Για μερικούς χριστιανούς έγινε συνήθεια το: «τιμή αγίου, προσβολή αγίου»!

Σύντομες ἐπισημάνσεις σὲ ἀσεβὲς σχόλιο χριστιανοῦ γιὰ τὸν Μ. Κωνσταντῖνο.

Σὲ χριστιανικὸ ἱστολόγιο (ποὺ συνηθίζει νὰ χρησιμοποιεῖ τέτοια σχόλια πρὸς σκανδαλισμὸ κάποιων), δημοσιεύεται ἁγιομαχικὸ σχόλιο γιὰ τὸν Μεγάλο καὶ  Ἅγιο γιὰ τὴν Ἱστορία καὶ τὴν Ἐκκλησία Κωνσταντῖνο, χωρὶς μάλιστα νὰ ὑπάρξει ἀναίρεση τοῦ ἐκκλησιομάχου σχολιαστῆ. Καιρὸς εἶναι τώρα νὰ ἀναθεωρήσουμε καὶ τοὺς Ἁγίους μας, ὅπως ἔκαναν οἱ Παπικοί! Μέχρι τώρα λέγαμε «τιμὴ ἁγίου, μίμηση ἁγίου». Τώρα κάποιοι ἐπιτρέπουν, στὶς μέρες μνήμης μάλιστα τῶν Ἁγίων νὰ λέμε: «τιμὴ ἁγίου, προσβολὴ ἁγίου»!

Ὁ ἀσεβέστατος καὶ ἀδιόρθωτος –γνωστὸς ἀπὸ ἄλλα σχόλιά του– ἁγιομάχος σχολιαστής (μὲ τὴν ἄδεια τοῦ ἱστολογίου), ὑψώνει τὸ λιλιπούτειο ἀνάστημά του πάνω ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἐπὶ 1600 χρόνια ἀποδέχονται τὴν ἁγιότητα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Καὶ ἐφ’ ὅσον αὐτοὶ δὲν εἶχαν τὴν τόλμη νὰ ἀποκαθηλώσουν τὸν ἅγιο Κων/νο, τὸ κάνει αὐτός, ὡς διορθωτὴς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀναθεωρητὴς τοῦ ἁγιολογίου της. Καὶ θὰ μᾶς πεῖ, βέβαια, ὅτι αὐτὰ τὰ λέγει ὁ πολὺς Παπαρρηγόπουλος ἢ ὁ τάδε Προτεστάντης καὶ δυτικόπληκτος ἱστορικός. Χάρισμά του.

Οἱ 318 Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου «ποὺ ὅταν ἔπρεπε, ἤξεραν νὰ βάζουν στὴν θέση τους ἀκόμη καὶ τὸν αὐτοκράτορα (βλ. Ἅγιος Νικόλαος καὶ ὄνειρο γιὰ ἀπελευθέρωση ἀδίκως κρατουμένων) ὄχι μόνο δὲν ἦσαν ἐπιφυλακτικοί, ἀλλὰ δέχτηκαν τὴν παρουσία του καὶ μπροστά του συζήτησαν τὰ μυστικότερα θέματα τῆς πίστης»! Αὐτοί, λοιπόν, δὲν γνώριζαν ὅτι ὁ Μ. Κων/νος ἦτο «εν ενεργεία πρώτος αρχιερεύς των ειδωλολατρών»; Κι ἔκαναν τὸ τεράστιο λάθος νὰ παραβοῦν τὴν Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ποὺ λέγει «μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων»; Τότε νὰ ἀμφισβητήσουμε καὶ τὴ δική τους ἁγιότητα!

