ρα ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἔ­γρα­φε: «Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, πο­λύ­τε­κνος, τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος, ἀ­πο­φα­σι­σμέ­νος νὰ δι­α­κό­ψῃ τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ συμ­φω­νοῦν­τος μὲ ὅ­λα αὐ­τὰ ἐ­πι­σκό­που του, ὅ­ταν δι­α­κρι­τι­κὰ τοῦ ὑ­πεν­θύ­μι­σα τὶς πι­θα­νὲς δι­ώ­ξεις καὶ ποι­νὲς μοῦ εἶ­πε:

»“Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη. Τὸ πλῆ­θος τῶν σχε­τι­κῶν πα­τε­ρι­κῶν μαρ­τυ­ρι­ῶν ὑ­πάρ­χει τώ­ρα στὸ βι­βλί­ο μας “Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ὴ καὶ Ἁ­γί­α Ἀ­νυ­πα­κοή”» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α, καὶ w­ww.t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/87D26F7F.p­r­i­nt.el.a­s­px).

Βλέ­πε­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ποι­ά εἶ­ναι ἡ δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νεί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας; Αὐ­τὴν ἐκ­φρά­ζει καὶ ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος στὸ βι­βλί­ο του. Κι ἂν κά­που σφάλ­λει, ἔ­χει ζη­τή­σει νὰ τὸν δι­ορ­θώ­σε­τε, ἀλ­λὰ ὀρ­θό­δο­ξα, βά­σει τῆς Ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κῆς Δι­δα­σκα­λί­ας καὶ Πρα­κτι­κῆς, ὄ­χι κα­κό­δο­ξα, βά­σει τῶν αὐ­θαι­ρέ­των προ­σω­πι­κῶν σας ἀ­πό­ψε­ων. Αὐ­τὴν ἀ­κο­λου­θοῦ­με κι ἐ­μεῖς, κι ὄ­χι κά­ποι­ες δι­κές μας τά­χα ὑ­περ­βάλ­λον­τος ζή­λου πρα­κτι­κές. Χω­ρᾶ, λοι­πόν, με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τὴν τὴν ξε­κά­θα­ρη Πα­τε­ρι­κὴ θέ­ση ποὺ ἐκ­φρά­ζει ὁ π. Θε­ό­δω­ρος καὶ ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος, ἡ δι­κή σας ἄ­στο­χη ἑρ­μη­νεί­α, καὶ ἐ­ναν­τί­ον μας κα­τη­γο­ρί­α, καὶ ἡ πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io καινοφανὴς θέση;

Στὸ ἴ­δι­ο κεί­με­νο, λί­γο πα­ρα­κά­τω, ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἐ­παι­νεῖ ἱ­ε­ρο­μό­να­χο ποὺ δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο του Πα­τρι­άρ­χη. Γρά­φει: Ὁ Μ. Ἀ­θα­νά­σι­ος λέ­γει, πὼς «στὴν πε­ρί­πτω­ση ποὺ ὁ ἐ­πί­σκο­πος ἢ ὁ πρε­σβύ­τε­ρος, οἱ ὀ­φθαλ­μοὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, συμ­πε­ρι­φέ­ρον­ται κα­κῶς καὶ σκαν­δα­λί­ζουν τὸν λα­ό, πρέ­πει νὰ ἐκ­δι­ώ­κον­ται, ἔ­στω καὶ ἂν ὑ­πάρ­χῃ κίν­δυ­νος νὰ με­ί­νουν οἱ πι­στοὶ χω­ρὶς ποι­μέ­να. Εἶ­ναι κα­λύ­τε­ρα, συμ­φέ­ρει, χω­ρὶς ἐ­πι­σκό­πους καὶ ἱ­ε­ρεῖς νὰ γί­νον­ται οἱ συ­νά­ξεις στοὺς να­ο­ύς, πα­ρὰ νὰ ρι­φθοῦν οἱ πι­στοὶ μα­ζὶ μὲ τὸν ἐ­πί­σκο­πο καὶ τοὺς ἱ­ε­ρεῖς στὴν κό­λα­ση, ὅ­που πῆ­γαν οἱ Ἑ­βραῖ­οι τῆς ἐ­πο­χῆς τοῦ Χρι­στοῦ μα­ζὶ μὲ τοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς τους.­..

