Σχετικά με τον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

         ‘‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’’

          ΕΔΕΣΣΗΣ 43  ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ  Τ.Κ. 12137                                   

Περιστέρι 31-10-2014

ΑΡΙΘ. ΕΓΚΡ. ΠΡΩΤ. 613/1998                                                           

ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ.  493                                                            

Προς                  

Τα Ιστολόγια ‘‘ΑΚΤΙΝΕΣ’’ – ‘‘ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ’’ – ‘‘Πατερική Παράδοση και   Οικουμενισμός’’ και το περιοδικό ‘‘ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ  ΣΠΙΘΑ’’.

  

Σχετικά με τον αφορισμό του μακαριστου

  Νικολάου Σωτηροπούλου

Αγαπητοί αδελφοί χαίρετε εν Κυρίω,

Διαβάσαμε στο περιοδικό ‘‘ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ  ΣΠΙΘΑ’’ (ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο μακαριστός επίσκοπος πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης), το οποίο εκδίδεται από τον Αρχιμ. Χρυσόστομο Πήχο, πνευματικό τέκνο του μακαριστού Αυγουστίνου, καθηγούμενο της Ι. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, και συντάσσεται από ομάδα επίσης πνευματικών τέκνων του μακαριστού Αυγουστίνου, τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2014, άρθρο με τον τίτλο ‘‘Εν τη πράξει έγινε άρσις του «αφορισμού»’’.

      Στο άρθρο υπάρχουν μερικά σημεία τα οποία καλοπροαίρετα συντόμως θα σχολιάσουμε. Πριν προβούμε στην κριτική μας γνωρίζουμε στους αναγνώστες των Ιστολογίων, ότι τον π. Χρυσόστομο και τους περισσότερους από τους μοναχούς που ασκούνται στην Ι. Μ. Λογγοβάρδας τους γνωρίζουμε από 40ετίας, από τότε που ήταν μέλη της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος ‘’Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’. Τους σεβόμαστε, τους αγαπούμε και τους εκτιμούμε για το  ορθόδοξο φρόνημά τους και το έργο που επιτελούν. Η κριτική μας έχει σαν αρχή το ‘’φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια’’.

Στη συνέχεια παραθέτουμε τα σημεία που θα ασκήσουμε κριτική. «Ο «αφορισμός», (του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου) που του είχε επιβληθή προ 20ετίας, ήταν άδικος και αντικανονικός, όχι όμως ανυπόστατος. Γι’ αυτό και ο ίδιος, καθώς και όλοι όσοι τον αγαπούσαν και εκτιμούσαν το πρόσωπο, τα χαρίσματα, το θεολογικό έργο και τους αγώνες του, πειθαρχώντας στην Εκκλησία και υπομένοντας και την άδικη αυτή απόφασί της, ζητούσαν αρμοδίως, ευσεβάστως και γραπτώς την άρσι του «αφορισμού». Σημ. Η υπογράμμιση είναι δική μας, η εντός εισαγωγικών « » λέξη «αφορισμός» είναι του περιοδικού.

      Σωστά ο συντάκτης του άρθρου έθεσε εντός « » τη λέξη «αφορισμός». Εάν  ερμηνεύουμε ορθά, ο συντάκτης δεν δέχεται ότι υπήρξε στην ουσία αφορισμός του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου. Ορθά επίσης χαρακτηρίζει ως άδικο και αντικανονικό τον επιβληθέντα «αφορισμό». Τι εννοεί όμως ο συντάκτης με τη φράση «όχι όμως ανυπόστατος»; Εάν ανατρέξουμε

στο εγκυρότατο  Μέγα λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας των H. LIDDELLκαι R. SCOTT, η λέξη «υπόσταση»  σημαίνει και ουσία, οντότητα, ύπαρξη, πραγματικότητα, σε αντίθεση προς το φαινόμενο.

