Απαράδεκτες αντιπατερικὲς θέσεις από τον Ναυπάκτου Ιερόθεο! Αυτά είναι τα ...αποτελέσματα της κατά τον κ. Ιερόθεον "θέωσης"!

Τὸ τετραήμερο 12-16 Νοεμβρίου ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος ἐπισκέφθηκε τὴν Ἱ. Μητρόπολη Μολδαβίας (Ἰάσιο Ρουμανίας), μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Μητροπολίτη Μολδαβίας Θεοφάνη, προκειμένου νὰ συμμετάσχη ὡς κύριος ὁμιλητὴς σὲ Διεθνὲς Συνέδριο, ἀφιερωμένο στὸν Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ, μὲ τίτλο «Ἡ Συνάντηση μὲ τὸν Πνευματικό Πατέρα».

Στὴν ὁμιλία του αὐτή, διετύπωσε καὶ τὶς παρακάτω θέσεις, οἱ ὁποῖες σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ ὅσα ἄλλα κατὰ καιροὺς ἔχει διδάξει, ἔχει πράξει ἢ ἔχει παραλείψει νὰ πράξει, ὁδηγοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι καθοδηγούμενος ἀπὸ τὴν κακοδοξία τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ διδάσκων τὴν κακὴ ὑπακοὴ ἀκόμα καὶ στοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες, σιγοντάρει τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποία θεωρητικὰ …πολεμεῖ!

Ἀναγκαζόμαστε ἄλλη μιὰ φορὰ νὰ ἀναφερθοῦμε στὸ λάθος του αὐτό, μὲ πραγματικὴ λύπη, διότι ἐκτιμούσαμε τὸν ἴδιο, καὶ τὰ βιβλία τοῦ π. Ἱεροθέου ὑπῆρξαν παλαιότερα βασικό μας ἀνάγνωμα.

Παναγιώτης Σημάτης

Τὸ Βίντεο

    Εἶπε ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος:

   Σήμερα χρειαζόμαστε ἐμπειρικοὺς θεολόγους. Κληρικοὺς καὶ θεολόγους ποὺ νὰ ἔχουν ἐσωτερικὴ ζωὴ μὲ καρδιακὴ νοερὰ προσευχὴ καὶ νὰ ἐνεργοῦν ἀνάλογα. Ὁ γέροντας Σωφρόνιος μοῦ εἶπε μιὰ φορὰ ὅτι ὅσοι μιλᾶνε γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, δὲν ἔχουν καταλάβει οὔτε τὸ ὕψος τῆς θεώσεως ποὺ ἔχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οὔτε τὸ βάθος τῆς πτώσεως ποὺ ἔπεσαν οἱ ἄλλοι χριστιανοί, ἀρνούμενοι τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Κι ὅσο ὑπάρχει ἕνας ὀρθόδοξος μὲ ἐμπειρία θεολογική, δὲν χάνεται ἡ Ὀρθοδοξία.

     Λέει ὁ Γέροντας Σωφρόνιος: Δὲν μπορῶ νὰ κατανοήσω πίστη χωρὶς δόγμα, χριστιανισμὸ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ χριστιανισμὸ χωρὶς χριστιανικὴ ἄσκηση.

      Φυσικὰ ὁ Γέροντας Σωφρόνιος ζώντας στὸν Δυτικὸ κόσμο ἦταν καὶ διακριτικός. Εἶχε τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ ἐμπειρία καὶ ἤξερε μέχρι ποιό σημεῖο μπορεῖ νὰ κάνει μιὰ μικρὴ παραχώρηση (οἰκονομία). 

   Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι σήμερα δὲν ἔχουμε φωτισμένο νοῦ, πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς Ἱεράρχες, καὶ γι’ αὐτὸ ἐκφράζουμε τὰ δύο ἄκρα. Εἴτε τὸν φανατισμό, εἴτε τὴν ἐκκοσμίκευση. Δὲν ἔχουμε τὴν διάκριση νὰ προχωροῦμε τὸν δρόμο, ἂς ποῦμε τὸν Ὀρθόδοξο μὲ τὸν διακριτικὸ τρόπο. Καὶ γι’ αὐτὸ σήμερα –τὸ λέω καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μου– χρειαζόμαστε καλοὺς Ἐπισκόπους ποὺ νὰ ἔχουν θεολογία ἐμπειρικὴ κι ὄχι ἐκκλησιαστικοὺς διπλωμάτες…

    Πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τὰ ἄκρα. Καὶ γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὰ ἄκρα πρέπει νὰ ἔχουμε διακριτικὸ νοῦ κι ὄχι νὰ ἐνεργοῦμε κάτω ἀπὸ σκοπιμότητες. Γιατί, τελικά, μερικὰ κείμενα, ὅπως αὐτὸ τὸ κείμενο ποὺ ἔγινε στὴν Κρήτη, δὲν εἶναι κείμενα θεολογικά, ἀλλὰ διπλωματικά, ποὺ δὲν ἱκανοποιεῖ οὔτε τοὺς ἑτεροδόξους, οὔτε τοὺς Ὀρθοδόξους. Ἀλλὰ φυσικὰ κι αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴν Κρήτη, εἶναι ἕνα κείμενο ποὺ ἔκανε μερικὲς διορθώσεις σὲ μερικὰ σημεῖα, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἑρμηνευθεῖ καὶ νὰ διορθωθεῖ καὶ νὰ ἀλλάξει σὲ ἄλλα θέματα ποὺ θὰ κάνει ἄλλη μεταγενέστερη Σύνοδος.

_

     Πάντως ἐμεῖς παραμένουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία, δὲν φεύγουμε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν πνευματικῶν, τῶν Ἐπισκόπων μας. Κι ὅταν γίνονται κάποια λάθη μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, οἱ Ἅγιοι, θὰ τὰ διορθώσουν.

_

   Ἐσεῖς ἔχετε ἕνα καλὸ Μητροπολίτη ἐδῶ, ποὺ ἀγωνίστηκε καὶ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία καὶ πρέπει νὰ τοῦ ἔχετε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Καλύτερα νὰ παραμένουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ μερικὰ λάθη ποὺ γίνονται, παρὰ δῆθεν νὰ ὀρθοτομοῦμε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

    Θὰ τρίζουν τὰ κόκκαλα τῶν Ἁγίων Πατέρων μὲ αὐτὲς τὶς –ἀντίθετες μὲ τὴν διδασκαλία τους– θέσεις ποὺ ξεστόμισε ὁ κ. Ἱερόθεος, πέρα ἀπ’ ὅσα σημαντικὰ εἶπε, τὰ ὁποῖα δὲν τὰ διαγράφουμε. Ἀλλὰ ἐδῶ, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπισημάνουμε τὶς πλάνες του.

  1. «Σήμερα -λέει- χρειαζόμαστε ἐμπειρικοὺς θεολόγους. Κληρικοὺς καὶ θεολόγους ποὺ νὰ ἔχουνε ἐσωτερικὴ ζωὴ μὲ καρδιακὴ νοερὰ προσευχὴ καὶ νὰ ἐνεργοῦν ἀνάλογα». Μακάρι νὰ εἴχαμε. Ἐπειδή, ὅμως, ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ μὲ ὅσα λέει στὴν συνέχεια, ὅτι αὐτοὶ οἱ θεολόγοι συμφωνοῦν καὶ κατὰ κάποιο τρόπο τοῦ ὑπαγορεύουν τὶς ἀντιπαραδοσιακὲς θέσεις ποὺ διαδίδει, σχετικὰ μὲ τὴν στάση μας στὴν Παναίρεση τῆς ἐποχής μας (αὐτὸ ἦταν τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα στὴν Κολυμπάριο Συνοδο), θὰ ρωτούσαμε:

   Ὁ ἴδιος, ὁ κατ’ ἐξοχὴν θεολογῶν περὶ ἐμπειρικῆς θεολογίας, νοερᾶς προσευχῆς καὶ θεώσεως, πῆγε στὴν Κρήτη καὶ ἐκεῖ τί ἔκανε; Μήπως ἔκανε ὅ,τι θὰ ἔκανε ὅλη ἡ χορεία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν θεολόγων τῆς νοερᾶς προσευχῆς; Δυστυχῶς ὄχι. Ἀλλὰ τί; Ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἐκθείασε τὸν Πατριάρχη! Δήλωσε στὰ ιστολόγια ὅτι ὁ Πατριάρχης μας διηύθυνε ἄριστα τὶς ἐργασίες τῆς Οἰκουμενιστικῆς Συνόδου! Αὐτό, ἀποτελεῖ συνέπεια τῶν θεολογικῶν του θέσεων; Γιὰ ποιό λόγο τὸν ἐπαίνεσε; Γιὰ τὶς αἱρέσεις του;

   Καὶ τὸν μὲν ἔπαινο γιὰ τὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη τὸν ξεστόμισε, ἂς ποῦμε γιὰ λόγους εὐγενείας! Γιατὶ σὰν ἄνθρωπος …κολακεύτηκε –καὶ τὸ ἀποκάλυψε ἐν καυχήσει– ὅτι ὁ Πατριάρχης τὸν ὠνόμασε μεγάλο θεολόγο, ἰσάξιο τοῦ …Ζηζιούλα! Τὸν ὁμολογιακὸ ἔλεγχο, ὅμως, ποὺ ὄφειλε νὰ εἶναι ὀξύτατος, γιὰ τὶς αἱρέσεις ποὺ ἐπέμενε νὰ περάσει ὁ Πατριάρχης, γιατί δὲν τόλμησε νὰ τὸν ξεστομίσει; Γιατί τὸν ἔκρυψε «ὑπὸ τὸν μόδιον»!

 Γιατί –στὴ συνέχεια– ἀντέδρασε ἀκαδημαϊκὰ καὶ ἀναποτελεσματικὰ στὸ θέμα τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων ὡς ἱστορικῶν Ἐκκλησιῶν; Γιατί, ταυτόχρονα ἔριξε νερὸ στὸ κρασί του ὡς πρὸς τὸ ἄλλο θέμα (τῶν μικτῶν γάμων) καὶ στὴν οὐσία ἀποδέχτηκε πρακτικὴ ποὺ εἰσάγει ἀπὸ τὸ παράθυρο, τὴν κακόδοξη «βαπτισματικὴ» θεολογία ποὺ κι ὁ ἴδιος ἀγωνίζεται νὰ ἐκδιώξει ἀνεπιτυχῶς ἀπὸ τὴν πόρτα; Γιατί ἀρνήθηκε γιὰ πολλοστὴ φορὰ νὰ κατονομάσει τοὺς αἱρετικοὺς συνεπισκόπους του; (Ἀλλά, μὲ τί μοῦτρα νὰ τοὺς κατονομάσει, ἀφοῦ μετ’ αὐτῶν συλλειτουργεῖ καὶ ἐκ τῆς ὁμιλίας του αὐτῆς φαίνεται ὅτι θὰ συλλειτουργεῖ ἐσαεί).

    Μᾶς ἐπισημαίνει ὅτι σήμερα χρειαζόμαστε «θεολογία ἐμπειρικὴ κι ὄχι ἐκκλησιαστικοὺς διπλωμάτες»· κι ὅμως ἡ συμπεριφορά του στὴν Κρήτη ἦταν ἑνὸς ἐκκλησιαστικοῦ διπλωμάτη!

