ΑΠΑΝΤΗΣΗ στον κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟ, που πιστεύει πως:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ, ΠΟΥ ΜΕΤΑ

ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ

ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ 

ΕΞΑΠΟΣΤΕΛΛΟΝΤΑΣ  ΜΕ  ΣΤΗΝ …ΚΟΛΑΣΗ! 

     

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιε,

Στὸ ἄρθρο σας μὲ τίτλο «ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΣΗΜΑΤΗ!» ποὺ ἀναρτήσατε στὴν ἱστοσελίδα σας ἐναντίον μου (ἐδῶ)  ἀπάντησα μὲ εὐπρέπεια καὶ χωρὶς χαρακτηρισμοὺς τοῦ προσώπου σας (ἐδῶ). Ἡ ἀπάντησή μου ἀφοροῦσε (καὶ ἀποκάλυπτε) ἐνέργειές σας καὶ θέσεις σας γιὰ θέματα Πίστεως, οἱ ὁποῖες (ἂν ἰσχύουν) ἀπὸ μόνες τους διαζωγραφίζουν τὶς κακόδοξες καὶ ἀντίθετες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση θέσεις σας!

Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου μου καταδεικνύει τὸ ἐνδιαφέρον μου γιὰ τὸ πρόσωπό σας καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ποὺ ταλαιπωρεῖται  ἀπὸ μερικοὺς Μητροπολίτες καὶ ἦταν ὁ ἑξῆς: «Έκκληση στον Καλαβρύτων: Ειναι έσχατος καιρός να αποκηρύξετε τις Οικουμενιστικές σας θέσεις»! Νὰ σημειώσω ὅτι ἀπαντήσατε μέν, ἀλλὰ …λησμονήσατε νὰ παραθέσετε καὶ τὴν διεύθυνση τῆς ἱστοσελίδας ὅπου δημοσιεύτηκε τὸ ἄρθρο μου, γιὰ νὰ μὴν δεῖ τὸ Ποίμνιό σας τὶς κακοδοξίες ποὺ πρεσβεύετε!

Βέβαια εἴχατε δηλώσει ὅτι δὲν θὰ συνεχίζατε τὸ διάλογο, ἐὰν θελήσω νὰ ἀπαντήσω. Παρὰ ταῦτα (ὅπως πρόβλεψα) ἀπαντήσατε, γιατὶ θέλετε νὰ ἔχετε τὸν τελευταῖο λόγο, χωρὶς νὰ προσθέσετε κανένα νέο στοιχεῖο ποὺ νὰ ἀποδεικνύει ὅτι, οἱ αἰτιάσεις πρὸς τὸ πρόσωπό σας, δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα. Ἀντίθετα, κι ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν εἴχατε ἐπιχειρήματα, μὲ τὸ νέο σας ἄρθρο (ἐδῶ) δὲν παραλείψατε νὰ ἐξασκήσετε τὸ χόμπυ σας, νὰ περιλούσετε κι ἐμένα τὸν ἄσημο, ὅπως ἄλλα δημόσια πρόσωπα, μὲ ὕβρεις· λασπολογεῖτε μὲ τὸ νέο ἐναντίον μου ἄρθρο, καὶ χωρὶς νὰ παραδεχθεῖτε κάποιο ἀπὸ τὰ θεολογικὰ λάθη σας, χωρὶς νὰ μετανοήσετε γιὰ τίποτα, προσπαθεῖτε μὲ παραποιήσεις τῆς πραγματικότητος, ἀνεπιτυχῶς δέ, νὰ τὰ δικαιολογήσετε ὅλα! Τὸ ἀποτέλεσμα; Ὅσοι γνωρίζουν λίγη θεολογία, θὰ γελᾶνε μὲ τὶς νέες θεολογικὲς ἀνακρίβειες καὶ ἀθεολόγητες θέσεις ποὺ προσθετικὰ παραθέτετε!

