Πρός όσους διαστρεβλώνουν -με απ' άμβωνος κηρύγματα- την Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐνημερώνει γιὰ τὴν πραγματικότητα τῆς ὐπάρξεως ἀναμεσά μας, ἐκείνων τῶν διεστραμμένων ἱερωμένων, ποὺ θὰ ἀντισταθοῦν συνειδητὰ στὸν Κυριακὸ λόγο (ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο):

«Πάτερ ἅγιε͵ τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι͵ ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. (...)ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ, ἵνα ἔχωσιν τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς».

Αὐτοί, λοιπόν, ἀντὶ νὰ βαδίσουν δρόμο τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἑνότητος, ἀντὶ νὰ συντελέσουν στὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως,  θὰ διασπάσουν τὸν δρόμο πρὸς τὴν ἑνότητα, ποὺ εἶναι ὁ εὐλογημένος δρόμος πρὸς τὴν οὐράνιο χαρά. Προλέγει λοιπόν ὁ ἀπόστολος ὅτι αὐτοὶ οἱ διασπαστὲς θὰ εἶναι κάποιοι δικοί μας, κάποιοι παπάδες, Δεσποτάδες καὶ Πατριάρχες μας, ποὺ μὲ τὶς ψευδο-διδασκαλίες τους (παρόλο ποὺ τοὺς θεωροῦμε ἀκόμα δικούς μας) αὐτοὶ ἔγιναν ψευδεπίσκοποι καὶ εἶναι ἀκόμα ἀνάμεσά μας:

«Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν».

 

Αὐτὸ τὸ δρᾶμα ζεῖ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, στοὺς ἔσχατους καιρούς, ποὺ οἱ περισσότεροι δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅτι διαβαίνουμε. Καὶ ἀνεχόμαστε αὐτοὺς τοὺς ψευδεπισκόπους καὶ ψευδοδιδασκάλους. Οἱ ὁποῖοι συνοδικὰ ἀποφαίνονται, ἢ ζητοῦν, ἢ ἀνέχονται διεστραμμένα:

1. Ζητοῦν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ προσωπικῶν δεδομένων μὲ Συνοδικὸ Ἔγγραφο νὰ ἀποφανθεῖ, ὅτι τὸ ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας δὲν ἐμποδίζει κάποιον νὰ γίνει Ἐπίσκοπος! (Πῶς νὰ ἐπιτρέψετε κατόπιν πρώην μητροπολίτα Ἀλεξανδρουπόλεως, κ. Ἄνθιμε Ρούσσα, τὴν διαμαρτυρία ἐναντίον τῶν σοδομιστῶν στὴ Θεσσαλονίκη;).

2. Βγάζουν  Συνοδικὰ Ἐγκύκλιο, ὅτι ὁ ἐπιτρέπεται ἡ ἐγκληματικὴ μεταμόσχευση ὀργάνων!

3. Ἀποδέχονται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἀποτελοῦν Ἐκκλησία, εἶναι κανονικοὶ ἐπίσκοποι, ἔχουν βάπτισμα, ὅτι οἱ δαιμονικὲς τους κακοδοξίες ἀποτελοῦν χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!!! (Συμφωνίες στὸ Μπάλαμαντ καὶ Πόρτο Ἀλέγκρε) καὶ ὅτι μὲ ὅλους αὐτοὺς μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἐπικοινωνία, ἕως ὅτου νὰ φτάσουμε στὴν κοινωνία καὶ Ἕνωση (intercommunio), κ.ἄ.π.

Ὁ Κύριος τὸ προεῖπε:

«Ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 38-39).

Νά, πῶς ἐξηγεῖ ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση τὸ ἀποστολικὸ χωρίο:

«Μετὰ τὴν ἄφιξίν μου, ἐλεύσονται εἰς ὑμᾶς λύκοι βαρεῖς, μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν... Οἵτινες εἰσελεύσονται ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ὑπάρχοντες αὐτοὶ λύκοι ἅρπαγες. Τὰ μὲν ρήματα γλυκέα ἔχοντες, τὴν δὲ καρδίαν μεστὴν χολῆς καὶ πικρίας. Καὶ ἐσθῆτα μὲν κατηφῆ περικείμενοι, μαθηταὶ δὲ ὑπάρχοντες τοῦ ἀπ' ἀρχῆς βασκαίνοντος ἡμᾶς Διαβόλου· διὸ δὴ καὶ τῶν ἐκείνου τυγχάνουσι ζιζανίων σπορά...

