ΤΟ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ και ο "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ"

ΤΟ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Πηγή: «Ὀρθόδοξος Τύπος», 1/11/2013 

Ὁ «δεύτερος στὴν τάξη» πατριάρχης, ξεπέρασε τὸν «πρῶτον στὴν τάξη» πατριάρχη, στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο! Ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος πῆγε στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴν ἐκεῖ διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ συνάντηση, ποὺ ὀργάνωσε ὁ θλιβερὸς ἡγετίσκος τοῦ Βατικανοῦ, νομίζοντας πὼς μπορεῖ νὰ ἡγηθεῖ κάποια στιγμὴ ὅλων τῶν δογμάτων καὶ τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου!

Τὴν ἀρχὴ τῆς πρωτοφανοῦς οἰκουμενιστικῆς του παρεκτροπῆς τὴν ἔκαμε ὁ κ. Θεόδωρος μὲ τὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν «ἅγιο πατέρα», χαρακτηρίζοντας τὸν αἱρεσιάρχη: «ποιμένα καὶ διάκονο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλήθειας» καὶ τὸ παναιρετικὸ καὶ ἁμαρτωλὸ Βατικανό: …ἀρχαία «Ἐκκλησία»!

Στὴν ὁμιλία του στὴ συνάντηση ξεπέρασε κάθε ὅριο. Συμπεριέλαβε τὴν Ἐκκλησία στὸ «ἴδιο σακὶ» μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου! Ἡ θρησκεία (τὸ σακὶ μὲ τὶς θρησκεῖες) κατὰ τὸν κ. Θεόδωρο προσφέρει, σὺν τοῖς ἄλλοις «προοπτικὴ αἰώνιας σωτηρίας»! Ὁ «θρησκευτικὸς αὐτοπροσδιορισμὸς» (βλέπε δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) ἀποβαίνει, κατ’ αὐτόν, «παράγων διχασμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, φανατισμοῦ καὶ βίας»! Γι’ αὐτὸ πρότεινε «τὴν ἑνότητα μέσα στὴ διαφορετικότητα». Πρότεινε στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν παρισταμένων αἱρέσεων καὶ θρησκειῶν νὰ «μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὄχι μόνον νὰ παραμείνουν στὴν παράδοσή τους, ἀλλὰ καὶ νὰ διατηροῦν τὴν ἰδιοσυστατικὴ τους ταυτότητα»!

Καὶ τὸ πλέον ἐξωφρενικό!

«Εἶναι καιρὸς νὰ μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὅτι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἰδιαιτερότητας (βλέπε θεία ἀποκάλυψη στὴν Ἐκκλησία) δὲν συνιστᾶ διάσωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ φαλκίδευση τῆς ἀλήθειας καὶ ὀλίσθηση πρὸς τὴν θρησκειογενῆ νεύρωση τῆς ἀποκλειστικότητας»!

Ποιὲς ἄλλες μαρτυρίες χρειαζόμαστε, γιὰ νὰ πεισθοῦμε ὅτι ὁ «ἅγιος» Ἀλεξανδρείας βρίσκεται σὲ οἰκτρὴ πλάνη; Ὅτι μεταβλήθηκε σὲ ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»;

Ορθόδοξος Τύπος, 1/11/2013

http://aktines.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3767.html

Καίριες καὶ εὔστοχες αὐτὲς οἱ διαπιστώσεις τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου».

Ὅμως οἱ Πατέρες καὶ οἱ ἀδελφοὶ ποὺ διοικοῦν καὶ καθορίζουν τὴν γραμμὴ τῆς ἐφημερίδος, γιατί στρουθοκαμηλίζουν;  Γιατί πεισματωδῶς ἀρνοῦνται τὴν γραμμὴ τῶν Ἁγίων μας, ποὺ ἀπὸ τὸν ἀπόστολό Παῦλο μέχρι τὸν Ἰουστῖνο Πόποβιτς διδάσκουν τὴν διακοπὴ κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς «κοινωνοῦντας μετ’ αὐτῶν»; (κατὰ τὸν ἀρθρογράφο τοῦ Ο.Τ. π. Θεόδωρο Ζήση).

