Σχολιασμος επιστολής μητροπ. Πειραιώς κατά "Φλαμιάτου"

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

Σεβασμιώτατε, πᾶρτε τὶς ἀποφάσεις σας:

θὰ τηρήσετε τὴν Ἁγιοπατερικὴ Διδασκαλία

καὶ Πρακτικὴ ἢ θὰ συμπορεύεσθε

μὲ τοὺς αἱρετίζοντες φίλους σας;

ΕΚΤΕΝΗΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ  ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟ»

Τὰ σχε­τι­κὰ μὲ τὸν μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραι­ῶς κ. Σε­ρα­φεὶμ κεί­με­να, ποὺ δη­μο­σι­εύ­ου­με στὸ πα­ρὸν τεῦ­χος (1-28) ἀ­πε­στά­λη­σαν ―πρὶν τὴν δη­μο­σί­ευ­σή τους― στὸν ἐ­λεγ­χό­με­νο μη­τρο­πο­λί­τη, ἀ­φοῦ τὸν ἀ­φο­ροῦ­σαν προ­σω­πι­κὰ καὶ πε­ρι­εῖ­χαν μι­ὰ αὐ­στη­ρή, εἶ­ναι ἀ­λή­θει­α κρι­τι­κή· συ­νο­δεύ­ον­ταν δέ, μὲ τὴν πα­ρά­κλη­ση νὰ μᾶς ἀ­πο­στεί­λει πρὸς συν­δη­μο­σί­ευ­ση καὶ τὶς δι­κές του θέ­σεις. Πράγ­μα­τι ἐν­τὸς τρι­ῶν ἡ­με­ρῶν εἴ­χα­με τὴν ἀ­παν­τη­τι­κὴ ἐ­πι­στο­λή τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του πρὸς τὸν ἐκ­δό­τη καὶ δι­ευ­θυν­τῆ τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος», τὴν ὁ­ποί­α καὶ δη­μο­σι­εύ­ου­με (σελ. 30-33­).

Μὲ τὸ πα­ρὸν κεί­με­νο ―κα­τό­πιν ὑ­πο­δεί­ξε­ως τοῦ Προ­έ­δρου τῆς Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος» (ΦΕΚΦ), δι­ό­τι τε­λι­κῶς ἡ ἐ­πι­στο­λὴ τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του ἐ­στρέ­φε­το κα­τὰ τῆς Ἑ­νώ­σε­ώς μας («Δι­ε­ρω­τῶ­μαι τό­ση ἀ­φέ­λει­α, ἔλ­λει­ψη δι­α­κρί­σε­ως καὶ ἐμ­πά­θει­α ὑ­φί­στα­ται εἰς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν ἕ­νω­σιν;­»­)― θὰ ἐ­πι­χει­ρή­σω νὰ σχο­λι­ά­σω τὴν ἐ­πι­στο­λὴ αὐ­τὴ τοῦ μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραι­ῶς, μὲ τὴν ὁ­ποί­α ἀ­παν­τᾶ συ­νο­λι­κὰ στὰ ὅ­σα ἀ­να­φέ­ρον­ταν πε­ρὶ τοῦ προ­σώ­που του στὰ κεί­με­να ποὺ τοῦ ἀ­πε­στά­λη­σαν.

Ἡ δι­α­πί­στω­σή μου εἶ­ναι, πὼς μὲ τὴν ἀ­πάν­τη­σή του πα­ρα­κάμ­πτει τὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα θέ­μα­τα τὰ ὁ­ποῖ­α θί­ξα­με καί, βέ­βαι­α, δὲν ἀ­παν­τᾶ στὴν οὐ­σί­α τῶν ἀ­να­φε­ρο­μέ­νων. Τὸ ἀ­κό­μα χει­ρό­τε­ρο εἶ­ναι, ὅ­τι ἀ­πὸ τὴν στιγ­μὴ ποὺ δι­ά­βα­σε τὰ κεί­με­νά μας καὶ εἶ­δε πὼς ἀν­τι­με­τω­πί­ζου­με μὲ ἐν­το­νό­τε­ρο κρι­τι­κὸ μά­τι τὶς σχε­τι­κὲς μὲ τὴν αἵ­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ θέ­σεις καὶ ἐ­νέρ­γει­ές του, «ἐν μι­ᾷ νυ­κτὶ» με­τε­βλή­θη­σαν οἱ ἀ­πέ­ναν­τί μας δι­α­θέ­σεις του! Ἔτ­σι, ἀ­πὸ «ἀ­γω­νι­στὲς» τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ποὺ μᾶς θε­ω­ροῦ­σε (καί, ὡς ἀ­πο­δει­κνύ­ε­ται, ὑ­πο­κρι­τι­κὰ μᾶς ὀ­νό­μα­ζε ἔτ­σι), τώ­ρα ἀ­δί­στα­κτα μᾶς προ­σά­πτει τὸ κα­τη­γο­ρη­τή­ρι­ο κα­κό­δο­ξων ἀν­θρώ­πων, τῶν ὁ­ποί­ων ὁ «ἄ­κρι­τος ζη­λω­τι­σμὸς ὁ­δη­γεῖ ἀ­να­πο­δρά­στως εἰς τὴν ἀ­πώ­λει­αν»!

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, πα­ρα­κο­λου­θού­σα­τε τό­σα χρό­νι­α τὰ κεί­με­νά μας καὶ μᾶς βρα­βεύ­σα­τε ὡς ἀ­γω­νι­στές τῆς Πί­στε­ως. Ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ τῆς βρα­βεύ­σε­ώς μας, ὅ­μως, στὸ πρό­σω­πο τοῦ κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, δὲν με­τε­βλή­θη­σαν οὔ­τε κα­τὰ μί­α κε­ραί­α οἱ δι­κές μας πε­ποι­θή­σεις. Γι­α­τί, λοι­πόν, αὐ­τὴ ἡ ἐμ­πα­θὴς ἀλ­λα­γὴ στά­σε­ως πρὸς τὸ πρό­σω­πό μας; Ἀ­σφα­λῶς, ἐ­πει­δὴ ὁ ἔ­λεγ­χός μας χτύ­πη­σε στὸ κόκ­κα­λο. Ἄ­ρα, ὅ­σο ὁ ἔ­λεγ­χός μας ἦ­ταν ἤ­πι­ος καὶ δι­α­κρι­τι­κός, ἐ­πει­δὴ ἐλ­πί­ζα­με ὅ­τι οἱ ἀμ­φι­τα­λαν­τεύ­σεις σας ὀ­φεί­λον­ταν στὴν σύγ­χυ­ση τῆς ἐ­σχα­το­λο­γι­κῆς ἐ­πο­χῆς μας, εἴ­μα­στε γι­ὰ σᾶς «ἀ­γω­νι­στὲς» καὶ ἄ­ξι­οι βρα­βεύ­σε­ως· ὅ­ταν, ὅ­μως, ἡ κρι­τι­κὴ ἔ­γι­νε πε­ρισ­σό­τε­ρο συγ­κε­κρι­μέ­νη καὶ προ­σω­πι­κή, αὐ­το­μά­τως γι­ὰ σᾶς, με­τα­βλη­θή­κα­με σὲ κα­κό­δο­ξους, ὄ­χι γι­α­τὶ προ­σθέ­σα­με ἐ­μεῖς κά­τι στὴν πί­στη, ἀλ­λὰ γι­α­τὶ ἐ­σεῖς ἀ­φή­σα­τε νὰ εἰ­σχω­ρή­σει ἡ κα­θε­στω­τι­κὴ-ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τι­κὴ ἀν­τι­πά­θει­α στὴν ψυ­χή σας!

Δὲν σᾶς κρύ­βου­με ὅ­τι ἦ­ταν μι­ὰ ὀ­δυ­νη­ρὴ ἐμ­πει­ρί­α γι­ὰ ἐ­μᾶς αὐ­τὴ ἡ βε­βαι­ω­θεῖ­σα ὑ­πο­κρι­τι­κὴ στά­ση σας ἀ­πέ­ναν­τί μας.

Προ­σω­πι­κά, πα­ρό­τι εἶ­χα βγά­λει τὰ συμ­πε­ρά­σμα­τά μου, (ἀ­σφα­λῶς ἐ­πι­σφα­λῆ, ἀ­φοῦ μό­νον ὁ Θε­ὸς εἶ­ναι ὁ «ἐ­τά­ζων νε­φροὺς καὶ καρ­δί­ας», ἀλ­λὰ ταυ­τό­χρο­να ἀ­ναγ­καῖ­α, ὅ­ταν πρό­κει­ται νὰ το­πο­θε­τη­θοῦ­με γι­ὰ θέ­μα­τα Πί­στε­ως, ἐκ τῶν ὁ­ποί­ων ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἡ σω­τη­ρί­α μας), ἐ­ξέ­φρα­σα πρὸς τοὺς συ­νερ­γά­τες τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ τὴ θέ­ση, πὼς θὰ ἔ­πρε­πε νὰ πε­ρι­μέ­νου­με λί­γο ἀ­κό­μα πρὶν δη­μο­σι­εύ­σου­με τὰ κεί­με­να, ποὺ ἀ­πο­κά­λυ­πταν τὶς δι­α­θέ­σεις σας. Καὶ αὐ­τὸ τὸ ἔ­κα­να, γι­α­τὶ ἤλ­πι­ζα, πὼς κά­ποι­οι συ­να­γω­νι­στές, πλη­ρο­φο­ρού­με­νοι τὶς ἐ­νέρ­γει­ές σας, θὰ συ­νει­δη­το­ποι­οῦ­σαν, σὲ ποι­ό τέλ­μα καὶ σὲ ποι­ό γκρε­μὸ ὁ­δη­γεῖ­ται ὁ ἀ­γώ­νας ἐ­ναν­τί­ον τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, καὶ θὰ ἀ­νε­λάμ­βα­ναν τὶς ἀ­ναγ­καῖ­ες ἐ­κεῖ­νες πρω­το­βου­λί­ες γι­ὰ μι­ὰ ἑ­νι­αί­α πο­ρεί­α, σύμ­φω­νη μὲ τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση καὶ τὰ πα­ρα­δείγ­μα­τα τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων. Φαί­νε­ται, ὅ­μως, ἀ­πὸ τὴν ἀ­πάν­τη­σή σας, ὅ­τι οἱ μά­σκες ἔ­πε­σαν, τὸ ἀ­πό­στη­μα ἔ­σπα­σε καὶ ἀ­πο­δείχ­τη­καν οἱ δι­α­θέ­σεις τῶν καρ­δι­ῶν μας.

Με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τὰ τὰ εἰ­σα­γω­γι­κά, ἔρ­χο­μαι στὸν σχο­λι­α­σμὸ τῆς ἐ­πι­στο­λῆς σας, πα­ρό­τι τὰ γε­γο­νό­τα δι­και­ώ­νουν τὶς ὑ­πο­ψί­ες μου ―ὄ­χι χω­ρὶς ψυ­χο­λο­γι­κὸ ἄλ­γος γι­ὰ τὸ κα­τάν­τη­μά μας― γι­ὰ τὴν ψη­λα­φη­τὴ δι­αί­ρε­ση με­τα­ξὺ καὶ αὐ­τῶν ποὺ θε­ω­ροῦν­ται ὅ­τι ἀ­γω­νί­ζον­ται κα­τὰ της πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, ἀλ­λὰ καὶ τὶς ἀ­φορ­μὲς ποὺ αὐ­τὴ δί­δει σὲ κά­ποι­ους νὰ μᾶς χλευ­ά­ζουν.

Καὶ δι­ε­ρω­τῶ­μαι: Πῶς ὅ­λοι ἐ­σεῖς, οἱ λε­γό­με­νοι ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στὲς κλη­ρι­κοὶ (κι ἐ­μεῖς μα­ζί σας), προ­σφέ­ρον­τας τὴν ἀ­ναί­μα­κτη θυ­σί­α, προ­φέ­ρε­τε τὴν ἐκ­φώ­νη­ση: «ἀ­γα­πή­σω­μεν ἀλ­λή­λους, ἵ­να ἐν ὁ­μο­νοί­ᾳ ὁ­μο­λο­γή­σω­μεν», κα­θ’ ὃν χρό­νον σι­γο­βρά­ζει ἀ­νά­με­σά μας καὶ καλ­λι­ερ­γεῖ­ται ἡ δι­αί­ρε­ση;

Δὲν θὰ ἔ­πρε­πε, πρὶν ξα­να­πι­ά­σε­τε στὰ χέ­ρι­α σας τὸ Ἅ­γι­ο Δι­σκο­πό­τη­ρο, νὰ ἀ­πο­μο­νω­θοῦν σ’ ἕ­να μο­να­στῆ­ρι, ὅ­σοι ἔ­χουν ἀ­πο­φα­σί­σει ἕ­να συ­νε­πῆ, θυ­σι­α­στι­κὸ ἀ­γῶ­να ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, καὶ νὰ μὴ βγοῦν ἀ­πὸ ἐ­κεῖ ἕ­ως ὅ­του (ἐκ­ζη­τών­τας ἐν μετανοίᾳ τὸν θεῖον φωτισμό), ξεκαθαρίσουν ποιά ἐπιτέλους εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

ΓΡΑΦΕΤΕ λοι­πόν, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἐν ἀρ­χῇ τῆς ἐ­πι­στο­λῆς σας:

«Ὀ­φεί­λω βέ­βαι­α νὰ ἐκ­φρά­σω τὸν δί­και­ον πα­ρα­πι­κρα­σμόν μου, δι­ό­τι δι­ὰ τῶν δη­μο­σι­ευ­μά­των πα­ρα­βι­ά­ζε­ται ἡ ὑ­πὸ τοῦ Κυ­ρί­ου μας τα­χθεῖ­σα δι­κο­νο­μί­α ἐ­λέγ­χου τῶν πα­ρε­κτρε­πο­μέ­νων ἀ­δελ­φῶν ὡς ἐν τῷ Ἱ­ε­ρῷ Εὐ­αγ­γε­λί­ῳ ἀ­να­φέ­ρε­ται (Ματθ. ι­η΄ 15-17)­.­... Ἐ­ὰν εἶ­χε τη­ρη­θῇ αὕ­τη θὰ εἶ­χα τὴν δυ­να­τό­τη­τα νὰ ἀν­τεί­πω εἰς τὰς Ὑ­με­τέ­ρας αἰ­τι­ά­σεις.­.­.­».

Ἀ­πο­ροῦ­με, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, πῶς ξε­κι­νᾶ­τε τὴν πρὸς ἐ­μᾶς ἐ­πι­στο­λή σας μὲ δι­α­στρέ­βλω­ση τῆς πραγ­μα­τι­κό­τη­τος. Ἐ­πι­χει­ρεῖ­τε νὰ μᾶς πα­ρου­σι­ά­σε­τε ἐξ ἀρ­χῆς πα­ρα­βά­τες τῆς εὐ­αγ­γε­λι­κῆς Ἐν­το­λῆς. Ὅ­μως, οἱ το­πο­θε­τή­σεις ποὺ δι­α­τυ­πώ­νου­με γι­ὰ ἐ­νέρ­γει­ές σας στὰ κεί­με­να τοῦ πα­ρόν­τος τεύ­χους (τὰ ὁ­ποῖ­α μά­λι­στα πρὶν τὰ δη­μο­σι­εύ­σου­με τὰ θέ­σα­με ὑ­π’ ὄ­ψιν σας), δὲν δι­α­τυ­πώ­νον­ται γι­ὰ πρώ­τη φο­ρά.

Εἴ­χα­με ἐκ­θέ­σει τὶς θέ­σεις μας καὶ τὶς δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες μας γι­ὰ ἐ­νέρ­γει­ές σας καὶ γι­ὰ τὸν ἀν­τι­πα­τε­ρι­κὸ τρό­πο μὲ τὸν ὁ­ποῖ­ο πο­λι­τεύ­ε­σθε στὸ μεῖ­ζον πρό­βλη­μα τῆς ἀν­τι­με­τω­πί­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ· τὶς εἴ­χα­με θέ­σει καὶ προ­φο­ρι­κά, καὶ γρα­πτά, καὶ σὲ κα­τ’ ἰ­δί­αν συ­ζή­τη­ση, καὶ ἐ­παι­νών­τας σας γι­ὰ τοὺς ἀ­γῶ­νες ποὺ κά­να­τε, καὶ ἐ­λέγ­χον­τας τὶς λά­θος κι­νή­σεις σας. Κι αὐ­τὸ τὸ εἴ­χα­με πρά­ξει καὶ μί­α, καὶ δεύ­τε­ρη φο­ρά, καὶ μὲ προ­σω­πι­κὴ ἐ­πι­στο­λή, καὶ δι­ὰ σχο­λί­ων.

Αὐ­τὰ ποὺ τώ­ρα λέ­με, λοι­πόν, δὲν ἀ­πο­τε­λοῦν ξαφ­νι­κὴ καὶ ἄ­γνω­στη σὲ σᾶς κρι­τι­κή, ποὺ γι­ὰ πρώ­τη φο­ρὰ ἐκ­θέ­του­με σχε­τι­κὰ μὲ μι­ὰ ἡ­μαρ­τη­μέ­νη ἐ­νέρ­γει­ά σας, ἀλ­λὰ πρό­κει­ται γι­ὰ μι­ὰ ἑ­νι­αί­α το­πο­θέ­τη­ση σὲ ἕ­να πλέγ­μα πο­λυ­χρό­νι­ων ἐ­νερ­γει­ῶν σας, κο­ρύ­φω­ση τῆς ὁ­ποί­ας ὑ­πῆρ­ξαν τὰ τε­λευ­ταῖ­α ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κά, καὶ ἐμ­φα­νῶς δη­λω­τι­κά, τῶν δι­α­θέ­σε­ών σας γε­γο­νό­τα. Καὶ ὅ­λα αὐ­τά, καὶ ἐκ μέ­ρους σας καὶ ἐκ μέ­ρους μας, εἶ­χαν γί­νει δη­μο­σί­ως. Καὶ ὁ ἱ­ε­ρὸς Χρυ­σό­στο­μος (καὶ ἄλ­λοι Πα­τέ­ρες) δι­δά­σκει, ὅ­πως κα­λὰ γνω­ρί­ζε­τε: «τὰ δη­μο­σί­ως λε­γό­με­να καὶ πρατ­τό­με­να πρέ­πει δη­μο­σί­ως καὶ νὰ ἐ­λέγ­χον­ται».

Ὅ­λα αὐ­τὰ θὰ σᾶς τὰ θυ­μή­σου­με-παραθέσουμε στὴ συνέχεια, ἀναλύοντας κάθε μιὰ περίπτωση.

«Θε­ω­ρῶ ἀ­τυ­χὲς τὸ γε­γο­νὸς τῆς ἐ­να­σχο­λή­σε­ως ἑ­νὸς Θρη­κευ­τι­κοῦ Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κοῦ ἐν­τύ­που μὲ Ἐ­πί­σκο­πον ὅ­ταν δὲν κη­ρύσ­σει ἢ δὲν συ­νερ­γεῖ εἰς τὴν κα­κο­δο­ξί­αν δι­ό­τι οὐ­δέ­να οἰ­κο­δο­μεῖ ἡ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε θε­τι­κὴ ἢ ἀρ­νη­τι­κὴ κρί­σις δι’ ἓν πρό­σω­πον».

1. Τὸ πε­ρι­ο­δι­κό μας, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, δὲν ἀ­νή­κει στὴν κα­τη­γο­ρί­α τοῦ «Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κοῦ ἐν­τύ­που», ὅ­πως γρά­φε­τε (μὲ τὴν ἔν­νοι­α ποὺ ἔ­χει σή­με­ρα ἡ λέ­ξη ἱ­ε­ρα­πο­στο­λή). Ἀ­σχο­λεῖ­ται γε­νι­κό­τε­ρα μὲ τὴν δι­α­τή­ρη­ση ἀ­λω­βή­του τῆς Πί­στε­ως τῆς Ἁ­γί­ας Ὀρ­θο­δο­ξί­ας μας, κα­τα­δει­κνύ­ον­τας τοὺς κιν­δύ­νους τῶν ἐ­κτὸς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀλ­λὰ κυ­ρί­ως τῶν ἐν­τὸς αὐ­τῆς αἱ­ρε­τι­κῶν, ποὺ κα­τὰ δυ­στυ­χί­αν εἶ­ναι «ὀρ­θό­δο­ξοι» Ἐ­πί­σκο­ποι, στὰ πρό­σω­πα τῶν ὁ­ποί­ων ἐκ­πλη­ρώ­νε­ται ἡ προ­φη­τεί­α τοῦ ἀπ. Παύ­λου: «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν.­.­.­» (Πράξ. 20, 30).

Πολ­λοὶ ἀ­πὸ τοὺς συγ­χρό­νους Ἐ­πι­σκό­πους, ἀν­τὶ νὰ προ­σπα­θοῦν ―παν­τὶ σθέ­νει καὶ με­τὰ φό­βου καὶ συ­νο­χῆς καρ­δί­ας― νὰ δι­α­ψεύ­σουν γι­ὰ τὸν ἑ­αυ­τό τους τὴν προ­φη­τεί­α αὐ­τή, βάλ­θη­καν νὰ ἐ­πι­βε­βαι­ώ­σουν τοὺς λό­γους τῶν Ἁ­γί­ων, ὅ­πως τε­λευ­ταῖ­α καὶ δυ­να­τὰ δι­α­τυ­πώ­θη­κε ἀ­πὸ τὸν ἅ­γι­ο Κο­σμᾶ τὸν Αἰ­τω­λό: «Οἱ κλη­ρι­κοὶ θὰ γί­νουν οἱ χει­ρό­τε­ροι καὶ οἱ ἀ­σε­βέ­στε­ροι ὅ­λων» καὶ μά­λι­στα οἱ Ἐ­πί­σκο­ποι! Δι­ό­τι σή­με­ρα, τὸ πρό­βλη­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι ἡ ἀ­που­σί­α πι­στῶν Ἐ­πι­σκό­πων, οἱ ὁ­ποῖ­οι νὰ ἀ­κο­λου­θοῦν ἐ­πα­κρι­βῶς τὴν Ἱ­ε­ρὰ Πα­ρά­δο­ση καὶ μὲ συ­νέ­πει­α νὰ τὴν ἐ­φαρ­μό­ζουν αὐ­τοὶ πρῶ­τοι, νὰ ἐ­πι­βλέ­πουν δὲ τὴν τή­ρη­ση τῶν θεί­ων Ἐν­το­λῶν, ὅ­πως αὐ­τὲς βι­ώ­θη­καν ἀ­πὸ τοὺς Ἁ­γί­ους, πα­ρε­δό­θη­καν καὶ κω­δι­κο­ποι­ή­θη­καν στοὺς Ἱ. Κα­νό­νες.

2. Ἀ­σφα­λῶς καὶ θὰ ἦ­ταν ἀ­τυ­χές, κα­τα­δι­κα­στέ­ο καὶ βλά­σφη­μο γε­γο­νός, ἡ ἐ­να­σχό­λη­σή μας μὲ ὀρ­θο­το­μοῦν­τας τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θεί­ας Ἐ­πι­σκό­πους καὶ τη­ροῦν­τας τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση. Ἀλ­λὰ δυ­στυ­χῶς, εἴ­μα­στε στὴν ἐ­πο­χὴ ποὺ οἱ Ἐ­πί­σκο­ποι κη­ρύσ­σουν ἢ συ­νερ­γοῦν στὴν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς κα­κο­δο­ξί­ας (πα­ναι­ρέ­σε­ως) τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ. Ἔτ­σι, ἀν­τὶ νὰ ἔ­χου­με τὴν εὐ­λο­γί­α νὰ μᾶς κα­θο­δη­γοῦν καὶ νὰ μᾶς ἐμ­πνέ­ουν Ἅ­γι­οι Ἐ­πί­σκο­ποι, εἴ­μα­στε ἀ­ναγ­κα­σμέ­νοι, γι­ὰ νὰ δι­α­τη­ρή­σου­με τὴν ἐλ­πί­δα τῆς σω­τη­ρί­ας μας, νὰ ἀν­τι­δροῦ­με στὶς προ­δο­τι­κὲς ἐ­νέρ­γει­ες κα­κο­δό­ξων ἢ ἀ­δι­α­φό­ρων Ἐ­πι­σκό­πων γι­ὰ τὴν δι­α­τή­ρη­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως· Ἐ­πι­σκό­πων ποὺ ἐ­πι­τρέ­πουν τὴν ἐ­πέ­κτα­ση καὶ ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ· Ἐ­πι­σκό­πων ποὺ ἀ­σχο­λοῦν­ται καὶ ἀ­να­λώ­νον­ται μὲ πολ­λὰ καὶ ποι­κί­λα θέ­μα­τα, ἐ­θνι­κά, πο­λι­τι­κά, οἰ­κο­νο­μι­κά κ.λπ. (δὲς Ἀ­να­κοι­νω­θέν­τα Συ­νε­δρι­ά­σε­ων Ἱ. Συ­νό­δου καὶ δη­λώ­σεις Μη­τρο­πο­λι­τῶν), ἀλ­λὰ οὐ­δέ­πο­τε (πα­ρὰ τὶς προ­κλή­σεις) ἀ­να­φέρ­θη­καν (μὲ ἕ­να ἔ­στω ἀ­να­κοι­νω­θέν τους) στὴν πα­ναί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τοὺς ἐκ τῶν «ὀρ­θο­δό­ξων» αἱ­ρε­τι­κοὺς ποὺ λυ­μαί­νον­ται σή­με­ρα τὴν Ἐκ­κλη­σί­α· Ἐ­πι­σκό­πων ποὺ πα­ρο­πλί­ζουν, ἀ­φο­ρί­ζουν, κα­θαι­ροῦν ὅ­σους τολ­μοῦν νὰ ὑ­πε­ρα­σπί­ζουν τὴν Ὀρ­θο­δο­ξη Πί­στη, ἀλ­λὰ με­τα­ξύ τους ἀλ­λη­λο­ϋ­πο­στη­ρί­ζον­ται, συν­τρώ­γουν, συ­νε­φραί­νον­ται, συν­δο­ξά­ζον­ται «δό­ξαν πα­ρ’ ἀλ­λή­λων λαμ­βά­νον­τες»· καὶ ὄ­χι μό­νο με­τα­ξύ τους, ἀλ­λὰ καὶ με­τὰ τῶν ἐ­χθρῶν τῆς Πί­στε­ως συ­νευ­ο­χοῦν­ται (Πα­πι­κῶν, Προ­τε­σταν­τῶν, Οἰ­κου­με­νι­στῶν, Μου­σουλ­μά­νων) καὶ ἀλ­λη­λο­λι­βα­νί­ζον­ται καὶ συμ­προ­σεύ­χον­ται, καὶ συ­να­πο­φα­σί­ζουν τὰ τῆς Πί­στε­ως. Καὶ μὲ ὅ­λους αὐ­τούς, καὶ σεῖς Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἔ­χε­τε ἐ­πι­κοι­νω­νί­α, συ­νερ­γών­τας ἔτ­σι ἔμ­με­σα στὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

«Εἰς τὰ θέ­μα­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τῆς Πί­στε­ως οἱ ἅ­γι­οι Ἀ­πό­στο­λοι, οἱ σε­πτοὶ Πα­τέ­ρες καὶ οἱ Ἅ­γι­οι ἐ­βά­δι­ζον τὴν μέ­σην καὶ Βα­σι­λι­κὴν ὁ­δὸν τῆς ἀ­λη­θεί­ας καὶ τῆς ἀ­κρι­βεί­ας δι­ό­τι τὰ ἄ­κρα συ­νά­πτον­ται με­τὰ τῆς πλά­νης».

Σω­στὸς ἐκ πρώ­της ὄ­ψε­ως, ἀλ­λὰ πα­ρα­πλα­νη­τι­κὸς στὴν οὐ­σί­α του ὁ λό­γος σας αὐ­τός, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, μὲ τὸν τρό­πο ποὺ τὸν ἐ­φαρ­μό­ζε­τε. Ἀ­φή­νε­τε νὰ νο­η­θεῖ στὴν ἐ­πι­στο­λήν σας, ὅ­τι ἐ­σεῖς βα­δί­ζε­τε τὴν «μέ­ση καὶ βα­σι­λι­κὴν ὁ­δὸν τῆς ἀ­λη­θεί­ας», ἐ­νῶ ἐ­μεῖς βα­δί­ζου­με στὰ ἄ­κρα. Ὅ­μως, αὐ­τὸ δὲν ἀν­τα­πο­κρί­νε­ται στὴν ἀ­λή­θει­α τῶν πραγ­μά­των, δι­ό­τι οἱ μὲν σε­πτοὶ Πα­τέ­ρες καὶ οἱ Ἅ­γι­οι βά­δι­ζαν τὴν «ὁ­δὸν τῆς ἀ­λη­θεί­ας» στὰ θέ­μα­τα τῆς Πί­στε­ως, ἐ­σεῖς δέ, δὲν ἀ­κο­λου­θεῖ­τε τὴν γραμ­μή τους, ἀλ­λὰ ἐ­παμ­φο­τε­ρί­ζε­τε.

Ἐ­μεῖς, ἐξ ἄλ­λου, προ­σπα­θοῦ­με νὰ ἀ­κο­λου­θή­σου­με τὴν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Πα­τέ­ρων, ἐ­φαρ­μό­ζον­τας π.χ. τὸν Ι­Ε’ κα­νό­να τῆς ΑΒ Συ­νό­δου, πα­ρὰ τὶς ἀ­δυ­να­μί­ες μας, τὶς ἀ­στο­χί­ες μας καὶ τὰ πά­θη μας. Καὶ αὐ­τὴ τὴν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Πα­τέ­ρων, ποὺ οἱ σύγ­χρο­νοι Ποι­μέ­νες στραγ­γα­λί­ζουν ἑρ­μη­νευ­τι­κά, τὴν ἐκ­θέ­σα­με «τὸ κα­τὰ δύ­να­μιν» δη­μό­σι­α, μὲ ἄρ­θρα, φυλ­λά­δι­α, βι­βλί­α· καὶ τὴν ἀ­πο­στεί­λα­με σὲ ἑ­κα­τον­τά­δες Ἐ­πι­σκό­πους, ἡ­γου­μέ­νους καὶ πνευ­μα­τι­κούς, πα­ρα­κα­λών­τας νὰ μᾶς ἀ­παν­τή­σουν κα­το­χυ­ρω­μέ­να. Δὲν πή­ρα­με κα­μι­ὰ ἀ­πάν­τη­ση ποὺ νὰ εἶ­ναι σύμ­φω­νη μὲ τὴν Εὐ­αγ­γε­λι­κὴ καὶ Πα­τε­ρι­κὴ δι­δα­χή. Με­τα­ξὺ ἐ­κεί­νων ποὺ ἀ­πάν­τη­σαν εἴ­σα­στε κι ἐ­σεῖς. Κι ἐ­δῶ σᾶς κα­τη­γο­ροῦ­με, εὐ­θέ­ως πλέ­ον,  ὡς πρὸς αὐ­τό, ὅ­τι μὲ τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς ἀ­παν­τή­σε­ώς σας δι­α­στρέ­φε­τε τὸν ἐν λό­γῳ κα­νό­να καὶ τὴν δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκλησίας, χω­ρὶς μά­λι­στα νὰ πα­ρου­σι­ά­ζε­τε θέ­σεις τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων γι­ὰ τὸ θέ­μα, οἱ ὁ­ποῖ­ες τυ­χὸν μᾶς δι­έ­φυ­γαν ἢ τὶς πα­ρερ­μη­νεύ­σα­με. Θὰ ἐ­ξε­τά­σου­με πα­ρα­κά­τω τὴν συγ­κε­κρι­μέ­νη πα­ρα­χά­ρα­ξη τῶν πα­τε­ρι­κῶν θέ­σε­ων καὶ τῆς Πα­ρα­δό­σε­ως τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ποὺ κά­νε­τε, συγ­κε­κρι­μέ­να ὡς πρὸς τὸ θέ­μα τῆς «δι­α­κοι­νω­νί­ας.

«Οἱ Ἅ­γι­οι οὐ­δέ­πο­τε ἐ­μί­ση­σαν τοὺς κα­κο­δό­ξους καὶ αἱ­ρε­τι­κούς. Στη­λί­τευ­σαν ὅ­μως τὴν κα­κο­δο­ξί­αν καὶ τὴν αἵ­ρε­σιν με­τὰ θυ­σι­α­στι­κῆς πι­στό­τη­τος ἔ­χον­τες ὡς γνώ­μο­να τὴν βα­σι­λί­δα τῶν ἀ­ρε­τῶν, τὴν δι­ά­κρι­σιν».

Συμ­φω­νοῦ­με πλή­ρως μὲ τὴν πα­ρα­πά­νω φρά­ση σας· κι ἂν δι­α­πι­στώ­νου­με ὅ­τι ἐ­μεῖς δὲν τὴν ἐ­φαρ­μό­ζου­με πλή­ρως, ὅ­τι κά­ποι­α ἀν­τι­πά­θει­α κλω­θο­γυ­ρί­ζει δί­πλα μας, ἀ­γω­νι­ζό­μα­στε νὰ τὴν ἐκ­δι­ώ­ξου­με.

Ὅ­μως, ἐ­πὶ τοῦ θέ­μα­τος «τῆς στη­λι­τεύ­σε­ως τῶν κα­κο­δό­ξων»: δὲν ἔ­χε­τε ἀ­κό­μα ἀν­τι­λη­φθεῖ (ἐ­σεῖς καί τι­νες ἄλ­λοι), ὅ­τι ἐ­πι­κα­λού­με­νοι τά­χα λό­γους δι­α­κρί­σε­ως γι­ὰ νὰ μὴν κα­το­νο­μά­σε­τε τοὺς ἡ­γέ­τες τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ (καὶ νὰ δι­α­κό­ψε­τε με­τ’ αὐ­τῶν τὴν ἐ­πι­κοι­νω­νί­α), οὐ­σι­α­στι­κὰ ρί­χνε­τε νε­ρὸ στὸ μύ­λο τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τῆς Ν. Τά­ξης Πραγ­μά­των; Ὅ­τι ἡ «θυ­σι­α­στι­κὴ πι­στό­τη­τα», δηλαδὴ ἡ θυ­σί­α γι­ὰ τὴν πί­στη, εὑ­ρί­σκε­ται ἐν προ­κει­μέ­νῳ στὴν κα­ταγ­γε­λί­α τοῦ ἀρ­χη­γοῦ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως, ποὺ ἔ­χει τὴ δυ­να­τό­τη­τα νὰ σᾶς βλά­ψει; Δὲν ἔ­χε­τε ἀν­τι­λη­φθεῖ ὅ­τι ὁ Οἰ­κου­με­νι­κὸς Πα­τρι­άρ­χης κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος καὶ οἱ πε­ρὶ αὐ­τόν, δὲν πο­λυ­εν­δι­α­φέ­ρον­ται γι­ὰ τὸν ἂν κά­ποι­οι θὰ μι­λή­σουν ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἀ­ο­ρί­στως, ἀλ­λὰ τὸν ἐν­δι­α­φέ­ρει, καὶ πο­λὺ μά­λι­στα, ἂν τὸν κα­τα­δεί­ξουν καὶ τὸν ὀ­νο­μα­τί­σουν Ἐ­πί­σκο­ποι ὡς Οἰ­κου­με­νι­στή, καὶ ἐ­ὰν παύ­σουν στὴ συ­νέ­χει­α νὰ τὸν μνη­μο­νεύ­ουν;

Ἀ­πο­τε­λεῖ «δι­ά­κρι­ση» (καὶ μά­λι­στα «θυ­σι­α­στι­κή»), Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε,  ἡ ἐκ μέρους σας ἀ­πο­φυ­γὴ συγ­κρού­σε­ως με­τὰ τοῦ ἀρ­χη­γέ­του τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου; Μπο­ρεῖ νὰ χα­ρα­κτη­ρι­σθεῖ ὡς δι­ά­κρι­ση ἡ ἐν­το­λὴ στοὺς ὁ­μι­λη­τὰς τῆς Ἡ­με­ρί­δας τοῦ Πει­ραι­ᾶ, νὰ μὴν ὑ­πάρ­ξει ἀ­να­φο­ρὰ σὲ ὀ­νό­μα­τα, ὅ­πως τῶν κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου, κ. Ζη­ζι­ού­λα κ.ἄ.; (Ἢ μή­πως δὲν ἀ­να­φε­ρό­ταν σὲ ἐ­σᾶς ὁ π. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης σὲ πρό­σφα­τη ὁ­μι­λί­α του, ὅ­ταν ἀ­πο­κά­λυ­ψε τὸ πα­ρα­πά­νω;­). Ἀ­πο­τε­λεῖ δι­ά­κρι­ση συ­νει­δη­τοῦ ἐ­πι­σκό­που (πο­λε­μί­ου τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ) ἡ πα­ρου­σί­α σας στὴν ὑ­πο­δο­χὴ τοῦ Πα­τρι­άρ­χου σὲ Πά­τρα, Λά­ρι­σα καὶ Ἐ­λασ­σό­να; Λο­γί­ζε­ται ὡς στη­λί­τευ­ση τῆς αἱ­ρε­τι­κῆς πε­ρὶ «δι­η­ρη­μέ­νης» Ἐκ­κλη­σί­ας δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σο­στό­μου ἡ στιγ­μι­αί­α ἀν­τι­πα­ρά­θε­σή σας μα­ζί του στὴ Σύ­νο­δο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας, καὶ ἡ με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο ἔμ­με­ση (του­λά­χι­στον) ὑ­πο­στή­ρι­ξη ποὺ τοῦ δώ­σα­τε;

Ἀλ­λ’ ἔ­στω· δὲν συμ­φω­νεῖ­τε (κα­κῶς) μὲ τὴν κα­ταγ­γε­λί­α τοῦ ἡ­γέ­τη τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τῶν πα­ρα­τρε­χά­με­νών του· καὶ αὐ­τὸ τὸ ὀ­νο­μά­ζε­τε «δι­ά­κρι­ση». Μὰ ἐ­σεῖς, δὲν μεί­να­τε μό­νο σ’ αὐ­τό, ἀλ­λὰ φτά­σα­τε στὸ ἄ­κρον ἄ­ω­τον τῆς «δι­α­κρί­σε­ως». Ἀν­τὶ νὰ στη­λι­τεύ­ε­τε τὶς κα­κο­δο­ξί­ες τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου, τὸν .­..ἐ­παι­νεῖ­τε κι­ό­λας!­!! Ἆ­ρα, μι­ὰ τέ­τοι­α ἀ­νε­κτι­κό­τη­τα, μι­ὰ τέ­τοι­ας με­σό­τη­τας δι­ά­κρι­ση, ποιός σᾶς τὴν ἐμπνέει;

«Ἐ­πὶ τῶν πραγ­μα­τι­κῶν πε­ρι­στα­τι­κῶν ποὺ δι­α­στρε­βλω­μέ­να ἑρ­μη­νεύ­ε­τε, .­..ση­μει­ῶ ὅ­τι μὲ αἰ­τι­ᾶ­σθε ὅ­τι ὁ­μι­λῶ ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Τε­κτο­νι­σμοῦ καὶ ὄ­χι ἀρ­κούν­τως κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ. Δι­ε­ρω­τῶ­μαι ἀ­γνο­εῖ­τε ὅ­τι πη­γὴ καὶ μή­τρα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ τυγ­χά­νει ἡ Μα­σω­νί­α, ποὺ προ­ω­θεῖ δι’ αὐ­τοῦ τὴν παγ­κό­σμι­α θρη­σκεί­α τοῦ Ἑ­ω­σφο­ρι­σμοῦ, ὅ­πως καὶ τῆς Μα­σω­νί­ας πη­γὴ καὶ μή­τρα εἶ­ναι ὁ φρι­κώ­δης δι­ε­θνὴς Σι­ω­νι­σμός;».

Ἀ­σφα­λῶς καὶ δὲν τὸ ἀ­γνο­οῦ­με. Ἀλ­λὰ τί νὰ ποῦ­με. Ἡ λο­γι­κή σας «σπά­ει κοκ­κα­λα» Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε! Δη­λα­δή, ὅ­ποι­ος ἀν­τι­δρᾶ κα­τὰ μι­ᾶς ἐγ­κλη­μα­τι­κῆς ὀρ­γα­νώ­σε­ως, ποὺ οἱ ἀρ­χη­γοί της βρί­σκον­ται σὲ ἄλ­λη χώ­ρα, πρέ­πει νὰ ἔ­χει ἥ­συ­χη τὴ συ­νεί­δη­σή του, θε­ω­ρών­τας ὅ­τι ἔ­κα­νε τὸ κα­θῆ­κον του, τὴ στιγ­μὴ ποὺ πα­ρα­κλά­δι τῆς Ὀρ­γα­νώ­σε­ως δο­λο­φό­νων δρα­στη­ρι­ο­ποι­εῖ­ται στὴ χώ­ρα του, ἐ­κτε­λών­τας καὶ δο­λο­φο­νών­τας ἀ­θώ­ους;

Καὶ ἐ­πὶ τοῦ προ­κει­μέ­νου: Πό­σο ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κὴ εἶ­ναι ἡ ἀ­ό­ρι­στη κα­ταγ­γε­λί­α μι­ᾶς αἱ­ρέ­σε­ως, ὅ­ταν δὲν κα­το­νο­μά­ζον­ται οἱ ἐν­τὸς τῶν τει­χῶν ἀρ­χη­γοὶ καὶ οἱ στρα­τη­γοί της; Αὐ­τὸ ἔ­κα­ναν οἱ Ἅ­γι­οι καὶ σε­πτοὶ Πα­τέ­ρες, ἢ ἀ­κρι­βῶς τὸ ἀν­τί­θε­το ἀ­πὸ αὐ­τὸ ποὺ δι­δά­σκε­τε και­νο­φα­νῶς ἐ­σεῖς;

Καὶ πα­ρα­δό­ξως, αὐ­τὴν τὴν ἀρ­χή, τὴν ἐ­φαρ­μό­ζε­τε μό­νο στὸν Πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς Οἰ­κου­με­νι­στές. Ἄλ­λες προ­σω­πι­κό­τη­τες ἀ­πὸ τὸ χῶ­ρο τῆς θρη­σκεί­ας, τῆς ἐ­πι­στή­μης, τῆς πο­λι­τι­κῆς ἢ τῆς οἰ­κο­νο­μί­ας, τὶς κα­το­νο­μά­ζε­τε. Ἀ­πὸ τὸν πα­πι­κὸ «Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πον» Ἀ­θη­νῶν κ. Νι­κό­λα­ο Φώ­σκο­λο, καὶ τὸν πα­πι­κὸ «ἐ­πί­σκο­πο» Σύ­ρου κ. Νι­κό­λα­ο, ὣς τὴν ὑ­πουρ­γὸ τῶν Η.Π.Α. Χί­λα­ρι Κλίν­τον καὶ τὸν Φώ­τη Κου­βέ­λη (πρό­σφα­τα), ἀλ­λὰ καὶ τὴν βα­σί­λισ­σα τῆς Ἀγ­γλί­ας Ἐ­λι­σά­βετ πα­λαι­ό­τε­ρα, στὴν ὁ­ποί­α δι­α­μαρ­τυ­ρη­θή­κα­τε γι­ὰ προ­σβλη­τι­κὲς πε­ρὶ Χρι­στοῦ δη­λώ­σεις τοῦ τρα­γου­δι­στῆ Ἔλ­τον Τζόν! Δη­λα­δή, ὁ κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος δὲν προ­σβάλ­λει τὸν Χρι­στὸ καὶ τοὺς Ἁ­γί­ους μὲ πρά­ξεις καὶ δη­λώ­σεις του; Καὶ εἶναι σοβαρότερη ἡ προσβολὴ πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἐκκλησία Του ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν πιστεύουν σ’ Αὐτόν, ἀπὸ τὴν προσβολὴ ποὺ γίνεται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς «ἐκπροσώπους» Του; Γι­α­τί, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, δύ­ο μέ­τρα καὶ δύο σταθμά;

«Ἀ­να­πο­δεί­κτως μὲ κα­τη­γο­ρεῖ­τε ὅ­τι ὑ­πε­δέ­χθην μὲ τι­μὰς τὸν «οἰ­κου­με­νι­στὴ» Μη­τρο­πο­λί­την Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνά­τι­ον.­.. Ἡ ἀ­λή­θει­α εἶ­ναι ὅ­τι ὁ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνά­τι­ος τυγ­χά­νει κα­νο­νι­κὸς Ἐ­πί­σκο­πος τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, .­..καὶ μοῦ ἐ­ζή­τη­σε τὴν κα­νο­νι­κὴν ἄ­δει­αν νὰ προ­στῇ εἰς τοὺς Χαι­ρε­τι­σμούς.­.. Δι­ε­ρω­τῶ­μαι μὲ ποί­αν ἁρ­μο­δι­ό­τη­τα καὶ μὲ ποῖ­ον ἐ­πι­χεί­ρη­μα θὰ ἠ­δυ­νά­μην νὰ τοῦ ἀ­πα­γο­ρεύ­σω τὴν τέ­λε­σιν τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν κα­τὰ τοὺς ὁ­ποί­ους εὑ­ρι­σκό­μην εἰς ἕ­τε­ρον Να­ὸν τῆς Μη­τρο­πο­λι­τι­κῆς μου Πε­ρι­φε­ρεί­ας; Μή­πως θε­ω­ρεῖ­τε ὅ­τι ἡ Ἱ. Μη­τρό­πο­λις Πει­ραι­ῶς εἶ­ναι ἰ­δι­ο­κτη­σί­α μου; Ἢ μή­πως ἔ­χω τὴν ἁρ­μο­δι­ό­τη­τα ὑ­πὸ τοῦ Θε­οῦ ἢ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του νὰ συγ­κρο­τῶ με­τὰ τοῦ ἑ­αυ­τοῦ μου Σύ­νο­δον νὰ ἀ­πο­φαί­νο­μαι καὶ νὰ κα­τα­δι­κά­ζω;».

Ἀ­σφα­λῶς ἐ­δῶ, κα­τα­δει­κνύ­ε­ται ὅ­λη σας ἡ ἀ­δι­α­φο­ρί­α πε­ρὶ τῆς ἐ­φαρ­μο­γῆς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πα­ρα­δό­σε­ως, πα­ράλ­λη­λα μὲ μι­ὰ προ­σποι­η­τὴ ἄ­γνοι­α αὐ­τῆς. Δὲν κά­νε­τε τὸ μεῖ­ζον, αὐ­τὸ ποὺ δι­δά­σκουν οἱ Πα­τέ­ρες καὶ οἱ Ἱ. Κα­νό­νες (τὴν ἀ­πο­μά­κρυν­ση ἀ­πὸ τοὺς συγ­κε­κρι­μέ­νους ἐ­πι­σκό­πους ποὺ δι­δά­σκουν τὴν αἵ­ρε­ση), γι­α­τὶ αὐ­τὸ κο­στί­ζει, ἀλ­λὰ κά­νε­τε τὸ ἐ­λάσ­σον (τὸν ἀ­να­θε­μα­τι­σμὸ κά­ποι­ων ἀ­ό­ρα­των Οἰ­κου­με­νι­στῶν), ποὺ εἶ­ναι ἀ­να­πο­τε­λε­σμα­τι­κό, καὶ ὡς ἀ­πρό­σω­πο δὲν δη­μι­ουρ­γεῖ σο­βα­ρὰ προ­βλή­μα­τα στοὺς Οἰ­κου­με­νι­στές, δη­μι­ουρ­γεῖ ὅ­μως ἐν­τυ­πώ­σεις καὶ φαν­τά­ζει ὡς μεῖ­ζον στὰ μά­τι­α τῶν πολ­λῶν. Οἱ Οἰ­κου­με­νι­στές, ὅ­σες συ­ζη­τή­σεις καὶ δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες κι ἂν προ­κα­λέ­σουν οἱ ἀ­πρό­σω­πες πα­ρεμ­βά­σεις σας, δὲν τοὺς «καί­ει» καὶ τό­σο, ἀ­φοῦ θὰ ξε­χα­σθοῦν, καὶ ἐν τῷ με­τα­ξὺ αὐ­τοί, θὰ ἑ­δραι­ώ­νουν ὅ­λο καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμό. Καὶ ἐ­ξη­γοῦ­μαι:

1. Γρά­φε­τε: «ὁ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνά­τι­ος τυγ­χά­νει κα­νο­νι­κὸς Ἐ­πί­σκο­πος τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας». Ἀ­σφα­λῶς· ὅ­πως καὶ τό­σοι αἱ­ρε­τι­κοὶ πρὶν κα­θαι­ρε­θοῦν. Ὅ­πως καὶ ὁ­λό­κλη­ρη Σύ­νο­δος, ἡ Σύ­νο­δος τοῦ 449 τῆς Ἐ­φέ­σου καὶ τοῦ 754 τῆς Ἱ­έ­ρει­ας, συ­νε­κρο­τή­θη­σαν ἀ­πὸ κα­νο­νι­κοὺς ἐ­πι­σκό­πους, οἱ ὁ­ποῖ­οι ὅ­μως ἔ­γει­ραν ὑ­πὲρ τῆς Εἰ­κο­νο­μα­χί­ας. Ἀλ­λὰ ὁ ἅ­γι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Δα­μα­σκη­νὸς καὶ οἱ ἄλ­λοι ὁ­μο­λο­γη­τὲς Πα­τέ­ρες δὲν τὴν λο­γά­ρι­α­σαν τὴν Σύ­νο­δο τῆς Ἱ­έ­ρει­ας ὡς Κα­νο­νι­κή, ἀλ­λὰ ὡς ἀν­τί­θε­η, ἀ­φοῦ ἐ­πέ­βα­λε τὴν Εἰ­κο­νο­μα­χί­α, ὥ­σπου ἡ ὁ­μο­λο­γι­α­κὴ στά­ση τους ἀ­πέ­ναν­τι στοὺς Εἰ­κο­νο­μά­χους, ἔ­φε­ρε τὴν ἄ­νοι­ξη τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας. Τὴν δὲ Σύ­νο­δο τοῦ 449 ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τὴν ὀ­νό­μα­σε «λη­στρι­κή». Ἄ­ρα τὸ πό­σο «κα­νο­νι­κὸς» εἶ­ναι δὲν τὸ κα­θο­ρί­ζει ἡ θε­σμι­κὴ κα­νο­νι­κό­τη­τα, ἀλ­λὰ ἡ πι­στό­τη­τα στὴν Ἀ­λή­θει­α.

2. Μᾶς δη­λώ­νε­τε ὅ­τι: δὲν ἔ­χω «ἁρ­μο­δι­ό­τη­τα νὰ τοῦ ἀ­πα­γο­ρεύ­σω τὴν τέ­λε­σιν τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν σὲ Να­ὸν τῆς Μη­τρο­πο­λι­τι­κῆς μου Πε­ρι­φε­ρεί­ας»· οἱ πάν­τες ὅ­μως γνω­ρί­ζουν, ὅ­τι χω­ρὶς τὴν ἄ­δει­ά σας, οὐ­δείς, οὔ­τε ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος, οὔ­τε ὁ Πα­τρι­άρ­χης ἔ­χει δι­καί­ω­μα νὰ τε­λέ­σει ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ πρά­ξη στὴν μη­τρο­πο­λι­τι­κὴ πε­ρι­φέ­ρει­α Πει­ραι­ῶς. Τὸ δι­καί­ω­μα αὐ­τὸ σᾶς τὸ πα­ρέ­χουν οἱ Ἱ. Κα­νό­νες. Μή­πως τὸ ἀ­πεμ­πλο­λεῖ­τε;

3. Μᾶς δη­λώ­νε­τε ὅ­τι, δὲν «ἔ­χω τὴν ἁρ­μο­δι­ό­τη­τα νὰ συγ­κρο­τῶ με­τὰ τοῦ ἑ­αυ­τοῦ μου Σύ­νο­δον νὰ ἀ­πο­φαί­νο­μαι καὶ νὰ κα­τα­δι­κά­ζω»· ὅ­μως, τὴν Κυ­ρι­α­κὴ τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας τοῦ 2011 καὶ 2012 κα­τα­δι­κά­σα­τε, ἀ­προ­σώ­πως καὶ πρὸς ἐν­τυ­πω­σι­α­σμόν, ὡς νὰ «εἶ­στε Σύ­νο­δος» Οἰ­κου­με­νι­κή, ἀ­νε­ξα­κρί­βω­τον ἀ­ριθ­μὸν ἀ­ο­ρά­των αἱ­ρε­τι­κῶν καὶ Οἰ­κου­με­νι­στῶν, ἀ­κό­μη καί ἀλ­λο­θρή­σκων! Ταυ­τό­χρο­να, με­τ’ αὐ­τῶν τῶν ἀ­να­θε­μα­τι­σμέ­νων ἀ­ό­ρα­των Οἰ­κου­με­νι­στῶν ἐ­πι­κοι­νω­νεῖ­τε, συλ­λει­τουρ­γεῖ­τε καὶ τοὺς ἀ­πο­κα­λεῖ­τε «βα­θυ­νού­στα­τους θε­ο­λό­γους»­!­!! Ἴ­σως, ἐ­πει­δὴ δι­έ­πε­σθε ἀ­πὸ τὴν σύγ­χρο­νη ἐ­πι­δη­μί­α (λοι­μι­κὸ οἰ­κου­με­νι­στι­κὸ ἰ­ὸ) τῆς δι­γλωσ­σί­ας καὶ θέ­λε­τε νὰ παί­ζε­τε σὲ δι­πλὸ ταμ­πλώ. Καὶ τὸ φο­βε­ρό: μὴ κα­το­νο­μά­ζον­τάς τους, ἐ­πι­τρέ­πε­τε στοὺς ἀ­γνο­οῦν­τας πι­στοὺς νὰ ἔ­χουν ὡς δι­δα­σκά­λους τους αὐ­τοὺς τοὺς ἀ­να­θε­μα­τι­σμέ­νους ἀ­πὸ ἐ­σᾶς Οἰ­κου­με­νι­στές!

Ἀλ­λὰ ἂς ἔρ­θω­με ἐ­πὶ τοῦ προ­κει­μέ­νου.

Ὅ­λη ἡ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ Πα­ρά­δο­ση σᾶς βρον­το­φω­νά­ζει ὅ­τι, ὅ­ταν δι­δά­σκε­ται αἵ­ρε­ση, πρέ­πει νὰ δι­α­κό­ψε­τε τὴν ἐ­πι­κοι­νω­νί­α με­τὰ τοῦ κη­ρύσ­σον­τος ἢ ἐ­πι­κοι­νω­νοῦν­τος μὲ τὴν αἵ­ρε­ση, ὥ­σπου μι­ὰ Σύ­νο­δος νὰ ξε­κα­θα­ρί­σει τὰ πράγ­μα­τα καὶ νὰ τὸν κα­θαι­ρέ­σει. Νά, λοι­πόν, ποι­ὰ εἶ­ναι ἡ ἁρ­μο­δι­ό­τη­τά σας καὶ τὸ κα­θῆ­κον σας, σύμ­φω­να μὲ τὴν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων.

Ἔρ­χο­μαι σὲ ἐ­λά­χι­στα συγ­κε­κρι­μέ­να πα­ρα­δείγ­μα­τα. Ὁ Μέ­γας Ἀ­θα­νά­σι­ος δι­δά­σκει  νὰ  ἀ­ π ο­ φ ε ύ­ γ ο υ­ μ ε   ὄ­χι μό­νο τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ἀλ­λὰ κι ἐ­κεί­νους ποὺ ἐ­ξω­τε­ρι­κὰ μὲν ὁ­μο­λο­γοῦν τὴν ὀρ­θό­δο­ξο πί­στη, ἐ­πι­κοι­νω­νοῦν ὅ­μως μὲ αἱ­ρε­τι­κούς· μ’ αὐ­τούς, συμ­βου­λεύ­ει νὰ μὴν ἔ­χου­με ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ἐ­πι­κοι­νω­νί­α· δὲν μᾶς συμβουλεύει νὰ πε­ρι­μέ­νου­με κάποια χρόνια, ὥσπου νὰ ἀποφασίσει πρῶτα κά­ποι­α Σύ­νο­δος: «Ὧν τὸ φρό­νη­μα ἀ­πο­στρε­φό­με­θα», γρά­φει, «τού­τους ἀ­πὸ τῆς κοι­νω­νί­ας προ­σή­κει φεύ­γειν».

Ὁ ἅ­γι­ος Μά­ξι­μος ὁ Ὁ­μο­λο­γη­τής, ἀν­τι­στε­κό­ταν σχε­δὸν μό­νος του, καὶ ἀν­τι­τασ­σό­ταν στὴν αἵ­ρε­ση τοῦ Μο­νο­θε­λη­τι­σμοῦ, ἀν­τι­με­τω­πί­ζον­τας τέσ­σε­ρις Πα­τρι­άρ­χες, τὸν Αὐ­το­κρά­το­ρα καὶ ὁ­λό­κλη­ρη τὴν αὐ­το­κρα­το­ρι­κὴ ἐ­ξου­σί­α. Μή­πως πρὸς αὐ­τὸ ζήτησε τὴν ἄ­δει­α τῆς Συ­νό­δου κατὰ τῆς ὁποίας ἀντιστάθηκε; Ὄχι, βέβαια· οἱ ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ τότε, ἀνέχονταν ἢ συμπορεύονταν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Πατριάρχες καὶ τοὺς ὁμοίους τους.

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἅ­γι­ος Γρη­γό­ρι­ος ὁ Πα­λα­μᾶς· μήπως συ­νε­κρό­τη­σε κάποια Σύ­νο­δο, ἀν­τι­τασ­σό­με­νος στὸν Πα­τρι­άρ­χη Κα­λέ­κα, ὁ­μο­ϊ­δε­ά­τη ἐν ἄλ­λοις καὶ προ­κά­το­χο τοῦ ση­με­ρι­νοῦ Πα­τρι­άρ­χη κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου; Ἀσφαλῶς ὄχι, διέκοψε τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν κανονικὸ Πατριάρχη τῆς ἐ­πο­χῆς του, βλέ­πον­τας ὅ­τι αὐ­θαι­ρε­τοῦ­σε εἰς τὰ τῆς Πί­στε­ως.

Ποι­ά Σύ­νο­δο, τέλος, συμ­βου­λεύ­τη­κε ὁ λα­ϊ­κὸς ἐ­κεῖ­νος, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἐν Ἐκ­κλη­σί­ᾳ κα­τήγ­γει­λε τὶς αἱ­ρε­τι­κὲς πε­ρὶ «Χρι­στο­τό­κου» πλά­νες τοῦ Νε­στό­ρι­ου; Κα­μί­α. Καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α γι’ αὐ­τή του τὴν ἐ­νέρ­γει­α τὸν χει­ρο­τό­νη­σε Ἐ­πί­σκο­πο!

Ὅ­λοι οἱ πα­ρα­πά­νω, λοιπόν, ποὺ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἔ­χει ὡς Ἁ­γί­ους, προ­έ­βη­σαν σ’ αὐ­τὴν τὴν ἐ­νέρ­γει­α, πρὶν κα­τα­δι­κα­σθοῦν οἱ αἱ­ρε­τι­κοὶ ἀ­πὸ Σύ­νο­δο! Παρομοίως καὶ σή­με­ρα, ὅ­ποι­ος τολ­μᾶ νὰ κα­ταγ­γεί­λει τὶς αἱ­ρέ­σεις τοῦ Πα­τρι­άρ­χη καὶ τῶν ἄλ­λων Οἰ­κου­με­νι­στῶν, κατηγορεῖτε ὅτι αὐθαιρετεῖ, ὅτι δὲν κάνει ὑπακοή. Σὲ ποιούς; Στὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ κα­τε­στη­μέ­νο ποὺ ἐμ­πο­δί­ζε­ι τὶς ἀντιδράσεις, χλευάζει καὶ ἀπομονώνει τοὺς πιστοὺς ποὺ διαμαρτύρονται γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως καί, ὅταν ἐπιτρέπουν οἱ συγκυρίες, συλ­λαμ­βά­νε­ι, δι­κά­ζει, φυ­λα­κί­ζε­ι, ἀ­φο­ρί­ζε­ι καὶ κα­θαι­ρεῖ­, ὅσους διαμαρτύρονται κατὰ τοῦ Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη καὶ Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων: (Δὲς Πά­τρα, Ναύπακτο, Βό­λο, Λά­ρισ­σα, Ἐ­λασ­σό­να, Αἴ­γι­ο).

Κι ἐ­σεῖς προσωπικά, Σεβασμιώτατε, εἴ­σα­στε πα­ρὼν σὲ τρεῖς ἐ­πι­σκέ­ψεις τοῦ Πα­τρι­άρ­χη, κατὰ τὶς ὁ­ποῖ­ες ἦταν σκηνοθετημένη θριαμβευτικὴ ὑποδοχή, μὲ τὸν ἐλάχιστο κόσμο νὰ τὸν ὑποδέχεται «ἐνθουσιωδῶς», νὰ τὸν ἐπευφημεῖ καὶ νὰ τοῦ προσφέφει λουλούδια, ἐνῶ οἱ δεκάδες τῶν ἐπισκόπων παρακολουθοῦσαν εὐτυχεῖς τὴν ὑποδοχὴ καὶ τὶς προσφωνήσεις πρὸς τὸν Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη: «Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχόμενος»!!! Καὶ στὰ παρασκήνια, κάποιοι πιστοὶ συνελαμβάνοντο, καὶ ὁδηγοῦντο στὰ κρατητήρια, χάριν τοῦ «Εὐλογημένου» κ. Βαρθολομαίου, ἐπειδὴ διεμαρτύροντο εἰρηνικά! Κι ἐσεῖς, γι’ ὅλα αὐτὰ δὲν ἀν­τι­δρά­σα­τε· σι­ω­πή­σα­τε ἢ συμ­φω­νή­σα­τε μὲ τὴν γραμ­μὴ αὐ­τή, τῆς κα­τα­στο­λῆς δι­ὰ τῆς κρα­τι­κῆς βί­ας κάθε εἰρηνικῆς διαμαρτυρίας ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας!...

«Ἐν ταυ­τῷ μὲ κα­τη­γο­ρεῖ­τε ὅ­τι κα­τὰ τὴν ἐν τῇ Ἱ. Μο­νῇ Φι­λο­θέ­ου Ἁγ. Ὄ­ρους τέ­λε­σιν τῆς Ἱ. Πα­νη­γύ­ρε­ως αὐ­τῆς ἐ­πὶ τῇ ἑ­ορ­τῇ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου ἐ­ξέ­φρα­σα εὐ­χα­ρι­στί­ας εἰς τὸν Πα­να­γι­ώ­τα­τον Οἰ­κου­με­νι­κὸν Πα­τρι­άρ­χην κ.κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ον, τὸν καὶ ἐ­πί­σκο­πον τοῦ Ἁ­γι­ω­νύ­μου Ὄ­ρους δι­ὰ τὴν πα­ρα­σχε­θεῖ­σαν μοι κα­νο­νι­κὴν ἄ­δει­αν τε­λέ­σε­ως τῆς Ἱ. Πα­νη­γύ­ρε­ως ἐν τῇ κα­νο­νι­κῇ Αὐ­τοῦ δι­και­ο­δο­σί­ᾳ. Δη­λα­δὴ ἐ­ὰν μὲ φι­λο­ξε­νή­σε­τε εἰς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν οἰ­κί­αν ἀ­να­μέ­νε­τε νὰ εὐ­χα­ρι­στή­σω Ὑ­μᾶς δι­ὰ τὴν φι­λο­ξε­νί­αν ἢ νὰ ὑ­βρί­σω;­».

Ἄλ­λη μι­ὰ ἐ­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­α μι­κροῦ παι­δι­οῦ. Μά, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, παί­ζε­τε μα­ζί μας; Δὲν κα­τα­λα­βαί­νε­τε, ὅ­τι ὁ ἀ­γώ­νας τοῦ Ἐ­πι­σκό­που καὶ κά­θε πι­στοῦ, ὅ­ταν κη­ρύσ­σε­ται αἵ­ρε­ση, εἶ­ναι νὰ μὴν ἔ­χει ἐ­πι­κοι­νω­νί­α μὲ τὸν κη­ρύτ­τον­τα αἵ­ρε­ση; Θὰ μπο­ρού­σα­τε νὰ πᾶ­τε καὶ νὰ μὴν τὸν μνη­μο­νεύ­σε­τε. Κι ἂν αὐ­τὸ δὲν τὸ ἀν­τέ­χα­τε, καὶ ἡ μνη­μό­νευ­ση ἦ­ταν ὅ­ρος γι­ὰ νὰ σᾶς ἐ­πι­τρέ­ψουν τὴν τέ­λε­ση λει­τουρ­γί­ας, ποι­ά κα­λύ­τε­ρη συγκυρία θὰ βρί­σκα­τε γι­ὰ νὰ δεί­ξε­τε χω­ρὶς «ὕ­βρεις» —ἁπλᾶ μὴ λει­τουρ­γών­τας— τὴν σι­ω­πη­ρὴ δι­α­μαρ­τυ­ρί­α σας; Ἂν αὐ­τὴν τὴν ἐ­λά­χι­στη δι­α­μαρ­τυ­ρί­α δὲν τὴν ἀν­τέ­χε­τε, πρὸς τί ἡ δι­α­μαρ­τυ­ρί­α σας, ὅ­ταν ὁ κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο δὲν σᾶς ἀ­πο­κα­λεῖ πλέ­ον «λέον­τα»;

«Ὡ­σαύ­τως μὲ κα­τη­γο­ρεῖ­τε δι­ὰ τὴν ἀ­πὸ 28/2/2012 ἐ­πι­στο­λήν μου πρὸς τὸν Πα­να­γι­ώ­τα­τον Οἰ­κου­με­νι­κὸν Πα­τρι­άρ­χην κ.κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ον τῆς ὁ­ποί­ας ἀ­πο­κρύ­πτε­τε δο­λί­ως καὶ ἀ­πα­ρα­δέ­κτως καὶ ἀ­νη­θί­κως δι­ὰ χρι­στι­α­νοὺς ὁ­μο­λο­γη­τὰς τῆς πί­στε­ως, τὴν οὐ­σί­αν, ἡ ὁ­ποί­α δὲν ἐ­ξην­τλεῖ­το εἰς λό­γους ἀ­βρο­φρο­σύ­νης πρὸς τὸ πρό­σω­πον τοῦ Πα­να­γι­ω­τά­του ἀλ­λὰ ἐ­στό­χευ­ε εἰς τὴν ὑ­π’ Αὐ­τοῦ ἐκ­κί­νη­σιν με­τὰ δώ­δε­κα αἰ­ώ­νας τῆς δι­α­δι­κα­σί­ας πα­νορ­θο­δό­ξου ἀ­να­γνω­ρί­σε­ως ὡς Η΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου τῆς ὄν­τως Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου τοῦ 879-880 ἐ­πὶ Ἁ­γί­ου Φω­τί­ου τοῦ Με­γά­λου, Πα­τρι­άρ­χου Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως. Νο­μί­ζε­τε ὅ­τι τὸ τα­πει­νόν μου αἴ­τη­μα θὰ εἶ­χε αἰ­σί­αν ἔκ­βα­σιν ἐ­ὰν ἀν­τὶ τῶν ἀ­να­φε­ρο­μέ­νων εἰς τὸ Ὑ­μέ­τε­ρον κεί­με­νον πε­ρι­εῖ­χε ὕ­βρεις καὶ ἀ­πει­λάς;­».

Δυ­στυ­χῶς, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, στὴν οὐ­σί­αν τῶν πραγ­μά­των δι­α­φέ­ρου­με.

Δεῖ­τε τὴν οὐ­σί­α τῶν πραγ­μά­των, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, καὶ μὴ κα­τη­γο­ρεῖ­τε τοὺς ἄλ­λους γι­ὰ ἐ­κεῖ­να ποὺ ἐ­σεῖς δὲν θέ­λε­τε νὰ ἐν­νο­ή­σε­τε. Σο­βα­ρά, μᾶς κα­τη­γο­ρεῖ­τε ὅ­τι «δο­λί­ως καὶ ἀ­πα­ρα­δέ­κτως καὶ ἀ­νη­θί­κως δι­ὰ χρι­στι­α­νοὺς ὁ­μο­λο­γη­τὰς τῆς πί­στε­ως, ἀ­πο­κρύ­πτο­με τὴν οὐ­σί­αν» τῆς ἐ­πι­στο­λῆς σας πρὸς τὸν Πα­τρι­άρ­χην; Γι­ὰ νὰ δοῦ­με, λοι­πόν, ποι­ά εἶ­ναι ἡ οὐ­σί­α καὶ ποι­ά τὰ ἀ­νού­σι­α καὶ οὐ­το­πι­κὰ πράγ­μα­τα.

1. Ὁ Πα­τρι­άρ­χης Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος εἶ­ναι ὁ ὑ­π’ ἀ­ριθ­μὸν ἕ­να «ὀρ­θό­δο­ξος» Ἐ­πί­σκο­πος, ὁ ὁ­ποῖ­ος συ­να­γω­νί­ζε­ται μὲ τὸν Περ­γά­μου κ. Ἰ­ω­άν­νη Ζη­ζι­ού­λα, ποι­ός θὰ ἐκ­φρά­σει καὶ θὰ δι­α­πρά­ξει τὶς πε­ρισ­σό­τε­ρες κα­κο­δο­ξί­ες καὶ πα­ρα­βά­σεις τῶν Ἱ. Κα­νό­νων. Θὰ ἐ­χρει­ά­ζον­το σε­λί­δες πολ­λὲς γι­ὰ νὰ κα­τα­χω­ρή­σω τὰ πε­πραγ­μέ­να τους. Ἀρ­κοῦ­μαι νὰ σᾶς ἀ­να­φέ­ρω τὶς κα­κό­δο­ξες θε­ω­ρί­ες πε­ρὶ «βα­πτι­σμα­τι­κῆς θε­ο­λο­γί­ας», πε­ρὶ «δι­η­ρη­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας», πε­ρὶ τῶν «ἀ­δελ­φῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν» κ.λπ. Τὸν Πα­πι­σμό, δηλ., ποὺ ἐ­σεῖς ὀ­νο­μά­ζε­ται πα­ρα­συ­να­γω­γή, ὁ Πα­τρι­άρ­χης ἀ­πο­δέ­χε­ται ὡς Ἐκ­κλη­σί­α!

Πε­ρὶ αὐ­τοῦ, λοι­πόν, τοῦ ἀρ­χη­γέ­τη τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ κα­τε­δα­φί­ζον­τος προ­ο­δευ­τι­κά, ἀλ­λὰ στα­θε­ρὰ ―κα­θ’ ὅ­σον δύ­να­ται― τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, ἐ­σεῖς στὴν ὡς ἄ­νω ἐ­πι­στο­λή, ὁ­μι­λεῖ­τε ὡ­σὰν νὰ πρό­κει­ται πε­ρὶ Ἁ­γί­ου ἀν­δρός, καὶ τὸν ἀ­να­βι­βά­ζε­τε ἕ­ως τρί­του οὐ­ρα­νοῦ, ἀν­τὶ νὰ τὸν ἀ­πο­κα­λεῖ­τε «προ­βα­τό­σχη­μο λύ­κο», ὅ­πως ἔ­κα­ναν οἱ Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀ­κό­μα καὶ γι­ὰ τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς ποὺ δὲν εἶ­χαν κα­τα­δι­κα­σθεῖ ἀ­πὸ Σύ­νο­δο. Αὐ­τὸν τὸν χα­ρα­κτη­ρι­σμὸ τοῦ «προ­βα­τό­σχη­μου λύ­κου», π.χ. ἔ­δι­δε ὁ ἅ­γι­ος Κύ­ριλ­λος στὸν μὴ κα­τα­δι­κα­σθέν­τα τό­τε Νε­στό­ρι­ο. (Βέ­βαι­α, ἐ­πει­δὴ δὲν εἶ­χε κα­τα­δι­κα­σθεῖ ἀ­πὸ Σύ­νο­δο, ταυ­τό­χρο­να ἀ­νε­φέ­ρε­το καὶ στὴν «εὐ­λά­βει­ά» του).

Γρά­φε­τε λοι­πόν, πρὸς αὐ­τόν, ὡ­σὰν νὰ ἦ­το ὁ κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος ὑ­πε­ρα­σπι­στὴς τῆς Πί­στε­ως: «πρὸς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν Πάν­σε­πτον Πα­να­γι­ό­τη­τα, τὴν πο­λυ­ει­δῶς καὶ πο­λυ­τρό­πως ἀ­γω­νι­ζο­μέ­νην ὑ­πὲρ τῆς εὐ­στα­θεί­ας τῆς ὑ­π’ οὐ­ρα­νὸν Ὀρ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, προ­ά­γο­μαι ὅ­πως ἐκ­φρά­σω τα­πει­νῶς υἱ­ϊ­κὰς συγ­χα­ρη­τη­ρί­ους προσ­ρή­σεις.­.­.­». Καὶ πι­ὸ κά­τω γρά­φε­τε: «Ὡς τέ­κνον τῆς Ὑ­με­τέ­ρας Παν­σέ­πτου Πα­να­γι­ό­τη­τος, .­..ἐ­πι­θυ­μῶ νὰ κα­τα­θέ­σω εἰς Ὑ­μᾶς τὴν ἀ­πό­λυ­τον ἀ­φο­σί­ω­σίν μου καὶ τὴν ἰ­σό­βι­ον υἱ­ϊ­κήν μου ἀ­γά­πην καὶ εὐ­γνω­μο­σύ­νην.­.­., ὡς ἐ­λά­χι­στος δι­αγ­γε­λεὺς τῆς Ὑ­με­τέ­ρας σο­φί­ας καὶ ἀ­νυ­στά­κτου ποι­μαν­τι­κῆς συ­νέ­σε­ως, πά­νυ εὐ­σε­βά­στως προ­ά­γο­μαι ὅ­πως τα­πει­νῶς ἀ­να­φέ­ρω εἰς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν πάν­σε­πτον Πα­να­γι­ό­τη­τα.­.­., τὸν βα­θυ­νού­στα­τον Θε­ο­λό­γον.­.­., τὴν Ὑ­με­τέ­ραν πε­φω­τι­σμέ­νην Πα­τρι­αρ­χί­αν»­!­!!

Ποι­ός, ἀ­λή­θει­α, Πα­τέ­ρας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­παι­νοῦ­σε (τό­σο ἐμ­με­τι­κὰ μά­λι­στα) ἕ­ναν αἱ­ρε­τί­ζον­τα, ἐ­πει­δή, μα­ζὶ μὲ τὰ αἱ­ρε­τι­κά, ποὺ ἐ­πὶ χρό­νι­α δι­δά­σκει, λέ­γει —πρὸς πα­ρα­πλά­νη­ση τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ— καὶ κά­ποι­α ὀρ­θό­δο­ξα πράγ­μα­τα;

Νά, λοι­πόν, ποι­ά εἶ­ναι ἡ οὐ­σί­α: ἡ προ­ώ­θη­ση τῆς αἱ­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἀ­πὸ τὸν Πα­τρι­άρ­χη· κι ἐ­σεῖς, αὐ­τὸν τὸν κα­τε­δα­φι­στι­κὸ τῆς Πί­στε­ως «ἀ­γῶ­να» τοῦ Πα­τρι­άρ­χη, τὸν ὀ­νο­μά­ζε­τε «ἀ­γῶ­να ὑ­πὲρ εὐ­στα­θί­ας τῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν»!

Ἐ­κεῖ στε­κό­μα­στε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, καὶ ὄ­χι στοὺς τά­χα λό­γους ἀ­βρο­φρο­σύ­νης, οἱ ὁ­ποῖ­οι ―ὡς ἐκ τῶν προ­ε­κτε­θέν­των― δὲν εἶ­ναι λό­γοι ἀ­βρο­φρο­σύ­νης, ἀλ­λὰ δι­γλωσ­σί­α καὶ δι­ψυ­χί­α, κα­τα­τε­θὲν γνώ­ρι­σμα τῶν Οἰ­κου­με­νι­στῶν.

Τὸ κα­τα­πλη­κτι­κὸ εἶ­ναι ὅ­τι κα­τα­φέ­ρα­τε μ’ αὐ­τή σας τὴ δι­γλωσ­σί­α, οἱ ἀ­γω­νι­ζό­με­νοι ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ χρι­στι­α­νοὶ νὰ σᾶς θε­ω­ροῦν «ἡ­γέ­τη» τους! Ἀ­σφα­λῶς, ὑ­πάρ­χουν καὶ κεί­με­νά σας ποὺ μὲ σφο­δρό­τη­τα κα­ταγ­γέλ­λουν τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμὸ καὶ Παν­θρη­σκει­α­σμό, καὶ ποὺ ἔμ­με­σα ὑ­πο­νο­οῦν τὸν Πα­τρι­άρ­χη. Αὐ­τὰ εἶ­ναι ποὺ μᾶς ἔ­κα­ναν κι ἐ­μᾶς νὰ ἐλ­πί­ζου­με στὶς πα­ρεμ­βά­σεις σας. Ἀλ­λὰ ἐ­νῶ σὲ ὅ­σα κεί­με­νά σας θί­γουν τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμὸ δὲν τὸν μνη­μο­νεύ­ε­τε, βρί­σκε­τε τρό­πο σὲ κά­ποι­ες ἄλ­λες στιγ­μὲς νὰ ἀ­να­φερ­θεῖ­τε ἐγ­κω­μι­α­στι­κὰ στὸ ὄ­νο­μά του.

Π.χ. σὲ Ἀ­να­κοι­νω­θέν σας γι­ὰ τοὺς δι­α­θρη­σκει­α­κοὺς δι­α­λό­γους καὶ τὶς συμ­προ­σευ­χὲς (3/3/2011) γρά­φα­τε: «Οἱ ὅ­λες αὐ­τὲς κι­νή­σεις συν­δέ­ον­ται ἀρ­ρή­κτως καὶ μὲ τὸ παν­θρη­σκει­α­κὸ ὄρ­γι­ο καὶ τοὺς δι­α­θρη­σκει­α­κοὺς δι­α­λό­γους, τοὺς ὁ­ποί­ους ἀ­δο­κί­μως καὶ ἐγ­κλη­μα­τι­κῶς με­τέ­χουν καὶ ἐκ­πρό­σω­ποι τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Αὐ­το­κε­φά­λων Ἐκ­κλη­σι­ῶν.­.. Ἀ­φάν­τα­στος προ­δο­σί­α καὶ ἔγ­κλη­μα κα­θο­σι­ώ­σε­ως εἰς βά­ρος τῆς ἀ­μω­μή­του ἡ­μῶν πί­στε­ως τυγ­χά­νουν οἱ λε­γό­με­νοι δι­α­θρη­σκει­α­κοὶ δι­ά­λο­γοι ποὺ ἀλ­λοι­ώ­νουν τὸ ὀρ­θό­δο­ξο φρό­νη­μα τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ δι­ό­τι ὁ λα­ὸς ὅ­ταν πα­ρα­τη­ρεῖ ὀρ­θο­δό­ξους Προ­κα­θη­μέ­νους νὰ πρω­το­στα­τοῦν ἢ νὰ ὀρ­γα­νώ­νουν δι­α­θρη­σκει­α­κὲς συ­ναν­τή­σεις.­.­.­». Εἶ­ναι φα­νε­ρό, ὅμως, ὅ­τι πρῶ­τος με­τα­ξὺ τῶν ὀρ­θο­δό­ξων προ­κα­θη­μέ­νων, ποὺ διοργανώνουν καὶ παρίστανται στὶς «ἐγκληματικὲς καὶ προδοτικὲς» τῆς Πίστεως διαθρησκειακὲς συναντήσεις,  εἶ­ναι ὁ κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος. Ἐ­σεῖς, λοιπόν, ἀ­πὸ τὴ μι­ὰ κα­τη­γο­ρού­σα­τε ὡς προ­δό­τες τοὺς παν­θρη­σκει­α­στὲς Ἐ­πι­σκό­πους, ἐν οἷς καὶ ὁ Πα­τρι­άρ­χης, καὶ ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη τὸν ἐκ­θει­ά­ζε­τε ὡς «ἀ­γω­νι­ζό­με­νον ὑ­πὲρ τῆς εὐ­στα­θεί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας», καὶ τρέ­χα­τε νὰ τὸν ὑ­πο­δε­χθεῖ­τε, ὅ­ταν ἐρ­χό­ταν στὴν Ἑλ­λά­δα!

Ἂς δοῦ­με, ὅ­μως, καὶ τί  λέγει ἡ «Ὁ­μο­λο­γί­α Πί­στε­ως κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ» τὴν ὁποία ὑ­πο­γρά­ψα­τε: «Ἄ­νοι­ξε πλέ­ον ὁ δρό­μος γι­ὰ νὰ υἱ­ο­θε­τη­θεῖ, νὰ δι­α­μορ­φω­θεῖ καὶ νὰ ἀ­να­πτυ­χθεῖ στὸ χῶ­ρο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ .­..αἵ­ρε­ση τοῦ Οι­κου­με­νι­σμοῦ, αὐ­τὴ ἡ πα­ναί­ρε­ση, ποὺ υἱ­ο­θε­τεῖ καὶ νο­μι­μο­ποι­εῖ ὅ­λες τὶς αἱ­ρέ­σεις ὡς ἐκ­κλη­σί­ες καὶ προ­σβάλ­λει τὸ δόγ­μα τῆς Μι­ᾶς.­.. Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἀ­να­πτύ­χθη­κε πλέ­ον, δι­δά­σκε­ται καὶ ἐ­πι­βάλ­λε­ται ἀ­πὸ Πα­τρι­άρ­χες καὶ ἐ­πι­σκό­πους νέ­ο δόγ­μα πε­ρὶ Εκ­κλη­σί­ας, νέ­α ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α. Σύμ­φω­να μὲ αὐ­τὸ καμ­μί­α Ἐκ­κλη­σί­α δὲν δι­και­οῦ­ται νὰ δι­εκ­δι­κή­σει ἀ­πο­κλει­στι­κὰ γι­ὰ τὸν ἑ­αυ­τό της τὸν χα­ρα­κτῆ­ρα τῆς κα­θο­λι­κῆς καὶ ἀ­λη­θι­νῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Κά­θε μί­α εἶ­ναι ἕ­να κομ­μά­τι, ἕ­να μέ­ρος, ὄ­χι ὁ­λό­κλη­ρη ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Ὅ­λες μα­ζὶ ἀ­πο­τε­λοῦν τὴν Ἐκ­κλη­σί­α».

Κα­τα­λά­βα­τε, ἄ­ρα­γε, τί ὑ­πο­γρά­ψα­τε;

Καὶ κα­τό­πιν αὐ­τοῦ τὸν ἐρ­γο­λα­βι­κῶς κα­τε­δα­φί­ζον­τα τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη Πα­τρι­άρ­χη κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο, ποὺ ἐ­πι­βάλ­λει νέ­ο δόγ­μα πε­ρὶ Εκ­κλη­σί­ας, ἐ­σεῖς τὸν ἐ­παι­νεῖ­τε, ὡς ἀ­γω­νι­ζό­με­νο, τά­χα, «ὑ­πὲρ εὐ­στα­θεί­ας τῶν Ἁ­γί­ων Ἐκ­κλη­σι­ῶν»­!­!! Καὶ με­τὰ θε­ω­ρεῖ­τε τὸν ἑ­αυ­τό σας ἀν­τι-οἰ­κου­με­νι­στή, καὶ μᾶς λέ­τε ὅ­τι ἀ­κο­λου­θεῖ­τε τὴν βα­σι­λι­κὴ ὁ­δὸ τῆς δι­α­κρί­σε­ως(­!­), καὶ ὅ­τι αὐ­τή σας ἡ ἐ­νέρ­γει­α δὲν εἶ­ναι ἡ οὐ­σί­α. Καὶ ποι­ά εἶ­ναι ἡ οὐ­σί­α; Ἡ οὐ­το­πι­κὴ πρό­τα­σή σας πρὸς τὸν Πα­τρι­άρ­χη, πε­ρὶ ἀ­να­γνω­ρί­σε­ως τῆς 8^ης καὶ τῆς 9^ης Συ­νό­δου!­!! Μιὰ πρόταση ποὺ κά­θε ἐ­χέ­φρων ἄν­θρω­πος, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἦταν ἐκ τῶν προ­τέ­ρων κα­τα­δι­κα­σμέ­νη!

2. Ἰ­σχυ­ρί­ζε­σθε, ὅπως εἴδαμε, ὅ­τι ὅ­λες αὐ­τὲς οἱ ἐπαινετικὲς γιὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο ἐκ­φρά­σεις, ἀ­πο­τε­λοῦν «λό­γους ἀ­βρο­φρο­σύ­νης» καὶ χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν γι­ὰ νὰ πε­τύ­χε­τε (ἀ­πὸ τὸν ἔ­χον­τα τὴν φρον­τί­δα τῆς προ­ε­τοι­μα­σί­ας τῆς Πα­νορ­θό­δο­ξον Σύ­νο­δον) τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῆς 8ης καὶ 9ης Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων. Μὰ τό­σο ἀ­φε­λὴς εἶ­σθε, ἢ τό­σο ἀ­φε­λεῖς μᾶς θε­ω­ρεῖ­τε; Θέ­λε­τε νὰ πι­στέ­ψου­με ὅ­τι δὲν κα­τα­λά­βα­τε, ποι­ός ὁ­δή­γη­σε στὴν μα­ταί­ω­ση τῆς συ­ζη­τή­σε­ως γι­ὰ τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση ὡς Οἰ­κου­με­νι­κῶν τῶν πα­ρα­πά­νω Συ­νό­δων, ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος; Δὲν τὴν ὁ­δή­γη­σε τὸ δε­ξὶ χέ­ρι τοῦ Πα­τρι­άρ­χη στὴν Ἑλ­λά­δα, ὁ φί­λος καὶ ὁ­μό­γνω­μός του —ἀλ­λὰ καὶ δι­κός σας «δι’ ἀ­κα­ταλύ­του φι­λί­ας» φί­λος— μη­τρο­πο­λί­της Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σό­στο­μος; Ξε­χά­σα­τε τὴν τρι­κλο­πο­δι­ὰ τοῦ Μεσ­ση­νί­ας πού, ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τας ὅ­τι ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος εἶ­ναι μι­ὰ παι­δι­κὴ χα­ρά, μα­ταί­ω­σε μὲ τὸ «ἔτ­σι θέ­λω» τὴν συ­ζή­τη­ση τ­ῶν εἰ­ση­γή­σε­ων; Δὲν κα­τα­λά­βα­τε τὴν συμ­παι­γνί­α γι’ αὐ­τὴν τὴν μα­ταί­ω­ση με­τα­ξὺ τοῦ Πα­τρι­άρ­χη κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου καὶ τοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἱ­ε­ρω­νύ­μου Β΄; Ἐ­νῶ, ὑ­πο­τί­θε­ται, κα­τό­πιν δι­α­βου­λεύ­σε­ως καὶ ὡ­ρί­μου σκέ­ψε­ως ἀ­πο­φα­σί­στη­κε ἡ συ­ζή­τη­ση, ἀ­φοῦ εἶ­χαν ὁ­ρι­σθεῖ εἰ­ση­γη­τὲς καὶ ἡ­με­ρο­μη­νί­α συ­ζη­τή­σε­ως, ξαφ­νι­κὰ καὶ ἀ­να­πάν­τε­χα ἡ συ­ζή­τη­ση καὶ ἡ ἀ­να­με­νό­με­νη «ἀ­να­γνώ­ρι­σις ἐ­μα­ται­ώ­θη κα­τό­πιν πα­ρεμ­βά­σε­ως τοῦ Φα­να­ρί­ου δι­ὰ τοῦ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σο­στό­μου»! («Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος», 27/7/2012). Κι ἀ­φοῦ μα­ταί­ω­σε ὁ Πα­τρι­άρ­χης τὴν συ­ζή­τη­ση στὴν Ἱ­ε­ραρ­χί­α κατὰ τὴν προ­η­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο (ἀλ­λὰ καὶ στὴ φε­τει­νή, ὅ­πως δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­νος γρά­ψα­τε), ἦ­ταν δυ­να­τὸν νὰ τὴν εἰ­σα­γά­γει στὴν Πα­νορ­θό­δο­ξη Σύ­νο­δο; Σα­φῶς ὄ­χι!

Βέ­βαι­α, εἴ­χα­τε τὴν κα­λω­σύ­νη νὰ μᾶς ἐ­νη­με­ρώ­σε­τε, ὅ­τι τὴν πρό­τα­σή σας ὁ Πα­τρι­άρ­χης, ὡς ἦ­το ἀ­να­με­νό­με­νο, τὴν ἔ­γρα­ψε στὰ πα­λαι­ό­τε­ρα τῶν κα­τη­μά­των του: «Ἐ­νη­με­ρώ­νω ὅ­τι πα­ρὰ ταῦ­τα οὐ­δε­μι­ᾶς ἀ­παν­τή­σε­ως ἔ­τυ­χον πα­ρὰ τοῦ Πα­να­γι­ω­τά­του Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου». Ἀλ­λὰ κι ἂν τὴν ἀ­πο­δε­χό­ταν, τί νό­η­μα θὰ εἶ­χε, ἀ­φοῦ ἡ μέλ­λου­σα νὰ συ­νέλ­θει Πα­νορ­θό­δο­ξος Σύ­νο­δος, τὸ μό­νο ποὺ θὰ προ­ω­θή­σει, θὰ εἶ­ναι ἡ δι­α­κρι­τι­κὴ ὑ­πὸ τοὺς Πα­πι­κοὺς (καὶ βά­σει τῶν σχε­δί­ων τῆς Νέ­ας Τά­ξε­ως Πραγ­μά­των) Ἕ­νω­ση τῶν «Ἐκ­κλη­σι­ῶν», ὅπως ἔγκριτοι ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι βασίμως ἐκτιμοῦν; Ἄρα, ἡ ὅλη πρὸς τὸν Πατριάρχη ἐπιστολή σας, δὲν «ἐστόχευε εἰς τὴν ὑπ’ Αὐτοῦ ἐκκίνησιν μετὰ δώδεκα αἰώνας τῆς διαδικασίας πανορθοδόξου ἀναγνωρίσεως ὡς Η΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου», ἀλλὰ γιὰ νὰ διασκεδασθεῖ διὰ τῶν πρὸς αὐτὸν ἐγκωμίων, τὸ βαρὺ κλίμα ποὺ ἐναντίον σας εἶχε δημιουργηθεῖ, ἐξ αἰτίας τῶν ἐνεργειῶν σας, οἱ ὁποῖες ἐνόχλησαν τὸ Φανάρι.

Καὶ οἱ πιστοὶ ἔκπληκτοι παρακολουθοῦν τὰ παιχνίδια σας. Ἐ­σεῖς ἐ­παι­νεῖ­τε τὸν Πα­τρι­άρ­χη καὶ κα­ταγ­γέλ­λε­τε τὴν «Ἀ­κα­δη­μί­α Θε­ο­λο­γι­κῶν Σπου­δῶν Βό­λου» τοῦ Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνα­τί­ου. Ὁ Πα­τρι­άρ­χης ἐ­παι­νεῖ τὸν Περ­γά­μου κ. Ἰ­ω­άν­νη, τὸν Δη­μη­τρι­ά­δος καὶ τὸν Μεσ­ση­νί­ας. Ἐ­σεῖς συλ­λει­τουρ­γεῖ­τε μὲ τὸν Μεσ­ση­νί­ας καὶ δέ­χε­σθε στὴν μη­τρό­πο­λη Πει­ραι­ῶς τὸν Δη­μη­τρι­ά­δος, ποὺ βρα­βεύ­ει τὸν Περ­γά­μου. Ὁ Σύ­ρου συμ­προ­σεύ­χε­ται μὲ τὸν πα­πι­κὸ ἐ­πί­σκο­πο Σύ­ρου, τὸν ὁ­ποῖ­ον ἐ­σεῖς κα­τη­γο­ρεῖ­τε μὲ σκλη­ρὲς ἐκ­φρά­σεις, ἀλ­λὰ συλ­λει­τουρ­γεῖ­τε μὲ τὸν Σύ­ρου. Ὁ Μεσ­ση­νί­ας ὑ­βρί­ζει τὴν Ἱ­ε­ρὰν Σύ­νο­δον, χα­ρα­κτη­ρί­ζει ἀ­να­κοι­νω­θέν της ὡς «τὸν ἐ­πί­λο­γο ἑ­νὸς “πα­ρά­λο­γου μο­νό­πρα­κτου”­»! Ὁ Γλυ­φά­δος Παῦ­λος ὑ­πε­ρα­μύ­νε­ται τοῦ θε­σμοῦ τῆς Δι­αρ­κοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου, καὶ λέ­γει στὸν Μεσ­ση­νί­ας: δὲν ἐ­πι­τρέ­πε­ται νὰ «μᾶς κά­νε­τε κου­ρέ­λι­α καὶ νὰ μᾶς βρί­ζε­τε». Με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τό, ἡ Σύ­νο­δος ἀ­παλ­λάσ­σει τῶν κα­θη­κόν­των του τὸν φί­λο σας Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυσόστομο. Μετὰ ἀπὸ λίγο τὸν ξαναπροσλαμβάνει!!!

Ἀλήθεια, πιό «ἀθώα» παιδικὴ χαρά, πιό τρελὴ «κολοκυθιά», πιό γοητευτικὸ γαϊτανάκι καὶ πιό θλιβερὸ μονόπρακτο, σὲ ποιόν ἄλλο χῶρο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν δικό σας (πού ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ὀνομάζεται Ἱερά Σύνοδος) παίζεται;

«Εἰ­ρή­σθω δὲ ἐν τῷ ση­μεί­ῳ τού­τῳ ὅ­τι ἀν­θρω­πί­νως ἐ­πει­δὴ καὶ δι’ αὐ­τὸ μὲ κα­τη­γο­ρεῖ­τε, χρε­ω­στῶ ἰ­δι­αι­τέ­ραν εὐ­γνω­μο­σύ­νην εἰς τὸ πρό­σω­πον τοῦ Πα­να­γι­ω­τά­του Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ.κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου δι­ό­τι με­τὰ τῆς Ἁ­γί­ας καὶ Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου μὲ ἐ­ξέ­λε­ξαν Ἐ­πί­σκο­πον Χρι­στι­α­νου­πό­λε­ως με­τὰ πρό­τα­σιν τοῦ Σεβ. Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Αὐ­στρα­λί­ας κ.κ. Στυ­λι­α­νοῦ, χω­ρὶς νὰ ἔ­χω δι­α­κο­νή­σει ἐ­π’ ἐ­λά­χι­στον εἰς τὸν Πάν­σε­πτον Οἰ­κου­με­νι­κὸν Πα­τρι­αρ­χεῖ­ον καὶ ἐ­πι­προ­σθέ­τως, ὅ­τε δι­ερ­ρά­γη ἡ κα­νο­νι­κή μου σχέ­σις με­τὰ τῆς Ἱ. Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῆς Αὐ­στρα­λί­ας ἐ­χο­ρη­γή­θη μοι Κα­νο­νι­κὸν Ἀ­πο­λυ­τή­ρι­ον δι­ὰ τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν τῆς Ἑλ­λά­δος ἐξ ἧς προ­ερ­χό­μην καὶ σή­με­ρον ἠ­λε­ή­θην ὑ­πὸ τοῦ Δο­μή­το­ρος Αὐ­τῆς Κυ­ρί­ου νὰ ἔ­χω τὴν δυ­να­τό­τη­τα ἀρ­θρώ­σε­ως ἐ­πι­στη­ρι­κτι­κοῦ λό­γου τῆς ἀ­μω­μή­του ἡ­μῶν Πί­στε­ως».

Γι­α­τί, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ρί­χνε­τε τό­σο χα­μη­λὰ τὸ ἐ­πί­πε­δο τῆς συ­ζη­τή­σε­ως; Γι­α­τί δι­α­στρέ­φε­τε τὰ πράγ­μα­τα, χρε­ώ­νον­τάς μας γι­ὰ πράγ­μα­τα ποὺ δὲν κά­να­με; Ἀ­σφα­λῶς γι­ὰ νὰ ἀ­πο­προ­σα­να­το­λί­σε­τε τὴ συ­ζή­τη­ση. Ἰ­σχυ­ρί­ζε­σθε ἀ­να­κρι­βῶς, ὅ­τι σᾶς κα­τη­γο­ροῦ­με, ἐ­πει­δὴ δεί­χνε­τε ἀν­θρώ­πι­νη εὐ­γνω­μο­σύ­νη στὸν κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο, ποὺ σᾶς ἐ­ξέ­λε­ξε Ἐ­πί­σκο­πο. Πα­ρα­κο­λου­θή­σα­με κι ἐ­μεῖς στὸ δι­α­δί­κτυ­ο δι­ά­φο­ρες ἀ­ναρ­τή­σεις γι­ὰ τὸν πα­ρά­ξε­νο ἢ πε­ρι­πε­τει­ώ­δη τρό­πο ἀ­να­δεί­ξε­ώς σας σὲ Ἐ­πί­σκο­πο, ἀλ­λὰ ἐ­πει­δὴ ἀ­πο­φεύ­γου­με νὰ ἀ­σχο­λού­μα­στε μὲ γε­γο­νό­τα ποὺ δὲν μπο­ροῦ­με νὰ ἐ­λέγ­ξου­με, μεί­να­με μὲ τὶς ἀ­πο­ρί­ες μας καὶ οὐ­δό­λως ἀ­σχο­λη­θή­κα­με μ’ αὐ­τὴν τὴν πα­ρά­με­τρο. Ὅ­λη μας ἡ ἀ­γω­νί­α βρί­σκε­ται στὰ θέ­μα­τα τῆς Πί­στε­ως. Οἱ ἀν­θρώ­πι­νες φι­λί­ες σας, λοι­πόν, καὶ ἡ εὐ­γνω­μο­σύ­νη, ἔ­δει νὰ μὴ μπαί­νουν ἐμ­πό­δι­ο γι­ὰ νὰ κα­ταγ­γεί­λε­τε, ὄ­χι μό­νο τοὺς Μα­σό­νους ἢ τὴν βα­σί­λισ­σα τῆς Ἀγ­γλί­ας, ἀλ­λὰ καὶ ἐ­κεί­νους τοὺς συ­νε­πι­σκό­πους σας ποὺ ἐμ­φα­νί­ζον­ται «ὡς προ­βα­τό­σχη­μοι λύ­κοι καὶ κα­τα­τρώ­γουν τὰ ποί­μνι­α τοῦ Χρι­στοῦ». Ἂν ὁ χα­ρα­κτῆ­ρας σας εἶ­ναι τό­σο εὐ­αί­σθη­τος, καὶ ἡ εὐ­αι­σθη­σί­α αὐ­τὴ σᾶς ἐμ­πο­δί­ζει νὰ κά­νε­τε τὸ κα­θῆ­κον σας, κα­νεὶς δὲν σᾶς ἀ­ναγ­κά­ζει νὰ πα­ρα­μεί­νε­τε Ἐ­πί­σκο­πος καὶ μά­λι­στα ἀ­γω­νι­στὴς καὶ μπρο­στά­ρης στὸν ἀ­γῶ­να κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ.

«Κρί­νον­τες καὶ αὖ­θις κα­τ’ ὄ­ψιν μὲ αἰ­τι­ᾶ­σθε ὡς συ­νι­ε­ρουρ­γή­σαν­τα με­τὰ τῶν Σεβ. Μη­τρο­πο­λι­τῶν Σύ­ρου κ. Δω­ρο­θέ­ου καὶ Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σο­στό­μου. Ἀ­γνο­εῖ­τε ὅ­μως ὅ­τι με­τὰ τῶν συγ­κε­κρι­μέ­νων Μη­τρο­πο­λι­τῶν συν­δέ­ο­μαι ἀρ­ρή­κτως με­τὰ δε­σμῶν φι­λί­ας καὶ ἀ­γά­πης συ­νυ­πη­ρε­τή­σας με­τ’ αὐ­τῶν ἐν τοῖς Γρα­φεί­οις τῆς Ἱ. Συ­νό­δου ἐ­πὶ ἱ­κα­νὰ ἔ­τη καὶ προ­σέ­τι, ὅ­τι ὁ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Σύ­ρου κ. Δω­ρό­θε­ος ἐ­προ­μά­χη­σε καὶ ἐ­πρω­το­στά­τη­σε εἰς τὴν ἔκ­δο­σιν τοῦ ἀ­να­κοι­νω­θέν­τος τῆς Ἱ. Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος τοῦ Ὀ­κτω­βρί­ου 2010 ὅ­ταν δι­ά­φο­ροι φω­ναὶ ἐ­πε­δί­ω­κον τὴν κα­τα­δί­κην μου καὶ τῶν συ­νυ­πο­γρα­ψάν­των Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων τὴν «Ὁ­μο­λο­γί­αν πί­στε­ως κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ». Ὁ δὲ Σεβ. Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σό­στο­μος δι­ε­κή­ρυ­ξε ἐν Συ­νό­δῳ τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας ὅ­τι ὁ Πα­πι­σμὸς τυγ­χά­νει αἵ­ρε­σις καὶ κα­κο­δο­ξί­α καὶ ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ εἰς τὸ τε­θὲν θέ­μα τῆς δι­η­ρη­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας ἐν Συ­νό­δῳ καὶ πά­λιν δι­ε­κή­ρυ­ξε τὴν πί­στιν του εἰς τὴν Μί­αν, Ἁ­γί­αν, Κα­θο­λι­κὴν καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κὴν Ἐκ­κλη­σί­αν. Ὀ­φεί­λω δὲ νὰ δι­ευ­κρι­νή­σω ὅ­τι ἡ φι­λί­α καὶ ἡ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ κοι­νω­νί­α με­τὰ τῶν ἀ­δελ­φῶν Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων δὲν μοῦ κλεί­ουν τὸ στό­μα ὡς εὐ­χε­ρῶς ἐκ τῶν κει­μέ­νων μου ἐμ­φαί­νε­ται».

1. Δὲν τὸ ἀ­γνο­οῦ­με κα­θό­λου, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε· τὸ γνω­ρί­ζου­με πο­λύ κα­λά. Ἀλ­λὰ μὲ λύ­πη μας δι­α­πι­στώ­νου­με ὅ­τι βά­ζε­τε τοὺς δι­α­προ­σω­πι­κοὺς δε­σμοὺς φι­λί­ας καὶ ἀ­γά­πης πά­νω ἀ­πὸ τὴν Πί­στη καὶ τὸν Χρι­στό. Κι ὅ­μως, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἀ­κό­μα κι αὐ­τοὶ οἱ ἀρ­χαῖ­οι, πα­ρό­λο ποὺ δὲν γνώ­ρι­ζαν ἀ­κό­μα τὴν παν-Ἀ­λή­θει­α, τὸν Χρι­στό, εἶ­χαν κα­τα­νο­ή­σει ὅ­τι ἡ φι­λί­α δὲν μπαί­νει πάνωἀ­πὸ τὴν ἀ­λή­θει­α, καὶ γι’ αὐ­τὸ μὲ τὸ στό­μα τοῦ Ἀν­τι­φά­νη εἶ­χαν δι­α­τυ­πώ­σει τὸ ἀ­ξί­ω­μα: «Φί­λος μὲν ὁ Πλά­των, φιλ­τά­τη δὲ ἡ ἀ­λή­θει­α». Ὁ δὲ Κύ­ρι­ος μᾶς ἐ­δί­δα­ξε: «εἰ δὲ ὁ ὀ­φθαλ­μός σου ὁ δε­ξι­ὸς σκαν­δα­λί­ζει σε, ἔ­ξε­λε αὐ­τὸν καὶ βά­λε ἀ­πὸ σοῦ· συμ­φέ­ρει γάρ σοι ἵ­να ἀ­πό­λη­ται ἓν τῶν με­λῶν σου καὶ μὴ ὅ­λον τὸ σῶ­μά σου βλη­θῇ εἰς γέ­εν­ναν» (Ματθ. ε΄ 29). Ἀ­κό­μα εἶ­πε: «Ὁ φι­λῶν υἱ­ὸν ἢ θυ­γα­τέ­ρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος.­.. καὶ πᾶς ὃς ἀ­φῆ­κεν οἰ­κί­ας ἢ ἀ­δελ­φοὺς ἢ ἀ­δελ­φὰς .­..ἢ τέ­κνα ἢ ἀ­γροὺς ἕ­νε­κεν τοῦ ὀ­νό­μα­τός μου, ἑ­κα­τον­τα­πλα­σί­ο­να λή­ψε­ται» (Ματθ. ι΄ 37, ιθ΄ 29).

Ἐ­σεῖς ἐ­πι­μέ­νε­τε νὰ ἐ­παι­νεῖ­τε εὐ­γνω­μό­νως τὸν Πα­τρι­άρ­χη Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο, νὰ ὑ­πο­στη­ρί­ζε­τε καὶ νὰ συλ­λει­τουρ­γεῖ­τε μὲ τοὺς δού­ρει­ους ἵπ­πους καὶ τὶς κερ­κό­πορ­τες τοῦ Βα­τι­κα­νοῦ στὴν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος, τὸν Μεσ­ση­νί­ας, τὸν Δη­μη­τρι­ά­δος καὶ τὸν Σύ­ρου, ὑ­πεν­θυ­μί­ζον­τάς μας ὡς δείγ­μα­τα Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, τὶς τα­κτι­κὲς πα­ρα­πλα­νη­τι­κὲς κι­νή­σεις τους, καὶ ἀ­δι­α­φο­ρών­τας ἢ ἀ­πο­κρύ­πτον­τας εὐ­σχή­μως τὴν οὐ­σί­α: ὅ­τι αὐ­τοὶ συμ­προ­σεύ­χον­ται μὲ εἰ­δω­λο­λά­τρες, Πα­πι­κοὺς καὶ Ἀγ­γλι­κα­νούς· δι­α­τυ­πώ­νουν αἱ­ρε­τι­κὲς δι­δα­σκα­λί­ες, τὶς ὁ­ποῖ­ες σκο­πί­μως δὲν ἀ­νε­σκευ­ά­ζουν· ἀ­πει­λοῦν καὶ ὑ­βρί­ζουν συ­νε­πι­σκό­πους τους ποὺ τοὺς ὑ­πο­δει­κνύ­ουν τὴν ἐ­κτρο­πή τους ἀ­πὸ τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α. Καὶ κα­τό­πιν ἰ­σχυ­ρί­ζε­σθε ὅ­τι ἀ­γω­νί­ζε­σθε κα­τὰ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἐκ­φω­νών­τας ἄ­κα­πνα καὶ ἀ­νί­σχυ­ρα «ἀ­να­θέ­μα­τα». Ἄλ­λη μι­ὰ φο­ρὰ σᾶς πα­ρα­κα­λοῦ­με νὰ μᾶς πλη­ρο­φο­ρή­σε­τε: ἂν δὲν εἶ­ναι αὐ­τοὶ Οἰ­κου­με­νι­στές, τό­τε ποι­οί ἄλ­λοι εἶ­ναι; Ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμὸς δι­α­κι­νεῖ­ται ἀ­πὸ φαν­τά­σμα­τα καὶ ἐ­ξω­γή­ϊ­νους; Γι­ὰ ἀ­νύ­παρ­κτους αἱ­ρε­τι­κοὺς ὑ­πο­γρά­ψα­τε τὴν «Ὁ­μο­λο­γί­α Πί­στε­ως κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ»;

Νά, λοι­πόν, ποὺ δὲν «θέ­λε­τε» νὰ τὸ πα­ρα­δε­χθεῖ­τε· ἐ­πει­δὴ ἔ­χε­τε τέ­τοι­ους «φί­λους» τὸ στό­μα σας ἔ­χει πά­θει ἀγ­κύ­λω­ση, καὶ ἐ­νῶ κατονομάζει τό­σους ἄλ­λους, γι’ αὐ­τοὺς τὸ ἔ­χε­τε κλει­στό!

2. Θὰ σᾶς κουράσω, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀ­σχο­λη­θῶ λί­γο πε­ρισ­σό­τε­ρο μὲ τὸ καί­ρι­ο θέ­μα τοῦ Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυσόστομου. Τὴν αἱρετική του διδασκαλία περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας (ποὺ ποτὲ δὲν ἀνήρεσε) καὶ τὴ διαμάχη του μὲ τὸν Κυθήρων. Μᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νε­τε ὅ­τι ὁ Μεσ­ση­νί­ας δι­όρ­θω­σε τὸ λά­θος του. Γρά­φε­τε ὅ­τι, ὅ­πως «ἐ­δή­λω­σαν ἀμ­φό­τε­ροι, τὸ ἀ­να­φυ­ὲν θέ­μα ἔ­λη­ξεν θε­τι­κῶς, τοῦ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σο­στό­μου δη­λώ­σαν­τος τὴν κα­τὰ πάν­τα ὀρ­θό­δο­ξον πί­στιν αὐ­τοῦ δι­ὰ τὴν ἀ­δι­αί­ρε­τον ὀν­το­λο­γί­αν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας» καὶ ὅ­τι «ὁ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σό­στο­μος ἐν Συ­νό­δῳ τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας ἔ­χει δι­α­κη­ρύ­ξει .­..ὅ­τι “ὁ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμός εἶ­ναι αἵ­ρε­σις καί ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἐ­κτρο­πή"­».

Δὲν μᾶς ἐ­ξη­γή­σα­τε, ὅ­μως, γι­α­τὶ ὁ λα­λί­στα­τος Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σό­στο­μος Σαβ­βᾶ­τος, ἔ­χει στό­μα γι­ὰ νὰ ὑ­βρί­ζει τὴν Ἱ. Σύ­νο­δον (κα­τὰ τὸν Γλυ­φά­δας κ. Παῦ­λο), ἀλ­λὰ δὲν εἶ­χε στό­μα γι­ὰ νὰ δι­ορ­θώ­σει ἀν­τρί­κι­α καὶ αὐ­το­προ­σώ­πως, ὅ­σα αἱ­ρε­τι­κὰ εἶ­πε καὶ ἔ­γρα­ψε ἐ­πα­νει­λημ­μέ­νως; Ὅ­ταν κα­τη­γο­ρή­θη­κε ἐ­πὶ αἱ­ρέ­σει, καὶ με­τὰ τὸν θό­ρυ­βο ποὺ ξε­ση­κώ­θη­κε, ἐ­πα­νε­λάμ­βα­νε ἀ­με­τα­νό­η­τα τὴν αἱ­ρε­τι­κὴ δι­α­κή­ρυ­ξή του καὶ ἔ­δω­σε τὴν τε­λι­κή του ἀ­πάν­τη­ση στὸν κ. Τσε­λεγ­γί­δη (ποὺ ὡς σή­με­ρα ἰ­σχύ­ει, ἀ­φοῦ ὁ ἴ­δι­ος δὲν τὴν ἀ­ναί­ρε­σε) γρά­φων: «Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, εἶ­ναι Μί­α καὶ Ἀ­δι­αί­ρε­τη, πρὶν τὸ σχί­σμα, σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη», δι­α­βε­βαι­ώ­νων ψευ­δῶς: «Με­τὰ τὸ σχί­σμα, οὐ­δέ­πο­τε ὑ­πῆρ­ξε στὴν Ἀ­να­το­λὴ ἡ ἀν­τί­λη­ψη ὅ­τι ὑ­πάρ­χει Μί­α Ἐκ­κλη­σί­α ὡς ὑ­περ­κεί­με­νη ὅ­λων τῶν ἄλ­λων ἐ­πὶ μέ­ρους Ἐκ­κλη­σι­ῶν».

Ἀ­φοῦ, λοι­πόν, ἔ­γρα­ψε καὶ ἐ­πέ­μει­νε ἐ­πὶ χρό­νι­α στὶς αἱ­ρε­τι­κὲς θέ­σεις του, καὶ προ­σέ­βα­λε συναδέλφους του, καὶ ὕ­βρι­σε (ὑ­πο­στη­ρί­ζον­τας τὶς θέ­σεις αὐ­τὲς) τὸν Μη­τρο­πο­λί­τη Κυ­θή­ρων κ. Σε­ρα­φεὶμ καὶ τὸν κα­θη­γη­τὴ κ. Δη­μή­τρι­ο Τσε­λεγ­γί­δη, γι­α­τί με­τὰ ἀ­πὸ τό­σο σά­λο ποὺ δη­μι­ούρ­γη­σε, δὲν εἶ­χε τὴν ἀν­δρεί­α καὶ τὴν εὐ­θύ­τη­τα νὰ δι­ορ­θώ­σει δη­μό­σι­α, ὅ­σα δη­μό­σι­α δί­δα­ξε καὶ ἔ­πρα­ξε; Πο­νη­ρό­τα­τη αὐ­τὴ ἡ ἐ­νέρ­γει­ά του. Τὸ ἔ­κα­νε καὶ γι­ὰ νὰ μὴν ἐ­κτε­θεῖ, καὶ γι­ὰ νὰ μπο­ρεῖ στὸ μέλ­λον νὰ πεῖ, ὅ­τι ἐ­γὼ δὲν ἐν­νο­οῦ­σα αὐ­τό, ἀλ­λὰ ἐ­κεῖ­νο! Τοῦ­το ὑ­παι­νίσ­σε­ται ὁ π. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης, (ἀν­τί­θε­τος μὲ τὴν δι­κή σας κά­λυ­ψη πρὸς τὸν φί­λο σας Μεσ­ση­νί­ας), ἀλ­λὰ καὶ ὁ ἴ­δι­ος ὁ Κυ­θή­ρων, τοῦ ὁ­ποί­ου πα­ρου­σι­ά­σα­τε (στὸ κεί­με­νό σας) τὸ τμῆμα τῆς δηλώσεώς του ποὺ σᾶς βοηθοῦσε νὰ «ἀθώσετε» τὸν Μεσσηνίας, δηλαδὴ τὴν μι­σή .­..ἀ­λή­θει­α!

Ὅ­μως ὁ Κυ­θή­ρων, ὁ ὁ­ποῖ­ος πι­έ­σθη­κε «ἀ­φό­ρη­τα» γι­ὰ μι­ὰ συμ­φι­λί­ω­ση, δη­λώ­νει καὶ κάποια ἄλ­λα ση­μαν­τι­κὰ στοι­χεῖ­α, τὰ ὁ­ποῖ­α ἐ­σεῖς ἀ­πο­σι­ω­πή­σα­τε. (Στὴν γραμμὴ τοῦ Κυθήρων κινεῖται καὶ ὁ π. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης, τοῦ ὁ­ποί­ου θὰ πα­ρα­θέ­σου­με κεί­με­να στὴ συ­νέ­χει­α).

Γρά­φει ὁ Κυ­θή­ρων κ. Σε­ρα­φείμ, ὅ­τι τὸ θέ­μα δὲν πρέ­πει νὰ θε­ω­ρη­θεῖ λῆ­ξαν, ὅ­τι αὐ­τὸς ὁ τρό­πος δι­ορ­θώ­σε­ως δὲν ἦταν ὁ Κα­νο­νι­κός!­!! Ἀ­πο­τε­λοῦν βέ­βαι­α (οἱ ἐ­ξη­γή­σεις ποὺ δό­θη­καν με­τα­ξὺ αὐ­τοῦ καὶ τοῦ Μεσ­ση­νί­ας), ἕ­να κα­λὸ βῆ­μα, λέγει, τὸ ὁ­ποῖ­ον «δύ­να­ται νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σῃ ὑ­λι­κὸν πρὸς πα­ρο­χὴν συγ­κε­κρι­μέ­νων ἐ­ξη­γή­σε­ων καὶ ἄρ­σιν προ­σω­πι­κῶν κρί­σε­ων, εἰ­κα­σι­ῶν ἤ δι­α­φό­ρων ὑ­πο­νοι­ῶν». Θε­ω­ρεῖ ὅ­μως, ὅ­τι «τὸ ἰ­δα­νι­κὸν καὶ τὸ δε­ον­το­λο­γι­κὸν θὰ ἦ­το ὁ ἴ­δι­ος ὁ Σεβ. Μεσ­ση­νί­ας νὰ ἐκ­θέ­σῃ γρα­πτῶς τὰς ὡς ἄ­νω δο­θεί­σας προ­φο­ρι­κὰς ἐ­ξη­γή­σεις του, αἱ ὁ­ποῖ­αι καὶ θὰ ἀ­πε­τέ­λουν ἐ­πα­νόρ­θω­σιν τῶν ὑ­π' αὐ­τοῦ ἐ­πι­σή­μως γρα­φέν­των. Οὐ­δό­λως συμ­φέ­ρει νὰ αἰ­ω­ρῶν­ται ὅ­λα αὐ­τά, τὰ ὁ­ποῖ­α ἀ­πο­βαί­νουν εἰς βά­ρος τῆς Ἀ­νω­τά­της ἡ­μῶν Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Ἀρ­χῆς καὶ ἡ­μῶν τῶν ἀ­να­μει­χθέν­των εἰς τὴν ὑ­πό­θε­σιν αὐ­τὴν Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων, ὅ­ταν καὶ δη­μο­σί­ως, δι­ὰ τοῦ τύ­που, γί­νον­ται σχό­λι­α πε­ρὶ “κου­κου­λώ­μα­τος”, πε­ρὶ ἀ­με­τα­θέ­του ἐμ­μο­νῆς εἰς τὸ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κὸν ἀ­τό­πη­μα, ἢ πε­ρὶ ἐν­δε­χο­μέ­νης ὑ­πα­να­χω­ρή­σε­ως καὶ ἐγ­κα­τα­λεί­ψε­ως τοῦ ἀ­γω­νι­στι­κοῦ με­τώ­που πρὸς ἀ­πο­φυ­γὴν ποι­νι­κῆς δι­ώ­ξε­ως (­!­!­!­)» (Ἐ­πι­στο­λὴ Κυ­θή­ρων πρὸς Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πον, ἀ­ριθ. πρωτ.: 1049, 10/11/2010).

Ἐ­πει­δή, λοι­πόν, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, κα­τη­γο­ρη­θή­κα­τε κι ἐ­σεῖς ὅ­τι συμ­βά­λα­τε στὸ «κου­κού­λω­μα» τοῦ θέ­μα­τος, γι’ αὐ­τὸ ἔ­πρε­πε νὰ μὴν ἀ­πο­κρύ­ψε­τε τὴν πα­ρα­πά­νω σημαντικότατη πα­ρά­γρα­φο τοῦ κει­μέ­νου τοῦ Κυ­θή­ρων.

Τὸ ἀ­κό­μα φο­βε­ρό­τε­ρον, ποὺ δεί­χνει ὅ­τι βο­η­θή­σα­τε στὸ κου­κού­λω­μα ἑ­νὸς αἱ­ρε­τί­ζον­τος, εἶ­ναι ἡ πα­ρα­κά­τω γε­μά­τη νό­η­μα ση­μεί­ω­ση τοῦ Κυ­θή­ρων, ὅ­τι ὁ Μεσ­ση­νί­ας κυ­ρι­ο­λε­κτι­κὰ ἐ­κλι­πα­ροῦ­σε νὰ ἐ­πέλ­θη συμ­βι­βα­σμός, χω­ρὶς ὁ ἴ­δι­ος νὰ κα­τα­δι­κά­σει τὴν αἱ­ρε­τι­κὴ πε­ρὶ «δι­η­ρη­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας» δι­δα­σκα­λί­α του: «Ἰ­δι­αι­τέ­ραν αἴ­σθη­σιν προ­ε­κά­λε­σε εἰς τὸν ὑ­πο­γρά­φον­τα ἡ ἐ­πί­μο­νος θέ­σις τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του (Μεσ­ση­νί­ας) ὅ­τι δὲν θὰ δυ­νη­θῇ νὰ ἐ­πι­στρέ­ψῃ εἰς τὴν Θε­ό­σω­στον Ἐ­παρ­χί­αν του, ἐ­ὰν δὲν ἀ­πο­κα­τα­στα­θῇ πλή­ρως ὑ­πὸ τῆς ΔΙΣ ὡς πρὸς τὸ  Ὀρ­θό­δο­ξον πε­ρὶ Ἐκ­κλη­σί­ας φρό­νη­μά του»!

Καὶ γι­ὰ νὰ μὴ νο­μι­σθεῖ ὅ­τι αὐ­τὰ ποὺ πα­ρα­θέ­του­με καὶ ζη­τᾶ­με εἶ­ναι προ­σω­πι­κὲς μό­νο ἀ­πό­ψεις θὰ πα­ρα­πέμ­ψου­με στὸν π. Θε­ό­δω­ρο Ζή­ση, ποὺ ὡς κα­θη­γη­τὴς Πα­τρο­λο­γί­ας γνω­ρί­ζει ἄ­ρι­στα τὰ θέ­μα­τα αὐ­τά· ὁ π. Θε­ό­δω­ρος εἶ­πε καὶ ἔ­γρα­ψε τὰ ἑ­ξῆς:

«Γι­ὰ τὴν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κὴ πα­ρέκ­κλι­ση τοῦ Μεσ­ση­νί­ας» ποὺ βρί­σκε­ται «στὰ ὅ­ρι­α τῆς αἱ­ρέ­σε­ως …ἔ­πρε­πε νά λά­βει θέ­ση ἡ ῾Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς ῾Ι­ε­ραρ­χί­ας (Ι.Σ.Ι.­)… Αὐ­τὸ γι­ὰ λό­γους ποὺ δὲν γνω­ρί­ζου­με δὲν ἔ­γι­νε· ἴ­σως δι­ό­τι ἐ­κρί­θη ὅ­τι ἡ ὀρ­θο­δο­ξοῦ­σα πλει­ο­νό­της τῶν ἀρ­χι­ε­ρέ­ων θὰ κα­τέ­φε­ρε γι­ὰ δε­ύ­τε­ρη φο­ρὰ ἰ­σχυ­ρό πλῆγ­μα ἐ­ναν­τί­ον τῶν Οἰ­κου­με­νι­στῶν.­.. Ἡ λα­κω­νι­κὴ ἀ­πό­φα­ση τῆς Συ­νό­δου ποὺ ὑ­πο­βι­βά­ζει τὴν δογ­μα­τι­κὴ πα­ρέκ­κλι­ση σὲ προ­σω­πι­κή δι­έ­νε­ξη δύ­ο ἐ­πι­σκό­πων προ­κα­λεῖ πολ­λὰ ἐ­ρω­τη­μα­τι­κὰ καὶ ἀ­πο­ρί­ες.­.. Ἀ­πο­κή­ρυ­ξε τὴν πλά­νη ὁ Μεσ­ση­νί­ας δη­μο­σί­ως; Ποι­ές ἦ­σαν, ἔ­πει­τα, οἱ  "δο­θεῖ­σες ἑ­κα­τέ­ρω­θεν ἐ­ξη­γή­σεις"; ᾿Ε­τη­ρή­θη­σαν πρα­κτι­κά, κα­τε­γρά­φη­σαν τὰ ἐ­ξη­γη­θέν­τα; …δι­ό­τι, ἂν μὲν εἶ­ναι ἐ­παρ­κεῖς, θὰ πα­ύ­σει τὸ σκάν­δα­λο»· δι­α­φο­ρε­τι­κὰ θὰ σκαν­δα­λί­ζει «πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, δι­ό­τι (θὰ) ἐμ­φα­νί­ζει καὶ τοὺς συ­νο­δι­κοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς ἢ νὰ συμ­φω­νοῦν πρὸς τὶς θέ­σεις τοῦ Μεσ­ση­νί­ας ἢ νὰ δι­στά­ζουν νὰ λά­βουν τὰ προ­βλε­πό­με­να ἀ­πὸ τοὺς ἱ­ε­ροὺς κα­νό­νες μέ­τρα»· ἔτ­σι ὅ­μως, «ἁ­πλῶς κου­κου­λώ­νουν τὸ θέ­μα» (Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος, 29/10/2010).

Βλέ­πε­τε, λοι­πόν, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι ἐ­ξη­γεῖ­τε τὰ πράγ­μα­τα κα­τὰ τὸ δο­κοῦν ἢ τὸ συμ­φέ­ρον σας; Ἀν­τι­λαμ­βά­νε­σθε, ὅ­τι τὰ πραγ­μα­τι­κὰ πε­ρι­στα­τι­κὰ σᾶς ἐκ­θέ­τουν ἀ­νε­πα­νόρ­θω­τα; Βγή­κα­τε «αὐ­το­βού­λως» νὰ ὑ­πο­στη­ρί­ξε­τε, ὄ­χι τὴν Πί­στη, ἀλ­λὰ τὸν φί­λο σας κ. Σαβ­βᾶ­το, ἐ­νῶ ἦ­ταν γνω­στὸ ὅ­τι στὰ Μ.Μ.Ε. (κα­τὰ τὸν Κυ­θή­ρων) «γί­νον­ται σχό­λι­α πε­ρί “κου­κου­λώ­μα­τος”, πε­ρί ἀ­με­τα­θέ­του ἐμ­μο­νῆς εἰς τὸ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κὸν ἀ­τό­πη­μα, ἤ πε­ρὶ ἐν­δε­χο­μέ­νης ὑ­πα­να­χω­ρή­σε­ως καὶ ἐγ­κα­τα­λεί­ψε­ως τοῦ ἀ­γω­νι­στι­κοῦ με­τώ­που πρὸς ἀ­πο­φυ­γὴν ποι­νι­κῆς δι­ώ­ξε­ως(­!­!­!­)­». Καὶ τὸν ὑποστηρίξατε, ἐ­νῶ σᾶς ἦ­ταν γνω­στὴ ἡ κα­τά­θε­ση κατοχυρωμένης Μη­νυ­τη­ρί­ου Ἀ­να­φο­ρᾶς κα­τὰ τοῦ Μεσ­ση­νί­ας ἀ­πὸ τὴν Ἕ­νω­σή μας (ΦΕΚΦ).  (Ἢ μήπως, τὸν ὑποστηρίξατε καὶ γιὰ νὰ θαφτεῖ μιὰ καὶ καλή, στὸ βάθος τῶν ἑρμαρίων τῆς Ἱ. Συνόδου, ἡ Μηνυτήριος Ἀναφορά μας;).

Ὁ Μεσ­ση­νί­ας, λοι­πόν, δὲν ἤ­θε­λε νὰ ἀρ­νη­θεῖ ὅ­σα εἶ­πε, γι­α­τὶ δὲν θέ­λει νὰ ἀρ­νη­θεῖ τὸ ρό­λο τοῦ δού­ρει­ου ἵπ­που ποὺ ἔ­χει ἀ­να­λά­βει· ἔ­πρε­πε δέ, νὰ ἀ­πο­δρά­σει ἀ­πὸ τὸν ἀ­σφυ­κτι­κὸ κλοι­ὸ ποὺ γύ­ρω του εἶ­χε δη­μι­ουρ­γη­θεῖ. Κι ἐ­σεῖς, ποὺ μέ­σα στὴν Σύ­νο­δο εἴ­χα­τε, γι­ὰ τοὺς λό­γους σας, .­..ἐ­ναν­τι­ω­θεῖ στὶς αἱ­ρε­τί­ζου­σες θέ­σεις του, τώ­ρα ὑ­πο­κύ­ψα­τε στὸν τῆς φι­λί­ας λό­γο, καὶ τὸν ἀ­θω­ώ­σα­τε, τὸν ἐ­πι­σκε­φθή­κα­τε στὴν Κα­λα­μά­τα, σᾶς ἐ­πι­σκέ­φθη­κε στὸν Πει­ραι­ᾶ, συμ­προ­σευ­χη­θή­κα­τε, συλ­λει­τουρ­γή­σα­τε· τὸν ἀ­πο­δώ­σα­τε δη­λα­δὴ καὶ πά­λι «ὀρ­θό­δο­ξο ποι­με­νάρ­χη στὴν θε­ό­σω­στη ἐ­παρ­χί­α του» καὶ στὴν κοι­νω­νί­α, ὅ­πως συ­νέ­βη καὶ μὲ τὸν Σύ­ρου καὶ τὸν Δη­μη­τρι­ά­δος. (Τὰ κα­τὰ τῶν Οἰ­κου­με­νι­στῶν ἀ­να­θέ­μα­τα, λοι­πόν, ἐ­ναν­τί­ον ποί­ων ἐ­κτο­ξεύ­θη­καν; Ἐ­ναν­τί­ον ἀνυπάρκτωνν αἱ­ρε­τι­κῶν; Θέ­α­τρο, δι­ὰ τὸ «θε­α­θῆ­ναι τοῖς ἀν­θρώ­ποις»­;­).

Καὶ τὰ θε­ω­ρεῖ­τε δι­και­ο­λο­γη­μέ­να ὅ­λα αὐ­τά, ἀ­φοῦ γι­ὰ σᾶς ἡ φι­λί­α εἶ­ναι πά­νω ἀ­πὸ τὴν Πί­στη· ὅ­πως δη­λώ­σα­τε: «πέ­ραν τῶν ἀ­νω­τέ­ρω πο­λυ­ση­μάν­των χρε­ω­στῶ νὰ εἴ­πω ὅ­τι συν­δέ­ο­μαι ἀ­πὸ τρι­α­κον­τα­ε­τί­ας με­τὰ τοῦ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σο­στό­μου συ­νυ­πη­ρε­τή­σας με­τ’ αὐ­τοῦ ἐν τοῖς Γρα­φεί­οις τῆς Ἱ. Συ­νό­δου καὶ ὅ­τι ἀν­τα­πέ­δω­κα κα­θη­κόν­τως καὶ ἀ­δελ­φι­κῶς τὴν ἰ­δι­κήν του εἰς τὰ ἡ­μέ­τε­ρα τα­πει­νὰ ὀ­νο­μα­στή­ρι­α εὐ­χα­ρι­στι­α­κήν με­το­χήν»­!­!! (Ἐ­πι­στο­λή σας, ἀ­ριθμ. πρωτ. 1585, 23/11/2010, «Πρὸς Γε­ώρ­γι­ον Ζερ­βόν», Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος).

Καὶ με­τὰ ταῦ­τα, ὁ Μεσ­ση­νί­ας (καὶ ὁ Σύ­ρου καὶ ὁ Δη­μη­τρι­ά­δος) συ­νέ­χι­σαν καὶ συ­νε­χί­ζουν τὸν φι­λο­πα­πι­κό, οἰ­κου­με­νι­στι­κὸ καὶ συγ­κρη­τι­στι­κὸ ἔρ­γο τους ἀ­νε­νό­χλη­τοι! Τί κι ἂν κα­τα­θέ­σα­τε τὴν μαρ­τυ­ρί­α σας πε­ρὶ τοῦ Μεσ­ση­νί­ας δι­ὰ τὴν «κα­τὰ πάν­τα ὀρ­θό­δο­ξον πί­στιν αὐ­τοῦ δι­ὰ τὴν ἀ­δι­αί­ρε­τον ὀν­το­λο­γί­αν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»; Τί κι ἂν μᾶς με­τα­φέ­ρα­τε τὴν ἀ­φε­ρέγ­γυ­α προ­φο­ρι­κὴ δή­λω­ση τοῦ Μεσ­ση­νί­ας πὼς θε­ω­ρεῖ αἵ­ρε­ση τὸν Πα­πι­σμό, ἀ­σφα­λῶς καὶ τὸν Προ­τε­σταν­τι­σμό; Αὐ­τὲς οἱ ἀ­νε­πί­ση­μες, μέ­σῳ τρί­των, δι­α­βε­βαι­ώ­σεις εἶ­ναι λό­γι­α τοῦ ἀ­έ­ρα· ἀ­πέ­χουν πα­ρα­σάγ­γας ἀ­πὸ τὴν Πα­τε­ρι­κὴ γραμ­μὴ πε­ρὶ με­τα­νοί­ας καὶ ἀ­πο­κη­ρύ­ξε­ως τῆς αἱ­ρέ­σε­ως ἀ­πὸ τὸν ἴ­δι­ο τὸν αἱ­ρε­τί­ζον­τα, ὅ­πως σχε­δὸν ἀ­μέ­σως ἀ­πέ­δει­ξαν τὰ γε­γο­νό­τα.

Με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο δηλαδή, 28/11/10, ὁ Μεσ­ση­νί­ας, κα­τὰ τὴν Κυ­ρι­α­κά­τι­κη Θ. Λει­τουρ­γί­α στὸν ἱ. Ν. Ἁγ. Δη­μη­τρί­ου, συμ­προ­σευ­χή­θη­κε μὲ τὸν κ. Ρό­ου­αν Οὐ­ί­λι­αμς, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­χει τοὺς πα­ρα­κά­τω ἀ­ξι­ο­ζή­λευ­τους τί­τλους: εἶ­ναι ὁ ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Καν­τέρ­μπου­ρυ (τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν Ἀγ­γλι­κα­νῶν), εἶ­ναι νε­ο­πα­γα­νι­στὴς Δρυ­ΐ­δης (εἰ­δω­λο­λά­τρης), ἀ­πο­δέ­χε­ται τὶς χει­ρο­το­νί­ες ὁ­μο­φυ­λό­φι­λων ἐ­πι­σκό­πων, καὶ «ὅ­πως φαί­νε­ται.­.. (εἶ­ναι) καὶ ἐ­ξέ­χον στέ­λε­χος τῆς ἀν­τί­χρι­στης πα­ναί­ρε­σης τῆς "Νέ­ας Ἐ­πο­χής"» (k­l­a­s­s­i­k­o­p­e­r­i­p­t­o­si.b­l­o­g­s­p­ot.gr/2012/03/g­ay-t­w­i­t­t­er.h­t­ml). Τί τοῦ κο­στί­ζει, λοι­πόν, τοῦ κ. Σαβ­βά­του, νὰ κα­τα­δι­κά­ζει μὲν τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς «γι­ὰ τὰ μά­τι­α τοῦ κό­σμου», χρησιμοποιώντας πρὸς τοῦτο τὸ Ὑμέτερον ἀντι-οἰκουμενιστικὸν στόμα  (ἀ­φοῦ ἐ­σεῖς προ­σφερ­θή­κα­τε νὰ τὸν δι­ευ­κο­λύ­νε­τε), νὰ συμ­προ­σεύ­χε­τε δὲ μὲ αὐ­τοὺς τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς ποὺ «κα­τα­δι­κά­ζει»;

Νὰ μᾶς συγ­χω­ρή­σε­τε ποὺ θὰ σκα­λί­σου­με λί­γο πα­ρα­πά­νω καὶ ἐ­πώ­δυ­να τὴν μνή­μη σας, προ­κει­μέ­νου νὰ ἐ­πα­να­φέ­ρει καὶ ἕ­να ἄλ­λο πε­ρι­στα­τι­κὸ ποὺ συν­δέ­ε­ται μὲ τὸν Μεσ­ση­νί­ας, τὸ ὁ­ποῖ­ο (φαν­τά­ζο­μαι) ὅ­τι ἡ ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στι­κὴ σας συ­νεί­δη­ση θὰ τὸ ἔ­χει ἀ­πω­θή­σει στὰ ἐν­δό­τε­ρα στρώ­μα­τα τοῦ ἀ­συ­νει­δή­του σας. Κι αὐ­τὸ τὸ γε­γο­νὸς εἶ­ναι ἐν­δει­κτι­κὸ τῆς ἀ­δι­α­φο­ρί­ας Ὑ­μῶν καὶ τῆς Ἱ. Συ­νό­δου, ποὺ ἐ­πέ­τρε­ψε καὶ ἐ­πι­τρέ­πει στὸν Μεσ­ση­νί­ας νέ­α θρα­σύ­τα­τη ἐ­πί­δει­ξη ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ἀ­μο­ρα­λι­σμοῦ.

Συγ­κε­κρι­μέ­να, στὶς 3/3/2011 κα­τα­δι­κά­σα­τε μὲ σκλη­ροὺς τό­νους καὶ μὲ αἰχ­μη­ρὲς ἐκ­φρά­σεις τὴν πα­ρου­σί­α­ση, ποὺ πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τὴν 31 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2011 στὴν Ἀ­θή­να, ἑ­νὸς πα­πι­κοῦ βι­βλί­ου μὲ τί­τλο: «Σύ­νο­ψη τῆς κοι­νω­νι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας». Κα­το­νο­μά­σα­τε δὲ τὸν κα­θο­λι­κὸ ἐ­πί­σκο­πο Σύ­ρου, τὸν καρ­δι­νά­λι­ο κ. R­e­n­a­to R­a­f­a­e­le M­a­r­t­i­no, κι ἕ­ναν πο­λι­τι­κὸ ἐ­πι­στή­μο­να, οἱ ὁ­ποῖ­οι πα­ρου­σί­α­σαν τὸ βι­βλί­ο. Ὅ­λως τυ­χαῖ­α, ὅ­μως, ξε­χά­σα­τε νὰ κα­τα­δι­κά­σε­τε καὶ νὰ ἀ­να­φέ­ρε­τε τὸ ὄ­νο­μα κά­ποι­ου ἄλ­λου, ποὺ κι αὐ­τὸς πα­ρου­σί­α­σε στὴν ἴδια ἐκδήλωση, τὸ ἴ­δι­ο πα­πι­κὸ βι­βλί­ο ἐκ­θει­ά­ζον­τάς το! Γι­α­τί τὸν ξε­χά­σα­τε; Δι­ό­τι ἦ­ταν ὁ φί­λος σας μη­τρο­πο­λί­της Μεσ­ση­νί­ας κ. Σαβ­βᾶ­τος!­ (a­m­en.gr/i­n­d­ex.p­hp?m­od=n­e­ws&op=a­r­t­i­c­le&a­id=4759).

Γι­α­τί, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, τέ­τοι­α ὀ­φθαλ­μο­φα­νὴς ὑ­πο­κρι­σί­α; Κα­τα­δι­κά­σα­τε τοὺς Πα­πι­κοὺς πα­ρου­σι­α­στὲς τοῦ βι­βλί­ου (κά­τι ποὺ δὲν σᾶς κό­στι­ζε τί­πο­τα, ἀλ­λὰ σᾶς ἀ­νε­δεί­κνυ­ε ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στὴ καὶ Πα­πο­φά­γο), τὴ στιγ­μὴ ποὺ οἱ ἄν­θρω­ποι αὐ­τοὶ τὴν δου­λει­ά τους κά­να­νε, ἀ­φοῦ μά­λι­στα βρῆ­καν συμ­πα­ρα­στά­τη στὴν προ­πα­γάν­δα τους τὸν κ. Χρυ­σό­στο­μο Σαβ­βᾶ­το. Ὁ κ. Χρυ­σό­στο­μος, ὅ­μως, τί δου­λει­ὰ εἶ­χε σ’ αὐ­τὴν τὴν πα­ρου­σί­α­ση; Κι ἀφοῦ σᾶς ἐνόχλησε αὐτὴ ἡ παρουσίαση καὶ ἀντιδράσατε καταγγέλωντας τὴν ἐνέργειά τους αὐτή, πό­σο περισσότερο ἔ­πρε­πε νὰ κα­τα­δι­κά­σε­τε τὸν «ὀρθόδοξο» ἐπίσκοπο κ. Σαββᾶτο ποὺ συμμετεῖχε καὶ τὴν ἐπευλόγησε;

Ἀλ­λὰ ἐ­σεῖς, πά­λι τὸν κα­λύ­ψα­τε, πα­ρό­λο ποὺ ἔμ­με­σα ἐ­πα­νέ­λα­βε τὴν αἱ­ρε­τι­κὴ θε­ω­ρί­α του πε­ρὶ «δι­η­ρη­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας»! Πα­ρου­σι­ά­ζον­τας δηλαδὴ τὸ βι­βλί­ο, εἶ­πε ὅ­τι αὐ­τὸ ἀ­πο­τε­λεῖ «μι­ὰ κοι­νὴ προ­σπά­θει­α τῶν χρι­στι­α­νι­κῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν, γι­ὰ νὰ μπο­ρέ­σουν ὅ­λες μα­ζὶ νὰ δώ­σουν τὸ μή­νυ­μα στὸ σύγ­χρο­νο εὐ­ρω­παῖ­ο ἄν­θρω­πο ὅ­τι δὲν εἶ­ναι μό­νος του, ὅ­τι δί­πλα του ὑ­πάρ­χει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ὡς Σῶ­μα Χρι­στοῦ»! Ἡ Μί­α (Ὀρ­θό­δο­ξη) Ἐκ­κλη­σί­α δη­λα­δή, ποὺ τώ­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, ἀλ­λὰ μα­ζὶ μὲ τὶς Δυ­τι­κὲς αἱ­ρε­τι­κὲς ὁ­μο­λο­γί­ες μπο­ροῦν νὰ ἀ­πο­τε­λοῦν (κα­τὰ τὸν Μεσ­ση­νί­ας) τὸ ὁ­λο­κλη­ρω­μέ­νο «Σῶ­μα Χρι­στοῦ!»

Γι­α­τί, λοι­πόν, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἀ­φή­σα­τε στὸ ἀ­πυ­ρό­βλη­το τὸν Μεσ­ση­νί­ας; Γιατί ἐξαντλήσατε τοὺς πολεμικούς σας μύδρους μόνον ἐναντίον τῶν ἑτέροδοξων Οἰκουμενιστῶν; Δὲν γνωρίζετε ὅτι οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι καὶ ὕπουλοι Οἰκουμενιστὲς εἶναι οἱ «ὀρθόδοξοι»; Γιατί τοὺς καλύπτετε;

Ἀλήθεια, ξέρετε νὰ τιμᾶτε τοὺς φίλους σας! Ἀλλά, εἶναι δυνατὸν νὰ τιμᾶτε καὶ τὴν Ἐκκλησία Του μὲ αὐτοὺς τοὺς ἐπαμφοτερισμούς σας;

«Ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ τέ­λος εἰς τὸ θέ­μα τῆς ἀ­παν­τή­σε­ώς μου εἰς τὸν Θε­ο­λό­γον κ. Πα­να­γι­ώ­την Ἀν­δρι­ό­που­λον δι­ὰ τὴν ὑ­πὸ τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ. Μη­τρο­πό­λε­ως βρά­βευ­σιν τῆς Ὑ­με­τέ­ρας Ἐλ­λο­γι­μό­τη­τος οὐ­δό­λως ἐ­ψεύ­σθην ἢ ἐ­δι­και­ο­λο­γή­θην δῆ­θεν «συλ­λη­φθεὶς κλέ­πτων ὀ­πώ­ρας» ἀλ­λὰ εἶ­πον τὴν ἀ­λή­θει­αν δι­ό­τι δὲν συμ­φω­νῶ οὐ­δό­λως μὲ τὰ ἀ­να­φε­ρό­με­να κα­κό­δο­ξα εἰς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν πε­ρι­ο­δι­κὴν ἔκ­δο­σιν πε­ρὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως δι­ὰ τῶν ὁ­ποί­ων προ­βάλ­λε­ται ὁ ὁ­σι­ολ. Μο­να­χὸς Εὐ­θύ­μι­ος Τρι­κα­μη­νᾶς, ὅ­στις πα­ρερ­μη­νεύ­ει ἀ­πο­λύ­τως τὸν 15ον Κα­νό­να τῆς Πρω­το­δευ­τέ­ρας Συ­νό­δου τῆς ἐ­πὶ Μ. Φω­τί­ου συγ­κλη­θεί­σης ὅ­πως εἰς λί­αν ἐμ­πε­ρι­στα­τω­μέ­νη με­λέ­την τοῦ Γρα­φεί­ου ἐ­πὶ τῶν Αἱ­ρέ­σε­ων καὶ Πα­ρα­θρη­σκει­ῶν τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ. Μη­τρο­πό­λε­ως ἀ­πο­δει­κνύ­ε­ται καὶ τὴν ὁ­ποί­αν συ­νυ­πο­βάλ­λω ὀ­λί­γον πρὸ τῆς ἐκ­δό­σε­ως καὶ κυ­κλο­φο­ρή­σε­ως αὐ­τῆς».

1. Εἶ­ναι ἀ­ξι­ο­δά­κρυ­τος ἡ στά­ση σας, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε. Ὄ­χι μό­νον εἴ­πα­τε «ἀ­να­κρί­βει­ες», ἀλ­λὰ δι­και­ο­λο­γεῖ­σθε μὲ νέ­ες «ἀ­να­κρί­βει­ες». Κα­λέ­σα­τε νὰ βρα­βεύ­σε­τε τὸν κ. Λαυ­ρέν­τι­ο Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, ἐ­νῶ γνω­ρί­ζα­τε πο­λὺ κα­λὰ ὅ­τι ὡς πρό­ε­δρος τῆς «Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως “Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος”» καὶ ὡς ἐκ­δό­της τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος» δη­μο­σί­ευ­σε κεί­με­να, τὰ ὁ­ποῖ­α μὲ εὐ­πρέ­πει­α πε­ρι­εῖ­χαν τὶς ἴ­δι­ες θέ­σεις ποὺ καὶ τώ­ρα ἔ­χου­με γι­ὰ τὴ στά­ση σας πρὸς τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμὸ καὶ τὸν ἡ­γέ­τη του Πα­τρι­άρ­χη Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο. Γνω­ρί­ζα­τε πο­λύ κα­λά, ὅ­τι ἐ­φαρ­μό­ζου­με ὀρ­θο­δό­ξως τὸν Ι­Ε΄ Κα­νό­να τῆς Πρω­το­δευ­τέ­ρας Συ­νό­δου καὶ δὲν ἔ­χου­με κα­μί­α σχέ­ση μὲ τὶς Πα­λαι­ο­η­με­ρο­λο­γι­τι­κὲς πα­ρα­τά­ξεις, ἀλ­λὰ ὅ,τι κά­νου­με τὸ κά­νου­με στὰ πλαί­σι­α τῆς «Μί­ας, Ἁ­γί­ας, Κα­θο­λι­κῆς καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας». Γνω­ρί­ζα­τε ὅ­τι αὐ­τὴν τὴν θέ­ση πε­ρὶ τοῦ ἐ­πι­τρε­πτοῦ του­λά­χι­στον τῆς ἀ­πο­τει­χί­σε­ως (ὄ­χι τοῦ ὑ­πο­χρε­ω­τι­κοῦ, ποὺ ἐ­μεῖς Ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κὰ ὑ­πο­στη­ρί­ζου­με κι ἐ­σεῖς ἀν­τι-Πα­τε­ρι­κὰ ἀ­πορ­ρί­πτε­τε) τὶς ἀ­πο­δε­χό­ταν καὶ ὁ π. Ἐ­πι­φά­νι­ος Θε­ο­δω­ρό­που­λος. Γνω­ρί­ζα­τε, ἐ­πί­σης, καὶ τὶς δι­κές μας θέ­σεις, ἀλ­λὰ καὶ τοῦ π. Εὐ­θύ­μι­ου Τρι­κα­μη­νᾶ πε­ρὶ Δι­α­κο­πῆς Μνη­μο­σύ­νου τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν καὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως. Καὶ ἐ­πει­δὴ τὰ γνω­ρί­ζα­τε ὅ­λα αὐ­τά, μᾶς ἐ­παι­νέ­σα­τε μὲ ἐ­πι­στο­λές σας, καὶ ἐ­μᾶς καὶ τὸν π. Εὐ­θύ­μι­ο, γι­ὰ τὶς θέ­σεις μας αὐ­τές, πα­ρὰ τὴν κά­ποι­α δι­α­φο­ρο­ποί­η­σή σας. Καὶ ἐ­νῶ γνω­ρί­ζα­τε ὅ­λα αὐ­τά, κα­λέ­σα­τε τὸν κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο καὶ τὸν βρα­βεύ­σα­τε.

2. Ὅ­μως,  ὁ κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο «χά­λα­σε» τὸ ἐν­τέ­χνως στη­μέ­νο σκη­νι­κό (­!) μὲ τὴν ὁ­μο­λο­γι­α­κὴ ἀν­τι­φώ­νη­ση ποὺ ἔ­κα­νε ὅ­ταν τὸν πα­ρα­ση­μο­φο­ρή­σα­τε στὸν Πει­ραι­ᾶ· ἀν­τι­φώ­νη­ση ποὺ δὲν ἀνα­μέ­να­τε νὰ κάνει, ἀ­φοῦ μὲ αὐ­τὴν ὁ κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο εὐ­χα­ρί­στη­σε μέ­σα στὸν Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸ Ἱ­ε­ρὸ Να­ὸ τῆς Ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος Πει­ραι­ῶς τὸν δι­ω­κό­με­νο «ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος κλη­ρι­κὸ Εὐ­θύ­μι­ο Τρι­κα­μη­νᾶ», καὶ ταυ­τό­χρο­να κα­τα­φέρ­θη­κε «ἀ­νοιχ­τὰ ἐ­ναν­τί­ον τοῦ συ­νε­πι­σκό­που» σας, «Μη­τρο­πο­λί­του Δη­μη­τρι­ά­δος Ἰ­γνα­τί­ου καὶ τῆς "πα­ναι­ρε­τι­κῆς Ἀ­κα­δη­μί­ας Θε­ο­λο­γι­κῶν Σπου­δῶν τοῦ Βό­λου" καὶ ἀ­νέ­φε­ρε εὐ­θαρ­σῶς ὅ­τι πρέ­πει νὰ γί­νει δι­α­κο­πὴ μνη­μό­νευ­σης τῶν Οἰ­κου­με­νι­στῶν», ὅ­πως δη­μο­σί­ευ­σε (9/3/2012) τὴν εἴ­δη­ση ὁ πα­τρι­αρ­χι­κὸς κ. Ἀν­δρι­ό­που­λος στὸ ἱ­στο­λό­γι­ό του, ἀ­σκών­τας ὀ­ξεί­α κρι­τι­κὴ εἰς βά­ρος σας γι’ αὐ­τὴ τὴ βρά­βευ­ση τοῦ ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στῆ.

Συ­νει­δη­το­ποι­ών­τας ὅ­τι γί­νε­ται εὐ­ρύ­τε­ρα γνω­στὴ αὐ­τὴ ἡ ἐ­νέρ­γει­ά σας, ὅ­τι ἡ Πα­τε­ρι­κὴ θέ­ση πε­ρὶ «Δι­α­κο­πῆς Μνη­μο­νεύ­σε­ως» τῶν Οἰ­κου­με­νι­στῶν Πα­τρι­αρ­χῶν καὶ Ἐ­πι­σκό­πων, ποὺ ἔ­θι­ξε ὁ κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, ὑ­περ­βαί­νει τὴν ἀ­νέ­ξο­δη καὶ ἀ­δι­έ­ξο­δη ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στι­κὴ φι­λο­λο­γί­α σας, φοβούμενος ὅ­τι θὰ «χρε­ω­θεῖ­τε» τὶς Ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κὲς αὐ­τὲς θέ­σεις ποὺ δὲν «θέ­λε­τε» νὰ ἐ­πω­μι­σθεῖ­τε, καὶ οἱ ὁ­ποῖ­ες στε­νο­χω­ροῦν σφό­δρα τοὺς ἐ­νοί­κους τοῦ Φα­να­ρί­ου, ἀ­πο­στεί­λα­τε ἐ­πι­στο­λὴ στὸν κ. Ἀν­δρι­ό­που­λο, καὶ προ­σπα­θών­τας νὰ δι­α­σκε­δά­σε­τε τὶς ἐν­τυ­πώ­σεις, δι­α­φο­ρο­ποι­η­θή­κα­τε καὶ με­τα­βά­λα­τε τὸ ὅ­λο νό­η­μα τῶν λε­χθέν­των σας καὶ τῶν πρα­χθέν­των σας. Συγ­κε­κρι­μέ­να:

α) Εἴ­χα­τε πεῖ βρα­βεύ­ον­τας τὸν κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, ὅ­τι «ἀ­νέ­λα­βε μέ­γι­στον ἔρ­γον πνευ­μα­τι­κῆς ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς, ἀ­νι­δρύ­σας τὴν Φι­λορ­θό­δο­ξον Ἕ­νω­σιν “Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος”. Ὡς ἐκ­δό­της δέ, πε­ποι­κιλ­μέ­νος μὲ τὸ τά­λαν­τον τῆς ἀ­γά­πης πρὸς τὸν Θε­ὸν καὶ τὴν γνῶ­σιν, ἐκ­δί­δει πλει­ά­δα θε­ο­φι­λῶν ὀρ­θο­δό­ξων βι­βλί­ων καὶ ἐ­νι­σχύ­ει τὸν πνευ­μα­τι­κὸν ἀ­γῶ­να κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ». Γι’ αὐ­τὸ τι­μοῦ­με καὶ προ­βάλ­λου­με τὰ πρό­σω­πά τους (συ­νε­χί­σα­τε) «εἰς τὴν πα­νορ­θό­δο­ξον συ­νεί­δη­σιν δι­ὰ νὰ γί­νουν, τὰ πρό­σω­πα αὐ­τὰ (μα­ζί βρα­βεύ­τη­καν ὁ π. Γε­ώρ­γι­ος Με­ταλ­λη­νὸς καὶ ὁ π. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης), φω­τει­νοὶ ὁ­δο­δεῖ­κτες καὶ ὁ­ρό­ση­μα.­.. στὴν ἀλ­λοί­ω­σι τοῦ ὀρ­θο­δό­ξου φρο­νή­μα­τος καὶ στὴν ἔκ­πτω­σι καὶ στὴν ἀ­πο­μεί­ω­σι τῆς Ἀ­λη­θεί­ας τοῦ ζῶν­τος Θε­οῦ».

β) Καὶ ἐ­νῶ αὐ­τὰ εἴ­πα­τε κα­τὰ τὴν βρά­βευ­ση, ὅταν δεχθήκατε τὴν κριτικὴ ἀπὸ τὸν κ. Ἀν­δρι­ό­που­λο, μετατρέψατε τὸ σκεπτικὸ γιὰ τὴν βράβευση καὶ γρά­ψα­τε: «Τέ­λος ἡ βρά­βευ­σις τοῦ κ. Λαυ­ρεν­τί­ου ντέ Τζι­όρ­τζι­ο, Προ­έ­δρου τῆς Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως ”Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος” ἐ­γέ­νε­το δι­ὰ τὸ ἐκ­δο­τι­κό του ἔρ­γο ὑ­πὲρ τῶν ἁ­γί­ων καὶ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων καὶ δὲν ὁ­δη­γεῖ ἀ­να­πο­δρά­στως στὴν ἀ­πο­δο­χὴ ὅ­λων τῶν ἀ­πό­ψε­ων αὐ­τοῦ. Ἀ­σφα­λῶς ἡ μνη­μό­νευ­σις τοῦ ὀ­νό­μα­τος τοῦ ὁ­σι­ο­λο­γι­ω­τά­του μο­να­χοῦ π. Εὐ­θυ­μί­ου Τρι­κα­μη­νᾶ ἐμ­πί­πτει στὸ δι­καί­ω­μα ἐ­λευ­θέ­ρας ἐκ­φρά­σε­ως τοῦ ὡς εἴ­ρη­ται» (14/3/2012, h­t­tp:­//w­ww.a­m­en.gr/i­n­d­ex.p­hp?m­od=n­e­ws&op=a­r­t­i­c­le&a­id=8715).

γ) Στὴν ἐ­πι­στο­λὴ τέ­λος, ποὺ μᾶς στεί­λα­τε, πα­ρου­σι­ά­ζε­τε ἕ­να ἄλ­λο πρό­σω­πο, ἐ­ναν­τι­ώ­νε­στε στὸν ἑ­αυ­τό σας καὶ τὸν ἀ­ναι­ρεῖ­τε (ἢ μᾶλ­λον, δεί­χνε­τε τὸν πραγ­μα­τι­κό ἑ­αυ­τό σας) δι­α­τυ­πώ­νον­τας ἄλ­λες θέ­σεις. Γρά­φε­τε:

«­.­..δὲν συμ­φω­νῶ οὐ­δό­λως μὲ τὰ ἀ­να­φε­ρό­με­να κα­κό­δο­ξα εἰς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν πε­ρι­ο­δι­κὴν ἔκ­δο­σιν πε­ρὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως δι­ὰ τῶν ὁ­ποί­ων προ­βάλ­λε­ται ὁ ὁ­σι­ολ. Μο­να­χὸς Εὐ­θύ­μι­ος Τρι­κα­μη­νᾶς, ὅ­στις πα­ρερ­μη­νεύ­ει ἀ­πο­λύ­τως τὸν 15ον Κα­νό­να τῆς Πρω­το­δευ­τέ­ρας Συ­νό­δου.­.­.­».

Ὁποί­α ὑ­πο­κρι­σί­α καὶ ὁ­ποῖ­ον θέ­α­τρον! Ἀ­φοῦ δὲν συμ­φω­νού­σα­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, γι­ὰ ὅ­σα ἐ­πὶ σει­ρὰ ἐ­τῶν γρά­φου­με στὸ πε­ρι­ο­δι­κό, γι­α­τὶ βρα­βεύ­σα­τε τὸν κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο; Ἂν ἦ­ταν κα­κό­δο­ξα τὰ πε­ρὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως, γι­α­τὶ ὁ­μι­λή­σα­τε στὴν βρά­βευ­ση γι­ὰ τὸ «μέ­γι­στον ἔρ­γον πνευ­μα­τι­κῆς ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς» τοῦ «Κο­σμᾶ Φλα­μι­ά­του», ὁ ὁ­ποῖ­ος «ἐ­νι­σχύ­ει τὸν πνευ­μα­τι­κὸν ἀ­γῶ­να κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ»; Ἡ κα­τ’ ἐ­σᾶς «κα­κο­δο­ξί­α» μας, ἐ­νι­σχύ­ει τὸν ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στι­κὸ ἀ­γῶ­να; Συ­νει­δη­το­ποι­εῖ­τε τί κά­νε­τε καὶ τί λέ­τε; Ἀ­φοῦ εἶ­ναι κα­κό­δο­ξα τὰ πε­ρὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως, πῶς δι­και­ο­λο­γεῖ­ται ἡ ἀ­πο­στο­λὴ συγ­χα­ρη­τη­ρί­ων εὐ­χῶν, τὶς ὁ­ποῖ­ες ἀ­πο­στεί­λα­τε δυ­ὸ φο­ρές: καὶ στοὺς ἀ­πο­τει­χι­σθέν­τες, καὶ στὸν π. Εὐ­θύ­μι­ο (πα­ρό­λες τὶς ἐ­πι­φυ­λά­ξεις ποὺ τὶς συ­νό­δευ­αν); Νὰ σᾶς τὰ θυ­μή­σου­με, γι­α­τὶ θὰ μᾶς τρε­λά­νε­τε, κα­τὰ τὸ δὴ λε­γό­με­νον.

i. Ὅ­ταν σᾶς ἀ­πο­στεί­λα­με τὸ φυλ­λά­δι­ον πε­ρὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως, μᾶς ἀ­παν­τή­σα­τε (ἀ­ριθμ. πρωτ. 385-1/4/2011): «φι­λα­δέλ­φως προ­ά­γο­μαι ὅ­πως συγ­χα­ρῶ ὑ­μᾶς δι­ὰ τὸ ἀ­γω­νι­στι­κὸν φρό­νη­μα.­.. καὶ δι­ὰ τὴν ὑ­με­τέ­ραν κρα­ται­ὰν ἀ­γά­πην εἰς τὴν Ἀ­δι­αί­ρε­τον, Ἀ­και­νο­τό­μη­τον, Ὀρ­θό­δο­ξον, Κα­θο­λι­κὴν τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­αν. Τα­πει­νῶς ὅ­μως φρο­νῶ ὅ­τι τὰς ὑ­πὲρ τῆς πί­στε­ως ἐ­νερ­γεί­ας ἡ­μῶν δέ­ον ὅ­πως δι­έ­πη ἡ ἁ­γί­α δι­ά­κρι­σις, ὡς ἔ­χω καὶ ἑ­τέ­ραν φο­ρὰν δη­λώ­σει ἕ­νε­κεν τῆς με­τα­βο­λῆς τῆς οἰ­κου­μέ­νης εἰς μι­κρὸν χω­ρί­ον ἐ­πι­βάλ­λει, δι­ὰ νὰ τύ­χουν ἐ­φαρ­μο­γῆς τὰ ὑ­πὸ τοῦ Ι­Ε΄ Θεί­ου Κα­νό­νος τῆς Ἁ­γί­ας Πρω­το­δευ­τέ­ρας ἐν Κων/πό­λει συ­νελ­θού­σης Συ­νό­δου, τὸ οὐ­σι­ῶ­δες στοι­χεῖ­ον τῆς δη­μο­σί­ᾳ καὶ γυ­μνῇ τῇ κε­φα­λῇ ἐ­π' Ἐκ­κλη­σί­ᾳ κη­ρύ­ξε­ως αἱ­ρέ­σε­ως ὡς ἀ­ναμ­φι­βό­λως εἶ­ναι ὁ συγ­κρη­τι­στι­κὸς οἰ­κου­με­νι­σμὸς νὰ εἶ­ναι ἡ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io. Ἑ­πο­μέ­νως δι­ὰ τὴν ἀ­πο­τεί­χι­σιν πρὸ συ­νο­δι­κῆς δι­α­γνώ­μης δὲν ἀρ­κοῦν μό­νον αἱ φαι­δρε­πί­φαι­δροι, ἀ­νε­πέ­ρει­στοι καὶ ἐν τέ­λει βλα­κώ­δεις δη­λώ­σεις ὑ­πε­ρο­χι­κῶν προ­σώ­πων ἐκ σκο­πι­μο­τή­των, ἰ­δι­ο­τε­λεί­ας, ἀ­βρο­φρο­σύ­νης ἢ ἄλ­λης τι­νὸς εὐ­τε­λοῦς αἰ­τί­ας γε­νό­με­ναι. Κα­τὰ ταῦ­τα ἀ­κρα­δάν­τως πι­στεύ­ω, ὅ­τι κα­τὰ Θε­ὸν ἀ­ρε­στὴ τυγ­χά­νει ἡ ὑ­με­τέ­ρα ἀ­γω­νι­στι­κό­της καὶ ὁ ἔ­λεγ­χος ποὺ ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κῶς ἀ­σκεῖ­τε ἀλ­λὰ φο­βοῦ­μαι ὅ­τι ἡ συγ­κε­κρι­μέ­νη κί­νη­σις πη­γά­ζει ἐξ ὑ­περ­βά­λον­τος ζή­λου».

ii. Στὶς 14/2/2012 στεί­λα­τε ἐ­πι­στο­λὴ (ἀ­ριθ. Πρωτ. 202) στὸν π. Εὐ­θύ­μι­ο Τρι­κα­μη­νᾶ, δι­ὰ τῆς ὁ­ποί­ας τὸν συγ­χαί­ρε­τε γι­ὰ τὸ βι­βλί­ον του, πα­ρό­λο ποὺ ἀ­πε­δεί­κνυ­ε μὲ τὸ βι­βλί­ο αὐ­τό, ὅ­τι ἡ ἀ­πο­τεί­χι­ση ὄ­χι μό­νο ἐ­πι­τρέ­πε­ται, ἀλ­λ’ ἐ­πι­βάλ­λε­ται! Γρά­φα­τε: «ἐκ­φρά­ζω Ὑ­μῖν τὴν ἀ­πέ­ραν­τον εὐ­γνω­μο­σύ­νην μου καὶ τὰς θερ­μο­τά­τας συγ­χα­ρη­τη­ρί­ους προσ­ρή­σεις δι­ὰ τὴν ἐ­ξαί­ρε­τον, ἐκ­πλη­κτι­κὴν καὶ πο­λυ­δά­πα­νον ἐξ ὀρ­θο­δό­ξου ἐ­πό­ψε­ως Ὑ­με­τέ­ραν ἐρ­γα­σί­αν. Με­τὰ βα­θυ­τά­του αἰ­σθή­μα­τος συγ­κι­νή­σε­ως δι­ὰ τὸν Ὑ­μέ­τε­ρον πνευ­μα­τι­κὸν κό­πον καὶ τὴν ὀ­τρη­ρὰν καὶ ἐρ­γώ­δη Ὑ­με­τέ­ραν ὑ­πε­ρά­σπι­σιν τῆς κα­νο­νι­κῆς ἀ­λη­θεί­ας δέ­ο­μαι τοῦ Δο­μή­το­ρος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Κυ­ρί­ου, ὅ­πως κα­τα­στέ­φῃ τὴν Ὑ­με­τέ­ραν Ὁ­σι­ο­λο­γι­ό­τη­τα καὶ πλου­σί­ως εὐ­λο­γεῖ αὐ­τήν».

Βέ­βαι­α, κι ἐ­δῶ, ἐ­πα­να­λαμ­βά­να­τε στὸ τέ­λος τῆς ἐ­πι­στο­λῆς τὶς γνωστὲς ἐ­πι­φυ­λά­ξεις, οἱ ὁ­ποῖ­ες εἶ­ναι θε­ο­λο­γι­κῶς ἀ­στή­ρι­κτες καὶ λο­γι­κῶς ἀ­σύ­στα­τες. Νομίζω δὲ ὅ­τι, ἡ και­νο­φα­νὴς θέ­ση σας πε­ρὶ τῆς i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io, οὐ­σι­α­στι­κῶς εἶ­ναι ἀν­τι-Ευ­αγ­γε­λι­κὴ καὶ ἀν­τι-Πα­τε­ρι­κή. Γρά­φε­τε: «Πε­ραί­νων ἐ­πι­τρα­πή­τω μοι νὰ εἴ­πω ὅ­τι εἰς τὴν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ἡ ἀ­πο­δο­χὴ αἱ­ρέ­σε­ώς τι­νος συν­δέ­ε­ται ἀρ­ρή­κτως με­τὰ τοῦ κοι­νοῦ πο­τη­ρί­ου καὶ τῆς i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io γε­γο­νὸς ποὺ δὲν ἔ­χουν τολ­μή­σει νὰ ἐ­πι­χει­ρή­σουν ἀ­κό­μη οἱ δύ­στη­νοι οἰ­κου­με­νι­σταί. Συ­νε­πῶς ἡ κα­νο­νι­κὴ ἀ­πο­τεί­χι­σις τα­πει­νῶς φρο­νῶ ὅ­τι πρέ­πει ἀ­κα­ρι­αί­ως νὰ ἐ­πέλ­θῃ ὅ­ταν πραγ­μα­τω­θῇ ἡ ἀ­νω­τέ­ρω προ­ϋ­πό­θε­σις».

Ἔ­χε­τε κα­τα­λά­βει τί ὑ­πο­στη­ρί­ζε­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε; Ὑ­πο­στη­ρί­ζε­τε (ἂν μπο­ρῶ νὰ ἀν­τι­λη­φθῶ τὴ σκέ­ψη σας) ὅ­τι, ὅ­ταν καὶ ἐ­ὰν ὁ Πα­τρι­άρ­χης καὶ οἱ οἰ­κου­με­νί­ζον­τες ἐ­πί­σκο­ποι προ­χω­ρή­σουν εἰς τὴν i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io, δηλ. τὴ συλ­λει­τουρ­γί­α μὲ τοὺς Πα­πι­κούς, τό­τε θὰ δι­α­κό­ψε­τε τὴν ἐ­πι­κοι­νω­νί­α μα­ζί τους! Δηλαδή, ἡ ἕ­ως τώ­ρα πο­ρεί­α τῶν Οἰ­κου­με­νι­στῶν, ὅ­λος αὐ­τὸς ὁ ὀρ­μα­θὸς τῶν αἱ­ρέ­σε­ων, ποὺ κα­λύ­πτουν ὑ­πὸ τὸν πο­λύ­πτυ­χον μαν­δύ­α τους, δὲν ἀ­πο­τε­λοῦν αἰ­τί­α ἀ­πο­τει­χί­σε­ως; Πολλὲς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις τους αὐτές, δὲν ἀ­πο­τε­λοῦν κα­τε­γνω­σμέ­νη αἵ­ρε­ση καὶ δὲν κα­τα­λύ­ουν συγκεκριμένες ἀ­πο­φά­σεις Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων καὶ τὸ Δόγ­μα πε­ρὶ τῆς Μί­ας Ἐκ­κλη­σί­ας, πε­ρὶ τοῦ ἑ­νὸς βα­πτί­σμα­τος; Δὲν κα­τα­πα­τοῦν θεῖ­ες Ἐν­το­λές, δὲν ἔ­χουν ἐ­πι­σύ­ρει ἐ­πὶ τὰς κε­φα­λάς των τὸ «ἀ­νά­θε­μα» πα­ρα­βαί­νον­τας ἐ­πα­νει­λημ­μέ­νως εὐ­αγ­γε­λι­κὲς Ἐν­το­λὲς καὶ Ἱ­ε­ροὺς Κα­νό­νες; Ὅ­λα αὐ­τὰ κα­τὰ τὴν ἄ­πο­ψή σας, δὲν ἀ­πο­τε­λοῦν μέγιστο πρό­βλη­μα; Καὶ αὐ­τὸ ποὺ ἔ­γι­νε στὸ Φα­νά­ρι τὸν Νο­έμ­βρι­ο τοῦ 2006 τί ἦ­ταν; Δὲν ἀ­πο­τε­λοῦν μι­ὰ μί­νι-i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io;

Κά­νε­τε λά­θος, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, θε­ω­ρών­τας ὅ­τι ἡ αἵ­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἔγ­κει­ται μό­νο στὴν ἕ­νω­ση μὲ τοὺς Πα­πι­κούς· ἡ ἕ­νω­ση μὲ Πα­πι­κοὺς καὶ Προ­τε­στάν­τες, ὅ­πως καὶ ἡ Παν­θρη­σκεί­α, εἶ­ναι τὰ ἔ­σχα­τα ση­μεῖ­α, ἡ κορύφωση τοῦ δράματος. Ἀλλοίμον ἂν φτάσουμε ἐκεῖ. Ἐμεῖς, ἐδῶ, μι­λᾶ­με γι­ὰ τὶς προδρομικές, τὶς δι­α­κε­κρι­μέ­νες αἱ­ρέ­σεις ποὺ χρό­νι­α δι­δά­σκουν  ἐν­τὸς  τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου «Μί­ας, Ἁ­γί­ας, Κα­θο­λι­κῆς καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»  Οἰ­κου­με­νι­στὲς Ἐ­πί­σκο­ποι καὶ Πα­τρι­άρ­χες, ὅ­πως τὴν θε­ω­ρί­α τῶν κλά­δων, τὴν βα­πτι­σμα­τι­κὴ θε­ο­λο­γί­α, τὴν θε­ω­ρί­α τῶν δύ­ο πνευ­μό­νων, τὴν θε­ω­ρί­α πε­ρὶ δι­η­ρη­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας. Μιλᾶμε γιὰ  τὴν Ἕ­νω­ση Ὀρ­θο­δό­ξων καὶ Προ­χαλ­κη­δο­νί­ων στὴν ὁποία προέβη τὸ πα­τρι­αρ­χεῖ­ο τῆς Ἀν­τι­ό­χει­ας, καὶ ἡ ὁποία ἐπεβλήθη οὐδεμιᾶς Ἐκκλησίας ἀντιδρούσης, κ.λπ. Καὶ μὲ αὐ­τοὺς τοὺς «ὀρ­θό­δο­ξους» Οἰ­κου­με­νι­στές, ἐ­σεῖς ἔ­χε­τε κοι­νω­νί­α, τοὺς ἀ­θω­ώ­νε­τε, συμ­προ­σεύ­χε­σθε καὶ ἀ­πο­λαμ­βά­νε­τε συ­νε­χῶς τὴν i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io μα­ζί των!­!!

i­ii. Νὰ ἀ­να­φέ­ρου­με, μι­ὰ ἀ­κό­μη ἐ­νέρ­γει­ά σας, ποὺ δυ­στυ­χῶς, σᾶς ἀ­πο­κα­λύ­πτει πλή­ρως, καὶ δεί­χνει τὰ παι­χνί­δι­α σκο­πι­μό­τη­τος ποὺ παί­ζε­τε εἰς βά­ρος μας, ἀλ­λὰ κυ­ρί­ως εἰς βά­ρος τῆς Πί­στε­ως καὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ἐ­νῶ ἡ ἀν­τι­αι­ρε­τι­κὴ ὁ­μά­δα τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς σας, μὲ τοὺς π. Παῦ­λο Δη­μη­τρα­κό­που­λο καὶ π. Ἄγ­γε­λο Ἀγ­γε­λα­κό­που­λο, ἑ­τοί­μα­ζαν ἀρ­νη­τι­κὴ κρι­τι­κὴ γι­ὰ τὸ βι­βλί­ο τοῦ π. Εὐ­θύ­μι­ου Τρι­κα­μη­νᾶ (μᾶς τὸ εἶ­χαν ἀ­ναγ­γεί­λει πρὸ τρι­μή­νου πε­ρί­που), καὶ μό­λις τρεῖς μέ­ρες πρὶν ἀ­να­κοι­νώ­σε­τε ὅ­τι εἴ­μα­στε «κα­κό­δο­ξοι», μᾶς πῆ­ρε τη­λέ­φω­νο ὁ π. Ἄγ­γε­λος καὶ μᾶς ρώ­τη­σε ἂν δε­χό­μα­στε νὰ δη­μο­σι­εύ­σου­με μι­ὰ κρι­τι­κὴ βι­βλί­ου οἰ­κου­με­νι­στὴ ἀ­πὸ τὴ Γερ­μα­νί­α! Ἀ­παν­τή­σα­με θε­τι­κά. Τὴν ἑ­πό­με­νη μέ­ρα μᾶς ἐ­στά­λη ἠ­λε­κτρο­νι­κὰ ἡ κρι­τι­κὴ αὐ­τή.

Τρεῖς μέ­ρες, δηλ. πρὶν δη­μο­σι­ο­ποι­ή­σε­τε τὴν ἀ­πό­φαν­σή σας ὅ­τι «δὲν συμ­φω­νῶ οὐ­δό­λως μὲ τὰ ἀ­να­φε­ρό­με­να κα­κό­δο­ξα εἰς τὴν Ὑ­με­τέ­ραν πε­ρι­ο­δι­κὴν ἔκ­δο­σιν πε­ρὶ ἀ­πο­τει­χί­σε­ως», στεί­λα­τε στὸ κα­θ’ ὑ­μᾶς «κα­κό­δο­ξο» πε­ρι­ο­δι­κό μας πρὸς δη­μο­σί­ευ­ση συ­νερ­γα­σί­α τῆς «Ἀν­τι­αι­ρε­τι­κῆς Ὁ­μά­δας» τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πει­ραι­ῶς!­!!

Πῶς, με­τὰ ἀ­πὸ ὅ­λες αὐ­τὲς τὶς πρὸς τὸν Πρό­ε­δρο τῆς ΦΕΚΦ καὶ τὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος» βρα­βεύ­σεις καὶ ἐ­παί­νους, πα­ρὰ τὶς κά­ποι­ες σας ἐ­πι­φυ­λά­ξεις, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, φτά­σα­τε ἐν­τὸς τρι­ῶν ἡ­με­ρῶν νὰ μᾶς ἐ­ξο­μοι­ώ­νε­τε-ταυ­τί­ζε­τε μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς; Τί ἄλ­λα­ξε μέ­σα σ’ ἕ­να τό­σο μι­κρὸ δι­ά­στη­μα ὀ­λί­γων ὡ­ρῶν; Μή­πως μᾶς ἐ­παι­νέ­σα­τε χω­ρὶς νὰ ξέ­ρε­τε τί γρά­φα­με; Ἀ­σφα­λῶς ὄ­χι, γι­α­τὶ πα­ρα­κο­λου­θού­σα­τε τὰ γρα­πτά μας καὶ μᾶς ἀ­παν­τού­σα­τε δι­ὰ τῶν ἱ­στο­λο­γί­ων, ἀλ­λὰ σᾶς εἴ­χα­με ἀ­να­πτύ­ξει καὶ προ­φο­ρι­κὰ στὴν ἀν­τι­οι­κου­με­νι­στι­κὴ σύ­να­ξη ποὺ πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στὴ Ρί­ζα Αἰ­τω­λο­α­καρ­να­νί­ας τὶς θέ­σεις μας.

3. Τε­λευ­ταῖ­ο ση­μεῖ­ο, μὲ τὸ ὁ­ποῖ­ο θὰ ἀ­σχο­λη­θῶ, εἶ­ναι ἡ ἐ­ναν­τι­ού­με­νη στὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση κα­κό­δο­ξη θέ­ση σας, ὅ­τι «ἡ ἀ­πο­δο­χὴ αἱ­ρέ­σε­ώς τι­νος συν­δέ­ε­ται ἀρ­ρή­κτως με­τὰ τοῦ κοι­νοῦ πο­τη­ρί­ου καὶ τῆς i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io γε­γο­νὸς ποὺ δὲν ἔ­χουν τολ­μή­σει νὰ ἐ­πι­χει­ρή­σουν ἀ­κό­μη οἱ δύ­στη­νοι οἰ­κου­με­νι­σταί»· καὶ ὅ­τι τὸ «κόκ­κι­νο ση­μεῖ­ο» ποὺ θὰ μᾶς ἀ­ναγ­κά­σει στὴν Δι­α­κο­πὴ τοῦ Μνη­μο­σύ­νου εἶ­ναι ἡ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io.

Μὲ τὰ πα­ρα­πά­νω, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, δη­λώ­νε­τε ὅ­τι θε­ω­ρεῖ­τε (ὑ­πὸ τὶς ση­με­ρι­νὲς συν­θῆ­κες) ἀ­πα­γο­ρευ­μέ­νη τὴν ἀ­πο­τεί­χι­ση καὶ τὴν Δι­α­κο­πὴ Μνη­μο­σύ­νου, τὴν στιγ­μὴ ποὺ ἀ­κό­μα καὶ ὁ π. Ἐ­πι­φά­νι­ος τὴν ἐ­πέ­τρε­πε (ὡς προ­αι­ρε­τι­κὴ) πρὶν ἀ­πὸ 40 πε­ρί­που χρό­νι­α, ὅ­ταν ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμὸς ἦ­ταν στὰ σπάρ­γα­να. Ὡς ἐκ τού­του χω­ρὶς κα­μι­ὰ με­λέ­τη, χω­ρὶς πα­ρά­θε­ση πα­τε­ρι­κῶν κει­μέ­νων, μὲ τὴν κα­θε­στω­τι­κὴ-ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τι­κὴ αὐ­θεν­τί­α τοῦ ἐ­πι­σκο­πι­κοῦ ἀ­ξι­ώ­μα­τος, ἀ­πο­φαί­νε­σθε ὅ­τι «ὁ ὁ­σι­ολ. Μο­να­χὸς Εὐ­θύ­μι­ος Τρι­κα­μη­νᾶς, πα­ρερ­μη­νεύ­ει ἀ­πο­λύ­τως τὸν 15ον Κα­νό­να τῆς Πρω­το­δευ­τέ­ρας Συ­νό­δου»! Δύ­ο βι­βλί­α, πλέ­ον τῶν 700 σε­λί­δων, ποὺ ἔ­γρα­ψε ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος, μὲ ἑ­κα­τον­τά­δες χω­ρί­α τῆς Ἁ­γί­ας Γρα­φῆς, τῶν Πα­τέ­ρων καὶ τῶν Ἱ. Κα­νό­νων, ἡ δε­σπο­τι­κὴ ἐ­ξου­σί­α σας μπο­ρεῖ νὰ τὰ δι­α­γρά­φει μὲ μι­ὰ μο­νο­κον­τυ­λι­ά, μὲ μη­δὲν ἐ­πι­χει­ρή­μα­τα καὶ χω­ρὶς νὰ ζη­τά­ει συγ­γνώ­μη ἢ νὰ κοκ­κι­νί­ζει ποὺ πρὶν με­ρι­κοὺς μῆ­νες, γι­ὰ τὰ ἴ­δι­α βι­βλί­α ἔ­στελ­νε συγ­χα­ρη­τή­ρι­α στὸν π. Εὐ­θύ­μι­ο.

Δὲν θὰ πα­ρα­θέ­σω ἐ­δῶ δι­κές μου το­πο­θε­τή­σεις ἢ τοῦ π. Εὐ­θύ­μι­ου. Θὰ προ­σφύ­γω στὸν π. Θε­ό­δω­ρο Ζή­ση, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­να­παύ­τη­κε μὲ τὴν ἐλ­πί­δα πὼς βρῆ­κε στὸ πρό­σω­πό σας τὸν ἀν­τι-οι­κου­με­νι­στὴ ἐ­πί­σκο­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος θὰ ἡ­γη­θεῖ τοῦ ἀ­γῶ­νος· δι­ά­βα­σε μά­λι­στα κι ἕ­να ποί­η­μα, τὸ ὁ­ποῖ­ο σᾶς χα­ρα­κτή­ρι­ζε ὡς τὸ «λι­ον­τά­ρι» τῆς ὀρ­θο­δο­ξί­ας!

Ὁ π. Θε­ό­δω­ρος, λοι­πόν, γνω­ρί­ζον­τας πο­λὺ κα­λά, ὡς κα­θη­γη­τὴς Πα­τρο­λο­γί­ας, ποι­ά εἶ­ναι ἡ θέ­ση τῶν Πα­τέ­ρων σχε­τι­κὰ μὲ τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τι στοὺς αἱ­ρε­τί­ζον­τες «ὀρ­θό­δο­ξους» ἐ­πι­σκό­πους, ἔ­γρα­ψε πολ­λὰ γι­ὰ τὸ θέ­μα αὐ­τὸ κεί­με­να, ἀ­πο­σπά­σμα­τα τῶν ὁ­ποί­ων θὰ σᾶς πα­ρου­σι­ά­σου­με.

α) Στὴ Σχο­λὴ Γο­νέ­ων Κα­τε­ρί­νης (28/3/2011) εἶ­πε καὶ τὰ ἑ­ξῆς:

«Λοι­πόν, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α σή­με­ρα, ἡ οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ Ἐκ­κλη­σί­α, ἡ δι­οι­κοῦ­σα Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι μὲ τὴν πλά­νη. Καὶ νὰ εὐ­χη­θοῦ­με ὁ Θε­ὸς νὰ ἀ­να­δεί­ξει ἐ­πι­σκό­πους …καὶ νὰ ἐ­λευ­θε­ρώ­σει τὴν Ἐκ­κλη­σί­α ἀ­πὸ αὐ­τὴ τὴν πα­ναί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τὶς ἄλ­λες πλά­νες» (a­k­t­i­n­es.b­l­o­g­s­p­ot.c­om/2011/03/b­l­og-p­o­st_3192.h­t­ml).

Ὁ π. Θε­ό­δω­ρος, λοι­πόν (ὁ ὁ­ποῖ­ος «ἀ­γα­θῇ προ­θέ­σει» καυ­χι­έ­ται ὅ­τι στὸ πρό­σω­πό σας βρῆ­κε ἕ­να ἀ­γω­νι­στὴ κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ), βε­βαι­ώ­νει (με­τὰ λό­γου γνώ­σε­ως) ὅ­τι οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἐ­πί­σκο­ποι τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι μὲ τὶς πλά­νες καὶ τὴν αἵ­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ. Κι ἂν (κα­τὰ τὸν π. Θε­ό­δω­ρο) ὑ­πάρ­χουν δε­κά­δες Ἐ­πί­σκο­ποι ποὺ πρω­το­στα­τοῦν, ὑ­πο­θάλ­πουν ἢ ἀ­νέ­χον­ται τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμό, οἱ τρεῖς-τέσ­σε­ρις τοὺς ὁ­ποί­ους ἀ­νέ­φε­ρα πα­ρα­πά­νω, εἶ­ναι τὰ ἀ­ναμ­φι­σβή­τη­τα πρω­το­πα­λί­κα­ρα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ στὴν Ἑλ­λά­δα. Κι ἐ­σεῖς, ἀν­τὶ νὰ ἀ­πο­φεύ­γε­τε τὴν ἐ­πι­κοι­νω­νί­α του­λά­χι­στον με­τὰ τῶν κο­ρυ­φαί­ων Οἰ­κου­με­νι­στῶν ἐ­πι­σκό­πων, νὰ παύ­σε­τε νὰ τοὺς μνη­μο­νεύ­ε­τε, μή­πως καὶ κα­τα­λά­βουν τὸ λά­θος τους, ὄ­χι μό­νο τοὺς ἀ­νέ­χε­σθε, ἀλ­λὰ καὶ ἀ­θω­ώ­νε­τε τὸν δι­δά­ξαν­τα αἱ­ρε­τι­κὲς θέ­σεις καὶ με­τερ­χό­με­νο ἀ­με­τα­νο­ή­τους οἰ­κου­με­νι­στι­κὲς πρα­κτι­κὲς Μεσ­ση­νί­ας κ. Σαβ­βᾶ­το.

β) Ἤ­δη ἀ­πὸ τὸ 2001 ὁ π. Θ. Ζή­σης ἔ­γρα­φε: «Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­..ἐ­νι­στά­με­θα καὶ δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­θα. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα» (Ζή­ση Θ., “Μὲ τὸ ἀρ­νί­ο ἢ μὲ τὸ θη­ρί­ο; Μὲ τὸν Χρι­στὸ ἢ μὲ τὸν πά­πα;­”, Θε­ο­δρο­μί­α, Ἰ­α­νου­ά­ρι­ος‒Μάρ­τι­ος 2001).

Κι αὐ­τὲς οἱ ἐκ­φρά­σεις ἐ­πα­να­λή­φθη­καν μὲ τὴν «Δι­α­κή­ρυ­ξη κλη­ρι­κῶν καὶ μο­να­χῶν» τὴν ὁ­ποί­α προ­συ­πο­γρά­φουν πλὴν τοῦ π. Θ. Ζή­ση καὶ ὁ ―δι­ω­κό­με­νος ἀ­πὸ τὴν οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Σερ­βι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τὴν νε­ο­τα­ξι­κὴ Πο­λι­τεί­α τῆς Σερ­βί­ας― Μη­τρο­πο­λί­της Ρά­σκας κ. Ἀρ­τέ­μι­ος, ὁ π. Γ. Με­ταλ­λη­νὸς καὶ πολ­λοί ἄλ­λοι: «Τὸ θέ­μα τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συ­νε­χεί­ᾳ κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ τὴν πρά­ξη τους αὐ­τὴ ἀ­πο­βαί­νουν ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, εἶ­ναι τὸ μεῖ­ζον καὶ ἐ­πεῖ­γον θέ­μα στὴν ση­με­ρι­νὴ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ζω­ή. Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να· ὑ­πεύ­θυ­νοι γι­ὰ τὴν νό­σο εἴ­μα­στε ὅ­λοι, ὄ­χι μό­νον οἱ κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σοι κοι­νω­νοῦ­με μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες· ἡ ἐ­κτρο­πὴ καὶ ἡ πα­ρά­βα­ση μοι­ά­ζει μὲ τὰ συγ­κοι­νω­νοῦν­τα δο­χεῖ­α…» (“Μαρ­τυ­ρί­α ἢ ἀ­πο­στα­σί­α; Σκέ­ψεις καὶ ἐ­κτι­μή­σεις με­τὰ τὴ Ρα­βέν­να”, Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος, φ. 1466, 12.7.2002).

Δὲν εἶ­ναι σα­φὲς Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι ἑρ­μη­νεύ­ον­τες, οἱ πα­ρα­πά­νω πα­τέ­ρες, ὀρ­θὰ τὸν 15ο Κα­νό­να, θε­ω­ροῦν τὴν Δι­α­κο­πὴ Μνη­μο­σύ­νου ὡς τὸ μό­νο μέ­σο ἀν­τι­στά­σε­ως στὴν αἵ­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ; Δὲν εἶ­ναι σα­φὲς ὅ­τι ἀ­γνο­οῦν τὴν ἐ­φευ­ρε­τι­κὴ θε­ω­ρί­α σας πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io, ἀ­φοῦ αὐ­τὴ εἶ­ναι ἕ­να ἀ­πὸ τὰ ἐν­δει­κτι­κὰ ση­μεῖ­α καὶ ὄ­χι τὸ μο­να­δι­κὸ τῆς ἀ­πο­δο­χῆς τῆς αἱ­ρέ­σε­ως; Μή­πως θὰ ἐ­πι­κολ­λή­σε­τε τὴν κα­τη­γο­ρί­α τῆς «κα­κο­δο­ξί­ας» καὶ σ’ αὐ­τούς; Κι ἂν ὄ­χι σ’ αὐ­τούς, γι­α­τί σ’ ἐ­μᾶς ποὺ ἐ­φαρ­μό­σα­με τὴν Πα­τε­ρι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α ποὺ με­τὰ λό­γου γνώ­σε­ως ἐ­κεῖ­νοι τό­σα χρό­νι­α μᾶς δί­δα­ξαν;

γ) Καὶ λί­γο ἀρ­γό­τε­ρα ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἔ­γρα­φε: «Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, πο­λύ­τε­κνος, τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος, ἀ­πο­φα­σι­σμέ­νος νὰ δι­α­κό­ψῃ τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ συμ­φω­νοῦν­τος μὲ ὅ­λα αὐ­τὰ ἐ­πι­σκό­που του, ὅ­ταν δι­α­κρι­τι­κὰ τοῦ ὑ­πεν­θύ­μι­σα τὶς πι­θα­νὲς δι­ώ­ξεις καὶ ποι­νὲς μοῦ εἶ­πε:

»“Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη. Τὸ πλῆ­θος τῶν σχε­τι­κῶν πα­τε­ρι­κῶν μαρ­τυ­ρι­ῶν ὑ­πάρ­χει τώ­ρα στὸ βι­βλί­ο μας “Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ὴ καὶ Ἁ­γί­α Ἀ­νυ­πα­κοή”» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α, καὶ w­ww.t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/87D26F7F.p­r­i­nt.el.a­s­px).

Βλέ­πε­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ποι­ά εἶ­ναι ἡ δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νεί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας; Αὐ­τὴν ἐκ­φρά­ζει καὶ ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος στὸ βι­βλί­ο του. Κι ἂν κά­που σφάλ­λει, ἔ­χει ζη­τή­σει νὰ τὸν δι­ορ­θώ­σε­τε, ἀλ­λὰ ὀρ­θό­δο­ξα, βά­σει τῆς Ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κῆς Δι­δα­σκα­λί­ας καὶ Πρα­κτι­κῆς, ὄ­χι κα­κό­δο­ξα, βά­σει τῶν αὐ­θαι­ρέ­των προ­σω­πι­κῶν σας ἀ­πό­ψε­ων. Αὐ­τὴν ἀ­κο­λου­θοῦ­με κι ἐ­μεῖς, κι ὄ­χι κά­ποι­ες δι­κές μας τά­χα ὑ­περ­βάλ­λον­τος ζή­λου πρα­κτι­κές. Χω­ρᾶ, λοι­πόν, με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τὴν τὴν ξε­κά­θα­ρη Πα­τε­ρι­κὴ θέ­ση ποὺ ἐκ­φρά­ζει ὁ π. Θε­ό­δω­ρος καὶ ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος, ἡ δι­κή σας ἄ­στο­χη ἑρ­μη­νεί­α, καὶ ἐ­ναν­τί­ον μας κα­τη­γο­ρί­α, καὶ ἡ πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io καινοφανὴς θέση;

Στὸ ἴ­δι­ο κεί­με­νο, λί­γο πα­ρα­κά­τω, ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἐ­παι­νεῖ ἱ­ε­ρο­μό­να­χο ποὺ δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο του Πα­τρι­άρ­χη. Γρά­φει: Ὁ Μ. Ἀ­θα­νά­σι­ος λέ­γει, πὼς «στὴν πε­ρί­πτω­ση ποὺ ὁ ἐ­πί­σκο­πος ἢ ὁ πρε­σβύ­τε­ρος, οἱ ὀ­φθαλ­μοὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, συμ­πε­ρι­φέ­ρον­ται κα­κῶς καὶ σκαν­δα­λί­ζουν τὸν λα­ό, πρέ­πει νὰ ἐκ­δι­ώ­κον­ται, ἔ­στω καὶ ἂν ὑ­πάρ­χῃ κίν­δυ­νος νὰ με­ί­νουν οἱ πι­στοὶ χω­ρὶς ποι­μέ­να. Εἶ­ναι κα­λύ­τε­ρα, συμ­φέ­ρει, χω­ρὶς ἐ­πι­σκό­πους καὶ ἱ­ε­ρεῖς νὰ γί­νον­ται οἱ συ­νά­ξεις στοὺς να­ο­ύς, πα­ρὰ νὰ ρι­φθοῦν οἱ πι­στοὶ μα­ζὶ μὲ τὸν ἐ­πί­σκο­πο καὶ τοὺς ἱ­ε­ρεῖς στὴν κό­λα­ση, ὅ­που πῆ­γαν οἱ Ἑ­βραῖ­οι τῆς ἐ­πο­χῆς τοῦ Χρι­στοῦ μα­ζὶ μὲ τοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς τους.­..

»Αὐ­τὸ ἔ­πρα­ξε στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ Ἁ­γι­ο­ρε­ί­της Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Γα­βρι­ὴλ καὶ μὲ μί­α ὀ­λι­γό­λο­γη καὶ θαρ­ρα­λέ­α Δή­λω­ση καὶ Ὁ­μο­λο­γί­α δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μα­ί­ου, με­τὰ τὶς συμ­προ­σευ­χὲς καὶ τὶς κοι­νὲς δη­λώ­σεις μὲ τὸν προ­η­γο­ύ­με­νο πά­πα. Στὸ ἑ­ξῆς, γρά­φει, γι­ὰ νὰ μὴ θε­ω­ρη­θῇ ὅ­τι μὲ τὴν σι­ω­πή μου συμ­φω­νῶ μὲ ὅ­σα γί­νον­ται, δὲν θὰ συμ­με­τέ­χω στὶς ἀ­κο­λου­θί­ες ποὺ μνη­μο­νε­ύ­ε­ται τὸ ὄ­νο­μα τοῦ οἰ­κου­με­νι­κοῦ πα­τρι­άρ­χου».

Καὶ σὲ ἄλ­λο ση­μεῖ­ο ση­μει­ώ­νει: «Αὐ­τὰ γρά­φον­ται ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ὄν­τως στιγ­μῶν ποὺ ζοῦ­με, ἀ­πὸ τὶς ἀρ­νη­τι­κὲς καὶ κα­τα­στρο­φι­κὲς τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ἐ­νέρ­γει­ες καὶ ἐκ­δη­λώ­σεις. Ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει ἐ­πί­σης τῶν εὐ­θυ­νῶν καὶ τῶν συ­νε­πει­ῶν αὐ­τῆς μας τῆς στά­σε­ως. Προ­τι­μοῦ­με νὰ δι­ω­κό­με­θα καὶ νὰ συ­κο­φαν­το­ύ­με­θα, πα­ρὰ νὰ μέ­νου­με σι­ω­πη­λοὶ καὶ ἀ­φω­νό­τε­ροι ἰ­χθύ­ος μπρο­στὰ στὴν ἐμ­φα­νῆ κα­κο­πο­ί­η­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως, νὰ εἴ­μα­στε μὲ τοὺς Ἁ­γί­ους, πα­ρὰ νὰ ἔ­χου­με τὴν φι­λί­α καὶ τὴν συμ­πά­θει­α τῶν φι­λο­πα­πι­κῶν καὶ λα­τι­νο­φρό­νων». Πολ­λοί πλέ­ον «δι­α­πι­στώ­νουν ὅ­τι κιν­δυ­νε­ύ­ει πλέ­ον ἡ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἀ­λή­θει­ας, ὅ­τι οἱ μνη­μο­νευ­ό­με­νοι στὴ Θ. Λει­τουρ­γί­α ἐ­πί­σκο­ποι, ὡς ἐγ­γυ­η­τὲς τῆς ἐν τῇ πί­στει ἑ­νό­τη­τος δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, δὲν εὑ­ρί­σκον­ται σὲ κοι­νω­νί­α μὲ τοὺς πρὸ αὐ­τῶν Ἁ­γί­ους, ἀλ­λὰ οὐ­σι­α­στι­κὰ εἶ­ναι ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, ὡς κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους» (Ζή­ση Θε­όδ., Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ή…, σελ. 23).

Ἀλ­λὰ καὶ στὰ «Πο­ρί­σμα­τα τοῦ Συ­νε­δρί­ου γι­ὰ τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμό: «Γέ­νε­σις – Προσ­δο­κί­αι - Δι­α­ψεύ­σεις» καὶ στὴν § 8 δι­α­βά­ζου­με: «Νὰ δι­α­τρα­νω­θεῖ πρὸς τὶς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὲς ἡ­γε­σί­ες ὅ­τι σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ ἐ­ξα­κο­λου­θή­σουν νὰ συμ­με­τέ­χουν καὶ νὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν πα­να­ί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ καὶ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ, ὁ ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νος σω­τή­ρι­ος, κα­νο­νι­κὸς καὶ ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κὸς δρό­μος τῶν πι­στῶν, κλη­ρι­κῶν καὶ λα­ϊ­κῶν, εἶ­ναι ἡ ἀ­κοι­νω­νη­σί­α, ἡ δι­α­κο­πὴ δη­λα­δὴ τοῦ μνη­μο­σύ­νου τῶν ἐ­πι­σκό­πων, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­θί­σταν­ται συ­νυ­πε­ύ­θυ­νοι καὶ συγ­κοι­νω­νοὶ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως καὶ τῆς πλά­νης. Δὲν πρό­κει­ται πε­ρὶ σχί­σμα­τος, ἀλ­λὰ πε­ρὶ θε­α­ρέ­στου ὁ­μο­λο­γί­ας, ὅ­πως τὸ ἔ­πρα­ξαν πα­λαι­οὶ Πα­τέ­ρες, ἀλ­λὰ καὶ στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ­μο­λο­γη­ταὶ ἐ­πί­σκο­ποι, με­τα­ξὺ τῶν ὁ­πο­ί­ων ὁ γε­ρα­ρὸς καὶ σε­βα­στὸς μη­τρο­πο­λί­της πρώ­ην Φλω­ρί­νης Αὐ­γου­στῖ­νος, καὶ τὸ Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος…» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α καὶ t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/0A96DE2C.el.a­s­px).

Βλέ­πε­τε νὰ κά­νου­με ἐ­μεῖς κά­τι δι­α­φο­ρε­τι­κὸ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε κ. Σε­ρα­φείμ; Ἢ μή­πως βλέ­πε­τε στὰ κεί­με­να αὐ­τά, νὰ ἀ­νε­φέ­ρε­ται κά­τι, ποὺ νὰ δι­και­ο­λο­γεῖ τὴν μο­νο­δι­ά­στα­τη μι­νι­μα­λι­στι­κὴ καὶ κα­κό­δο­ξη θέ­ση σας πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io; Ἀ­σφα­λῶς ὄ­χι.

Ὑ­πάρ­χει, ὅ­μως, καὶ ἄλ­λο κεί­με­νό τοῦ π. Θε­ό­δω­ρου, τὸ ὁ­ποῖ­ον ἐ­ξε­τά­στε σο­βα­ρὰ μή­πως σᾶς ἀ­φο­ρᾶ. Γρά­φει: «Ἂς μᾶς ξε­κα­θα­ρί­σουν λοι­πὸν με­ρι­κοὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὶ ἡ­γέ­τες ὅ­τι ἔ­χουν προ­σχω­ρή­σει σ' αὐ­τὴν τὴν “προ­ο­δευ­τι­κὴ” ἄ­πο­ψη, γι­ὰ νὰ κα­θο­ρί­σου­με καὶ ἐ­μεῖς τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί τους, τὴν ὁ­ποί­α οὕ­τως ἢ ἄλ­λως εἴ­μα­στε ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ κα­θο­ρί­σου­με, δι­ό­τι δι­α­φο­ρε­τι­κά, κοι­νω­νοῦ­με καὶ ἐ­μεῖς “τοῖς ἔρ­γοις αὐ­τῶν τοῖς πο­νη­ροῖς” (Β' Ἰ­ω. 11). Ἐ­μεῖς ἐ­πι­θυ­μοῦ­με νὰ ἔ­χου­με κοι­νω­νί­α ὄ­χι πρὸς τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους, ἀλ­λὰ πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους καὶ πι­στοὺς ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν, νὰ πι­στεύ­ου­με ὅ­πως ἐ­πί­στευ­αν ὅ­λοι οἱ πρὸ ἡ­μῶν Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες, στοὺς ὁ­ποί­ους πει­θό­με­θα καὶ ὑ­πα­κού­ου­με» (Ζή­ση Θ., Δι­α­θρη­σκει­α­κὲς Συ­ναν­τη­σεις, Ἄρ­νη­σις τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καὶ προ­σβο­λὴ τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων».

Δὲν θὰ ἐξετάσω ἐδῶ, τὸ γιατί, ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ πέρα, ὁ π. Θεόδωρος ἀναγκάστηκε, χωρὶς θεολογικὴ ἐξήγηση τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς, νὰ ἐκφέρει συγκρατημένες ἀπόψεις περὶ τοῦ θέματος.

Με­τὰ ἀ­πὸ ὅ­λα αὐ­τά, θὰ μπο­ρού­σε νὰ ἐ­ρω­τή­σει κα­νεὶς μὲ πό­νο: ὑπάρχει ἆραγε, κάποια ἄλ­λη πε­ρί­ο­δο τῆς Εκ­κλη­σί­ας, κατὰ τὴν ὁποία μι­ὰ δο­ξα­σί­α ἐπὶ δεκαετίες χα­ρα­κτη­ρι­ζό­ταν ὡς αἵ­ρε­ση, καὶ  οἱ συ­νει­δη­τοί-μα­χη­τι­κοὶ ὀ­πα­δοί της ὡς αἱ­ρε­τι­κοί, καὶ γι’ αὐτὴν τὴν αἵρεση, οἱ συ­νει­δη­τοὶ Ποι­μέ­νες καὶ ὁ λα­ὸς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας νὰ ἀδιαφοροῦσαν, νὰ πα­ρέ­με­ναν δὲ ὑ­πὸ τὴν σκέ­πην δι­α­βε­βλη­μέ­νων Ἐ­πι­σκό­πων καὶ Πα­τρι­αρ­χῶν ἐ­πὶ δε­κα­ε­τί­ες; Σὲ ποι­ὰν ἄλ­λη πε­ρί­ο­δο οἱ συ­νει­δη­τοὶ ποι­μέ­νες κα­τη­γο­ροῦ­σαν τοὺς πι­στοὺς ποὺ ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ Πα­ρά­δο­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας; Εἴ­μα­στε στὰ ἔ­σχα­τα καὶ ἡ γεν­ναι­ό­της ἐ­ξέλ­λι­πε.

Νά, τί ἔ­λε­γε ὁ θρυ­λι­κὸς ἐ­πί­σκο­πος Αὐ­γου­στῖ­νος Καν­τι­ώ­της: «Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας νο­σεῖ βα­ρύ­τα­τα… Δυ­στυ­χῶς οἱ λί­γοι κα­λοὶ Ἐ­πί­σκο­ποι ποὺ ὑ­πάρ­χουν εἶ­ναι δει­λοί. Δὲν ἔ­χουν σθέ­νος νὰ ἀ­γω­νι­στοῦν. Τρέ­μουν τοὺς κα­κούς. Φο­βοῦν­ται νὰ μὴν κα­θαι­ρε­θοῦν. Καὶ εἶ­ναι εἰς θέ­σιν νὰ τοὺς κα­θαι­ρέ­σουν. Καὶ ξε­χνοῦν, οἱ κα­λοὶ Ἐ­πί­σκο­ποι, ὅ­τι μί­α κα­θαί­ρε­σις εἶ­ναι τί­τλος τι­μῆς… Σή­με­ρον δὲν ὑ­πάρ­χει ἀ­γω­νι­στι­κὸν πνεῦ­μα. Τί μέλ­λει γε­νέ­σθαι; Ὁ ἀ­γὼν πέφ­τει εἰς τὸν λα­ὸν» (πρ. Μη­τρο­πο­λί­της Φλω­ρί­νης Αὐ­γου­στί­νος, “Οἱ 3 Ἱ­ε­ράρ­χες ὡς Ἀ­γω­νι­σταί”­).

Θεσ­σα­λο­νί­κη 15 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012

Γι­ὰ τὴν Φι­λορ­θό­δο­ξο Ἕ­νω­σι «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος»

ὁ Γραμ­μα­τέ­ας, Ση­μά­της Πα­να­γι­ώ­της

ἀ­να­θέ­σει καὶ ἐγ­κρί­σει τοῦ Προ­έ­δρου, Λαυ­ρεν­τί­ου Ντετζιόρτζιο