Μὴ οὖν καθεσθῆτε μετὰ συνεδρίου ματαιότητος αὐτῶν, καὶ μὴ ἰχνηλατήσητε τρίβον διανοίας αὐτῶν. Οὐ διαφέρει γὰρ δαίμονι συνοικῆσαι, ἢ μετὰ ἀποστάτου ἀνδρὸς παρανόμου · ἐφορκιζόμενος γὰρ ὁ δαίμων, ὑποσταλεὶς φεύξεται, μὴ ἰσχύων μεῖναι ἔνθα Χριστὸς κατ' αὐτοῦ ὀνομάζεται» (Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Τοῦ ὁσίου Ἐφραῒμ διαθήκη).

«ηʹ. Καὶ μὴ θαυμάσῃς, ἐὰν οἱ ποιμένες λύκοι γίνωνται. Πρὸς γὰρ ἐπισκόπους καὶ πρεσβυτέρους διαλεγόμενος Παῦλος ὁ ἀπόστολος ἔλεγεν, ὅτι Ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα. Ὥστε μηδεὶς πλανάτω ὑμᾶς, ἔχων ἔξωθεν σχῆμα ἀγγελικόν, καὶ ἔσωθεν διαβολικόν. Διὰ τοῦτο ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν· Βλέπετε, μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. Κἀγὼ δὲ πάλιν τὰ ὅμοια ἐρῶ· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ, μήτε ἀπὸ τῶν ἔσωθεν, μήτε ἀπὸ τῶν ἔξωθεν, μὴ ἐπίσκοπος, μὴ πρεσβύτερος, μὴ διάκονος, μὴ ἀναγνώστης, ἤ τις ἐὰν ᾖ λαλῶν διεστραμμένα· Οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· οἵτινες ἔχουσιν μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Χρυσοστόμου Ἰω., Λόγος περὶ ψευδοπροφητῶν, καὶ ψευδοδιδασκάλων, καὶ ἀθέων αἱρετικῶν...).

«Οἶδα ὅτι μετὰ τὴν ἄφιξίν μου εἰσελεύσονται πρὸς ὑμᾶς λύκοι βαρεῖς, καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα. Τριπλοῦς ὁ πόλεμος, ἡ φύσις τῶν θηρίων, ἡ χαλεπότης τοῦ πολέμου, τὸ μὴ ἀλλοτρίους, ἀλλὰ καὶ οἰκείους εἶναι τοὺς πολεμοῦντας· διὰ τοῦτο χαλεπώτερος· εἰκότως. Ἂν μὲν γὰρ ἔξωθέν μέ τις βάλλῃ καὶ πολεμῇ, ῥᾳδίως αὐτοῦ περιγενέσθαι δυνήσομαι· ἂν δὲ ἔνδοθεν ἀπὸ τοῦ σώματος φύῃ τὸ ἕλκος, δυσίατον γίνεται τὸ κακόν· ὃ δὴ καὶ τότε ἐγένετο» (Χρυσοστόμου Ἰω., Εἰς τὸν ἐν ἁγίοις πατέρα ἡμῶν Εὐστάθιον ἀρχιεπίσκοπον Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης).

«γʹ. Καὶ ὅρα· οὐχ ἁπλῶς εἶπε, Λύκοι, ἀλλὰ προσέθηκε, Βαρεῖς, τὸ σφοδρὸν αὐτῶν καὶ ἰταμὸν αἰνιττόμενος· καὶ τὸ χαλεπώτερον, ὅτι αὐτοὺς τούτους ἐξ αὐτῶν ἀναστήσεσθαι λέγει· ὃ καὶ σφόδρα ἐστὶ βαρὺ, ὅταν καὶ ἐμφύλιος ὁ πόλεμος ᾖ. Καὶ καλῶς εἶπε, Προσέχετε, δεικνὺς περισπούδαστον σφόδρα τὸ πρᾶγμα (Ἐκκλησία γάρ ἐστι), καὶ ὅτι μέγας ὁ κίνδυνος (αἵματι γὰρ αὐτὴν ἐλυτρώσατο), καὶ ὅτι πολὺς ὁ πόλεμος καὶ διπλοῦς. Ταῦτα τοίνυν ἐδήλωσεν, εἰπών· Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα, τοῦ ἀποσπᾷν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν (Χρυσοστόμου Ἰω., Ὑπόμνημα εἰς τὰς Πράξεις...).