Θεοδώρου του Στουδίτου: "Τις ως ούτος κατετρόπωσε των αιρετικών τας φάλαγγας;"

«Τίς ὡς οὗτος κατετρόπωσε

τῶν αἱρετικῶν τὰς φάλαγγας;»

  Ἡ αἵρεση τῆς ἐποχῆς μας, ὁ Οἰκουμενισμός, σχεδιάζει τὶς κινήσεις του καὶ λειτουργεῖ μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ ἀποτρέπονται ἀντιδράσεις ποὺ θὰ ἐμποδίσουν τὴν ὑλοποίηση τῶν σχεδιασμῶν του. Ἀκόμα καὶ ποιμένες ποὺ –λίγα χρόνια νωρίτερα– πρωτοστατοῦσαν στὸν ἀντιαιρετικὸ ἀγῶνα, τώρα σιωποῦν· καὶ ἄλλοι ποὺ ὑπεδείκνυαν καὶ παρότρυναν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὡς τὴν ἐνδεδειγμένη ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, τώρα ἐφευρίσκουν δικαιολογίες γιὰ τὴν μὴ ἐφαρμογή, ὅσων πρὶν δίδασκαν!

Μερικοὶ δὲ φτάνουν σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε, νὰ ἀμαυρώνουν τὴν μνήμη Ἁγίων –ὅπως τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε–, ἐπιρρίπτοντας μομφὴ σὲ κάποιες ἀπὸ τὶς ἐνέργειές του, ὅπως τὸ ὅτι ὁ Ἅγιος ἀπομακρύνθηκε καὶ διέκοψε τὸ Μνημόσυνο Πατριαρχῶν τῆς ἐποχῆς του, ὑπεραμυνόμενος τῆς Εὐαγγελικῆς διδασκαλίας σὲ θέματα γάμου καὶ μοιχείας, πρὶν μάλιστα τὸ θέμα κριθεῖ ἀπὸ κάποια Σύνοδο. Καὶ τολμοῦν νὰ ἀπορρίπτουν καὶ νὰ χαρακτηρίζουν ὡς σχίσματα αὐτὲς τὶς ἐνέργειες τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, ἐπειδὴ  τοὺς ἐνοχλοῦν, ἀφοῦ ἀποτελοῦν παραδείγματα πρὸς μίμηση, κατὰ τῶν Ἐπισκόπων ποὺ σήμερα προάγουν τὸν Οἰκουμενισμό.

Κι ὅμως ἡ Ἐκκλησία αὐτὲς τὶς ἐνέργειές τους τὶς ἐπαινεῖ καὶ τὶς ὑμνεῖ!

Στὴ συνέχεια παραθέτουμε μερικὰ τροπάρια ἀπὸ τὴν Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας (Ἑσπερινὸ καὶ Ὄρθρο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ ἁγίου Θεοδώρου), στὰ ὁποῖα μεγαλύνεται ὁ Ἅγιος εἰς ὑπερβαλλόντως μεγάλο βαθμὸ καὶ περιγράφονται οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ διωγμοί του ὑπὲρ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Ὁ μιμητής τοῦ Προδρόμου ᾿Ιωάννου, μοιχείας ὁ ἔλεγχος καί σωφροσύνης κανών, τῆς ἀσελγείας ὁ πέλεκυς, καί τοῦ νομίμου, καί πρώτου γάμου  κῆρυξ γεγένησαι· σύ οὖν ἐνθεώτατα ἄνακτα ἤλεγξας, μοιχείαν στέργειν βουλόμενον, καί τῆς νομίμου, εὐλογημένης φεύγειν συζεύξεως· ὅθεν τήν ἄθεσμον  συνάφειαν,  καί   τούς   ταύτης  προστάτας διέρρηξας, τῆς Χριστοῦ ᾿Εκκλη­σίας, προασπίζων τήν εὐσέβειαν.

