"Αι ύβρεις και ψευδολογίαι του Αυστραλίας κ. Στυλιανού" κατά τον "Ορθόδοξο Τύπο"!

  

Στὴ χθεσινὴ ἀνάρτηση ἀσχοληθήκαμε μὲ τὴν προσπάθεια κάποιων νὰ δικαιολογήσουν ὄψιμα τὶς βλάσφημες καὶ αἱρετικὲς ἐκφράσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας Στυλιανοῦ. Σήμερα παρουσιάζουμε (πάλι ἀπὸ τὸν "Ὀρθόδοξο Τύπο" τῆς ἐποχῆς ἐκείνης (φ. 836, 28/4/1989) τὶς ὕβρεις ποὺ ἐξαπέλυσε ὁ κ. Στυλιανὸς ἐναντίον ὅσων τὸν ἤλεγξαν, χωρὶς νὰ ἀνασκευάσει τίποτα· ἀρκέστηκε μόνο (ρίχνοντας "στάχτη στὰ μάτια") νὰ διαβεβαιώσει ὅτι πιστεύει ὀρθὰ περὶ τοῦ Κυρίου, (θεωρώντας "ὀρθὴ" τὴν κακοδοξία του) χωρὶς νὰ διευκρινίσει τὰ λεπτὰ ἐκεῖνα σημεῖα ποὺ στοιχειοθετοῦσαν τὴν αἵρεση  σύμφωνα μὲ τοὺς κατηγόρους του! Δὲν θυμήθηκε ὅτι ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ θεωροῦσαν ὡς σωστὲς τὶς κακοδοξίες τους, ἀλλιῶς δὲν θὰ τὶς ὑποστήριζαν;

"Πατερικὴ Παράδοση"

 

Πρὸς ἐνημέρωσιν τῶν ἀναγνωστῶν μας θὰ παραθέσωμεν ἐν συνεχείᾳ ἓν ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικὸν τοῦ Στυλιανοῦ, ὅπου στὸ κύριον ἄρθρο του φέρει τὸν τίτλον «Οἱ δολιοφθορεῖς τῆς πίστεως» ὑβρίζει τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον». Ἔτσι, θὰ ἀποκτήσουν οἱ ἀναγνῶστες μας μίαν γεῦσιν τῆς γλώσσης τοῦ Στυλιανοῦ Χαρκιανάκι, ὁ ὁποῖος ἀποκαλεῖ τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον» «Ὀρθόδοξον ρύπον»(!) (κατὰ τὸν προσφιλῆ τῶν «νεορθοδόξων» χαρακτηρισμόν μας), τὰς διαμαρτυρίας μας «κοάσματα βατράχων», τοὺς συντάκτας μας «καθορόαιμα γεννήματα ἐχιδνῶν» «πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ ἀναπήρους», ὅτι «ἡ ψυχή τους πλαντάζει στὸ σκοτάδι καὶ τὸ μῖσος» καὶ «γαυριάζοντας διαβόλους»! [σ. "Π.Π.": Αὐτοὶ τοὺς ὁποίου στολίζει ἐδῶ ὁ Αὐστραλίας μὲ αὐτὰ τὰ κοσμητικὰ ἐπίθετα εἶναι ἀναστήματα σὰν τοὺς ἀειμνήστους Αὐγουστῖνο Καντιώτη (μητρ. Φλωρίνης), Ἀνδρέα Θεοδώρου (καθηγητὴ Ἱστ. Δογμάτων),  Θεόκλητο Διονυσιάτη (μοναχό) κ.λπ.].

