Περί Μολυσμού και Μυστηρίων

Πολλὲς φορὲς ἕως τώρα, ἀπὸ τότε ποὺ πραγματοποιήθηκε στὶς μέρες μας ἡ διαχρονικὴ ἐκκλησιαστικὴ πρακτικὴ τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου καὶ τῆς Ἀποτειχίσεως ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, δεχθήκαμε ἐπιθέσεις καὶ συκοφαντικοὺς χαρακτηρισμούς· ἀκόμη καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας εἶπαν πὼς εἴμαστε, ὡς αἱρετικοί, ἐπειδὴ ἐφαρμόσαμε τὴν ἁγιοπατερικὴ τακτικὴ τῆς Ἀποτειχίσεως, πού, ἔστω καὶ ὡς δυνητικὴ πρακτική, ἂν τὴν ἐκλαμβάνουν, δὲν παύει νὰ ἀποτελεῖ ἐπιταγὴ τῶν Ἁγίων πατέρων, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὴν ἐφάρμοσαν μὲ κόστος ὑψηλό!

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς ἐπετέθηκαν, τὸ ἔκαναν ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ διακινδυνεύσουν. Νὰ χάσουν τὰ «κεκτημένα». Τοὺς ἀνάπαυε νὰ τὰ βάζουν μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, ἁπλῶς γράφοντας! Παίζοντας «χαρτοπόλεμο» κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἀείμνηστου καθηγητοῦ Κορναράκη. Χωρὶς νὰ διακινδυνεύσουν τίποτα! Εἶναι καιρὸς νὰ ἐπανατοποθετηθοῦν ἐπὶ τοῦ θέματος. Εἶναι ἡλίου φαεινότερο, ὅτι τοὺς Οἰκουμενιστὲς δὲν τοὺς ἐνοχλοῦν οἱ διάφορες δημοσιεύσεις. Τοὺς ἐνοχλεῖ ἀφάνταστα ὅμως ἡ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου τους.

ΑΠΟΔΕΙΞΗ;

Μόλις κάποιος ἀποτειχιστεῖ, ἀρχίζουν οἱ ἀπειλές, οἱ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ καὶ οἱ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ!

Λάβαμε καὶ δημοσιεύουμε ἕνα κείμενο ἀπὸ τὸν συνεργάτη μας «Βενιαμίν».

 

Περί μολυσμού και μυστηρίων.

Παρακολούθησα την τελευταία ανταλλαγή σχολίων σχετικά με τον Μολυσμό των Μυστηρίων. Με αφορμή τα σχόλια αυτά κι ένα θαυμάσιο κείμενο του Ιερομόναχου π. Ευθ. Τρικαμηνά που βρήκα, από απάντησή του σε μοναχό, προσέθεσα και ένα δικό μου σχόλιο.

Με αυτό καυτηριάζει ο π. Ευθύμιος την προπέτεια του μοναχού, να συνιστά την απομάκρυνση από τον π. Ευθύμιο, χαρακτηρίζοντας ως αιρετικές τις θέσεις που διατύπωσε ο π. Ευθύμιος· θέσεις που είναι αγιοπατερικές και κανείς έως τώρα δεν τις κατέρριψε. Αντίθετα δε, να μη θεωρεί ως αιρετικούς τους Οικουμενιστές Επισκόπους!

Ιερομόναχου π. Ευθύμιου Τρικαμηνά: «ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΓΚΡΙΤΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΜΟΝΑΧΟ, ΠΛΕΙΟΝΕΣ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ.

«...Στήν ἴδια παράγραφο λίγο κατωτέρω ἀναφέρεις τά ἑξῆς: «Καί ἀναμφίβολα εἶναι πλάνη –καὶ ἀκόμα μεγαλύτερη, ἄν οὔτε κἄν τό ὑποψιαζώμαστε– τό νά θεωροῦμε ὅλη τήν Ἐκκλησίαν αἱρετική καί μολυσμένην ”θολήν καί βρώμικη”(!), καί τά μυστήριά της ”μάταια καί ἐπιβλαβῆ”!!! (Ὁ π. Ἐπιφάνιος αὐτό τό χαρακτήριζεν ἀπερίφραστα ὡς αἵρεσιν καί ὄχι ὡς ἁπλοῦν σχίσμα)».

Ποῖος ἄραγε σέ ἐπληροφόρησε ὅτι ἐγώ θεωρῶ ὅλη τήν Ἐκκλησία “αἱρετική καί μολυσμένη”, “θολή καί βρώμικη” καί τά μυστήριά της “μάταια καί ἐπιβλαβῆ”; Ἐγώ, γιά νά γνωρίζης ἀπό πρῶτο χέρι, θεωρῶ ὅτι δέν ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας καί ὅσοι ἄλλοι ἐνσυνείδητα ἀκολουθοῦν τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅσοι ἐπίσης ἐνσυνείδητα ἀνήκουν στό Π.Σ.Ε. καί ἐπί πλέον, ὅσοι ἐνσυνείδητα μνημονεύουν αἱρετικούς Ἐπισκόπους. Αὐτά τουλάχιστον διδάσκουν οἱ Πατέρες.

Ἄν τώρα ἐσύ πάτερ, ὅλους αὐτούς τούς θεωρεῖς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τότε σύμφωνα μέ τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη ἡ Ἐκκλησία αὐτή δέν εἶναι κατά τόν Παῦλο ἄσπιλος καί ἀμώμητος, ἀλλά ἐσπιλωμένη καί βεβορβορωμένη. Τά μυστήρια δέ, πού τελοῦν ὅλοι αὐτοί πού προανέφερα, τά θεωρῶ κατ’ οἰκονομίαν ἔγκυρα χάριν τοῦ λαοῦ, μέ μόνη διαφορά ὅτι αὐτά ἐνεργοῦν ἀρνητικά στούς ἔχοντας γνῶσι γιά τήν αἵρεσι πού ἀκολουθοῦν, καί εὐεργετικά στά νήπια καί στούς ἔχοντας ἄγνοια, ἀλλά πού ἔχουν ἀγαθή προαίρεσι.

Στό σημεῖο αὐτό ἄν ἔχης κάτι νά ἀναφέρης σέ παρακαλῶ νά τό κάνης, ἀρκεῖ νά εἶναι πατερικῶς καί ἁγιογραφικῶς κατοχυρωμένο καί ὄχι ἀμάρτυρο καί ἀστήρικτο.

Ἐγώ ὅμως ἀπορῶ, πῶς ἐσύ στηριζόμενος στόν π. Ἐπιφάνιο χαρακτηρίζεις αἱρετικό κάποιον ὁ ὁποῖος ἔχει μία πεπλανημένη ἰδέα γιά τήν Ἐκκλησία καί τά μυστήρια καί μάλιστα γιά τό ποῦ εὑρίσκονται αὐτά ἐν καιρῷ αἱρέσεως, καί ἀπό τήν ἄλλη τόν Πατριάρχη ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζει τά μυστήρια τῶν Παπικῶν, Μονοφυσιτῶν, Προτεσταντῶν–Λουθηρανῶν, ὁ ὁποῖος ἀνήκει στό Π.Σ.Ε. καί καυχᾶται δι’ αὐτό, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει τό κοράνιο ἅγιο, τούς Ἁγίους πού ἐπροκάλεσαν τό σχίσμα θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, πού πιστεύει στήν λεγομένη βαπτισματική θεολογία καί τόσα ἄλλα τόν θεωρεῖς κανονικό Ἐπίσκοπο καί Πατριάρχη, τόν μνημονεύεις, τόν ἔχεις εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ κλπ.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2012_09_19_archive.html

Το σχόλιό μου.

Τα δεδομένα:

1. Το Σώμα και το Αίμα Κυρίου δεν μολύνεται.

2. α) Ο μνημονεύων είναι Ορθόδοξος, αλλά μνημονεύει αιρετικό Επίσκοπο, β) ή είναι αιρετικός μη καταδικασθείς.

3. Τα νήπια και οι αγνοούντες (ή καταναγκαζόμενοι συνειδησιακά από πνευματικούς, ή ...), οι οποίοι κοινωνούν από τους παραπάνω, κοινωνούν αληθινό «Σώμα και Αίμα Χριστού», εφ’ όσον δηλ. ο Επίσκοπος-ιερέας δεν έχει καταδικασθεί και άρα το μυστήριο που τελεί είναι έγκυρο.

4. Οι γνωρίζοντες ότι ο μνημονεύων είναι μεν Ορθόδοξος, αλλά μνημονεύει αιρετικό, ή ότι ο μνημονεύων είναι αιρετικός μη καταδικασθείς, και παρόλα αυτά προσέρχονται ενσυνειδήτως στην Θ. Κοινωνία –παρότι γνωρίζουν καλώς την αλήθεια–, αυτοί ήδη προσέρχονται με κακή προαίρεση και επιβαρυμένη την συνείδησή τους (πνευματικά μολυσμένοι;) και

α) ή σκοτίζονται και μολύνονται έτι περισσότερο (ισχύει δηλ. εδώ κατ’ αναλογίαν η διδασκαλία του απ. Παύλου περί των μη προσερχομένων κατόπιν της απαιτουμένης προετοιμασίας),

β) ή το μυστήριο (κατά την ευσπλαχνία του Θεού και για να μη βλαβούν εξ αυτού) είναι γι’ αυτούς ανενεργό. Εδώ θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε το παράδειγμα του Αγίου που είδε ένα περιστέρι να παίρνει από την αγία λαβίδα τον θείο μαργαρίτη, επειδή ο προσερχόμενος να κοινωνήσει είχε αμαρτήσει θανασίμως.
 Άρα, να υποθέσουμε ότι ο μολυσμός δεν προϋποθέτει ότι προέρχεται από τα μυστήρια (ότι δηλ. τα μυστήρια είναι μολυσμένα), αλλ’ ότι τα μυστήρια λειτουργούν ανάλογα με την διάθεση του προσερχομένου;

Βενιαμίν