Πόσο Ὀρθόδοξος μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας Ποιμένας καὶ πόση ἀγάπη ἔχει, ὅταν, ἀντὶ νὰ ἀντικρούσει τὶς κατηγορίες, τὶς ἐπιβεβαιώνει (λόγῳ θεολογικῆς ἀνεπάρκειας;) καί, ταυτόχρονα, ὡς κριτὴς τῶν πάντων καὶ παντογνώστης Θεός, γράφει, ὅπως ἐσεῖς ἐναντίον μου, τὰ παρακάτω ἀγαπητικὰ κοσμητικὰ ἐπίθετα; Στὸ τέλος δέ,  μὲ στέλνετε καὶ στὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον;

  Οἱ ὕβρεις σας δημοσιεύτηκαν  μέχρι τώρα (ἐκτὸς ἀπὸ τὸ δικό σας  ἱστολόγιο) καὶ στὸ http://ekklisiaonline.gr/nea/item/3998 καὶ ἀπορῶ πῶς ἕνα σοβαρὸ ἱστολόγιο δημοσίευσε τέτοιες ὕβρεις. Γράφετε:

κ. Σημάτη, «εἶσθε ἕνας πανάθλιος ὑβριστής μου, ἕνας εὐτελής συκοφάντης· καταδεικνύετε τό τυφλόν πάθος τῆς ψυχῆς σας· κακία· εἶστε τετυφλωμένος ἀπό τό καθ’ ἡμῶν μῖσος· ἄσπλαγχνος καρδία· σκληροτράχηλος καρδίας, πλημμυρισμένη ἀπό μῖσος κατά τοῦ Ἐπισκόπου σας·  χύνει τό δηλητήριόν της· τυφλωμένος ἀπό τό ἐναντίον μας πάθος· ἐμπαθής! Τόσον τυφλωμένον ἀπό τό πάθος καί τό μῖσος ἄνθρωπον ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΜΟΥ!  Ἀντί νά μᾶς ἐπαινῇ, μᾶς κατηγορεῖ ὡς φιλοπαπικόν! Κύριε ἐλέησον!      Εἶσθε ὑπεράγαν ἐγωϊστής! Δέν ἐνεργεῖτε μέ τόν φωτισμόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος!  Ὁ δόλιος Διάβολος κινεῖ τήν γραφῖδα σας. Εἶσθε ὑπηρέτης τοῦ ψεύδους· δαιμονόπληκτος! Ξεκουμπωθήκατε καί ξεκουμπισθήκατε! Αὐτο-εντάσσεσθε εἰς τούς ἐξ εὐωνύμων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ!

Ὁπότε σᾶς ἀποχαιρετῶ μέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον, τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλλοις αὐτοῦ!».

Αὐτὰ γράφετε γιὰ μένα! «Ὤ πλοῦτος καὶ βάθος δεσποτικῆς ἀγάπης καὶ σπλάχνα οἰκτιρμῶν!
Μὲ τὴ σειρά μου εὔχομαι νὰ εἶστε καλά, Σεβασμιώτατε. Προσεύχομαι γιὰ τὴ μετάνοιά σας. Παρακαλῶ δὲ τὸ Θεό, νὰ μὲ βοηθήσει, πρὶν τὸ τέλος μου, νὰ ἀπαλλαγῶ κι ἐγὼ ἀπὸ τὰ παραπάνω πάθη καὶ νὰ μετανοήσω γιὰ τὰ λάθη ποὺ ἔκανα στὴν ἀντιπαράθεση ποὺ εἴχαμε!

Ὅμως, ἐπειδὴ τὰ θέματα τὰ ὁποῖα μὲ ἔφεραν σὲ ἀντίθεση μαζί σας, δὲν εἶναι ἐγκόσμια, ἀλλὰ θέματα Πίστεως, θὰ ἀπαντήσω ὅσο πιὸ συνοπτικὰ μπορῶ, χωρὶς νὰ παρουσιάσω πατερικὰ κείμενα, καὶ ὅσα ἤδη ἔχω διὰ πολλῶν ἀπαντήσει. Βέβαια ξέρω· τὴν μὲν δική σας ἀπάντηση (δημοσιευόμενη στὸ ἱστολόγιό σας καὶ σὲ ὅσα ἄλλα τὴν ἀναδημοσιεύσουν) θὰ τὴν διαβάσουν χιλιάδες. Ἐνῶ τὴν δική μου ἀπάντηση κάποιοι λίγοι. Ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια δὲν μετριέται μὲ ἀριθμούς· δὲν ἐπιβάλλεται μὲ ὕβρεις καὶ δεσποτικὲς ἀπειλὲς καὶ γνωριμίες· ἔχει τὴν δική της δυναμική.

Ἀρχίζετε τὴν λασπολογία τῶν ἕξι (6) σημείων ἐναντίον μου, ἀρχίζοντας μὲ ἕνα ἐξωφρενικὸ δεσποτικὸ ψεῦδος, ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ τὸ ἐλέγξει ὁ ἀναγνώστης, ἂν κάποιος ποὺ γνωρίζει, δὲν τοῦ ἀποκαλύψει τὴν πραγματικότητα. Γράφετε:

1. «Μέ κατηγορεῖτε, ὅτι παρεχώρησα Ναόν εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς»!

 Ἂν καὶ δεσπότης, ψεύδεσθε. Οὐδέποτε σᾶς κατηγορήσαμε γιὰ παραχώρηση Ναοῦ. Ἁπλῶς, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ ἀείμνηστου Ἀρχιμανδρίτη π. Κων. Παλαιολογόπουλου, ἀντισταθήκαμε στὴν προσπάθειά σας νὰ παραχωρήσετε Ναό. Καὶ ἡ προσπάθειά μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπέδωσε: Δὲν τολμήσατε νὰ δώσετε Ναό! Ἐξ οὗ καὶ τὸ μένος σας ἐναντίον μας, ποὺ σᾶς ὁδήγησε νὰ μὲ ἀφορίσετε τὴν Μ. Τετάρτη τοῦ 2006 καὶ παρὰ τὶς παρακλήσεις μου νὰ συζητήσουμε τὸ θέμα μετὰ τὸ Πάσχα. Ἡ γεμάτη ἀγάπη καὶ διάκριση ἀγάπη σας γιὰ μένα ἐξαπέλυσε τὸ πρωΐ τῆς Μ. Τετάρτης τοῦ 2006 τὸ ἰταμὸ τελεσίγραφο: Ἢ τώρα, ἢ σὲ ἀφορίζω!!! Καὶ πρὶν ἐκπνεύσει τὸ τελεσίγραφο, τὸ ἴδιο βράδυ τῆς Μ. Τετάρτης, μὲ ἀφορίσατε!

2. Γιὰ τὸ δεύτερο σημεῖο, τὸ ἀναφερόμενο στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, παραπέμπω στὴν πρώτη ἀπάντησή μου (ἐδῶ)! Ὅποιος ἀνατρέξει καὶ τὸ διαβάσει θὰ διαπιστώσει ὅτι γιὰ ἄλλα ἐρωτᾶσθε και σὲ ἄλλα ἀπαντᾶτε! Λαϊκότερα: «Ἀπορία ψάλτου, βήξ»!

3. Εἶστε τραγικὴ ὕπαρξη, Σεβασμιώτατε! Γράφετε:

«Ἀλλά, μέ κανένα τρόπον δέν δύναμαι νά ἀνεχθῶ τήν κατηγορίαν, ὅτι πλανῶμαι εἰς τά θέματα τῆς πίστεώς μας!»!!!

Καὶ στὴ συνέχεια, μὲ ὅσα ἀπαντᾶτε, ἐπιβεβαιώνετε τὶς πλάνες σας!

Παραθέσαμε στὸ προηγούμενο ἄρθρο, τὶς ἑξῆς κακόδοξες περὶ Παπισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ θέσεις σας, τὶς ὁποῖες σᾶς παρακαλέσαμε νὰ ἀποκηρύξετε· εἴχατε διδάξει ἐπίσημα καὶ ἐμφαντικά:

«Ὁ Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός»! «Ὁ παπισμός δὲν εἶναι αἵρεση»! Αὐτὰ «εἶναι  τὰ  λεγόμενα “θεολογούμενα”… Κάποια στιγμὴ ἡ  Ἐκκλησία θὰ ἀποφασίσει»! «Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα καὶ θαύματα»; «Τὸ  Filioque δὲν  εἶναι  αἵρεσις· …μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις…  Ἀλλά, ἂν τὸ στέλλει τὸ Ἅγ. Πνεῦμα ὁ Πατὴρ  καὶ ὁ Υἱός,  ἐγὼ δὲν ἤμουνα σύμβουλος ἐκεῖ γιὰ νὰ δῶ τί ἔγινε. Δὲ θὰ σᾶς διδάξω ποτὲ ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικός»! «Δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση ποὺ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ».

Μήπως μὲ τὴν νέα ἀπάντησή σας, διορθώσατε οὐσιαστικά, κι ὄχι διπλωματικά, τὸ πρόβλημα; Μήπως ὁμολογήσατε πίστη σὲ Μία Ἐκκλησία; Δυστυχῶς ΟΧΙ. Πάλι συσκοτίζετε τὰ πράγματα, γιατὶ ἡ ἀποκήρυξη τῆς πλάνης, κοστίζει. Ἰδοὺ τὰ λόγια σας:

«Τί ἐπί τέλους εἶναι (οἱ Παπικοί); Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;

Ἀμφότεραι αἱ ἀπόψεις ἰσχύουν! Ἀμφότεραι ἔχουν τά ὑπέρ ἑαυτῶν ἐπιχειρήματα! Ἡ ἡμετέρα ταπεινή γνώμη, εἶναι, ὅτι τό ζήτημα τοῦτο εἶναι «θεολογούμενον», δηλ. πολυσυζητούμενον. Ἀποφαίνομαι ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Καί ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως».