Ἰδού, λοιπὸν ἓν μικρὸν δεῖγμα τῶν ἀρχιεπισκοπικῶν ὕβρεων καὶ ψευδολογιῶν τοῦ ἀμετανοήτου αἱρετικοῦ Στυλιανοῦ:

«Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνας ἄλλος πόλεμος ποὺ εἶναι ἀκόμη πιὸ δόλιος καὶ πιὸ σιχαμερός, γιατὶ προέρχεται «μέσα ἀπὸ τὰ τείχη», ἀπὸ δῆθεν πιστούς, καὶ ἀπὸ δῆθεν ἐναρέτους. Ποιὸς παρακολουθεῖ, ἰδιαιτέρως τὸν τελευταῖον καιρό, τὰ λίβελλογραφήματα τοῦ λεγομένου «Ὀρθόδοξου Τύπου» –μιᾶς φυλλάδας ποὺ κατάντησε τόσο ἐμετική, ὡστε δικαίως οἱ σοβαροὶ ἄνθρωποι νὰ τὴν ὀνομάζουν «Ὀρθόδοξος ρύπος»– καὶ δὲν αἰσθάνεται θλίψη καὶ οἶκτο γιὰ τοὺς ταλαίπωρους αὐτοὺς «ὑπερορθόδοξους»; Εἶναι τόση ἡ κυριολεκτικὰ λθσσώδης μανία ποὺ τοὺς ἔχει καταλαβει, ἐπειδὴ δὲν ἀπαντῶ στὰ ἀπὸ ἐτῶν «κοάσματά» των (εἶναι θλιβερὸ ὅταν ἄνθρωποι ὁμιλοῦν τὴν γλῶσσαν τῶν βατράχων!) ὥστε πλέον ἔχουν ἐκτραχυνθεῖ μέχρι τοῦ σημείου νὰ κάνουν ἐνέργειες ὄχι ἁπλῶς ἄστοχες καὶ βέβηλες, ἀλλὰ καὶ κολάσιμες ποινικῶς. Τὸ ἐὰν δὲν τοὺς σέρνω στὰ δικαστήρια, ὅπως θὰ τοὺς ἄξιζε, εἶναι γιατὶ δὲν ἔχω μήτε τὸν καιρό, ἀλλὰ μήτε καὶ τὰ χρήματα. Ἄλλωστε, ἔτσι ποὺ ἔχουν καταντήσει καὶ τὴν ἔρημη δικαιοσύνη σήμερα στὴν Ἑλάδα –πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστική– ποιὸς θὰ σοῦ δώσει τὸ δίκιο σου!