   Ἤξερε ἄριστα τὸν Κανονισμὸ λειτουργίας τῆς Συνόδου, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ μὴ ὑπογραφὴ κάποιου κειμένου ἀπὸ ἕνα Μητροπολίτη δὲν ἐπηρέαζε τὸ ἀποτέλεσμα (ἀφοῦ ἴσχυε ἡ ὑπογραφὴ ΜΟΝΟ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου). Ἤξερε ἐπίσης ἄριστα ὅτι ἡ ΜΟΝΗ ὀρθόδοξη στάση, ποὺ ἔχουν διδάξει οἱ Πατέρες, ἦταν ἡ ἀποχώρηση ἀπὸ τὴν κακόδοξη Σύνοδο, ἡ καταδίκη της καὶ ἡ παύση τοῦ μνημοσύνου ὅσων τὴν ἀποδέχονται. Καὶ τί ἔκανε; Παρέμεινε στὴν κακόδοξη Σύνοδο, τὴν ὀνόμαζε διαρκῶς «Ἁγία καὶ Μεγάλη», καὶ τώρα μᾶς διδάσκει ὅτι στὴν Σύνοδο –καὶ στοὺς Ἐπισκόπους της (κατὰ τὶς «ἐκκλησιολογικές» του θέσεις)– ὀφείλουμε ὑπακοή! Καὶ εἰσάγοντας ἕνα ἀπίθανο σχετικισμό, δήλωσε ὅτι ἡ Σύνοδος εἶχε καὶ καλὰ καὶ κακά! Καὶ ὅπως τοῦ ἐπεσήμαναν: «Δηλαδή, ὁ Σεβ/τος θεωρεῖ ὅτι οἱ ὄντως  Ἁγίες καί Μεγάλες Σύνοδοι τῆς Ὀρθοδοξίας εἶχαν καί μποροῦν νά ἔχουν καί θετικά καί ἀρνητικά…, δηλαδή καὶ κακοδοξίες»! (ἐδῶ) 

    2. Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἕως τώρα γράψαμε καὶ ἀπὸ ὅσα ἄλλα ἔχει δηλώσει (καὶ στὸ παραπάνω ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας του διατυπώνει), φαίνεται ὅτι διδάσκει συγκεκαλυμμένως τὴν κακόδοξη θέση (ποὺ καταργεῖ τὴν ἐμπειρικὴ θέση τῶν Ἁγίων Πατέρων) ὅτι, ὅποιος κάνει ὑπακοὴ στοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἤδη πῆραν κακόδοξες ἀποφάσεις εὑρίσκεται ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὅποιος ἐφαρμόζει τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ δὲν συλλειτουργεῖ καὶ δὲν μνημονεύει τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, εἶναι …ἐκτὸς Ἐκκλησίας!
   Εἶπε, πέντε μῆνες μετὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ τὴν ἤδη ἀποδοχὴ τῶν αἱρετικῶν ἀποφάσεών της ἀπὸ πλῆθος θεολόγων καὶ ἱερωμένων, ποὺ τὴν ὑποστηρίζουν φανατικά (ὅπως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος, ὁ Κύπρου Χρυσόστομος, ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος κ.ἄ.):

    «Ἐμεῖς παραμένουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία, δὲν φεύγουμε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν πνευματικῶν, τῶν Ἐπισκόπων μας. Κι ὅταν γίνονται κάποια λάθη μέσα στὴν Ἐκκλησία ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, οἱ Ἅγιοι θὰ τὰ διορθώσουν».

  Αὐτὴ εἶναι, ἄραγε, ἡ θεολογία ποὺ διδάχτηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἔστω ἀπὸ τὴν μελέτη του στὰ ἔργα καὶ τὴ ζωὴ τοῦ γέροντα Σωφρονίου καὶ τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη; Ἡ ἐκκλησιαστική μας Παράδοση μᾶς διδάσκει τέτοια πράγματα; Νὰ παραμένουμε σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση καὶ νὰ περιμένουμε κάποιους σύγχρονους Ἁγίους νὰ ἐμφανιστοῦν, ὥστε σὲ μιὰ νέα Σύνοδο νὰ διορθώσουν τὰ λάθη; Καὶ ἐν τῷ μεταξὺ νὰ συμφυρόμαστε μετὰ τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν;
    Δὲν μᾶς φτάνει ὅτι τὰ λάθη αὐτὰ τὰ ἔχουν …διορθώσει ἤδη οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι; Τὶς διαγράφουμε; Εἶναι δύσκολο νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι ἀντίθετο μὲ τὴν ποιμαντικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων νὰ περιμένουμε πρῶτα τὴν ἐμφάνιση κάποιων Ἁγίων γιὰ νὰ τὰ διορθώσουν καὶ μετὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε (ὅσοι παραμείνουμε Ὀρθόδοξοι) ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς! Καὶ ποῦ ξέρουμε ἄν, ἀνάμεσα στοὺς Ἁγιορεῖτες, στοὺς Μολδαβούς, στοὺς Ρουμάνους, στοὺς Οὐκρανοὺς καὶ σὲ ἄλλους Πατέρες ποὺ ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν, δὲν κρύβονται κάποιοι Ἅγιοι; Ἐμεῖς διακρίνουμε πὼς δὲν κρύβονται, ἀλλὰ ἡ βιοτή τους ἀποδεικνύει ὅτι κάποιοι ἀπ' αὐτοὺς εἶναι φανερὰ Ἅγιοι.

     Δὲν φτάνει, λοιπόν, ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, οἱ Ἅγιοι, οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι μᾶς ἔχουν διδάξει καὶ μᾶς ἔχουν δώσει Ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε ὡς ἀναθεματισμένους, ὅσους ἀποφασίζουν ἐνάντια στὴν παραδεδομένη πίστη. Καὶ εἶναι γνωστό –ξέφυγε(;) ἀπὸ τὸν Ναυπάκτου καὶ τὸ ὁμολόγησε σὲ συνέντευξή του στὸ διαδίκτυο– ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου πάρθηκαν συνειδητὰ καὶ μὲ ἐκβιαστικὸ τρόπο (τρόπο ποὺ δείχνει ἀπουσία Ἁγίου Πνεύματος)· δὲν ἀποτελοῦν κάποιο λάθος τῆς στιγμῆς, ἀλλὰ ἐπιδίωξη δεκαετιῶν!

   Καὶ τολμᾶ ὁ κ. Ἱερόθεος νὰ ὑποβαθμίζει αὐτὲς τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις καὶ νὰ τὶς ὀνομάζει ἁπλῶς «λάθη»;

   Ποιῶν τὶς ἐπιδιώξεις σιγοντάρει ἄραγε ὁ Ναυπάκτου; Εἶναι φανερὴ ἡ σκοπιμότητα, ψηλαφίσημα ἴσως καὶ τὰ κίνητρα, ποὺ βέβαια τὰ γνωρίζει ὁ Θεός!

  Μήπως συνεχίζει καὶ ὁ Ναυπάκτου ἀντὶ ἑνώσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως, τὴν περαιτέρω διαίρεση. Μήπως συνέστησε ὁ Ναυπάκτου ὁμάδα μετὰ τοῦ καθηγητὴ Δογματικῆς κ. Τσελεγγίδη, ποὺ ἀντιτίθεται στὴν ὁμάδα τῆς Γατζέας καὶ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, ἀποσύρων τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὴν νέα "Ὁμολογία";

   Γιατί (ὅπως θὰ τοῦ εἶναι γνωστό) ὁ π. Θεόδωρος στὶς δύο τελευταῖες ὁμιλίες του, μὲ στεντόρια φωνὴ διακήρυξε ὅτι ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ ἡ ἀποτείχιση εἶναι ἐκκλησιαστικὴ πράξη, δὲν εἶναι σχίσμα, δὲν τοποθετεῖ τὸν πιστὸ ἐκτὸς Ἐκκλησίας; Δὲν εἶναι σχιζοφρενικὸ νὰ θεωρεῖ ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἐκείνους ποὺ ἐφαρμόζουν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔχει διευκρινισθεῖ καὶ κατοχυρωθεῖ καὶ μὲ Ἱερὸ Κανόνα, ἀφοῦ πρόβλεψαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅτι πολλοὶ Ἱερόθεοι Βλάχοι καὶ ἄλλοι ὅμοιοί του Ποιμένες καὶ θεολογοῦντες θὰ ἐμφανίζονταν στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας;

   Ὁ ἴδιος (ὡς πολυδιαβασμένος καὶ πολυγραφότατος) δὲν συνάντησε πουθενὰ στὴν πατερικὴ γραμματεία τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων περὶ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς κι ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους, γιατί -ἐκτὸς τῶν ἄλλων- ὁ συμφυρμὸς μὲ αὐτοὺς μολύνει καὶ διακινδυνεύει τὴν σωτηρία μας; Ἐξέτασε, μήπως ὁ ἰὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸν ἔχει μολύνει καί, ὡς ἐκ τούτου, ὅσα περὶ τῆς στάσεώς μας ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές, ἀποτελοῦν δικαιολογίες γιὰ τὴ δική του στάση; Δὲν γνωρίζει ὅτι ὑπάρχει Ἱερὸς Κανόνας ποὺ λέγει ὅτι ὁ διακόπτων τὸ μνημόσυνο εἶναι ἄξιος τιμῆς καὶ ὄχι κατακρίσεως;

     Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ κ. Ἱερόθεος Βλάχος ὕψωσε φωνὴ κατὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων, προτείνων δική του ποιμαντικὴ καὶ θεολογία, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει τὴν στάση τῶν Ἁγίων –ἐκ συμφέροντος ἢ ἐκ δειλίας, “Κύριος oἶδε”– καὶ ἐξωεκκλησιάζει μὲ τὴν σειρά του, ὅσους (παρὰ τὶς ἁμαρτίες τους) θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν -σ’ αὐτὸ τὸ καίριο γιὰ τὴν ἐποχὴ σημεῖο- τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων Του!

    Πολλὰ ἀκόμα θὰ μποροῦσε νὰ γράψει κανεὶς γιὰ τὴν περίεργη στάση τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου· ἀπὸ τὴν μιὰ νὰ μιλᾶ θεωρητικὰ γιὰ τὴν "θέωση" καὶ γιὰ "οὐράνιες" πνευματικὲς καταστάσεις κι ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ διδάσκει ἀντίθετες θέσεις ἀπὸ τοὺς Ἁγίους ποὺ ἔζησαν οὐράνιες ἐμπειρίες καὶ μᾶς δίδαξαν τὴν ἄμεσο ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς!

   Ἂν δὲν μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει τοὺς Ἁγίους, ἔντιμο εἶναι νὰ διδάξει τὴν ἀλήθεια στὸ θέμα αὐτό, καὶ νὰ δηλώσει ὅτι (ὅπως καὶ πάρα πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς πιστούς) δὲν μπορεῖ πρὸς τὸ παρὸν νὰ ἀκολουθήσει.

  Ἤ, ὅπως ἔχουμε ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές, νὰ συναχθοῦν σὲ κάποιο Μοναστήρι ὅλοι, ὅσοι ἔχουν διαφορετικὴ τοποθέτηση στὸ θέμα ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ νὰ μὴ βγοῦν ἀπ’ ἐκεῖ, ἕως ὅτου, ἀπὸ τὴν ἐξονυχιστικὴ ἔρευνα στὰ Πατερικὰ κείμενα καὶ τὴν ὁλοζώντανη καὶ βοῶσα Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, διακριβώσουν τὴν ἀκριβῆ θέση τῶν Ἁγίων.

      Γιατί τὸ ἀποφεύγουν;

Στη Μολδαβία για διεθνές συνέδριο ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ιερόθεος

Τό τετραήμερο 12-16 Νοεμβρίου ἐ.ἔ. ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ἐπισκέφθηκε τήν Ἱερά Μητρόπολη Μολδαβίας μέ ἕδρα τό Ἰάσιο τῆς Ρουμανίας, μετά ἀπό πρόσκληση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μολδαβίας κ. Θεοφάνη, προκειμένου νά συμμετάσχη ὡς κύριος ὁμιλητής σέ Διεθνές Συνέδριο, τό ὁποῖο διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολη Μολδαβίας σέ συνεργασία μέ τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου (Α.Ι. Κούζα), ἀφιερωμένο στόν ἡγιασμένο Ἀρχιμανδρίτη Σωφρόνιο Σαχάρωφ, μέ τίτλο «Ἡ Συνάντηση μέ τόν Πνευματικό Πατέρα».

