Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Οφειλομένη απάντηση



πειδὴ δέχτηκα ἐπίθεση ἀπὸ κάποιους σχολιογράφους (ἐλάχιστους ὡς φαίνεται, ἀλλὰ ποὺ κάνουν ντόρο πολύ), μὲ διάφορες κατηγορίες, γιὰ τὴ στάση μας ὡς ἱστολογίου καὶ τὴ δική μου στάση μὲ σχόλιο ἀπέναντι στὸ ἄρθρο «Το ἀντιοικουμενιστικὸν "λαλεῖν" καὶ τὸ "σιγᾶν"» (ἐδῶ) τῆς Χριστοϋφάντου, ἀναγκάζομαι νὰ ἀπαντήσω.
Πέρα ἀπὸ τὸ δικό μου ἄρθρο, εἶναι γνωστὸ ὅτι ἔγραψε ἕνα ἄρθρο καὶ ὁ κ. Πανταζῆς, «Ερμηνευτικό Σφάλμα Χριστοϋφαντου» (ἐδῶ) ἀνάρτηση τοῦ ὁποίου δὲν ὀφείλεται σὲ μένα. Ὅμως οἱ συγκεκριμένοι ἐλάχιστοι σχολιογράφοι, μὲ σχόλια ἐπαναλαμβανόμενα, ἀπευθύνθηκαν σὲ μένα καί, ἐπισημαίνοντας ὅτι ἀποτελεῖ ἑρμηνευτικὸ λάθος τὸ ἄρθρο του, μὲ ρωτοῦσαν ἂν ἀποδέχομαι τὴ θέση τοῦ κ. Πανταζῆ. Δὲν θέλησα ἐξ  ἀρχῆς νὰ ἀπαντήσω, ἀφοῦ ξέρω ὅτι ὁ κ. Πανταζῆς ἀπαντᾶ σὲ ὅ,τι τὸν ἀφορᾶ. Ἐπειδὴ ὅμως ἐπέμεναν φορτικά, προστέθηκε δὲ καὶ ἕνα μεγάλο σχόλιο τοῦ σεβαστοῦ μου μοναχοῦ π. Δαμασκηνοῦ, ἔρχομαι νὰ σημειώσω τὰ ἑξῆς:
1. Ἡ Χριστοΰφαντος γράφει: «Ἡ Ἐκκλησία μας δέεται καί προσεύχεται ἀκαταπαύστως σέ κάθε Θεία Λειτουργία γιά τήν ἐπιστροφή καί συνένωσιν ὅλων τῶν μακράν καί ἐκτός Αὐτῆς εὑρισκομένων:  «Ὑπέρ…τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» καί «τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῇ Ἁγίᾳ σου Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ» (εὐχή τῆς Θ. Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου), δηλαδή γιά τήν ἕνωσι ὅλων καί τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφή πάντων τῶν αἱρετικῶν εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».
Ὁ κ. Πανταζῆς ἑρμηνεύει αὐτὴ τὴν τοποθέτησή της: «Η δεύτερη Αίτηση είναι ορθή και επιθυμητή. Η χρήση της πρώτης Αιτήσεως όμως: "Υπέρ... των Αγίων του Θεού Εκκλησιών..." είναι πολύ λαθεμένη και πολύ σοβαρή. Εύχομαι να είναι εν παραδρομή και εν τη δεινή πάντως ρύμη του λόγου.
Ο Πληθυντικός εδώ δηλώνει τις ήδη Ορθόδοξες κατά τόπους εκκλησίες οι οποίες ήδη ανήκουν στο Θεό (κτητική "του Θεού") όθεν και αποκαλούνται "άγιες". Οι Αιρετικοί δεν έχουν καμία αγιότητα ούτε καν Αποστολική Διαδοχή».
Ὅπως βλέπουμε ἡ θέση τῆς Χριστοϋφάντου εἶναι ὀρθή. Εἶναι σαφέστατο ὅτι ἡ Χρ., δὲν θεωρεῖ τοὺς αἱρετικοὺς ὡς Ἐκκλησίες μὲ Μυστήρια καὶ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ὅπως τὸ κατάλαβε ὁ κ. Π., ὁπότε (ἂν ἦταν ἔτσι) δικαιολογημένα ἀντέδρασε. Ἡ παρεξήγηση ἔγινε, διότι (ὅπως συμπέρανα καὶ ἀπὸ τὶς δευτερολογίες τοῦ κ. Πανταζῆ) δὲν ἀντελήφθη ὅτι, ὅταν παραθέτουμε ἕνα κείμενο (ὅπως κάνει ἐδῶ ἡ Χρ.) δὲν σημαίνει ὅτι ὁλόκληρο τὸ κείμενο ἀναφέρεται στὸ θέμα μας. Παραθέτουμε μιὰ ἑνότητα, μέσα στὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ ἐπὶ μέρους ἔννοια ποὺ θέλουμε νὰ ἐπισημάνουμε. Ὡς ἐκ τούτου, οἱ λέξεις «Ὑπέρ…τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν» δὲν περιλαμβάνουν καὶ τὶς αἱρέσεις (ὅπως συνάγεται ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα), ἀλλὰ ἀναφέρονται στὶς Ὀρθόδοξες τοπικὲς Ἐκκλησίες. Ἐξαλλου ἡ Χρ. στὴ συνέχεια τὸ ἐπεξηγεῖ, μιλώντας γιὰ «ἕνωσι ὅλων καί τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφή πάντων τῶν αἱρετικῶν εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ παρεξήγηση γίνεται γιατὶ ὁ κ. Π. δίδει ἄλλη ἑρμηνεία καὶ νόημα, ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δίνει ἡ συγγραφέας.
2. Ὡς πρὸς τὸ θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὸ σχόλιο-ἄρθρο μου «Πατερικό ή μετα-πατερικό "λαλείν" και "σιγάν";» (ἐδῶ) στὸ ὁποῖο ὁ σεβαστὸς καὶ ἀγαπητὸς μοναχὸς Δαμασκηνὸς εἶχε τὴν καλωσύνη νὰ γράψει ἔχω νὰ ἐπισημάνω τὰ ἑξῆς:
α) Πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες, μοῦ μίλησε –φιλικό μου πρόσωπο– μὲ θαυμασμὸ καὶ μὲ πολλοὺς ἐπαίνους περὶ τοῦ Χριστοϋφάντου, τὸν ὁποῖο ἀγνοοῦσα παντελῶς. Στὴ συνέχεια μοῦ πρότεινε νὰ δημοσιεύσουμε στὴν «Πατερικὴ Παράδοση» κάποιο ἄρθρο του καὶ μοῦ ἀποκάλυψε ἐμπιστευτικὰ τὴν ταυτότητά της. Ὡς ἐκ τούτου, ὅταν ἔγραψα «ὁ ἄγνωστος “Χριστοΰφαντος” (λαϊκὸς ἢ κληρικός, γυναῖκα ἢ ἄνδρας)» τὸ ἔγραψα ἔτσι, ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴν προδώσω τὴν ταυτότητά της στὸ εὐρύτερο κοινό, νομίζοντας ὅτι θέλει νὰ μείνει κρυφὴ ἡ ἰδιότητά της. Αὐτὰ γιὰ τὴν κατηγορία ὅτι ἐσκεμμένα καὶ εἰρωνικά, ἢ ὑποτιμητικά, ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν ἰδιότητα τῆς Χριστοϋφάντου. Ὁ π. Δαμασκηνός (γιὰ νὰ μὴν ἀσχοληθῶ μὲ τοὺς ἀνώνυμους) ἔγραψε σχετικά: «Ὁ δέ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ δέν εἶναι ''ὁ'' ἤ ''ἡ'', οὔτε ἄγνωστος, οὔτε ἀνώνυμος, ἀλλά εἶναι ἡ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ».
β) Ὁ π. Δαμασκηνὸς μὲ κατηγορεῖ: ὅτι παρεννόησα «τά γραφόμενα τοῦ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ» καὶ ἀπορεῖ πῶς τὸ ἔκανα αὐτό! Θὰ φανεῖ ἀμέσως ὅτι δὲν παρεννόησα, ἀλλὰ ἀντίθετα, ὁ π. Δαμασκηνός, προσεγγίζει τὸ θέμα παραπειστικά. Ἂν εἶχα παρανοήσει θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐξηγήσει ἡ ἴδια, ἢ ἐσεῖς πάτερ, ποὺ ἀναλάβατε τὴν ὑπεράσπισή της, τί ἀκριβῶς ἐννοεῖ. Αὐτὸ δὲν ζητοῦσα μὲ ἀφορμὴ τὸ ἄρθρο αὐτό; Κάποιος νὰ μᾶς ὑποδείξει τὸ λάθος μας. Ἔγραφα: «Δηλαδή, μὲ ἄλλα λόγια, ὁ/ἡ «Χριστοΰφαντος» ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, τοῦ Τελεβάντου, τοῦ π. Ἰωὴλ Κωνστάνταρου, οἱ ὁποῖοι ἀπορρίπτουν τὴν Πατερικὴ γραμμὴ περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ταυτίζοντάς την μὲ σχίσμα! Ἂν κάνουμε λάθος, ἂς μιλήσει καθαρὰ καὶ ἂς διευκρινίσει  τὴ θέση του».
γ) Μὲ πληροφορεῖ στὴ συνέχεια ὁ π. Δ. ὅτι ἡ Χρ. «ἔχει ἀναρτήσει πολλά κείμενα ἀντιοικουμενιστικοῦ περιεχομένου μέ μαχητικό ὕφος».
Παρότι πρόσφατα ἔμαθα γιὰ τὸ ἱστολόγιό της, στὸ ὁποῖο δὲν μπαίνω (πλὴν 2 ἢ 3 ὅλο κι ὅλο φορές), οὐδόλως ἀμφισβητῶ ὅτι εἶναι ἀντι-Οἰκουμενιστής, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουμε ἀναρτήσει στὸ ἱστολόγιό μας ἕνα ἀξιόλογο ἄρθρο της, τὸ ἄρθρο δὲ γιὰ τὸ ὁποῖο συζητᾶμε, τὸ χαρακτηρίζω (στὸ κρινόμενο ἄρθρο μου): «τὸ θαυμάσιο αὐτὸ ἄρθρο τοῦ “Χριστοΰφαντου”». Ὅπως, ἀκριβῶς, π. Δαμασκηνέ, καὶ ἡ Σύναξή σας κάνει ἀντι-Οἰκουμενιστικὲς «συνάξεις»· κι ἐκδίδει κείμενα ἀντι-Οἰκουμενιστικά· καὶ γίνονται ὁμιλίες ἀντι-Οἰκουμενιστικὲς ἀπὸ μέλη της. Δὲν καταλάβατε, ὅμως, πάτερ, μετὰ ἀπὸ ἑκατοντάδες κείμενα ποὺ ἔχουμε ἐκδώσει, μετὰ τὰ βιβλία περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου ποὺ σᾶς ἔδωσα, ὅτι γιὰ μᾶς, αὐτὸ μὲν καθαυτὸ τὸ γεγονὸς τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστικῶν σας ἐνεργειῶν εἶναι ἐπαινετό, προσβλέπουμε δέ, νὰ προχωρήσετε στὸ παραπάνω βῆμα ποὺ διδάσκουν οἱ Πατέρες; Ἢ μήπως δὲν εἶναι ξεκάθαρη καὶ διαχρονικὴ Πατερικὴ Διδασκαλία Διακοπὴ Μνημοσύνου, ἐκπεφρασμένη μὲ λόγους, Ἱ. Κανόνες καὶ θυσιαστικὲς πράξεις τῶν Ἁγίων;
γ) Γράφετε: «Στά σχόλιά σας λέτε ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ ''διστάζει νά ἀκολουθήση τήν γραμμή τῶν Πατέρων''.
Νομίζω, ὅτι εἶσθε τελείως ἄδικος. Ἐπανειλημμένως ἀποδεικνύει ὅτι ἀκολουθεῖ τήν γραμμή τῶν Πατέρων».
π. Δαμασκηνέ, γιατί καμώνεστε πὼς δὲν καταλαβαίνετε τί ἐννοῶ; Δὲν ἀμφιβάλλω ὅτι κι  ἐσεῖς, κι ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, καὶ οἱ ἄλλοι Πατέρες τῆς Συνάξεως εἶστε ἀντι-Οἰκουμενιστές. Ἀλλά –τόσα χρόνια– ἐπισημαίνουμε ὅτι εἶστε ἀντι-Οἰκουμενιστὲς μὲ ἕνα σοβαρὸ ἔλλειμμα. Προβαίνετε σὲ ἕνα ἀτελεύτητο (καὶ μόνο) χαρτοπόλεμο (κατὰ τον ἀείμνηστο καθηγητὴ Κορναράκη). Δὲν ἀκολουθεῖτε τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ Ἀποτειχίσεως, ἡ ὁποία γιὰ τοὺς Ποιμένες ποὺ γνωρίζουν, εἶναι ἡ πρώτη ἐνστικτώδης κίνηση ὁμολογίας. Καὶ ὅπως διαβάζετε στὰ κείμενά μας, κατὰ 90% στρεφόμαστε πρὸς τοὺς Ποιμένες, γιατὶ αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ τήν διδάξουν καὶ θὰ τὴν πραγματοποιήσουν.