Κοπτόμενοι δῆθεν οἱ ἀργόσχολοι αὐτοὶ γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως, προβαίνουν κατ’ ἐξακολούθηση στὶς πιὸ βδελυρὲς καὶ ὕπουλες πράξεις, προκειμένου νὰ μὲ παρουσιάσουν ὡς αἱρετικό, προδότη καὶ ἐπιλήσμονα τῶν ἐπισκοπικῶν μου ὅρκων. Καὶ κάνουν ἑρμηνεῖες τῶ λεγομένων ἢ γρφομένων μου, ὄχι ἀπλῶς «τραβηγμένες ἀπὸ τὰ μαλλιά», ἀλλὰ μὲ ταχυδακτυλουργικὲς προσθαφαιρέσεις διαστρέφουν καὶ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἑκάστοτε λόγων μου, γιὰ νὰ μὲ βγάλουν «μὲ τὸ ζόρι» αἱρετικό! Ὅποιος ἄκουσε τὶς δηλώσεις μου στὴ δημόσια ἀπὸ τηλεοράσεως συζήτηση τοῦ ABC γιὰ τὸ φίλμ τοῦ Μ. Σκορτσέζε «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ἢ γιὰ τὸ ὁμώνυμο βιβλίο τοῦ Ν. Καζαντζάκη, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἀγανάκτησε –ἂν εἶχε ἔστω καὶ λίγο μυαλὸ καὶ φιλότιμο– γιὰ τὴν ἠθελημένη διαστροφὴ καὶ παραποίηση τῶν δηλώσεών μου. Ἂν ἦταν μόνο ἡ στενοκεφαλιὰ καὶ μωρία των ποὺ δὲν τοὺς ἄφησε νὰ δοῦν ἐκεῖνι ποὺ μὲ πολὺ πόνο καὶ μὲ πλῆρες τὸ αἴσθημα τῆς εὐθύνης μου ὡς συγχρόνου Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως ἔλεγα, θὰ τοὺς συγχωροῦσα καὶ θὰ τοὺς λυπόμουνα. Ἐπειδὴ ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν μωρία καὶ τὴ στενοκεφαλιὰ διαθέτουν καὶ πρωτοφανῆ πονηρία, μοχθηρία, μῖσος καὶ θράσος, δὲν τοὺς λυποῦμαι ἀπλῶς, ἀλλὰ τοὺς οἰκτίρω καὶ τοὺς βδελύσσομαι. Καὶ ἀναγκάζομαι σήμερα νὰ γράψω τὸ παρὸν ἄρθρο, ὄχι γιὰ νὰ τιμήσω μὲ ἀπάντηση ἀνθρώπους ποὺ μὲ τὴν ἐν γένει συμπεριφορά τους δεἰχνουν πὼς εἶναι καθαρόαιμα «γεννήματα ἐχιδνῶν», ἀλλὰ γιὰ νὰ ξαναδηλώσω διὰ μυριοστὴν φορὰν γραπτῶς καὶ προφορικῶς πρὸς τοὺς τυχὸν σκανδαλιζομένους πιστοὺς ποὺ διαβάζουν τὰ ἐν λόγῳ ρυπαρογραφήματα, ὅτι μήτε, πρὸς Θεοῦ, τὴν ἀναμαρτησία τοῦ Κυρίου ἀρνήθηκα ποτέ, μήτε ὑπὲρ τοῦ φὶλμ «ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» ἢ ὑπὲρ τοῦ Καζαντζάκη ἐπροπαγάνδισα, ὅπως χωρὶς φόβον Θεοῦ μὲ διασύρουν τὰ ἀβυσσαλέα αὐτὰ στόματα τῶν ἐν χορῷ γαυριαζόντων διαβόλων. Φτάνει νὰ διαβάσει κανεὶς μὲ πόση ἄνεση «πετσοκόβουν» κάθε τι ποὺ δὲν τοὺς συμφέρει ἀπὸ τὰ διάφορα κείμενά μου, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν τελευταία Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιό μου, (ἐδῶ) γιὰ νὰ διαπιστώσει πόσο σέβονται τὰ ἀντικειμενικὰ δεδομένα οἱ ἐπίδοξοι αὐτοὶ φωτιστὲς ποὺ ἡ ψυχή τους πλαντάζει ἀπὸ σκοτάδι καὶ μῖσος. Ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι εἶναι ἄνθρωποι πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ ἀνάπηροι, θὰ ἤθελαν καὶ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ λειψή, παγερὴ καὶ ἀδιάφορη μέσα στὸν κόσμο καὶ τὴν ἱστορία ποὺ ἔζησε, ὡς τέλειος Θεός, ἀλλὰ καὶ τέλειος ἄνθρωπος ὁ Κύριος».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Στυλιανὸς χωρὶς ν’ ἀνακαλεῖ καμμίαν ἀπὸ τὰς αἱρέσεις ποὺ διατύπωσεν εἰς τὴν Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιόν του, προσπαθεῖ ἐντελῶς ἀνεπιτυχῶς νὰ δικαιολογήση τὰ ἀδικαιολόγητα. Ἐφ’ ὅλων αὐτῶν τῶν φαντασιοκοπημάτων τοῦ Στυλιανοῦ Χαρκιανάκι ἡ ἐφημερίς μας τοῦ ἀπαντᾶ τὰ κατωτέρω.

[σ. "Π.Π.": Δὲν παραθέτουμε ὅλη τὴν ἀπάντηση τῆς ἐφημερίδος, παρὰ μόνο τὰ ἀναφερόμενα στὴν κατηγορία τῆς αἱρετικῆς διδασκαλίας τοῦ κ. Στυλιανοῦ].

-Α-

 -Β-

-Γ-

-Δ-

-Δ-