Τί νὰ πεῖ κανείς; Παραπέμπω στὸ βιβλίο ποὺ μὲ ἀναγκάσατε νὰ συγγράψω «Εἶναι αἵρεση ὁ Παπισμός;». Ἐκεῖ ἀναφέρονται πάνω ἀπὸ 100 (ἑκατό) Σύνοδοι καὶ διδασκαλίες Ἁγίων, ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση. Καὶ τολμᾶτε ἐσεῖς νὰ ἀρνηθεῖτε τὴν γνώμη τῶν Ἁγίων καὶ νὰ ὑψώσετε τὸ ἀνάστημά σας πάνω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ μᾶς πεῖτε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὡς θεολογούμενο τὸ θέμα, κι ἄλλοτε ὀνομάζει τὸν Παπισμὸ αἵρεση κι ἄλλοτε σχίσμα; Λάστιχο εἶναι οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τὸ τεντώνετε ὅπως θέλετε; Ἀλλὰ αὐτὴ τὴ λαστιχένια θεολογία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑπηρετεῖτε, αὐτὴ ἐξάγετε! Καὶ διαγράφετε ὅλους τοὺς Ἁγίους καὶ θέτετε πάνω ἀπὸ αὐτοὺς ἕνα καθηγητὴ θεολογίας, τὸν Καρμίρη, καὶ μᾶς παραπέμπετε σ’ αὐτόν; Ἐπίσης, δὲν μᾶς καταθέτετε τὴν συγκεκριμένη ἀπόφαση, τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, διὰ τῆς ὁποίας λέγει ὅτι θεωρεῖ τὸν παπισμὸ ὡς σχίσμα κι ὄχι ὡς αἵρεση! Γιατὶ ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει τέτοια ἀπόφαση! Γι’ αὐτὸ προσπαθεῖτε ταχυδακτυλουργικὰ νὰ παρουσιάσετε κάποιες Ἐγκυκλίους (ποὺ ρυθμίζουν μὲ ἐκκλησιαστικὴ Οἰκονομία ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΑ θέματα) ὡς δογματικές-θεολογικὲς ἀποφάσεις! Φρικτόν!

Ἀλλὰ καὶ τὸν Καρμίρη δὲν καταφέρατε νὰ …καταλάβετε!

Διαβάζουμε στὸ ἄρθρο σας:

«Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἐπί τέλους τί εἶναι; Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;» ὁ Καθηγητής Καρμίρης ἀπαντᾷ:

«Γενικῶς παρατηροῦμεν ὅτι καί ἐν τῷ ζητήματι τούτῳ ἡ Ἐκκλησία δύναται κατά τάς περιστάσεις, ὁτέ μεν νά ἐφαρμόζῃ τήν ἀκρίβειαν καί νά θεωρῇ ἀκύρους τάς χειροτονίας τῶν ἑτεροδόξων, ὁτέ δε νά ἐφαρμόζῃ τήν οἰκονομίαν καί νά δέχηται τούς προσερχομένους αὐτῇ καί παρ’ αἱρετικῶν καί ἑτεροδόξων, διατηρούντων τήν ἱερωσύνην, κεχειροτονημένους κληρικούς  διά χρίσματος ἁγίου μύρου καί λιβέλλου» (ἐνθ. ἀνωτ. σελ. 1002) 

Σ’ αὐτὸ τουλάχιστον τὸ τμῆμα τοῦ κειμένου ποὺ παραθέτετε, Σεβασμιώτατε, ὁ Καρμίρης ὁμιλεῖ γιὰ αἱρετικούς καὶ ἑτερόδοξους κι ὄχι γιὰ σχισματικούς!!! Ἁπλῶς μᾶς θυμίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἐξουσία ἔχουσα, καὶ ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι οἱ αἱρετικοὶ μετανοοῦν καὶ ἐπιστρέφουν στὴν Μία Ἐκκλησία, ἄλλοτε δείχνει ἐπιείκεια, «Οἰκονομία», κι ἄλλοτε «Ἀκρίβεια». Ἡ «Οἰκονομία», ὅμως, εἶναι ποιμαντικὴ στάση! Δὲν εἶναι θεολογικὴ ἀπόφαση! Οἱ αἱρετικοί, ἀκόμα καὶ ὅταν τοὺς δεχόμαστε στὴν Ἐκκλησία, τοὺς δεχόμεθα ὡς πρώην αἱρετικούς! Ἐφαρμόζοντας δηλ. ἡ Ἐκκλησία, τὴν Οἰκονομία, δὲν ἀμνηστεύει τὴν αἵρεση! Διευκολύνει τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ ἀγάπη νὰ προσέλθουν στοὺς κόλπους της! Διαβάστε καὶ πάλι τὸ κείμενο τοῦ Καρμίρη! Ἴσως καταλάβετε τὴν τραγικὴ παρανόηση ποὺ κάνετε!