Συνεπώς, ο αφορισμός υπήρχε, είχε ισχύ, ήταν ουσιαστικός για τον μακαριστό Νικόλαο; O μακαριστός παρά το άδικο της απόφασης των επισκόπων-μελών της λεγόμενης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου, είχε αποκοπεί από αυτούς από το σώμα της Εκκλησίας; Tον είχαν εξαποστείλει  στο άσβεστο πυρ της κολάσεως; Παρακαλούμε τον συντάκτη του άρθρου να δώσει τις σχετικές διευκρινίσεις.

      Τι διδασκόμαστε από την Αγία Γραφή για τη Δικαιοσύνη του Θεού; ‘‘ότι δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπο αυτού’’¹, ‘‘ώσπερ όρνεα πέταται  και στρουθοί, ούτως αρά ματαία ουκ επελεύσεται ουδενί’’² (στις παροιμίες ομιλεί η Σοφία-o Λόγος του Πατέρα), ‘‘Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης’’, ‘‘εγώ γαρ ειμι Κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην…’’³, ‘‘Τι oυν ερούμεν; Mη αδικία παρά τω Θεώ; Μη γένοιτο’’! «Μη άδικος ο Θεός;… Mη γένοιτο!⁴, ‘‘Η ουκ οίδατε ότι άδικοι Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι;…’’⁵, ^‘‘O δε αδικών κομιείται ο ηδίκησε, και ουκ εστι προσωποληψία’’⁶, ‘‘Αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου’’⁷ και ‘‘Ου γαρ  άδικος ο Θεός…’’.⁸

Eίναι λοιπόν δυνατόν το ΄Αγιο Πνεύμα που μένει αιώνια στην Εκκλησία και  την οδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν⁹, το οποίο φώτισε τον Ψαλμωδό, τον Προφήτη Ησαΐα και τον Απόστολο των εθνών Παύλο¹⁰ και  έγραψαν τις παραπάνω φράσεις, να οδήγησε τα μέλη της λεγόμενης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου να λάβουν την ανωτέρω άδικη απόφαση; «Δεσμεύεται»  το ΄Αγιο Πνεύμα από την ανωτέρω άδικη απόφαση αναξίων ποιμένων της Εκκλησίας Του;¹¹ «Επικυρώνει» άδικες αποφάσεις; Όχι βέβαια! H εξουσία που δόθηκε στους αποστόλους και από αυτούς στους διαδόχους τους αρχιερείς¹², δεν πρέπει να στηρίζεται στη δικαιοσύνη; Ασφαλώς πρέπει να στηρίζεται στη δικαιοσύνη! Ο Παύλος είναι σαφέστατος ‘‘Ου δυνάμεθα τι κατά της αληθείας, αλλ’ υπέρ της αληθείας¹³’’. Διαφορετική άποψη συνιστά  αίρεση  και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος!

Είναι λοιπόν δυνατόν να έχει υπόσταση ο άδικος αφορισμός του Νικολάου Σωτηροπούλου ενώπιον του Παρακλήτου Πνεύματος; Όχι βέβαια!  Ορθότατα ο πρεσβύτερος π. Ευστάθιος Κολλάς, Ορθόδοξος Θεολόγος-Εκκλ/κός Συνήγορος, Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, σε άρθρο του στον   ‘‘ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ’’ της 3-10-2014, σελ. 3, με θέμα τον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου, έγραψε μεταξύ άλλων.

«΄Όμως, ο αποδημήσας αείμνηστος αγωνιστής για την Ορθοδοξία μας, Νικόλαος Σωτηρόπουλος… ΄Επεσε θύμα ανάξιων της αποστολής τους Ταγών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας (2 Κορ. 4,4), και τον τιμώρησαν με την εσχάτη των Εκκλησιαστικών ποινών, με τον Εκκλησιαστικό ΑΦΟΡΙΣΜΟ… Τόλμησε να υπερασπιστεί τον ζώντα Θεό του, τον αρχηγό της πίστεώς του, τον Σωτήρα του, και Σωτήρα του κόσμου, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που διεσύρετο σκαιότατα, από ανάξιο της αποστολής του Ταγό της Ορθοδόξου κατά Ανατολάς Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας!

Αλλά η ποινή αυτή του μεγάλου αφορισμού, του αποβιώσαντος Νικολάου Σωτηροπούλου… Ο Αφορισμός είναι ποινή… Στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική κατά Ανατολάς Εκκλησία το «αφορίζειν», σημαίνει αποπομπή του πιστού από την Εκκλησία, και επιβάλλεται μόνον για λόγους απιστίας, ανηθικότητας, και αμετανοησίας, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες, προς τούτο της Εκκλησίας…

Πλέον συγκεκριμένα, οι αφορισμοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι δύο. Ο Δίκαιος και ο ΄Αδικος…β’. -Ο ΄Αδικος ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ, όταν επιβάλλεται, το θείον κρίμα ποτέ δεν φτάνει στον αφορισμένο, διότι αυτός που τον αφόρισε, δεν έκρινε κατά θείαν κρίσιν, αλλά κατά ίδιον θέλημα, και ουσιαστικά το θείον κρίμα βαραίνει τον, ή τους κατηγόρους του, και τον ίδιο, ή τους ίδιους που τον αφόρισαν. Ο Βυζαντινός Κανονολόγος Ματθαίος Βλάσταρις σημειώνει με έμφαση: “τον αφορίσαντα, παραλόγως ευλόγως ευθύνεσθαι”…

Συνεπώς, στην περίπτωση του αφορισμού του αειμνήστου Νικολάου Σωτηροπούλου, λογικά, υπόλογοι έναντι του Θεού πρέπει να είναι, και είναι, όλοι αυτοί που τον κατηγόρησαν, και αυτοί που τον αφόρισαν αδίκως, και ως εκ τούτου, ο αείμνηστος, γνώστης των ιερών Κανόνων, ουδέποτε θεώρησε τον εαυτόν του αφορισμένον, από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αφού δεν όφειλε να τον τηρήσει, διότι δεν κλήθηκε να απολογηθεί, και τον καταδίκασαν αναπολόγητο. Ο θείος Μάξιμος, επ’ αυτού, είναι λίαν σαφής και κατηγορηματικός, και δηλώνει απερίφραστα: «εάν παρά τον σκοπόν  του Θεού αφορίση ο Ιεράρχης, ουχ έπεται αυτώ το θείον κρίμα. Κατά γαρ θείαν κρίσιν, και ου δια θέλημα ίδιον, ταύτα οφείλει επιφέρειν»…

     ΄Οσον αφορά τον άδικο αφορισμό του Μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου είναι γνωστή η συμπεριφορά, και το αιτιολογικό της, που προέβαλε ο ιερός Χρυσόστομος, όταν δεν παραστάθηκε στη Σύνοδο, περί τον Θεόφιλον, και τον αφόρισαν, αλλά ο άγιος δεν τήρησε τον αφορισμό του!... Ακριβώς τούτο συνέβη και στον αείμνηστο Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Τον καταδίκασαν, αναπολόγητο με τη ψευτοσύνοδο του αιρετίζοντος Φαναρίου, σε ΑΦΟΡΙΣΜΟ, αλλά ο ζων Θεός, «ο ερευνών νεφρούς και καρδίας» (Αποκ. 2, 23), αυτόν τον αφορισμό, τον μετέτρεψε σε ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ για τον ουρανό, την Βασιλεία των ουρανών, γιατί ο αείμνηστος υπήρξε ένας πραγματικός μάρτυρας του Θεανθρώπου σωτήρα μας Ιησού Χριστού». Σημ. Οι υπογραμμίσεις και τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ είναι του π. Ευσταθίου Κολλά.

      Παραθέσαμε μεγάλα αποσπάσματα, αλλά το κρίναμε αναγκαίο, γιατί  τα επιχειρήματα που παραθέτει ο π. Ευστάθιος ότι «Ο ΄Αδικος ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ, όταν επιβάλλεται, το θείον κρίμα ποτέ δεν φτάνει στον αφορισμένο…» και «Συνεπώς, στην περίπτωση του αφορισμού του αειμνήστου Νικολάου Σωτηροπούλου, λογικά, υπόλογοι έναντι του Θεού πρέπει να είναι, και είναι, όλοι αυτοί που τον κατηγόρησαν, και αυτοί που τον αφόρισαν αδίκως…», αβίαστα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο αφορισμός ήταν και είναι ανυπόστατος για τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο!