Τίς ἐξειπεῖν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; τίς διηγήσεται τό ἄμετρον ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας Αὐτοῦ; ᾿Εν γάρ τῷ χειμῶνι τῆς αἱρέσεως καί ἀθετήσεως τῆς εἰκόνος αὐτοῦ, στύλον μέγα καί ὁδηγόν ἀπλανῆ, ἀνέδειξε τῇ ἐκκλησίᾳ Του. Θεόδωρον τόν ἱερώτατον, καθηγητήν τῶν Στουδίου, κλέος τῶν μοναζόντων, καύχημα τοῦ Βυζαντίου, τῆς εὐσεβείας κήρυκα διαπρύσιον. Οὗτος καθεῖλε τοῦ ἐχθροῦ τά πανουργεύματα, στηλιτεύσας τήν πλάνην, ἐν λόγοις καί συγγραφαῖς καί παρρησίᾳ πολλῇ. Οὗτος παρέστη ἐν μέσῳ συνεδρίου ματαιότητος καί ἐκκλησίας πονηρευομένων ἐν παρρησίᾳ καί τόλμῃ, προασπίσας τούς πατρώους θεσμούς. Οὗτος ἐδιώχθη, ἐμισήθη καί ἐβδελύχθη ὑπό τῶν παρανόμων, ὡς ἀληθείας ἐργάτης καί τοῦ φωτός ἐραστής. Οὗτος ἀνεδείχθη ἔρεισμα τῆς πίστεως, καύχημα τῶν ᾿Ορθοδόξων, καθαρωτάτη εἰκών τοῦ Δεσπότου, προστάτης καί ἀντιλήπτωρ καί πρεσβευτής τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Πάσης ραδιουργίας σοφέ, παρανομίας τε κανόνων τῆς πίστεως, δεινός ἐλεγκτής σύ ὤφθης καί τῶν πατρώων θεσμῶν, ἀρραγές παμμάκαρ φυλακτήριον· δολίως φθεγγόμενοι οἱ παράνομοι ἄρχοντες, οἰκονομίαν τήν τοῦ γάμου διάλυσιν, τήν εὐρύχωρον διανοίγοντες ὅδευσιν·  ὅθεν μοιχοζευξίαν σύ, τήν τούτων συνάφειαν καί μοιχοζεύκτην  ἐνθέως καί μοιχοσύνοδον ἔλεγες, ἐν μέσῳ συνόδου, κοινωνίας διαστήσας σαυτόν Θεόδωρε.

Τόν ἀριστέα τῆς ὁμολογίας, τόν πρώταθλον τοῦ μαρτυρίου, τήν ἀκριβῆ στάθμην τῶν μοναστῶν, τόν ὑψιπέτη τῆς θεολογίας, τῆς ἀληθοῦς ἐκκλησίας τό κόσμημα.  Ὑμνήσωμεν ἅπαντες τοῦ Στουδίου τό ὡράϊσμα καί καύχημα, Θεόδωρον τόν μέγιστον διδάσκαλον. Τίς ὡς οὗτος κατετρόπωσε τῶν αἱρετικῶν τάς φάλαγγας; τίς καθεῖλε τοῦ ἐχθροῦ τά πανουργεύματα; Ποῖος ὡς αὐτός, ὡράϊσε τήν ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ; Θαυμάσια τά ἔργα σου Κύριε. ῾Ο δοξάζων τούς Σέ δοξάζοντας, ὁ μεγαλουργῶν ἐν τοῖς ἁγίοις Σου, ὁ παρέχων ἡμῖν, ταῖς πρεσβεῖαις αὐτῶν τό μέγα ἔλεος.

Επεφάνη σήμερον ἡ πανσεβάσμιος μνήμη τοῦ στερροῦ ἀδάμαντος τῆς ἐκκλησίας ἁπάσης·  Δεῦτε νῦν τῶν ᾿Ορθοδόξων ἅπας ὁ δῆμος, ἄσμασι, τόν θεοδώρητον   πρωτοστάτην,  ἐκ  καρδίας ἀναμέλψαι, χαῖρε βοῶντες, ᾿Ορθοδοξίας ποιμήν.

Θλίψεις καί ὀδύνας ὑπέμεινας, διωγμούς καί φυλακάς μετά μαστίγων καί δαρμῶν· ψῦχος, καύσωνα, φλογμόν καί τόν τῆς πείνης πειρασμόν. Κατῆλθες, μέχρις ῞Αδου αἰκιζόμενος. ᾿Ανῆλθες, ἀρετῆς πρός τήν ἀκρώρειαν. Νῦν τῶν ἐσόπτρων λυθέντων σοι, ὁρᾶς τό κάλλος τό ἄρρητον, δεόμενος, σωτηρίας τῶν ὑμνούντων σε.