ΕΝΑ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ: Οι παρακάτω θέσεις περί Αποτειχίσεως σε ποιόν ανήκουν;

Παραθέτουμε ἀποσπάσματα ἀπομαγνητοφωνημένων ὁμιλιῶν καὶ κειμένων ἱερωμένων, οἱ ὁποῖες μᾶς διδάσκουν ποιά πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές ἱερωμένους. Θέσεις καὶ προτροπές, οἱ ὁποῖες ἐκφράζουν τὴν Ὀρθόδοξη στάση.

(Στὸ τέλος ἡ παραπομπὴ γιὰ  τὸ ὄνομα τοῦ συγγραφέως τοῦ κάθε ἀποσπάσματος).

*       Οἱ Ἅγιοι δὲν κάνανε ὑπακοὴ στὶς τότε Συνόδους, ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε αἵρεση.

*           Καὶ δὲν ἁγίασαν οἱ Ἐπίσκοποι τῶν Συνόδων, ἀλλὰ ὅσοι ἀντέδρασαν καὶ ἔκαναν ἀνυπακοὴ στὶς Συνόδους, οἱ Ἅγιοι! Καὶ οἱ αἱρετικοί, τοὺς Ἁγίους κυνηγοῦσαν (κι ὄχι ὅσους τοὺς ἀνέχονταν).

*  Δὲν στηριζόμαστε σὲ ὅσα λένε οἱ σύγχρονοι Ποιμένες, ἀλλὰ σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν πεῖ οἱ Ἅγιοί μας, ποὺ σφράγισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν διδασκαλία τους.

*           Ἡ Ἕνωση (τῶν «ἐκκλησιῶν») ἔχει γίνει!

*   Δὲν ὑπάρχει ὑπακοὴ ἀδελφοί μου σὲ Δογματικὰ θέματα!

*           «Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντες τοῖς αἱρετικοῖς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πράξη τους αὐτὴ ἀποβαίνουν ἀκοινώνητοι, εἶναι τὸ μεῖζον. Ὑπεύθυνοι εἴμαστε ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι κοινωνοῦμε μὲ τοὺς κοινωνοῦντες!

*    Ρωτῆστε τὸν «Ὀρθόδοξο» ἱερέα ἢ Ἐπίσκοπό σας:

     –Πάτερ, εἶσαι μὲ τὸν Πάπα ἢ δὲν εἶσαι; Ἂν εἶσαι μὲ τὸν Πάπα, δὲν θέλω νὰ σὲ ξέρω.

     Καὶ χοροπηδώντας νὰ φεύγετε ἀπ’ αὐτόν.

(Α)

«Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. (Καὶ ἤδη φτάσαμε στὸ 2001!). Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­.. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα»(¹).

«Τὸ θέ­μα τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συ­νε­χεί­ᾳ κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ τὴν πρά­ξη τους αὐ­τὴ ἀ­πο­βαί­νουν ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, εἶ­ναι τὸ μεῖ­ζον καὶ ἐ­πεῖ­γον θέ­μα στὴν ση­με­ρι­νὴ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ζω­ή. Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να· ὑ­πεύ­θυ­νοι γι­ὰ τὴν νό­σο εἴ­μα­στε ὅ­λοι, ὄ­χι μό­νον οἱ κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σοι κοι­νω­νοῦ­με μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες· ἡ ἐ­κτρο­πὴ καὶ ἡ πα­ρά­βα­ση μοι­ά­ζει μὲ τὰ συγ­κοι­νω­νοῦν­τα δο­χεῖ­α…»(²).

«Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, μοῦ εἶ­πε: “Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη»(³).

 (Β)

«Τί ὑποχρέωση ἔχουν οἱ ἱερεῖς σήμερα; Νά κάνουν Εὐχέλαια, νὰ κάνουν ἁγιασμούς, νὰ κάνουν τὴ Λειτουργία καὶ τίποτα ἄλλο; Τὸ κηρυκτικό, τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο δὲν ὑπάρχει; Μοῦ φέρνουν μερικὰ πνευματικοπαίδια μου ὁμιλίες. Βάζω ν’ ἀκούσω τὴν κασέτα καὶ στὸ πεντάλεπτο τὴν κλείνω. Γιατί; Εἶναι ὡραῖα αὐτὰ ποὺ λένε. Δηλαδή, τί εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ γιὰ τὴν νηστεία, τί εἶπε γιὰ τὴν ἐγκράτεια, ...περὶ νοερᾶς προσευχῆς... Ὡραῖα.

Ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνω γιὰ πολλοστὴ φορά: σήμερα ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται σὲ πόλεμο καὶ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῶν ὁμιλιῶν ...καταλαβαίνεις ὅτι δὲν τοὺς ἀγγίζει  (τὸ θέμα τῶν αἱρέσεων) καί, πολύ φοβᾶμαι, ὅτι ἂν τοὺς πεῖς νὰ τοποθετηθοῦν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Πάπα, πολὺ φοβᾶμαι γιὰ τὴν ἀπάντηση ποὺ θὰ πάρουμε. Καλὴ ἡ νηστεία, καλὴ ἡ ἐγκράτεια, καλὴ ἡ ταπεινοφροσύνη, ...ἀλλὰ στὴν σημερινὴ ἐποχὴ ποιός θὰ μιλήσει γιὰ τὴν Παπικὴ λαίλαπα.

Ἀκροατής: Δὲν μιλάμε γιατὶ ἔχουμε ἀποδεχθεῖ τὸ γεγονός...

π. Νικόλαος: Ἔχουμε ἀποδεχθεῖ τὸ γεγονός.

Ἀκροατής: ...καὶ πολλοὶ λένε ὅτι, ἀφοῦ ἔτσι λέει ἡ Σύνοδος, δὲν μοῦ πέφτει λόγος. Ἀφοῦ τὸ λέει ἡ Σύνοδος (σ.σ. μᾶς λένε), ἐσὺ θὰ βγεῖς πάνω ἀπὸ τὶς Συνόδους, πάνω ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, πάνω ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο;

π. Νικόλαος: (Στὸν καιρὸ τοῦ) ἅγιου Θεόδωρου τοῦ Στουδίτη, τοῦ ἁγίου Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητή, οἱ Σύνοδοί τους ἄλλα (πράγματα, αἱρετικά) λέγανε. Ἦταν Εἰκονομαχικές, φιλοαιρετικὲς οἱ Σύνοδοι, καὶ αὐτοί, δὲν κάνανε ὑπακοὴ στὶς τότε Συνόδους. Ποιοί ἁγίασαν; Οἱ Ἐπίσκοποι τῶν Συνόδων ἢ ὁ ἅγ. Μάξιμος, ὁ ἅγ. Θεόδωρος ποὺ ἀντέδρασε στὴ Σύνοδο; Κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε, ἀλλ’ ἔμεινε Ἅγιος καὶ ἀντιφρονῶν στὴν Σύνοδο, ἀλλὰ δὲν ἀντιφρόνησε στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ σημερινὴ Σύνοδος μπορεῖ νὰ λέει αἱρετικὰ πράγματα, ἀλλὰ ἐμεῖς ἔχουμε σὰν ἀρχὴ μας τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Ἡ Ἱ. Παράδοση δὲν εἶναι, τί θὰ πῶ ἐγὼ σὰν παπα-Νικόλας, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ ἔχουν πεῖ οἱ Ἅγιοί μας καὶ ἔχουν ἁγιάσει κι ἔχουν σφραγίσει μὲ τὸ αἷμα τους, καὶ τοὺς ἔχει ἀποδεχθεῖ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἁγίους. Αὐτὸ μᾶς ἐνδιαφέρει.

Ἂν ὁ παπα-Νικόλας, ὁ παπα-Γιάννης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πεῖ μιὰ κουβέντα αἱρετική, ἐγὼ δὲν θὰ κάνω ὑπακοή. Δὲν θὰ ζητήσω ἐγὼ ἀπὸ τὰ πνευματικοπαίδια μου νὰ μοῦ κάνουν ὑπακοὴ σὲ κάτι αἱρετικό, σὲ κάτι βλάσφημο. Γιατί, ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, τὴν ἀλήθεια δὲν τὴν ἔχει ὁ ἕνας. Δὲν εἴμαστε Πάπες. Ἡ ἀλήθεια στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βρίσκεται στὸ λαό. Στὴν ἀποδοχὴ τοῦ πληρώματος. Ἡ Ἐκκλησία δὲν κάνει λάθος. Δηλαδή, Κεφαλὴ καὶ σῶμα...

Ἡ Ἕνωση (τῶν «ἐκκλησιῶν») ποὺ ἔχει γίνει πᾶνε νὰ μᾶς τὴν περάσουνε λάου-λάου. Ὑπάρχει χριστεπώνυμο πλήρωμα ποὺ θὰ ἀντιδράσει. Κι αὐτὸ θὰ φανεῖ. Κι ἐμεῖς ἔχουμε μιὰ ὑποχρέωση ἀπέναντι σ’ αὐτὸ τὸ πλήρωμα νὰ τὸ ἐνημερώσουμε. Νὰ τὸ ξεσηκώσουμε, νὰ τὸ βάλουμε πρὸ τῶν εὐθυνῶν του.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος ποὺ ἄστραψε ἐκεῖνο τὸ χαστούκι στὸν Ἄρειο στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, εἶχε τὸν ἴδιο Χριστὸ μὲ τὸν Ἄρειο; ὁ Ἄρειος πίστευε σὲ ἕναν ἄλλο Χριστό. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἅγιος Νικόλαος λειτουργῶν στὰ Μύρα τῆς Λυκίας (βάλτε αὐτὴν τὴν ἰδέα -καὶ σκεφθεῖτε- τὸ συλλείτουργο ποὺ ἔγινε στὸ Γενάρη τὸ 2006), πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἅγιος Νικόλαος λειτουργῶν στὰ Μύρα τῆς Λυκίας καὶ εὐλογώντας τὸ ποίμνιό του νὰ πιάσει τὸ χέρι τοῦ αἱρετικοῦ Ἄρειου καὶ νὰ τοῦ πεῖ: Εὐλόγησον τὸ ποίμνιό μου! Ἡ εὐλογία τοῦ Ἄρειου θὰ ἦταν εὐλογία Θεοῦ ἢ θὰ ἦταν εὐλογία διαβόλου, δαίμονος; Ὁ Ἄρειος τί χειρότερο ἔκανε ἐν σχέσει μὲ τὸν Πάπα; Ὁ Ἄρειος εἶναι ἀθῶο προβατάκι μπροστὰ στὶς αἱρέσεις τοῦ Πάπα»(⁴).

(Γ)

«Ὅταν ἀκοῦμε σπανίως φωνές –ὅπως τοῦ Μητρ. Πειραιῶς καὶ Μητρ. τοῦ Αἰτωλίας– νὰ λένε ὅτι ὁ Πάπας δὲν ἔχει χάρη ...καὶ ἱεροσύνη, ὁ Γέροντάς μου (Ἀγάθων) ἔκανε τὸ ἑξῆς (σ.σ. ἐπειδὴ ὁ Μητρ. Πειραιῶς Σεραφεὶμ μίλησε κατὰ τοῦ Παπισμοῦ). Ἔχει ἕνα παραδελφὸ στὴν Ἀθήνα, τὸν π. Στέφανο Ἀναγνωστόπουλο, καὶ τὸν πῆρε τηλ. καὶ τοῦ λέει:

Νὰ πεῖς στὸν Πειραιῶς Σεραφείμ ὅτι ὁ Ἀγάθων ὁ Κωνσταμονίτης σοῦ βάζει μετάνοια καὶ σοῦ φιλάει τὰ ἅγιά σου ποδαράκια γιὰ τὴν θέση ποὺ κράτησες...

Στὶς 26/11/2006 ἔδωσε συνέντευξη ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στὴν ἐφημ. “Καθημερινή”. Τὸν ρώτησε ὁ δημοσιογράφος: Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ λέμε τοὺς Δυτικοὺς “ἀδελφή Ἐκκλησία” καὶ εἶπε ὁ Πατριάρχης μας τὸ ἑξῆς:

Δὲν πρόκειται γιὰ νέο ὅρο. Ἀνάγεται στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦσαν τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες φορεῖς τῆς μιᾶς κοινῆς χριστιανικῆς ταυτότητας. Ὁ ὅρος αὐτὸς σταμάτησε μὲ τὸ σχίσμα. Λεγόταν ἀδελφὴ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης πρὸ τοῦ σχίσματος. Ὅ ὅρος αὐτὸς λοιπόν μετὰ τὸ σχίσμα ἀναβίωσε κατὰ τὸν 13ο αἰῶνα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἰωάννη, ἀπαντοῦντα πρὸς τὸν Πάπα Ἰνοκέντιο καὶ υἱοθετήθηκε αὐτὸς ὁ ὅρος τὸν περασμένο αἰῶνα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ τὸν Πάπα Παῦλο τὸν Στ΄.

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ σχίσματος ἕως σήμερα, δὲν διανοήθηκε κανένας Πατριάρχης νὰ πεῖ τὸν Πάπα «ἀδελφὴ ἐκκλησία» παρὰ μόνο ὁ πατριάρχης Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος Ἰωάννης εἶναι ὁ κακόφρονας, λατινόφρονας καὶ σφαγέας τῶν μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἰωάννης ὁ Βέκκος. Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βέκκου, εἶναι τὸ πνεῦμα ποὺ καθοδηγεῖ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, Ἀθηναγόρα καὶ Δημήτριο. Μὰ αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Βέκκου ἔχουμε σὰν πρότυπο Παναγιώτατε;

Ὅταν ψάλουμε τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων καὶ κάνουμε τὴν ὁλονύκτια, διαβάζουμε στὸ Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου πῶς ἀναφέρεται ἀπέναντι στὸν Ἰωάννη τὸν Βέκκο, τὸ πρότυπο τοῦ Βαρθολομαίου. Μὰ εἶναι δυνατὸν ποτὲ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης νὰ ἔχει πρότυπό του ἕναν, ὁ ὁποῖος ἔκανε ὅ,τι ἔκανε στὴν Μονὴ Ζωγράφου κ.λπ.; Αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἐπικρατεῖ στὴν Ἐκκλησία μας. Σὲ ταγοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ εἶναι δυστύχημα... καὶ αἰσθανόμαστε ντροπή.

Ἀλλὰ σᾶς εἶπα ὅτι αὐτὸ τὸ πνεῦμα τὸ δαιμονικὸ βἀζει τοὺς Πατριάρχες μας νὰ λένε ὅτι τὸ σχίσμα εἶναι ἕνα τίποτα· καὶ ὅτι γιὰ τὸ σχίσμα φταῖγαν «οἱ Πατέρες ἡμῶν οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ὄργανα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ ἤδη βρίσκονται στὴν κρίση τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ». Ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἐλεήσει!

Δὲν ὑπάρχει ὑπακοὴ ἀδελφοί μου σὲ Δογματικὰ θέματα!

Στοὺς πνευματικοὺς ποὺ ἔχετε κάνετε ξεκάθαρα τὴν ἐρώτηση:

–Πνευματικέ, Γέροντα, Πάτερ: ὁ Πάπας εἶναι Ἐκκλησία; Ὁ Πάπας ἔχει ἔγκυρα μυστήρια; Ὁ Πάπας ἔχει ἱερωσύνη;

Ρωτῆστε τον, κι ἂν πάει νὰ σᾶς ξεφύγει, πονηρευτεῖτε! Καὶ ξαναρωτῆστε τον, καὶ πιέστε τον, καὶ τοποθετηθεῖτε: τί πρεσβεύει;

Βλέπουμε στὴν 4Ε (ὅπως σᾶς ἔλεγα τὴν ἄλλη φορά) τὸν τάδε ἱεράρχη νὰ μᾶς μιλάει. Τί εἶναι; Κι ἐγὼ ἔπαθα πλάκα. Τὸν σέβομαι καὶ τὸν ἀγαπῶ καὶ τὸν εὐλαβοῦμε. Ἀλλὰ στὴ Σύναξη –πρὶν ἀπὸ δυὸ μῆνες– εἶπε (σ.σ. ὁ Ἐπίσκοπος) στοὺς παπάδες:

–Θά δίνετε ἀντίδωρο στοὺς Καθολικούς!

Τί λές; Αὐτὸ εἶναι ἀντίθετο μὲ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Γι’ αὐτὸ σᾶς λέω. Νὰ βλέπουμε Ὀρθόδοξα καὶ νὰ διακρίνουμε ποιός μᾶς καθοδηγεῖ. Ἂν σοῦ πεῖ (σ.σ. ὁ «Ὀρθόδοξος» Ἐπίσκοπος) ὅτι ὁ Πάπας ἔχει Ἱερωσύνη, χοροπηδώντας φύγε. Δὲν σὲ συμφέρει. Πέρασαν οἱ ἐποχὲς ποὺ ἔλεγες γιὰ τὸν πνευματικό: νὰ δῶ τί πνευματικὸς θὰ εἶναι, ἂν εἶναι αὐστηρός, ἂν εἶναι πρᾶος, ἄν... Τώρα μία εἶναι ἡ ἐρώτηση:

–Πάτερ, εἶσαι μὲ τὸν Πάπα ἢ δὲν εἶσαι; Ἂν εἶσαι μὲ τὸν Πάπα, δὲν θέλω νὰ σὲ ξέρω.

Ξεκάθαρα»(⁵).

Τὰ κείμενα καὶ ὁ συγγραφέας, ὅπως καὶ τὰ βίντεο τῶν ὁμιλιῶν ποὺ ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ ὁ ὁμιλητής ἐδῶ: