Με αφορμή του περί Ομολογίας κηρύγματος "χωρίς ομολογία" του π. Ιωήλ Κωστάνταρου (του κ. Ν. Πανταζή)

Λάβαμε καὶ δημοσιεύσαμε ἕνα ἀκόμα ἄρθρο-ἀπάντηση πρὸς τὸν π. Ἰωήλ, ἀπὸ τὸν κ. Νικόλαο Πανταζῆ. Τὸ ἄρθρο αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἀναγνωσθεῖ καὶ ὡς μιὰ πρώτη, ἔμμεση ἀπάντηση πρὸς ἄλλον ἀδελφό μας, ὁ ὁποῖος δημοσίευσε ἕνα ἄρθρο γεμᾶτο ἀντιφάσεις, ὑποθέσεις, φαντασιώσεις, δυστυχῶς ἀκόμα καὶ ψεύδη καὶ συκοφαντίες. Βέβαια τὴν εὐθύνη τὴν φέρουν καὶ οἱ πνευματικοί του Πατέρες, οἱ ὁποῖοι τὸν παρότρυναν σὲ αὐτή του τὴν ἐνέργεια τόσο, ὥστε νὰ πεῖ κανείς γι’ αὐτούς: «ἡ μὲν φωνή, φωνὴ Ἰακώβ, αἱ δὲ χεῖρες, χεῖρες Ἡσαῦ»! Εὐχόμαστε νὰ βρεῖ τὴν ἠρεμία ψυχῆς, γιὰ νὰ ἑορτάσει εἰρηνικά Χριστούγεννα.

Ἐκ τῶν λόγων σου κρινῶ σε πονηρὲ δούλε..."

(Λουκ. 19, 22)

του Αποτειχισθέντος θεολόγου Ν. Πανταζή

Αυστραλία

π. Ιωήλ,

Μην περιμένεις να σε προσφωνήσω με τίτλους, δεν είμαι αυλοκόλακας και ούτε κολλώ σε βαρύγδουπες, εύηχες εκφράσεις. Ο σεβασμός δεν είναι μόνο στις λειτουργικές προσφωνήσεις ούτε στους "ευρωπαϊκούς πληθυντικούς ευγενείας". Ένα "π" μικρό ειν' αρκετό να μας κρατήσει και τους δυό στον ασφαλή της ταπεινώσεως χώρο.

Σέβομαι την ιερωσύνη σου. Θα πρέπει και συ να σεβαστείς τη δική μου. Ποιά είναι αυτή; Από τον ανώτατο βαθμό του Πατριάρχου, μέχρι και του άκρως κατωτάτου βαθμού, μα ουδόλως περιφρονητέου, της Χειροθεσίας του Αναγνώστου, η οποία αποτελεί και τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, μπροστά στο Μόνο Δεσπότη Χριστό είμαστε όλοι ίσοι.

Στην Ορθοδοξία, ακόμη και ένας "καντηλαναύτης, ένας καθαριστής που αγαπά την ευπρέπεια του Οίκου του Θεού, δύναται ορθώς να αρθρώσει λόγον ομολογιακόν υπέρ της Αληθείας του Χριστού όταν αυτή βλασφημείται. Ο δε Ιωάννης ο Χρυσοστόμος τονίζει πως αυτή η ευπρέπεια δεν είναι μόνο η των δαπέδων καθαρκτική αλλ' η ευπρέπεια
της Πίστεως και της Ορθής Λατρείας η συνεκτική, οια πρέπει τοις Αγίοις".

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ενώ σπουδάζει και σπαράζει για την ευπρέπεια του περιβαλλοντολογικού οίκου, καταπατεί και δολιοφθορεί τον Οικουμενικό Οίκο της Ορθοδοξίας, εισαγάγων στον Πατριαρχικό Οίκο του Οικοδεσπότου Χριστού τον Παναιρετικό, δολιοφθορέα και Αντίχριστο Πάπα ως κανονικό Επίσκοπο της Εκκλησίας, ποιών επίκληση και Αίτηση εν πλήρη καταστολή, δηλώνοντας πλήρη υποταγή, υποτασσόμενος έτσι στο "Πρωτείο" του Πάπα, σχίζοντας τον Άραφο Χτώνα του Χριστού και προκαλώντας απροκάλυπτη φθορά στο Ναό του Θεού.

