π. Νικόλαε, θεωρείτε αναγκαία τὴν ενημέρωση, αλλὰ κάνετε αντι-ενημέρωση!

Σχόλια στὶς θέσεις περὶ Ἀποτειχίσεως τοῦ π. Νικ. Μανώλη

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης

Διευκρινήσεις στὴν Ὁμιλία γ. Ἀγάθωνος

Λάβαμε ἕνα σχόλιο-ἐπιστολή, στὴν προηγούμενη ἀνάρτησή μας μὲ τίτλο «Σχόλια στὶς θέσεις περὶ Ἀποτειχίσεως τοῦ π. Νικ. Μανώλη». Τὸ σχόλιο ἀπευθύνεται στὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» (καὶ προσωπικὰ στὸν π. Νικόλαο Μανώλη) καὶ  ἐκφράζει τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία μιᾶς ἀδελφῆς μας ποὺ ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Δημητριάδος διὰ τῆς Ἀποτειχίσεως. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλο, καὶ σὰν σχόλιο κομμένο σὲ 3-4 κομμάτια θὰ ἔχανε τὴν ἑνότητά του, τὸ δημοσιεύουμε ὁλόκληρο.

Σεβαστέ π. Νικόλαε Μανώλη. Ἄκουσα μέ προσοχή καί ἐνδιαφέρον τά ὅσα εἰπώθηκαν στό βίντεο πού ἀναρτήσατε ἀπό τόν ξακουστό γέροντα Ἀγάθωνα, ἀπό σᾶς  καί ἀπό τούς παρευρισκομένους ἀκροατές, ὅπως ἐπίσης διάβασα καί τά σχόλια πού ἀναρτήθηκαν στήν σχετική ἀπάντηση πού δώσατε γιά τό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως.

Μοῦ δημιουργήθηκαν κάποια ἐρωτήματα καί ἀπορίες καί ἐπιτρέψατέ μου νά σᾶς τά γνωστοποιήσω.

Ὅταν στίς ἡμέρες μας γίνονται τόσες προδοσίες, μέ τέτοια ταχύτητα μάλιστα, πού δέν προλαβαίνουμε νά ἐνημερωθοῦμε ἀπό τά ἀντιοικουμενιστικά κυρίως ἱστολόγια, γιατί σέ καθημερινή βάση ὅλο καί κάποια συμπροσευχή – συνιερουργία θά γίνεται, ὅλο καί κάποια ἐνέργεια ἤ παρουσία ἤ δήλωση θά γίνεται ἀπό οἰκουμενιστές ἐπισκόπους πού θά ταράζει τά λιμνάζοντα ὕδατα τῆς ἀπραξίας μας, ὅταν λοιπόν ἐπαναλαμβάνω, βομβαρδιζόμαστε κυριολεκτικά ἀπό τά οἰκουμενιστικά δρώμενα τῶν οἰκουμενιστῶν, πῶς μπορεῖτε νά ἰσχυρίζεσθε ὅτι πρέπει νά γίνει μεγαλύτερη ἐνημέρωση, ὥστε νά ἐνημερωθοῦν ὅσο τό δυνατόν περισσότεροι πιστοί καί μετά νά προχωρήσετε σέ ἀποτείχιση καί ἄν!

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πού γράφουν τά σχόλια στό ἱστολόγιό σας -καί ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ἐνήμεροι καί σχετικοί- λένε καί ξαναλένε ὅτι δέν ὑπάρχει σοβαρός λόγος γιά νά προχωρήσετε οἱ κληρικοί σέ διακοπή μνημονεύσεως,  ὅτι ἡ διακοπή τῆς μνημονεύσεως ἐκ μέρους τοῦ γέροντα Ἀγάθωνα θά ὁδηγοῦσε ἕνα ἀκόμη μοναστήρι ἐκτός τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅτι θά ἀπέκοπτε τόν ποιμένα ἀπό τό ποίμνιό του, καί ἄλλα τέτοια  ἀθεολόγητα, λυπηρά κι ἀπογοητευτικά, πῶς περιμένετε νά γίνει ἡ ἐνημέρωση πού ἀναζητᾶτε καί ἀπό ποιούς; Ὅλα αὐτά, πάτερ, πού δημοσιεύονται στό ἱστολόγιό σας, ἀποτελοῦν ἐνημέρωση, ἤ ἀντι-ἐνημέρωση καί δυσφήμηση τῆς ἀποτειχίσεως, διά τήν ὁποία τάχα χρειάζεται (ὅπως λέτε) ἡ ἐνημέρωση πρίν τὴν πραγματοποιήσουμε;

Εἰλικρινά πιστεύετε ὅτι ὅσοι ἐνδιαφέρονται γιά τή σωτηρία τους, γιά τά θέματα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅσοι εἶναι συνειδητοί χριστιανοί ὀρθόδοξοι δέν ἔχουν ἀκόμη ἐνημερωθεῖ; Πιστεύω πώς

ὅποιος θέλει ἐνημερώνεται καί ἐνδιαφέρεται διαρκῶς νά γνωρίζει τά τῆς πίστεως, νά μελετᾶ καί συμμετέχει ἐνεργά στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν στήν Μητρόπολη πού ζῶ ὁ ἐπίσκοπος εἶναι δεδηλωμένος οἰκουμενιστής, κηρύσσει γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τήν παναίρεση τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι μεταπατερικός, νεωτεριστής, καινοτόμος, ἐκκοσμικευμένος καί ἄλλα πολλά καί ἡ συνείδησή μου μοῦ ἐπιβάλλει νά ἀπομακρυνθῶ ἀπό αὐτόν, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καί τῶν Ἁγ. Πατέρων, ποιός πνευματικός, πάτερ μου, ἔχει τό δικαίωμα νά μέ κρατᾶ ὅμηρο στήν αἵρεση, θυσιάζοντάς τήν σωτηρία μου στόν βωμό τῆς ὑπακοῆς πρός αὐτόν;

«Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ ἤ ἀνθρώποις» δέ λέει τό εὐαγγέλιο; Ἐγώ ποιόν θά ἀκούσω; Τόν πνευματικό μου, τόν γέροντα Ἀγάθωνα, τόν γέροντα Ἐφραίμ καί δέν ξέρω κι ἐγώ ποιόν ἄλλο; Ἤ δέν γνωρίζετε ὅτι πολλοί Ὀρθόδοξοι κατά τεκμήριον πνευματικοί καὶ γέροντες, δίδουν διαφοροποιημένες συμβουλές γιά τήν ἀποτείχιση;

Ἄν μέ πάρει ὁ Θεός αὔριο τό πρωΐ, ποιά ἀπολογία θά δώσω ἐνώπιον τοῦ Κριτηρίου, τή στιγμή πού γνωρίζω τί πρέπει νά κάνω καί δέν τό κάνω; Μπορεῖτε ἐσεῖς, πάτερ μου, νά πάρετε τέτοια εὐθύνη γιά τήν ψυχή μου;  Ὁ καθένας μας δέν θά κριθεῖ «τέτ α τέτ» μέ τόν ἴδιο τόν Κύριό μας, ἤ μήπως θά ἔχει καί συνήγορο γιά νά δικαιολογήσει τή δειλία καί τήν ἀναβλητικότητά του νά ὁμολογήσει τήν ὀρθόδοξη πίστη του;

Καί κάτι ἄλλο: Τί σημαίνει ὅτι ἔχετε τό κεφάλι σας στό ντορβά καί ὅτι αὐτό εἶναι ὁμολογία;  Συνειδητοποιεῖτε τί διδάσκετε; Δηλώσατε ὅτι θεωρεῖτε ὅτι ἀποτελεῖ ὁμολογία καὶ ἡ ἁπλή ἐνημέρωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κάνετε, καί μάλιστα ὅτι ἐξ  αὐτῆς κινδυνεύετε ἀνά πᾶσα στιγμή νά χάσετε τά ἀξιώματά σας, τήν ἱερωσύνη σας, τή θέση σας καί ὅ,τι ἄλλο ἔχει ὁ καθένας, ἐνῶ δέν θεωρεῖτε καί τόσο σημαντικό πρᾶγμα τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν αἱρετικό ἐπίσκοπο, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται· γι’ αὐτό τήν κατηγορεῖτε, τήν εἰρωνεύεσθε, τήν ἐξομοιώνετε μέ τό σχίσμα καί τήν ἔξοδο ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Εἶναι τραγικό, πάτερ μου, νά τά λέτε αὐτά, ἐσεῖς πού θεωρεῖσθε ἀγωνιστής, χωρίς ὁ ἴδιος νά ζεῖτε τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως ἑνός ἀποτειχισμένου ἀνθρώπου, χωρίς νά βιώνετε τήν ἐξουθένωση καί τήν ἀπαξίωση πού ὑφίσταται ἀπό τούς ἀδελφούς του, τό κοινωνικό του περιβάλλον καί τήν οἰκογένειά του, χωρὶς νὰ ἀντιλαμβάνεσθε τὴν δοκιμασία ἀπὸ τὴ δυσκολία νὰ λάβει τὰ μυστήρια, καί τόσα ἄλλα.

Ἔχετε ἀπόλυτο δίκιο ὅταν λέτε ὅτι ὅταν γίνει ὀργανωμένα ἡ ἀποτείχιση - ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τούς αἱρετικούς, θά ἔχει ἀποτέλεσμα. Γιατί τό πλῆθος τῶν ἀντιδρώντων φοβοῦνται οἱ Οἰκουμενιστές καί ὄχι μεμονωμένες περιπτώσεις πού θά ἐμφανισθοῦν ἐδῶ κι ἐκεῖ. Ὅταν ὅμως αὐτοί πού ἀγωνίζονται στήν πρώτη γραμμή (καί εἶναι ἡ πλειοψηφία)  ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποφασίζουν νά πολεμήσουν τήν αἵρεση δι’ ἄλλου τρόπου, πιό ἀνώδυνου ἀλλά ἀναποτελεσματικοῦ, τότε πῶς αὐτοί πού ἔχουν σοβαρό ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς τους θά πρέπει νά τούς ὑπακούσουν καί νά περιμένουν τό «ἄχρι καιροῦ» πού ἐπικαλεῖσθε συνεχῶς;

Περιμένουμε δεκαετίες ὁλόκληρες καί πηγαίνουμε ἀπό τό κακό στό χειρότερο. Καί ἐνῶ ἡ ἐνημέρωση γίνεται ὅλο καί πληρέστερη, τώρα καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου, ἐσεῖς μᾶς προτρέπετε διά τῶν συμβουλῶν καί παραινέσεων τῶν μεγάλων γεροντάδων νά κάνουμε ὑπακοή καί νά περιμένουμε, ἐνῶ ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καλπάζει.

Ὁ Θεός ὅμως, πάτερ μου, ἔχει τόν τελικό λόγο καί δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά τό ἀποτέλεσμα, ὅταν ἡ προαίρεσή μας εἶναι ἐλάχιστη καί βλέπουμε τά πράγματα ὀρθολογιστικά, ὑπολογίζοντας τό κόστος, τίς συνέπειες καί ὅ,τι ἄλλο μᾶς φοβίζει, γιατί αὐτό πού μετράει εἶναι ὁ σκοπός, δηλαδή ἡ καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Πότε, πάτερ μου, ἡ ἀλήθεια  ἦταν μέ τό πλῆθος, πότε τό δίκιο ἦταν μέ τούς πολλούς, πότε ὁ Θεός δικαίωσε τούς ἰσχυρούς;

 Σᾶς πληροφορῶ λοιπόν, ὅτι μετά ἀπό μεγάλη βάσανο  ζήτησα τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ μου, γιά νά ὑπογράψω τήν ἀποτείχιση λαϊκῶν ἀπό τόν αἱρετικό ἐπίσκοπο τῆς μητροπόλεως πού ἀνήκω, ἐρωτώντας τον ἄν ἔπρεπε νά περιμένω κι ἄλλο,  καί ξέρετε τί μοῦ ἀπάντησε;

"Οἱ Ἅγιοί μας περίμεναν σέ καιρό αἱρέσεως νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν αἵρεση ἤ ἔφευγαν ἀμέσως καί γύριζαν τήν πλάτη στούς αἱρετικούς";

Τήν ἀπάντηση λοιπόν τήν πῆρα ἀμέσως καί ἔπραξα ἀναλόγως. Ἔκανα ὅμως μία φοβερή διαπίστωση, πάτερ μου. Ὅτι ὅλες οἱ ψυχές τῶν ἀδελφῶν μου ἐν Χριστῷ κρέμονται ἀπό τό πετραχῆλι τῶν πνευματικῶν τους καί οἱ πράξεις τους θά εἶναι ἀνάλογες μέ τίς διαθέσεις καί τά πιστεύω τῶν γεροντάδων τους. Κι εὐχήθηκα ὁ Θεός νά μᾶς χαρίζει ὁμολογητές πνευματικούς, ἕτοιμους γιά θυσία κι αὐτῆς τῆς ζωῆς τους γιά τή σωτηρία μας, καθαρούς, εἰλικρινεῖς, ἀνιδιοτελεῖς, γνήσιους στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, μάρτυρες τῆς ἀληθείας καί ὄχι τόσο χαρισματικούς, προορατικούς καί διορατικούς, φημισμένους καί καταξιωμένους στά μάτια τοῦ κόσμου, ἀλλά πνευματικούς  ἁγίους στά μάτια τοῦ Θεοῦ.

Συγχωρέστε με καί νά εὔχεσθε, σᾶς παρακαλῶ γιά ὅλους τούς ἀποτειχισμένους ἀδελφούς μου.