»Αὐ­τὸ ἔ­πρα­ξε στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ Ἁ­γι­ο­ρε­ί­της Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Γα­βρι­ὴλ καὶ μὲ μί­α ὀ­λι­γό­λο­γη καὶ θαρ­ρα­λέ­α Δή­λω­ση καὶ Ὁ­μο­λο­γί­α δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μα­ί­ου, με­τὰ τὶς συμ­προ­σευ­χὲς καὶ τὶς κοι­νὲς δη­λώ­σεις μὲ τὸν προ­η­γο­ύ­με­νο πά­πα. Στὸ ἑ­ξῆς, γρά­φει, γι­ὰ νὰ μὴ θε­ω­ρη­θῇ ὅ­τι μὲ τὴν σι­ω­πή μου συμ­φω­νῶ μὲ ὅ­σα γί­νον­ται, δὲν θὰ συμ­με­τέ­χω στὶς ἀ­κο­λου­θί­ες ποὺ μνη­μο­νε­ύ­ε­ται τὸ ὄ­νο­μα τοῦ οἰ­κου­με­νι­κοῦ πα­τρι­άρ­χου».

Καὶ σὲ ἄλ­λο ση­μεῖ­ο ση­μει­ώ­νει: «Αὐ­τὰ γρά­φον­ται ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ὄν­τως στιγ­μῶν ποὺ ζοῦ­με, ἀ­πὸ τὶς ἀρ­νη­τι­κὲς καὶ κα­τα­στρο­φι­κὲς τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ἐ­νέρ­γει­ες καὶ ἐκ­δη­λώ­σεις. Ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει ἐ­πί­σης τῶν εὐ­θυ­νῶν καὶ τῶν συ­νε­πει­ῶν αὐ­τῆς μας τῆς στά­σε­ως. Προ­τι­μοῦ­με νὰ δι­ω­κό­με­θα καὶ νὰ συ­κο­φαν­το­ύ­με­θα, πα­ρὰ νὰ μέ­νου­με σι­ω­πη­λοὶ καὶ ἀ­φω­νό­τε­ροι ἰ­χθύ­ος μπρο­στὰ στὴν ἐμ­φα­νῆ κα­κο­πο­ί­η­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως, νὰ εἴ­μα­στε μὲ τοὺς Ἁ­γί­ους, πα­ρὰ νὰ ἔ­χου­με τὴν φι­λί­α καὶ τὴν συμ­πά­θει­α τῶν φι­λο­πα­πι­κῶν καὶ λα­τι­νο­φρό­νων». Πολ­λοί πλέ­ον «δι­α­πι­στώ­νουν ὅ­τι κιν­δυ­νε­ύ­ει πλέ­ον ἡ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἀ­λή­θει­ας, ὅ­τι οἱ μνη­μο­νευ­ό­με­νοι στὴ Θ. Λει­τουρ­γί­α ἐ­πί­σκο­ποι, ὡς ἐγ­γυ­η­τὲς τῆς ἐν τῇ πί­στει ἑ­νό­τη­τος δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, δὲν εὑ­ρί­σκον­ται σὲ κοι­νω­νί­α μὲ τοὺς πρὸ αὐ­τῶν Ἁ­γί­ους, ἀλ­λὰ οὐ­σι­α­στι­κὰ εἶ­ναι ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, ὡς κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους» (Ζή­ση Θε­όδ., Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ή…, σελ. 23).

Ἀλ­λὰ καὶ στὰ «Πο­ρί­σμα­τα τοῦ Συ­νε­δρί­ου γι­ὰ τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμό: «Γέ­νε­σις – Προσ­δο­κί­αι - Δι­α­ψεύ­σεις» καὶ στὴν § 8 δι­α­βά­ζου­με: «Νὰ δι­α­τρα­νω­θεῖ πρὸς τὶς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὲς ἡ­γε­σί­ες ὅ­τι σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ ἐ­ξα­κο­λου­θή­σουν νὰ συμ­με­τέ­χουν καὶ νὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν πα­να­ί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ καὶ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ, ὁ ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νος σω­τή­ρι­ος, κα­νο­νι­κὸς καὶ ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κὸς δρό­μος τῶν πι­στῶν, κλη­ρι­κῶν καὶ λα­ϊ­κῶν, εἶ­ναι ἡ ἀ­κοι­νω­νη­σί­α, ἡ δι­α­κο­πὴ δη­λα­δὴ τοῦ μνη­μο­σύ­νου τῶν ἐ­πι­σκό­πων, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­θί­σταν­ται συ­νυ­πε­ύ­θυ­νοι καὶ συγ­κοι­νω­νοὶ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως καὶ τῆς πλά­νης. Δὲν πρό­κει­ται πε­ρὶ σχί­σμα­τος, ἀλ­λὰ πε­ρὶ θε­α­ρέ­στου ὁ­μο­λο­γί­ας, ὅ­πως τὸ ἔ­πρα­ξαν πα­λαι­οὶ Πα­τέ­ρες, ἀλ­λὰ καὶ στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ­μο­λο­γη­ταὶ ἐ­πί­σκο­ποι, με­τα­ξὺ τῶν ὁ­πο­ί­ων ὁ γε­ρα­ρὸς καὶ σε­βα­στὸς μη­τρο­πο­λί­της πρώ­ην Φλω­ρί­νης Αὐ­γου­στῖ­νος, καὶ τὸ Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος…» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α καὶ t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/0A96DE2C.el.a­s­px).

