Δεύτερη ἀπάντηση στὸ ἄρθρο τοῦ π. Ιωήλ Κωνστάνταρου από τον κ. Σημάτη Π.

Ὀλίγη ἀντικειμενικότητα καὶ ἔρευνα πρὶν δημοσιεύσετε τὰ ἄρθρα σας,  δὲν βλάπτει, ἐντιμότατε π. Ἰωὴλ Κωστάνταρε

 Ἀπαντήσαμε ἤδη, σὲ ἄλλα δύο ἄρθρα τοῦ π. Ἰωήλ. Ὅμως ὁ π. Ἰωήλ ἐπανῆλθε  καὶ γράφει χωρὶς νὰ λαμβάνει ὑπόψιν του ὅσα ἀντιρρητικὰ ἐπιχειρήματα καὶ κείμενα τοῦ προσκομίζουν οἱ διαλεγόμενοι (καὶ αὐτὸ εἶναι φοβερὸ γιὰ ἕνα κληρικό). Θυμίζει τοὺς διαλεγομένους στὴν τηλεόραση, ποὺ συνήθως λέγουν ἐκεῖνα ποὺ σὰν μαγνητόφωνα ἔχουν ἀπομνημονεύσει καὶ ἔχουν ἐντολὴ νὰ ποῦν, κι ὄχι ἐκεῖνα ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ ἀπαντήσουν, στὴν ἐρώτηση ποὺ τοὺς ἔγινε!

Ἐπειδὴ ὁ π. Ἰωήλ καὶ πάλι συκοφαντεῖ καὶ διαστρέφει τὶς θέσεις ποὺ διατυπώσαμε, θὰ ἀπαντήσουμε σὲ μερικὰ ἀπὸ ὅσα γράφει. Νὰ σημειώσουμε ὅτι, ἂν εἶχε μελετήσει μὲ καλὴ προαίρεση τὰ κείμενα ποὺ γιὰ τὸ θέμα ἔχουμε δημοσιεύσει, δὲν θὰ ἔχανε τόσο χρόνο, δὲν θὰ  ἔσπερνε τὴν σύγχυση σὲ πολλὲς ψυχές καί, τέλος, δὲν θὰ καθιστοῦσε ὁ ἴδιος ἑαυτὸν ὑπεύθυνο, γιὰ τὴν διαφοροποίησή τους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πατερικὴ  Παράδοση· διότι, ὅλες οἱ θέσεις του ἀνασκευάζονται, μὲ χρήση ἑκατοντάδων πατερικῶν κειμένων ἀπὸ τὰ βιβλία καὶ τὰ ἄρθρα τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ.

Μόνο κάποιος τυφλός, ἢ ἀγράμματος θὰ μποροῦσε νὰ γράφει ἔτσι, κι ὄχι ὁ π. Ἰωήλ, ποὺ βλέπει καὶ γνωρίζει γραφὴ καὶ ἀνάγνωση, ποὺ στὰ κατὰ Κυριακὴ κηρύγματά του μὲ θαυμάσιο καὶ σύγχρονο τρόπο μᾶς ἐξηγεῖ τὰ Ἁγιογραφικὰ Ἀναγνώσματα. Ἡ προκατάληψη, ὅμως, εἶναι μιᾶς κάποιας μορφῆς πνευματικὴ τύφλωση! Ὑπομονετικά, λοιπόν, θὰ σχολιάσουμε καὶ πάλι τὶς ἀναπόδεικτες θέσεις ποὺ ἀνακυκλώνει. Γράφει ὁ π. Ἰωήλ: «Απλώς, συνειδησιακή ανάγκη και παράκλησις αδελφών, μας ωθεί στο να διατυπώσουμε τις απόψεις μας, οι οποίες αναφέρονται σε καταστάσεις διαμορφωμένες και παγιωμένες, που υφίστανται στον χώρο της Εκκλησίας».

Ἀποφεύγει νὰ δηλώσει ὅτι ἀπαντᾶ σὲ μᾶς ποὺ ἀποτειχιστήκαμε. Γιατὶ τότε, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι συγκεκριμένος. Δηλώνει λοιπόν, ὅτι ἀπαντᾶ γενικὰ καὶ ἀόριστα σὲ κάποιους ἀδελφούς.

Ἴσως ἰσχυρισθεῖ ὁ π. Ἰωήλ, ὅτι δὲν εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀπαντήσω εἰδικὰ σὲ σᾶς. Πόσο, ὅμως, θὰ μποροῦσε νὰ σταθεῖ μιὰ τέτοια δικαιολογία; Εἶναι δυνατὸν κάποιος πνευματικὸς πατέρας, νὰ ἀγνοεῖ τὰ ἐρωτήματα πιστῶν –γιὰ τὶς ἐνέργειες τῶν ὁποίων μάλιστα γίνεται ἡ ὅλη συζήτηση; Ἄλλο τόσο θὰ μποροῦσε νὰ κάνει μιὰ τέτοια σκέψη ὁ π. Ἰωήλ. Ἄρα, λοιπόν, εἶναι φανερὸ ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσει πρωτίστως σὲ μᾶς, ἐφόσον ὁμιλοῦμε γιὰ χριστιανικὴ ἀγάπη. Δὲν μᾶς ἀπαντάει ὅμως εὐθέως, ἀλλὰ πλαγίως!

Ἀλλ’ ἔστω. Ἀμέσως μετὰ γράφει ὅτι οι απόψεις του «αναφέρονται σε καταστάσεις διαμορφωμένες και παγιωμένες, που υφίστανται στον χώρο της Εκκλησίας». Μιλᾶτε, πάτερ, γιὰ παγιωμένες καταστάσεις. Γιατὶ δὲν μιλᾶτε γιὰ Ἱερὰ Παράδοση, Ἱεροὺς Κανόνες καὶ Πατερικὰ κείμενα; Μήπως γιατὶ δὲν ἔχετε μελετήσει, δὲν τὰ ξέρετε, δὲν σᾶς συμφέρουν; Τὸ κυριότερο, μήπως γιατὶ δὲν ὑπάρχουν κείμενα ποὺ νὰ στηρίζουν τὶς θέσεις σας; Μήπως μιλᾶτε γιὰ σύγχρονες «παγιωμένες καταστάσεις ποὺ ὑφίστανται στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας», δηλαδὴ γιὰ καταστάσεις ποὺ «παγιώθηκαν»  κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς θεολογίας τῶν Χριστιανικῶν Ἀδελφοτήτων (ποὺ εὐνοοῦν τὸν ἀσύδοτο ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴν κακὴ ὑπακοὴ στοὺς ποιμένες) καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ ἀλλοιωτικοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας Οἰκουμενιστικοῦ πνεύματος;

Θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ ὑπονοήσουμε ὅτι αὐτὸ ἐννοεῖτε, γιὰ πολλοὺς λόγους, μὲ τελευταῖο τὸν ἑξῆς: Ἐνῶ στὸ ἀμέσως προηγούμενο ἄρθρο μας καταγγείλαμε τὸ ὀλίσθημα τοῦ Μητροπολίτου σας π. Ἀνδρέα (καὶ τῆς Ἀδελφότητος τοῦ «Σωτῆρος») νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης, ὁ ὁποῖος ἀποδεδειγμένα ἦταν κήρυκας προτεσταντικών, Οἰκουμενιστικῶν καὶ Μασωνικῶν αἱρετικῶν ἰδεολογημάτων, ἐσεῖς αὐτὸ τὸ παραβλέψατε ἀναπάντητο.

