Αυγουστίνου Καντιώτη: Η ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΒΑΒΥΛΑ --Και η δειλία κι ο συμβιβασμός των συγχρόνων Επισκόπων, που υποδεχονται τον πανοικουμενιστή Βαρθολομαίο στις Σέρρες!

 Ἡ γενναιότητα τοῦ Ἐπισκοπου Βαβύλα

AYTOI EINAI EΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!!

Τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη

Πηγή: «augoustinos-kantiotis.g»

Τὸν τρίτο μ.Χ. αἰῶνα ἐπίσκοπος τῆς Ἀντιοχείας ἦταν ὁ Βαβύλας. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ὡς ἐπισκόπου συνέβη ἕνα ἔκτακτο γεγονός. Ἕνας βασιλιᾶς ὑπέγραψε σύμφωνο εἰρήνης μὲ τὸ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν, καὶ γιὰ νὰ τὸν δεσμεύσῃ στὴν τήρησι τῆς συμφωνίας ζήτησε καὶ πῆρε ὡς ὅμηρο τὸ γυιὸ τοῦ Πέρσου μονάρχου· ἀλλὰ τὸν ὅμηρο αὐτόν, χωρὶς καμμιά ἀφορμή, παραβαίνοντας κάθε θεῖο καὶ ἀνθρώπινο νόμο, τὸν κατέσφαξε ἀπάνθρωπα! Μεγάλο σκάνδαλο. Καὶ ἐνῷ διέπραξε τέτοιο ἔγκλημα, εἶχε τὴν ἀναίδεια ὁ βασιλιᾶς αὐτός, σταθμεύοντας στὴν Ἀντιόχεια, μὲ μεγάλη πομπὴ καὶ ἐπίδειξι, νὰ πάῃ στὸν ἱερὸ ναὸ ὅπου λειτουργοῦσε ὁ σεβάσμιος ἐπίσκοπος. Ἀλλὰ ὁ Βαβύλας στάθηκε στὴν θύρα τοῦ ναοῦ καὶ μὲ παρρησία ἤλεγξε τὸ βασιλιᾶ γιὰ τὸ πρωτοφανὲς ἔγκλημα καὶ ἐμπόδισε τὴν εἴσοδό του στὸ ναό.

Ἐγκωμιάζοντας τὸ Βαβύλα γιὰ τὴν ὑπέροχη στάσι του ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει τὰ ἑξῆς ἀξιομνημόνευτα ποὺ συνιστοῦν ἄριστο ὑπόδειγμα τέτοιων ἀφοριστικῶν ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας:

«Αὐτὸς λοιπὸν ὁ Βαβύλας τότε, ἀφοῦ ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἐμπιστεύθηκε τὴν ἐδῶ στὴν Ἀντιόχεια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δὲν θὰ ἔλεγα μὲν ὅτι ὑπερέβη τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τὸν μιμητή του Ἰωάννη τὸν βαπτιστή, μήπως καὶ ὁ λόγος μου εἶνε πολὺ ἀσεβής, πάντως τοὺς ἔφτασε τόσο, ὥστε νὰ μὴ ὑστερήσῃ στὸ ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ ἐλεύθερο φρόνημα τῶν γενναίων ἐκείνων ἀνδρῶν. Γιατὶ ὄχι ἕνα τετράρχη λίγων πόλεων (ὅπως ἦταν ὁ Ἡρῴδης ποὺ ἤλεγξε ὁ βαπτιστής) οὔτε τὸ βασιλιᾶ ἑνὸς ἔθνους (ὅπως ἦταν ὁ Ἀχαὰβ ποὺ ἤλεγξε ὁ Ἠλίας), ἀλλὰ ἐκεῖνον ποὺ κατεῖχε τὸ μεγαλύτερο μέρος ὅλης τῆς οἰκουμένης, αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ φονιᾶ, καὶ ποὺ διοικοῦσε πολλὰ ἔθνη καὶ πολλὲς πόλεις καὶ ἄπειρα στρατεύματα, καὶ ποὺ ἀπὸ κάθε πλευρὰ ἦταν φοβερός, καὶ ἀπὸ τὸ μέγεθος τοῦ ἀξιώματος καὶ ἀπὸ τὸ θράσος τοῦ χαρακτήρα, σὰ νά ᾽ταν κανένας τιποτένιος δοῦλος καὶ τελείως ἀνυπολόγιστος, ἔτσι τὸν πέταξε ἔξω ἀπ᾽ τὴν Ἐκκλησία, μὲ τόση ἀταραξία καὶ ἀφοβία, μὲ ὅση ἕνας τσοπᾶνος θ᾽ ἀποχώριζε ἀπ᾽ τὸ κοπάδι κάποιο πρόβατο γεμᾶτο ψώρα κι ἀρρωστημένο, ἐμποδίζοντας ἔτσι τὴν ἀσθένεια τοῦ ἀρρώστου νὰ μεταδοθῇ στὰ ὑπόλοιπα. Κι αὐτὰ τὰ ἔκανε βεβαιώνοντας ἐμπράκτως τὸ λόγο τοῦ Σωτῆρος, ὅτι δοῦλος εἶνε μόνο αὐτὸς ποὺ κάνει τὴν ἁμαρτία, ἔστω κι ἂν ἔχῃ πάνω στὸ κεφάλι του μύρια στέμματα, ἔστω κι ἂν φαίνεται πὼς ἐξουσιάζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶνε πάνω στὴ γῆ· ἐνῷ αὐτὸς ποὺ νιώθει ὅτι γιὰ κανένα κακὸ δὲν τὸν ἐλέγχει ἡ συνείδησί του, κι ἂν συγκαταλέγεται στὴν τάξι τῶν ὑπηκόων, βασιλεύει περισσότερο ἀπ᾽ ὅλους τοὺς βασιλιᾶδες».

