"ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΕΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ"!!! (Μοναχός Αβέρκιος για Χρυσόστομο Σμύρνης)

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ»

  γιὰ τὸν Εθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης

  Στό  ὑπ’ ἀριθμ. 2105 φύλλο τῆς ἀπό 19/2/2016 ἐκκλησιαστικῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος Τύπος»  καί μάλιστα στό πρωτοσέλιδο, ὁ μοναχός Ἀβέρκιος συνεχίζει τό ἐνδιαφέρον ἄρθρο του μέ τίτλο:

«ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗ ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;- Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοί οἱ ἀναφερόμενοι κατά καιρούς ὡς τοιοῦτοι εἰς τά τεκτονικά ἔντυπα;».

Μὲ αὐτή, τήν τέταρτη  κατά σειρά συνέχεια, μᾶς δίνει  πληθώρα  στοιχείων καί ὑλικό γιά  τήν ἐμπλοκή τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης στή μασονία.

    Μᾶς προκάλεσαν, ὅμως, ἰδιαίτερη ἐντύπωση καὶ θλίψη, ὄχι τόσο τά στοιχεῖα πού παραθέτει γιά τόν ἴδιο τόν ἐθνομάρτυρα,  ὅπως  καί γιά στενούς συνεργάτες του, γιατί λίγο πολύ αὐτά -ὅπως καί ἄλλα χειρότερα- μᾶς εἶναι γνωστά, ἀλλά  κυρίως τά συγκεκριμένα λόγια του:

«Ἀπό τή στιγμή ὅμως πού ἡ Ἐκκλησία μας τόν ἔχει ὡς Ἅγιο στούς κόλπους της δέν μᾶς πέφτει ἕτερος λόγος. Κατά τήν τελική κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὁ παντογνώστης καί παντεπόπτης Τριαδικός Θεός θά ἔχει τόν ὕστατο, ἐγκυρότατα ἀλάνθαστον λόγο...».

Λίγο πιό κάτω καταγράφει λίγες πληροφορίες γιά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἐν λόγῳ Ἐθνομάρτυρος, ἐπαναλαμβάνοντας χαρακτηριστικά, ἴσως γιά νά μή μᾶς διαφύγει,  ὅτι σήμερα τιμᾶται ὡς ἕνας ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἴσως δέν γνωρίζει ὁ ὁσιώτατος μοναχός ὅτι μετά τήν ἄκαιρη, ἀντικανονική καί παράνομη ἁγιοποίηση τοῦ  ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης πλῆθος λαϊκῶν, κληρικῶν, καθηγητῶν κλπ. προέβη σέ σωρεία διαμαρτυριῶν, δημοσιεύσεων, καταγγελιῶν κλπ.

Ἴσως νά μή γνωρίζει ὅτι κατετέθη ἐπίσημη προσφυγή–καταγγελία ἀπό τόν Σύλλογό μας (πού φέρει τήν ἐπωνυμία «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης»  καί πού ἑδρεύει στό Βόλο), πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀρ. κατάθεσης 1010/11-9-02 μέσῳ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος, ὅπου ἀναφέρονται ὅλα τά σχετικά στοιχεῖα (οἰκουμενιστικές–αἱρετικές θέσεις του, μασονική ἰδιότητα κλπ.)  μέ τό αἴτημα νά ἐπανεξετασθοῦν τά πάντα ἀναφορικά μέ τήν  ἁγιοποίηση αὐτή, ὅπως ἐπίσης ζητήθηκαν καί τά σχετικά πρακτικά τῆς Συνόδου, χωρίς οὐδέποτε νά τά λάβουμε.

Ἴσως νά μή γνωρίζει ὅτι  ὁ ἴδιος, ὁ τότε Μητροπολίτης Δημητριάδος καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, μεθόδευσε καί προώθησε  τήν ἁγιοποίηση αὐτή, παρά τίς γενόμενες ἐνστάσεις καί διαμαρτυρίες πού προηγήθηκαν τῆς κατασκευσμένης αὐτῆς ἁγιοποιήσεως. Δυστυχῶς πάντες ἐκώφευσαν καί ἀδιαφόρησαν. Αὐτό πού ἤθελαν τό κατάφεραν. Κατασκεύασαν ἕναν ἅγιο στά μέτρα τους, οἰκουμενιστή, μασόνο, συγκρητιστή, νεοεποχίτη, ἐκκοσμικευμένο, πολέμιο τοῦ μοναχισμοῦ κλπ. κλπ.

Ἴσως, τέλος, νά μή γνωρίζει ὅτι ὑπάρχει πρότασις (ἀπό Ἐπίσκοπο μάλιστα) πρός τό Πατριαρχεῖο γιά τήν ἁγιοποίηση τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα (μασόνου κατά κοινή ὁμολογία!), μέ τό σκεπτικό ὅτι, παραχωρήσαμε στούς πιστούς κάποιους ἡσυχαστές καί ἀντιοικουμενιστές Ἁγίους, ἄς ἱκανοποιήσουμε καί ἐκείνους πού ἀγωνίζονται γιά τό θέλημα τοῦ Κυρίου, «ἵνα» οἱ Χριστιανοί «ἕν ὦσι»!!! Θά δεχθεῖ κι αὐτή τήν ἁγιοποίηση τοῦ Ἀθηναγόρα πού ἴσως κάνει ἡ «Ἐκκλησία»;

Ἔχουμε τήν πεποίθηση ὅτι μᾶς πέφτει καί μᾶς παραπέφτει λόγος γιά τήν παράνομη αὐτή ἁγιοποίηση, διότι ἔγινε ἐπί τῶν ἡμερῶν μας, καί μάλιστα ἡ μεθόδευση ξεκίνησε ἀπό τήν μητρόπολή μας κι ἔφτασε νά πραγματοποιηθεῖ καί μάλιστα ὄχι ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλὰ ἀπό τή μικρά λεγομένη Σύνοδο, την δωδεκαμελῆ Ἱερά Διαρκή Σύνοδο τοῦ 1992!

Δέν πιστεύουμε ὅτι μία τέτοια Σύνοδος ἀποτελεῖ τήν Ἐκκλησία, ὅπως χαρακτηριστικά γράφει ὁ σεβαστός μοναχός, οὔτε ὅτι ὅλες οἱ Σύνοδοι ὀρθοτομοῦν. Ἀπεναντίας ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν πολλές ληστρικές σύνοδοι σέ ὅλη τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας τῶν ὁποίων οἱ ἀποφάσεις δέν ἴσχυσαν γιατί ἀκριβῶς ἀφ’ ἑνός μέν, δέν ἀκολουθοῦσαν τήν ἁγιοπατερική Παράδοσή της, ἀφ’ ἑτέρου  δέ, δέν τίς ἀποδέχθηκε ὁ λαός τοῦ Θεοῦ.

Ἐπιπρόσθετα δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας ἕναν δεδηλωμένο μασόνο κι αἱρετικό οἰκουμενιστή, ὡς Ἅγιο, καί νά τόν τιμοῦμε καί νά τόν προσκυνοῦμε, ὅπως τούς καταξιωμένους Ἁγίους μας, πού ἀποτελοῦν διαχρονικά παραδείγματα πρός μίμηση.

Ἀναμφισβήτητα ἡ τελική κρίση ἀνήκει στόν Δικαιοκρίτη Θεό κι Ἐκεῖνος θά ἔχει τόν ὕστατο λόγο, ὅμως δέν θά ἐβλάπτετο κανείς, ἄν συνεχίζαμε νά τόν τιμοῦμε ἁπλά καί μόνο ὡς Ἐθνομάρτυρα, ἔστω κι ἄν ὁ Θεός τόν κατέτασσε ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Του στή χορεία τῶν Ἁγίων Του ἐν ἀγνοίᾳ μας. Δέν θά ἐπτώχευε τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας μέ ἕναν λιγότερο ἀμφισβητούμενο «Ἅγιο», οὔτε θά ἐζημίωνε στό ἐλάχιστο ἡ πίστη μας.  Τώρα ὅμως πού ἐπεβλήθη  ἕνας μασόνος ὡς «Ἅγιος» στή συνείδηση τοῦ λαοῦ, πού ἀντιδρᾶ καί δέν ἀποδέχεται ἕναν μασόνο κι αἱρετικό  ὡς Ἅγιο, ἡ βλάβη καί ὁ σκανδαλισμός εἶναι ἀνεπανόρθωτος μέ ὀλέθριες συνέπειες γιά τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεώς μας.

Πιστεύουμε ὅτι θά δώσουμε λόγο στό Θεό, σεβαστέ πάτερ, ἄν δεχθοῦμε ἀδιαμαρτύρητα τήν, ἔτσι κι ἀλλιῶς, παράνομη αὐτή ἁγιοποίηση πού ἔγινε ἐπί τῶν ἡμερῶν μας καί δημιουργεῖ ἕνα κακό προηγούμενο, μία κακή κληρονομιά στίς ἐρχόμενες γενεές, ἀνοίγοντας τίς κερκόπορτες γιά τέτοιου εἴδους κατασκευασμένες ἁγιοποιήσεις καί -κατά συνέπεια- ἡ συνείδησή μας ἐπ’ οὐδενί δέχεται τήν  ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ δήλωσή σας, ὅτι δέν μᾶς πέφτει λόγος ἐπί τοῦ συγκεκριμένου θέματος.

Εὐχόμαστε τό ὡραιότατο κι ἐμπεριστατωμένο ἄρθρο – μελέτη σας νά καταλήξει σέ ἕνα ἠχηρό μήνυμα ἀφύπνισης κι ἐγρήγορσης τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί νά δώσει μία λύση στό πρόβλημα πού χρόνια τώρα ταλανίζει τήν Ἐκκλησία μας. Συνάδει ἡ ἰδιότητα τοῦ μασόνου καί τοῦ Ἁγίου; Μπορεῖ νά εὑρίσκονται στό ἴδιο στρατόπεδο οἱ φίλοι καί οἱ ἐχθροί τοῦ Βασιλέως;

  Βόλος 20/2/2016     

Μετά τιμῆς καί σεβασμοῦ.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ

«ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ»

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                         Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ            ΧΡΙΣΤΙΝΑ   ΞΑΝΘΑ -ΝΑΚΟΥ

Στὴν συνέχεια παραθέτουμε τὸ ἄρθρο τοῦ μ. Ἀβέρκιου μαζὶ μὲ κάποια σχόλια.

 

ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ

οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς

ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα

Τὰ ονόματα τῶν ὡς μασόνων ἀναφερομένων κατὰ καιροὺς κληρικῶν ἀπὸ τοὺς τέκτονες εἰς τὰ διάφορα ἔντυπά τους, εἶναι, συνήθως, ἀπὸ τὰ βαρύτερα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνα τέτοιο ὄνομα εἶναι ἐκεῖνο τοῦ ἐθνομάρτυρα (καὶ σημερινοῦ Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας) Χρυσόστομου Σμύρνης¹.

Τὸ θέμα αὐτὸ ἔχει συζητηθεῖ ἄλλοτε πολὺ στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο»- κι ὄχι μόνο. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν ἔχει ὡς Ἅγιο στοὺς κόλπους της δὲν μᾶς πέφτει ἕτερος λόγος. [σ.σ. «Π.Π.»: Σεβαστέ μας, πάτερ, ξέχασες ὅτι στὴν περίπτωση τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 449 (στὴν Ἔφέσο), καὶ στὴν περίπτωση τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 754 (στὴν Ἱέρεια) ἑκατοντάδες Ἐπίσκοποι ἀποφάσισαν λανθασμένα καὶ ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀντέδρασε καὶ ἀρνήθηκε νὰ ἐφαρμόσει τὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων αὐτῶν, ἕως ὅτου οἱ ἁρμόδιοι ἀναγκάστηκαν νὰ ἐπαναλάβουν τὶς Συνόδους, νὰ ἀπορρίψουν ὅσα εἶχαν ἀποφασίσει καὶ νὰ τὶς ὀνομάσουν ὄχι Οἰκουμενικὲς ἀλλὰ «ληστρικὲς» Συνόδους; Καὶ τώρα, τί; Θὰ ἐμπιστευθοῦμε μιὰ 12μελῆ Σύνοδο, ποὺ ἀποφάσισε ἀγνοώντας τὶς ἐνστάσεις τῶν πιστῶν καὶ ἀπαντώντας στοὺς διαμαρτυρομένους χριστιανούς ποὺ κατέθεσαν τὴν Ἔνσταση, ἐκεῖνο τὸ πρωτοφανὲς στὰ ἐκκλησιαστικὰ χρονικά: «Ἂν στὸ μέλλον ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ Χρυσόστομος ἦταν μασῶνος, τότε ἡ Ἐκκλησία θὰ τὸ ἐξετάσει; Συναγωνίζεσαι πάτερ, καὶ κρίμα, τὸν ἄλλον Οἰκουμενιστὴ Ἁγιορείτη π. Νίκωνα! Καλά, δὲν θὰ ἀκούσουμε καὶ ἀπὸ κάποιο Ἁγιορείτη ὀρθόδοξο λόγο;].

Κατὰ τὴν τελικὴ κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὁ παντογνώστης καὶ παντεπόπτης Τριαδικὸς Θεὸς θὰ ἔχει τὸν ὕστατο, ἐγκυρότατα ἀλάνθαστον λόγο, καλύπτων ὅλους ἐμᾶς μὲ τὸ – ἐν δικαιοσύνῃ! – ἀπέραντο ἔλεός Του. [σ.σ. «Π.Π.»: Καὶ ποιός σοῦ εἶπε πάτερ, ὅτι ὁ Θεὸς ἀνέδειξε σὲ Ἅγιο τὸ Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο; Ὁ Θεὸς βέβαια, θὰ κρίνει τοὺς πάντες, ἀλλὰ πότε ἔδειξε, μὲ ποιό τρόπο ὁ Θεὸς τὸ θέλημά του γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ Χρυσοστόμου; Ὁ μαρτυρικὸς θάνατός του, ἴσως, κατ’ εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ, νὰ λειτούργησε πρὸς σωτηρίαν του, πρᾶγμα ποὺ ὁλόψυχα εὐχόμαστε κι ἐμεῖς, ποὺ μὲ φόβο καὶ συνοχὴ καρδίας διαμαρτυρόμαστε τόσα χρόνια γιὰ μιὰ ἁγιοποίηση ποὺ δὲν ἀκολουθεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ὅμως κατὰ τῆς ἁγιοκατάταξής του παρουσιάστηκαν καὶ ἀναπτύχθηκαν, ὄχι μόνο πειστικά, ἀλλὰ κυριολεκτικὰ συντριπτικὰ ἐπιχειρήματα. Ἀκόμα καὶ οἱ στυλοβάτες τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», π. Γ. Μεταλληνὸς καὶ π. Θ. Ζήσης ἀντιτάχθηκαν δημόσια σ’ αὐτὴν τὴν ἁγιοκατάταξη. Δὲν τὰ γνωρίζεις αὐτά; Τότε γιατί ἀνέλαβες καὶ ὑπηρετεῖς αὐτὸν τὸν ἄχαρο οἰκουμενιστικὸ ρόλο; Διάβασες πρῶτα τὴν μελέτη τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, στὴν ὁποία παρατίθενται τὰ οἰκουμενιστικά-μασωνικὰ κείμενα τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου;].

Ὀλίγαι πληροφορίαι διὰ τὴν ἁγιοκατάταξιν τοῦ ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης

Χάριν τῆς ἱστορίας καὶ μόνο, θὰ θέλαμε τώρα ἐδῶ νὰ δώσουμε λίγες πληροφορίες γιὰ τὴν πορεία ἁγιοκατατάξεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ἀπ’ ὅσα ξέρουμε. Τὴν κίνηση γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη ὤθησαν μερικοὶ

ἐκλεκτοὶ συμπατριῶτες μας, ἀπόγονοι τῶν προσφύγων τῆς πολύπαθης Σμύρνης μας. Ἕνας λοιπὸν δραστήριος χριστιανὸς τῶν Ἀθηνῶν ἄκουσε τότε ἀπὸ τὸν ράδ. Σταθμὸ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας τὴν ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, διὰ τῆς ὁποίας ἐκαλοῦντο οἱ ἔχοντες ὅποια στοιχεῖα περὶ τῆς ζωῆς καὶ τῆς (ἐθνωφελοῦς) δράσεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης νὰ τὰ καταθέσουν στὰ γραφεῖα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, προκειμένου νὰ προχωρήσει ἡ ἁγιοκατάταξη.

Ὁ χριστιανὸς ἔτσι ἐκεῖνος ὑπακούοντας, μὲ φρόνημα ἐκκλησιαστικό, στὴν προτροπὴ τοῦ τότε Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης, συγκέντρωσε ὅλα τὰ σχετικὰ στοιχεῖα, διὰ τῶν ὁποίων οἱ μασόνοι ἰσχυρίζοντο ὅτι ὁ ἀείμνηστος ἐκεῖνος ἱεράρχης ἦταν μασόνος καὶ μὲ αὐτὰ συνέθεσε τρεῖς ὅμοιους φακέλους.

∆ιὰ τοῦ συνεργάτου του, μακαρίτη τώρα, Κωνσταντίνου Κατσιάπη ἔστειλε τοὺς φακέλους αὐτούς, ἕνα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἄλλον στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ν. Σμύρνης καὶ τὸν τρίτο ἔστειλε στὸν ἀείμνηστον Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀπὸ τοὺς θερμοτέρους κληρικούς μας, ποὺ ἐπιθυμοῦσαν τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἡρωικοῦ ἐθνομάρτυρα. Ὅταν ὅμως ὁ Καντιώτης ἐδιάβασε ὅσα ἰσχυρίζοντο οἱ μασόνοι περὶ τῆς μασονικῆς εἰσδοχῆς τοῦ Χρυσοστόμου, ἄλλαξε γνώμη. Τὸ πρᾶγμα κοιμήθηκε γιὰ λίγα χρόνια.

Ὥσπου ἀργότερα, διὰ συντόνων ἐνεργειῶν παντὸς ἐνδιαφερομένου, τὸ ζήτημα αὐτὸ ἐπανῆλθε καὶ ἡ ἁγιοκατάταξη ἔγινε. Ἔτσι ἔχει τὸ πρᾶγμα. Ἐγνώριζαν δηλαδὴ οἱ ἁγιοκατατάξαντες τὸν Χρυσόστομο τί περιεῖχε ὁ τριπλὸς ἐκεῖνος φάκελος. Τὰ ἀξιολόγησαν, συνεκτίμησαν τὴν ὅλη κατάσταση, κυρίως τὸ ἐκχυθὲν αἷμα τοῦ Χρυσοστόμου (κατὰ τὸ ἔτος 1922) χάριν τοῦ ποιμνίου του καὶ προχώρησαν εἰς τὸ ἔργον τους.

Σήμερα, ὁ ἐθνομάρτυρας Χρυσόστομος Σμύρνης τιμᾶται ὡς ἕνας ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

[σ.σ. «Π.Π.»: Δὲν εἶναι ἀκριβῆ ὅσα γράφεις πάτερ. Σοῦ συνιστοῦμε, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ διαβάσεις τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμιίου, γιὰ νὰ δεῖς τὸ παρασκήνιο τῆς ἁγιοκατατάξεως αὐτῆς. Γνώρισέ μας τὴν διεύθυνσή σου νὰ σοῦ τὸ ἀποστείλουμε. Καὶ περιμένουμε νὰ ἐπανορθώσεις].

Αἱ πνευματικαὶ ἀσχολίαι τοῦ ἀρχιδιακόνου Σμύρνης Βασιλείου Παπαδοπούλου, τοῦ μετέπειτα Μητροπολίτου Φλωρίνης!

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας, μαζὶ μὲ τὴν δικαιολογημένη χαρὰ τῶν Σμυρναίων ἐπικρατοῦσε ἐκεῖ καὶ μεγάλη ἀκαταστασία, στρατιωτικὴ καὶ πνευματική. Τί, δηλαδή;

-Πέραν τῶν ἀπαραιτήτων 12.000 ἀνδρῶν τῆς φρουρᾶς Σμύρνης

ὑπῆρχαν στὴν πόλη καὶ 3.000 κοπανατζῆδες, εὑρισκόμενοι ἀδικαιολογήτως μακρὰν τῶν σκληρῶν μαχῶν τοῦ Μετώπου².

-Ἐπίσης σὲ μερικὰ φιλόξενα τῆς Σμύρνης σαλόνια, ἀλλὰ κι ἀλλοῦ, οἱ πνευματιστές (μέντιουμ κ.λπ.) ὀργάνωναν, στὸ ἡμίφως, πνευματιστικὲς συνεδρίες (ἦταν τότε τῆς μόδας αὐτά), κατὰ τὶς ὁποῖες ἐκαλοῦντο ἐκ τοῦ ὑπερπέραν «τὰ πνεύματα», νὰ δώσουν, ἐρωτώμενα ἀπὸ τὸ μέντιουμ, τὶς «προφητεῖες» τους γιὰ τὸν πόλεμο!

Καὶ τί ἔλεγαν τὰ πονηρὰ αὐτὰ πνεύματα;

∆ιετύπωναν ψευδεῖς καὶ καταστροφικὲς «προφητεῖες», ὅτι ὁ Στρατός μας ὄχι μόνο θὰ νικοῦσε στὰ μέτωπα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀλλὰ καὶ ὅτι θὰ κατελάμβανε καὶ αὐτὴν τὴν Κωνσταντινούπολη³!

Τὰ θλιβερὰ ἀποτελέσματα τοῦ πολέμου ἐκείνου εἶναι γνωστά...

Ἔ, λοιπόν, μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πνευματιστικὸ κλῖμα κινούμενος καὶ ὁ ἀρχιδιάκονος τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος Παπαδόπουλος, συνέγραψε ἕνα βιβλίο, πνευματιστικῆς κατευθύνσεως! Τὸ βιβλίο δὲ ἐκεῖνο τὸ ἀφιέρωσε στὸν Μητροπολίτη του, Χρυσόστομο Σμύρνης, κυκλοφορήθηκε μάλιστα καὶ μὲ ἐπίσημη σφραγῖδα τῆς Μητροπόλεως!

Ἰδοὺ ἀκριβῶς τί διαβάζουμε εἰς τὸ ἐξώφυλλο καὶ τὰ παράφυλλα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου:

«Βασιλείου Παπαδοπούλου,

Ἀρχιδιακόνου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σμύρνης, ΨΥΧΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ. Μελέτη πρώτη ΕΙ∆ΩΛΑ ΖΩΝΤΩΝ –Γνῶθι Σαὐτόν. Ἐν Σμύρνῃ, 1921. Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ἁγίῳ Σμύρνης κυρίῳ κυρίῳ Χρυσοστόμῳ Ἀνατίθεται. Πᾶν ἀντίτυπον δέον νὰ φέρη τὴν ὑπογραφὴν τοῦ συγγραφέως καὶ τὴν σφραγίδα τῆς Ἀρχιδιακονίας…»!

Τὸ βιβλίον ἐκεῖνον πέφτει εἰς χεῖρας ∆ανιὴλ

τοῦ Κατουνακιώτου. ∆ριμύτατα σχόλια κατ’ αὐτοῦ…

Τὸ πνευματιστικῆς τάξεως αὐτὸ βιβλίο τοῦ  ἀρχιδιακόνου τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, τοῦ Βασιλείου Παπαδοπούλου ἔρχεται εἰς χεῖρας ∆ανιὴλ τοῦ Κατουνακιώτου, συγγράψαντος ἐν συνεχείᾳ βιβλιάριον ἐκ σελίδων 24, διὰ τοῦ ὁποίου ἀντικρούει τὶς πνευματιστικὲς διδασκαλίες αὐτοῦ, διὰ λόγων πνευματικῶν, καὶ ψέγει ἰσχυρῶς τὸν συγγραφέα του.

Ὁ πλήρης τίτλος τοῦ βιβλιαρίου ἐκείνου ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΣ, ἤτοι Ἀναίρεσις τῶν «ΨΥΧΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» Βασιλείου Παπαδοπούλου Ἀρχιδιακόνου Σμύρνης, ὑπὸ ∆ανιὴλ Μοναχοῦ Ἁγιορείτου. Τύποις Ν. Χριστομάνου–Μοσέζη–Ἀναγνώστου, Θεσσαλονίκη ὁδὸς Φράγκων 20, 1922. (Ἔγραφον ἐν Κατουνακίοις τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω ἐκ τοῦ Ἡσυχαστηρίου τῶν ἐν Ἄθῳ Ἁγίων Πατέρων τῇ 20 Ἰανουαρίου 1922. ∆ανιὴλ Μοναχός, Ἁγιογράφος-Λαυριώτης)».

Μασόνος καὶ Μητροπολίτης μαζί!;

Ποιὰ λοιπὸν ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐξέλιξη τοῦ Βασιλείου Παπαδοπούλου, τοῦ ἄλλοτε ἀρχιδιακόνου τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης; Μὰ ἔγινε ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης!... Ἀλλὰ καὶ μασόνος ὁμοῦ ἦταν, ὅπως ἐπισημότατα δηλώνουν οἱ Τέκτονες! Νὰ τὸ δοῦμε μαζί, ἔτσι ὅπως τὸ διαβάζουμε σὲ τεκτονικὸ ἔντυπο:

Παπαδόπουλος Βασίλειος, Μητροπολίτης Φλωρίνης- Ἐορδαίας-Πρεσπῶν…

Τὸ 1914, βρέθηκε στὴ Σμύρνη ὡς Ἀρχιδιάκονος κοντὰ στὸν Ἀδελφὸ [μασόνο] Χρυσόστομο Καλαφάτη (-) Μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης ἔρχεται ὡς πρόσφυγας στὴν Ἀθήνα καὶ διέμενε στὴν ὁδὸ Ἀπόλλωνος, ὡς ἀναφέρει ὁ πίναξ τῆς Στοᾶς «Μέλης».

Τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, μὲ ἐντολὴ τοῦ ἀδελφοῦ μας [μασόνου κι αὐτοῦ!] Πατριάρχου, τότε, Μεταξάκη τὸν διόρισε διάδοχον τοῦ Χρυσοστόμου(…). Τοῦ δόθηκε ὁ τίτλος Τοποτηρητὴς Ἐπίσκοπος Σμύρνης, μὲ τὸν ὁποῖο βρίσκεται γραμμένος στὰ ἀρχεῖα τῆς Σεβασμίας Στοᾶς «Μέλης» τῆς Σμύρνης μαζὶ μὲ ἄλλα μεγάλα ὀνόματα λογίων καὶ ἐπιστημόνων τῆς Σμύρνης οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν πρόσφυγες στὴν Ἀθήνα (…).

[Πολὺ ἀργότερα] βρίσκεται στὴ Φλώρινα ὡς Φλωρίνης, Ἀλμωπίας, Ἐορδαίας, Ἔξαρχος τῆς Ἄνω Μακεδονίας…

(Αὐτὰ διαλαμβάνονται στὸ «Τεκτ. ∆ελτίον» ἔτους 1993, τεῦχος 42-43, σελ 9-11).

Στὸν μητροπολιτικὸ θρόνο Φλωρίνης τὸν διαδέχθηκε ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Τὰ ὀνόματα τῶν ὡς μασόνων ἀναφερομένων ἀπὸ τοὺς μασόνους κληρικῶν μας εἶναι πολλά…

Θὰ ἀναφέρουμε μερικά, χωρὶς λεπτομέρειες, ἔτσι ὅπως τὰ βρίσκουμε εἰς τὰ διάφορα κατὰ καιροὺς τεκτονικὰ ἔντυπα, ἀρνούμενοι, βεβαιότατα, νὰ τὰ πιστέψουμε:

- Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωακεὶμ ὁ Γ ́ (1834-1912), τεκτονικὸ δελτίο Πυθαγόρας, 1969, τ. 86, σελ. 181.

- Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος, ὁ λεγόμενος Παγκώστας (1764-1833), Πυθαγόρας 1969, τ. 86, σελ. 181.

- Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Βενέδικτος (1892-1980), μετὰ φωτογραφίας αὐτοῦ ὡς ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν μέσῳ τῶν μασόνων τῆς Στοᾶς «Ἀδελφοποίησις» τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ ἀναφορὰ δι’ αὐτὸν ἔχει ὡς ἑξῆς: «Παπαδόπουλος Βενέδικτος, Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἐγεννήθη ἐν Προύσσῃ τῷ 1892 καὶ κατοικεῖ ἐν Ἀθήναις (Ἐρεχθέως 18). Ἐμυήθη εἰς τὸν Α ́ Συμβολικὸν Βαθμὸν τὴν 11 Μαρτίου 1930, εἰς Β ́ τὴν 27 Μαΐου 1930 καὶ εἰς Γ ́ τὴν 27 Μαΐου 1930» (Πηγή: «Σεπτὴ Στοὰ «Ἀδελφοποίησις» ὑπ’ ἀρ. 65, ΕΠΕΤΗΡΙΣ τεκτονικοῦ ἔτους 1930-1931, Ἀθῆναι 1931, σελίδες 40, 41, 49 – καὶ ἀλλοῦ πολλὲς φορές).

-Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ∆ωρόθεος (1888-1957), Τεκτονικὸν ∆ελτίον 1967, τεῦχος 71, σελ. 62.

- Πρώην Αὐστρίας Χρυσόστομος Τσίτερ (1903-1995), τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, 1997, τεῦχος 58, σελ. 49, 175.

- Ἐπίσκοπος Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου ∆ιονύσιος Καστρινογιαννάκης (1882-1896) (τῆς Στοᾶς «Μίνως»), (φερόμενος ὡς ὁ μυήσας τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο!), Πυθαγόρας, 1986, τ. 16, σελ. 222 καὶ 180 χρόνια του Ἑλληνικοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ 1811-1991, σελ 134.

-∆ωρόθεος Νικηταΐδης ἀρχιμανδρίτης (τῆς Στοᾶς «Ἀθηνᾶ»), τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἀθηνᾶ, τεῦχος 2, 1882, σελ. 28 καὶ Πυθαγόρας 1986, τ. 16, σελ. 222.

- Ὁ Κεφαλληνίας ∆όριζας (1893-1901), ὁ Καστορίας Ἰωακεὶμ Λεπτίδης (1911-1931), ὁ Παροναξίας Χερουβὶμ (1890-1952), τέκτονες, ποὺ «μὲ πάθος ἤσκησαν τὸν τεκτονισμόν»,  Τεκτονικὸν ∆ελτίον, ἔτους 1970, τ. Μαρτίου-Ἀπριλίου, σ. 134.

- Ὁ Σάμου Εἰρηναῖος (1878-1963), Τεκτονικὸν ∆ελτίον, 1967, τ. 74, σελ. 194.

- «Ὁ ἀδελφὸς πάτερ Μέανδρος», Πυθαγόρας, 1929, τ. 10, σελ. 398.

- Ἐπίσκοπος Θηβῶν Ἱερώνυμος Βλαχάκης (1901-1909), Πυθαγόρας, 1924, τ. 10, σελ. 717.

- Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ∆αμασκηνὸς (1891-1949), Πυθαγόρας, 1994, τ. 48-49, σελ. 202.

- Ἐπίσκοπος Γρεβενῶν Αἰμιλιανὸς (1877-1911), «κατὰ παράδοσιν τέκτων», Πυθαγόρας, 1984, τ. 7, σελ. 133.

- Νικάνωρ Κανελλόπουλος (1886-1939), ἀρχιμανδρίτης -Αἴγυπτος. Ὑπῆρξε συνιδρυτὴς καὶ «Σεβάσμιος» τῆς ἐκεῖ λειτουργούσης Στοᾶς «Σιών»… (Πηγή: Τεκτονικὸν ∆ελτίον, ἔτους 1967, τεῦχος 73, σελ. 142-159 καὶ μὲ πολλὲς φωτογραφίες!). Ἄξιον προσοχῆς εἶναι ὅτι ὁ τέκτων αὐτὸς κληρικός, μαζὶ μὲ τὸν χριστιανικό του σταυρὸ φοροῦσε -ταυτοχρόνως - «τὸ περιλαίμιον τοῦ Σεβασμίου [προέδρου] τῆς Σεπτῆς Στοᾶς «Σιών», ὡς καὶ τὰ λοιπὰ τεκτονικά του διάσημα»! Φρίκη…

Κάτι ἀκόμη, «φρέσκο» καὶ ἀπίστευτον! -Ἦταν μασόνος καὶ ὁ μητροπολίτης τοῦ Οἰκ. μας Πατριαρχείου, Μητρ. Γέρων Ἐφέσου Χρυσόστομος (Κωνσταντινίδης);

Ἔτσι ἐπισημότατα ἀνακοινώνουν οἱ τέκτονες εἰς τὸ περιοδικό τους.

Νὰ τὸ πιστέψουμε καὶ τοῦτο ἢ ὄχι; ∆ιότι ἐπιπροσθέτως τὸ σεβαστὸ ἐκεῖνο πρόσωπο εἶχε, ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν, ὑψηλότατες θέσεις εἰς τὴν πορεία τῆς εὐρύτερης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας!

Ἂς δοῦμε τί ἀκριβῶς ἀποκαλύπτουν οἱ Τέκτονες (στὸν «Πυθαγόρα», ἔτους 2012, τεῦχος 102, σελ. 245):

«Χρυσόστομος (Αἰμίλιος) Κωνσταντινίδης (Ἀντεπιστέλλον μέλος). Γεννήθηκε τὸ 1921 στὸ Σκουτάρι Κωνσταντινουπόλεως. Σπούδασε στὴν θεολογικὴ σχολὴ Χάλκης, διδάκτορας τῶν πανεπιστημίων Ρώμης καὶ Στρασβούργου. Καθηγητὴς τῆς θεολογικῆς σχολῆς Χάλκης τὴν περίοδο 1951-1971. Τὸ 1961 τιτουλάριος ἐπίσκοπος Μύρων. Τὸ 1991 Μητροπολίτης Γέρων Ἐφέσου. Πρόεδρος τῶν ∆ιασκέψεων Ρόδου καὶ Σαμπεζὺ Γενεύης. Ἀντιπρόεδρος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν. Καθηγητὴς Θεολογικῶν Σχολῶν. ∆ιδάκτωρ Πανεπιστημίου. Μέλος τῆς ∆ιεθνοῦς Ἀκαδημίας Θρησκευτικῶν Ἐπιστημῶν…

Καὶ - ὤ, Ὕψιστε! -, συνεχίζουν οἱ Τέκτονες γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο:

-Μέλος τῆς Στοᾶς Ἁρμονία. Μέλος τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου βαθμοῦ διὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἀπεβίωσε τὸ 2006-».

Ἡμέτερο –τοῦ ἐρευνητῆ– σχόλιο;

- Οὐδέν.

Ὅλα τὰ σχόλια εἶναι γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες μας, ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους, μοναχοὺς καὶ εἰς πάντα ὀρθόδοξον λαϊκόν, συμπεριλαμβανομένων, βεβαιότατα, καὶ τῶν συμπαθέστατων νεωκόρων μας...

Ἀρκετὰ λοιπὸν μὲ τὰ ὀνόματα τῶν φερομένων ὡς μασόνων, ἀπὸ τοὺς τέκτονες, κληρικῶν μας. ∆ὲν βρίσκουμε ἄκρη.

Αἱ ἐπ’ αὐτῶν ἐνστάσεις τῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν μας, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν…

Ὅταν διαβάζουν αὐτὰ τὰ πράγματα (τὰ ὀνόματα) οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, δὲν πιστεύουν στὰ μάτια τους. Καὶ κάνουν πολὺ καλά, κατ’ ἀρχήν. Καὶ ἔχουν τὸ δίκιο τους. ∆ιατυπώνουν ἔτσι ἐνστάσεις, ἡ κυριότερη ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι, ὅτι,

-Ψέματα λένε οἱ μασόνοι!

…∆ιότι μόνο πεθαμένων ὀνόματα ἀναφέρουν καὶ ὄχι ζώντων, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν καὶ νὰ διαψεύσουν, ἐνδεχομένως.

Ἔτσι λέγουν οἱ περισσότεροι -καλῆς πίστεως- εὐλαβεῖς χριστιανοί μας. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ μερικοὶ ἄλλοι, ποὺ θέλουν νὰ «κουκουλώσουν» τὰ πράγματα. Νὰ τὰ σκεπάσουν, γιὰ νὰ μὴ «σκανδαλίζεται» -δῆθεν- «τὸ ποίμνιο τῶν προβάτων»!

(Στὸ ἑπόμενο, τί ἀπαντοῦν ἐπ’ αὐτοῦ οἱ τέκτονες)

Σημειώσεις:

1. Τεκτ. Περιοδικὸ «Πυθαγόρας», ἔτος 1997, τεῦχος 58/59, σελ. 88-92.

2. Στὸ βιβλίο, Ἡ Δίκη τῶν Ἕξ - Τὰ ἐστενογραφημένα πρακτικά, σελ. 309, Ἀθῆναι, ἔκδ. Πρωίας, 1931.

3. Πνευματιστοῦ Κύρκα Δημάρατου «Προρρήσεις τῆς Χαραυγῆς τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ περὶ τοῦ Μέλλοντος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἀνθρωπότητος», δημοσιευθεῖσαι τὸ 1921-’22, σελ 12, 33. Ἐπίσης, Θεοδοσίου Ἁγιοπαυλίτου, «Ὁ Πνευματισμός, τὸ Βδέλυγμα τῆς Ἐρημώσεως (ἀχρονολόγητο, στὴν Ἀθήνα) ὅπου ἐκεῖ ἀναφέρεται ὅτι: «Διὰ τὴν Μικρασιατικὴν συμφορὰν ὑπαίτιος ὑπῆρξεν ἡ πνευματιστικὴ ἐργασία τῆς οἰκογενείας Δημάρατου. Ὁ ἱδρυτὴς τῆς Κινήσεως αὐτῆς Κύρκας Δημάρατος ἐψεύδετο ἀσυστόλως, μεταδίδων ψευδεῖς προφητείας...».

4. Τεκτ. Περ. Πυθαγόρας,1997, τεῦχος 58, σελ. 49.

Μοναχὸς Ἀβέρκιος