Ετσι θα εκλεγεί ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής
Πηγή: "Romfea"
Γράφει ο Θεόδωρος Καλμούκος(Η Romfea.gr έχει την αποκλειστική άδεια του Εθνικού Κήρυκα να αναδημοσιεύει κείμενα της Εφημερίδας)
Η διαδοχή και ο τρόπος της εκλογής του επόμενου Αρχιεπισκόπου Αμερικής άρχισε να συζητείται πιο συχνά και πιο ευρέως ανάμεσα στον κλήρο και τον λαό της Ομογένειας της Αμερικής, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η στήλη, άσχετα αν δεν γίνεται φωναχτά και απροκάλυπτα.
Είχα γράψει και στο παρελθόν σχετικά για το θέμα. Επανέρχομαι σήμερα επειδή τους τελευταίους μήνες έχω δεχθεί πολλές ερωτήσεις και από πολλούς, συμπεριλαμβανομένων και μελών του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, της «Ηγεσίας των 100», προέδρων κοινοτικών συμβουλίων ακόμα και κληρικών, οι οποίοι θέτουν το θέμα δειλά-δειλά διότι βρίσκονται κάτω από την τρομοκρατία και απειλές των Μητροπολιτών αν τολμήσουν και θίξουν τέτοιου είδους θέματα δημόσια.
Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος άγει το 87ο έτος της ηλικίας του και χαίρει υγείας. Εγκάρδια εύχομαι να ζήσει έτη πολλά και υγιεινά.
Διευκρινίζω από την αρχή ότι το σημερινό μας σχόλιο αφορά γενικά τη διαδικασία της εκλογής.
Ξεκινώ με τη θέση ότι αποτελεί προνόμιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου η εκλογή του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου Αμερικής για τον πολύ βασικό λόγο ότι η Αρχιεπισκοπή είναι εκκλησιαστική Επαρχία του.
Σε περίπτωση χηρείας της ο Οικουμενικός Πατριάρχης συγκαλεί την Ιερά Σύνοδο του Φαναρίου, η οποία αποτελείται από δώδεκα αρχιερείς στην οποία προεδρεύει και εκλέγει τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής.
Για τους γνωρίζοντες την κατάσταση, απλά να υπενθυμίσω και για τους μη γνωρίζοντες να πληροφορήσω, πως θα επιλεγεί εκείνος τον οποίον θα προτείνει και προτάξει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ξεκάθαρα πράγματα.
Τα περί ελεύθερης επιλογής, διαγνώμης των μελών της Συνόδου και επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος είναι απλά τυπικές εκφράσεις κενές περιεχομένου διότι είναι τοις πάσι γνωστό ότι εν Φαναρίω ισχύει το δόγμα του «ενός ανδρός αρχής», που πάει να πει ότι κάνει ό,τι θέλει και όπως το θέλει και όποτε το θέλει ο Πρώτος, όπως συνήθως λένε, δηλαδή ο Πατριάρχης.
Οπως λοιπόν έχει δομηθεί το διοικητικό σύστημα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής κι όπως συνέβη και το 1996 με την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, ουδείς από εδώ θα ερωτηθεί, ούτε η Επαρχιακή Σύνοδος, ούτε το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο, ούτε ο κλήρος και επ' ουδενί ο λαός.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα συγκαλέσει την Σύνοδο του Φαναρίου θα τους πει αυτός είναι, καλορίζικος να τον χαιρόμαστε «να ευαρεστήσει Θεώ και ανθρώποις» και θα προχωρήσει η κατάρτιση του τριπροσώπου μέσα στο οποίο θα είναι «ο εκλεκτός του» και θα προστεθούν κι άλλοι δύο άσχετοι, για γέμισμα που λένε.
Τα μέλη της Συνόδου θα κατεβούν στον ναό του Αγίου Γεωργίου και θα γίνει τυπικά η διαδικασία της ψηφοφορίας, το αποτέλεσμα της οποίας θα είναι εκ των προτέρων γνωστό και θα είναι ομόφωνο.
Θα χτυπήσουν οι καμπάνες, θα γίνει «το Μήνυμα», δηλαδή η επίσημη ανακοίνωση της εκλογής και της αποδοχής της από τον εκλεγέντα που θα έχει φροντίσει ο Πατριάρχης να βρίσκεται εκεί κρυμμένος σε κάποιο ξενοδοχείο και θα σταλεί το επίσημο ανακοινωθέν στα Μέσα Ενημερώσεως.
Κι όλα αυτά ενώ εμείς εν Αμερική θα κοιμόμαστε κυριολεκτικά και επειδή έχουμε επτά ώρες διαφορά με την Τουρκία, αλλά και επειδή γίνονται όλα αυτά ερήμην μας δηλαδή «ημών κοιμωμένων», αφού εδώ που τα λέμε ο «κλήρος» του υποψηφίου δεν ρίχνεται από την τοπική Εκκλησία, αυτό που κάποτε λεγόταν και γινόταν «ψήφω κλήρω και λαού», αλλά από την 12μελή Σύνοδο, κάτι σαν εκκλησιαστικό συμβούλιο δηλαδή, της οποίας πολλά μέλη ενδέχεται να μην γνωρίζουν καν κατά πού πέφτει η Αμερική ή να γνωρίζουν τον ψηφιζόμενο μόνο από τις φωτογραφίες, αλλά στο τέλος θα πουν το «έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν».
Οσον αφορά για το ποιος θα εκλεγεί, η απάντηση είναι απλή, όχι ο πιο κατάλληλος και ενδεδειγμένος, αλλά όποιον θέλει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος να μην έχει θάρρος γνώμης, να είναι ολότελα υποτακτικός και υποταγμένος διά βίου και κομιστής χρημάτων «διά τας ανάγκας της Μητρός Εκκλησίας».
Μιλούμε για άλλον κόσμο, για αλλιώτικη νοοτροπία, ανατολίτικη και εν πολλοίς ακατανόητη σε μας εδώ και στα παιδιά μας.
Μέχρι τώρα φαίνεται να προσανατολίζεται να κάνει «εισαγωγή» και συγκεκριμένα τον Εμμανουήλ της Γαλλίας, όπως ευρέως συζητείται εν Φαναρίω, Ευρώπη και Αθήναις.
Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό είναι το δράμα της Εκκλησίας μας εδώ. Κι εμείς κοιμόμαστε και απλά επαναλαμβάνουμε το «εις πολλά έτη Δέσποτα» πληρώνοντας ως συνήθως τα σπασμένα, διότι υπάρχει και ο κίνδυνος να πούμε πού είσαι Δημήτριε και τότε θα είναι «η εσχάτη πλάνη χείρω της πρώτης».
Να μην ξεχνούμε όμως ποτέ ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.