Περί Ουκρανίας... --Τουτέστιν, περί δικαιώσεως του Ζηζιούλειου Πρωτείου!

   

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

           "Π.Π.": Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰὸς διαφθείρει τὶς ἱερατικὲς συνειδήσεις. Ἄξιος ἀκόλουθος τοῦ Ζηζιούλα ὁ παραπάνω Ἀρχιμανδρίτης (νὰ χαρεῖ καὶ λίγο τὰ οἰκουμενιστικὰ κι ὄχι μόνο γεράματά του ὁ μεγάλος αἱρετικὸς μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης!). Ὁ ἀρχιμανδρίτης λοιπόν, διδάσκει τὴν Ζηζιούλεια θεολογία περὶ Πρώτου καὶ τὴν ἀποκατάσταση χωρὶς μετάνοια ἑνὸς σχίσματος! Κι ὅλα αὐτὰ "κατοχυρωμένα" μὲ Εὐαγγελικὰ χωρία, ποὺ διαστρεβλώνουν ὅλη τὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων, τῶν μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως, ἀφοῦ ξεχνᾶ ὁ Ἀρχιμανδρίτης ἄλλα τόσα χωρία καὶ κείμενα ἁγιολογικά, ποὺ ἀνατρέπουν ριζιδὸν τὶς θέσεις του!

Γιὰ τὸν ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτη οἱ Κανόνες ποὺ προϋποθέτουν τὴν  μετάνοια (κατὰ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ) εἶναι τύπος! Ἡ οὐσία εἶναι ἡ ἀπροϋπόθετη σωτηρία, χωρὶς μετάνοια. Γιὰ τὸν ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτη οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἔχουν "Κανονίσει" τὰ ὅρια, τὶς δικαιοδοσίες, τὶς διαδικασίες γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Ἐκκλησία τῶν σχισματικῶν εἶναι τύπος. Ἀρκεῖ οἱ Οὐνίτες νὰ ζητοῦν τὴν ἐξάλειψη τοῦ σχίσματος, χωρὶς νὰ πάψουν νὰ εἶναι Οὐνίτες, ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης παίρνει πίσω τὸ σχίσμα τῶν ἀμετανόητων καὶ κοινωνεῖ τὸν Οὐνίτη Πρόεδρο ποὺ τὸ ζήτησε, θέτοντας μὲ τὶς μεθοδευμένες ἐνέργειές του ἐκποδὼν τὴν Κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας! 

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης δὲν βλέπει τὴν ἐξουσία καὶ τὴν δίψα τοῦ Πρωτείου τοῦ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη, ἀλλὰ βλέπει μόνο πόθο γιὰ σωτηρία ψυχῶν, χωρὶς προϋποθέσεις. Μιᾶς οἰκουμενιστικῆς ἐπινοήσεως "Ἀγάπη δίχως ὅρια"! 

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης κατηγορεῖ ὅσους δὲν βλέπουν «τήν "οὐσία", δηλ. τή θεραπεία τῆς πληγῆς, στήν ἕνωση, πού ἐπιχείρησε νά κάνει τό Φανάρι", καθ' ἣν στιγμὴ αὐτὸς δὲν βλέπει τὸ σχίσμα ποὺ δημιούργησε τὸ Φανάρι, γιὰ νὰ κλείσει μιὰ πληγή, βάζοντάς πάνω της ξύδι, ἀντὶ γιὰ λάδι!

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης δὲν πῆρε εἴδηση ὅτι μιὰ αἵρεση κατατρώγει τὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ εἶναι κι αὐτὸς ἕνας ἀπ' αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καταποθεῖ ἀπὸ τὴν Παναίρεση. Μιλᾶ γιὰ «ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας»· ἀλλὰ ἐν τῇ αἱρέσει ὑπάρχει ἑνότητα;

Πράγματι, εἶναι σωστὸ αὐτὸ μὲ τὸ ὁποῖο τελειώνει ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης τὸ ἄρθρο του: «κανένα ἄλλο πρᾶγμα δέν ἐξοργίζει τόν Θεό τόσο πολύ, ὅσο τό σχῖσμα στήν Ἐκκλησία!».