Ἐπὶ πλέον, ἰσχυρίζεσθε τὸ ἑξῆς ἀθεολόγητο:

«Ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως»!

Ἂς δοῦμε τὴν ἐκκλησιολογική-θεολογικὴ σημασία τῆς παραπάνω δηλώσεώς σας: Δηλαδή, Σεβασμιώτατε, οἱ τελευταῖες Σύνοδοι ὑπὸ τοὺς Ἀρχιεπισκόπους Σεραφείμ, Χριστόδουλο καὶ Ἱερώνυμο (ἢ οἱ Σύνοδοι τῆς «πιὸ» ἐπίσημης Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως, τῆς ὑπὸ τὸν Βαρθολομαῖο δηλ. Συνόδου) εἶναι δεσμευτικὲς γιὰ τοὺς Ἐπισκόπους, ἀσχέτως ἂν βγάζουν ἀποφάσεις διαφορετικὲς ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ διὰ τῶν Ἁγίων της διδάσκει ἡ Ἐκκλησία; Ἐσεῖς, Σεβασμιώτατε, ξεχάσατε ὅτι διατυπώσατε διαφορετικὲς γνῶμες ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀντιδρώντας σὲ πολλὲς τέτοιες ἀποφάσεις τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας καὶ ἐναντιωθήκατε δημόσια στὴν Σύνοδο; Ὅπως π.χ. στὸ θέμα συγκάλυψης ἀπὸ τὴν «Ἱερὰ» Σύνοδο τῆς ὁμοφυλοφιλίας συναδέλφων σας (καὶ μάλιστα ὄχι ἀμέσως, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ …πολλοὺς μῆνες, ἀφ’ ὅτου ἐλήφθη ἡ ἀπόφαση γιὰ τοὺς …λόγους σας!). Βγήκατε τότε καὶ θορυβωδῶς καταγγείλατε ὡς λανθασμένη τὴν αἴτηση-ἀπόφαση τῆς ἐπίσημης Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας!!! Κι ἐφ' ὅσον ἐναντιωθήκατε, πῶς μᾶς λέτε ὅτι «ΔΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως»! Κι αὐτὸ πῶς θὰ τὸ χαρακτηρίσουμε: παραπληροφόρηση, ἀνακρίβεια, διγλωσσία, ψέμα, δολιότητα, συνέπεια, ἐντιμότητα, ἄνοια, ἢ ἀλήθεια; Τὸ ἀφήνουμε στὴν κρίση σας, γιὰ νὰ μὴν μᾶς κατηγορήσετε ὅτι σᾶς χαρακτηρίζουμε!

Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐδῶ τὸ θεολογικό ζήτημα. Ἡ κακοδοξία σας ἔγκειται, στὸ ὅτι τοποθετεῖτε ὑπεράνω τῆς Ἐκκλησίας, ἀποφάσεις μιᾶς τοπικῆς «Ἱερᾶς» Συνόδου! Ταυτίζετε τὴν ὅποια «Διοίκηση» τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν Ἐκκλησία!

Διαφωνοῦν, λοιπόν, μαζί σας, Σεβασμιώτατε, “ἔργοις καὶ λόγοις καὶ συγγραφαῖς” καὶ εἶχαν ΑΛΛΗ ΓΝΩΜΗ ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ καιροῦ τους γιὰ θέματα Πίστεως, οἱ Μ. Ἀθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἅγιος Μάξιμος, ἅγιος Κύριλλος, Μ. Φώτιος, ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Συμεὼν Θεσσαλονίκης, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ τόσοι ἄλλοι (οἱ τελευταῖοι μάλιστα διδάσκουν σαφέστατα ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση). Δὲν θὰ μακρύνω τὸ λόγο μὲ παράθεση κειμένων τους, ἂν ὅμως τὸ ζητήσετε θὰ σᾶς τὰ ἀποστείλω.

