Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση

ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΩΣ

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Είναι γνωστόν ότι, και τῆς πιό μικρᾶς μητροπόλεως επίσκοπος έχει το κύρος, την αποστολή και το πνευματικό βάρος για όλη την ανά την Οικουμένην Ορθόδοξο Εκκλησία. Ο πρῶτος είναι πρῶτος μεταξύ ίσων (primus inter pares).Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες των έναντι τῆς Ορθοδοξίας, μᾶς καλεί το παρατιθέμενον κατωτέρω άρθρον.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Θεολόγος

ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΣ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ «ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ;»

Οι φόβοι ότι θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μας, ο κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, είχε προβλεφθεί, πριν ακόμη εκλεγεί. Λίαν ευθαρσώς είχε δηλωθεί τότε, (1991) που ήταν επικρατέστερος υποψήφιος για τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως και εκείθεν ως Οικουμενικός: «Για τον τύπο αυτό του Κληρικού, να βάλει ο Θεός το χέρι Του, γιατί αν τελικά εκλεγεί θα οδηγήσει την Ορθοδοξία μας σε περιπέτειες», και οι περιπέτειες δεν άργησαν να παρουσιαστούν αμέσως μετά την εκλογή του, με τους δήθεν διαλόγους με τον αιρεσιάρχη Πάπα της Ρώμης, και που τελικά κατέληξαν στις συμπροσευχές.

Οι συμπροσευχές αυτές, για τον Οικουμενικό και τους συνοδοιπόρους του, σημαίνει ότι έχει ήδη γίνει η ένωση με τον αιρεσιάρχη Πάπα, και αν κρίνουμε από τα κατηγορηματικώς λεγόμενα του υπεύθυνου του Γραφείου της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρώπη, ψευτοΜητροπολίτου Αχαίας κ. Αθανασίου, τώρα προσπαθούν, με υπόγειες διαδρομές, να επιβάλλουν στους πιστούς αυτή «την άμικτον μίξιν», αλλά στην σατανοκίνητη αυτή προσπάθειά τους συναντούν, ως είναι τούτο επόμενον, σκληρές αντιδράσεις από το κέντρον της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, την Ελλάδα και εκείθεν, από τον υπερασπιστή δηλαδή της πίστεώς μας πιστό λαό του Θεού. «Παρ’ ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι ηδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού», (Απόκρισις των Πατριαρχών της Ορθοδόξου Ανατολής προς τον πάπαν Πίον τον Θ’, έτος 1848).

Ο Αχαίας λοιπόν κ. Αθανάσιος, «γυμνή τη κεφαλή», απολογούεμνος, ως φαίνεται, προς το Βατικανό για την καθυστέρηση της υποταγής της Εκκλησίας της Ελλάδος στον αιρεσιάρχη Πάπα ομολογεί, όλως ανερυθρίαστα: «Στην Ελλάδα βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ λεπτή κατάσταση, γιατί ο αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες επιθυμούν να έχουν μια σημαντική συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία, αλλά οι πιστοί δεν είναι προετοιμασμένοι στην προοπτική του διαλόγου… Αυτό για μας είναι η μεγάλη πρόκληση να προετοιμάσουμε τον κόσμο, να τον διαπαιδαγωγήσουμε, για να μη αντιδράσει επηρεασμένος από τις προκαταλήψεις και πληροφορίες, που δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι έχουμε ανάγκη χρόνου, ελπίζω όχι υπερβολικού, για να σχηματίσουμε την συνείδηση του κόσμου» (ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Μάιος – Ιούνιος 2011, σελ. 9).

