«ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ» του μητροπ. Πειραιώς Σεραφείμ

  Χθὲς  ὁ κ. Σεραφείμ, δημοσίευσε ἕνα «Ἀνακοινωθέν», τὸ περιεχόμενο τοῦ ὁποίου μᾶς θύμισε ἕνα λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ τὸν γράφει γιὰ ἐκείνους ποὺ διδάσκουν «μὴ νοοῦντες μήτε ἃ λέγουσι μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται»!

Δημοσιεύουμε τὸ «Ἀνακοινωθέν» καὶ τὸ Α΄ μέρος τῆς ἀπαντήσεως μας.

         

Πειραιεύς, 23 Σεπτεμβρίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ

Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη δημόσια νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου γιά τίς ὑβριστικές σέ βάρος μου ἀναρτήσεις τῶν ἀνεπιγνώστων ζηλωτῶν ἀδελφῶν διότι παραλλήλως ὑβριζόμενος καί ἀπό τούς κάθε λογῆς οἰκουμενιστές καί «μεταπατερικούς ἀνανεωτές» καθώς καί ἀπό τούς ἀνεπιγνώστους ζηλωτές ἀποφεύγω ἀναξίως τό λόγο τοῦ Κυρίου μας «οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26).

Ἐν προκειμένῳ ἐναύλως ἠχεῖ ὁ λόγος τοῦ μεγάλου καί ὁσίου ἀνδρός τῆς Ἐκκλησίας ἀοιδίμου ἀρχιμανδρίτου κυροῦ Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου ὅτι ἡ πλάνη εἶναι νόμισμα μέ δύο ὄψεις, τόν συγκρητιστικό οἰκουμενισμό (διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό) καί τόν ἀνεπίγνωστο ζηλωτισμό.

Ἔχοντας ὑπ’ ὄψι μου τήν διϊστορική καί διαχρονική ἀπάντηση πού δίδει ὁ Πανάγαθος καί Πανάγιος Θεός, ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας Κύριος στίς σχετικές αἰτιάσεις ἀνεπιγνώστων ζηλωτῶν διά τῶν ἐξαγιασμένων στήν ἐποχή τῶν συγχύσεων καί τῶν ἀντινομιῶν συγχρόνων ὁσίων καί Θεοφόρων ἀνδρῶν καί γυναικῶν ὅπως τῶν Ὁσίων Ἰουστίνου Πόποβιτς, Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἰακώβου (Τσαλίκη), Ἀμφιλοχίου (Μακρῆ), Φιλοθέου (Ζερβάκου), Σοφίας τῆς έν Κλεισούρᾳ, Γεωργίου τοῦ Καρσλίδου, Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, Σάββα τοῦ ἐν Καλύμνῳ καί βεβαίως τοῦ μεγάλου ἁγίου θεολόγου τοῦ 20^ου αἰ. Ἁγίου Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦντος στήν ὑφήλιον καί πολλῶν ἄλλων πού εἶχαν κοινή συνισταμένη, τήν ἀπόλυτη μέθεξη καί κοινωνία μέ τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἀνοσίως καθυβρίζουν οἱ ἀνεπίγνωστοι ζηλωτές, ἀποβαίνοντες δυστυχῶς καί Θεομάχοι, ταπεινῶς πειρῶμαι ἀναξίως νά ἐπαναλαμβάνω μόνο τούς μακαρίους λόγους αὐτῶν τῶν θεωμένων καί θεοφόρων.

Ἀλλοίμονο, ἐάν ἡ Ἐκκλησία, τό πανάσπιλο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἐμολύνετο ἀπό οἱονδήποτε ρῦπο, σπίλο ἤ ρυτίδα ἀσταθῶν ἤ ἐκκοσμικευμένων μελῶν. Ἡ αἵρεση καί ἡ κακοδοξία προϋποθέτει τήν μετ’ αὐτῆς μυστηριακή κοινωνία καί ὄχι ἁπλῶς κάποιες ἰδιόρρυθμες καί ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις διότι ἡ μή διακοινωνία μετά τῆς οἱασδήτινος αἱρέσεως ἀποδεικνύει τήν μή ἐν τέλει ἀποδοχή της, γι’ αὐτό καί ἐπαναλαμβάνω συνεχῶς ὅτι οἱ κατά καιρούς δηλώσεις πρωτιστευόντων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πού ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητος σέ κατεγνωσμένες αἱρετικές καί κακόδοξες παρασυναγωγές ὅπως ὁ Ρωμαιοκαθολικισμός, ὁ Προτεσταντισμός καί οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι εἶναι τραγελαφικές καί ἀναπόδεικτες διότι οἱ ἐκφέροντες τίς σχετικές κρίσεις δέν τολμοῦν νά τίς πραγματώσουν διά τῆς διακοινωνίας ἐν τόπῳ καί χρόνῳ διότι γνωρίζουν ὅτι ἀπό τοῦ δευτερολέπτου ἐκείνου θά ἔχουν ἀπωλέσει ἀνεπιστρεπτί τήν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα.

Ἑπομένως ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισι καί ἡ μεγαλειώδης ταπείνωση ἐπιτάσσουν νά ἐμπιστευόμαστε τό Θεό, τήν Ἐκκλησία Του καί τούς Ἁγίους Του καί νά μή τολμοῦμε νά αὐτοπροσδιοριζόμαστε ὡς δῆθεν γνήσιοι καί καθαροί καί ὡς δῆθεν σωτῆρες, ἄπαγε τῆς βλασφημίας, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Α΄ ΜΕΡΟΣ)

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς ἐπανῆλθε, μὲ τὸ παραπάνω Ἀνακοινωθέν του, γιὰ νὰ διατυπώσει, μιὰ ἀντιβαίνουσα στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας θέση, (ἡ διατύπωση αὐτή, δὲν γίνεται γιὰ πρώτη φορά), ἀποδεικνύοντάς μας πλέον ὅτι ἡ θέση του αὐτὴ ἀποτελεῖ συνειδητὰ κακόδοξη διδασκαλία, καὶ καταδεικνύει τὴν ἁγιομάχο προαίρεσή του. Ἐπαναλαμβάνει ἐμμέσως καὶ πάλι τὴ θέση (ὅπως πρὸ ἡμερῶν στὸ Βουκουρέστι), ὡς ἀθεόφοβος,  ὅτι δὲν πληροῦνται οἱ συνθῆκες ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές· τοῦτο θὰ γίνει ΜΟΝΟ ἐὰν φτάσουμε στὸ «κοινὸ ποτήριο» μὲ τοὺς αἱρετικούς (intercommunion), μόνο τότε (ὅπως πολλάκις ἰσχυρίστηκε) ἐπιτρέπεται κατὰ τοὺς Πατέρες νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ προβοῦμε στὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεώς τους!

Δυστυχῶς αὐτὴ ἡ ἀντιευαγγελικὴ διδασκαλία, δὲν γίνεται ἐκ παραδρομῆς, δὲν προέρχεται ἀπὸ ἄγνοια, ἀλλὰ εἶναι συνειδητὴ καὶ ἐπαναλαμβανόμενη. Πρόκειται γιὰ σοβαρότατο ὀλίσθημα τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς, διὰ τοῦ ὁποίου παρασύρει πολλοὺς νὰ ἀκολουθήσουν τὴ γραμμή του, καθὼς μάλιστα τὰ ἱστολόγια καὶ ἡ "Σύναξη τῶν κληρικῶν" τοῦ ἔδωσαν τὸν τίτλο τοῦ μεγάλου ἀντι-Οἰκουμενιστὴ.

Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ ἀγνοῶν ἀναγνώστης τὴν πραγματικότητα, παραθέτουμε τὰ ἑξῆς:

1. Οἱ ἀντιπατερικὲς θέσεις ποὺ προκάλεσε ἢ υἱοθέτησε ὁ κ. Σεραφείμ, εἶχαν «κατασκευασθεῖ» στὸ Ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο
τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς πρὶν μιὰ διετία περίπου (ἀπὸ τοὺς π. Ἄγγελο καὶ π. Παῦλο Δημητρακόπουλο). Ὅταν ἔμαθε περὶ αὐτῶν ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης συμβούλεψε νὰ μὴν δημοσιευθοῦν. Δυστυχῶς δὲν τὸν ἄκουσαν.

Παρὰ ταῦτα, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης δημοσίως, καὶ χωρὶς νὰ ἀναφερθεῖ στὸν Πειραιῶς, ἀντετάχθη στὴν κακόδοξη θεωρία τοῦ κ. Σεραφείμ, ὅτι ἡ κόκκινη γραμμὴ (ποὺ ἂν ξεπερασθεῖ, τότε μόνο μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε στὴν Ἀποτείχιση) εἶναι ἡ intercommunion. Καὶ ἀντετάχθη ὁ π. Θεόδωρος, παρότι ἔχει ἀποκαλέσει τὸν κ. Σεραφεὶμ ὡς τὸν Λέοντα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν! Διότι ὁ ἄνθρωπος, ὡς Πατρολόγος Καθηγητής, δὲν θέλει νὰ ρεζιλευτεῖ· γνωρίζει τί λένε οἱ Πατέρες περὶ τοῦ θέματος καὶ δὲν θέλει νὰ γίνει καταγέλαστος σὲ Θεὸ καὶ ἀνθρώπους!

2. Τὶς ἀντιπατερικὲς θέσεις τοῦ κ. Σεραφείμ  (ἡ Διακοπὴ Μνημονεύσεως ἐπιτρέπεται ΜΟΝΟ στὴν περίπτωση τοῦ κοινοῦ ποτηρίου), τὶς ἀνέτρεψε μὲ μιὰ συγκλονιστική (γιὰ τὸ ἁγιοπνευματικό της περιεχόμενο) μελέτη, ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς. Τότε, ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος (πρὶν κἂν ὁλοκληρωθεῖ ἡ δημοσιευόμενη σὲ συνέχειες μελέτη), ἔστειλε 2 emails στὸ ἱστολόγιο ποὺ τὰ ἀναρτοῦσε, ζητώντας νὰ τοῦ ἀποσταλεῖ ὁλοκληρωμένη ἡ μελέτη αὐτή, γιατὶ ἤθελαν νὰ τὴν μελετήσουν καὶ νὰ ἀπαντήσουν. Μάταια περιμέναμε τὴν ἀπάντησή τους. Δὲν μπόρεσαν οἱ τοῦ Πειραιῶς νὰ βροῦν γιὰ νὰ ἀντιτάξουν οὔτε ΕΝΑ πατερικὸ κείμενο, στὴν πληθώρα πατερικῶν κειμένων τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ.

Στὶς δημόσιες ὀχλήσεις μας, «γιατί δὲν ἀπαντᾶτε;», ἰσχυρίστηκαν ὅτι ἄλλαξαν γνώμη, ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως εἶναι μεγάλο· θὰ κάνουμε (εἶπαν) κάτι καλύτερο· θὰ διοργανώσουμε Ἡμερίδα. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ἔβγαλαν ἄλλη ἀνακοίνωση: Ἀναβάλλεται ἡ Ἡμερίδα. Δὲν θὰ πραγματοποιηθεῖ! Ἡ ἀστεία δικαιολογία; Ἐπειδή (εἶπαν), ὁ π. Εὐθύμιος ἔθεσε κάποιους ὅρους γιὰ τὴ συμμετοχή του, ποὺ αὐτοὶ δὲν μποροῦσαν νὰ τοὺς πραγματοποιήσουν, τὴν ματαιώνουν!!! Λὲς καὶ δὲν μποροῦσαν ἀπὸ μόνοι τους νὰ κάνουν τὴν Ἡμερίδα, ἀφοῦ δική τους ἦταν ἡ διαπίστωση, ὅτι τὸ θέμα τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου εἶναι κορυφαῖο σὲ καιρὸ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Καὶ ποιά ἦταν ἡ πραγματικὴ αἰτία τῆς ματαιώσεως; Τὸ ὅτι οἱ ὁμιλητὲς τοὺς ὁποίους πρότειναν νὰ κάνουν τὶς εἰσηγήσεις στὴν Ἡμερίδα, «ἤρξαντο παραιτεῖσθαι», ἀρνήθηκαν νὰ προσέλθουν, διότι δὲν εἶχαν νὰ ἀντιτάξουν πατερικὰ ἐπιχειρήματα!

3. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἄκρως ἀπαραίτητα εἰσαγωγικά, θὰ ἐξετάσουμε ἕνα τμῆμα τοῦ «Ἀνακοινωθέντος» τοῦ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Γράφει:

«Ἡ αἵρεση καί ἡ κακοδοξία προϋποθέτει τήν μετ’ αὐτῆς μυστηριακή κοινωνία καί ὄχι ἁπλῶς κάποιες ἰδιόρρυθμες καί ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις διότι ἡ μή διακοινωνία μετά τῆς οἱασδήτινος αἱρέσεως ἀποδεικνύει τήν μή ἐν τέλει ἀποδοχή της, γι’ αὐτό καί ἐπαναλαμβάνω συνεχῶς ὅτι οἱ κατά καιρούς δηλώσεις πρωτιστευόντων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πού ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητος σέ κατεγνωσμένες αἱρετικές καί κακόδοξες παρασυναγωγές ὅπως ὁ Ρωμαιοκαθολικισμός, ὁ Προτεσταντισμός καί οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι εἶναι τραγελαφικές καί ἀναπόδεικτες διότι οἱ ἐκφέροντες τίς σχετικές κρίσεις δέν τολμοῦν νἀ τίς πραγματώσουν διά τῆς διακοινωνίας ἐν τόπῳ καί χρόνῳ διότι γνωρίζουν ὅτι ἀπό τοῦ δευτερολέπτου ἐκείνου θά ἔχουν ἀπωλέσει ἀνεπιστρεπτί τήν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα».

α) Ὁ κ. Σεραφείμ, δὲν εἶναι ἕνας ὁποιοσδήποτε συγγραφέας. Εἶναι ποιμὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ διδάσκαλος. Κι αὐτὸ σημαίνει πὼς ὅ,τι λέει, ἀποτελεῖ τὸ καταστάλαγμα τῆς Ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας καὶ Παραδόσεως ποὺ παραδίδει στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὅμως, αὐτὰ ποὺ γράφει μᾶς θυμίζουν τὸ ἀποστολικὸ λόγο: «θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι, μὴ νοοῦντες μήτε ἃ λέγουσι μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται»!

Συγκεκριμένα ἡ φράση του: «Ἡ αἵρεση καί ἡ κακοδοξία προϋποθέτει τήν μετ’ αὐτῆς μυστηριακή κοινωνία» εἶναι ἐλλιπὴς καὶ ἀσύντακτη ἢ σκόπιμα ἀσαφής. Διότι ἡ αἵρεση εἶναι συγκεκριμένη διδασκαλία, ποὺ διαφέρει ἀπὸ ἐκείνη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐνῶ ὑπεδείχθη τὸ κακόδοξον τῆς διδασκαλίας αὐτῆς, ἐκεῖνος ποὺ τὴν ἐκφέρει, συνεχίζει νὰ τὴν διδάσκει. Ἡ αἵρεση δηλαδὴ τοῦ Βαρλαάμ, προϋπέθετε τὴν μυστηριακὴ κοινωνία μετ’ αὐτῆς τοῦ ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ; Τὴν πολέμησε γιὰ νὰ μὴ ἔχει μυστηριακὴ κοινωνία μαζί του; Δὲν τὴν πολέμησε, γιὰ νὰ μὴν παρασύρει ὁ Βαρλαὰμ τοὺς πιστοὺς στὶς κακόδοξες θέσεις του;

Μήπως ὅμως, ἐννοεῖ ὁ κ. Σεραφεὶμ ὅτι, ἐφ’ ὅσον δὲν ἔχουμε μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, δὲν κοινωνοῦμε τῆς αἱρέσεως καὶ ἄρα δὲν ὑπάρχει πρόβλημα; Ἂς δοῦμε τὴ σκέψη του: «Ἡ αἵρεση καί ἡ κακοδοξία προϋποθέτει τήν μετ’ αὐτῆς μυστηριακή κοινωνία καί ὄχι ἁπλῶς κάποιες ἰδιόρρυθμες καί ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις διότι ἡ μή διακοινωνία μετά τῆς οἱασδήτινος αἱρέσεως ἀποδεικνύει τήν μή ἐν τέλει ἀποδοχή της...».

Δηλαδή (ἂν καταλάβαμε τὴ σκέψη του), θεωρεῖ ὅτι, κάποιος ὀρθόδοξος ποιμένας, γίνεται αἱρετικός, ἐὰν κοινωνήσει μὲ κάποιον ποὺ ἔχει συγκροτημένη αἱρετικὴ διδασκαλία. Τότε, ὅταν δηλ. ὁ αἱρετικὸς εἶναι ἀποδεδειγμένα αἱρετικός, τότε δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε κοινωνία μαζί του, διότι μὴ ἔχοντας κοινωνία, δείχνουμε ὅτι δὲν ἀποδεχόμαστε τὴν αἵρεση.

Ἀσχέτως ἂν αὐτὸ θέλει νὰ μᾶς πεῖ ὁ κ. Σεραφείμ, καὶ ὥσπου νὰ ἐξηγήσει σὲ ἕνα δεύτερο Ἀνακοινωθέν, τί ἐννοεῖ, θὰ παρατηρήσουμε τὰ ἑξῆς:

β) Ἔχουμε παρακαλέσει τὸν κ. Σεραφεὶμ ἐπανειλημμένως νὰ μᾶς κατονομάσει, ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοί, ἐπισημαίνοντάς του ὅτι, χωρὶς διδασκάλους αἱρετικούς, αἵρεση δὲν ὑπάρχει· μιὰ τέτοια αἵρεση εὑρίσκεται στὸ χῶρο τῆς φαντασίας. Ἀρνήθηκε πεισμόνως νὰ τοὺς κατονομάσει (ὅπως καὶ οἱ μητροπ. Ναυπάκτου, Αἰτωλίας, Μεσογαίας κ.ἄ.). Τὸ ἴδιο κάνει καὶ τώρα ὁ Πειραιῶς, στὸ περισπούδαστο, γιὰ τὴν σκοτεινότητα τῶν νοημάτων ποὺ περιέχει, Ἀνακοινωθέν.

Στὴν ὁμιλία του, ὅμως, στὴν Ρουμανία, μίλησε γιὰ αἵρεση, ἢ μᾶλλον γιὰ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ περιέγραψε γλαφυρά, περιεκτικά, καταπληκτικὰ θὰ λέγαμε, τὶς πάμπολλες αἱρετικὲς δοξασίες ποὺ περιέχει καὶ περικλείει. Ἐδῶ, ἀντίθετα, ἀποδομεῖ τὴν αἵρεση, τὴν κάνει φάντασμα, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὶς σκοπιμότητές του! Καὶ μᾶς λέγει ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν εἶναι, εἰ μὴ «κάποιες ἰδιόρρυθμες καί ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις... δηλώσεις πρωτιστευόντων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πού ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητος σέ κατεγνωσμένες αἱρετικές καί κακόδοξες παρασυναγωγές»!!!

γ) Ὅσοι διαβάζουν αὐτὲς τὶς γραμμές, ἂς θυμηθοῦν τί ἔλεγε μόλις τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα ὁ κ. Σεραφείμ, στὸ κήρυγμά του στὴ Ρουμανία, καὶ ἂς χαρακτηρίσουν οἱ ἴδιοι, ἂν τὰ γραφόμενα τοῦ ἀνδρὸς διέπονται ἀπὸ συνέπεια ἢ ἀσυνέπεια, διγλωσσία ἢ εὐθύτητα, ψεῦδος ἢ ἀλήθεια.

Στὸ κήρυγμα ἐκεῖνο, ἐξέθεσε μὲ καταπληκτικὴ ἐνάργεια καὶ σαφήνεια τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση.

Διότι: Ὁ Οἰκουμενισμός υἱοθετεῖ καί νομιμοποιεῖ ὅλες τίς αἱρέ­σεις ὡς “Ἐκκλησίες” καί προσβάλλει τό δόγμα τῆς Μιᾶς, Άγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Άνα­πτύσσει, διδάσκει καί ἐπιβάλλει νέο δόγμα περί Ἐκκλησίας, νέα ἐκκλησιολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία καμμία Ἐκκλησία δέν δικαιοῦται νά διεκδικήση ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό της τόν χαρακτήρα τῆς Καθολικῆς καί ἀληθινῆς Ἐκκλησίας... Μέ τόν τρόπο, ὅμως, αὐτό γκρεμίζει τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, Ὀρθοδοξίας και αἱρέσεως καί ἐπιδίδεται ἄριστα στό ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ Οἰκουμενισμός, διά νά ὑλοποιήση τούς στόχους του, ἐφευρίσκει διάφορες θεωρίες, ὅπως τίς κακοδοξίες περί “Διευρημένης Ἐκκλησίας, ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, βαπτισματικῆς θεολογίας, Παγκοσμίου ἀοράτου Ἐκκλησίας, τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καί μαξιμαλισμοῦ, τῆς μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς, συναφειακῆς αἱρέσεως, τῆς μετακανονικῆς αἱρέσεως, τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας, τῆς μετασυνοδικῆς θεολογίας, τῶν ἐλλειματικῶν καί μή πλήρων “Ἐκκλησιῶν”, τῆς περιεκτικότητος, τῆς ἐλλειματικῆς καί μή πλήρους μυστηριολογίας, τῆς μετατροπῆς τῆς οἰκονομίας σέ ἀκρίβεια καί δόγμα, τῆς θεωρίας ὅτι ὁ Πατριάρχης Κων/λεως εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον (primus sine paribus)”, οἱ ὁποῖες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες καί ἀλλότριες τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας καί θεολογίας.

Ὁ Οἰκουμενισμός ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες μέ τήν μοναδική, θεόθεν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπό τόν Ἀναστάντα Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία καί κατά Χριστόν ζωή. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ἀναιρεῖ τό δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῶ κόσμω σωτηριώδους ἀποκαλύψεως καί οἰκονομίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ...  Ὡς ἐκ τούτου συνεπάγεται ἀναμφιβόλως ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός καθίσταται στίς ἡμέρες μας ἡ μεγαλυτέρα ἐκκλησιολογική αἵρεσις ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπειδή ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες καί τίς πίστεις». Στούς συγχρόνους μεθοδευμένους καί ἐπιτηδευμένους ἀτέρμονες οἰκουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους», στοὺς ὁποίους παρατηρεῖται ἀκόμα καὶ «παραποίηση τῶν Γραφικῶν χωρίων», «ἀμβλύνονται τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια» τῶν πιστῶν, γίνεται «ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος» (ἀναγνωρίζουμε τοὺς αἱρετικοὺς ὡς Ἐκκλησίες). Μὲ αὐτοὺς «ἀθωώνουμε καὶ ἐπιβραβεύουμε τὴν Οὐνία, συμμετέχουμε στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν ἢ μᾶλλον τῶν αἱρέσεων» καὶ ὑπογράφουμε (οἱ “ὀρθόδοξοι” ἀντιπρόσωποί μας) «ἀντορθόδοξα ἀνακοινωθέντα καὶ κείμενα δίχα Συνοδικῆς διαγνώμης καὶ ἀποφάσεως, (Λίμα Περοῦ 1982... (Πόρτο Ἀλέγκρε), Πουσὰν Νοτίου Κορέας 2013)».

Καὶ τώρα τὸ κρίσιμο ἐρώτημα: Ποιοί τὰ κάνουν ὅλα αὐτά, κ. Σεραφείμ; Δὲν τὰ κάνουν οἱ Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες (ἢ οἱ ἐλεγχόμενοι καὶ κατευθυνόμενοι ἀπ’ αὐτοὺς ἐκπρόσωποί τους στὴν Εὐρώπη, γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχουν ὅλη τὴν εὐθύνη); Δὲν τὰ κάνουν ὁ Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας καὶ ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος (μαζὶ μὲ τοὺς λαϊκοὺς ἐπιτελεῖς των); ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὁ Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, ὁ Σύρου Δωρόθεος, ὁ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος, ὁ Γαλλίας Ἐμμανουήλ κ.λπ.; Ἢ μήπως συμφωνεῖτε μὲ τὴν κακόβουλη ἀνάρτηση τοῦ κ. Τελεβάντου  τὴν ὁποία χθὲς δημοσίευσε μὲ τίτλο: «Ὁ Παναγιότατος καταδικάζει τὸν Οἰκουμενισμό»: (Ὡς γνωστὸν αὐτὲς τὶς μέρες ὁ Πατριάρχης ἐπισκέπτεται τὴν Θράκη καὶ ὁ Τελεβάντος ἐπαινεῖ ἐμμετικὰ καὶ ὕποπτα τὸν αἱρεσιάρχη, ἀσφαλῶς μὲ τὸ λεπτό, ἀμερικάνικο χιοῦμορ του!).

Ἂν, λοιπόν, δὲν τὰ κάνουν αὐτοί, κ. Σεραφείμ, ποιοί ἄλλοι τὰ κάνουν; Ἔχετε νὰ μᾶς ὑποδείξετε κάποιους ἐξωγήϊνους ἢ κάποια φαντάσματα ποὺ ἔχουν διαπράξει ὅλα αὐτὰ τὰ αἴσχη καὶ τὶς κακόδοξες πράξεις καὶ λόγους; Κι ἂν δὲν εἶναι αὐτοί, κατονομάσατε ποιοί εἶναι ἐκεῖνοι, διὰ τῶν πράξεων τῶν ὁποίων στοιχειοθετεῖται, καὶ προωθεῖται, καὶ ἀλλοιώνει τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (σύμφωνα μὲ τὰ ἴδια τὰ λόγια σας);

Ὅλα αὐτά, λοιπόν, κ. Σεραφείμ, ἐξηγεῖστε μας,  εἶναι

«κάποιες ἰδιόρρυθμες καί ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις... δηλώσεις πρωτιστευόντων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πού ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητος σέ κατεγνωσμένες αἱρετικές καί κακόδοξες παρασυναγωγές»;

Kαὶ ἐφ' ὅσον

 α) δὲν  εἶναι «ἰδιόρρυθμες, ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις» κάποιων «πρωτιστευόντων» (ὅπως πονηρότατα ἐδῶ ὑπονοεῖτε, ὥστε νὰ ἀπαλλάξετε ἀπὸ τὴν κατηγορία τοῦ βαμένου αἱρετικοῦ Οἰκουμενιστῆ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τὴ φατρία του), ἀλλὰ ἀντίθετα, εἶναι “καραμπινάτες” συνειδητὲς καὶ σκόπιμες πράξεις καὶ ἐνέργειες τῶν «πρωτιστευόντων» τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,

β) αὐτὸ σημαίνει ὅτι «ἡ διακοινωνία μετά τῆς οἱασδήτινος αἱρέσεως (δηλ. ἐδῶ, αὐτῆς τῶν Οἰκουμενιστῶν) ἀποδεικνύει τήν ἐν τέλει ἀποδοχή της» (ὅπως γράφετε)!!!

Ὁ ἴδιος ὁ συλλογισμός σας, μὲ ἄλλα λόγια κ. Σεραφείμ, σᾶς καταδικάζει.

Ἔχετε ἢ δὲν ἔχετε δια-κοινωνία μὲ ὅλους τοὺς «πρωτιστεύοντας» τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Αὐτοῦ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ ὁ ἴδιος παραπάνω γλαφυρὰ μᾶς περιγράφετε; Ἀναμφίβολα ἔχετε. Καὶ ὅποιες ταχυδακτυλουργικὲς καὶ πονηρότατες διατυπώσεις καὶ παραπλανητικοὺς συλλογισμοὺς κι ἂν κάνετε, δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ κρύψετε.

Γι’ αὐτὸ σᾶς προτείνουμε στὸ δεύτερο Ἀνακοινωθέν σας, νὰ ἐπικαλεσθεῖτε κάποιο ἄλλο πονηρότατο βέλος, ποὺ ἔχετε στὴν ἁμαρτωλή σας φαρέτρα. Εἶναι πιὸ εὔχρηστο καὶ εὐλογοφανὲς ἐπιχείρημα καὶ χρησιμοποιεῖται εὐρύτατα στὸ χῶρο τῶν «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν»· νὰ ἰσχυριστεῖτε δηλαδή, ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν εἶναι ἀκόμα κατεγνωσμένη. Καὶ νὰ ἐπιχειρήσετε, γιὰ πρώτη φορά, νὰ τὸ κατοχυρώσετε μὲ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα!