Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας ή είναι άδεια;

 «Καλές γιορτές» δεν θα πάρω…

 

«Καλές γιορτές. Να περάσετε όμορφα». Νταξ….

Σε βγάζουν από τη δύσκολη θέση τα λογάκια αυτά.

Άλλωστε, τι να πεις; Άσε που είναι και politically correct, μη θιχτούν οι μη Χριστιανοί και τζιζ κακό να πεις έστω ένα «καλά Χριστούγεννα».

Και μετά από λίγες ημέρες… «Πώς περάσατε; Φάγατε καλά; Πήγατε κάπου; Ξεκουραστήκατε; Άντε, καλή χρονιά τώρα».

Χριστούγεννα.... Και λοιπόν; Αυτή τη γιορτή η «χριστιανική» Ευρώπη και Αμερική και η «ορθόδοξη» Ελλάδα την έχουμε καταντήσει αγνώριστη. Ειδικά στην Ελλάδα, μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του, σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την παράδοσή μας και την ορθόδοξη θεολογία περί της γέννησης του Χριστού. Εύκολα όμως θα συναντήσεις πολύχρωμα λαμπάκια, πλαστικά χαμόγελα, εορταστικές προσφορές και γλυκανάλατες αβροφροσύνες.

Η προσμονή της γέννησης ενός παιδιού, πόσω μάλλον του δικού μας παιδιού, φέρνει συζητήσεις, ανησυχίες, προετοιμασίες, αγωνίες, ελπίδες και προπαντός χαρά ανέκφραστη. Ειδικά τη μέρα της γέννησής του, ούτε να φάμε ούτε να ξεκουραστούμε σκεφτόμαστε.

Τα Χριστούγεννα τι θυμίζει;

Προσμονή γέννησης, ανυπομονησία να έρθει στον κόσμο το αγαπημένο μας πρόσωπο;

Τελικά, είναι να απορεί κανείς: Ο Χριστός είναι η πλαστική κούκλα στις φάτνες των δρόμων και των σπιτιών μας ή ο αληθινός Θεός μας που γίνεται άνθρωπος για να διώξει το σκοτάδι της αμαρτίας και να μας οδηγήσει πάλι στη ζωή του Παραδείσου;

Λέει κάτι στην προσωπική μας ζωή η γέννησή Του ή την αντιμετωπίζουμε σαν ένα ωραίο παραμυθάκι δίπλα στο τζάκι;

Στη γέννησή του συγκλονίζεται κανένας ή οι προετοιμασίες μας περιορίζονται στην ετοιμασία των μελομακάρονων, στην προμήθεια του άφθονου κρέατος και στην αγορά των ρούχων που θα κάνουν εντύπωση;

Από την επόμενη στιγμή αλλάζει κάτι ή πάλι μία από τα ίδια και όλο το περίφημο χριστουγεννιάτικο πνεύμα είναι ένα επιδερμικό φτιασίδωμα; Θα ασχοληθούμε σοβαρά ή θα περιοριστούμε στα γλυκόλογα «αγάπη και χαρά σε όλο τον κόσμο»; Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς….

Ρώτησαν κάποιον τι σημαίνουν γι’ αυτόν τα Χριστούγεννα. Και είπε: «Στα παιδικά μου χρόνια ένα ωραίο παραμύθι για να κοιμάμαι γλυκά, αργότερα άγχος και τρέξιμο για να προλάβω να αγοράσω, να στολίσω, να φάω και να διασκεδάσω και τώρα… τίποτα».

Τελικά, μήπως να ξανακοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη της πίστης και να ρωτήσουμε την καρδιά μας αν βλέπει πουθενά το Χριστό; Φανταστείτε στο σπίτι μας να πηγαίναμε στο παιδικό δωμάτιο, να κοιτάζαμε την κούνια και… το μωρό μας να έλειπε. Να μην βρίσκαμε τίποτα. Άραγε, τι θα κάναμε;

Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας ή είναι άδεια;

          
          Αν λοιπόν «καλά Χριστούγεννα», τότε «Χριστός γεννάται,
                                                                                             αληθώς γεννάται».

    theologosnaf.blogspot.gr

Πηγή