"Συ δέ, άνθρωπε ισόψυχε..."!

Ψαλμός 54, στ. 13

Εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέ με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν ἐπ᾿ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησεν, ἐκρύβην ἂν ἀπ᾿ αὐτοῦ. σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου, ὃς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐγλύκανάς μοι ἐδέσματα, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθην ἐν ὁμονοίᾳ. ἐγὼ πρὸς τὸν Θεὸν ἐκέκραξα, καὶ ὁ Κύριος εἰσήκουσέ μου. ἑσπέρας καὶ πρωΐ καὶ μεσημβρίας διηγήσομαι καὶ ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσεται τῆς φωνῆς μου. λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, ὅτι ἐν πολλοῖς ἦσαν σὺν ἐμοί. ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ.

Μετάφραση:

Η στενοχώρια μου είναι πολύ μεγάλη, διότι εάν επί τέλους ένας από τους εχθρούς μου με περιφρονούσε και με ύβριζε, θα υπέφερα με υπομονήν την ταπείνωση αυτή. Και αν άνθρωπος, που με μισεί, εξανίστατο με θρασύτητα εναντίον μου και εκομπορρημονούσε, εγώ θα εκρυπτόμην από αυτόν. Σύ όμως, άνθρωπε, που σε είχα σαν τον εαυτόν μου, σαν άρχοντά μου και σύμβουλό μου, φίλε μου και γνωστέ μου, συ ο οποίος συνέτρωγες μαζί μου και με την παρουσία σου εγλύκαινες τα φαγητά μου, συ με τον οποίον ανέβαινα στον οίκον του Θεού με τόσην αγάπη και ομόνοια, έπραξες αυτό; Εγώ όμως προς τον Θεό με πίστη πολύ απευθύνθηκα και ο Κύριος άκουσε την προσευχή μου. Το βράδυ και το πρωΐ και το μεσημέρι, και όλη την ημέραν, εγώ θα διηγούμαι προς τον Κύριον τις συμφορές μου. Και ο Κύριος θα εισακούσει την παράκλησή μου. Πιστεύω δε ακράδαντα ότι ο Θεός θα απαλλάξει την ζωήν μου από τους ανθρώπους που με πλησιάζουν με εχθρικές διαθέσεις, όσον πολλοί και αν είναι, και θα μου χαρίσει ειρήνη και ασφάλεια. Ρίψε, ψυχή μου, την φροντίδα σου και την μέριμνά σου για την σωτηρία και την ασφάλειά σου στον Κύριο και αυτός θα σε διαθρέψει και θα συντηρήσει την ζωήν σου. Δεν θα επιτρέψει να επιπέσει στον δίκαιο συνεχής ταραχή σαν τα κύματα της τρικυμισμένης θαλάσσης.