Οἱ ἐκδηλώσεις ἄρχισαν τήν Κυριακή 13 Νοεμβρίου μέ τό Ἀρχιερατικό Συλλείτουργο στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τῆς Ἐπιβατινῆς στό Ἰάσιο, στό ὁποῖο συλλειτούργησαν οἱ Σεβ. Μητροπολίτες Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, Μολδαβίας κ. Θεοφάνης, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τῆς Μητροπόλεως τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας στήν Γερμανία κ. Σεραφείμ, καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Λουγκουζάνου κ. Παΐσιος. Τόν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος, ἀναφερόμενος στήν πίστη-δόγμα, τήν Ἐκκλησία καί τήν ἀσκητική ζωή, σύμφωνα μέ τόν ἑορταζόμενο ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο καί τόν τιμώμενο Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ.

Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς, στό Συνεδριακό Κέντρο «Ἀγορά» ἔγινε ἡ ἔναρξη τοῦ Συνεδρίου, ἀπό τόν Κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς «Δημήτριος Στανιλοάε» καί ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Μολδαβίας κ. Θεοφάνη. Ἀκολούθησαν οἱ δύο κύριες ὁμιλίες τοῦ Συνεδρίου, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ἱεροθέου μέ τίτλο «Ἡ πρώτη συνάντηση μου μέ τόν Γέροντα Σωφρόνιο ἕναν ζωντανό ἐμπειρικό θεολόγο» (4:30 μέ 6:00 μμ) καί τοῦ Ἱερομονάχου π. Ραφαήλ Νόϊκα, μέ τίτλο «Ὁ Γέροντάς μου π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ» (6:30-8:00 μμ). Μετά ἀπό κάθε ὁμιλία τό κοινό εἶχε τήν δυνατότητα νά θέτη ἐρωτήσεις στούς ὁμιλητές. Τίς εἰσηγήσεις αὐτές παρακολούθησαν περί τούς 1700 ἀκροατές, τόσο στήν κύρια αἴθουσα, χωρητικότητος 1200 θέσεων, ὅσο καί σέ βοηθητική αἴθουσα ἀπό γιγαντοοθόνη, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κλείσει τίς θέσεις τους πρίν ἀπό ἡμέρες.

Ὅσον ἀφορᾶ τούς δύο πρώτους εἰσηγητές, ἄς σημειωθῆ ὅτι γιά τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο ἦταν ἡ πολλοστή φορά πού ἐπισκέφθηκε τήν Ρουμανία, ἀφοῦ ἔχουν μεταφρασθεῖ στά ρουμανικά εἴκοσι βιβλία του καί ἀναρίθμητα ἄρθρα καί συνεντεύξεις του, καί ἔχει πολλούς ἀναγνῶστες, μαθητές καί ἀδελφούς ἐν Χριστῷ, οἱ ὁποῖοι καί ζητοῦσαν ἐπιμόνως τήν εὐλογία του καί ἕνα αὐτόγραφο στά βιβλία του πού κρατοῦσαν στά χέρια τους. Ὁ δέ Ἱερομόναχος π. Ραφαήλ Νόϊκα ἦταν ἀδελφός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ, πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντος Σωφρονίου καί τώρα ζεῖ σέ ἀπομονωμένη Σκήτη στά βουνά τῆς Ρουμανίας καί σπάνια ἀπομακρύνεται ἀπό ἐκεῖ, ἡ δέ ἔξοδός του καί ἡ ὁμιλία του, ἐκτός τῆς Σκήτης του ἀποτέλεσε γεγονός γιά πιστούς στήν Ρουμανία, ὅπου χαίρει μεγάλης ἐκτιμήσεως.

Πηγή