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, δηλαδή, δὲν ἔβλεπαν τὴν Ἐκκλησία, ὅπως ἐσεῖς, σὰν «ἐπίσημον Ἐκκλησιαστικὴν Διοίκησιν» (ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ στηρίζει «χοῦντες» καὶ δοσίλογες κυβερνήσεις!), ἀλλὰ σὰν τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ· γι’ αὐτὸ καὶ ἦσαν Ἅγιοι Πνευματικοὶ Πατέρες κι ὄχι διοικητικοὶ ὑπάλληλοι:

«Η Εκκλησία (κατὰ τοὺς Ἁγίους μας) είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εις όλους τους αιώνας... Διά του Κυρίου Ιησού όλοι οι άνθρωποι έχουν «την προσαγωγήν... εν ενί Πνεύματι προς τον Πατέρα… Την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Θεού αποκτά κανείς μόνον εν κοινωνία «συν πάσι τοις αγίοις», υπό την υψίστην καθοδήγησιν των αγίων Αποστόλων, των Προφητών, των Ευαγγελιστών, των Ποιμένων, των Πατέρων, των Διδασκάλων. Αυτούς, πάλιν, οδηγεί με τον πλέον αλάθητον και άγιον τρόπον και χειραγωγεί το Άγιον Πνεύμα».

Τί σχέση ἔχετε ἐσεῖς, ἡ ἐπίσημη Διοίκηση, μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ δὲν γνωρίζετε(;) καὶ δὲν ἀποδέχεσθε ἐτσιθελικά (ἀκόμα κι ὅταν σᾶς τὸ ἀποδεικνύουν μὲ ἁγιοπατερικὰ κείμενα), ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, κι ὄχι πολλές, ὅτι Μυστήρια, Βάπτισμα, θαύματα ἔχει μόνο ἡ Μία Ἐκκλησία κι ὄχι οἱ πολλές κ.λπ.; Ὅταν δὲν γνωρίζετε τὸν ὁρισμὸ τῆς αἱρέσεως;

Ἂν, Σεβασμιώτατε, οἱ Ἅγιοι συμφωνοῦσαν κατὰ πάντα μὲ τὴν ἐπίσημη Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ἂν δὲν εἶχαν ἄλλη γνώμη ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία, ὅταν ἐκείνη ἔσφαλε Συνοδικά, σήμερα δὲν θὰ εἴχαμε Ἁγίους, ἀλλὰ θρησκευτικοὺς ὑπαλλήλους! Σήμερα δὲν θὰ ὑπῆρχε Ἐκκλησία, ἀλλὰ θὰ εἶχε ἐπικρατήσει ἡ αἵρεση! Ὅπως ἤδη γίνεται διὰ μέσου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιατὶ ἐπικρατεῖ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐπισκοποκεντρική-δεσποτικὴ θέση!

Σταματεῖστε τὰ ταξίδια στὴν Κίνα, τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὴν Κορέα, Σεβασμιώτατε, πρὸς ἐγκαινισμὸν πλοίων, κι ἂς χάσετε κάποια ἐμβάσματα τῶν ἐφοπλιστῶν γιὰ τὰ  ἱδρύματά σας, καὶ διαβάστε, ἔστω τώρα, στὴ δύση τοῦ βίου σας, καὶ λίγη θεολογία, λίγη ἐκκλησιολογία. Θὰ συναντήσετε ἐκεῖ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων μας περὶ Ἐκκλησίας. Θὰ σᾶς βοηθήσει νὰ μὴν ἐκφράζετε τέτοιες ἀνατριχιαστικὲς θεολογικὲς θέσεις. Δὲν λυπᾶσθε τὸν ἑαυτό σας, Σεβασμιώταστε; Κάθε φορὰ ποὺ ἀπαντᾶτε περιπίπτετε καὶ σὲ νέο θεολογικὸ σφάλμα! Ἔλεος!

4. Στὸ ΤΕΤΑΡΤΟΝ σημεῖο, εἰς τά περί τοῦ Filioque, τί περισσότερο νὰ προσθέσω παρὰ τὴν λύπη μου; Κι ἐδῶ διαστροφή!

Γράφετε: «Kατά τό ἔτος 2006 ὁ δημοσιογράφος σχεδόν εἰς τό πόδι μέ ἠρώτησε ποίαν γνώμην ἔχω περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁπότε ἐντελῶς πρόχειρα ἔδωσα περίπου τήν ἑξῆς ἀπάντησιν…» (καὶ παραθέτετε ἀλλοιωμένη τὴν ἴδια σας τὴν ἀπάντηση! Ἡ ἀπομαγνητογωνημένη ἀκριβὴς ἀπάντηση ἐδῶ).

