Ουνία, π. Γ. Μεταλληνός και Αποτείχιση!

Ουνία: Συμπέρασμα

  Πηγή: "Τρελογιάννης"

Πρόσωπο και Προσωπείο

 Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Είναι ανάγκη, συνεπώς, να τεθεί το πρόβλημα της Ουνίας στη σωστή του βάση. Δεν πρόκειται για μια δικαιοδοσιακής φύσεως διένεξη με το Βατικανό, όπως ετίθετο το πρόβλημα των σχέσεων Παλαιός και Νέας Ρώμης στην εποχή του Μ. Φωτίου. Το πρόβλημα, άρα, δεν συνίσταται στις «παρ’ ενορίαν» ενέργειες της Εκκλησίας της Παλαιός Ρώμης στα όρια δικαιοδοσίας της Νέας Ρώμης, όπως έγινε τότε (9ος αι.) στη Βουλγαρία. Η «Λατινική Εκκλησία» μετά το σχίσμα, και κυρίως την εκφράγκευσή της, δεν έχει τίποτε το κοινό με την λατινόφωνη Χριστιανοσύνη προ του σχίσματος και της επικρατήσεως των Φράγκων. Η προ του σχίσματος λατινόφωνη Εκκλησία της Παλαιός Ρώμης ήταν Ορθόδοξη και αδελφή της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως παρά τις ενίοτε εμφανιζόμενες μεταξύ τους (κανονικές και όχι δογματικές) αντιθέσεις, και μάλιστα κατά την Εικονομαχία, που σχεδόν όλη η Ανατολή είχε αλωθεί από την αίρεση, ενώ η Παλαιά Ρώμη έσωζε την Ορθοδοξία. Μετά το σχίσμα και την αλλοτρίωσή της η Παλαιά Ρώμη δεν είναι πια ομόδοξη και αδελφή της Νέας Ρώμης. Σήμερα, μάλιστα, η Παλαιά Ρώμη είναι ταυτισμένη με το Κράτος του Βατικανού, εκκλησία και Κράτος είναι υπό την ίδια κεφαλή, τον Πάπα, εμφανιζόμενο ταυτόχρονα ως θρησκευτικό και κρατικό (πολιτικό) Ηγέτη.

Έτσι, η Ουνία δεν πρέπει να θεωρείται ως δικαιοδοσιακή διαφορά και απλή αντικανονική επέμβαση του Βατικανού στην Ορθόδοξη Ανατολή. Είναι το όργανο μιας κοσμικής πολιτικής εξουσίας, που ενδιαφέρεται για τον επεκτατισμό και την αύξηση της επιρροής της. Η σημερινή δε συγκυρία, που έχει ενώσει όλους τους Ορθοδόξους εις την αντιμετώπιση της παπικής προελάσεως με το άρμα της Ουνίας, είναι αληθινά θεόσδοτη ευκαιρία, για να επανεξετασθεί το πρόβλημα της ουσίας (Εκκλησιαστικότητος, δηλαδή) της «Λατινικής Εκκλησίας» Βατικανού, ώστε και ο θεολογικός Διάλογος (αν τον επιθυμεί πια το Βατικανό) να εκτιμηθει εκ νέου.

 Πιστεύουμε δε, ότι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την νέα φωτισμένη Ηγεσία του, όπως και όλες οι Ηγεσίες των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, δεν θα ηρνούντο ποτέ να τεθεί το πρόβλημα του εκκλησιαστικού χαρακτήρος της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», αλλά και ο θεολογικός διάλογος με τη Ρώμη στη σωστή βάση. Και δεν πρέπει να αφήσουμε την ευκαιρία να χαθεί.

«Τρελο-γιάννης: Αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να είμαστε φιλόφρονες να λέμε ένα καλό λόγο εε; Αχ παππούλη μας,  πια φωτισμένη  ηγεσία  που τρέχουν όλοι τους,  νεροκουβαλητές, στον  κάθε  Βαρθολομαίο. Και δεν πιστεύουμε ότι «πάντες  εξέλειπαν» ή έχουν τόσο πολύ διαβρωθεί, αλλά που είναι τα αναστήματα; Για τι κρύβονται οι ευλογημένοι...;;».

Ήδη καταγγέλλονται μυστικές διαβουλεύσεις, στα εκκλησιαστικά και πολιτικά παρασκήνια, για εξομάλυνση των σχέσεων με το Βατικανό, που προσπαθεί να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις. 

Η Ουνία όμως παραμένει και η καταστροφή στην Ορθοδοξία της Αν. Ευρώπης έχει γίνει. Κάθε, λοιπόν, υποχώρηση των Ορθοδόξων θα ισοδυναμεί με έγκλημα. Αλίμονο, αν επικρατήσουν και πάλι τα κριτήρια των Ενωτικών των «βυζαντινών» και μεταβυζαντινών χρόνων. Αλίμονο, αν αφεθεί και πάλι η Ορθοδοξία στις σκοπιμότητες τής οποιοσδήποτε πολιτικής και θυσιασθει η αιωνιότητα στην ενδοκοσμική συμβατικότητα και χρησιμοθηρία. 

Οι ενέργειές μας δεν καταγράφονται μόνο στις δέλτους της Ιστορίας, αλλά και θα κριθούν στο τέλος της Ιστορίας από τον Κύριο της Ιστορίας, που είναι συγχρόνως Σωτήρας και Κριτής της.

  ΣΧΟΛΙΟ:  Ο ιστορικός π. Γεώργιος Μεταλληνός, γνωρίζει  και εξηγεί την εκκλησιαστική ιστορία διπλωματικά και ανθρώπινα και όχι αληθινά και θεανθρώπινα. Τον έχουμε ακούσει επανειλημμένως να λέει πως προτιμά να μιλά, και εξ αιτίας των όσων λέγει να τον καθαιρέσουνε, κι όχι ο ίδιος να κάνει αποτείχιση και να φύγει από την Εκκλησία! Αυτὸ, βέβαια, αποτελεί αλλοίωση της Ιεράς Παραδόσεως, η οποία ευλογεί και τιμά την Διακοπή Μνημοσύνου με ιερό Κανόνα.     

     Ασφαλώς, πάτερ, είστε ελεύθερος να κάνετε ό,τι θέλετε. Αλλά αφού πρώτα παραιτηθείτε από το επιτελείο της "Σύναξης των κληρικών", μέσα στην οποία υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν πραγματικά να απομακρυνθούν από την αίρεση, αλλά εσείς τους φρενάρετε!

     Αφού σταματήσετε, δηλαδή, να κάνετε τον αντιοικουμενιστή.  Διότι παραποιείτε και ντροπιάζετε με τη στάση σας τους αγώνες των αντι-αιρετικών Αγίων, τους οποίους ως αντι-Οικουμενιστής υποτίθεται πως ακολουθείτε.

     Μα σοβαρά, πάτερ, Γεώργιε, δάσκαλέ μας έως πρότινος, η εκ Θεού έμφυτη ευφυΐα σας τόσο πολύ σκοτίστηκε;
    Είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι οι Οικουμενιστές θα διαπράξουν την κουταμάρα να σας καθαιρέσουν; Τόσο ανόητους τους έχετε;
       Είναι δυνατόν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με καθαιρέσεις πριν την ώρα τους; Αφού με τον χαρτοπόλεμο που κάνετε, η δουλειά τους προχωρά τόσο καλά! Ο Οικουμενισμός ταχύτατα εδραιώνεται. Οι πιστοί μια χαρά εθίζονται και εκκοσμικεύονται! Προς τι να σας καθαιρέσουν;
    Δεν καταλάβατε ότι είστε ένας άριστος σύμμαχός τους; Ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης μετακινείται άνετα από τους Αγίους τόπους, και έως την Ρώμη και σε όλη την ελληνικὴ επικράτεια, τιμώμενος από τους Ἐπισκόπους που κι ασάς τιμούν (όπως π.χ. ο Ιγνάτιος Λαρίσης) και συλλειτουργώντας με "ορθόδοξους" Επισκόπους, όπως κι εσείς συλλειτουργείτε με οικουκμενιστές Επισκόπους (όπως ο Παργάμου κ. Ιω. Ζηζιούλας)!

         Μην το παίζετε, όμως, και εκφραστής των αντι-Οικουμενιστών!

Σημάτης Παναγιώτης