Ἀλλὰ δυστυχῶς, ὁ π. Βασίλειος Μπακογιάννης συντάσεται μὲ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο  ποὺ  ἔσχισε  πολλάκις τὴν Ἐκκλησία: Μὲ τὴν διδασκαλία, τὴν σταδιακὴ ἐπιβολὴ καὶ τὴν κατοχύρωση Συνοδικὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μὲ τὴν δημιουργία σχίσματος ἐξ αἰτίας τῆς ἐπίμονης ἀρχομανίας του νὰ ἐπιβάλει τὸ Πρωτεῖο γιὰ τὸν ἑαυτό του (γιὰ τὴν κατοχύρωση τοῦ ὁποίου τόσες δεκαετίες ἐργάζεται τὸ δεξὶ χέρι του ὁ Ζηζιούλας) καὶ τῆς ἐπιθυμίας του νὰ ξεπληρώσει τὰ γραμμάτια τῆς ὑποστηρίξεως τῶν Ἀμερικάνων, ποὺ τὸν βοηθοῦν νὰ παραμένει Πατριάρχης!

Περί Ουκρανίας...

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

---

    Πολλά γράφθηκαν γύρω ἀπό τό ζήτημα τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὑπάρχει καί ἄλλη, ἡ σωτηριολογική ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος, ἡ ὁποία εἶναι ὑπεράνω ὅλων· πάνω ἀπ' ὅλα εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ λαοῦ, καί τίποτε ἄλλο.
Καί στήν περίπτωσή μας, πάνω ἀπ' ὅλα εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, χάρη τῆς σωτηρίας τοῦ λαοῦ. Χωρίς αὐτό τό «κίνητρο», «τό γράμμα» ἀποκτείνει...! (Β΄Κορ. 3:6). Γιατί, καί οἱ Ἰουδαῖοι τηροῦσαν τό «γράμμα τοῦ νόμου», προσφέροντας τίς θυσίες, πού ὑπαγόρευε ὁ θεῖος νόμος, ἀλλά ὁ Κύριος τούς εἶπε, «ἔλεον θέλω, καί οὐ θυσίαν» (Ὠσηέ 6:6), ἐννοώντας: Γιά Μένα πρωτεύει ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ συμπόνοια πρός τόν πλησίον.
Καί εἶμαι σίγουρος, πώς ὁ Κύριος στήν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας, θά βροντοφωνοῦσε: «Ποθῶ τή σωτηρία τοῦ λαοῦ Μου!», καί, «ὄχι ποιός ἔχει τό δίκιο μέ τό μέρος του...!».
Ἴσως νά ἔπαιρνε καί τό φραγγέλιο...!

Ὅταν ὁ Χριστός, μέρα Σάββατο, θεράπευσε τόν παραλυτικό, καί τοῦ εἶπε νά πάρει τό κρεβάτι του καί νά περπατήσει, οἱ φαρισαῖοι πού τόν εἶδαν νά μεταφέρει τό κρεβάτι του, τόν ρώτησαν ἐν ἀγανακτήσει, «ποιός σοῦ εἶπε πάρε τό κρεβάτι σου, καί περπάτα;» (Ἰω. 5:12).
Δέν «κόλλησαν» στήν οὐσία, στό θαῦμα, στή θεραπεία αὐτοῦ τοῦ δυστυχισμένου ἀνθρώπου, ἀλλά «κόλλησαν» στόν «τύπο» στήν παραβίαση, πού ἔκανε, μέρα Σάββατο, αὐτός ὁ ἄνθρωπος.
Ἄς προβληματισθοῦμε, μήπως καί ἐμεῖς στή μεγάλη πληγή-διαίρεση, πού μαστίζει τήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, δέν «κολλᾶμε» στήν «οὐσία», δηλ. στή θεραπεία τῆς πληγῆς, στήν ἕνωση, πού ἐπιχείρησε νά κάνει τό Φανάρι, ἀλλά στόν «τύπο», στήν τάχα παράβαση πού ἔκανε τό Φανάρι.
Καί ἀπό τήν ἄλλη εὐχόμαστε πάλιν καί πολλάκις ««ὑπέρ εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως!».
Ὁ «Πρῶτος», ἀκόμα καί στήν Ἁγία Τριάδα, ἔχει τόν «πρῶτο» λόγο. «Ὁ Πατήρ μου μείζων ἐστίν» (Ἰω. 14:28), εἶπε ὁ Ἰησοῦς γιά τόν Θεό Πατέρα Του, (μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀπ΄Αὐτόν «γεννᾶται ἀϊδίως»). Ἁναγνώρισε δηλαδή τήν «ἀνωτερότητά» Του! Καί δέν ἔμενε σ' αὐτό. Κατά τόν ἐπίγειο βίο Του, ὄντας Θεός, Τοῦ ἀπέδιδε τιμή καί σεβασμό!
Ὅταν λ.χ. πῆρε στά χέρια Του τούς πέντε ἄρτους καί τά δύο ψάρια, κοίταξε πρός τόν οὐρανό (Μτ. 14: 19), πρός τόν Πατέρα Του, τόν Γεννήτορά Του, «τιμῶν τόν γεγεννηκότα οὕτω ποιεῖ»... (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἰς τό κατά Ματθαῖον ΜΘ΄ P.G. 58:498). «Καί τά εὐκόλως ἐννοούμενα, παραλείπονται...!».
Μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Πατριάρχης μας ὡς Ἀρχιερέας νά εἶναι «ἴσος μεταξύ ἴσων», δέν παύει ὅμως νά εἶναι ὁ πρῶτος μεταξύ τῶν ἴσων, καί ἄρα δέν εἶναι ἰσάξιος οὔτε μέ τόν δεύτερο, πολύ δέ περισσότερο, οὔτε μέ τόν τρίτο κ.λ.π.
Καί ὡς πρῶτος, τουτέστιν ὡς ἀνωτάτη ἐξουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό «καυτό» θέμα τῆς Οὐκρανίας, ἔπρεπε νά ἐπέμβει
καί νά θεραπεύσει τή θανατηφόρα πληγή στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Διαφορετικά, γιατί νά εἶναι πρῶτος; «Τόν Δεσπότη σου κατασπαράζεις καί δέν φρίττεις; Ξεσκίζονται μέλη δεσποτικά, καί δέν τρέμεις;», λέει ὠρυόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὀ Χρυσόστομος (Εἰς Ἐφεσσίους ΙΑ΄ P.G. 62:87).
Καί πάλι: «Ὅποιος σφάζει τόν Χριστό καί Τόν διαμελίζει (μέ τό σχῖσμα), εἶναι ἄξιος πάσης κολάσεως!» (Αὐτόθι). Τό ἴδιο ἰσχύει καί γι'αὐτόν, πού ἐνῶ βλέπει τόν Χριστό νά σφαγιάζεται καί νά διαμελίζεται, ἀδιαφορεῖ...!
Καί διατάξεις νά ὑπῆρχαν, πού νά ἀπαγόρευαν ρητά στόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη τήν ἐπέμβασή του στό θέμα τῆς Οὐκρανίας, θά ἔπρεπε νά καταργηθοῦν!
Γιατί, ὅ,τι δέν συμβάλλει στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, καί στή σωτηρία τοῦ λαοῦ, δέν ἔχει λόγο ὑπάρξεως μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἄλλωστε, «τό Σάββατο ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο, καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τόν Σάββατο» (Μκ. 2: 27).
Ἀλήθεια. Ἄν μετά ἀπ'αὐτή τή σωτήρια κίνηση πού ἔκανε τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, ἐπέλθει σχῖσμα στήν Ἐκκλησία, ποιός θά εἶναι ὑπόλογος ἐνώπιον Κυρίου; Αὐτός πού προσπάθησε νά θεραπεύσει τήν πληγή ἤ αὐτός πού δέν συνέβαλε στή θεραπεία της;
Ἄν ὑπάρχει φόβος Θεοῦ, ταπείνωση, μνήμη θανάτου, συναίσθηση τῶν εὐθυνῶν ἐνώπιον τοῦ Ἀδέκαστου Κριτοῦ, σχῖσμα δέν θά γίνει! Διαφορετικά, τά πάντα εἶναι πιθανά. Καί ἄς ἔχουμε πάντα ὑπόψη μας, πώς «τό μόνο πρᾶγμα πού μπορεῖ νά διαρέσει τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἡ φιλαρχία.
Καί κανένα ἄλλο πρᾶγμα δέν ἐξοργίζει τόν Θεό τόσο πολύ, ὅσο τό σχῖσμα στήν Ἐκκλησία!». (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Εἰς Ἐφεσσίους ΙΑ΄ P.G. 62:87). «Εἰρήνην Ἐκκλησίᾳ,λαῷ σου σωτηρίαν, δώρησαι σῇ ἐγέρσει» (Γ'Στάση Ἐγκωμίων Μ. Παρασκευῆς). ΑΜΗΝ.
Πηγή