Γιατί συνεχίζουν νὰ λησμονοῦν, ὅτι ἄλλοτε πρόβαλαν τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες καὶ τοὺς τρεῖς Μητροπολῖτες, ὅταν μάλιστα τότε, οἱ Οἰκουμενιστικὲς προκλήσεις ἦσαν σπάνιες καὶ μεμονωμένες,  ἄγνωστες δὲ στοὺς περισσότερους καὶ ἀμφίσημες λόγω καὶ τὶς ἐλλείψεως φωτογραφικῶν ντοκουμέντων ἢ τῶν Video;

Ποιός τοὺς ἐβάσκανε καὶ ἰσχυρίζονται, ἐπιχειρηματολογοῦν καὶ πράττουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τότε, τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐπειγόντως ἐπιβάλλουν οἱ καιροί; Ἡ συχνότητα τῶν αἱρετικῶν δηλώσεων καὶ πράξεων, ὅπως ἡ ἀνωτέρω ποὺ καυτηριάζουν, ἔχουν χιλιοπλασιαστεῖ. Ἂν τότε οἱ Οἰκουμενιστικὲς προκλήσεις ἦσαν μιά, πέντε ἢ καὶ δέκα τὸ χρόνο (ἂν καὶ δὲν ἀξιολογοῦνται αὐτὲς μόνο ἀριθμητικά), σήμερα εἶναι παμπληθεῖς· τόσο πολλές, ποὺ δὲν προλαβαίνουμε νὰ τὶς παρακολουθήσουμε, νὰ τὶς καταγράψουμε.

Εἶναι ἀναγκαῖο, Πατέρες καὶ ἀδελφοί, ὁ ἔλεγχος γιὰ αἱρετικὲς καὶ ποιμαντικὲς παραλείψεις καί –κατὰ συνέπειαν– τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας, νὰ τὸ κάνετε καὶ πρὸς ἑαυτούς, ὄχι μόνο πρὸς τοὺς ἄλλους, ὅπως τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας. Μιλᾶμε γι’ αὐτό, τῆς ἐφαρμογῆς δηλαδὴ τῆς ἀποστολικῆς Ἐντολῆς «χαίρειν αὐτοῖς μὴ λέγητε», τῆς διακοπῆς τῶν σχέσεων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ ὅσων κοινωνοῦν μαζί τους.

Ζητήσαμε τὴν κριτική σας, ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας. Ἀρνηθήκατε ἐπανειλημμένως τὴν κατ’ εὐθείαν κριτική, υἱοθετήσατε ὅμως τὴν ἀνεπέρειστη ἀστοιχείωτη, ἀθεολόγητη, λογικὰ διάτρητη καὶ σαθρή, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ συκοφαντικὴ κριτικὴ τοῦ π. Παύλου ὡς ἐκπορευομένη καὶ ὑποστηριζομένη ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς.

Ἐπίσης, ὅπως μαθαίνουμε, ἀξιολογεῖτε καὶ κρίνετε τὶς κινήσεις μας στοὺς κύκλους σας «κουτσομπολίστικα» (καθ' ὃν χρόνον ἐμεῖς τὶς διατυπώνουμε δημόσια), ἀντὶ νὰ διακινδυνεύσατε μιὰ δημόσια κριτική (ἢ ἔστω μία κατ’ ἰδίαν συζήτηση, μὲ θεολογικά, ὅμως, καὶ πατερικὰ κριτήρια),  ποὺ καὶ ἐμᾶς θὰ βοηθήσει γιὰ ἔλεγχο λαθῶν καὶ μετάνοια, καὶ θὰ ἀναδείξει τὴν ἀλήθεια τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας στὸ ἐπεῖγον θέμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἐσχάτης αἱρέσεως τῆς ἱστορίας, κατὰ τὸν π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.

Δὲν ἀποκάμαμε, θὰ τὴν περιμένουμε.

(Ὁ προσωπικὸς τόνος στὸ σχόλιο αὐτό, ἔχει τὴν αἰτία της σὲ πρόσφατες συγκεκριμένες πληροφορίες).

Σημάτης Παναγιώτης