Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ -- "Ἐπὶ θύραις ὁ Χριστός, λοιπὸν ἡ Βηθανία μὴ σκυθρώπαζε...".



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
 Δυὰς ἀποστλλεται, τῶν Μαθητῶν ἀγαγεῖν, τὸν πῶλον ὡς γγραπται, ἐν ᾧ Χριστὸς ἐπιβς, ὡραῖος ἐλεσεται, αἴνεσιν ἐκ νηπων, καταρτσασθαι θεαν. Τοῦτον οὖν ὑπαντῆσαι, ἐπειχθῶμεν σπουδαως, Βαΐα ἐναρτων, αὐτῷ φροντες πρξεων.
Οἱ σῶμα τὸ δυσνιον, τῷ λγῳ ὑποτξαντες, δι' ἐγκρατεας καὶ δεσεως, Χριστῷ ὑπαντσατε, πλῳ ἐπιβανοντι, ἐρχομνῳ τε παθεῖν.
ανσι τοῦ ἐλους σου, κατρδευσον Πανχραντε, τὴν ἐκτακεῖσν μου καρδαν, φλογμῷ τῆς ἁμαρτας, καὶ τὸν ἐσβεσμνον μου, τῆς καρδας ἄναψον, λχνον πλη τοῦ φωτς.
 Συνῆλθεν Ἰουδαων, ἐξ Ἱεροσολμων εἰς Βηθαναν πληθς, καὶ ταῖς συγγνοις Λαζρου, σμερον μὲν συμπσχει, ἐπὰν δὲ αὔριον γνῷ, τοῦτον ἐκ τφου πηδῶντα, κινεῖται πρὸς φνον Χριστοῦ.
Τὸν ζφον τῆς ψυχῆς μου, διασκδασον φωτοδτα Χριστὲ ὁ Θες, ὁ τὸ ἀρχγονον σκτος, διξας τῆς ἀβσσου, καὶ δρησα μοι τὸ φῶς, τῶν προσταγμτων σου Λγε, ἵνα ὀρθρζων δοξζω σε.
πὶ θραις ὁ Χριστς, λοιπὸν ἡ Βηθανα μὴ σκυθρπαζε· εἰς γὰρ χαρὰν τὸ πνθος μεταβλλει σου, τὸ σὸν θρμμα ἐγερων, Λζαρον ἐκ τφου, αὐτὸν ὑμνολογοῦντα.
Εἷς Θεὸς οὖν ἡ Τρις, οὐ τοῦ Πατρὸς ἐκστντος εἰς υἱτητα, οὐδὲ Υἱοῦ τραπντος εἰς ἐκπρευσιν, ἀλλ' ἰδᾳ καὶ ἄμφω, φῶς Θεὸν τὰ τρα, δοξζω εἰς αἰῶνας.
Τοῖς φυτοῖς τῶν ἀρετῶν, καὶ αἰσθητῶς τοῖς κλδοις, ὡς διπλοῦν Χριστν, ἑτοιμασθῶμεν πντες ὑποδξασθαι, ὀχομενον ἐν πλῳ, ὃν ὑπερυψοῦμεν, εἰς πντας τος αἰῶνας.
δοὺ προανεφνεις, ἀναβανομεν Ἰησοῦ, πρὸς Πλιν, τὴν ἁγαν, καὶ χερσὶν μιαιφνων ἀληθῶς, παραδοθσομαι σταυρῷ, ἀποκτανθῆναι σαρκ.
 Θαντου θλων Λγε, ἐξαρπάσαι φλον τὸν σν, σαρκὶ θανατωθῆναι δι' ἡμᾶς, κατεπεγῃ τοὺς βροτος, ἀθανατζων τοὺς πιστος, μνε ἀθνατε.
 Βαΐα σωφροσνης, ἐπεισοσωμεν τῷ Χριστῷ, ἐν πλῳ μετριζοντι σαρκ, καὶ προσεπωμεν αὐτῷ· Ἐπὶ τὸ πθος ὁ ἐλθν, εὐλογητὸς εἶ Σωτρ.
ρχεται ὁ Κριος, ἄνοιξν σου τὰς πλας, Βηθανα πρσδεξαι, ἐν πστει τὸν Δεσπτην· καὶ γὰρ ἥκει ἐξαναστῆσαι ἐκ τφου, Λζαρον ὡς μνος παντοδναμος.
Τὸ τρισσοφαὲς Κριε, τῆς σῆς μοναρχας, ἐκφαντορικαῖς λμψεσιν, εἰς νοῦν ἡμῶν ἀστρπτον, ἀπὸ πλνης πολυσχιδοῦς ἐπιστρφει, πρὸς ἑνωτικὴν ἡμᾶς ἐνθωσιν.
Χαροις τὸ παλτιον, τοῦ πντων Βασιλως, δι' ἧς τὰ βασλεια οὐρανῶν ἠνεῴχθη, τοῖς ἐπὶ γῆς Θεοτκε Παρθνε, καὶ ἡ μετὰ Ἀγγλων συγκατοκησις.
 νυπστατος Κριε ἡ ὀργ, τῆς ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς ἀπειλῆς σου· καὶ οὐκ ἐσμὲν ἄξιοι ατενσαι, καὶ αἰτῆσαι παρὰ σοῦ ἔλεος, μὴ τῷ θυμῷ σου, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου ἀπολσῃς ἡμᾶς, οὓς ἐκ γῆς τῇ χειρ σου ἔπλασας.
 Τὴν ψυχωφελῆ, πληρσαντες Τεσσαρακοστν, καὶ τὴν ἁγαν Ἑβδομδα τοῦ Πθους σου, αἰτοῦμεν κατιδεῖν Φιλνθρωπε, τοῦ δοξάσαι ἐν αὐτῇ τὰ μεγαλεῖ σου, καὶ τν ἄφατον δι' ἡμᾶς οἰκονομαν σου, ὁμοφρνως μελῳδοῦντες, Κριε δξα σοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.