Ἔτσι, ἐνῶ ἐσεῖς ἐπικαλεῖσθε τὴν ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ «παγιωμένη κατάσταση», ἐμεῖς –ὅπως εὔκολα διαπιστώνει κανεὶς ἀνατρέχοντας στὰ κείμενά μας– στηριζόμαστε στὴν Ἁγία Γραφή, στὴν Ἱ. Παράδοση καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Τοῦτο σᾶς ἐνοχλεῖ, γι’ αὐτὸ λίγο πιὸ κάτω –στὴ συνέχεια τοῦ ἄρθρου σας– ἐπιχειρεῖτε νὰ συκοφαντήσετε, ὥστε νὰ ἐξουδετερώσετε, αὐτὴ τὴν θεοπαράδοτη τακτικὴ τοῦ «ἕπεσθαι τοῖς ἁγίοις πατράσι», ταυτίζοντας ἄκομψα τὴν δική μας καταφυγὴ στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες, ὡς ἐνεργούμενη μὲ τὸν τρόπο τῶν Προτεσταντῶν! Ἄρα, πάτερ, ἐκτὸς ἀπὸ σχισματικούς (ὅπως μᾶς χαρακτηρίζετε παρακάτω) εἴμαστε καὶ Προτεστάντες. Καλωσύνη σας.

Ἐσεῖς ὅμως, ποὺ ἔχετε ἀνατραφεῖ καὶ ἀνδρωθεῖ, ἀλλὰ καὶ παραμένετε μέσα στὸ κλῖμα τῶν Ἀδελφοτήτων, παραβλέπετε τελείως τοὺς Πατέρες, καὶ δὲν προσκομίζετε ΟΥΤΕ ΕΝΑ  σχετικὸ πατερικὸ κείμενο, ποὺ νὰ μᾶς πείθει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν θέσεων ποὺ ὑποστηρίζετε, ἴσως γιατὶ ἐμφορεῖσθε ἀπὸ τὴν συνείδηση ὅτι ἔχετε ἐν ἑαυτῷ καταγεγραμμένη καὶ διδάσκετε ἀλανθάστως τὴν πατερικὴ σοφία.

Γράφετε στη συνέχεια: Η καλή πίστη και η ειλικρινής διάθεση, είναι κάτι το δεδομένο, και από την θέση αυτή εξαιτούμεθα τις ευχές και τις προσευχές σας. Το σημειώνουμε ἁπλῶς ἐδῶ, θὰ τὸ ἀποδείξουμε στὴ συνέχεια, ὅτι δεδομένη δὲν εἶναι ἡ καλὴ πίστη, ἀλλὰ ἡ κακοπιστία σας. Ὅσο γιὰ εἰλικρινῆ διάθεση, μπορεῖ νὰ τὸ νομίζετε, ἀλλὰ κι αὐτὴ δὲν εἶναι εἰλικρινής. Ἂν ἦταν, δὲν θὰ ἐμμένατε στὶς δικές σας θέσεις, ἀλλὰ θὰ κάνατε τὸν κόπο νὰ ἀνατρέξετε στοὺς Πατέρες, καὶ ὄχι μόνο στὸ σεβαστὸ π. Ἐπιφάνιο, τοῦ ὁποίου ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος ὁ ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς –μὲ πληθώρα πατερικῶν κειμένων– ἀπέδειξε ὅτι δὲν εἶχε ἀποδώσει σωστὰ τὶς πατερικὲς θέσεις στὸ συγκεκριμένο θέμα. Ἐξ ἄλλου δὲν εἶναι λίγοι οἱ Πατέρες ποὺ σὲ κάποιο σημεῖο ἔσφαλαν, χωρὶς διὰ τοῦτο νὰ παύσουν νὰ εἶναι ἅγιοι. Εἶναι πάγια θέση, πάτερ, ἐπιστημονικὴ καὶ ἁγιοπατερική, ὅταν κάποιου μιὰ τοποθέτηση ἀμφισβητεῖται, νὰ ἐλέγχεται βάσει τῶν νέων δεδομένων. Ἐσεῖς ὅμως δὲν συζητᾶτε τὶς ἐλεγχόμενες θέσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου. Εἶναι ἄραγε ἀλάνθαστος;

Στὴν συνέχεια, π. Ἰωήλ, μᾶς κάνετε θεωρία περὶ Ἁγίας Γραφῆς καὶ περὶ τῆς «συμφωνίας τῶν Πατέρων» (consesus Patrum)», περὶ τῆς ἀνάγκης ἡ «Ἁγ. Γραφὴ νὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὶς Συνόδους καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας», καὶ ἐπίσης ὅτι «τα όσα ισχύουν για την Αγία Γραφή, τα ίδια και ακόμα περισσότερα ισχύουν και για τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας». Ἤδη προανεφέρθη, ὅτι ὁμιλεῖτε ἐκ τοῦ πονηροῦ, ὡσὰν νὰ ἀπευθύνεσθε σὲ Προτεστάντες. Δὲν ἀναφέρετε ποιά ἁγιοπατερικὰ κείμενα παρερμηνεύουμε, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἑτοιμάζετε τὸ κλίμα, γιὰ νὰ ἀποδώσετε σὲ μᾶς –προσεκτικὰ καὶ προοδευτικά, ἀλλὰ σαφῶς ἀναπόδεικτα– τὴν μομφὴ τοῦ προτεσταντίζειν. Τοῦτο σᾶς χρειάζεται, γιὰ νὰ καταστήσετε ἀναξιόπιστες τὶς θέσεις μας, νὰ δομήσετε σὲ λίγο τὸ κατηγορητήριό σας, νὰ ἀποδείξετε ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς μᾶς ἐξάγει καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, παρ’ ὅτι ἔχουμε καταστήσει σαφὲς ὅτι μένουμε στὴν Ἐκκλησία, δὲν προσφύγαμε σὲ καμιὰ Παλαιοημερολογιτικὴ Παράταξη, παρ’ ὅτι θεωροῦμε ὀρθότερο τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο –ποὺ ἀκολουθοῦν τὰ περισσότερα Πατριαρχεῖα– μένουμε στὸ Νέο, γιὰ νὰ μὴν προκαλέσουμε σύγχυση καὶ μὲ ἕνα λόγο ἐφαρμόζουμε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα!

Κι ὅμως, πάτερ, εἶναι τραγικό, ἀλλὰ ἐσεῖς περιπίπτετε στὴν διαπίστωση-κατηγορία τῆς παρερμηνείας τῶν ἁγιοπατερικῶν κειμένων, ποὺ κάνετε γιὰ τοὺς ἄλλους (καὶ γιὰ μᾶς) λέγοντας: «τὰ ἴδια ἀκριβῶς (ἁγιογραφικά) κείμενα, τὰ ἑρμηνεύει ὁ καθένας κατὰ τὸ δοκοῦν»! Γιὰ σκεφτεῖτε ὅμως, λίγο· ποιός εἶναι περισσότερο ἀξιόπιστος: Ἐκεῖνος ποὺ παραθέτει συλλογισμοὺς καὶ ἀποφαίνεται, χωρὶς νὰ παραθέτει τὰ κείμενα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξάγονται οἱ θέσεις του (ὅπως κάνετε ἐσεῖς), ἢ ἐκεῖνος ποὺ παραθέτει, δίπλα στὰ συμπεράσματά του, δεκάδες ἁγιοπατερικὰ κείμενα, ὅπως κάνουμε ἐμεῖς, δίνοντας καὶ στὸν πιὸ κακόπιστο τὴν δυνατότητα νὰ συγκρίνει, νὰ ἐλέγξει, ἂν τὰ συμπεράσματά μας εἶναι ὀρθά; Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ποιός ἀπὸ τοὺς δύο μπορεῖ νὰ κατηγορηθεῖ ὅτι θέλει νὰ ἀποφύγει τὸν ἔλεγχο; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀποφεύγει νὰ παραθέσει τὰ κείμενα; Δυστυχῶς αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ κατηγορεῖτε ἐμᾶς, αὐτὸ ἀκριβῶς κάνετε· ἑρμηνεύετε κατὰ τὸ δοκοῦν! Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἔρχεται στὴ μνήμη μας τὸ ἁγιογραφικό: «ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο»! Τοῦτο θὰ φανεῖ καὶ παρακάτω.

Στὴ συνέχεια γράφετε: «οι Φωτισμένοι και οι Θεούμενοι, είναι αυτοί που αυθεντικώς κατανοούν και ερμηνεύουν τα κείμενα και μεταφέρουν την ζώσα παράδοση». Ἄρα, πάτερ (ἂν καὶ ὁ π. Εὐθύμιος δὲν ἔχει ποτὲ δηλώσει ὅτι ἀνήκει σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία, ἀλλὰ παρακαλεῖ πάλιν καὶ πολλάκις νὰ ἐλεγχθοῦν οἱ θέσεις του, γιὰ νὰ διορθώσει κάποια ἀστοχία, ἂν κάπου δὲν κατάλαβε καλὰ τοὺς Ἁγίους), ἐσεῖς τὸν βγάζετε ἀφώτιστο, θεωρεῖτε ὅτι αὐτὸς μέν, δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ μεταφέρει αὐθεντικὴ τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, ἐνῶ ἐσεῖς ἀνήκετε στὴν κατηγορία τῶν φωτισμένων, ἔχετε τὴν δυνατότητα νὰ κατανοεῖτε αὐθεντικῶς τοὺς Πατέρες, νὰ κατανοεῖτε τὸ λάθος του, χωρὶς ἐπαναλαμβάνω νὰ παραθέτετε οὔτε ἕνα κείμενο Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ συγκρίνουμε τὶς θέσεις σας καὶ νὰ δοῦμε ἂν ἔχετε δίκιο! Ἴσως πιστεύετε, ὅτι δὲν χρειάζεται κἂν νὰ κάνετε αὐτὸν τὸν κόπο, γιατὶ ἁπλούστατα, ὡς μὴ ἔχοντες τὸν δικό σας φωτισμό, δὲν πρόκειται νὰ καταλάβουμε τίποτα, ἐκεῖνο ποὺ μᾶς πρέπει εἶναι ἡ ὑπακοή! Ὁ κληρικαλισμὸς στὴν ἀποθέωσή του!

Εἴμαστε περίεργοι, πάτερ, νὰ δοῦμε πὼς θὰ ξεπεράσετε τὸ παρακάτω ἀπόφθεγμά σας, ὅταν ἀποκαλυφθεῖ ὅτι ταιριάζει ἀπόλυτα, βρίσκει τὴν ἐφαρμογή του σὲ σᾶς. Γράφετε: «Όπως δε όλες οι αιρέσεις, το ίδιο ακριβώς κείμενο, το κατανοούν και το ερμηνεύουν, εκ διαμέτρου αντίθετα η μία από την άλλη, έτσι και όσοι έχουν περάσει ή δρασκελίζουν στους χώρους των ποικίλων σχισμάτων». Κι ἂν ἀποδειχθεῖ, ἄν λέω, ὅτι ἐσεῖς κατανοεῖτε καὶ ἑρμηνεύετε ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς Πατέρες τὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως;

Μετά ἀπὸ αὐτὰ τὰ προκαταρκτικά, εἰσέρχεσθε στὴν οὐσία τῆς ὑποθέσεως. Γράφετε: «Αυτό όμως το βλέπουμε να συμβαίνει και με όσους έφυγαν από την Λειτουργική και Μυστηριακή κοινωνία του Σώματος της Εκκλησίας μας, έχοντας ως προμετωπίδα δήθεν τους Ιερούς κανόνες.

Αισθάνονται δηλ. την αδήριτη ανάγκη να θεμελιώσουν την κίνηση τους, όχι απλά στο γράμμα του Κανόνα, αλλά σε δήθεν παράλληλες πράξεις των Αγίων, μέσα από την Εκκλησιαστική μας Ιστορία και από τα Ι. Συναξάρια.

Και στο σημείο αυτό, φίλοι μου, βρίσκεται το καίριο και επίμαχο ζήτημα. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, έκαναν ποτέ σχίσματα; Απέκοπταν εαυτούς, τα πνευματικά τους τέκνα και γενικώτερα ομάδες πιστών από το Σώμα του Χριστού;

Πόσοι, αλήθεια, αδελφοί, απέκοψαν τον εαυτόν τους, προβάλλοντας προς υποστήριξη της πράξεώς τους τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου επί Μ. Φωτίου, αλλά και την περίπτωση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, παρερμηνεύοντας, τόσο τον Κανόνα, όσο και τον Άγιο;».

Ἐδῶ, λοιπόν, πάτερ,

1. Μᾶς κατηγορεῖτε εὐθέως ὅτι, ἐφαρμόζοντας τὸν ΙΕ΄ Κανόνα, «φύγαμε από την Λειτουργική και Μυστηριακή κοινωνία του Σώματος της Εκκλησίας μας».

2. Ἰσχυρίζεσθε ὅτι τὰ ἑκατοντάδες κείμενα ποὺ χρησιμοποιοῦμε δὲν συνδέονται μὲ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα. Ἁπλῶς ἐμεῖς τὰ ἐπικαλούμεθα γιὰ νὰ στηρίξουμε τὶς ἀστήρικτες θέσεις μας καὶ ἔτσι παρερμηνεύουμε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα καὶ τὸν Ἅγιο Θεόδωρο τὸ Στουδίτη!

3. Ὑποστηρίζετε ὅτι, ἑρμηνεύοντας λάθος τὸν ΙΕ΄ κανόνα, ἀποκόψαμε διὰ τῆς ἀποτειχίσεως τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Ποῦ τὰ βρήκατε αὐτά, π. Ἰωήλ; Δὲν γνωρίζετε πώς, ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (τὸν ὁποῖο χρησιμοποιεῖτε ὡς αὐθεντία γιὰ νὰ στηρίξετε τὶς θέσεις σας) ἔγραψε μὲ ὡραῖα ἑλληνικὰ γράμματα ὅτι: «αν η συνείδηση κάποιου δεν ανέχεται να μνημονεύει το όνομά του (αιρετικού Πατριάρχη), έχει το δικαίωμα, προχωρώντας ακόμα παραπέρα, να παύσει το μνημόσυνό του, σύμφωνα με τον ΙΕ' Κανόνα της Πρωτοδεύτερης Συνόδου»! Τί παραπάνω ἔκανε ὁ π. Εὐθύμιος καὶ ὅσοι τὸν συνοδεύουν σὲ αὐτὴν τὴν ἱεροκανονικὴ δύσβατη, πολεμούμενη καὶ συκοφαντούμενη πορεία; Δὲν ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Ἢ μήπως καὶ σεῖς θεωρεῖτε ὅτι δὲν ὑπάρχει αἵρεση;