Όμως, μη πλανάσθε, "ει τις τον Ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός!" (1 Κορ. 3, 17). Και πάλιν ο Χρυσόστομος τον χρυσούν κανόνα επεξηγεί: "Ου μόνον περί τον του σώματος ναού τούτο λέγει, αλλά και περί της φρικώδους φθοράς του Σώματος του Χριστού, περί του φθείροντος την Πίστιν αποφθέγγεται."

π. Ιωήλ,

Δεν θα υπεισέλθω στους παντελώς υπόπτους λόγους που σε ώθησαν να θολώσεις τα νερά, να φθείρεις και εσύ τον Απόστολο της ΙΑ' Κυριακής του Λουκά, διαστρέφοντας τον Ανόθευτο Λόγο του Θεού ώστε να αρπάξεις της ευκαιρίας για αήθη επίθεση
στους αδελφούς σου που δίδουν τη Καλή Μαρτυρία και Ομολογία Πίστεως εναντίον της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Δεν γνωρίζω ποιούς ακριβώς είχες κατά νου, εφ' όσον χαρακτηριστικά αποφεύγεις, κατά το διπλωματικό σύνηθες του καλπάζοντος επί των ημερών μας Ονοματοκρυπτισμού, να αναφερθείς σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή ομάδες. Και μιας και οι αναγνώστες και ακροατές σου (τακτικοί και ενδημούντες) δεν διαθέτουμε το διορατικό χάρισμα, δεν είναι δίκαιο και έντιμο να μας αφήνεις στο έλεος του να αναρωτιόμαστε τυραννικά, "για ποιόν άραγε χτυπά η καμπάνα...".

Μίλα, πάτερ μου, ελεύθερα και συγκεκριμένα, όχι με υπονοούμενα, παιγνιομαντείες και λόγια μασημένα. Μου θυμίζεις το Φαρισαϊκό, υποτιμητικό και υποκριτικό παιχνίδι που έπαιζαν εις βάρος του Χριστού οι σταυρωτές Του, με ραπίσματα και κολαφίσματα, λέγοντας κατοπινά με χαώδη "χαχανιτά": "μάντεψε ποιός σε χτύπησε..."

Επειδή το άκρως δειλό και κυρίως παπαδίστικο "έτσι γενικά και αόριστα", καθόλου δεν με εκφράζει, θα βοηθήσω εσένα και το ευσεβές κοινό να έχετε μία γενική εικόνα του προσώπου μου, χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί υπερηφανείας διαφήμιση ή περιαυτολογία. Απλά, απεχθάνομαι τις ανωνυμίες και τις αοριστίες. Πρίν προτρέξεις σε δικά σου λανθασμένα συμπεράσματα, εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.

Πρώτον, δεν είμαι Παλαιοημερολογίτης. Όχι πως τους κολάζω, ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο, αλλά δεν πιστεύω στη αντορθόδοξη δογματοποίηση του Ημερολογίου ως απλού πολιτειακού εργαλείου μετρήσεως χρόνου και τίποτε άλλο. Ούτε πάλι αποδέχομαι τα της Λερναίας Ύδρας πολύμορφα και πολυκέφαλα Συνοδικά τους συστήματα που συστηματικά και πολυκλαδικά αναφύονται απορρίπτοντας και καταδικάζοντας ο ένας τον άλλο, αλληλοεχθρευόμενοι και αλληλοπολεμούμενοι εις το διηνεκές, ενώ πάντες Αποτειχίστηκαν, υποτίθεται, για τους ίδιους αντιοικουμενιστικούς λόγους... Αρνούνται να κοινωνήσουν με τον Οικουμενιστή Πατριάρχη και τους μνημονεύοντες αυτόν, παρ' όλα αυτά όμως, κοινωνούν μετά πιστών Νεοημερολογιτών λαϊκών ελπίζοντες να αποσπάσουν αυτούς από την "νεοημερολογίτικη πλάνη".

Αλλ' όπως πάνσοφα επετέλεσε την τελική και καθοριστική εγχείριση ο Δεινός, Αγιοπατερικός, υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον, της Ορθοδοξίας Χειρουργός, ο πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος λέγοντάς τους με αγανάκτηση ιερή και περισσή: "Όταν αποφασίσετε να τα βρείτε και να ενωθείτε μεταξύ σας, με έναν ενιαίο Αρχιεπίσκοπο, ελάτε τότε να τα πούμε!"

Ανήκω λοιπόν στο Νέο, το οποίο δυστυχώς, παντού και πάντοτε ευθαρσώς ομολογώ ότι λίαν κακώς και προδοτικώς έγινε προς εξυπηρέτηση αντιχρίστων επιταγών του Αιρεσιάρχου Πάπα. Γνωστό αυτό τοις πάσι. Μη κρυβόμαστε. Η καθεαυτού αλλαγή έγινε μάλιστα, με το χειρότερο, το πιό ασύνετο και αδοκιμότερο, αναχρονιστικότερο και σκοταδιστικότερο τρόπο, δίχως καμία απολύτως αναγκαία οικουμενική ενημέρωση και διαποιμαντική επεξήγηση, δίχως κανένα προαπαιτούμενο καταρτισμό, ούτε καν προκαταρκτική, διακατηχητική Εγκύκλιο, αλλά ξαφνικά, "μια καλή πρωϊα", "ετσιθελικά" "με το στανιό", Παπικώ τω τρόπω, μπρος, 13 μέρες μπροστά, και βγάλτε όλοι το σκασμό!

Ανατράφηκα, δόξα τω Θεώ, κάτω από την αγία καθοδήγηση του όντως Αγίου Πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου, (ο οποίος έκανε Αποτείχιση και ομολογιακά διέκοψε τη Μνημόνευση του Πατριάρχου) και έπειτα κατά τη διάρκεια των Θεολογικών μου Σπουδών στην Αθήνα, υπό τας πτέρυγας του Νέου, Ομολογητού Αγιοπατερικού Επισκόπου Πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνου, ο οποίος είχε μάλιστα αποστείλει εδώ στην Αυστραλία, το γνησιότερο του τέκνο, τον άξιο μιμητή αυτού και πανθομολογητή Θεολόγο, Νικόλαο Σωτηρόπουλο, να με σαγηνεύσει στα Θεοπάροχα δίχτυα της Αντιαιρετικής Γενησαρέτ.

Πραγματικά αδιαφορώ ποιά η ιδέα σου και για τους τρεις προαναφερθέντες. Είχα δε την μεγάλη ευλογία από τον Φιλάνθρωπό μας Θεό να γνωρίσω από κοντά τον Σύγχρονο αλλά εξ' άκρας συλλήψεως Άγιο - δεν τον "έκανε Άγιο ο Πατριάρχης"- τον Γέροντα Πορφύριο και να αξιωθώ παρ' αυτού, ουράνιες αποκαλύψεις. Αυτά, το επαναλαμβάνω πάλι, όχι να δείξω και να πω, πως είμαι "κάτι", αλλά για να αγαπήσω το Χριστό περισσότερο...

Σημασία δεν έχουν οι "ομπρέλες", τα πρόσωπα, αλλά τους αναφέρω, όχι για να τους χρησιμοποιήσω ως τρόπαια, πονηρώ τω τρόπω, να εξυψώσω τον αχρείο εαυτό μου, αλλά προς ένδειξη ότι παρέλαβα σωστή γραμμή, την επώνυμη, απερίφραστη καταδίκη του Οικουμενισμού και την Άμεση Απομάκρυνση των φορέων αυτής της παναιρέσεως. Ακόμη και ο Γέροντας π. Επιφάνιος, διδάσκει περί αποφυγής των Ζηλωτών και ομιλεί περί πραγματώσεως Ορθοδόξου Αποτειχίσεως. Υπάρχει και η Ορθή, Ορθόδοξη και Επιβεβλημένη Αποτείχιση, με βάση όχι το Ημερολόγιο αλλά την Ορθόδοξη Αλήθεια και την αλάνθαστη, διαχρονική διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

Προχώρησα στην Αποτείχιση εξ' αιτίας των αιρετικών, αντορθόδοξων ενεργειών και πλανεμένων διδασκαλιών του Πατριάρχου Βαρθολομαίου αλλά και του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, που λιβανίζει, εκθειάζει και δοξάζει τον προηγούμενο, παραιτηθέντα Πάπα, τον πλέον υπόδικο για κάλυψη ομοφυλοφιλίας και παιδεραστίας και ξέπλυμα ανυπολογίστου Μαύρου Χρήματος της Τραπέζης Βατικανού. "Του οφείλουμε, λέει, χάριτας αυτουνού, καθ' ότι άνθρωπος προσευχής και ταπεινώσεως εστί και άξιος θαυμασμού, φίλος των Ορθοδόξων" και άλλες σαχλές αηδίες, λες και στέρεψαν οριστικά τα Ορθόδοξα Υποδείγματα τ'Αγιοπατερικά προς μίμησιν, λες και απέτυχαν οι Πατέρες οι αληθινοί και θα αναπληρώσουν τα σφάλματά των τώρα αυτοί, οι Μοντέρνοι και Μεταπατερικοί...

Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, ενώ δεν δίστασε στο παρελθόν, διά μέσου σειράς δημοσιευμένων επιστολών, να ανταλλάξει άγριες κόντρες και ξιφομαχίες, ύβρεις και σφοδρές κατηγορίες με τον Πρόεδρό του, σε δευτερεύοντα θέματα δικαιοδοσίας, όμως σε θέματα Πίστεως και Παραβάσεως Ιερών Κανόνων, σε καταπάτηση Δογμάτων και δημοσία κήρυξη αιρετικών διδασκαλιών, κωφεύει αδικαιολόγητα και δειλιάζει, "κάνει τον ανήξερο" και αλλού κοιτάζει, αντί "της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτόν διαστέλλειν", αντί "εαυτόν της προς τον καλούμενον Πατριάρχην κοινωνίας αποτειχίζειν" κατά τον ΙΕ' Ιερό Κανόνα της Αγίας Πρωτοδευτέρας Αποστολικής Συνόδου, στην οποία προήδρευσε ο Δεινότατος Πατήρ και Ιερός, ο Σφόδρα Αντιπαπικός Φώτιος ο Μέγας!

Εσείς όμως, και οι όμοιοί σας, οι κατ' επίφασιν αντιοικουμενιστές και παντελώς άχαροι χαρτοπολεμιστές, αποσιωπατε με απολύτως ένοχη σιωπή το γεγονός ότι εκτός της λανθασμένης και πλανεμένης Αποτειχίσεως των Ζηλωτών, υπάρχει και η, όχι δυνητική, επιλεκτική και "επιτρεπομένη", μα η υποχρεωτική και επιβεβλημένη Αποτείχιση, η Θεάρεστη και Θεόπνευστη εξ' Οικουμενικών και Αποστολικών Συνόδων.

Έχετε βέβαια τους λόγους να σιωπάτε και να νίπτετε τας χείρας, ενώ παράλληλα ατιμάζετε έως θανάτου δε συκοφαντίας σταυρού, εμάς τους Αποτειχισθέντες εν Χριστώ αδελφούς σας, που δεν σας βλάψαμε σε κάτι, δεν σας αδικήσαμε πουθενά.

Δεν θα αναφερθώ λοιπόν, προς το παρόν, ούτε θα αποκαλύψω τους δικούς σας μεμπτούς και αυτοκαταδικαστικούς σας λόγους.

"Αμαρτάνετε όντες αυτοκατάκριτοι".

Η Ομαδική αυτή ανεπίτρεπτη παρκετροπή των τοιούτων αντιοικουμενιστών, πρόδηλη και αυτή της επαράτου δειλίας και σημείο των καιρών, της συμπορεύσεως μετά αιρετικών και εμμέσου προωθήσεως της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, συμμαχούντες πλέον και συγκοινωνούντες με τους Αιρετικούς σας "Γυμνητοκεφαλίτες" Δεσποτοκρατικούς Ηγέτες.

π. Ιωήλ,

Ξεκινάς την ομιλία σου με έναν πάνυ επιπόλαιο προσδιορισμό του Αποστολικού Αναγνώσματος, ως Κειμένου Περί Ομολογίας Πίστεως και πως είναι θέμα "καίριο", και πως "είναι ανάγκη να εμβαθύνουμε στο πνεύμα της Αποστολικής Ομολογίας..."

Αλλά, συγχώρεσέ μου που διαφωνώ μαζί σου, προτιμώ την ερμηνεία και σημασία των Αγίων Πατέρων, όχι τη δική σου. Δεν είναι απλά θέμα καίριο ή επίκαιρο, "η της Πίστεως Ομολογία, αλλά ζήτημα ύψιστο, σωτηριολογικό, ζήτημα ζωής και θανάτου, η οποία ομολογία δέον ίνα τελείται άνευ ορίων και άχρι θανάτου!"

Εφ' όσον ο Χριστός θα μας ντραπεί στον Πατέρα Του, εάν και εμείς ντραπούμε να Τον ομολογήσουμε στους ανθρώπους, τότε εις μάτην τα "Κύριε, Κύριε, Κύριε", οι ευσεβίστικες ηθικολογίες και θαυματουργίες ακόμη. Εις μάτην τα Πολυχρόνια, Σαρανταλείτουργα και οι λογείς των "Λογίων" Αρχιμανδριτοθριαμβολογίες. Επισκοπής ορέγεσαι πάτερ; Καλού έργου επιθυμείς! Αλλά μη γίνεσαι "γλύφτης", ίνα τω Πατριάρχη σου αρέσεις.

Κοίτα να αρέσεις στον στρατολογήσαντά σε Χριστό και πολέμησε με πάθος ιερό τον Οικουμενισμό που μαστίζει και μυριάδες ψυχές κατασκανδαλίζει.

Για αυτό το θέμα να κάνεις κήρυγμα και όχι για την Αποτείχιση που τόσο πολύ σας καίει.

Λάβαρό σου θούρειο, θριαμβικό, το οποίο μετατρέπεται σε φτηνό ερμηνευτικό εντυπωσιασμό, είναι η αφελής, φρούδα και φλούδα αναφορά σου:

"Η ομολογία, εκτός της πίστεως, απαιτεί και το θάρρος. Απαιτεί την πνευματική ανδρεία και τη δύναμη, για τις οποίες κάνει λόγο ο Απόστολος.

Εσύ, πάτερ μου, διαθέτεις αυτή την αρετή, τόλμη και ανδρεία, για να καταδικάσεις τους Οικουμενιστές Αρχιερείς ή μόνο για να κατακρίνεις ευκόλως, ανωδύνως, εκ τους ασφαλούς, τους Αποτειχισθέντες αδελφούς σου;

Και γλυστράς σε αυτή σου τη παραπλανητική πεπονόφλουδα και παραπαίεις και πταίεις σε πολλά...

Πρώτον, ποίο ακριβώς είναι αυτό το "πνεύμα δειλίας αλλά και δυνάμεως και σωφρονισμού" (Β' Τιμ. Α΄ 7) που υποκριτικά επικαλείσαι και που ακριβώς η αφεντιά σου το ορθοτομεί προς πρέπον υπόδειγμα υμών;

Ο σωφρονισμός εδώ, κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, αναφέρεται στην πίστη και όχι στην ηθική, ηθικολόγε μου εσύ...

Κρίμα, και σε είχα για κάπως αξιόλογο.

Εφ' όσον εσύ δεν επαισχύνεσαι και δεν ντρέπεσαι να δίδεις την μαρτυρία σου περί του Κυρίου ημών, σε παρακαλώ, σε εξορκίζω εν Χριστώ Ιησού, εν ονόματι "αυτής της προτροπής για την Ομολογία, όπου αναπτύσσεται η Χριστολογική και Σωτηριολογική αποκάλυψη" την οποία με τη σειρά σου αποκαλύπτεις και σε μας, να μας μιλήσεις του λοιπού με τη γλώσσα του Χριστού, των Αποστόλων και των Αγίων μας Πατέρων, να μας πεις την σκληρή και στυγνή Αλήθεια, την οποία, όπως λές, "είναι ανάγκη να γνωρίζουν οι πιστοί, αφού αυτό είναι ουσιαστικά το κήρυγμα και η πρόσκληση της Σωτηρίας στον κόσμο, που κηρύσσει η Εκκλησία μας."

Εδώ, κυριολεκτικά χειροκροτούμε! "Είναι τόσο ανάγκη να γνωρίζουμε" και όμως δεν μας το λέτε. Συγγνώμη. Φταίτε.

Σαν ιερεύς του Θεού το διαλαλείς: "Αυτός μας έσωσε και μας κάλεσε με ιερή κλήση που μας αγιάζει." Αγίασέ μας λοιπόν, π. Ιωήλ, με την Αγία Αλήθεια του Χριστού και απάντησέ μας διά ευθέων και υγιαινόντων λόγων στα παρακάτω ερωτήματα, τα οποία, σε προειδοποιώ, εάν αποφύγης, θα αποδειχθείς ψεύτης, υποκριτής, λαοπλάνος και παπαδάκος δουλοπρεπής υποταγμένος στην υποτέλεια της Δεσποτοκρατίας.

Πρόσεξε, πάτερ, τα ερωτήματα που θα σου απευθύνω δεν αποτελούν παγίδα, αλλά σε προτρέπω φιλικά και προφυλακτικά, να συμβουλευτείς καλά, τον Βορειοηπειρωτομανή Μητροπολίτη σου και να λάβεις τη λεγάμενη "στιβαρή χειραγωγία από έμπειρο" πριν απαντήσεις και βρεθείς εκτεθειμένος εσύ και αυτός μαζί σου!

Πολύ φοβούμαι, πως δεν θα απαντήσετε αμφότεροι, διότι πραγματικά δεν σας συμφέρει... Θα καταστείτε και σεις οπαδοί του "Απεστράφησάν με" (όχι εμένα το Πανταζή, αλλά τον Απόστολο) και θα συμβιβαστείτε, θα εξατμιστείτε, αλλά, και θα "μουτζουρωθείτε", όπως η υποτιθέμενη Ημερίδα του Πειραιώς Περί Αποτειχίσεως, στην ιουδαϊκή καταφυγή ολοκαυτωμάτων και πυραναλωμάτων των Αποτειχισθεντων Αποδιοπομπέων Τράγων.

Σας προειδοποιούμε, με παράφραση του Αγίου μας Πατροκοσμά:

Η Αποτείχιση είναι κάρβουνο, αναμμένο καίει, και σβηστό μουτζουρώνει.

Επικαλούμαστε λοιπόν την εν Κυρίω απαιτουμένη Ομολογία Πίστεως "και μάλιστα στις ορθές της προδιαγραφές", όπως διαπρυσίως διατυμπανίζεις, "για να μην καταντά άκριτη και φαιδρή, πρέπει να συνοδεύεται με διάκριση".

Η πρώτη σου υποχρέωση, πάτερ, πριν εξηγήσεις τις σωστές προδιαγραφές, είναι να αναλύσεις ποιά είναι ακριβώς αυτή η διάκριση.

Προσμένουμε από σένα πάτερ, "καρτερούμεν μέραν-νύχτα", όχι την κοσμική, διπλωματική και πονηρή "διάκριση" η οποία είναι μάλιστα η μαεστρική μαστρωπός της φοβίας και παμπόνηρη προαγωγός της δειλίας, αλλά την άφοβη και απαθή, την Αποστολική και Αγιοπατερική διάκριση της Αποστολικής Αληθείας. Αναμένουμε την απερίφραστη και ανυπόκριτη στάση των Αγίων Πατέρων έναντι των ποικίλων αιρέσεων. Και μιας και αναφέρουμε τη λέξη "ποικιλία"...

Ξέρεις π. Ιωήλ, δεν γνωρίζω εάν είσαι εξομολόγος, αλλά αυτή η Πονηρή, Πνευματική, Πορνική, Μοιχειακή Πανδαισιακή Πανσπερμία των Αιρέσεων, αυτή η Οικουμενιστική Συνουσία της Μοιχαλίδος Πατριαρχικής μας γενεάς, στα αμαρτωλά και κολάσιμα κρεββάτια των Διαθρησκειακών Συνεδρίων, αποτελεί τελετουργία θυσιαστική του Εωσφόρου που τέρπει και θρέφει το της Αποκαλύψεως Θηρίον, το οποίον, θέλει και επιθυμεί ποικιλίαν...

Και επιστρέφεις στο ίδιον εξέραμα... στη ποικιλία της απόσχισης.

"Είναι δε αδύνατον, (βρε τί μας λες) να φέρει κανείς ευλογημένα αποτελέσματα όταν ξεκινά μόνος ή το ακόμα χειρότερο, όταν την «αποτείχισή» του ή την αποκοπή του από το Σώμα της Εκκλησίας, την τοποθετεί στα ομολογιακά δήθεν επίπεδα και το σχίσμα θέλει να το δικαιολογήσει ως δήθεν Πατερική γραμμή και αυθεντική Ορθοδοξία.

π. Ιωήλ,

ΜΗ μας μιλάς για "δήθεν".

Θα αφήσω τους "δήθεν", τους "ετσι" και τους "αλλιώς" στην Κρίση του Θεού, στη Δευτέρα Παρουσία, διότι ΔΕΝ πρόκειται ν' αποκαλύψω ανώμαλες, κίναιδες και έκφυλες πράξεις Επισκόπων φιλικότατα προσκειμένων σε σένα, που κάποτε ανεπιτυχώς επιχείρησαν εις βάρος μου, δόξα τω Θεώ που διέφυγα, ούτε ασχολούμαι με αμαρτήματα της μέσης και κάτω, καθώς επίσης ηρνείτο κατηγορηματικά ο Άγιος Φλωρίνης Αυγουστίνος.

ΜΗ μου μιλάς εμένα για "αποκοπή" από το Σώμα της Εκκλησίας.

Όταν εκατοντάδες Άγιοι Πατέρες μας διαβεβαιώνουν ότι ΔΕΝ αποκοβώμαστε από το Σώμα του Χριστού, εσένα πάτερ, θ' ακούσω;

Όταν ο Ίδιος ο Θεός με διατάζει να αφοριστώ εκ μέσου αυτών, το δικό τους κουρελο-αφορισμό θα φοβηθώ, τη δική σου "διάκριση" θα εξασκήσω;

Όταν ο ίδιος ο Μέγας και Ιερός Φώτιος πιστοποιεί και δογματίζει διά Θεοπνεύστου Συνόδου ότι ΔΕΝ κάνουμε σχίσμα, εσένα πάτερ, θ' ακούσω;

«Ου γαρ επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων διδασκάλων κατέγνωσαν, και ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ την ένωσιν της Εκκλησίας απέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι» (P.G.137, 1068AC). Είσαι συ πιό θεόπνευστος και διακριτικός από τους Αγίους Πατέρες; Από πότε υποκαθιστάς τις Συνόδους και δογματίζεις για αδιάκριτες αποκοπές και αποσχίσεις;

Τί πονηρά, δουλικά μου λέγεις, π. Ιωήλ, ότι "θέλουμε να δικαιολογήσουμε την αποκοπή μας ως δήθεν Πατερική Γραμμή και αυθεντική Ορθοδοξία"; 
Έχεις καθήκον και χρέος ιερό, έχεις ευθύνη πάτερ, και υποχρέωση από το Θεό να μας εξηγήσεις τότες ΠΟΙΑ είναι ακριβώς η "Πατερική Γραμμή και αυθεντική Ορθοδοξία" που τόσο θαμπά κι' αφηρημένα πιπιλίζεις!

Και αντί να μας την παραθέσεις ΜΕ ΧΩΡΙΑ και ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ, αυτοβαφτίζεσαι και αυτοδιαφημίζεσαι ως Μέγας και Τρανός Ψυχολόγος, "Κυριλές", της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, τί μας λες, να προσδιορίσεις σαφέστατα μιαν άκρως βαθυτάτη συνειδησιακή πτυχή της αβύσσου-ανθρωπίνης Αποτειχισθείσης ψυχής, βαβαί της Ακαδημαϊκής, Επιστημονικής, Ποιμαντικοψυχολογικής εμβανθύσεώς σου στα άδυτα της ψυχής μας! 
Ακουστε! Φρίξατε! Τάδε έφη π. Ιωήλ Κωνστάνταρος:

"Το δε ακόμα χειρότερο είναι τούτο. Πως ενώ αργά ή γρήγορα συνειδητοποιεί κανείς την πλάνη και την παρασπονδία του, «αισχύνεται» όμως και να την ομολογήσει. Και γιατί αυτό; Διότι τώρα φοβάται να αντιμετωπίσει τον συρφετό της ομάδας των «συναγωνιστών» που και αυτοί ίσως, από αυτόν τον ίδιον να οδηγήθηκαν στην κατ' άτομο ή και στην ομαδική «αποτείχιση» και αποκοπή".

Ούτε αργά, ούτε γρήγορα, μα ούτε και ξεγρήγορα εμπειρεύτηκα τέτοια "παρασπονδία", ασπόνδυλε στη Θεολογία.

Δεν φοβούμαι κανένα συρφετό συναγωνιστών μου παρά μόνο το Θεό. 
Οι συναγωνιστές και συναντιλήπτορές μου, οι ομόψυχοι και συναποτειχισθέντες αδελφοί μου αναβιώνουν εμπειρικά το "Στώμεν καλώς" και αντιστέκονται θεαρχικά στον εωσφορικό περιασμό του "Δεύτε διαλεχθώμεν".

Δεν ενδίδουμε στης Εύας το "πστ" που μεταφράζεται Π.Σ.Ε. και αρνούμαστε να γευτούμε τον απαγορευμένο καρπό των μοιχεπιβατικών φιλημάτων Ιούδα.

Ειν' η ζωή, η ψυχή μας και η καρδία μία.

Διότι κρατούμε και επικροτούμε το Σύμβολο της Πίστεως, Εις ΜΙΑΝ Εκκλησίαν, όχι πολλές, βαπτισματικές και διηρημένες!

Εσύ όμως, παραμένεις τόσο σίγουρος για το ψυχιατρικό εγκεφαλογράφημα που μας κάνεις ότι "αισχυνόμαστε να ομολογήσουμε την πλάνη μας." Εάν είχα τέτοια αισχύνη δεν θα την απέκρυβα, πάτερ, και "μάρτυς μου ο Θεός"...

π. Ιωήλ,

Έχεις ξεπεράσει ασύγκριτα κάθε ψυχολογικοφιλοσοφικορητορική προσωπικότητα του Μεσαίωνα και του Διαφωτισμού, διαφωτιστά της Ελλαδικής Παραεκκλησιαστικής, Δεσποτοκρατικής, Παρασυναγωγής. Εύγε!

Το ακτινογράφημά σου, παράσημό σου. Η διάγνωσή σου γράφει ιστορία! Θα την πάρεις τη Μητρόπολη, δίχως άλλο. Ο Πατριάρχης σου, ποζάρει στο φακό με Υψηλοβάθμιους Μασόνους και μασκαράδες με ποδιές ενώ παράλληλα σφυρίζει στη διαπασών "δεν έχω σχέση με τη Μασονίααααα!" Τρίβει τα χέρια χαιρέκακα και ετοιμάζει Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο για την Άμεση Προαγωγή σου. Ντροπή σου.

Ο καθένας μας κρίνεται. Νυν κρίσις εστί. Θα σε κρίνει ο Τριαδικός Θεός και μαζί με Αυτόν εμείς οι πιστοί, οι οποίοι εντελλόμαστε από τον Ίδιο το Θεό, στην προστακτική: "την δικαίαν κρίσιν κρίνατε!"

Απάντησέ μας, ΔΙΚΑΙΑ λοιπόν, π. Ιωήλ, κάνε εκφορά δίκαιας κρίσης:

1. ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΙΡΕΣΗ;

2. ΑΝ ΝΑΙ, ΠΟΙΟΙ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ Ή ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ;

3. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΡΕΣΤΗ ΚΑΙ ΘΕΟΔΙΔΑΚΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ, ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ; ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ;

4. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ; 
ΠΟΙΑ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΠΙΤΕΠΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΙΞΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΤΕΡΟΖΥΓΙΑ ΜΕ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ;

5. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΥΝΤΡΩΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΙΕΝΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ, ΟΠΩΣ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΡΟ, ΟΠΩΣ Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΒΟΛΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ ΑΙΡΕΣΗ ΑΛΛΑ "ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ" ΚΑΙ ΟΠΩΣ Ο ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ;

Ή ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗΝ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ;;;

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

"Πληροφορίες καταλόγου Αττικής, παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας..."

Άντε και του χρόνου πάλι εδώ, με ανοιχτό ακόμη το ακουστικό, το ίδιο μήνυμα θα αντιλαλεί,

"Και ευθέως αλέκτωρ εφώνησεν..."