Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Συνυπεύθυνοι οι Οικουμενισταί, πρωτ. Θεοδώρου Ζήση


Συνυπεύθυνοι ο ἀντι-Οικουμενιστα
δι τν κακοποίησιν τῆς Εαγγελικῆς Παραδόσεως
κα τν ἀλλοτρίωση τῆς συνειδήσεως τῶν Ὀρθοδόξων!
                                                                            «Πατερική Παράδοση»


Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης


Συνυπεύθυνοι οἱ Οἰκουμενισταὶ
διὰ τὴν κακοποίησιν τοῦ Εὐαγγελίου
καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν ἑτεροδόξων

Γράφει πρωτοπρεσβτερος π. Θεδωρος Ζσης 
μότιμος Καθηγητς το Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

«Επτυχαν δη ν μς τσουβαλισουν κα ν μς ντξουν στ παμπροτεσταντικ Παγκσμιο Συμβολιο ᾿Εκκλησιν, δηλαδ στ Παγκσμιο Συμβολιο Αρσεων κα Πλανν» (π. Θ. Ζήζης). 
«Κι ἐμεῖς ἀποδεχόμαστε αὐτὴν τὴν ἐπιτυχία τους!  Ἐπι-κοινωνοῦμε, δηλ. ἐπὶ χρόνια καὶ ἐπισήμως μὲ τὴν αἵρεση, Οἰκουμενιστὲς καὶ Ὀρθόδοξοι!!! Καὶ ἀρνούμαστε  νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ αὐτούς, ἔστω καὶ τὴν ἐσχάτη ὥρα, ὑβρίζομε δέ, ὅσους τὸ πράττουν»! (Π. Συμεών)

1. Ο Παπισμς κα Προτεσταντισμς διστρεψαν τ Εαγγλιο
Πολλ μλη το πληρματος τς ᾿Εκκλησας γωνιον τν τελευταο καιρ γι τν καταστροφικ κα ραγδαα ξλιξη τν λεγομνων διαχριστιανικν σχσεων τς ᾿Ορθοδοξας πρς τς δο μεγλες αρσεις τς Δσεως, τν Παπισμ κα τν Προτεσταντισμ. Η νησυχα τους ατ χει κφρασθ πολλαχς, φτος δ μ τν σνταξη τς γνωστς «μολογας Πστεως κατ το Οκουμενισμο», ποα, διαδιδμενη κα πογραφμενη π πολλος, γι πρτη φορ νχλησε κα τραξε τος φησυχζοντας κα καυχωμνους γι τς πιτυχες τους Οκουμενιστς.
Η περιρρουσα πολιτικ κα πολιτισμικ τμσφαιρα τς παγκοσμιοποησης τενει στν ξλειψη χι μνον τν γεωγραφικν ρων μεταξ τν θνν, λλ κα στ γκρμισμα τν πνευματικν, πολιτιστικν κα θρησκευτικν ρων. Στχος κα ραμα ν σοπεδωθον ο διαφορς κα ο διαιτερτητες, ν μογενοποιηθον ο νθρωποι στ πιστεω τους κα στν τρπο ζως, ν δημιουργηθε νος τπος νθρπου, χωρς πνευματικς νησυχες κα περκσμιες ναζητσεις, λλ προσκολλημνος στ γ, στν λικ εμρεια κα εημερα.
Ατ ξυπηρετε δο συγκεκριμνους στχους τν σχεδιαστν· ν καταντσουν ο νθρωποι λικ καταναλωτικ ντα, πο θ αξνουν τ λικ κα οκονομικ κρδη τν πιχειρσεων κα θ ποδουλνονται συγχρνως στν καθημεριν βιοπλη γι τν ξασφλιση τν λικν γαθν, βαθμς τς πλαυσης τν ποων εναι στ χρια τν σχυρν, στε μ λεγχμενες οκονομικς κρσεις παροχς ν κρατον τος λαος πειθνιους κα πκουους.
δετερος μφανς στχος εναι ν θσουν στ περιθριο τ Εαγγλιο το Χριστο κα τν κκλησα, πο ποτελον τς μνες δυνμεις ντιστσεως στν λοκρατα, στε να Οκουμνη ν κυβερνται χι π τν Χριστ, λλ π τν ᾿Αντχριστο. Μνον Χριστς νκησε
τν πειρασμ το Σαταν γι τ λικ γαθ κα δδαξε τι "οκ π’ ρτ μν ζσεται νθρωπος"[1], εραρχντας δ λη κα πνεμα, κσμο κα Θε, δωσε προτεραιτητα στν Θε κα στ πνεμα· "Ζητετε πρτον τν βασιλεαν το Θεο κα τν δικαιοσνην ατο, κα τατα πντα προστεθσεται μν"[2]. Κα λλο· φελσει νθρωπον, ἐάν κερδσ τν κσμον λον κα ζημιωθ τν ψυχν ατο; Η τ δσει νθρωπος ντλλαγμα τς ψυχς ατο;"[3].
Χριστιανικ Οκουμνη το Μ. Κωνσταντνου, τς Νας Ρμης–Κωνσταντινουπλεως, τς ᾿Ορθοδοξας, στν ποα συμμετχει πνευματικ κα Τρτη Ρμη, Μσχα, βωσε κα κανε πρξη ζως ατν τν σκητικ κα τελειοποι διδασκαλα το Εαγγελου. Τρα πρπει ν ντικατασταθε π τν να Οκουμνη τς λφρονος ᾿Αμερικς κα τς Ερπης, Pax Christiana π τν Pax Americana.
Ο Παπισμς, φ’ του ποσχσθηκε π τν Μα, Αγα, Καθολικ κα ᾿Αποστολικ ᾿Εκκλησα, πκυψε στος πειρασμος το Σαταν κα μεταμορφθηκε σ γκσμια δναμη μ οκονομικς, δυναστικς, κατακτητικς, πολιτικς πιδιξεις, μ δγματα κα τρπο ζως, πο δν χουν καμμα σχση μ τ ζω κα τ διδασκαλα το Εαγγελου. Οπως μ δναμη επε μεγλος Ρσος διανοητς Θεδωρος Ντοστογιφσκυ, Παπισμς δν εναι κν Χριστιανισμς· ν Χριστς ξαναρχταν στ γ, θ τν δκαζαν κα θ τν σταρωναν ο Ιεροεξεταστα τς Ρμης. Διστρεψαν λοιπν κα παραμρφωσαν τ Εαγγλιο ο το Ππα, δν λειτοργησαν ς φς το κσμου κα ς λας τς γς, γι΄ ατ κα δν πδρασαν στς ψυχς τν νθρπων τς Δσεως. Η Δση, Ερπη κα ᾿Αμερικ, γργορα πρε ποστσεις π τν ναξιπιστο Παπισμ κα ποχριστιανσθηκε, διτι "ἐάν τ λας μωρανθ, ν τνι λισθσεται;"[4]. Πταξαν κα καταπτησαν δικαιολογημνα τν ψευδεπγραφο Χριστιανισμ το Ππα.
Ο Προτεσταντισμς δικαιολογημνα ντδρασε ναντον τν αθαιρεσιν κα τν παρεκκλσεων το Παπισμο, πιχειρσας μως μνος, χωρς ν ζητσει τν βοθεια τς ᾿Εκκλησας, ν πιστρψει στν καθαρτητα τς εαγγελικς ληθεας, χωρς ποστολικ διαδοχ κα μυστηριακ Χρη, δηγθηκε σν τ χρν σ πλθος διαιρσεων κα διδασκαλιν πο μφισβητον κμη κα τν ᾿Ανσταση το Χριστο, σ ππεδο δ θικς ζως δικαιολογον κμη καθη τιμας", πως νομζει ᾿Απστολος Παλος τν μοφυλοφιλα στ πρτο κεφλαιο τς Πρς Ρωμαους ᾿Επιστολς.

2. Διπλ λθος· Συμπερληψη μ τς αρσεις κα δεκανκι το Παπισμοῦ.
Μ ατν λοιπν τν παραμορφωμνο, κακοποιημνο κα ναξιπιστο Χριστιανισμ το Παπισμο κα το Προτεσταντισμο θλουν ν μς νσουν κα ν μς ταυτσουν ο σχεδιαστς τς Νας ᾿Εποχς κα τς Παγκοσμιοποησης, να Χριστιανισμ λφρονα, γϊνο, γκοσμιοκρατικ, γι ν πασει εεργετικ πδραση το Εαγγελου κα τς ᾿Εκκλησας στν κσμο, γι ν μ βρσκουν πουθεν ο νθρωποι τν ληθιν Χριστ, γι ν ποκψουμε σ λους τος πειρασμος το Διαβλου, στε νά ἐγκαθιδρυθε βασιλεα το ᾿Αντιχρστου. ᾿Επτυχαν δη ν μς τσουβαλισουν κα ν μς ντξουν στ παμπροτεσταντικ «Παγκσμιο Συμβολιο ᾿Εκκλησιν», δηλαδ στ Παγκσμιο Συμβολιο Αρσεων κα Πλανν.
Τ ασχνη κα τ ντροπ! Η νμφη το Χριστο, τ σμα το Χριστο, Μα, Αγα, Καθολικ κα ᾿Αποστολικ ᾿Εκκλησα, ξισωμνη κα σοδναμη μ τς πμπολες προτεσταντικς παραφυδες, κθε μα π τς ποες σχυρζεται τι εναι ληθς ᾿Εκκλησα. Τελικς πρχει μα πολλς κκλησες; Εναι κα ο αρσεις κκλησες; Η ᾿Εκκλησα διαχρονικ οδποτε ταυτσθηκε συνυπρξε μ συσσωματσεις κα ργανισμος αρετικν. Τ πραξε χι π λλειψη γπης, λλ γι ν βοηθσει τος αρετικος ν πιστρψουν μετανοοντες κα συγχρνως ν προφυλξει τος πιστος π τν αρεση. Κηρσσει αθεντικ τν λθεια, ταν πρξει κνδυνος αρσεως, κα ναμνει τν νταπκριση κ μρους τν πλανηθντων. Αν ταυτισθε μαζ τους, πο θ πιστρψουν; Θ μενουν κε πο εναι, ν δεχθομε, πως διακηρσσουν μερικο «᾿Ορθδοξοι», τι κα κε πρχει σωτηρα κα κε πρχει λθεια. Φρνουμε σ πολ δσκολη θση σους τεροδξους προσλθαν στν ᾿Ορθοδοξα, ο ποοι, ν δν εναι σταθερο κα πεπεισμνοι γι τ σωτρια νργει τους, σκανδαλζονται κα παγοητεονται.
Παπισμς μ χαρ κα κανοποηση εδε κατ’ ρχν τν εσοδ μας στ «Παγκσμιο Συμβολιο ᾿Εκκλησιν», γιατ τν φσαμε μνο διεκδικητ τς Μις, Αγας, Καθολικς κα ᾿Αποστολικς ᾿Εκκλησας. ᾿Επειδ μως, ντθετα πρς μς, δν ξεχν τι στ πρτο μισ το 15ου αἰῶνος πιθαν συμμαχα τν ᾿Ορθοδξων στς μεταρρυθμιστικς συνδους τς Κωνσταντας (1414–1418) κα τς Βασιλεας (1431–1439), πρδρομες κινσεις το Προτεσταντισμο, θ δηγοσε στν πικρτηση το συνοδικο συστματος κα θ κρωνε τ πρωτεο ξουσας το ππα, δν μς φνει μνο μ τος Προτεστντες, λλ μς θλει κα μαζ του ναντον τν πορριψντων πολλς καινοτομες Προτεσταντν. Κα πως μς παρσυρε ττε στν πασχυντη Φερρρα–Φλωρεντα, γι ν μ νισχσουμε τν συνοδικ μεταρρθμιση, πο φθασε κμη κα στν καθαρεση το ππα π τος διους τος καρδιναλους του, τ διο κνει κα τρα. Μς παρασρει σ διαλγους γπης μ τς καραμλες το τι εμαστε δθεν "δελφς κκλησες" κα διαλεγμαστε "π σοις ροις".
ξακολουθε μως πισμως ν μς θεωρε σχισματικος κα κκλησιολογικ λλιπες, γι ν μς δηγσει μ τν ναγνριση το πρωτεου στν Ονα (=νωση), τν καταδκη τς ποας στ Freising το Μονχου π τν Ολομλεια τς Μικτς ᾿Επιτροπς το Διαλγου (1990) θαψε κα ξαφνισε. Μ τν μονομερ ατ νργεια, τν ποα διαμαρτρητα κα σιωπηρ δεχθκαμε, ποδεικνει ππας τι κμη κα στν Θεολογικ Διλογο κνει ,τι θλει ς πρτος κα λθητος. πομνως, γιατ ν συζητομε, φο τ Βατικαν ποδχεται μνον ,τι το συμφρει, τ δικ μας δ τ πορρπτει κα τ ξαφανζει; μες νοτως, πως ττε στ Φερρρα–Φλωρεντα πο πογρψαμε τν Ονα, παναλαμβνουμε τ λθος κα γινμαστε πλι δεκανκι το Παπισμο μ τ παρδεκτο κεμενο τς Ραβννας κα τ χειρτερο προσχδιο τς Κπρου γι τ πρωτεο το ππα.
Πρπει ν πισημνουμε τι μσα στς διες ναλογικ συνθκες διαπρττουμε τ δια λθη, χωρς ν διδαχθομε π τν στορα. Η Ελλδα κα Κπρος, γι ν βοηθηθον π τν Δση κα τν ππα, πογρφουν κα πλι, πως στ Φερρρα-Φλωρεντα (1438–1439), παρδεκτα νωτικ κεμενα, ποδχονται κα τιμον τν παναιρετικ κα διαστροφα το Εαγγελου ππα, πωθον μως κα πομακρνουν γι΄ ατ τν θεα βοθεια κα προσβλλουν τος Αγους Μρτυρας κα Ομολογητς τς Πστεως.
Η Κωνσταντινοπολη, πο δοκμασε τν θεα γκατλειψη, γεται δυστυχς στς ψευδενωτικς διεργασες, μς δηγε σ να Φερρρα–Φλωρεντα, στ βματα το μετπειτα καρδιναλου Βησσαρωνος Νικαας κα χι το Αγου Μρκου Εγενικο, συγκακοποιοσα τ Εαγγλιο κα περιπτυσσομνη τος "βαρες λκους" το Παπισμο κα το Προτεσταντισμο. Γι΄ ατ χρειζεται γργορση κατ τν σσταση το ᾿Αποστλου Παλου, ποος προβλεψε τι "κα ξ μν ατν ναστσονται νδρες λαλοντες διεστραμμνα το ποσπν τος μαθητς πσω ατν"[5].

_________________________________

Παραπομπα
1.
Λουκ 4, 4.
2. Ματθ. 6, 33.
3. Μ
ρκ. 8, 36.
4. Ματθ. 5, 14.
5.Πρ
ξ. 20, 29 – 31.

Πηγή: «ρθόδοξος Τύπος», 20/11/2009

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος2/3/14, 1:07 μ.μ.

    Συνυπευθυνότητα και συμβιβασμού μακαριότητα.

    Συνυπεύθυνοι προ πάντων εστί:
    Οι Θεωρητικοί, Δηλωσιακοί, Εντυπωσιοδημιουργοί,
    Συναξιακοί, Ημεριδοργανωσιακοί, Συνομωσιακοί,
    Παθητικοί μα κατά τα άλλα Συμπαθητικοί,
    Σύγχρονοι και συγχρονισμένοι Αντι-Οικουμενιστές.

    Οι Συμβιβαζόμενοι και Συμπορευτές,
    οι δια-φημιζόμενοι και Προωθητές,
    οι Χαριεντιζόμενοι και Ερωτοτροπιστές,
    οι Συγχρώντες και Συγχωρητές.

    Οι Άχαροι του πνεύματος Χαρτ-αετοί
    και χαριτολογούντες Χαρτοπολεμιστές.
    Οι Χαμερπείς Μυρμηγκολέοντες μαχητές
    και διά Ξυλοκεράτων Ασωτίας Αυτοσυντηρητές.

    Οι διά Φιλημάτων Ιούδα εναγκαλιζόμενοι
    και Συλλειτουργούντες Φανφαριστές,
    οι μετ' αιρεσιαρχών ομονοούντες
    και μιας πλάνας ειρήνης διαδηλωτές.

    Οι Κανονολόγοι, Σπερμολόγοι και Σχισματοσωτήρες,
    και Επισκοπολιγούρηδες, Αγαπολόγοι Ηθικολυτρωτές.
    Οι της "Βασιλικής Οδού" Υπέρμαχοι Λαοκατακτητές,
    και της Πρώτης Γραμμής Νεροπιστολοπυρσοκροτητές.

    Οι αμφοτεροεπαϊζοντες επι των Αιρέσεων,
    Οφικιοφόροι Συνοδικοδικαστές,
    και Ερμαφροδητίζοντες Θερμόαιμοι Υποστηρικτές.

    Οι λόγοις μόνον και χείλεσι τον Κύριον τιμώντες,
    και την Ένωσιν ήδη γεγονέναι εκτιμώντες.

    Οι δια θλίψεων και διωγμών αείποτε ετοίμως έχοντες
    και τον τρουβά τιμωριών εις τον κόρφο κατέχοντες.
    Οι θέλοντες εκ του ασφαλούς ευσεβώς ζειν ορκισθέντες,
    μα ουδέποτε ονειδιζόμενοι και εκδιωχθέντες.

    Οι καθυβρίζοντες ημάς κατ' εξακολούθησιν,
    ως όντες "εκτός της Κιβωτού",
    οι συνεσθίοντες, πίνοντες και χορεύοντες με τους Λύκους
    εντός βυθιζομένου Τιτανικού.

    Νικόλαος Πανταζής, Αποτειχισθείς θεολόγος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.