Κοντσέρτο-Παπικός ύμνος σε Ορθόδ. Ι. Ναό του Βόλου! Μετα-πατερική θεολογία και Οικουμενισμός επεκτείνονται! ________ ΣΧΟΛΙΟ του π. Ευθ. ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ________

 Ὁ ἐξουνιτισμὸς καὶ ἡ Οἰκουμενιστικοποίηση τῆς Ἐκκλησίας συνεχίζεται τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν παιζόντων χαρτοπολεμικῶς. Σὲ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος δίδονται συναυλίες στὶς Ἐκκλησίες (μὴ ξεχνᾶτε τὴν συναυλία Νταλάρα-Ἱερώνυμου στὸν ἅγιο Παντελεήμονα Ἀχαρνῶν) καὶ σιγά-σιγὰ μιμούμαστε τοὺς Παπικούς, βεβηλώνοντας τοὺς Ἱ. Ναούς μας μὲ αἱρετικὰ ἀκούσματα.

Καὶ οἱ παίζοντες χαρτοπολεμικῶς ἀντι-Οἰκουμενιστές, θὰ καυτηριάσουν μετ’ ἀγανακτήσεως τὸ γεγονός, καθόσον μέσα στὸν Ἱ. Ναὸ «το σεξτέτο εγχόρδων “CONCERTO PICCOLO”» θὰ ἑρμηνεύσουν δυὸ "ἐξαίσιες" γυναικεῖες φωνὲς «η Υψίφωνος Σύλβια Τσιμπανάκου και η Mezzo Soprano Τζένη Χατζηδήμου», καὶ καθόσον ἱερωμένα μέλη τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας ἀλλὰ καὶ ὁ Ἡγούμενος, κοινωνοῦν καὶ συλλειτουργοῦν καὶ μνημονεύουν τὸν μεταπατερικό, Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιο!

Ἴσως σπεύσει νὰ καυτηριάσει τὸ γεγονὸς καὶ ἡ Ἀδελφότης "Ο ΣΩΤΗΡ", ξεχνώντας πὼς μέλη της καὶ ἀρχιμανδρίτης της εἶναι συνεργάτες καὶ συλλειτουργοὶ τοῦ Οἰκουμενιστὴς Μητροπολίτη.

Ἡ καθ’ ἡμᾶς, ὅμως,  ἱεροπρεπεπὴς Παράδοση μὲ ἄλλο τρόπο, σωτηριολογικὸ κι ὄχι ψευτο-καλλιτεχνικὸ καὶ συναισθηματικὸ ἀντιμετωπίζει τὴν χρήση τῶν Ἱ. Ναῶν καὶ τὸ ρόλο τῶν ἐντὸς αὐτῶν πιστῶν.

Καὶ ἡ Οἰκουμενιστικοποίηση θὰ συνεχιστεῖ ὐπὸ τοὺς ὑποχθόνιους καγχασμοὺς τῶν Οἰκουμενιστῶν Ταγῶν καὶ τοὺς ὑποπωγώνιους γέλωτες τοῦ κ. Ἰγνατίου Γεωργακόπουλου!

Ένα από τα πιο γνωστά έργα της δυτικής εκκλησιαστικής μουσικής, το περίφημο STABAT MATER του Ιταλού συνθέτη GIOVANNI BATTISTA PERGOLESI, θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 3 Απριλίου 2015 στις 19:00 στον Ι. Ν. Αναλήψεως του Χριστού Βόλου από τη Διεύθυνση Πολιτισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π.-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ σε συνεργασία με τη «MUSIC VIEW».

Το έργο θα ερμηνεύσουν δύο γυναικείες φωνές και συγκεκριμένα η Υψίφωνος Σύλβια Τσιμπανάκου και η Mezzo Soprano Τζένη Χατζηδήμου. Θα συνοδεύει το σεξτέτο εγχόρδων «CONCERTO PICCOLO» με τους μουσικούς Άντζελα Μπατίστα, Ιωάννα Αποστολάκη, Αμαριλίδα Λιάλιου, Γεώργιο Σκίμπα, Δεσποινα Λουκίδου και στο εκκλησιαστικό όργανο η Νεκταρία Παπαδημητρίου.

Ο Περγκολέζι συνέθεσε το έργο τις τελευταίες 2 εβδομάδες της ζωής του κλεισμένος σε μοναστήρι της Νάπολη άρρωστος από φυματίωση. Τελικά υπέκυψε στις 16 Μαρτίου 1736. Συνέθεσε το έργο κατά παραγγελία του μαικήνα του Δούκα του Μαναταλόνι ή πιθανότερο κατά παραγγελία μιας Ναπολιτάνικης Αδελφότητας που ήθελε να αντικαταστήσει το άλλο Stabat Mater του Αλεσσάντρο Σκαρλάττι. Ο Περγκολέζι ήταν μουσικοσυνθέτης, βιολιστής και οργανίστας που είχε σπουδάσει στο Ωδείο της Νάπολης και στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να συνθέσει 6 όπερες και 2 κονσέρτα για φλάουτο και έγχορδα.

Το αριστούργημά του STABAT MATER που περιγράφει τα Πάθη του Χριστού μέσα από τα μάτια της μητέρας του, βασίζεται σε ένα εκκλησιαστικό ποίημα του ΧΙΙΙ αιώνα, στη Γοτθική εποχή και υμνεί την Παναγία που θρηνεί τον Εσταυρωμένο Χριστό. Έχει μελοποιηθεί πολυφωνικά από τους Josquin και Palestrina, ενώ ο Περγκολέζι, ο Ροσσίνι, ο Βιβάλντι ο Βέρντι και πολλοί άλλοι το μελοποίησαν εκ νέου σε μεταγενέστερες εποχές. Χαρακτηριστικό του έργου του Περγκολέζι είναι ο συνδυασμός της τρυφερότητας της έκφρασης και της τελειότητας της μελωδικής γραμμής. Είναι γραμμένο για δύο γυναικείες φωνές, έγχορδα και basso continuo. Ο Περγκολέζι περιόρισε τους σολίστες σε γυναικείες φωνές γιατί ήθελε να αφήσει στις γυναίκες να εκφράσουν το μητρικό πόνο.

Είναι δομημένο ως ιταλική καντάτα του 18ου αιώνα με άριες και ντούο και αποτελείται από 12 μέρη: 1/ Stabat Mater Dolorosa (soprano-alto)-Grave 2/ Cuius animam genentem (soprano)-andante amoroso 3/ O quam tristis et afflicta (soprano-alto)-largetto 4/ Quae moerebat(alto)-allegro 5/Quis est homo (soprano-alto)-largo 6/ Vidit suum dulcem natum(soprano)-a tempo giusto 7/ Eja mater fons amoris –andantino 8/ Fac, ut ardeat cor meum –allegro 9/ Sancta Mater, istud agas (soprano-alto)-a tempo giusto 10/ Fac ut portem (alto)-largo 11/ Inflammatus et accensus (soprano-alto) –allegro 12/ Quando corpus morietur.

Μια εξαιρετική πρόταση που παρουσιάζεται στο φυσικό της χώρο, αυτό της εκκλησίας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

  Πηγή: ploumistos"

ΣΧΟΛΙΟ τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ.

 Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ποὺ πληροφορήθηκε χθὲς τὸ γεγονός, ἐνημέρωσε τὸ ἐκκλησίασμα καὶ μεταξὺ ἄλλων εἶπε:

«Μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι στὸν Ὀρθόδοξο Ἱ. Ναὸ τῆς «Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ» (ἐδῶ στὸ Βόλο) θὰ πραγματοποιηθεῖ κοντσέρτο, κάτι ποὺ γίνεται στοὺς Παπικοὺς Ναούς, καὶ τώρα τὰ κάνουν αὐτὰ καὶ σὲ Ὀρθόδοξους Ναούς, γιατὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιθηκίζουμε, κι ὄχι μόνο πιθηκίζουμε, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες καὶ εἶναι ὁ σωστὸς δρόμος, τὰ θεωροῦμε ἀπαρχαιωμένα καὶ ντρεπόμαστε καὶ νὰ τὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ τὰ ἀκολουθήσουμε. Καὶ ἐρχόμαστε νὰ ἀκολουθήσουμε αὐτὰ ὅλα ποὺ κάνουν οἱ Παπικοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τελείως εὐτελίσει καὶ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν Παναγία μας, καὶ τὰ ἔχουν ὅλα φέρει σὲ ἕνα συναισθηματικὸ πεδίο καὶ ἐπίπεδο. Μὲ πληροφόρησαν ὅτι τὸ κοντσέρτο αὐτὸ ἔχει κάτι κλάματα, οὐρλιαχτά, ποὺ δῆθεν ἡ Παναγία ἔβγαλε, γιὰ νὰ δείξουν τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ.
Κι αὐτὸ θὰ γίνει μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Δέσποτα (μητροπ. Δημητριάδος Ἰγνάτιου). Δὲν ξέρω τί νὰ πῶ.