Τὰ ξαναγράψαμε, ἀλλὰ δὲν τὰ προσέχετε, πάτερ μου. Σᾶς πληροφορήσαμε ὅτι, ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ ἀποτειχιστοῦμε, ρωτήσαμε τὸν π. Θεόδωρο Ζήση (ὡς συμμετέχοντες στὴ Σύναξη τῆς Γατζέας), καὶ ὁ π. Θεόδωρος –ὁ ὁποῖος ἕως τότε μιλοῦσε περὶ τῆς ἀνάγκης τῆς ἀποτειχίσεως– μᾶς εἶπε ὅτι, σεῖς ἀτομικὰ μπορεῖτε νὰ προχωρήσετε κατὰ συνείδηση στὴν Ἀποτείχιση, ἐμεῖς ὅμως, ὡς Σύναξη, δὲν συμφωνοῦμε μεταξύ μας. Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἐξάλλου μᾶς συνεχάρη γιὰ τὸ κείμενο περὶ ἀποτειχίσεως ποὺ δημοσιεύσαμε, καὶ μᾶς δήλωσε σὲ Σύναξη ἱερέων στὴ Γατζέα ὅτι: κι ἐμεῖς πρὸς τὰ κεῖ πορευόμαστε! Τὸ ἴδιο ὁ π. Γρηγόριος, Ἡγούμενος στὸ Μοναστῆρι τῆς Γατζέας: Ἐμεῖς ἀδελφέ, εἶπε, δὲν εἴμαστε ἀκόμα ἕτοιμοι. Ἐσεῖς, ὅμως, καλά κάνατε! Κι ὁ κ. Νικ. Βασιλειάδης τῆς Ἀδελφότητας τοῦ «Σωτῆρος» μᾶς ἔστειλε ἐπιστολή, διὰ τῆς ὁποίας μᾶς δήλωνε ὅτι τὸ κείμενο ποὺ ἐκδώσαμε περὶ Ἀποτειχίσεως  ἦταν κατοχυρωμένο θεολογικά.

        Ἀλλὰ καὶ ὁ Μητροπ. Πειραιῶς, ἅμα τῇ ἀναγνώσει τοῦ βιβλίου τοῦ π. Εὐθυμίου περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ Ἀποτειχίσεως, τοῦ ἔστειλε ἐπιστολή, τμῆμα τῆς ὁποίας εἶναι καὶ ἡ παρακάτω παράγραφος:

«...ἐκφράζω Ὑμῖν τὴν ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰς θερμοτάτας συγχαρητηρίους προσρήσεις διὰ τὴν ἐξαίρετον, ἐκπληκτικὴν καὶ πολυδάπανον ἐξ ὀρθοδόξου ἐπόψεως Ὑμετέραν ἐργασίαν. Μετὰ βαθυτάτου αἰσθήματος συγκινήσεως διὰ τὸν Ὑμέτερον πνευματικὸν κόπον καὶ τὴν ὀτρηρὰν καὶ ἐργώδη Ὑμετέραν ὑπεράσπισιν τῆς κανονικῆς ἀληθείας δέομαι τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου, ὅπως καταστέφῃ τὴν Ὑμετέραν Ὁσιολογιότητα καὶ πλουσίως εὐλογεῖ αὐτήν» (Ἀριθ. Πρωτ. 202, 14ῃ Φεβρουαρίου 2012).

Πῶς, λοιπόν, ἐσεῖς πάτερ μου, χωρὶς νὰ παραθέτετε κείμενα ποὺ νὰ ὑποδεικνύουν τὰ λεγόμενά σας καί, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλους τοὺς παραπάνω πατέρες καὶ θεολόγους, καταλήξατε στὸ συμπέρασμα ὅτι βαδίζουμε τὴν ὁδὸ τοῦ σχίσματος; Φρονῶ, ὅτι μόνο ἡ συνεχιζόμενη οἰκουμενιστικοποίηση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, θὰ μποροῦσε νὰ σᾶς ἐμπνεύσει μιὰ τέτοια ἰδέα. Ἡ ἴδια ἐπίσης ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος ἐπηρέασε καὶ τοὺς ἄλλους, ποὺ πρὶν τὸν ἐπαινοῦσαν, χωρὶς ἐν τῷ μεταξὺ νὰ ἀναιρέσουν τὶς θέσεις του, τώρα νὰ τὸν ὑποβλέπουν καὶ νὰ τὸν πολεμοῦν. Ὑπ’ ὄψιν, ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές, ποὺ ἀσφαλῶς λίγο ἢ πολύ, ἐφοβοῦντο τὴν ἀποτείχιση, τώρα τοὺς ἐφησυχάζετε, διότι οἱ θέσεις ποὺ δημόσια παίρνετε τοὺς διαβεβαιώνουν, ὅτι δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν τίποτα ἀπὸ τοὺς χαρτοπολεμιστὲς οἰκουμενιστές. Καὶ ἐπίσης τοὺς δίνετε μεγάλη χαρά, γιατὶ τοὺς ἀπαλλάξατε ἀπὸ ἕνα κόπο: ἀντὶ νὰ μᾶς πολεμοῦν αὐτοί, μᾶς πολεμᾶτε ἐσεῖς, οἱ φυσικοὶ σύμμαχοί μας! Ἂν αὐτὸ ἀποτελεῖ μικρὸ ἢ μεγάλο ἁμάρτημα, θὰ τὸ γνωρίζετε, ἐσεῖς πάτερ, ὡς πνευματικὸς πατήρ, ἱεροκήρυκας καὶ ἐξομολόγος.

 4. Καὶ ἐρχόμαστε στὸ τέταρτο σημεῖο, στὸ ὁποῖο ἐμμέσως ἢ ἀμέσως ἀναφέρεσθε σὲ μᾶς. Γράφετε: «Πόσοι, αλήθεια, αδελφοί, απέκοψαν τον εαυτόν τους, προβάλλοντας προς υποστήριξη της πράξεώς τους τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου επί Μ. Φωτίου, αλλά και την περίπτωση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, παρερμηνεύοντας, τόσο τον Κανόνα, όσο και τον Άγιο;». Μὲ ποιά ἰδιότητα ἐσεῖς, πάτερ μου, παίρνετε θέση γιὰ τὸν ἂν ὁ π. Εὐθύμιος παρερμήνευσε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα καὶ τὸν ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη; Μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἀλάθητου κληρικοῦ; Καὶ γιατί ἐσεῖς τὸν καταλάβατε καλύτερα τὸν ἅγ. Θεόδωρο ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο, ποὺ ἔχει ἀσχοληθεῖ ἐπὶ μία εἰκοσαετία μὲ τὸν Ἅγιο καὶ ἔχει γράψει 3-4 βιβλία γι’ αὐτόν; Τόση αὐτογνωσία διαθέτετε πιά! Καὶ ἐνῶ γράφετε ὅτι «ουδείς εκ των Αγίων Πατέρων έχει παρερμηνευθεί τόσο,
όσο ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης», ποιός σᾶς βάσκανε πάτερ μου, νὰ στηρίζετε τὶς σοφὲς κουβέντες σας στὸν πανεπιστημιακὸ ἐκεῖνο καθηγητή, τὸν κ. Τσίγκο, τοῦ ὁποίου τὸ ἔργο περὶ τοῦ ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου, ὁ π. Εὐθύμιος ἀπέδειξε διὰ πολλῶν κειμένων ὅτι τὸ κατακρεούργησε, παρασυρόμενος ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς προτεστάντες καὶ παπικοὺς ἑρμηνευτές; Σὲ ποιό Πανεπιστήμιο ἢ ποιός γέροντας σᾶς δίδαξε πάτερ, νὰ ἀπορρίπτετε τὸν κόπο τῶν ἄλλων μὲ μιὰ μονοκονδυλιά καὶ χωρὶς ἀποδείξεις; Σὲ ποιά κείμενα στηριζόμενος φτάσατε σὲ αὐτὲς τὶς ἀντεπιστημονικὲς καὶ ἀντιπατερικὲς θέσεις; Ποιά ἠθικὴ ὑπηρετεῖτε;

[Παραθέτουμε, γιὰ ὅποιον καλοπροαίρετο ἀναγνώστη, τὴν διεύθυνση στὴν ὁποία μπορεῖ νὰ διαβάσει τὸ ἄρθρο «Ἀπαράδεκτη Παραποίηση τῆς Διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ἀπὸ τὸν Καθηγητὴ κ. Βασ. Τσίγκο», τοῦ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ, http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7.html].

