Θ. Λειτουργία "ὑπερ πάσης επισκοπής ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ"

Πρὶν λίγες μέρες ἀνακοινώθηκε τὸ γεγονὸς τῆς ἐπισκέψεως τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ στὶς «κατακόμβες» τοῦ διωκόμενου γιὰ τὴν πίστη Μητροπολίτη Ράσκας καί Πριζρένης  Ἀρτεμίου.

Ἐκεῖ ὁ π. Εὐθύμιος συλλειτούργησε μὲ τὸν Σεβασμιώτατο πατέρα Ἀρτέμιο καὶ τοὺς ἱερομονάχους ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν, ἀψηφώντας τὶς ἀπειλὲς καὶ τὴν ἀπομόνωση, ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ἡ οἰκουμενιστικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία βρίσκεται στὰ πράγματα τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, ποὺ ἐτέλεσε ὁ π. Εὐθύμιος μετὰ ἀπὸ πέντε περίπου χρόνια, ἔγινε κυριολεκτικὰ σὲ μία κατακόμβη -σύμφωνα μὲ τὸν ὅρο ποὺ χρησιμοποιεῖ συχνὰ ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος στὴ Σερβία- στὸ παλαιὸ μοναστηράκι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (Σταγιᾶτες Βόλου), ἐκεῖ  ὅπου διέμενε, πρὶν ἀπὸ δεκαετίες, ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὁ νῦν Φιλοθεΐτης γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικῆς, λειτουργοῦσε καὶ ἐξομολογοῦσε ἑκατοντάδες πιστῶν.

Ἐσήμανε πρῶτα τὸ  ἁγιορείτικο σήμαντρο καὶ κατόπιν ὁ ρυθμικός ἦχος τοῦ τάλαντου  προσκαλοῦσε  τοὺς πιστοὺς ποὺ εἶχαν κατακλείσει τὸν προαύλιο χῶρο τῆς μονῆς νὰ προσέλθουν στὸ ναὸ γιὰ νὰ ἀρχίσει ἡ ἀγρυπνία.

Μέσα σὲ μιὰ κατανυκτικότατη ἀτμόσφαιρα, ὑπὸ τὸ φῶς τῶν κεριῶν καὶ τῶν κανδηλιῶν, μὲ ἔκδηλη τὴν συγκίνηση καὶ τὴν χαρά, παρακολουθήσαμε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν ὁλονύκτια Ἀκολουθία καὶ τὴν Θεία Λειτουργία. Τὰ πνευματικά του  παιδιά, ποὺ ἔχουν ζήσει πολλὲς τέτοιες θεῖες ἐμπειρίες κοντὰ στὸ π. Εὐθύμιο, εἶχαν κάθε δίκιο νὰ ἐκδηλώνουν τὴν ἀγαλλίαση ποὺ συνεῖχε τὶς ψυχές τους.

Στὸ τέλος τῆς κατανυκτικῆς Θείας Λειτουργίας μετὰ τὴν περιφορὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων, καὶ ἐνῶ ἤδη εἶχε ἀρχίσει νά ξημερώνει, διαβάστηκε ἀπό τόν π. Εὐθύμιο τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐμεῖς γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μας τὸ ἀκούσαμε, ἀφοῦ –καὶ οἱ λίγοι ἱερωμένοι ποὺ παλαιότερα τὸ διάβαζαν– σταμάτησαν πλέον νὰ τὸ διαβάζουν, μετὰ τὴν ἀπόφαση ποὺ πάρθηκε ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (στὶς ἀρχὲς τοῦ 2000), ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀπαιτήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Βατικανοῦ, προκάλεσε διὰ Συνοδικῆς ἀποφάσεως τὴν ἀπαγόρευση τῆς ἀναγνώσεώς του!