Ἔχουμε Μοναστήρια Ὀρθόδοξα στὴν περιοχὴ τοῦ Βόλου, τὸ Φλαμοῦρι, τὴ Γατζέα· δὲν ἐνδιαφέρονται αὐτοὶ οἱ Πατέρες γιὰ τὸ τί γίνεται στὴν Ἐκκλησία; Πρέπει νὰ τὰ διαλύσουμε ὅλα, νὰ μὴν ἀφήσουμε τίποτα ὄρθιο; Νὰ ἀφήσουμε τὸν Δεσπότη νὰ κάνει ὅ,τι θέλει; Νὰ τἀ βρίσκει μὲ τοὺς παπικούς, μὲ τοὺς Ἑβραίους, μὲ τοὺς Μασώνους, μὲ ὅλους, κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἁπλοὶ θεατές; Μὲ αὐτὰ ποὺ κάνει στὴν Ἐκκλησία, ρεζιλεύει τὸν ἱερὸ χῶρο.

Μᾶς παίρνουν τηλέφωνο κάποιοι καὶ μᾶς λένε: Θὰ κάνετε κάτι, θὰ διαμαρτυρηθεῖτε; Μᾶς χρειάζονται, δηλαδή, μόνο ὅταν εἶναι νὰ διαμαρτυρηθοῦμε καὶ μετὰ μᾶς θεωροῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Κατὰ τὰ ἄλλα οἱ Πατέρες, οἱ μεγάλοι Ἀρχιμανδρίτες καὶ οἱ Ἡγούμενοι ἐδῶ τῶν Μοναστηριῶν, τὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὸν Δεσπότη, τὸν Μνημονεύουνε καὶ αὐτὸς μᾶς πηγαίνει πρὸς Δυσμάς! Αὐτοί, λοιπόν, ποὺ ἔχουν τὸν Δεσπότη ἀφεντικό, ποὺ εἶναι ἐνσωματωμένοι...
Ξέρετε πῶς ἐννοοῦμε σήμερα τὴν Ἐκκλησία; Σὰν συνεταιρισμό! Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ βρίσκεται μέσα στὸν συνεταιρισμὸ αὐτὸ καὶ νὰ πιστεύει ὅ,τι θέλει. Καὶ λένε οἱ Πατέρες: ἐμεῖς εἴμαστε ὀρθόδοξοι, δὲν μᾶς νοιάζει τί κάνει ὁ Δεσπότης. Μὰ εἶσαι ἐνσωματωμένος· εἶσαι μέλος ἐκ μέλους. Μέλη τοῦ ἰδίου δώματος. Καὶ ὅταν, λέει, πάσχει τὸ ἕνα μέλος, συμπάσχουν ὅλα τὰ μέλη. Πῶς μπορεῖς νὰ πεῖς, λοιπόν, ὅτι ἐγὼ πιστεύω ὀρθόδοξα καὶ δὲν μὲ νοιάζει τί κάνει ὁ Δεσπότης;
Λυπᾶμαι γιὰ τὸ κατάντημα αὐτὸ τῆς Μητροπόλεως, ποὺ εἶναι ἀρχι-Οἰκουμενιστὴς ἐδῶ ὁ Δεσπότης, ἀρχηγὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οἱ Πατέρες ἐδῶ ἀδιαφοροῦν δὲν τοὺς νοιάζει πλέον. Εἶναι συνεταιρισμός, δὲν εἶναι σῶμα Χριστοῦ αὐτό, εἶναι συνεταιρισμός. Ὁ καθένας βρίσκεται ἐκεῖ, ἔχει τὰ πιστεύω του καὶ συνεργάζεται μὲ τὸν Δεσπότη σὰν σ’ ἕνα συνεταιρισμό.

Νὰ λυπούμεθα γι’ αὐτὸ τὸ κατάντημα καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε. Τουλάχιστον νὰ καταλαβαίνουμε τί εἶναι τὸ σωστὸ καὶ τί εἶναι τὸ λάθος, γιατὶ θὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο νὰ μὴν τὸ καταλαβαίνουμε καὶ νὰ λέμε, μήπως τρελαθήκαμε; Ἄλλο λένε οἱ Πατέρες ὅτι πρέπει νὰ κάνουμε, πνευματικὴ (λένε οἱ Πατέρες ὅτι πρέπει) νὰ εἶναι ἡ λατρεία μέσα στὴν Ἐκκλησία κι ἐμεῖς τὴν κάνουμε συναισθηματική.