Να υποθέσουμε ότι απόδειξη τούτου αποτελεί η απερίσκεπτη και λίαν αντικανονική, Πατριαρχική Συνοδική Επιστολή του Οικουμενικού προς ένα μόνον επιλεγμένο κομμάτι της ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, χωρίς να υπάρχει σοβαρό θέμα, που να απασχολεί ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, και όχι μόνον τον Οικουμενικό, ώστε να απαιτεί την επέμβαση της Οικουμενικής ιδιότητός του, για σύγκληση μιας τέτοιας Συνόδου, αλλά και πάλι αν υπήρχε ένα τέτοιο θέμα θα έπρεπε να συγκληθεί σύμπασα η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, από Ανατολή, Δύση, Βορρά και Νότο. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αυτός ο ΑΡΡΑΦΟΣ ΧΙΤΩΝΑΣ Εκείνου, δεν κόβεται ποτέ σε κομμάτια, μόνον ο αρχέκακος και ανθρωποκτόνος διάβολος επιθυμεί να την διαμελίσει με σκοπό να την εξαφανίσει από τη γη, ώστε να μη δύναται ο άνθρωπος να σώζεται.

Το όλον θέμα, που προτάθηκε από τον Οικουμενικό για την σύγκληση αυτή ήταν «τραβηγμένο από τα μαλλιά». Συγκάλεσε τους τέσσερις (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Κύπρου), με θέμα την δήθεν «Αναστάτωση και αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής».

Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, «πιάσε τ’ αυγό και κούρευτο», και τελικά αυτό το .σοβαρό θέμα, για τον Οικουμενικό, κατέληξε στο «όπερ έδει δείξαι» των λεγομένων μας, δηλαδή στην «δια κεκλεισμένων των θυρών συζήτηση, και για θέματα όχι που συμφωνούν με τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, οι τέσσερις καμπαλέρος, αλλά που διαφωνούν, ώστε να αρθούν τα εμπόδια και να επιτύχει την Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο, που είναι και ο μεγάλος στόχος του, ο διακαής του πόθος». (ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 9-9-2011, σελ. 7). Δηλαδή, κ. Οικουμενικέ, «αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες;».

Όμως, το θέμα αυτό που επικαλέστηκε ο Οικουμενικός, για να δείξει μάλλον την οικουμενική του ταυτότητα και παρουσία, δεν είναι οικουμενικής φύσεως, δεν συζητείται με την επέμβαση του Οικουμενικού αλλά με τοπικές Συνόδους των αρμοδίων Εκκλησιαστικών Αρχών. Συνεπώς, η ενέργεια αυτή του Οικουμενικού είναι, «ωμή επέμβαση σε θέματα άλλων αδελφών Εκκλησιών», κα άρα ενήργησε όλως αντ/κανονικά και αυταρχικά(;). Προσέτι δε η παράτολμη αυτή ενέργειά του είναι και παραμένει μεγάλος κίνδυνος, «βραδύκαυστη Ωρολογιακή Βόμβα» στα θεμέλια της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, που απειλεί άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ της. Θα μπορούσε, ο κ. Οικουμενικός, αν υπήρχε πράγματι υπαρκτό πρόβλημα στους Χριστιανούς της Ανατολής, να απευθυνθεί με μια, εντελώς προσωπική του αδελφική επιστολή, στους υπεύθυνους Ταγούς των εκεί αδελφών Εκκλησιών, να τους εκφράσει την συμπάθειά του, και να τους ερωτήσει αν ήθελαν οποιαδήποτε περαιτέρω άλλη βοήθειά του.

Αλλά ερωτάται: Γιατί, κατά τη γνώμη του Φαναρίου οι Χριστιανοί της Ανατολής ευρίσκονται πράγματι σε «αναστάτωση και αβεβαιότητα;». Τους έχει πειράξει κανείς την Ορθόδοξη πίστη τους, και οι εκεί Θρησκευτικοί Ταγοί τους αδιαφορούν, ή απλώς, ο κ. Οικουμενικός, μεθοδεύει αυτή την επέμβαση, για να δείξει την παρουσία του εκεί, και να παίξει το ρόλο του Πάπα της Ρώμης, επεμβαίνοντας και στα πολιτικά των Ανατολικών Χωρών;

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ:

ΩΣΤΟΣΟ, υπάρχει θέμα και μάλιστα πολύ σοβαρό για συζήτηση. Υπάρχει θέμα και μάλιστα ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, που απασχολεί εδώ και χρόνια σοβαρώς την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μας, και δεν έχει συγκληθεί ακόμη η Οικουμενική Σύνοδος για το θέμα αυτό, που έπρεπε να επιληφθεί για την επίλυσή του. Εστω και τώρα να συγκληθεί ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, το ταχύτερον δυνατόν, ώστε να μην αφεθούν έτι περαιτέρω ελεύθεροι οι διαβόλοι και ανενόχλητοι να συνεχίσουν να αλωνίζουν, ώστε με υπόγειες διαδρομές να κατορθώσουν την άλωση της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας, και τότε να φθάσουμε στο σημείο, «να κλαίμε, του κάκου, στο αίμα».

Υπάρχει λοιπόν το σοβαρό – σοβαρότατο θέμα, αυτό του αιρετίζοντος Οικουμενικού, κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ο οποίος συναλλάσσεται εδώ και χρόνια, ανενόχλητος και χωρίς ενδοιασμούς, με τον «καταραμένο και μέγα αρεσιάρχη Πάπα της Ρώμης» (Κοσμάς ο Αιτωλός), και «γυμνή τη κεφαλή» συμπροσεύχεται μαζί του. Τούτο αποτελεί σοβαρό θέμα ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ και Οικουμενικής διερεύνησης το συντομότερο δυνατόν, πριν μας προλάβουν τα δυσάρεστα. Η ώρα του χρέους για τους αρμοδίους της σύγκλησης της Οικουμενικής Συνόδου και του καθενός μας έχει φτάσει. Εδώ πλέον δεν κινδυνεύει κάτι μικρό και ασήμαντο, Εδώ απειλείται, ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως Χριστιανοί. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ!

ΝΑΙ. Να δουλέψουν ταχύτατα τα αρμόδια εκείνα Εκκλησιαστικά όργανα, για την σύγκληση ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ με θέμα τις αντιγραφικές και αντικανονικές συναλλαγές και συμπροσευχές του αιρετίζοντος Οικουμενικού κ. Βαρθολομαίου, ως υπόλογου «ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ», και κατόπιν ενδελεχούς έρευνας και μελέτης να του επιβληθούν, αν τούτο θα καταστεί αναγκαίον, οι θεραπευτικές ποινές που προβλέπουν οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, δηλαδή, ανάλογα: Του Αφορισμού, της Καθαίρεσης, του Αναθεματισμού, ή και της διαγραφής του ακόμη από τον κατάλογο των Χριστιανών.

«.. .Ειδέ τις των απάντων μη τα προειρημένα της ευσεβείας δόγματα κρατοί και ασπάζοιτο και ούτω δοξάζοιται και κηρύττοι, αλλ’ εξ εναντίας ιέναι τούτων επιχειροί, έστω ανάθεμα. και του Χριστιανικού καταλόγου, ως αλλότριος και εξωθείσθω και εκπιπτέτω. Ειδέ τις αλώ Κανόνα τινά των ειρημένων καινοτομών, ή ανατρέπειν επιχειρών, υπεύθυνος έστι κατά τον τοιούτον Κανόνα, ως ούτος διαγορεύει την επιτιμίαν δεχόμενος, και δι’ αυτού εν ώπερ πταίει θεραπευόμενος», (Καν. 1ος & 2ος ΣΤ’ Οικ. Συν. κ.ά.).

Και όλα αυτά να γίνουν, «αμ’ έπος, αμ’ έργον», από τους υπευθύνους Ταγούς της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας, ώστε να τελειώνουμε με τον κ. Βαρθολομαίο και τις αντορθόδοξες ενέργειες και βλέψεις του, γιατί η Βασιλεία του Θεού μας ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ. Εμπρός, λοιπόν, και ευθύς αμέσως να γρηγορήσουμε, για «να μη μας βρει ραθυμούντας, όταν έλθει Εκείνος, και ως ανάξιοι όντες μείνουμε κλεισμένοι έξω της Βασιλείας Του».

Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
Ορθόδοξος Θεολόγος – Εκκλ/κός Συνήγορος
Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος