Τι' ειν' όλοι τούτοι
οι μασκαράδες και του Θεού οχτροί; Αρνάκι άσπρο και παχύ, της Βοσπορίτισσας
Μάνας το καμάρι. Λύκοι προβατόσχημοι στο ξεσαλωμένο και αφεδρωνιασμένο πια
μαντρί.
Κάτω στο Ρωμαίικο
γιαλό στην άμμο, σκάβουν τρύπες μεσ' την άμμο. Θηρία μονιασμένα ανήμερα,
αγαπημένα και εφήμερα, χαριεντιζόμενα στο τρελό φιλενωτικό τραλαλά να χτυπούν
τα χέρια τους χαρωπά για της αισχρής κοινωνίας τους τον αχταρμά.
Οι κριματισμένοι του κερατά
μιμούνται άριστα τον οικουμενιστικό τους μπαμπά και ότι βλέπουν κάνουν, κατά
μάνα και πατέρα, κατά γιο και θυγατέρα.
Λέρα-χωλέρα η
ετερόκλητος ενωσίς τους και αναμεσίς τους ο τρισκατάρατος τρικλοποδιές και
ζαβολιές κερνά, στο Θεοπάλαβο τούτο Εκκλησιολογικό Κουκλοθέατρο.
Δεν με τρομάζουν τόσο
οι ήρωες οι κεντρικοί, οι θρυλικοί θαμώνες, οι χιμπατζήδες πρωταγωνιστές και
λατρευτές του Πάπα, όσο οι μαρμαρωμένοι μίμοι θεατές, της ανομίας οι
στεφανωτές, του αντιχρίστου χορού οι χειροκροτητές, των αιρεσιαρχών οι
συμπορευτές, των φράγκων οι συνοδοιπόροι.
Οι σαλταρισμένοι
σιγονταροοικουμενιστές, οι συμβιβασμένοι χαρτοπολεμιστές, οι θολολόγοι
ορθολογιστές, οι αποδημούντες αστέρες, των αγάμων θυτών και θρονοθηρευόντων
αρχιμανδρητών οι διαβολοθυγατέρες.
Αυτούς όλους φοβάμαι.
Ζουν ανάμεσά μας...
Όχι μονο κουκλοθέατρο αλλα τσίρκο κατάντησαν τις εκκλησίες με τα καμώματά τους. Σε άλλη ανάρτηση στις Ακτίνες είδα πραγματικό τσίρκο σε παπικό ναό. Αφού τους αποδεχόμαστε γίναμε κι εμείς μία από τα ίδια. Τσαρλατάνοι και θεατρίνοι και παίζουμε θέατρο σκηνικώς δυστυχώς και μέσα στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας (σύμφωνα με τους Αγ. Πατέρες τους μαρτυρήσαντες επί Βέκκου). Δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευθείς πια, φοβάσαι και τον ίσκιο σου γιατί τον εχθρό τον βλέπεις και φυλάγεσαι, τους δήθεν όμως φίλους που είναι πραγματικοί εχθροί πώς να τους καταλάβεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όλους και για όλα μιλάει το κείμενο, αλλά ξέχασε τους διαταραγμένους θεολόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αυτούς όλους φοβάμαι. Ζουν ανάμεσά μας..."
Διαγραφή