Ο ανυπόστατος αφορισμός βαραίνει τους κατηγόρους του και όσους έθεσαν «φαρδιά»-«πλατιά» τις υπογραφές τους στο κείμενο του αφορισμού του!

    Απευθυνόμαστε στον συντάκτη του άρθρου. Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, η Εκκλησία αφόρισε τον μακαριστό Νικόλαο; Ο π. Ευστάθιος έδωσε ήδη την απάντηση. «΄Επεσε θύμα ανάξιων της αποστολής τους Ταγών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας (2 Κορ. 4,4), και τον τιμώρησαν με την εσχάτη των Εκκλησιαστικών ποινών, με τον Εκκλησιαστικό ΑΦΟΡΙΣΜΟ».

Ο μακαριστός αδελφός Νικόλαος δίνει απάντηση και στο παραπάνω ερώτημα. Παραθέτουμε απόσπασμα από το μικρό τεύχος με τον τίτλο «Ζητώ συγγνώμην…» ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ θεολόγου-φιλολόγου ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» ΑΘΗΝΑΙ 1996 Copyright Αδελφότης «Ο Σταυρός». Ζωοδ. Πηγής 44 Αθήναι.

«Τι συνιστούν ωρισμένοι

Αλλά μερικοί αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί με κατηγορούν ως εγωιστήν, και μου συνιστούν να ταπεινωθώ και να ζητήσω συγγνώμην από την Εκκλησίαν, η οποία με αφώρισε, δια να αρθή ο αφορισμός μου.

Δεν με αφώρισεν η Εκκλησία

Ως προς τον λόγον των κατηγόρων μου, ότι με αφώρισεν η  Εκκλησία, έχω να παρατηρήσω, ότι αυτός ο λόγος, ότι με αφώρισεν  η  Εκκλησία, είνε λάθος, ή μάλλον αίρεσις. Διότι η Εκκλησία δεν είνε μερικοί αρχιερείς, αλλά το σύνολον των πιστών, κληρικών, μοναχών και λαϊκών. Το κύριον δε σώμα της Εκκλησίας είνε οι πολλοί, ο πιστός λαός, ενώ οι κληρικοί είνε ολίγοι… Η Εκκλησία δεν αφορίζει πιστούς ανθρώπους, και μάλιστα ανιδιοτελείς εργάτας της.

      Η Εκκλησία αφορίζει αιρετικούς και άλλους ασεβείς, και μάλιστα αφού πρώτον τους καλέση εις απολογίαν και παραμείνουν αμετανόητοι. Δόξα δε τω Θεώ, ούτε αιρετικός είμαι, αλλά πολέμιος των αιρέσεων, ούτε καμμίαν ασέβειαν αξίαν αφορισμού διέπραξα, αλλά πολεμώ την ασέβειαν. Δεν με αφώρισε λοιπόν η Εκκλησία, αλλά με αφώρισαν μερικοί άδικοι και προσωπολήπται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, φίλοι του αιρεσιάρχου και κοσμικώς παντοδυνάμου αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, τον οποίον ήλεγξα σφοδρώς και δεν θα παύσω να ελέγχω δια τας φρικτάς αιρέσεις του και βλασφημίας του. Φίλος του Αυστραλίας είνε δυστυχώς και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ο  πρόεδρος της “Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου”…».

Ο ίδιος μας εξηγεί γιατί ζητούσε την άρση του ανίσχυρου αφορισμού του. Παραθέτουμε από τις σελ. 29 και 30 του παραπάνω τεύχους, σχετικό απόσπασμα.

«΄Αρατε τον άδικον αφορισμόν. ΄Αλλως, θα επιστρέψη εις τας κεφαλάς σας.

      Με τον αφορισμόν, Πατέρες, δεν κατωρθώσατε, ειμή να χαροποιήσετε τους δαίμονας και τους δαιμονικούς ανθρώπους, να δώσετε όπλα εις τους εχθρούς της Εκκλησίας, να σκανδαλίσετε τους ευσεβείς, να κάνετε τον υποφαινόμενον πεισματωδέστερον αγωνιστήν, με πείσμα ιερόν, να προκαλέσετε εις βάρος σας την κατακραυγήν του κόσμου και να διακινδυνεύσετε την αιωνίαν σωτηρίαν σας. Διότι, εάν δεν μετανοήσετε, ο άδικος αφορισμός θα επιστρέψη εις τας κεφαλάς σας.

     Αυτή είνε η γλώσσα της Γραφής. Η φρόνησις, λοιπόν, καθώς και το συμφέρον σας, το τε πρόσκαιρον και το αιώνιον, επιβάλλουν να  άρετε και τυπικώς τον άδικον αφορισμόν, ο οποίος ουσιαστικώς ουδεμίαν ισχύν έχει». Σημ. Η  λέξη Εκκλησία με αραιά γράμματα είναι του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου.

Εκτενέστατη απάντηση στην ανωτέρω πλάνη ότι τον αφόρισε η Εκκλησία, δίνει επίσης στο περιοδικό ‘‘Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’, όργανο της ομώνυμης Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος, Ζωοδ. Πηγής 44, Αθήνα, τεύχος 548, Σεπτέμβριος 2009, σελ. 116-119.

     Κατόπιν των ανωτέρω, είναι «είνε λάθος, ή μάλλον αίρεσις» η άποψη του συντάκτη του άρθρου «Γι’ αυτό και ο ίδιος, καθώς και όλοι… πειθαρχώντας στην Εκκλησία και υπομένοντας και την άδικη αυτή απόφασί της ζητούσαν αρμοδίως, ευσεβάστως και γραπτώς την άρσι του “αφορισμού”».

Ορθή είναι η άποψη του συντάκτη  ότι «…αρκετοί ιεράρχαι και άλλοι κληρικοί, παραβλέποντας τον “αφορισμό” ως ανίσχυρο, του μετέδιδαν την θεία κοινωνία, τον καλούσαν ως ομιλητή, τον ακροώντο και τον τιμούσαν ποικιλοτρόπως». Προφανώς οι ανωτέρω κληρικοί γνώριζαν ότι ο αφορισμός ήταν άδικος, αντικανονικός και κατά συνέπεια ανίσχυρος και ανυπόστατος, γι’ αυτό και ενεργούσαν κατά τον ανωτέρω τρόπο απέναντι του μακαριστού Νικολάου.

Ακολούθως διαβάζουμε στο άρθρο: «Στο τέλος όμως, με την επιδείνωση της υγείας του και την επικειμένη αναχώρησί του, και αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατόπιν συγκαταθέσεως και των άλλων μελών της Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου, η οποία είχε επιβάλει τότε το επιτίμιο, έδωσε την έγκρισι να γίνη η εκκλησιαστική κηδεία του αλλά από έναν ιερέα, όπως και έγινε. Εν τη πράξει έγινε άρσις του αφορισμού. ΄Όπως  δια προφορικής εντολής τότε (το 1993) επεβλήθη, έτσι και τώρα με τον ίδιο τρόπο ήρθη». Σημ. Η υπογράμμιση είναι δική μας.

     Τίθεται το εύλογο ερώτημα. Από πού ο συντάκτης του άρθρου είναι πεπεισμένος και το έγραψε χωρίς καμία επιφύλαξη ότι, «΄Όπως  δια προφορικής εντολής τότε (το 1993) επεβλήθη (o αφορισμός), έτσι και τώρα με τον ίδιο τρόπο ήρθη»; Συνεπώς, όπως γράφεται και στο άρθρο, «το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατόπιν συγκαταθέσεως και των άλλων μελών της Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου η οποία είχε επιβάλει τότε το επιτίμιο,  έδωσε την έγκρισι να γίνη η εκκλησιαστική κηδεία του αλλά από έναν ιερέα, όπως και έγινε. Εν τη πράξει έγινε άρσις του αφορισμού».

Οι αναγνώστες του άρθρου οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι ο αφορισμός ήταν μόνο προφορικός, και δεν ήταν γραπτός! Μάλιστα, αφού λίγο πριν το θάνατο του μακαριστού Νικολάου προφορικά δόθηκε η έγκριση από το Οικ. Πατριαρχείο να γίνει εκκλησιαστική κηδεία, έγινε στην πράξη άρση του αφορισμού! Ω! της «μεγαλοψυχίας» των μελών της «Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου» (όσοι ζουν ακόμη!) να δώσουν την έγκριση για την τέλεση εκκλησιαστικής κηδείας στον μακαριστό Νικόλαο από έναν ιερέα (και χωρίς να λεχθεί το παραμικρό για τον αφορισμό του)!

Εμείς θέτουμε και πάλι το ερώτημα. Δεν υπήρξε κείμενο με την Πράξη αφορισμού του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου; Η απάντηση είναι καταφατική. Ναι, υπήρξε κείμενο με τον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου. Το κείμενο αναρτήθηκε την 2-10-2014, δύο ημέρες πριν την τέλεση του 40ημέρου μνημοσύνου του μακαριστού Νικολάου, στο Ιστολόγιο ‘‘ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ’’, με τον τίτλο «ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΑΞΗ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ Ν. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ».

     Το κείμενο έχει αριθ. Πρωτ. 1435/14-12-1993. Το υπογράφουν οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, Αλεξανδρείας Παρθένιος, ο  Αρχ. Αθηνών Σεραφείμ.  Όπως αναγράφεται στο ιστολόγιο,  «ακολουθούν οι  υπογραφές των Αρχιερέων-εκπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών Αλεξανδρείας, Κύπρου και Ελλάδος και  των Αρχιερέων που συμμετείχαν στην Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο». Στο Ιστολόγιο υπάρχει και το ανακοινωθέν της ανωτέρω Συνόδου που αναφέρεται στον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου. Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλουμε για την γνησιότητα του κειμένου που αναρτήθηκε στο παραπάνω Ιστολόγιο.

Για πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών των ιστολογίων, όσον αφορά  τους εκπροσώπους της Εκκλησίας της Κύπρου στην «Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο», παραθέτουμε από το περιοδικό ‘‘Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’, όργανο της ομώνυμης Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος, Ζωοδ. Πηγής 44, Αθήνα, τεύχος 531, Φεβρουάριος 2008, σελ. 20, άρθρο του μακαριστού Νικολάου.

 «…ο μακαρίτης Αγαθάγγελος, ήταν από τους Αρχιερείς, οι οποίοι συμμετείχαν στην περιβόητη «Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο» του Φαναρίου και, όσον εξηρτάτο απ’ αυτούς, με τον περιβόητο αφορισμό με εξαπέστειλαν στα τρίσβαθα της κολάσεως! Ο Αγαθάγγελος, καθώς και ο Καμερούν Πέτρος, ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας, συμμετείχαν στη ληστρική εκείνη Σύνοδο ως “εκπρόσωποι” του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου.

Θέτομεν το “εκπρόσωποι” εντός εισαγωγικών, διότι κακώς τον εκπροσώπησαν. Κατήνεγκαν ψήφο εναντίον μου, χωρίς να τους έχη εξουσιοδοτήσει για δικό μου θέμα, διότι τέτοιο θέμα δεν περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα της Συνόδου, ετέθη την τελευταία στιγμή από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, μένεα πνέοντα  εναντίον μου, επειδή ήλεγξα τις φρικτές αιρέσεις του. Δεν είχαν δε τη στοιχειώδη ευγένεια ούτε τηλεφωνικώς να ερωτήσουν τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου ποία θέσι να λάβουν, ούτε εκ των υστέρων να του γνωστοποιήσουν την πράξι τους. Στενοχωρήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος, με κάλεσε επειγόντως στην Κύπρο και μου εξέφρασε τη λύπη του για τον άδικο αφορισμό και για την τοποθέτησι των δύο κακών εκπροσώπων του».

Το κείμενο του αφορισμού του μακαριστού Νικολάου δεν θα το σχολιάσουμε τώρα. Θα το σχολιάσουμε συν Θεώ εκτενέστατα στο μέλλον. Θα σχολιάσουμε σύντομα μόνο τις κατωτέρω παραγράφους για ενημέρωση των αναγνωστών των Ιστολογίων, για να έχουν μία «γεύση» του πνεύματος εκείνων που το  υπέγραψαν.

1^η) «ΠΡΑΞΙΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ… του λαϊκού Νικολάου Σωτηροπούλου…».  Τι προσέχουμε αγαπητοί αδελφοί; Στην ΠΡΑΞΗ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ, δεν αναφέρουν οι αφορίσαντες τον μακαριστό Νικόλαο, ούτε στον τίτλο ούτε στο κείμενο την ιδιότητά του ως Θεολόγου! Αυτό βέβαια έγινε σκόπιμα, αφ’ ενός μεν για να τον μειώσουν, αφετέρου δε για να μη πληροφορηθεί το πλήρωμα της Εκκλησίας ότι ήταν Ορθόδοξος Θεολόγος!  Αυτό και μόνο δείχνει την αντιπάθειά τους στο πρόσωπό του. Η παράλειψη αναφοράς της ιδιότητάς του ως Ορθοδόξου Θεολόγου, προκαλεί σε κάθε ευσεβή Ορθόδοξο Χριστιανό πολύ κακή εντύπωση για τους υψηλόβαθμους κληρικούς της λεγόμενης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και στο εκδοθέν ανακοινωθέν.

2^η) «Ει δε τις των Ορθοδόξων συγχρωτίζεται και συνεργεί αυτώ, και ούτος έσται κατάκριτος υπό της Εκκλησίας». Σημ. Η υπογράμμιση είναι στο Ιστολόγιο. Την πρόθεση «υπό» του κειμένου, το ιστολόγιο στην αντιγραφή του κειμένου του αφορισμού την έχει εσφαλμένα «από». Στο ανακοινωθέν που εκδόθηκε από την «Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο», έχουμε διαφορετική διατύπωση για όσους «συγχρωτιστούν» με τον μακαριστό. Την παραθέτουμε «…επιστήσαι δε την προσοχήν των συμφρονούντων και συγχρωτιζομένων αυτώ (του λαϊκού Νικολάου Σωτηροπούλου».

Τι διαπιστώνουμε αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί; Το νόημα είναι τελείως διαφορετικό στο ανακοινωθέν. Απλά οι «άγιοι» Συνοδικοί εφιστούν την προσοχή για όσους θα συγχρωτίζονται και θα είναι συμφρονούντες με τον λαϊκό Νικόλαο Σωτηρόπουλο! Αυτό προφανώς έγινε για να αμβλύνουν τις δυσάρεστες εντυπώσεις και να μειώσουν τις αντιδράσεις. Απέκρυψαν δηλαδή οι «άγιοι» Συνοδικοί ότι στο κείμενο που υπέγραψαν, καταδικάζουν και όσους συγχρωτίζονται και συνεργούν με τον μακαριστό πλέον Νικόλαο! Πώς να μη τους «θαυμάζουμε» για την «ειλικρίνεια και την ευθύτητά τους»!

Ένα μικρό σχόλιο θα κάνουμε ακόμη για το περιεχόμενο της ανωτέρω παραγράφου του κειμένου του αφορισμού. Σύμφωνα με την παραπάνω παράγραφο, όσοι αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί συγχρωτίστηκαν με τον μακαριστό Νικόλαο, είναι και αυτοί κατάκριτοι, όχι βέβαια από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά από την «αφεντιά» εκείνων που το υπέγραψαν»! Ο Σεβ. μητροπολίτης Περιστερίου κ. Χρυσόστομος ήταν ένα από τα μέλη της «Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου» που υπέγραψε το κείμενο του αφορισμού του μακαριστού Νικολάου. Ο μακαριστός Νικόλαος πολλές φορές μετά τον αφορισμό του κήρυξε στον Ι. Ν. ΑΓ. Μαρίνας Ανθουπόλεως, ο οποίος υπάγεται στην πνευματική δικαιοδοσία του!  Απευθυνόμαστε στον Σεβασμιώτατο κ. Χρυσόστομο. Σεβασμιώτατε, εν γνώσει σας κήρυττε ο μακαριστός;Eάν ήταν εν γνώσει σας, τότε ποια αξία έχει η υπογραφή που θέσατε στο κείμενο του αφορισμού του μακαριστού Νικολάου; Εμείς δεν θα το σχολιάσουμε, το αφήνουμε στην κρίση σας και στη κρίση των αναγνωστών των Ιστολογίων!

      Ο υποφαινόμενος είχε την μεγάλη τιμή να συγχρωτιστεί και να είναι συνεργάτης με τον μακαριστό Νικόλαο στην αντιμετώπιση διαφόρων αιρέσεων, και της Σατανικής παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Η καταδίκη βέβαια δεν είναι στην κεφαλή μου από ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αλλά είναι απολύτως βεβαία στις κεφαλές αυτών που υπέγραψαν το ανωτέρω κείμενο. Όσοι ακόμη ζουν από αυτούς που υπέγραψαν το κείμενο του αφορισμού, έχουν ελπίδα να σωθούν, εάν ανακαλέσουν την υπογραφή τους και έγγραφα και έμπρακτα καταδικάσουν τον παναιρετικό Οικουμενισμό!  

Ο μακαριστός Νικόλαος αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του για την Ορθόδοξη Πίστη¹⁴. Πολέμησε με σφοδρότητα τις αιρέσεις και ιδιαίτερα την παναίρεση του Οικουμενισμού.Από αγάπη στην αλήθεια και τη σωτηρία των αιρετικών και των οικουμενιστών¹⁵, τους ήλεγξε πολλές φορές με δριμύτητα. Ο αυστηρός έλεγχος ασκήθηκε από τους Προφήτες, τους Αποστόλους, τους Πατέρες της Εκκλησίας και από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό.

       Κατόπιν των ανωτέρω αποδεικτικών στοιχείων, ζητούμε από τον συντάκτη του άρθρου να αναθεωρήσει την εσφαλμένη άποψή του περί αφορισμού του μακαριστού Νικολάου από την Εκκλησία και άρση εν τη πράξει του αφορισμού του. Επίσης να ζητήσει  σε προσεχές τεύχος της «ΣΠΙΘΑΣ», να γίνει έγγραφη άρση του ανίσχυρου και ανύπαρκτου για τον μακαριστό Νικόλαο αφορισμού, αλλά υπαρκτόκαι άκρως επικίνδυνο για την αιώνια σωτηρία εκείνων που τον υποκίνησαν και τον υπέγραψαν!

Τα ανωτέρω γράψαμε εν αληθεία και αγάπη 2 Ιωάν. 1.

 Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ                              Η  ΓΕΝ.   ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΖΙΩΓΑΣ    Θεόδωρος                          ΧΟΡΤΑΤΟΥ  Γιαννούλα

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Ψαλμ. 10: 8

2. Παροιμ. 26: 2

3. Ησ. 26: 9, 61: 8

4.Ρωμ. 9: 14 και 3: 5 αντίστοιχα

5. 1 Κορ. 6: 9. 

6.Koλ. 3: 25

7. 2 Τιμ. 2: 19  

8. Eβρ. 6:10   

9.   Ιωάν. 14: 16-17, 16: 13

10. 2 Πέτρ. 1: 21

11.Πράξ. 20: 28-30 

12.Mατθ. 16: 19, Ιωάν. 20: 22-23

13. 2 Κορ. 13: 8

14. Ιούδ. 3,20

15. Ιακ. 5: 19-20, Ιούδ. 23