Βλέ­πε­τε νὰ κά­νου­με ἐ­μεῖς κά­τι δι­α­φο­ρε­τι­κὸ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε κ. Σε­ρα­φείμ; Ἢ μή­πως βλέ­πε­τε στὰ κεί­με­να αὐ­τά, νὰ ἀ­νε­φέ­ρε­ται κά­τι, ποὺ νὰ δι­και­ο­λο­γεῖ τὴν μο­νο­δι­ά­στα­τη μι­νι­μα­λι­στι­κὴ καὶ κα­κό­δο­ξη θέ­ση σας πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io; Ἀ­σφα­λῶς ὄ­χι.

Ὑ­πάρ­χει, ὅ­μως, καὶ ἄλ­λο κεί­με­νό τοῦ π. Θε­ό­δω­ρου, τὸ ὁ­ποῖ­ον ἐ­ξε­τά­στε σο­βα­ρὰ μή­πως σᾶς ἀ­φο­ρᾶ. Γρά­φει: «Ἂς μᾶς ξε­κα­θα­ρί­σουν λοι­πὸν με­ρι­κοὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὶ ἡ­γέ­τες ὅ­τι ἔ­χουν προ­σχω­ρή­σει σ' αὐ­τὴν τὴν “προ­ο­δευ­τι­κὴ” ἄ­πο­ψη, γι­ὰ νὰ κα­θο­ρί­σου­με καὶ ἐ­μεῖς τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί τους, τὴν ὁ­ποί­α οὕ­τως ἢ ἄλ­λως εἴ­μα­στε ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ κα­θο­ρί­σου­με, δι­ό­τι δι­α­φο­ρε­τι­κά, κοι­νω­νοῦ­με καὶ ἐ­μεῖς “τοῖς ἔρ­γοις αὐ­τῶν τοῖς πο­νη­ροῖς” (Β' Ἰ­ω. 11). Ἐ­μεῖς ἐ­πι­θυ­μοῦ­με νὰ ἔ­χου­με κοι­νω­νί­α ὄ­χι πρὸς τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους, ἀλ­λὰ πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους καὶ πι­στοὺς ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν, νὰ πι­στεύ­ου­με ὅ­πως ἐ­πί­στευ­αν ὅ­λοι οἱ πρὸ ἡ­μῶν Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες, στοὺς ὁ­ποί­ους πει­θό­με­θα καὶ ὑ­πα­κού­ου­με» (Ζή­ση Θ., Δι­α­θρη­σκει­α­κὲς Συ­ναν­τηήσεις, Ἄρ­νη­σις τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καὶ προ­σβο­λὴ τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων».

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, δὲν νομίζουν, οἱ τῆς ἀντιαιρετικῆς ὁμάδος Πειραιῶς, ὅτι ακόμα κι ἂν εἶχαν ἐπισημάνει κάποιες συζητήσιμες θέσεις τοῦ π. Εὐθύμιου, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπορρίπτουν ὅλους, ὅσους ἔχουν ἀποκοπῆ ἀπὸ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους,;

Καὶ δεύτερον. Γιατί προσωποληπτοῦν καὶ κρίνουν ἐπιλεκτικὰ ἐμᾶς, τὶς θέσεις δὲ τοῦ π. Θεοδώρου (τὰ κείμενα τοῦ ὁποίου συνετέλεσαν στὴν ἀπόφασή μας)  τὰ παραβλέπουν; Ἢ μήπως ἔχουν κατὰ νοῦν, νὰ ἀναιρέσουν καὶ τὶς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου;

Σημάτης Π.