* * *

Ἀκοῦτε γλῶσσα θαρραλέου ἐπισκόπου; Μεγαλειότατοι κατὰ τὴν χριστιανικὴ ἠθικὴ εἶνε αὐτοὶ ποὺ στέκουν στὸ ὕψος τῆς ἀποστολῆς τους ὡς Χριστιανοὶ μέσα στὸν κόσμο, ἔστω καὶ ἂν κατὰ κόσμον εἶνε οἱ κατώτεροι ἀπ᾽ ὅλους. Αὐτοὶ εἶνε τὸ ἁλάτι καὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἐσωτερικὴ μεγαλοπρέπεια, τὴν ἀκτινοβολία, τὸ ἄφθαρτο στέμμα τῆς ἁγιότητος, ἡγεμονεύουν καὶ βασιλεύουν στοὺς ἑαυτούς των. Ἐνῷ αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴ φοβερὴ κυριαρχία φρικτῶν ἐλαττωμάτων καὶ παθῶν, ἔστω καὶ ἂν εἶνε πλούσιοι, ἔστω καὶ ἂν εἶνε στρατηγοί, ἔστω καὶ ἂν εἶνε βασιλεῖς, ἔστω καὶ ἂν εἶνε ἐπιστήμονες καὶ σοφοί, εἶνε ντροπιασμένοι δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας. Μεγαλειότης εἶνε μία, ἡ ἀρετή· ἀθλιότης εἶνε μία, ἡ κακία.

Ὁ Βαβύλας, γιὰ τὸν ἔλεγχο ποὺ ἐξήσκησε ὄχι μόνο γιὰ τὴ δολοφονία ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλες ἐκδηλώσεις τῶν εἰδωλολατρῶν, τὸν συνέλαβαν, τὸν ἔδεσαν μὲ ἁλυσίδες, τὸν ἔσυραν, τὸν διαπόμπευσαν διὰ μέσου τῶν δρόμων καὶ πλατειῶν, τὸν ἔρριξαν στὶς φυλακές, κι ἀφοῦ τέλος τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ ἐκεῖ τὸν ἐκτέλεσαν. Δὲν κάμφθηκε. Δὲν λιγοψύχησε. Δὲν ἐγκατέλειψε, δὲν ἐπρόδωσε τὴ θέσι στὴν ὁποία τὸν ἔβαλε ὁ Βασιλεύς του, ὁ Χριστός, ἀλλὰ σὰν πιστὸς στρατιώτης ἀγωνίστηκε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας «ἕως τοῦ θανάτου» καὶ ἀντιστάθηκε κατὰ τῆς ἁμαρτίας μαχόμενος «μέχρις αἵματος» (Ἑβρ. 12,4). Ἀναδείχθηκε ἥρωας, ἀριστοῦχος στὰ πνευματικὰ τῆς Ἐκκλησίας. Κρατῆστε τὴν Ἐκκλησία ἐλεύθερη καὶ ἀδούλωτη, «μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων» (Α΄ Κορ. 7,23).

* * *

Τέτοιους ἐπισκόπους ἔχει ἀνάγκη περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἡ Ἐκκλησία... Οἱ Βαβύλες, ὑποθέτω, δὲν διορίζονται μὲ πολιτικὰ διατάγματα καὶ προκειμένου ν᾽ ἀναλάβουν καθήκον­τα δὲν ὁρκίζονται ἐνώπιον ἐπιγείων ἀρχόν­των. Μιὰ Ἐκκλησία δούλη, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ γεγονότα, ποὺ κολακεύει καὶ κολακεύεται, ποὺ δίνει καὶ παίρνει κίβδηλα παράσημα ματαίας δόξης, ποὺ ἀναπαύεται μακαρίως ἐπάνω σὲ μαλακὰ ἀνάκλιντρα καὶ χρυσοστόλιστους θρόνους, ποιά, παρακαλῶ, νικηφόρο μάχη μπορεῖ νὰ δώσῃ κατὰ τοῦ συγχρόνου κόσμου, ὁ ὁποῖος ἀνασταυρώνει τὸν Θεάνθρωπο σὲ τοῦτο τὸν αἰῶνα τῶν φώτων καὶ ἐπιστημῶν;

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Βαβύλας ὄρθωσε τὸ χριστιανικὸ ἀνάστημά του καὶ ἀρνήθηκε τὴν εἴσοδο στὴν Ἐκκλησία τοῦ Βασιλιᾶ ποὺ εἶχε ἐγκληματίσει.

Οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι, ὄχι μόνο δὲν ἐμποδίζουν τὴν εἴσοδο στὸ Ἱ. Ναὸ ψυχοκτόνων Ἐπισκόπων, ἀλλὰ τοὺς προσκαλοῦν στὴν Μητρόπολή τους καὶ τοὺς ὑποδέχονται μετὰ «βαΐων καὶ κλάδων», συντελοῦντες στὸν πνευματικὸ θάνατο ψυχῶν καὶ παραδίδοντες τὴν νύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία στὰ χέρια τοῦ Παναιρετικοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τῆς ὁμάδος του. Ἄρχισαν δὲ νὰ δημοσιεύονται γιὰ τὴν παρουσία τοῦ αἱρεσιάρχη κείμενα, ὅπως τὸ παρακάτω:

«Η σεπτή παρουσία του Παναγιωτάτου Οἰκουμενικου Πατριάρχου ἀποτελει εκκλησιαστικό γεγονός υψίστης σπουδαιότητος γιά τήν τοπική μας Εκκλησίαν καί τήν περιοχήν μας και πηγή εξαιρετικης ευλογίας καί χαρας γιά τον φιλόχριστο και φιλογενη λαό μας»!!!