Τὸ ἤξεραν, ἀλλὰ γνώριζαν καὶ τὴν μεταστροφὴ τοῦ Ἁγίου, τὴν ταπείνωσή του, τὴν μεγαλωσύνη του, τὸν ἀγώνα του. Ἔχει συλλογιστεῖ ποτὲ ὁ Ἀνώνυμος ἕνα καὶ μόνο ἕνα στοιχεῖο ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου: Ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ Ἱερέας τῶν Εἰδώλων, δηλαδὴ τοῦ σατανᾶ! Τί τιτάνιο ἀγώνα ἔκανε ὁ Ἅγιος, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὰ νύχια τοῦ Διαβόλου; Κατὰ τὴν γνώμη του, αὐτὸ γίνεται ἀπὸ τὴν μιὰ μέρα στὴν άλλη;

Ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Ἐπίσκοποι, αὐτοὶ ποὺ συναναστράφηκαν τὸν Ἅγιο, τὸν γνώριζαν, καὶ τὸν κατανοοῦσαν, καὶ τὸν σκέπαζαν, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε ἐκεῖνος: σκέπαζε ἕναν Ἐπίσκοπο, ὅταν τὸν ἔβλεπε νὰ ἁμαρτάνει. Ἐνῶ μετὰ ἀπὸ αἰῶνες ὁ Ἀνώνυμος ξεσκεπάζει ἐμπαθέστατα, αὐτὰ ποὺ ἐκεῖνοι ἀπὸ κατανόηση, διάκριση καὶ ἀγάπη σκέπαζαν! Καὶ ἐρωτᾶ θρασύτατα: «Αλλά την κρίση του Θεού ποιος την ξέρει!». Δὲν τὴν ξέρουν οἱ θεοφώτιστοι Ἅγιοι καὶ ἡ Ἐκκλησία ποὺ τὸν ἔχουν ὡς  Ἅγιο καὶ τὴν γνωρίζει ὁ ἴδιος;

Κρίνει ὁλόκληρη τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν ἐκεῖνες οἱ πράξεις του, τὶς ὁποῖες κρίνει, ἔγιναν πρὶν βαπτιστεῖ καὶ «σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ δὲν εἶχε κατανοήσει πλήρως τὶς ἀξίες τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας».

Ἀσφαλῶς κατὰ θεία ἀνοχὴ καὶ παραχώρηση διεξήγαγε πολέμους χρησιμοποιώντας τὸ Σύμβολο τοῦ Σταυροῦ. Κρίνει, λοιπόν, καὶ τὸ Θεὸ ὁ Ἀνώνυμος, ποὺ ἔτσι θέλησε, νὰ παρουσιάσει τὸ «Ἐν τούτῳ Νίκα» στὸν Μ. Κων/νο; Καιρὸς νὰ μᾶς πεῖ, σὲ ἄλλο του σχόλιο, ὅτι στὴν ἴδια μοίρα βρίσκονται (κατὰ τὴν ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ) καὶ ὁ Δαβίδ, κι ὁ Μέγας Μωϋσῆς (ποὺ μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ νίκησε τοὺς Ἀμαληκῖτες) καὶ τόσοι ἄλλοι τῆς Π. Διαθήκης, ποὺ χρησιμοποίησαν τὰ ὅπλα γιὰ νὰ ἐφαρμόσουν Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ!

Ἀπορεῖ ὁ Ἀνώνυμος: «Αλλά με τη σημερινή έννοια μνήμη αγίου = μίμησις αγίου, τι θα έπρεπε να μιμηθούμε!». Δὲν τὸν ἀγγίζει ἡ μεταστροφὴ τοῦ Ἁγίου, ἡ ταπείνωσή του, ἡ ἀνεξικακία του, ἡ μετάνοιά του καὶ τόσα ἄλλα.

Ἐπιλέγει: «Γιατί δεν αφήνουμε τον Χριστό να κρίνη την Οικουμένη και να αποφασίσει μόνος ποιους θα βάλει εκ δεξιών και ποιους εξ αριστερών;». Ὥστε ἡ Ἐκκλησία, Ἀνώνυμε, πράττει παρὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ τιμᾶ ὡς Ἅγιο τὸν Μ. Κωνσταντῖνο;

Σημάτης Παναγιώτης