Απάντηση στον κ. Χατζηνικολάου

Του Ι. Ρίζου

1.             Θα αρχίσω σύντομα με ένα σχόλιο από το «Κρυφό σχολειό» που έλεγε: «Η σέχτα των Τρικαμηνικών ανάρτησε έναν λίβελο κατά του Ιερεμία του Τρανού ότι δήθεν αποδέχτηκε τις εντολές του Πάπα Κλήμεντος το 1595, έτος της κοίμησης του». (Υπονοώντας, πώς λέω ότι αποδέχτηκε αφού τότε πέθανε).

Απάντηση

Στις ενετοκρατούμενες περιοχές -από το 1360 περίπου στην Κέρκυρα και από το 1210 στην Κρήτη- οι χειροτονίες του κλήρου γινόταν μόνο με την αποδοχή των όρων της Φερράρας-Φλωρεντίας και της μνημόνευσης του Πάπα. Στην Εκκλησία της Κρήτης μετά το 1439 «…επέβαλλον εις τους χειροτονούμενος ιερείς των ορθοδόξων να υπόσχονται αναγνώρισιν του όρου της ψευδοσυνόδου [Φερράρας-Φλωρεντίας]»… «Οι ορθόδοξοι αρχιερείς εδέχοντο υποψηφίους ιερείς έχοντας ήδη γραπτώς προ των ενετικών αρχών και εκκλησιαστικών προϊσταμένων εν Κρήτη αναγνωρίσει την «ένωσιν» της Φλωρεντίας» (Τωμαδάκης σελ. 43 και 48), δεν εμφανίστηκε επί Ιερεμία του Β΄ αυτή η κατάσταση. Ο Ιερεμίας αυτήν βρήκε και αυτήν άφησε στους επόμενους πατριάρχες. Οι «ορθόδοξοι αρχιερείς» που τελούσαν τις χειροτονίες είχαν άμεσο προϊστάμενο τον πατριάρχη. Οι όροι του Πάπα Κλήμεντος Η΄ στα βασικά τους σημεία εφαρμόζονταν και πριν και μετά τον θάνατο του Ιερεμία από άλλους πάπες. Ο Ιερεμίας ως πατριάρχης δεν αντιστάθηκε ποιμαντικά για να προστατέψει το ποίμνιο από την δογματική προδοσία των Πρωτοπαπάδων και των υπό αυτών χειροτονουμένων.

Από ότι φαίνεται αρκεί για σας μόνο που αρνήθηκε το Γρηγοριανό και τον προβάλλετε, κάνοντας τα στραβά μάτια για την στάση του στα παραπάνω. Ο Ιερεμίας δεν είδε ότι η κατάσταση αυτή στις ενετοκρατούμενες περιοχές ήταν ασφυχτικός  εναγκαλισμός των παπικών με σκοπό την Ένωση την στιγμή που και ο ίδιος  δέχονταν χειροτονίες ιερέων οι οποίοι  δέχονταν την Ένωση;

2.             Ερχόμαστε στον κ. Χατζηνικολάου, ο οποίος μας κατηγορεί για αντιεπιστημονικότητα και άρα για σκόπιμη παραπλάνηση. Γιατί είμαστε αντιεπιστημονικοί; Γιατί –κατ΄ αυτόν– τα στοιχεία που παραθέσαμε, και αφορούν την εορτολογική ασυμφωνία των πρώτων 700 χρόνων της Εκκλησίας, δεν αποτελούν διδαχή προς μίμηση, γιατί δεν συνδέονταν με την προσπάθεια των παπών να επιβάλλουν το Πρωτείο τους! Ενώ η Γρηγοριανή μεταρρύθμιση σε αυτό αποσκοπούσε, άρα το πώς αντέδρασε η Εκκλησία των πρώτων 700 χρόνων δεν είναι χρήσιμο στην περίπτωση του 1924. Σαν απόδειξη της ιδέας του μας φέρνει –ως συνήθως, κάποιον χωρίς ειδικό βάρος στην Εκκλησία– την γνώμη του καθηγητού θεολογίας, του  κ. Γρηγορίου Παπαμιχαήλ!

Απάντηση

Το πρόβλημα της επιβολής του Πρωτείου εξουσίας του Πάπα μέσω της ημερολογιακής/εορτολογικής διαφοροποίησης, κ. Χατζηνικολάου, δεν εμφανίστηκε το 1924, αλλά ακόμα από την επομένη χρονιά της Α΄ Οικουμενικής, το 326, όταν η Ρώμη επέλεξε να υπολογίσει την ισημερία με το σύστημα του Ιππόλυτου και όχι με αυτό της Αλεξάνδρειας. Τίποτα δεν καταλάβατε!

Και γιατί εσείς δεν είδατε την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του 1924 ως ένα κοινό γεγονός με βάσει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής της, ώστε να την δείτε πιο… «επιστημονικά»;

3.             Γράφει ο κ. Χατζηνικολάου ότι η παγκόσμιος εορτολογική τάξις επήλθε παγκοσμίως δια του 56^ου Κανόνος της ΣΤ΄ Οικουμενικής»:

Απάντηση

Από τα όνειρα θερινής νυκτός που βλέπουν οι παλαιοημερολογίτες δεν πρόκειται ποτέ να ξυπνήσουν! Ο 56^ος  Κανόνας της ΣΤ΄ Οικουμενικής ορίζει το ότι δεν πρέπει να τρώμε τυρί και αυγά τα Σάββατα και τις Κυριακές της αγίας Τεσσαρακοστής, «ώστε την κατά πάσαν την οικουμένην του Θεού εκκλησίαν μια κατακολουθούσαν τάξει την νηστείαν επιτελείν…». Ορίζει λοιπόν ο Κανόνας τον τρόπο της νηστείας κι όχι τον χρόνο. Οι παλαιοημερολογίτες όμως καταλαβαίνουν ότι θέλουν.

4.             Γράφει ο κ. Χατζηνικολάου : «Κατηγοροῦν τόν κ. Ν. Μάννην ὡς «μεταπατερικόν»(!!!), διότι, διά τούς λόγους πού προανέφερα, τούς ἐπέκρινε πού ἑστιάζουν εἰς περιστατικά ἑορτολογικῆς ἀσυμφωνίας πού ἔλαβον χώραν εἰς τούς πρωτοχριστιανικούς αἰῶνες καί ἀγνοοῦν τούς μετέπειτα Πατέρας, ἀπαξιώνουν δέ πλήρως τόν Ἅγιον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, τόν σύγχρονον Ἱερομόναχον π. Θεοδώρητον (Μαῦρον) κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι ἔζησαν τά μετά τό σχίσμα τοῦ 1924 γεγονότα…[όμως] ὅπως διδάσκει ὁ π. Γ. Μεταλληνός καί ἄλλοι ἱστορικοί, ἡ ὀρθή ἑρμηνεία καί κρίσις τῶν ἱστορικῶν γεγονότων εἶναι δυνατή μόνον ὑπό τό πρῖσμα τῶν συνθηκῶν πού ἐπεκράτουν ὅταν αὐτά συνέβησαν. Ἑπομένως, καί ἐξ ἐπόψεως προσεγγίσεως τῆς Ἱστορίας, ἡ μέθοδος ἐρεύνης τῆς ἐν λόγῳ ὁμάδος εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική.»

Απάντηση.
Ώστε προσπαθείτε να ξεπλένετε  και να δικαιώσετε την μεταπατερικότητα του κ. Μάννη και των παλαιοημερολογιτών με τις απόψεις των διάφορων ιστορικών και του π. Γ. Μεταλληνού  που διαφωνεί πλήρως και με εσάς και με την αποτείχιση γενικά. Δεν βρήκατε ένα αγιοπατερικό στήριγμα για τις θέσεις σας; Ο π. Γ. Μεταλληνός με αυτά που λέει βρήκε ένα ωραίο πρόσχημα για να δικαιολογήσει την μη αποτείχιση του και εσείς στηρίζεστε στην στάση του;  Και τι είναι αυτό παρά η μέγιστη κατάρρευση  των θέσεων σας; Αν είναι έτσι και η διδασκαλία και ο βίος των αγίων  των πρώτων αιώνων δεν είναι διαχρονικός και ίσχυε μόνο για το ιστορικό περιβάλλον της τότε εποχής και σήμερα πρέπει να επανεξεταστούν. Αυτά είναι διδασκαλίες Προτεσταντών και Οικουμενιστών οι οποίες από ότι φαίνεται σας έχουν μολύνει.

5.             Γράφει ο κ. Χατζηνικολάου:

«Ἐπιπλέον, κατηγοροῦν τόν Ἅγιον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, διότι πρό τοῦ 1935 εἶχε συνεργασθῆ μέ τούς Οἰκουμενιστάς. Ἐάν θέλουν νά εἶναι συνεπεῖς, τότε θά πρέπῃ νά ψέγουν καί τόν Ἀπόστολον Παῦλον, πού, πρίν ἀπό τό γνωστόν ὅραμα, ἦτο διώκτης τῶν Χριστιανῶν! Ὅπως ἀντιλαμβάνεται ὁ ἀναγνώστης, ὅταν ἡ ἔρευνα συνοδεύεται ἀπό ἐμπάθειαν καί προκατάληψιν, τότε δέν εἶναι ἐπιστημονική, ἀλλά ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική.»

Απάντηση

Συνεπώς  ομολογείτε ότι ο «άγιος» Χρυσόστομος Καβουρίδης συνεργάστηκε με Οικουμενιστές προ του 1935 κύριοι παλαιοημερολογίτες! Και αναφέρετε τον πρότερο βίο του Αποστόλου Παύλου για να του δώσετε άλλοθι; Στον μετανοούντα δεν φέρουμε καμία αντίρρηση.  Ό Απόστολος Παύλος όμως δήλωνε πάντα την μετάνοια του και πονούσε για το παρελθόν του, ο Χρυσόστομος Καβουρίδης αναθεμάτισε ποτέ τον Ιωακείμ, την Εγκύκλιο του και την δική του συμπόρευση με τους οικουμενιστές του Φαναρίου; Εσείς ακόμα και τώρα θεωρείτε τον Ιωακείμ Γ΄ «Πατέρα» επειδή αρνήθηκε το Γρηγοριανό, τη στιγμή που  ακόμα και ο π. Σεραφείμ Ζήσης σε πρόσφατη μελέτη του απέδειξε ότι ήταν εξέχων Μασόνος! Και μου μιλάτε για επιστημονικότητα επειδή προσθέτετε το ν στο τέλος της κάθε σας λέξης; Διαχειμάζετε αγαπητοί υπό την στέγη(ν)  της δολιότητος και συγχύσεως!

6.             Γράφει ο κ. Χατζηνικολάου ότι σε διάφορα κείμενα «ἀναφέρεται μέ ἔμφασιν ὅτι ὁ στόχος τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως ἦτο ἡ “προσέγγισις τῶν δύο Χριστιανικῶν κόσμων τῆς Ἀνατολῆς καί τῆς Δύσεως”... Παρόμοιες ἀναφορές συναντοῦμε πάμπολλες στά “Ἅπαντα” τοῦ Ἁγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, κυρίως σέ κείμενα πού ἔγραψε ἀπό τήν ἀποτείχισίν του (1935) καί ἐντεῦθεν. Τό συμπέρασμα πού προκύπτει καί πάλιν ἀβιάστως εἶναι ὅτι ἡ “ἔρευνα” τῆς ὡς ἄνω ὁμάδος εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα τά συμπεράσματά της εἶναι παραπλανητικά».

Απάντηση

Πιστολιές στον αέρα κ. Χατζηνικολάου! Εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι σκοπός της ημερολογιακής μεταρρύθμισης δεν ήταν η προσέγγιση του χριστιανισμού Ανατολής και Δύσης. Λέμε όμως ότι η αποτροπή του απώτερου κινδύνου της δογματικής υποχώρησης και αλλοίωσης έναντι των παπικών, δεν εξασφαλιζόταν με ένα σχίσμα που θα γίνονταν με βάση την ημερολογιακή μεταβολή. Απόδειξη για αυτό είναι και το ότι εκκλησίες που κράτησαν το παλαιό ημερολόγιο είναι σφιχταγκαλιασμένες με τον παπικό οικουμενισμό.

7.             Την απουσία αναφοράς στα πλαστά «αναθέματα» των Συνόδων του 16^ου αι. από τον άγιο Νικόδημο στο «Πηδάλιο» προσπαθεί ο κ. Χατζηνικολάου  να την δικαιολογήσει με κάποιες δικές του σκέψεις.

Κατ΄ αρχάς στο «Πηδάλιον» περιλαμβάνονται όχι μόνο οι Κανόνες των Οικουμενικών  αλλά και πολλών Τοπικών Συνόδων, ακόμα και Κανόνες μεμονωμένων αγίων. Χωρίς να το θέλει όμως δίνει την σωστή απάντηση που δεν τον ευνοεί καθόλου.
Λέει: «Μπορεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος νά περιωρίσθη εἰς τήν συγκέντρωσιν καί τήν ἑρμηνείαν τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῶν πρώτων ὀκτώ Οἰκουμενικῶν Συνόδων…».

Ακριβώς. Ο άγιος κύριε Χατζηνικολάου περιέλαβε στο Πηδάλιο τα ζητήματα που σώζουν τον άνθρωπο και οδηγούν την Εκκλησία. Στα ημερολογιακά  θέματα θεωρεί επαρκέστατη την τήρηση  των όρους της Α΄ Οικουμενικής για το Πάσχα και τέλος. Δυστυχώς για σας δεν είδε καμία ερμηνεία από αυτές που εφεύρατε το 1924.

8.             Τέλος ο κ. Χατζηνικολάου απαντά «στον πλέον γελοίον ισχυρισμόν» της ομάδας μας, αναφερόμενος στη θέση μας, η οποία ήταν ότι, εφόσον από το 1054 -που έγινε το Σχίσμα- μέχρι το 1924 -που υπήρχε κοινό εορτολόγιο με τους παπικούς- οι άγιοι μας δεν είδαν κάποιο πρόβλημα, έτσι κι εμάς δεν πρέπει να μας ενοχλεί, αφού το ουσιώδες, δηλαδή η εκκλησιαστική κοινωνία δεν υπάρχει.
 Η αναγκαιότητα της εκκλησιαστικής κοινωνίας (κοινή πίστη, μνημόνευση, διοικητικός δεσμός κ.λπ.)  είναι υποδεέστερη για τους  παλαιοημερολογίτες έναντι του πρωταρχικού για αυτούς παράγοντα που λέγεται χρόνος.

Οι παλαιοημερολογίτες εισήγαγαν μια πρωτοφανή αίρεση το 1924 που λέει ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ, ΑΓΙΑ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ  Εκκλησία, αν  αυτή δεν εορτάζει   ταυτόχρονα  παντού.

Μοιραίο συμπέρασμα από την θέση τους όμως προκύπτει  ότι τα πρώτα 700 χρόνια που δεν υπήρχε πάντα ταυτόχρονος εορτασμός σε όλη την Εκκλησία δεν υπήρχε Εκκλησία!!!