Ξεχάσατε, πάτερ, ὅτι ξεκινήσατε νὰ κάνετε Ἀποτείχιση, ὁρίσατε καὶ ἡμερομηνία τὸ 2006 στὴν Ἱ. Μ. Μελισσοχωρίου (δὲν θυμᾶμαι ἐὰν εἶσθε κι ἐσεῖς, μὰ ἐγὼ ἤμουν παρὼν ἐκεῖ καὶ ἄκουσα τὰ ἐνθουσιώδη χειροκροτήματά σας γιὰ τὸ γεγονός)· παρακινήσατε πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση (κι ἐμένα προσωπικὰ μὲ πείσατε) καὶ κατόπιν ἀρνηθήκατε ἑαυτοὺς καὶ δὲν τὴν ἐφαρμόζετε μὲ διάφορες ἀνθρωπο-λογικὲς δικαιολογίες.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς θριαμβεύει, ἔχει ὑπερβεῖ τὰ νηπιακὰ βήματα τοῦ Ἀθηναγόρα, κατὰ τοῦ ὁποίου, τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες προχώρησαν σὲ «Ἀποτείχιση» κατόπιν προτροπῆς τοῦ γέροντος Παϊσίου· ἔχει ἀνδρωθεῖ καὶ σέρνεται γερασμένος σὲ κάθε γωνιὰ τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας· ἔχει ἁλώσει καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος (ὅπως ἡ προσφιλής σας Χριστοΰφαντος περιγράφει) καὶ δὲν κάνετε τὸ αὐτονόητο, δηλαδή τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου, αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἡ προηγούμενη γενιὰ Ἁγιορειτῶν. Ἀλλοιώνετε τὴ συνείδηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, δὲν ἀφήνετε τοὺς συνειδητοὺς πιστοὺς ποὺ ἀσφυκτιοῦν —βλέποντας τὰ οἰκουμενιστικὰ καραγκιοζιλίκια τῶν Ποιμένων (ὅπως αὐτὸ στὰ Ἱεροσόλυμα ἢ τὸ χθεσινὸ στὴ Βέροια)— νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἀπαιτώντας καὶ διδάσκοντας νὰ κάνουν ὑπακοὴ καὶ νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, γιὰ νὰ μὴ φύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία!
Δὲν ἔχετε διαβάσει, πάτερ μου, τὰ βιβλία τοῦ π. Εὐθυμίου; Ἡ ἁγιοπατερικὴ λογική του, ἀφοπλίζει κάθε καλοδιάθετο. Ἂν δὲν πειστήκατε, γιατὶ δὲν γράφετε μὲ πατερικὸ λόγο τὶς ἀντιρρήσεις σας; Βλέπουμε ὅτι δὲν στερεῖσθε τοῦ χαρίσματος τοῦ γράφειν ὀρθόδοξα κατὰ τὰ ἄλλα. Μόνο στὸ θέμα τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου τηρεῖτε κι ἐσεῖς παράξενη σιωπή!
Γράφετε: «Οἱ Πατέρες δέν ἀγωνίσθησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων μέσα ἀπό σχίσματα, ἀλλά μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἐπολέμησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων».
Δηλαδή, πάτερ, μᾶς λέτε κι ἐσεῖς κατάμουτρα, καὶ ἄρα ἐπιβεβαιώνετε τὴν ἐκτίμησή μας, αὐτὸ ποὺ ὑπεννοήσαμε ὅτι λέει ἡ Χρ.; Δηλαδή κατὰ τὴν τοποθέτησή σας, ἡ ἀποτείχιση ἰσοῦται μὲ σχίσμα; Καὶ δὲν ἀποτελεῖ αὐτὸ μετα-πατερικὴ θέση; Μᾶς λέτε ὅτι οἱ ἀποτειχισμένοι δὲν εὑρίσκονται μέσα στὴν Ἐκκλησία; Ὅτι ἡ Ἀποτείχιση δὲν ἀποτελεῖ τήρηση τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως;
Αὐτὸ φαίνεται ὅτι ἐννοεῖτε. Γιατί, ἂν δὲν ἐννοούσατε αὐτό, θὰ κάνατε τὴν διευκρίνηση ποὺ εἶναι φανερὸ ὅτι ζητούσαμε νὰ κάνει ἡ Χρ.
Ὁπότε, ποιά περαιτέρω συζήτηση νὰ γίνει; Ὁπότε, ποιός ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι «τελείως ἄδικος»; Ὁπότε, ποιός «ἀκολουθεῖ τὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων»;
Ὅσο γιὰ τὸ τελευταῖο, περὶ δυνητικοῦ ἢ ὑποχρεωτικοῦ τοῦ Κανόνος, κάντε τὸν κόπο νὰ μελετήσετε τὰ βιβλία τοῦ π. Εὐθυμίου χωρὶς προκατάληψη. Ἀνοίξτε ἕνα διάλογο μαζί του, εἴτε διὰ ζώσης, εἴτε δι’ ἔντυπου (ἠλεκτρονικοῦ) λόγου, διάλογο ποὺ ζητᾶ χρόνια ὁ π. Εὐθύμιος, ἀλλὰ ὑπεροπτικὰ τὸν ἀποφεύγουν οἱ τῆς Συνάξεως, τοῦ ἀπαγόρευσαν μάλιστα (διὰ στόματος π. Θεοδώρου Ζήση) νὰ παρευρεθεῖ στὴ Σύναξη, γιατί κάποιοι Πατέρες δὲν τὸ ἐπιθυμοῦν! Καὶ ὁ π. Θεόδωρος, ἀντὶ νὰ προτιμήσει οἱ μὴ θέλοντες τὸν διάλογο καὶ τὴν ἁγιοπατερικὴ ἐξέταση τοῦ θέματος νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴ Σύναξή σας, ἀπομάκρυνε ...τὸν π. Εὐθύμιο!!!
Νά, τί γράφετε καὶ γιὰ τὸ θέμα ἀποτειχίσεως=σχίσματος=ἐκτὸς Ἐκκλησίας:
«Ἀκόμη καί ἡ ἐνεργοποίησις τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, πού ἔχει δυνητική ἰσχύ καί ὄχι ὑποχρεωτική, δίνει τήν δυνατότητα, παιδαγωγικῶς, νά διακοπῆ τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου, χωρίς ὁ μή μνημονεύων νά ἀποκόπτεται ἤ νά πρέπη νά ἀποκοπῆ ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἔχη τήν δυνατότητα νά μετέχη σέ ἀκολουθίες ὅπου μνημονεύεται ἀπό ἄλλους τό ὄνομα τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου. Δηλαδή, ὅλος ὁ ἀγῶνας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, κατά τούς Πατέρας, πρέπει νά γίνεται «ἐντός Ἐκκλησίας», ὅπως τονίζει καί ὁ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ».
Ἐπαναλαμβάνω (καὶ ξεκαθαρίστε το): Ὁ ἀποτειχισμένος (ἔστω δυνητικά), εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας;

Τὸ σχόλιο ποὺ μᾶς ἔστειλε ὁ π. Δαμασκηνός:

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 29/6/14 - 10:06 μ.μ.
Ἀγαπητέ κ. Σημάτη,
Ἄν μοῦ ἐπιτρέπετε, θά ἤθελα νά κάνω κάποια σχόλια ἐπάνω σέ αὐτά πού σχολιάζετε σχετικά μέ τά γραφόμενα ἀπό τόν ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟ.
Κατ᾽ ἀρχήν, ἀσφαλῶς καί γνωρίζετε καλά ποιός εἶμαι, ὁπότε θά γνωρίζετε καί τό πνεῦμα μου καί τίς θέσεις μου.
Μέ αὐτό μου τό μήνυμα θά ἤθελα ἁπλῶς νά σᾶς θέσω ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι τά γραφόμενα τοῦ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ ἀλλοιῶς τά καταλαβαίνω ἐγώ, καί ἀλλιῶς, ὡς φαίνεται, ἐσεῖς. Καί μάλιστα ἀπορῶ, ἐπειδή σᾶς θεωρῶ σοβαρό καί κατηρτισμένο θεολογικά πρόσωπο, πῶς παρεννοήσατε τά γραφόμενα τοῦ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ.
Κατ᾽ ἀρχήν, ὁ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ, στό ἱστολόγιό του, ἔχει ἀναρτίσει πολλά κείμενα ἀντιοικουμενιστικοῦ περιεχομένου μέ μαχητικό ὕφος, ὁπότε, καί μόνο ἀπό αὐτό, φαίνεται ὅτι ἀγωνίζεται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, σαφῶς δηλώνει, ἐπανειλημμένως, ὅτι, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων, τοποθετεῖται ἐναντίον τῆς δημιουργίας σχισμάτων μέσα στήν Ἐκκλησία καθώς καί ἐναντίον τῆς τάσεως δημιουργίας σχισμάτων. Προβάλλει ὅμως καί τήν ἀντικειμενική ἀλήθεια περί τῆς καταστάσεως μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅσον ἀφορᾶ στήν παθητικότητα τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν καί δή τῶν ρασοφόρων καί κληρικῶν, παντός βαθμοῦ, ἀπέναντι στήν λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Στά σχόλιά σας λέτε ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ ''διστάζει νά ἀκολουθήση τήν γραμμή τῶν Πατέρων''.
Νομίζω, ὅτι εἶσθε τελείως ἄδικος. Ἐπανειλημμένως ἀποδεικνύει ὅτι ἀκολουθεῖ τήν γραμμή τῶν Πατέρων. Φυσικά δέ καί δέν ἀλλοιώνει, οὔτε ἄμεσα, οὔτε ἔμμεσα τήν γραμμή τῶν Πατέρων, οὔτε τούς ἀντιτίθεται, ὅπως ἐσφαλμένως, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, διατείνεσθε.
Οἱ Πατέρες δέν ἀγωνίσθησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων μέσα ἀπό σχίσματα, ἀλλά μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἐπολέμησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων.
Ἀκόμη καί ἡ ἐνεργοποίησις τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, πού ἔχει δυνητική ἰσχύ καί ὄχι ὑποχρεωτική, δίνει τήν δυνατότητα, παιδαγωγικῶς, νά διακοπῆ τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου, χωρίς ὁ μή μνημονεύων νά ἀποκόπτεται ἤ νά πρέπη νά ἀποκοπῆ ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἔχη τήν δυνατότητα νά μετέχη σέ ἀκολουθίες ὅπου μνημονεύεται ἀπό ἄλλους τό ὄνομα τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου. Δηλαδή, ὅλος ὁ ἀγῶνας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, κατά τούς Πατέρας, πρέπει νά γίνεται «ἐντός Ἐκκλησίας», ὅπως τονίζει καί ὁ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ.
Μία προσεκτικώτερη μελέτη τῶν κειμένων τοῦ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ θά ἦταν, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, σκόπιμη ἐκ μέρους σας, ὥστε νά ἀναθεωρήσετε τήν γνώμη σας γιά τό πρόσωπο καί τά γραφόμενά του.
Ὁ δέ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ δέν εἶναι ''ὁ'' ἤ ''ἡ'', οὔτε ἄγνωστος, οὔτε ἀνώνυμος, ἀλλά εἶναι ἡ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ, ὅπως φαίνεται ἀπό τό προφίλ τοῦ ἱστολογίου της, ὅπου δίνει ἐπί πλέον πληροφορίες. Ἐξ ἄλλου καί εἰς τήν ἀρχική σελίδα τοῦ ἱστολογίου της ἀναφέρει ''Ἡ διαχειρίστρια'' τοῦ ἱστολογίου. Οἱ διαχειριστές/διαχειρίστριες ὅλων σχεδῶν τῶν ἱστολογίων ἀναφέρουν ψευδώνυμο, γιά εὐνοήτους λόγους, καί ὄχι τό πραγματικό τους ὄνομα. Ὁπότε, πρός τί οἱ ὑπαινιγμοί περί τό ὄνομα ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ καί τοῦ φύλου του; Αὐτό εἶναι θέμα οὐσίας, ὅσον ἀφορᾶ στά γραφόμενα; Εἰλικρινά, δέν περίμενα ἀπό σᾶς μία τέτοια συμπεριφορά. Λυπᾶμαι.
Μετά τιμῆς
Δαμασκηνός μοναχός Ἁγιορείτης

8 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ πολύ τον αγαπητό μου αφελφό Παναγιώτη Σημάτη για την οφειλομένη του απάντηση.

    Ευθύς εξ' αρχής δηλώνω τι αισθάνομαι και τον αισθάνομαι πολύ αγαπητό και κοντινό μέλος της αυτής μας Εκκλησιαστικής οικογενείας της Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως.

    Δεν τον κατηγορώ για τα "κ.Π.". Ως Ιστολόγος, κρατά με αυστηρότητα χαρακτηριστική τους τύπους. Ως Ιστολόγο, τον συγχαίρω δημοσίως που παρουσιάζεται Επωνύμως και δεν καταντά "Ονοματοκρύπτης" για τάχα "ευνοήτους λόγους" τους οποίους διπλωματικά επικαλείται ο π. Δαμασκηνός.

    Επειδή όμως γίνεται εκτενής αναφορά στο πρόσωπό μου, οφείλει ο αφελφός και συνάδελφος Παναγιώτης, να ακούσει και πάλι τι εννοώ και γιατί διεφώνησα με την αγαπητή Χριστοϋφαντο.

    Είναι άδικο αδελφέ μου να γράφεις υπεροπτικά: "η ανάρτηση του οποίου δεν οφείλεται σε μένα" (σα να λες δεν φταίω εγώ για αυτό το λαθεμένο, το κακό και αντιθεολογικό). Και μόνο που ομολογείς πως αναρτήθηκε κατόπιν επιθυμίας του αγαπητού μας π. Ευθυμίου, αλλά ξεκαθαρίζεις και διαχωρίζεις υποβιβαστικώς τη θέση σου, αυτό δεν σε τιμά.

    Γράφεις επίσης: "Ο κ. Πανταζής απαντά σε ό, τι τον αφορά". Εμένα με αφορά αυτό που αφορά και σένα, αδελφέ μου Παναγιώτη. Διάβασα το άρθρο σου για την Χριστοϋφαντο και θαύμασα. Οι επισημάνσεις σου ήταν καίριες και ορθότατες. Όχι μόνο συμφώνησα ολοψύχως, αλλά αρχικώς και πρωτίστως, έκανα χρήση και παράθεση 70% του κειμένου σου. Το αφήρεσα όμως για να μην πουν ότι "αντιγράφουμε τα ίδια".

    Λυπούμαι που δεν βλέπεις ή δεν θέλεις και συ να δεις, αυτό που αντικειμενικώς παρατηρώ:
    (άν πρόσεξες, τοποθέτησα Επεξηγηματικά = άνω και κάτω τελεία (:) για να επεξηγήσω αυτό ακριβώς που παρατηρώ)

    Η Χριστοΰφαντος, στη συγκεκριμένη της πρόταση, μιλά κατά λέξιν για "επιστροφή" και συνένωσιν όλων των μακράν και εκτός αυτής ευρισκομένων" και ευθύς αμέσως τοποθετεί Επεξηγηματικά και επεξηγεί την επιστροφή ως αυτήν "των Αγίων του Θεού Εκκλησιών..."

    Η Ευχή όμως αυτή μιλά για Ευστάθεια-σταθερότητα Αγίων (Ορθοδόξων εννοείται) Εκκλησιών στην Πίστη και η άλλη μιλά Ευχή μιλά για επισύναψη και επαναγωγή των πεπλαμηνένων στην Ορθοδοξία.
    Ξεχωριστή η κάθε μία με διακριτούς ρόλους κι' ας βγει να με διαψεύσει η σεβαστή Χριστοϋφαντος.

    Και επιμένεις και γράφεις και συμπεραίνεις: "Όπως βλέπουμε, η θέση της Χριστοϋφάντου είναι ορθή" (ενώ υποννοείς η δική μου λάθος και αντορθόδοξη) και το αποδίδεις μάλιστα σε δική μου λαθεμένη ερμηνεία και αδικαιολόγητη παρερμηνεία...

    Και όμως κανείς το ίδιο και χειρότερο σφάλμα εσύ και παρερμηνεύεις τα δικά μου λόγια, λέγοντας: "Είναι σαφέστατο ότι η Χρ., δεν θεωρεί τους αιρετικούς ως Εκκλησίες με Μυστήρια και Αποστολική Διαδοχή, όπως το κατάλαβε ο κ. Π."

    Δεν το κατάλαβα καθόλου έτσι και με αδικείς αφάνταστα. Πουθενά δεν υπενόησα οτι "η Χριστοϋφαντος θεωρεί τους αιρετικούς ως Εκκλησίες με Μυστήρια και Αποστολική Διαδοχή" και παρακαλώ να ανακαλέσεις, εάν δεν δύνασαι να ιδείς αυτό που βλέπει ο π. Ευθύμιος, τουλάχιστον μην βάζεις λόγια στο στόμα μου.

    Μίλησα συγκεκριμένα για χρήση και κατάχρηση αυτής ειδικώς της Ευχής από τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο και τον κίνδυνο που ενυπάρχει στην άτοπη τοποθέτηση της Ευχής περί Αγίων του Θεού Εκκλησιών αμέσως μετά από πρόταση με Επεξηγηματικά που επεξηγεί επιστροφή των εκτός αυτής αιρετικών!

    Παραθέτει μια ενότητα, μέσα στην οποία παραπέμπει σε Ευχή με τελείως αντίθετη έννοια από αυτήν ποὺ θέλει να επισημάνει. Και ενώ εσύ και πάντες οι λοιποί κατήγοροί μου βλέπετε την ορθότητα της Χριστοϋφάντου, δεν βλέπετε τα πολύ σημαντικά επεξηγηματικά μου λόγια πως "είναι εν παραδρομή και εν τη δεινή πάντως ρύμη του λόγου της."

    Ναι, έχει δεινοτάτη ρύμη λόγου και δεν τίθεται θέμα δικής μου παρερμηνείας ούτε θεολογικής αντιζηλείας όπως λίαν κακώς και πάνυ αδίκως υπενόησε ανώνυμος σχολιαστής.
    (συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος1/7/14, 10:59 π.μ.

      (συνέχεια)
      Τέλος και σπουδαιότερο, αδελφέ μου Παναγιώτη, είμαστε ενωμένοι εν Χριστώ και εν κοινώ πνευματικώ και συμφωνώ απολύτως σε όλα όσα γράφεις προς τον π. Δαμασκηνό ο οποίος μαζί με την αγαπητή Χριστοϋφαντη έχουν κοινό παρονομαστή συκοφαντίας, εμπαθείας και αδικίας: (ιδού πάλι τα κρίσιμα επεξηγηματικά)

      Μας επικολλούν τόσο εύκολα και ανερυθρίαστα τη φοβερή ρετσινιά των "σχισματικών" και των "εκτός Εκκλησίας!" ΝΤΡΟΠΗ. Τίποτε άλλο.

      Όσο για τη διαφωνία μας αυτή, είναι όντως εποικοδομητική. Θα αποφύγω όμως να επικαλεστώ και τη διαφωνία των εορταζομένων, ηγαπημένων και ενηγκαλισμένων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου για να μην προτρέξουν κάποιοι γνωστοί προπετείς ανώνυμοι σχολιαστές να πουν πως εξισώνουμε τους εαυτούς μας τάχα με τους Αποστόλους.

      Βεβαίως, και αυτή καθεαυτή η Ομολογία η Αγιοπατερική, η Απομάκρυνση η Αποτειχισιακή, αποτελεί επιτακτική Αποστολή, στην αποστάτισσα Οικουμενιστική Εποχή που ζούμε. Κι' αν μας συκοφαντούν οι εν Χριστώ αδελφοκτόνοι, τους αγαπούμε και τους συγχωρούμε!

      Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
      Νικόλαος Πανταζής

      Διαγραφή
  2. κ. Σημάτη χάνετε τὰ λόγια σᾶς ἒφ΄ ὅσον γνωρίζετε καὶ τὸν π. Δαμασκηνό.

    Ὁ π. Δαμασκηνὸς εἶχε γράψει εἰς τὴν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο: ''Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑ Η ΟΧΙ'' εἰς τὰ φύλ. 1687, 1688, 1689.

    Τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ π. Δαμασκηνοῦ ἦταν ἀντιγραφὴ τῶν λόγων τοῦ π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου ἀπὸ τὸ βιβλίο ''ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ''.
    Μεταβείτε εἰς τὰ φύλλα τοῦ Ὀρθόδοξου Τύπου ποὺ προανέφερα διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

    Διὰ τοῦτο σᾶς λέγω, ἐσεῖς καλά τα λέτε ἀλλὰ οἱ σημερινοὶ ''ἀντιοικουμενιστὲς'' ἔχουν ἄλλο ''εὐαγγέλιο'' δυστυχῶς, καὶ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ προανέφερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος1/7/14, 12:01 π.μ.

    Οταν 3 - 4 άνθρωποι, και μάλιστα θελόγοι, (δηλαδή υποτίθεται "ειδικοί"), δεν μπορούν να συνεννοηθούν για δύο μικρές "αιτήσεις" από την Θεία Λειτουργία, και χρειάζεται να γράψουν ολόκληρες σελίδες επεξηγήσεων, είναι δυνατόν να τους εμπιστευτή κανείς για να τον διαφωτίσουν σε θέματα Εκκλησιολογικά, οικουμενισμού, κλπ, ?
    Μάλλον όχι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἀγαπητὲ ἀνώνυμε ἡ ἀπάντηση εἰς τὴν ἐρώτηση ποὺ κάνεις εἶναι ἁπλή.

      Κάποιοι γράφουν τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία τῶν αἰτήσεων τῆς Θ.Λειτουργίας, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι τὴν διαστρεβλώνουν!

      Δὲν εἶναι ζήτημα συνεννόησης!

      Διαγραφή
  4. Ἀπαντήση ἔλαβε τότε (πρὶν ἀπὸ 7 ἔτη) ἀπὸ 4 νέους, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἕνας εἶμαι ἐγὼ π. Δαμασκηνέ.
    Πέρασαν 7 ἔτη καὶ ἀκόμα νὰ διακόψετε τὸ μνημόσυνο λέγοντας μᾶς πάλι τὰ ἴδια. Πόσο πιὰ θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ ''ἀχρι καιροῦ''; Γνωρίζετε πόσο βοηθήσατε τοὺς Οἰκουμενιστὲς αὐτὰ τὰ 7 ἔτη;

    Δεῖτε λοιπὸν π. Δαμασκηνέ τα γεγονότα εἰς αὐτὰ τὰ 7 ἔτη διὰ νὰ καταλάβετε τί σᾶς λέγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ1/7/14, 7:46 μ.μ.

    ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΗΝ ''ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙ'' ΤΟΥ Κ. ΣΗΜΑΤΗ

    Ἀγαπητέ κ. Σημάτη,

    Θά ἀπαντήσω δι᾽ ὀλίγων στήν ''ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ'' σας.
    1. Κατ᾽ ἀρχάς, ξεκινῶ μέ αὐτό καί ξεκαθαρίζω τήν θέση μου. Γράψατε, ἀπευθυνόμενος πρός ἐμένα, τήν φράση «ἐσεῖς πάτερ, ποὺ ἀναλάβατε τὴν ὑπεράσπισή της», τῆς ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ.
    Ξεκαθαρίζω τήν θέσι μου, δηλώνοντάς σας ἀπερίφραστα ὅτι δέν εἶμαι καί δέν ὑπῆρξα ποτέ, οὔτε ὑπερασπιστής ἐκείνης, οὔτε ὑπερασπιστής κάποιου ἄλλου. Ἐπαναλαμβάνω, δέν εἶμαι ὑπερασπιστής κανενός καί διευκρινίζω καί τονίζω ὅτι ἐκφέρω μόνον τήν προσωπική μου γνώμη καί ἄποψη γιά τό θέμα τό ὁποῖο σχολιάζω. Δέν εἶναι στό ἦθος μου καί στίς ἀρχές μου νά ἀναλαμβάνω χρέη ὑπερασπιστοῦ κανενός. Σᾶς τά τονίζω αὐτά, ἐπειδή μοῦ προσάπτετε τό ἀναληθές, ὅτι εἶμαι ὑπερασπιστής της.
    Τήν ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟ τήν συνάντησα δύο φορές σέ κάποιο μοναστήρι ἐδῶ καί κάποια χρόνια καί τῆς μίλησα τηλεφωνικά λίγες φορές ἐκείνην τήν περίοδο.
    Πολλές φορές, σέ διάφορα θέματα πού ἀναρτῶνται στό Διαδίκτυο, καταθέτω τήν γνώμη μου, ἄν κρίνω ὅτι πρέπει νά τήν καταθέσω. Ὅπως π.χ. τήν ἔχω καταθέσει στήν περίπτωσι τῆς θεωρίας τοῦ Ὑδροχοϊσμοῦ τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ (βλέπε http://www.scribd.com/doc/150462634/Ὁ-Ὑδροχοϊσμός-τοῦ-Παναγιώτη-Τραϊανοῦ) καθώς καί σέ ἄλλες περιπτώσεις.
    2. Ὡς πρός τά ἀναφερόμενα τώρα στήν ὑποσημείωσι (2α), πού ἐμπεριέχεται στήν ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ σας, ἔχω νά σᾶς πῶ τά ἑξῆς:
    Φάσκετε καί ἀντιφάσκετε... Ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου τῆς ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ φαινόταν ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα δημιουργίας τοῦ ἱστολογίου της, μέσα ἀπό τό προφίλ τοῦ διαχειριστοῦ τοῦ ἱστολογίου. Ἄρα ἦταν γνωστή ἡ ταυτότητά της ἀπ᾽ ἀρχῆς σέ ὅλους τούς ἀναγνῶστες τοῦ ἱστολογίου της, καί μεταξύ αὐτῶν καί σέ σᾶς καί στό φιλικό σας πρόσωπο, ἀφοῦ δέν ἦταν κάτι τό κρυφό.
    Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἐσεῖς λέτε ὅτι φιλικό σας πρόσωπο σᾶς εἶχε ἀποκαλύψει τήν ταυτότητά της καί ἐσεῖς δῆθεν γιά νά μήν ''προδώσετε'' τήν μή κρυφή ταυτότητά της, γράψατε αὐτά πού γράψατε. Ἀλλά ἔστω ὅτι δέν τό ἐγνωρίζατε καί ὅτι σᾶς τήν ἀπεκάλυψε τό φιλικό σας πρόσωπο. Ἀφοῦ λοιπόν ἐγνωρίζατε τήν ταυτότητά της ἀπο τότε, ἀπό τό φιλικό σας πρόσωπο, καί τήν στιγμή πού δέν εἶναι κρυφό τό φύλο της, γιατί δέν χρησιμοποιήσατε τό ἄρθρο ''ἡ'' πρίν τό ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ, ἀλλά γράψατε («λαϊκός ἤ κληρικός, γυναῖκα ἤ ἄνδρας»); Μέ αὐτά τά δικά σας λόγια εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι δέν καλύπτετε κάποιον ἀλλά κάνετε ὑπαινιγμούς καί ἀφήνετε ὑπόνοιες... Πῶς ἐσεῖς λέτε ὅτι τό ἐγράψατε ἔτσι δῆθεν ''... γιά νά μή προδώσετε τήν ταυτότητά της''; Μάλιστα, τήν στιγμή πού ἡ ἴδια ἀναφέρει στήν ἀρχική σελίδα τοῦ ἱστολογίου της, κάτω ἀριστερα, ''ἡ διαχειρίστρια τοῦ ἱστολογίου'';
    3. Σχετικά μέ τά γραφόμενά σας στήν ὑποσημείωση (2β) ἔχω νά σᾶς πῶ τά ἑξῆς:
    Γράφετε «ἄν εἶχα παρανοήσει θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐξηγήσει ἡ ἴδια, ἢ ἐσεῖς πάτερ,....... τί ἀκριβῶς ἐννοεῖ». Ἄν ἐπιθυμῆτε νά σᾶς ἐξηγήση ἡ ἴδια, ἀπευθυνθεῖτε στήν ἴδια νά σᾶς δώση ἐπεξηγήσεις Τό τί ἐννοεῖ ἡ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ στό ἄρθρο της εἶναι σαφές καί ξεκάθαρο ''τοῖς νοῦν ἔχουσι''. Γιατί λοιπόν νά σᾶς ἐξηγήσω ἐγώ κάτι τό ὁποῖο εἶναι ξεκάθαρο;
    Τό τί ἐννοεῖτε ἐσεῖς στά γραφόμενά σας ἐξηγῆστε το ἐσεῖς πού τό γράψατε καί μή ζητᾶτε νά σᾶς τό ἐξηγήσουν ἄλλοι. Τό σίγουρο εἶναι πάντως, ὅτι μέχρι τώρα δέν ἔχετε καταλάβει τί ἐννοεῖ τό ἄρθρο της, ἄν δέν ὑποκρίνεστε ὅτι δέν καταλάβατε.
    (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ1/7/14, 7:47 μ.μ.

    4. Ὅσον ἀφορᾶ στά γραφόμενά σας τῆς ὑποσημειώσεως (2γ) ἡ ἀπάντησίς μου εἶναι ἡ ἑξῆς:
    Γράφετε ὅτι « ... οὐδόλως ἀμφισβητῶ ὅτι εἶναι ἀντι-Οἰκουμενιστής, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουμε ἀναρτήσει στὸ ἱστολόγιό μας ἕνα ἀξιόλογο ἄρθρο της...». Σέ αὐτό τό ἄρθρο της, πού ἐσεῖς τό ἀποκαλεῖτε ''ἀξιόλογο'', δέν γράψατε ''λαϊκὸς ἢ κληρικός, γυναῖκα ἢ ἄνδρας'', ἀλλά γράψατε στό τέλος, δεοντολογικά σωστά, ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ. Ὁ νοῶν νοείτω.
    Στήν συνέχεια ἀναφέρεσθε στήν Σύναξή μας, στήν ὁποία καί ἐσεῖς ἐλαμβάνατε μέρος. Ἐγώ, ὅμως, στό μήνυμά μου πρός ἐσᾶς δέν ἀναφέρθηκα οὔτε σέ ''Σύναξη'', οὔτε σέ συνάξεις, οὔτε σε ἄλλα πρόσωπα. Ἀπευθύνθηκα μόνο σέ σᾶς καί γιά τό συγκεκριμένο ἄρθρο. Σᾶς πληροφορῶ ὅμως ὅτι στίς συνάξεις αὐτές ἔχω νά πάω ἐπάνω ἀπό δύο χρόνια, λόγῳ προβλημάτων ὑγείας.
    Ἀπευθυνόμενος σέ μένα, ἔμμεσα στήν συνέχεια ἀπευθύνεσθε καί στούς μετέχοντες στήν Σύναξη αὐτή, ἐπιδιώκοντας αὐτοδικαίωσι. Ἐγώ δέν θά ἀπαντήσω ἐκ μέρους τρίτων.
    5. Σάν ἀπάντηση στά γραφόμενά σας στήν ὑποσημείωση (2δ) ἔχω νά σᾶς ἐπαναλάβω αὐτά πού σᾶς ἔγραψα ἤδη στό προηγούμενο μήνυμά μου, ὅτι δηλαδή τά ἐκκλησιολογικά πλαίσια περί διακοπῆς μνημοσύνου καθορίζονται ἀπό τόν ὅρο τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, ὅπως τόν ἐφήρμοσε τό Ἅγιον Ὄρος ἐπί τριετίας χωρίς νά διακόψη ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς μή μνημονεύοντες.
    Τό ὅτι διά τῆς ἀπαντήσεώς σας στό μήνυμά μου ἀπευθύνεσθε ἄμεσα πλέον στά μέλη τῆς Συνάξεως, ὡς ἐγώ νά ἤμουν ἐκπρόσωπός της, αὐτό δέν σᾶς τιμᾶ. Ἄν θέλετε κάτι νά τούς πῆτε, ἀπευθυνθῆτε στούς ἁρμοδίους, ὄχι σέ ἐμένα. Διότι ἐγώ δέν θά μεταφέρω τίποτε ἀπ᾽ ὅσα λέτε, ἀφοῦ ἐγώ δέν ἐνέπλεξα κανέναν ἄλλον στά γραφόμενά μου καί δέν ἐκφέρω γνώμη γιά ἄλλους, ὅπως ἤδη σᾶς ἐτόνισα.
    Σέ κάποιο σημεῖο λέτε γιά μένα: ''Γράφετε: «Οἱ Πατέρες δέν ἀγωνίσθησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων μέσα ἀπό σχίσματα, ἀλλά μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἐπολέμησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων»''. Καί στήν συνέχεια, ἀπευθυνόμενος σέ μένα, λέτε: «Δηλαδή κατὰ τὴν τοποθέτησή σας, ἡ ἀποτείχιση ἰσοῦται μὲ σχίσμα;»
    Στό μήνυμά μου δέν μίλησα γιά ''ἀποτείχιση'', οὔτε ὑπενόησα ὅτι ἡ ''ἀποτείχιση'' ταυτίζεται μέ τό ''σχίσμα''. Ὅποιος θέλει νά μάθη τί ἐστί ''ἀποτείχιση'' ἄς μελετήση τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας.
    Μέ τό ὡς ἄνω γραφόμενό μου ἤθελα νά τονίσω ὅτι ὁ ἀγῶνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τελεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία, διαρκούσης δηλαδή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.
    Λέτε ὅτι « Ὁ Οἰκουμενισμὸς θριαμβεύει, ἔχει ὑπερβεῖ τὰ νηπιακὰ βήματα τοῦ Ἀθηναγόρα, κατὰ τοῦ ὁποίου, τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες προχώρησαν σὲ «Ἀποτείχιση» κατόπιν προτροπῆς τοῦ γέροντος Παϊσίου· ἔχει ἀνδρωθεῖ καὶ σέρνεται γερασμένος σὲ κάθε γωνιὰ τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας· ἔχει ἁλώσει καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος (ὅπως ἡ προσφιλής σας Χριστοΰφαντος περιγράφει) καὶ δὲν κάνετε τὸ αὐτονόητο, δηλαδή τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου, αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἡ προηγούμενη γενιὰ Ἁγιορειτῶν».
    Ἐπάνω σέ αὐτό, σᾶς ἀπαντῶ, ὄχι ἐκ μέρους τῆς ''προσφιλοῦς'' ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ, πού ἐσεῖς τήν ἀποκαλεῖτε ἔτσι, καί σᾶς καταθέτω μόνον τήν προσωπική μου γνώμη: Τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες διέκοψαν μέν τό μνημόσυνον, οὐδέποτε ὅμως διέκοψαν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ἐκείνους πού δέν ἐμνημόνευαν.
    Ἐπιλέγοντας θεωρῶ ὅτι νοῦν ἔχετε καί θεολογικές γνώσεις ἔχετε καί γνωρίζετε τί ἀναφέρει ὁ 15ος Κανών. Ἐγώ δέν ἔχω κάτι περισσότερο νά σᾶς προσφέρω. Σᾶς τονίζω ὅτι δέν θά ἐπανέλθω ἐπί τοῦ θέματος ὅ,τι καί νά γράψετε, διότι σᾶς ἔδωσα τήν ἀπάντησί μου.

    Μετά τιμῆς

    Δαμασκηνός μοναχός Ἁγιορείτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.