Όταν οι Οικουμενιστές διαστρέφουν τους Αγίους και τις Συνόδους!

  

  Εἶναι ἐξοργιστικὰ ὅσα ὁ “θεοφιλέστατος” στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα, ἀλλὰ ὄχι στὸ φρόνημα καὶ τοὺς τρόπους Κύριλλος γράφει, διαστρέφων τὰ κείμενα καὶ παραπληροφορῶν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἀνατρέξει στὶς πηγές.

 Σὲ προηγούμενη ἀνάρτηση παρουσιάσαμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ τελευταῖο ἄρθρο τοῦ ἐπισκόπου Ἀβύδου (ἄνευ ποιμνίου) Κύριλλου Κατερέλου (ἐδῶ), μὲ τίτλο «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;».

   Ἐκεῖνο τὸ ἀπόσπασμα τὸ σχολιάσαμε (ἐδῶ) καὶ δείξαμε ὅτι παραπέμπει τὸν ἀναγνώστη (γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὰ κακόδοξα φρονήματα τῆς παρέας τῶν Οἰκουμενιστῶν), στὸ ἔργο τοῦ μητροπολίτη Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης Μελετίου Καλαμαρᾶ, «Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος». Καὶ μᾶς λέγει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐκ τῆς μελέτης αὐτῆς ἀπορρέουν!

     Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι ἕνα τυχαῖο, ἀλλὰ εἶναι ὁ «τρόπος» τῆς δουλειᾶς του, τουλάχιστον ὅταν ὑπερασπίζεται τοὺς φίλους του Οἰκουμενιστές, θὰ ἐξετάσουμε ἄλλο ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἴδια μελέτη (ἐδῶ). Καὶ πάλι τὸ κείμενο ποὺ παρουσιάζει καὶ διαστρεβλώνει ὁ κ. Κατερέλος εἶναι ἀπὸ ὸ ἴδιο βιβλίο τοῦ Νικοπόλεως Μελετίου.

    Στὸ βιβλίο τοῦ Νικοπόλεως παρουσιάζονται καὶ οἱ συζητήσεις τῶν συνέδρων τῆς Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Οἱ συνοδικοί Πατέρες συζητοῦν τὸ θέμα, «ἐὰν εἶναι δυνατὸς ὁ ἀφορισμὸς καὶ κεκοιμημένων αἱρετικῶν». Κατὰ τὴν συζήτηση οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου προσκομίζουν κείμενα Ἁγίων, διὰ τῶν ὁποίων καταδεικνύεται ποιά ἦταν ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πράξη τῶν προγενεστέρων Ἁγίων στὸ θέμα καὶ τὰ ἐξετάζουν λεπτομερῶς (κάτι ποὺ οἱ συγκροτήσαντες τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης, τοὺς ὁποίους ὑποστηρίζει ὁ κ. Κύριλλος, δὲν ἔκαναν). Ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ εἶναι καὶ τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου.

    Μὲ ἐπιστολή του (πρὸς κάποιον ἀξιωματοῦχο Βονιφάτιο) ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος ὑπερασπίζεται τὸν κεκοιμημένο ἐπίσκοπο Καικιλιανό, τὸν ὁποῖο οἱ Δονατιστὲς κατηγοροῦσαν ὅτι –ὅταν ζοῦσε– «τάχα εἶχε παραδώσει κώδικες χριστιανικοὺς νὰ καοῦν»! Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ οἱ Δονατιστὲς «ἐχώρισαν ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία» (σελ. 344), πραγματοποίησαν δηλαδή σχίσμα, ὄχι γιὰ δογματικοὺς λόγους, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ὑποθετικὸ «κρίμα» τοῦ ἐπισκόπου Καικιλιανοῦ!

   Ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος στὴ συνέχεια ὑποστηρίζει ὅτι (ὅπως γνωρίζει), «ὁ Καικιλιανὸς δὲν ἔγινε ποτὲ προδότης. Ἀντιθέτως
ἐπλήγη ἀπὸ συκοφαντίας καὶ ἐξευτελιστικὰς κατηγορίας τῶν Δονατιστῶν». Μάλιστα ὁ Καικιλιανός, ὄχι γιὰ αἵρεση, ἀλλὰ γι’ αὐτὴν τὴν τάχα παρανομία, «ἀπελογήθη εἰς τὸ δικαστήριον ἐξ ἐπισκόπων καὶ ἐκηρύχθη ἀθῶος»!

    Στὴν συνέχεια τῆς ἐπιστολῆς του ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος λέγει στὸν Βονιφάτιο ὅτι, ἂν ἀποδεικνυόταν ἀληθινὰ ἐκεῖνα ποὺ καταμαρτυροῦσαν οἱ ἐχθροί τοῦ Καικιλιανοῦ, ἔστω κι ἂν εἶχε ἤδη ἀποθάνει, θὰ τὸν καταδικάζαμε! Καὶ σὲ ἄλλο χειρόγραφο ποὺ προσκομίστηκε στὴν Σύνοδο, ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος καταλήγει, μὲ τὰ λόγια ποὺ παρουσιάζει κι ὁ καθηγητὴς Κατερέλος: «Τὴν Ἐκκλησία ὅμως, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς μᾶς ὑπεσχέθη καὶ μᾶς ἐδώρησε, οὔτε τήν “πουλᾶμε”, οὔτε τὴν ἐγκαταλείπουμε» (Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, Πρᾶξις Ε΄, σελ. 344-345).

   Λίγο παρακάτω γράφει ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος (τὸ κείμενο παρουσιάζει καὶ ὁ κ. Κύριλλος Κατερέλος στὴν μελέτη του):

    «Ἐγὼ εἶμαι μέσα στὴν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας μέλη εἶναι ὅλες ἐκεῖνες οἱ Ἐκκλησίες, γιὰ τὶς ὁποῖες γνωρίζουμε ὅτι γεννήθηκαν χάρις στοὺς μόχθους τῶν Ἀποστόλων...  Καὶ δὲν πρόκειται τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος νὰ ἐγκαταλείψω τὴν κοινωνία μὲ αὐτὲς οὔτε στὴν Ἀφρικὴ οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ. Ἐὰν δὲ μέσα σ᾽ αὐτὴ τὴν κοινωνία ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ προδότες (τοὺς ὁποίους τώρα ἀγνοῶ), ὅταν θὰ μοῦ τοὺς φανερώσεις, ἐγὼ θὰ τοὺς καταραστῶ ὄχι μόνο μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ ἀποκοπῶ ἐξ αἰτίας μερικῶν “νεκρῶν”, ἀπὸ τούς “ζῶντες”, οἱ ὁποίοι παραμένουν στὴν ἑνότητα τῆς ἁγίας αὐτῆς Ἐκκλησίας».

   Προσέξτε τώρα, τί λέγει καὶ ποιά αὐθαίρετα καὶ “προβοκατόρικα” συμπεράσματα (ἐναντίον ὅσων πολεμοῦν τὴν παναίρεση) βγάζει ὁ πολὺς καθηγητὴς τῆς θεολογογικῆς σχολῆς καὶ ἐπίσκοπος Ἀβύδου Κύριλλος Κατερέλος:

    «Εἶναι -λέγει- προφανὲς ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Ἱεροῦ Αὐγουστίνου, ἐπικυρωμένα μάλιστα μὲ τὴν αὐθεντία τῆς Ε´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, γιὰ κάποιους σήμερα δὲ σημαίνουν ἀπολύτως τίποτα.    Εἶναι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦν ὅτι δικαιοῦνται νὰ ὑπερβοῦν τὴ συνοδικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ αὐθεντία, ὅπως αὐτὴ ἐκφράστηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ παρελθόντος ἔτους στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης, ἔτσι ὥστε, εἴτε νὰ θεωροῦν αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τὶς ἀποφάσεις τους ὡς αἱρετικοὺς καὶ προδότες τῆς ὀρθόδοξης πίστης, εἴτε νὰ ἀποτειχίζωνται καλώντας καὶ ἄλλους νὰ πράξουν τὸ ἴδιο», ἐνῶ «τοὺς λείπει ἡ στοιχειώδης θεολογικὴ παιδεία, ὥστε νὰ μὴ χρειάζεται νὰ προσέξεις τὴ γνώμη τους»!

     Εἶναι τραγικὴ ἡ περίπτωση τοῦ “θεοφιλεστάτου” κ. Κυρίλλου γιὰ τὸ διαστροφικὸ τρόπο ποὺ παρουσιάζει τὰ γεγονότα. Ἀντιστρέφει τὴν πραγματικότητα γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τοὺς σκοποὺς τοῦ Φαναρίου. Οὐσιαστικὰ ταυτίζει τοὺς κατηγορούμενους γιὰ αἵρεση Οἰκουμενιστές, μὲ τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο καὶ τὴν Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο! Καὶ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἢ καλύτερα τοὺς ἀπομακρυνομένους ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διὰ τῆς ἀποτειχίσεως, ἀλλ' ἐμμένοντας στὴν Πίστη τῶν Ἁγίων, τοὺς ταυτίζει μὲ τοὺς Δονατιστές!

    Δυστυχῶς, ὅμως, τὰ γεγονότα τὸν διαψεύδουν, ἀλλὰ παρ’ ὅλο ποὺ κατηγορεῖ τοὺς ἀποτειχισμένους ὡς μὴ ἔχοντας «στοιχειώδη θεολογικὴ παιδεία», αὐτὸς ποὺ τὴν ἔχει, φέρεται ὡς περισσότερο ἐκείνων ἀστοιχείωτος!

    Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ δήλωση τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου, νὰ θέλει νὰ παραμείνει μέσα στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κι ὄχι νὰ ἀκολουθήσει τοὺς συκοφάντες καὶ σχισματικοὺς Δονατιστές, ἐκφράζει τοὺς παραμένοντας στὸ χῶρο τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, κι ὄχι τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ τὴν καταλύουν.

    Καὶ εἶναι, ἐπίσης, προφανὲς ὅτι ὁ ἐπίσκοπος Κύριλλος Κατερέλος μπερδεύει τοὺς «νεκροὺς» μὲ τοὺς «ζῶντες»! «Νεκροὶ» γιὰ τοὺς Ἁγίους μας εἶναι οἱ αἱρετικοί, κι ὄχι οἱ πιστοὶ πού, ἂν καὶ δὲν ἔχουν τὶς περγαμηνὲς τοῦ Κ.Κ., ζοῦν ἑνωμένοι μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων (παρὰ τὶς ἁμαρτίες τους) μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. στὸν χῶρο τῆς ἀληθοῦς πίστεως. Ἀντίθετα, «ἑνότητα μὲ τὴν Ἐκκλησία», δὲν ἔχουν οἱ καινοτομοῦντες αἱρετικοί.

  Εἶναι φανερὸ ὅτι κ. Κατερέλος μπορεῖ νὰ ὀνομάζεται θεοφιλέστατος διὰ τὸν θρόνον, ἀλλ’ ὄχι καὶ γιὰ τὴν φιλίαν τῆς ἀλήθειας τοῦ Κυρίου. Δὲν ἔμαθε ὅτι μία Σύνοδος δὲν ἐκφράζει τὴν «συνοδικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ αὐθεντία», ὅταν δὲν καταδικάζει ὅ,τι κατεδίκασαν ὅλες οἱ προηγούμενες Σύνοδοι· ὅταν δὲν πιστεύει, ὅ,τι πίστευαν καὶ ὁμολογοῦσαν ὅλες οἱ προηγούμενες Σύνοδοι καὶ ἀρνεῖται νὰ καταδικάσει τοὺς αἱρετικούς· ἀρνεῖται νὰ καταγραφοῦν στὰ κείμενά της άκόμα καὶ ἡ λέξη "αἱρετικός"· καὶ ἐπὶ πλέον τοὺς ἔχει ὡς παρατηρητὲς μέσα στὴν Σύνοδο καὶ στὶς λατρευτικὲς συνάξεις ποὺ οἱ Συνοδικοὶ τέλεσαν!

    Ὅλα ὅσα  προανέφερε ὁ κ. Κ.Κ. δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τοὺς ἀντιδρῶντες σ’ αὐτήν, ἀφοῦ ἐδῶ ἔχουμε ἀποδείξεις περὶ κακοδόξων ἀποφάσεων.

    

    Ἀπόδειξη τοῦ θεολογικοῦ ἀδιεξόδου τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι ὅτι λόγῳ ἀνυπαρξίας θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, καταφεύγουν στὶς ὕβρεις, στὶς διώξεις καὶ στὴν διαστρέβλωση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιὰ νὰ στηρίξουν τὴν αἵρεση. Ὅπως ἐδῶ ὁ κ. Κατερέλος ποὺ ἀναγκάζεται νὰ καταφύγει σὲ περίπτωση, ποὺ ὄχι μόνο ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ὑποτιθέμενες καὶ μεμονωμένες περιπτώσεις κατηγοριῶν γιὰ προσωπικὰ παραπτώματα (κι ὄχι γιὰ αἱρέσεις ποὺ ἔχουν περιβληθεῖ μὲ Συνοδικὸ κύρος, ὅπως στὸ Κολυμπάρι), ἀλλὰ καὶ ποὺ ἀναλυόμενα στρέφονται ἐναντίον τους!

     Στὸ πρῶτο μάλιστα κείμενο ὁ Ἅγιος καὶ ἡ Σύνοδος εἶναι φανερὸ ὅτι ἀποδέχεται νὰ γίνει ὁ ἔλεγχο τῶν πραγμάτων: ἀποδεῖξτε μας τὴν κακοδοξία τους γιὰ νὰ «τοὺς ἀναθεματίσουμε», λένε! Κάτι τέτοιο, ὅμως, δὲν ἔγινε στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο. Καὶ πῶς νὰ γίνει, ἀφοῦ ἀποτελεῖται ἀπὸ τοὺς καθαιρετέους λόγῳ κακοδοξιῶν;

     Ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὸν κ. Κατερέλο καὶ τὴν Πατριαρχικὴ Οἰκουμενιστικὴ ὁμάδα –ποὺ μὲ τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὶς διαφωνίες λόγῳ φιλοδοξιῶν στὸν κύκλο τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν συνεχῶς μεγαλώνει– «Ἁγία καὶ μεγάλη Σύνοδος», ἐνῶ περιλαμβάνει στοὺς κόλπους της τὸν Μεγάλο αἱρετικὸ (καὶ μέντοράς της) μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸν προστάτη του, ἐπίσης Μεγάλο αἱρετικό, Βαρθολομαῖο, τὸν κακόδοξο περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας συνάδελφό του στὸ Πανεπιστήμιο Μεσσηνίας Χρυσόστομο Σαββᾶτο, κ.ἄ. ἀμετανόητους αἱρετίζοντες. Καὶ βέβαια αὐτούς, ἀφοῦ εἶναι φίλοι καὶ μέντορες τοῦ κ. Κατερέλου, πῶς νὰ τοὺς δεῖ ὡς αἱρετικούς;

  Ἄρα, πόσο ἀντικειμενικὸς μελετητὴς εἶναι κάποιος ποὺ ὑποστηρίζει ἀκρίτως τοὺς φίλους του; Ἐμεῖς σχολιάζουμε τὸ κείμενό του, ὄχι γιὰ νὰ πείσουμε τὸν κ. Κύριλλο, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξουμε στοὺς πιστοὺς τὶς σκοπιμότητες καὶ τὶς συνειδητὲς διαστρεβλώσεις τῆς πραγματικότητος ποὺ περιέχουν οἱ ὁμιλίες, τὰ ἄρθρα καὶ οἱ μελέτες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ θέλουν μὲ δόντια καὶ μὲ νύχια νὰ προασπίσουν τὴν αἵρεση, ἀφοῦ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἀμετανόητοι ἐπιμένουν στὴν κοινωνία μαζί τους!

Π.Σ.