Αὐτὸ τὸ πρωϊνό, ὅμως, ἀκούστηκαν καὶ πάλι τὰ «αἰωνία ἡ μνήμη» τῶν Ἁγίων καὶ τὰ «ἀναθέματα» κατὰ τῶν αἱρετικῶν, ποὺ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὰ συνέγραψαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ τὰ ἐκφωνοῦσαν ἐπὶ αἰῶνες, ἄφησαν δὲ Παρακαταθήκη σὲ μᾶς νὰ τὰ διαβάζουμε, γιὰ νὰ συνειδητοποιοῦμε τὴν ἀπώλεια στὴν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ ἡ αἵρεση καὶ τὸν ἀγῶνα, τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα τῶν Ὁμολογητῶν Ἁγίων ποὺ πολλὲς φορὲς χρειάστηκε γιὰ τὴν ἀντίκρουσή της!

Ἀλλὰ οἱ Οἰκουμενιστές, σ’ αὐτὲς τὶς θυσίες καὶ τὴν ἐξ ἀγάπης θεσμοθέτηση τῆς ἀνάγνωσης τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας (ποιμαντικὴ πράξη φροντίδας τῶν Ἁγίων καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς καὶ γιὰ τοὺς αἱρετίζοντες), εἶδαν μῖσος, ἀπανθρωπία καὶ σκληρότητα. Γι’ αὐτό, αὐτὰ τὰ «ἀναθέματα», οἱ πληθωρικοὶ σὲ κίβδηλη καὶ ἑωσφορικὴ ἀγαπολογία Οἰκουμενιστές, τὰ κατήργησαν, καὶ γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλοῦνται οἱ ἴδιοι, καὶ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὰ ἀφεντικά τους. Καὶ αὐτοὺς δυστυχῶς ἀκολουθοῦν οἱ Ἐπίσκοποί μας, οἱ ποιμένες καὶ οἱ πνευματικοί, ὑπακούοντάς τους τυφλὰ καὶ ἀδιαμαρτύρητα, ἀπὸ δειλία καὶ φόβο. Προτιμοῦν, ὅπως τόνισε ὁ π. Εὐθύμιος νὰ παρακούουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ὑπακούουν στὶς ἀντι-εκκλησιαστικὲς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου καὶ στὸν «Πάπα» τῆς Ἀνατολῆς Βαρθολομαῖο!

Δὲν πάψαμε νὰ ἐλπίζουμε, ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ Σεβασμιώτατου μητροπολίτη Ράσκας, νὰ συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ εὐλογήσει τὴν ἐπιθυμία τοῦ π. Εὐθυμίου νὰ ἐκτελεῖ τὰ λειτουργικά του καθήκοντα (ποὺ τοῦ εἶχε στερήσει μιὰ παράτυπη καὶ παράνομη ἐκκλησιαστικὴ ἀπόφαση Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων), θὰ προβληματίσει κάποιους Ἕλληνες ποιμένες, μάλιστα ἐκείνους ποὺ ἀναγνωρίζουν καὶ μνημονεύουν τὸν μητροπολίτη Ἀρτέμιο. Εἶναι ἐξόφθαλμο, ὅτι βρισκόμαστε σὲ ἔσχατους καιρούς, ὅτι οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις κατακτοῦν συνεχῶς ἔδαφος, ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βρίσκεται (μετὰ ἀπὸ ἑκατὸ χρόνων συμβίωσης καί συνοδοιπορίας μαζί του) ἕνα βῆμα πρὶν τὴν τελικὴ ἐπικράτησή του. Οἱ τραγικὲς φιγοῦρες τοῦ Πατριάρχη καὶ τοῦ (ὡς ἄλλου Βησσαρίωνα) μητροπολίτη Ζηζιούλα, ποὺ παρέστησαν γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἐνθρόνιση Πάπα, κατασπάσθηκαν τὶς παρειὲς καὶ τὴν χεῖρα τοῦ νέου Πάπα καὶ ἀπεκάλεσαν τὸν αἱρετικὸ Φραγκίσκο «ἁγιώτατο Ἐπίσκοπο», ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀλλοίωση ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ ποιμένες καὶ ποιμαινόμενοι, ἀλλὰ καὶ τὴν «πρόοδο» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Μόλις χθὲς ὁ Πάπας Φραγκίσκος, προχώρησε ἕνα ἀκόμα βῆμα πρὸς τὴν Πανθρησκεία· Ἔκανε ἔκκληση νὰ ἑνωθοῦν οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν γιὰ χάρη τῆς «εἰρήνης» καὶ τῆς “δικαιοσύνης”»! (Κατὰ τὰ ἄλλα, κάποιοι μᾶς δουλεύουν ὅλους, δηλώνοντας ὅτι θὰ ἀντιδράσουν, ὅταν ἔλθει τὸ «κοινὸ ποτήριο»!).

Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες καὶ βιώνοντας ἔμπονα τὶς ὀδυνηρὲς ἐξελίξεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια πορεία πρὸς τὸν πανθρησκειακὸ Οἰκουμενισμό, ὁ π. Εὐθύμιος λειτούργησε, μνημονεύοντας «Ὑπὲρ Πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων», πιστὸς στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν διδασκαλία  τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων· κι ἐμεῖς μαζί του συμπροσευχόμενοι καὶ πεπεισμένοι ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει τοὺς γνωστοὺς καὶ τοὺς ἄγνωστους πιστούς του, ἐκεῖ ποὺ ἐμεῖς ἀγνοοῦμε.

Ὅσοι  μελετήσαμε τὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων πειστήκαμε ὅτι σὲ καιρὸ αἱρέσεως ἢ μᾶλλον  παναιρέσεως (ὅπως στοὺς καιρούς μας, καὶ γιὰ τοῦτο κανένας πιστὸς δὲν ἀμφιβάλλει), ἡ μόνη ἐνέργεια ποὺ οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες καὶ ὅλη ἡ Ἐκκλησία διδάσκει, εἶναι μία: ἡ παύση τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων καὶ ὅσων τοὺς μνημονεύουν.

Ἄρα, εἶναι μονόδρομος γιὰ κάθε συνειδητὸ χριστιανό, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν κάθε Ἐπίσκοπο καὶ πνευματικὸ ποὺ μνημονεύει τοὺς Οἰκουμενιστές. Τὴν Παράδοση αὐτὴ τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας οἱ  Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι δὲν τὴν ἀνέχονται, γιὰ τοῦτο διώκουν ὅσους ἔχουν ἀποφασίσει νὰ ὑπακούουν στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀρνοῦνται νὰ ὑπακούσουν στὴν δεσποτεία τους.
 Συνεπῶς κι ἐμεῖς, ποὺ ἀναπαυόμαστε στὶς θέσεις καὶ στὴν γραμμὴ τοῦ π. Εὐθυμίου, δὲν κάνουμε ὑπακοὴ στοὺς Οἰκουμενιστὲς δεσπότες, ἀλλὰ στὸν Δεσπότη Χριστό, ἀκολουθώντας τὴν βασιλικὴ ὁδὸ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ μὴ ἐκκλίνοντες οὔτε δεξιὰ οὔτε ἀριστερά.

Αὐτὴ τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ γεννηθεῖ μετάνοια στὶς καρδιές μας, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε τὴν προδοσία στὸν τομέα τῆς Πίστεως καί, ἔστω στὸ παρὰ πέντε, νὰ ἐμφανιστοῦν στὸν ὁρίζοντα πνευματικοὶ Πατέρες, κάποιοι Ἐπίσκοποι, ποὺ θὰ θελήσουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Πατερικὴ διδαχὴ περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς συμμάχους τους.

  Νὰ μιμηθοῦν τὸν ἀγωνιστὴ καὶ σύγχρονο ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἐπίσκοπο Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιο Ραντοσάβλιεβιτς, ἕως ὅτου Ὀρθόδοξος Σύνοδος καταδικάσει τὴν παναίρεση τῶν ἐσχάτων χρόνων καὶ τοὺς φορεῖς της.

 «Πατερική παράδοση»