Στον πόνο και την απομόνωση

 Παραθέτουμε κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ προσωπικό του Ἡμερολόγιο.

19-07-1974. Τό πρῶτο βράδυ στήν ἐξορία μου. Εἶμαι ἀφάνταστα εἰρηνικός σήμερα. Σάν νά ἄνοιξε μιά καινούργια σελίδα στή ζωή μου. Τό βράδυ ἔμαθα πώς κυκλοφόρησε τό φύλλο τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως μέ τά διατάγματα καί πώς ὁ Δωρόθεος βιάστηκε νά τό στείλη στήν Κηφισιά. Δέν ἔχω πιά κανένα ἐνδιαφέρον γι αὐτή τήν ἱστορία.

20-07-1974. Ἐλειτούργησα τό πρωί στό παρεκκλήσιο (*τοῦ ἁγίου Σάββα.) Γεύθηκα τήν ἠρεμία. Αἰσθάνομαι ὅτι εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ κατά τήν παροῦσα στιγμή. Μετά τή Θ. Λειτουργία ἔφθασαν οἱ συγκλονιστικές εἰδήσεις.
Ἡ Τουρκία ἔκανε ἀπόβασι στήν Κύπρο. Ἀμέσως κηρύχθηκε γενική ἐπιστράτευσι. Οἱ εἰδήσεις μέχρι τό βράδυ συγκεχυμένες.

21-07-1974. Εἴχαμε Θ. Λειτουργία στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Σάββα. Ἀνεκτίμητη εὐλογία τοῦ Θεοῦ αὐτό τό παρεκκλήσιο. Ἦρθαν καί μερικοί φοιτηταί. Τά γεγονότα συνεχίζονται. Κανείς δέν ξέρει ποῦ θά ὁδηγήσουν. Σύμφωνα μέ τά ἀνακοινωθέντα κυριαρχοῦν οἱ Ἕλληνες στήν Κύπρο.

28-07-1974. Ἐλειτούργησα στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Σάββα. Ἔζησα τήν Εὐχαριστία καί τήν Κοινωνία ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Αὐτό μοῦ ἀπαλύνει τόν πόνο καί τήν ὀδύνη.

21-08-1974. Τό ἀπόγευμα ἐπῆγα στήν Ἱερά Μονή Μακρινοῦ. Μᾶς ἐπῆγε ὁ Εὐρίπου Βασίλειος. Ἕνας βαθύς πόνος ὑπάρχει μέσα στήν ψυχή μου. Ὅμως πιστεύω πώς ὁ καλός Θεός καί μέ τόν τρόπο αὐτό κατεργάζεται τήν σωτηρία μου.

12-10-1974. Ἐπῆγα στή Μονή Ὁσίου Μελετίου, ὅπου ἔφεραν τό λείψανο τῆς ἡγουμένης Αἰκατερίνης. Ἦρθε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος. Τόν ἐχαιρέτησα. Μοῦ εἶπε: συγκινοῦμαι βαθύτατα πού σᾶς βλέπω. Ἐγώ τά ἐκάκιζα, τά κακίζω καί θά τά κακίζω αὐτά. Εἶμαι πολύ κοντά σας. Ἔχω πάθει πολλά καί σᾶς καταλαβαίνω.

29-10-1974. Ἤμουνα βαθειά λυπημένος σήμερα. Νοιώθω κουρασμένος. Ἡ ἐξορία εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τά δῶρα ὅμως ἐκεῖνα, πού μέ δυσκολία σηκώνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Νοιώθω κόπο καί λύπη. Ἄν ἡ διακονία μου ἔχει τελειώσει, παρακαλῶ τόν Κύριό μου νά μέ πάρη.

15-11-1974. Ἡ χθεσινή ἐξέτασι τοῦ Χαλκίδος δέν εἶναι καλή. Αὐτό μέ ἐβύθισε σέ θλίψι. Ὁ καλός Θεός παραχωρεῖ νά προχωροῦμε ἀπό δοκιμασία σέ δοκιμασία.

16-11-1974. Πῆγα στόν Χαλκίδος. Ἦταν ἤρεμος. Δέν ἔχει ὑποπτευθῆ τήν περιπέτειά του. Εἶναι παραδομένος στόν Κύριο. Ὕστερα τόν ἐπισκέφθηκε ὁ Βρεσθένης μέ τόν ἀδελφό του. Συμφωνήσαμε νά συναντηθοῦμε αὔριο νά μελετήσουμε τί πρέπει νά γίνη.

15-12-1974. Ἐλειτούργησα στό παρεκκλήσιο. Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος μέσα στήν ὕπαρξί μου. Τό γεγονός, πού δέν εἶναι ἁπλῶς ἐπεισόδιο ἀλλά ζωή. Τό ἀπόγευμα ἦλθε ὁ Χαλκίδος. Θά πρέπει νά ξαναπάη στό Λονδίνο γιά ἐγχείρησι.

31-12-1974. Κλείνει ἕνας δραματικός χρόνος. Γεγονότα πού θά μποροῦσαν νά ἁπλωθοῦν σέ μιά τριακονταετία. Περιπέτειες ἀπροσδόκητες, συμπυκνωμένες στό διάστημα ἑνός καί μόνον ἔτους. Αἰσθάνομαι πώς ὅλα αὐτά εἶναι μιά πολύτιμη ἐμπειρία. Δοκιμασίες πού φανερώνουν τή φθορά τοῦ κόσμου καί ἀποκαλύπτουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Αἰσθάνομαι πλουσιώτερος πνευματικά. Στό τέλος τῆς ἀναλύσεως ὅλα ὀδηγοῦσαν στόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου καί τῆς ἱστορίας ὅλης.

01-01-1975. Συλλειτουργήσαμε μέ τόν Χαλκίδος στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Σάββα. Ἀρκετοί ἄνθρωποι προσευχήθηκαν μαζή μας. Ἡ εὐλογία μιᾶς κατακόμβης. Πρώτη φορά πού ἀξιώθηκα νά λατρεύσω τόν Κύριο ἐν διωγμῷ. Ἄς γίνη τό θέλημά του.

02-01-1975. Τό ἀπόγευμα ἐπῆγα στή Μονή Μακρινοῦ. Ἦταν μιά εὐλογημένη συνάντησι. Καί ὁ π. Δαμασκηνός καί ἡ ἡγουμένη καί ὅλες οἱ ἀδελφές μοῦ παρεστάθηκαν μέ πολλή ἀγάπη στή δοκιμασία. Καί μέ πολλή λεπτότητα.

11-01-1975. Τό ἀπόγευμα ἐτηλεφώνησε ἀπό τό Λονδίνο ὁ Βασίλης Σελέντης. Ὁ Νικόλαος βρίσκεται σέ κίνδυνο. Ἔχει συνεχῆ αἱμορραγία. Γεμίσαμε λύπη. Ὁ Νικόλαος εἶναι ἡ συντροφιά μας καί ἡ παρηγοριά μας. Ἄν ὁ καλός Θεός μᾶς τόν πάρη ἡ δοκιμασία θά εἶναι μεγάλη. Τό βράδυ ξανατηλεφώνησε καί εἶπε ὅτι ὁ γιατρός πού πέρασε τόν βρῆκε ἐλαφρῶς καλύτερα καί ὅτι ἄν μέχρι αὔριο τό πρωΐ ἔχει βελτίωσι θά ξεπεράση τόν κίνδυνο.

19-01-1975. Ἐκοιμήθη σήμερα ὁ Χαλκίδος. Τήν ὁσία ψυχή του τήν πῆραν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Νοιώθω ὅπως ἔνοιωθε ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός ὅταν ἔχασε τόν Μέγα Βασίλειο. Ὁ Νικόλαος ἦταν γιά μένα ἕνα στήριγμα καί μιά παρηγοριά. Ὁ καλός Θεός μᾶς παίρνει πάντοτε τά στηρίγματα. Δέν θέλει νἄχουμε ἄλλο στήριγμα στή γῆ παρά αὐτόν τόν ἴδιο.

20-01-1975. Κατάπληξη προκάλεσε σ᾿ ὅλους μας ἡ στάσι τῆς μητέρας τοῦ Χαλκίδος. Ἀντιμετώπισε μέ πολλή γαλήνη καί πίστι.

25-03-1975. Γιόρτασα τόν Εὐαγγελισμό. Ἡ ὀδύνη ἀνοίγει τά μάτια στήν ἀποκάλυψι τοῦ Θεοῦ. Στό μήνυμα, πού δέν εἶναι ἐγκόσμια ὑπόσχεσι ἀλλά φανέρωσι τοῦ μυστηρίου τοῦ χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου. «Εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι». Ἄν μποροῦσα κι ἐγώ κάποτε νά μιλήσω μ᾿ αὐτή τή βεβαιότητα!

14-04-1975. Σήμερα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς χειροτονίας μου εἰς ἐπίσκοπο. Τή ζῶ στήν ἐξορία. Ἡ περιπέτεια αὐτή εἶναι πόνος καί ὀδύνη. Προσπαθῶ ὅμως νά τή ζῶ στήν διακονία στό Ἐσταυρωμένο σῶμα τοῦ Κυρίου μου, στήν Ἐκκλησία. Ἡ μόνη δυνατότης στήν μεγάλη περιπέτεια.

16-04-1975. Ἡ ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου. Ἑπτά χρόνια. Ἡ σημερινή Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων, ἡ πένθιμη Λειτουργία, φωτίζει τή σημερινή διακονία τοῦ πόνου μου, τή γεῦσι τῆς ὀδύνης καί τοῦ σταυροῦ. Ἴσως ὁ Κύριος τό δέχεται περισσότερο αὐτό ἀπό ἐκεῖνο πού ἔζησα πρίν ἀπό ἑπτά χρόνια.

19-04-1975. Ἀφιέρωσα τήν ἡμέρα μου σέ μελέτη. Στήν περίοδο αὐτή τῆς περιπετείας μου οἱ Πατέρες μοῦ κρατοῦν συντροφιά. Τό πρωί ἤμουνα πολύ κουρασμένος. Σιγά-σιγά μέ τήν μελέτη ἠρέμησα.

27-04-1975. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. Ἐλειτούργησα τό πρωί καί τό βράδυ ἔκανα τήν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου. Πρός τό πάθος. Πρός τόν σταυρόν. Αὐτή εἶναι ἡ πορεία τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας.

28-04-1975. ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ. Ἡ μέρα μου γέμισε μέ τήν λατρεία καί τήν μελέτη. Τό μικρό παρεκκλήσιο εἶναι τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στήν πονεμένη ὕπαρξί μου. Ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἡμέρες.

02-05-1975. ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Ἀδύναμη προσέγγισι στή βάση τοῦ σταυροῦ καί στόν τάφο τοῦ Κυρίου ἡ σημερινή μου μέρα. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ἔχω μιά γεύση ἀδυναμίας. Ἐκεῖ πού ἐκφράζονται ἡ ἔσχατη ταπείνωσι, ἡ κένωσι τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἐκδηλώνεται καί ἡ προσωπική ἀδυναμία μας νά συλλάβη τό ἄδειασμα.

03-05-1975. ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. Ἡ προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως. Ὄχι ὅπως τήν σκεπτόμαστε μέ τό χοϊκό μυαλό μας, ἀλλά ὅπως τήν φανέρωσε ὁ Κύριος μέ τήν ἀφθαρτοποίησι τῆς ἀνθρώπινης φύσης.

04-05-1975. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Ἡ Ἀνάστασις στό παρεκκλήσιο τῆς παρηγορίας μου. Μιά δυνατή ἀκτίνα τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου μου. Ἡ Ἀνάσταση ξανατοποθετεῖ τή ζωή μας.

05-05-1975. Ἐλειτούργησα. Ἀνέπνευσα τήν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μου. Αὐτό εἶναι γιά μένα τό πᾶν. Ὅλα σμικρύνονται μπροστά σ᾿ αὐτό τό γεγονός.

Πηγή: "Ἐλεύθερη Πληροφόρηση", τ. 327