 

Ὁ κ. Τσίγκος, ποὺ προσέτρεξε στὸ Βόλο γιὰ νὰ ὑποστηρίξει μὲ ἀντιπατερικὴ

ἐπιχειρηματολογία τὶς μετα-πατερικὲς θέσεις περὶ Ἀποτειχίσεως τοῦ κ. Ἰγνάτιου!

 Στὴ συνέχεια γράφετε ὅτι, τὸ ἂν εἶναι δυνητικὸς ἢ ὑποχρεωτικὸς ὁ ΙΕ΄ Κανόνας τὸ ἀπέδειξε «ο όντως όσιος Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ένας εκ των μεγαλυτέρων Κανονολόγων της Εκκλησίας μας... Το αναλύει και ερμηνεύει κατά τρόπο άριστο»!

Ξεχνᾶτε, ὅμως, πάτερ, ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος, ἀντιμετώπισε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα στὰ πλαίσια τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ καὶ τῶν σχισμάτων ποὺ αὐτὸς ἐξέθρεφε. Τὰ χρόνια ὅμως πέρασαν, οἱ ἀθλιότητες τῶν Οἰκουμενιστῶν ἔχουν φτάσει σὲ ἀκραῖα σημεῖα, τὸ θέμα ἐπανῆλθε, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ ἡ Σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν τὸ ἐπανέφερε ὑπὸ τὶς νέες ποιμαντικὲς ἀνάγκες, ὁ π. Εὐθύμιος (ἀντιτιθέμενος στὸν τρόπο ποὺ τὸν ἐφάρμοσαν οἱ Παλαιοημερολογίτες) ἐξέτασε πάλι τὸ θέμα καὶ παρουσίασε τρεῖς τουλάχιστον μελέτες, καὶ ἀπέδειξε ὅτι ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτάσσει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Ἂς ἀφήσουμε τὴν ἀπολυτοποίηση τοῦ Δυνητικοῦ ἢ Ὑποχρεωτικοῦ. Ὅλοι οἱ Πατέρες (μὲ κάποιες οἰκονομίες καὶ διαφοροποιήσεις) εἶναι σύμφωνοι, ὅτι ἀπαιτεῖται ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀσχέτως ἂν αὐτοὶ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο ἢ ὄχι. Εἶναι ἀναντίρρητο τὸ γεγονὸς αὐτό. Ἔχουμε παρουσιάσει ἑκατοντάδες κείμενα. Κι ἔρχεσθε ἐσεῖς τώρα, δυστυχῶς  ἀδιάβαστος (ἢ ἂν τὰ ἔχετε διαβάσει τὰ βιβλία του καὶ τὶς νέες προοπτικές, τόσο τὸ χειρότερο, γιατὶ ἀποδεικνύεστε προκατειλημμένος) νὰ μᾶς πεῖτε, χωρὶς νὰ παραθέτετε κανένα ἀντίθετο χωρίο, ποὺ νὰ ἀνατρέπει τὰ ἑκατοντάδες χωρία τοῦ π. Εὐθυμίου, ὅτι ὅλος αὐτὸς ὁ κόπος εἶναι γιὰ τὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Ἢ μᾶλλον, κάτι χειρότερο: ἀποφαίνεσθε, χωρὶς ἐπαναλαμβάνω καμιὰ μελέτη, μὲ μόνο ὁδηγὸ τὴν αὐθεντία σας, νὰ βγάλετε τὸν π. Εὐθύμιο ὡς ὁδηγοῦντα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσους πιστοὺς τὸν ἐμπιστεύονται. Ὁμιλεῖτε, δηλαδή, κομψὰ περὶ σχίσματος καὶ περὶ αἱρέσεως τοῦ π. Εὐθυμίου!

Πάρτε, πάτερ, ἕνα βιβλίο κάποιου ἁγίου ποὺ πολέμησε αἱρετικούς. Κι ἐκεῖ θὰ δεῖτε, ὅτι φράση-φράση καὶ παράγραφο-παράγραφο οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀναιροῦσαν τὰ κακόδοξα συγγράμματα. Δὲν εἶναι ἔντιμο, πάτερ μου, νὰ ρίχνετε τέτοια ρετσινιά σὲ ἕναν Ἱερομόναχο, χωρὶς νὰ ἀποδείξετε πρῶτα τοὺς ἰσχυρισμούς σας. Σᾶς τὸ ξανάγραψα (καὶ συγχωρέστε μου αὐτὴ τὴν ἐπιμονὴ καὶ παράκληση, ἐξάλλου μοῦ τὸ χρωστᾶτε, μιὰ καὶ σᾶς εἶχα ὁμαδόπουλο σὲ κάποια κατασκήνωση τῆς Καλαμάτας): Θὰ μᾶς εὐεργετήσετε, ἂν ἀποδείξετε ὅτι ἀκολουθοῦμε λάθος γραμμή. Δὲν τὸ θέλουμε. Ψάχνουμε κι ἐμεῖς κάθε τόσο (μιᾶς καὶ δὲν διαθέτουμε τὴν ἁγιότητα τῶν Πατέρων, ἀλλὰ κουβαλᾶμε τὰ λάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας), τὴν κατοχυρωμένη Πατερικὰ διόρθωση, ἂν κάπου ἔχουμε τοποθετηθεῖ ἐσφαλμένα ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς Ἀποτείχισης. Κανεὶς δὲν μᾶς ἀπαντᾶ, παρὰ μόνο μᾶς λοιδωροῦν ἀδικαιολόγητα.

Κανεὶς δὲν τολμᾶ, ἀπὸ τοὺς ἐπώνυμους καθηγητὲς καὶ ἱερωμένους νὰ ἀντιπαραθέσει ὄχι ἀφορισμούς, ἀλλὰ Πατερικές θέσεις. Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (ὅπως ἀνωτέρω ἀνέφερα) μᾶς εἶπε ὅτι καλὰ κάνουμε, ἐφόσον αὐτὸ μᾶς ὑπαγορεύει ἡ συνείδησή μας. Παρότι τὸν παρακαλέσαμε (καὶ κάποτε μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε) δὲν προχώρησε στὸ τόλμημα νὰ ξεκαθαρίσει τὸ θέμα. Γιατί; Νομίζω πὼς ἔχω τὴν ἀπάντηση: Διότι δὲν βρίσκει –παρότι καθηγητὴς Πανεπιστημίου καὶ μάλιστα Πατρολόγος– στοιχεῖα γιὰ νὰ κατοχυρώσει τὸ θέμα. Ἂν ἔχει στοιχεῖα καὶ δὲν τὸ κάνει, τότε βρίσκεται στὸ χῶρο τῆς ἀνεντιμότητας, γιατὶ μᾶς παρακίνησε (καὶ ἔχω παραθέσει 3-4 φορὲς τὰ σχετικὰ κείμενά του σὲ ἄρθρα μου) σὲ ἀποτείχιση.

Δὲν πιστεύω, ὅμως κάτι τέτοιο γιὰ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ ὁποῖος μοῦ συμπαραστάθηκε στὴν γνωστὴ περιπέτειά μου ὀρθόδοξα καὶ ὁμολογιακά, ἐλθὼν σὲ δημόσια σύγκρουση μὲ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων. Ἂν μᾶς παρακίνησε σὲ λάθος δρόμο καὶ τὸν βαδίζουμε ἐξ αἰτίας του, αὐτὸς δὲ ἀνακάλυψε κάτι ἄλλο, πρέπει νὰ μᾶς τὸ πεῖ. Δὲν μᾶς τὸ λέει, ὅμως, διότι ὁ π. Θεόδωρος τότε μιλοῦσε σωστά, ὅταν μᾶς προέτρεπε στὴν Ἀποτείχιση. Δὲν ἀκολουθεῖ τὸν δρόμο αὐτό, ὄχι γιατὶ δὲν εἶναι σωστὸς καὶ πατερικός, ἀλλὰ γιατὶ ἐκτιμᾶ ὅτι εἶναι λίγοι αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν. Δὲν συμφωνοῦμε μὲ αὐτό, καὶ πολλάκις διατυπώνουμε τὴν διαφωνία μας. Κάποτε θὰ ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὴν ὁμάδα ποὺ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ πράξει τὸ καλύτερο.

Βέβαια ἐμεῖς δὲν μείναμε στὰ ὅσα ὁ π. Θεόδωρος μέχρι τὸ 2008 περίπου ἔλεγε καὶ τόσοι ἄλλοι, εἶπαν. Ψάξαμε στοὺς Πατέρες, διαβάσαμε καὶ τὶς κατοχυρωμένες μελέτες τοῦ π. Εὐθύμιου, καὶ προχωρήσαμε σὲ μιὰ ἐκκλησιαστικὴ πράξη, τὴν ὁποία ἐσεῖς, πάτερ, «μη νοούντες μήτε ἃ λέγετε μήτε περί τίνων διαβεβαιοῦσθε» (1Τιμ. 1, 6-7) τὴν βγάζετε σχισματικὴ ἢ αἱρετική.

Στὴ συνέχεια, θεολογεῖτε γιὰ τὴν σωστὴ ἐφαρμογὴ καὶ ἀντικειμενικὴ λειτουργία τοῦ ΙΕ΄ Κανόνα, καὶ προσθέτετε ἀνεπίτρεπτα αὐθαίρετες προϋποθέσεις, ποὺ δὲν περιλαμβάνει ὁ Κανόνας, οὔτε αὐτὲς ἐξάγονται ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Οἱ Προϋποθέσεις αὐτὲς εἶναι:

«Α) Η προϊσταμένη του αρχή, να κηρύσσει «γυμνή τη κεφαλή αίρεσιν τινά παρά των Συνόδων και Πατέρων κατεγνωσμένη».

Β) Το ακώλυτον της Ιερωσύνης (να μην είναι δηλαδή καθηρημένος)

Γ) Το ότι δεν θα παύσει, μετά την εφαρμογή του Κανόνος, να έχει Κοινωνία με όσους εν Χριστώ Λειτουργούς δεν επέλεξαν (λόγω του δυνητικού χαρακτήρος), την παύση του μνημοσύνου. Δηλ. να συνεχίσει να αποτελεί μέλος της Εκκλησίας, στην Λειτουργική έκφραση του Κοινού Ποτηρίου.

Αυτό ακριβώς δηλ. που έπραξαν οι τρεις μητροπολίτες α) Φλωρίνης Αυγουστίνος β) Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και γ) Παραμυθίας Παύλος, όπως έχουμε ήδη έχουμε προαναφέρει».

Ὡς πρὸς τὴν πρώτη προϋπόθεση συμφωνοῦμε.

Ἡ δεύτερη προϋπόθεση, εἶναι πάλι αὐθαίρετη, δὲν τὴν θεσμοθετεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνας καὶ ἐσεῖς, χωρὶς καμία μαρτυρία ἢ πατερικὴ κατοχύρωση,  π. Ἰωήλ, προσθέτετε, ὅτι ὁ κληρικὸς ποὺ προβαίνει στὴν ἀποτείχιση δὲν πρέπει νὰ εἶναι καθηρημένος. Ἂν διαβάσετε ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, π. Ἰωήλ, θὰ μάθετε ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀθανάσιος, Κύριλλος, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Γρηγόριος Παλαμᾶς, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Ἀθανάσιος ὁ Πάριος διώχθηκαν ἢ καὶ καθαιρέθηκαν! Ἄρα, κατὰ τὸν ὀρθολογιστικὴ προϋπόθεση ποὺ θέτετε, αὐτοὶ ποὺ ἔπαθαν γιὰ τὴν διατήρηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, δὲν ἐδικαιοῦντο νὰ κάνουν ἀποτείχιση; Δηλαδή, μᾶς λέτε πάτερ, ὅτι ἡ καθαίρεση κάποιου γιὰ λόγους Πίστεως καὶ ἀπὸ αἱρετίζοντας Ἐπισκόπους ἰσχύει;

Καὶ γιὰ νὰ μὴ μᾶς διαφύγει, ἐπανέρχεσθε παρακάτω στὸ ἴδιο θέμα γράφοντας: «Κυρίως δε ας επισημανθεί το γεγονός ότι ο Άγιος Θεόδωρος, ουδέποτε καθηρέθη, ουδέποτε έφτιαξε δική του Ιεραρχία και ουδέποτε συλλειτούργησε με άλλους καθηρημένους λειτουργούς και επισκόπους».

 Εἶναι κατανοητὸ τί θέλετε νὰ πεῖτε ἐδῶ. Ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος εἶναι καθηρημένος καὶ συλλειτουργεῖ μὲ ἕνα ἄλλο καθηρημένο Ἐπίσκοπο. Συγχαρητήρια. Δηλαδή, ἀρνεῖστε ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος καθηρέθηκε γιὰ τὴν Πίστη. Ἔ, βέβαια, ἀφοῦ ὁ Μητροπολίτης σας ὑποστήριξε τὴν ἁγιοποίηση ἑνὸς Οἰκουμενιστῆ καὶ κατηγορηθέντος γιὰ μασωνικὲς του ἰδέες καὶ γιὰ τὴν μασωνική του ἰδιότητα Ἐπισκόπου Σμύρνης, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ παραδεχθεῖ κάτι καλὸ στὸν π. Εὐθύμιο ποὺ ἀνέδειξε τὸ θέμα αὐτό. Ἀλλὰ ἀσεβεῖτε καὶ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Μητροπ. Ράσκας π. Ἀρτεμίου, ποὺ καθηρέθηκε γιὰ τὴν Πίστη, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν ἀποδέχονται καὶ τοῦ συμπαραστάθηκαν ἡ Σύναξη κληρικῶν, ὁ π. Θεόδωρος, οἱ Μητροπολίτες Αἰτωλίας, Πειραιῶς, Κυθήρων κ.λπ. Ἐσεῖς τὸν π. Ἀρτέμιο τὸν θεωρεῖτε καθηρημένο καὶ ἀκοινώνητο, ὥστε νὰ ταιριάζει στὶς προϋποθέσεις ποὺ ἐφεύρατε γιὰ νὰ ἰσχύει ἡ ἀποτείχιση! Ἀσφαλῶς θὰ θεωρεῖτε καθηρημένο καὶ μὴ ἔχοντα ἱερωσύνη καὶ τὸν π. Συμεὼν Βιλόφσκυ, τὸν ὁποῖο ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔχει κάθε Κυριακὴ στὶς Λειτουργίες καὶ δίπλα του στὶς ὁμιλίες στὸ Ἀρχονταρίκι! Νὰ λοιπόν, μιὰ νέα ἐκδοχὴ Μετα-Πατερικῆς θεολογίας. Τύφλα νάχει ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος. Ἐσεῖς τοῦ βγαίνετε ἀπὸ δεξιά!

Ἡ τρίτη προϋπόθεση, ποὺ πάλι αὐθαίρετα, χωρὶς νὰ τὴν θεσμοθετεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνας καὶ χωρὶς καμία μαρτυρία ἢ πατερικὴ κατοχύρωση  προσθέτετε, π. Ἰωήλ, εἶναι ὅτι μετὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Κανόνος, θὰ πρέπει νὰ ἔχει κοινωνία μὲ ὅσους –παρὰ τὴν ὕπαρξη τῆς αἵρεσης, ἡ ὁποία κηρύσεται «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ»– ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς λειτουργοὺς ἐκείνους ποὺ «κοινωνοῦν τοῖς ἀκοινωνήτοις». Καὶ πρὸς κατοχύρωση τούτου, πάλι πονηρὰ καὶ ἀντορθόδοξα διδάσκοντας, δὲν ἀναφέρετε τί λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἀλλὰ τί ἔκαναν οἱ τρεῖς Μητροπολίτες (Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καὶ Παραμυθίας Παῦλος) τὴ δεκαετία τοῦ 70, ὅταν ἡ αἵρεση ἦταν ἀκόμα συγκεχυμένη, καὶ ἡ ἀποτείχιση τῶν τριῶν Ἐπισκόπων ἔγινε γιὰ συγκεκριμένη ἐνέργεια (ἢ ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα). Τότε ποὺ οἱ συμπροσευχὲς ἦσαν κάτι σπάνιο καὶ κρυφὸ ἢ μὴ γνωστοποιούμενο. Ἐξάλλου αὐτὴ ἡ ἐνέργεια τῶν τριῶν ἐδέχθη κριτική.

Ὅμως πιστεύω, ὅτι αὐτὸ μποροῦσαν νὰ κάνουν τότε, ποὺ ἡ αἵρεση συγκαλυπτόταν μὲ τὶς περὶ «ἀγάπης» καὶ «εἰρήνης» ἰδέες, πίσω ἀπὸ τὶς δικαιολογίες ὅτι ὁ σκοπὸς εἶναι ἡ μεταστροφὴ τῶν ἑτεροδόξων. Σήμερα, ὅμως, τὰ πράγματα ἔχουν ἄρδην ἀλλάξει. Σήμερα οἱ συμπροσευχὲς εἶναι καθημερινὸ φαινόμενο, γίνονται φανερά, καὶ γίνονται ὑπὸ τὸ φῶς τῶν προβολέων ἐπὶ τούτου, γιὰ νὰ ἀμβλύνουν τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν πιστῶν. Σήμερα οἱ Ὀρθόδοξοι συμφώνησαν στὸ Μπάλαμαντ, καὶ στὸ Σάμπεζυ, καὶ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, καὶ στὸ Μπουσάν (καὶ ὅπου ἀλλοῦ) τὸ ξεπούλημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν χρειάζεται νὰ σᾶς θυμήσω τὶς συμφωνίες, τίς ξέρετε. Καὶ οἱ Σύνοδοι τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν ἢ ἀποδέχτηκαν αὐτὲς τὶς προδοτικὲς συμφωνίες, ἢ ἐπικοινωνοῦν μὲ ὅσους τὶς ἀποδέχτηκαν. Ἄρα ἐδῶ ἔχουμε πλέον ὄχι μόνο μιά ἀβαρία, παράβαση Κανόνος ἢ κάποια ἐκκλησιαστικὴ Οἰκονομία ἀπὸ ἕναν Ἐπίσκοπο ἢ Πατριάρχη (π.χ. τὸν Ἀθηναγόρα), ἀλλὰ Συνοδικὴ ἀναγνώριση ἢ ἀνοχὴ τῶν συμφωνιῶν, κάτι ποὺ δὲν κατάλαβε ὁ ἐν Ἀμερικῇ ὑποστηρικτής σας (καὶ σεῖς μαζί του) ὑποστηρίζων ὁ ἀθεόφοβος ὅτι σήμερα ἔχουμε ὕφεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!!

Νά, λοιπόν, ποὺ σεῖς, νεαρὸς Ἀρχιμανδρίτης, ἐλπίδα μας κάποτε ὅτι θὰ μπορούσατε νὰ ἀντισταθεῖτε ὡς Ἐπίσκοπος στὴν Οἰκουμενιστικὴ λαίλαπα, ἔρχεσθε ὡς Κανονολόγος νὰ εἰσάγετε αὐθαίρετα ἑρμηνεῖες, ἄκρως ἀντιπατερικές, ποὺ διευκολύνουν τήν, ἔτι περαιτέρω, ἄνετη ἐπέκταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Καὶ ἰσχυρίζεσθε, βεβαίως, ὅτι αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ κάνετε τὸν κόπο, νὰ μελετήσετε καὶ νὰ μᾶς παρουσιάσετε αὐτὴν τὴν Παράδοση μὲ κείμενα. Ἀρκεῖ ποὺ στὸ «Σωτηρικὸ» μυαλό σας, συλλάβατε αὐτὴν τὴν ἰδέα! Γιὰ τὴν ἀπόδειξη ὅσων σεῖς ἰσχυρίζετε καὶ νομοθετεῖτε, δὲν χρειάζονται κείμενα καὶ ἀποδείξεις, ὡσὰν νὰ ἀποτελεῖτε ὁ ἴδιος ἐκκλησιαστικὴ αὐθεντία. Γιὰ τὸν π. Εὐθύμιο, ὅμως (κατὰ τοῦ ὁποίου κατευθύνονται ἐμμέσως ἢ ἀμέσως ὅλα τὰ σκάγια) χρησιμοποιεῖτε ἄλλα κριτήρια. Αὐτὸς ἂς ριφθεῖ στὸν Καιάδα, ἐφόσον δὲν ὑπακούει στὶς διδασκαλίες τῶν Ἀδελφοτήτων καὶ τοῦ Μητροπολίτη Κονίτσης! Τί κι ἂν ἔχει συγγράψει βιβλία καὶ μελέτες. Δὲν χρειάζεται Ὀρθόδοξη Συνοδικὴ διάγνωση (ἀπόφαση) γι’ αὐτά, δὲν χρειάζεται νὰ χάνουμε χρόνο γιὰ νὰ τὰ ἀποκρούσουμε καὶ νὰ τὰ ἀπορρίψουμε ὡς ἀκατάλληλα, φτάνει ἡ δική σας ἀπόφανση· ἀρκεῖ ὅτι ἐσεῖς τὸν κρίνατε ἀνεξεταστέο, ἀνεπαρκῆ καὶ σχισματικό. Κι ἂς μὴ τόλμησε αὐτὸ νὰ τὸ κάνει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης. Κι ἂς διεκήρυξε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ὅτι μέχρι τό 2007 ὁ π. Εὐθύμιος «κράτησε στὴν πλάτη ΜΟΝΟΣ τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγῶνα». Τώρα δὲν μᾶς κάνει, γιατὶ ἀπαιτεῖ τὰ δύσκολα, ξεσκάλισε τὰ πατερικὰ κείμενα ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ θυσίες. Ἀπαιτεῖ ἐκεῖνα, ποὺ ἂν τὰ πραγματοποιήσει ἕνας ἀρχιμανδρίτης θὰ παύσει νὰ ὀνειρεύεται Ἐπισκοπικὴ προαγωγή, ἂν βέβαια σκέπτεστε κάτι τέτοιο, ποὺ εἶναι νόμιμο.

Δὲν εἶναι δυνατόν, π. Ἰωὴλ νὰ δεχθεῖτε τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, γιατὶ ἡ «Ἀδελφότητα τοῦ Σωτῆρος» μὲ τὴν ὁποία εἶστε συνδεδεμένος, παρὰ τὴν ὅποια προσφορά της, ἔχει «κοινωνία» μὲ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους (τὸν Καλαβρύτων, τὸν Μεσσηνίας, τὸν Δημητριάδος) καὶ σὲ αὐτοὺς ἔχει συνεργαζόμενους ἀρχιμανδρίτες τοῦ «Σωτῆρος», καὶ ἀφοῦ πάνω ἀπὸ τὴν Πίστη βάζει τὸ «ἔργο» τῆς Ἀδελφότητος, δὲν ἔχει τὰ κότσια νὰ τοὺς ἀποσύρει καὶ νὰ διαμαρτυρηθεῖ, ἔτσι, ἐμπράκτως γιὰ τὶς αἱρετικές τους ἀποκλίσεις. Λογικά, λοιπόν, κατὰ τὴν «Σωτηρική» λογική, ἡ κοινωνία μὲ αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, ποὺ δὲν ἔχουν ἀκόμα καθαιρεθεῖ, δὲν εἶναι κακὸ πρᾶγμα. Αὐτὸ τὸ παράδειγμα σᾶς δίνει ὁ Μητροπολίτης σας, αὐτὸ ἀκολουθεῖτε.

 Ὁ κ. Ἰγνάτιος μὲ τὸν συνεργάτη του, ἀρχιμ. τοῦ "Σωτῆρος" π. Πάμφιλο.

Ἔτσι λοιπόν, αὐθαίρετα καὶ ἀντιπατερικὰ θέσατε τὶς τάχα «ἀναγκαῖες προϋποθέσεις» γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος, καὶ ὀνομάζετε «ἀλήθεια» αὐτή τὴν αὐθαιρεσία σας· ἀλλὰ διαπράττετε καὶ κάτι ἀκόμα σχιζοφρενικό: χαρακτηρίζετε σχισματικούς, ὅσους δὲν ἐφαρμόζουν τὶς ἄγνωστες στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ μόλις διατυπωθεῖσες ἀπὸ σᾶς, νέες Κανονολογικὲς Διατάξεις!

Πάτερ μου, οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ, ὅτι δὲν τιμωρεῖται κανεὶς γιὰ παράβαση Νόμου ποὺ δημιουργεῖται μετὰ τὴν διάπραξη τῆς παραβάσεως;

Καὶ συνεχίζετε, π. Ἰωήλ, στὸ ἴδιο μοτίβο. Θὰ τὸ δοῦμε καὶ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἂν καὶ τὸ ἀντιμετωπίσαμε παραπάνω. Πρέπει ὅμως νὰ βοηθήσουμε τοὺς καλοπροαίρετους νὰ κατανοήσουν τὴν ἀλήθεια. Γράφετε: «Το θέμα στους βίους των Αγίων, όπως και στην Αγία Γραφή, φυσικά και στους Ιερούς Κανόνες, δεν είναι να απομονώνουμε χωρία και εδάφια, φράσεις και μεμονωμένες ενέργειες των Πατέρων. Το θέμα είναι να τους βλέπουμε στο σύνολό τους και μέσα στην εποχή κατά την οποία έζησαν». 

Πάτερ μου, συνέλθετε. Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέτε; Κατηγορεῖτε ἐμᾶς γιὰ ἀπομόνωση χωρίων καὶ φράσεων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν στιγμὴ ποὺ ἐσεῖς δὲν ἀναφέρετε κανένα Πατερικό κείμενο; Ποὺ στὰ ἑκατοντάδες, ὄχι ἁπλῶς ὀλιγόστιχα χωρία, ἀλλὰ μακροσκελῆ κείμενα ποὺ ἔχουμε συγκεντρώσει, δὲν ἔχετε τίποτα νὰ ἀντιτάξετε, παρὰ τὸ λογισμό σας καὶ τὶς ἐξωφρενικὲς ἑρμηνεῖες σας;

Πάτερ Ἰωήλ, δὲν σκεφτήκατε ποτέ, ὅτι αὐτὰ ποὺ γράφετε μένουν; (scripta manent)! Δὲν σᾶς λυποῦνται ὅσοι σᾶς παροτρύνουν νὰ γράψετε, ὅσα γράφετε! Εἶναι δυνατὸν νὰ κατηγορεῖτε τοὺς ἀποτειχισμένους ὅτι ἔχουν προτεσταντικὴ σκέψη; Τί σχέση ἔχει τὸ παράδειγμα ποὺ φέρνει ὁ καθηγητὴς Τσίγκος μὲ μᾶς; Ὁ π. Παΐσιος προφύλαξε τὸν καθηγητὴ νὰ μὴν ἀδικήσει τὸν ἅγιο Θεόδωρο, νὰ μὴν τὸν βγάλει σχισματικό, κατὰ τὶς λογοκρατούμενες θεωρίες τῶν Προτεσταντῶν. Καὶ σ’ αὐτὸ ὁ κ. Τσίγκος τὸν ἄκουσε. Πράγματι ὁ ἅγ. Θεόδωρος δὲν εἶναι σχισματικός, γιατὶ οἱ ἀποτειχίσεις ποὺ ἔκανε –πρὶν κἂν διατυπωθεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνας(!)– ἀκολουθοῦσαν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Αὐτὴ ἀκριβῶς ποὺ ἀκολουθοῦμε κι ἐμεῖς. Κατὰ ποιό τρόπο, λοιπόν, αὐτὸ τὸ παράδειγμα τὸ στρέφετε ἐναντίον μας; Σᾶς γράψαμε καὶ παραπάνω, ὅτι στρέφεται κατὰ τοῦ κ. Τσίγκου (καὶ φυσικὰ ἐναντίον σας, ἀφοῦ τὸν χρησιμοποιεῖτε), ἀφοῦ ὁ κ. Τσίγκος, ναὶ μέν, δὲν ἔβγαλε σχισματικὸ τὸν ἅγιο Θεόδωρο, ἀλλὰ διέστρεψε τὴν διδασκαλία του, ὅπως μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στὴν παραπομπὴ ποὺ σᾶς δώσμε πιό πάνω.

Καὶ νὰ τελειώσουμε τὸ ἀτέλειωτο σὲ παρερμηνεῖες καὶ παρεξηγήσεις ἄρθρο σας. Παρακάτω πάλι μιλᾶτε γιὰ «ορισμένους αδελφούς, που διέκοψαν την κοινωνία τους με την Εκκλησία»! Δηλαδή, ἡ ἀποτείχιση ποὺ εὐλογεῖται ἀπὸ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα, γιὰ ἐσᾶς εἶναι ἔξοδος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία! Καὶ μετὰ μᾶς λέτε ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος εἶναι μέγας Κανονολόγος καὶ τὸν σέβεσθε. Μήπως ψεύδεσθε πάτερ; Διότι ὁ π. Ἐπιφάνιος (ποὺ γιὰ σᾶς εἶναι αὐθεντία) ἀπεφάνθη (σᾶς τὸ γράφω μὲ μεγάλα γράμματα γιὰ νὰ σᾶς ἐντυπωθεῖ):

«αν η συνείδηση κάποιου δεν ανέχεται να μνημονεύει το όνομά του (αιρετικού Πατριάρχη), έχει το δικαίωμα, προχωρώντας ακόμα παραπέρα, να παύσει το μνημόσυνό του, σύμφωνα με τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδεύτερης Συνόδου»!

Σημάτης Παναγιώτης