Ἀλλὰ καὶ διδάξατε ἐπανειλημμένως:

ὅτι «τὸ  Filioque εἶναι μία ἀπὸ τὶς θεολογικὲς  διαφορές μας. Εἶναι  θέμα  ἑρμηνείας. Δὲν  εἶναι  αἵρεσις· …μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις…».

Κι ἐνῶ ὁ δημοσιογράφος σᾶς πίεζε, λέγοντάς σας, Μά, Σεβασμιώτατε, τὸ  Filioque εἶναι αἵρεση! ἐσεῖς …πρόχειρα (ἢ σκόπιμα; ) ἐπαναλαμβάνατε:

«μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις…».

Δηλαδή, εἶστε τόσο συνειδητοποιημένος Ὀρθόδοξος Ποιμήν, ποὺ ὅταν μιλᾶτε πρόχειρα τὸ  Filioque εἶναι θεολογούμενο, ἐνῶ ὅταν μιλᾶτε ἐπίσημα εἶναι αἵρεση;

Μία συγγνώμη στὸν κόσμο ποὺ διδάξατε καὶ διδάσκετε λάθη θεολογικά, πότε θὰ τὴν κάνετε;

5. Στὸ ΠΕΜΠΤΟ σημεῖο, παραδέχεσθε ὅτι  στὴν μὲν Σύνοδο εἴπατε τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα, ἀλλὰ στὸ δημοσιογράφο «γιὰ λόγους διπλωματικοὺς» εἴπατε ἄλλα, δηλαδὴ ψέμα!!! Καὶ παραπονεῖσθε, καὶ ἐκπλήττεσθε ποὺ δὲν σᾶς ἐπαίνεσα γι' αὐτὴν τὴν …διγλωσσία!

Τελειώνοντας νὰ σημειώσω (ἐπειδὴ τὸ ἀναφέρατε) ὅτι στὴν δικαιοσύνη κατέφυγα ὅταν (ἀφοῦ πρῶτα μὲ ἀφορίσατε) δὲν σᾶς ἔφτανε αὐτό, ἀλλὰ (ἐνῶ μὲ ἔγγραφο διαβεβαιώνατε ὅτι «οἱ ἀγκάλες σας» εἶναι ἀνοιχτές γιὰ μένα!) στείλατε ἐπίσημο ἔγγραφο στὴν Ὑπουργὸ Παιδείας κ. Γιαννάκου, μὲ ἀπαίτηση νὰ μὲ τιμωρήσει (μὲ μετάθεση, ἀπόλυση…;) καὶ δηλώσατε στὴν συνέχεια στὸν τύπο τῆς Αἰγιάλειας ὅτι «γιὰ τὸν Σημάτη τὰ χειρότερα ἕπονται»! Ἦταν τόσο σκανδαλώδης καὶ φασιστικὴ αὐτὴ ἡ κίνησή σας, ὥστε νὰ συγκληθεῖ ἡ ΕΛΜΕ Αἰγίου κατακαλόκαιρο (30/6/2006), καὶ νὰ καταγγείλει τὴν παρέμβασή σας αὐτή, κάποιος δὲ Ἐπίσκοπος συνάδελφός σας, νὰ σᾶς χαρακτηρίσει ὡς «Παπίσκο»! Τότε ὁ δικηγόρος μου μὲ συμβούλεψε νὰ καταφύγω στὴν δικαιοσύνη!

Μιᾶς καὶ δηλώσατε ὅτι δὲν θέλετε νὰ ἐπανέλθετε στὸ θέμα καὶ νὰ συνεχίσετε τὸ διάλογο μαζί μου (ποὺ ἔχει γίνει μὲ δεκάδες δημοσιεύσεις καὶ ἐπιστολές), νὰ σᾶς διαβεβαιώσω καὶ πάλι ὅτι κανένα συνειδητὸ πάθος δὲν ἔχω στὴν ψυχή μου γιὰ σᾶς. Κι ὅ,τι ὑπάρχει, προσπαθῶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσω μὲ τὰ μέσα ποὺ μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία.

Εἴτε τὸ θέλετε, ὅμως, εἴτε δὲν τὸ θέλετε,  ἀνήκω στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, παρὰ τὴν ἀποτείχισή μου ἀπὸ ἐσᾶς, ὡς πρόσωπο. Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Ἱεροῦ Κανόνα περὶ ἀποτειχίσεως, εἶναι καθῆκον ἀναφαίρετο κάθε πιστοῦ, ἡ  ἴδια ἡ Ἐκκλησία τὸ θέσπισε καὶ δὲν ἔχει δικαίωμα ὁ κάθε Δεσπότης νὰ βγάζει ἐκτὸς Ἐκκλησίας τὸν πιστό, ὁ ὁποῖος τοῦ ὑποδεικνύει τὶς θεολογικὲς παρεκτροπὲς καὶ τὶς οἰκουμενιστικὲς ἀτραποὺς ποὺ βαδίζει, νομίζοντας ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξος!

Σᾶς ζητῶ, τέλος, καὶ ἄλλη μιὰ φορὰ  συγγνώμη ποὺ στὴν προσπάθεια νὰ ὑπερασπιστῶ τὴν ἀλήθεια, σᾶς στενοχώρησα, μὲ τὴν διαβεβαίωση, ὅμως, ὅτι, ὅσο δύναμαι, θὰ ἀγωνίζομαι γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ποὺ  οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι καὶ Ποιμένες ἀλλοιώνουν.

                                                                                              Σημάτης Παναγιώτης

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΝ ΣΗΜΑΤΗΝ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Πρός τόν Ἀξιότιμον Κύριον  Παναγιώτην Σημάτην

Καθηγητήν Θεολόγον

Ὁδ. Θουκυδίδου καί Μεγ. Σπηλαίου - 251 00 ΑΙΓΙΟΝ

               ***********

            Ἀγαπητέ μοι κ. Σημάτη,

Ἁμαρτωλός εἶμαι καί πολύ μάλιστα!

Ὄχι ὅμως αἱρετικός!

            Μεγάλην ὀδύνην ἐδοκίμασα, ὅταν μέ τήν εὐκαιρίαν τῆς τελέσεως τοῦ τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου εἰς μνήμην τοῦ ἀειμνήστου π. Κωνσταντίνου Παλαιολογοπούλου (18 Ἰουλίου 2015) διά τοῦ ἠλεκτρονικοῦ μου ταχυδρομείου ἔλαβον μίαν νέαν μακροσκελεστάτην καταγγελτικήν διαμαρτυρίαν σας  κατά τῆς ἀναξιότητός μου μέ τόν τίτλον «Ἕνας ἀντι-οικουμενιστής παπᾶς καί ὁ Ἐπίσκοπός του Μητρ. Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος». 

Μέσα ἀπό τίς εἴκοσι ἐννέα (29)  σελίδες τοῦ ὑβριστικοῦ κειμένου σας  διά μίαν εἰσέτι φοράν ἀφήνετε νά ἐξέλθῃ ἡ ἐκ βαθέων τῆς ὑπάρξεώς σας ὅλη κακία σας καί τό καθ’ ἡμῶν μῖσος τῆς ψυχῆς σας, ἕνα μῖσος, τό ὁποῖον ἱστορεῖται ἐναντίον μας ἤδη ἀπό
τοῦ ἔτους 2006!!!!  Ὅθεν διά τελευταίαν φοράν ἀπαντῶ σήμερον, δημοσίως δέ πλέον, εἰς τάς κατ’ ἐμοῦ αἰτιάσεις σας.

Μέ κατηγορεῖτε, ὅτι

Ø      παρεχώρησα Ναόν εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς,

Ø      ἐπρόδωσα τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τό Porto Alegre τῆς Βραζιλίας,

Ø      τυγχάνω φιλοπαπικός,

Ø      ὑποστηρίζω τό Filioque.

Ἐάν ὁ καταγγελτικός καθ’ ἡμῶν λόγος σας μέ ἐχαρακτήριζεν ὡς ἁμαρτωλόν, θά τό ἐδεχόμην ἀδιαμαρτυρήτως, καθ’ ὅσον εἰς τήν εὐχήν τῆς θείας Μεταλήψεως σχεδόν καθημερινῶς ἐπαναλαμβάνω τό τοῦ Ἀπ. Παύλου καί ὁμολογῶ, ὅτι «Χριστός Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τόν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ» (Α’ Τιμοθ. 1, 15)

Ἀλλά μέ κανένα τρόπον δέν δύναμαι νά ἀνεχθῶ τήν κατηγορίαν, ὅτι πλανῶμαι εἰς τά θέματα τῆς πίστεώς μας! Δέν κάμνω ἐκπτώσεις εἰς τά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καί δέν ἀνέχομαι οὐδέ τόν ἐλάχιστον ψόγον ἐπ’ αὐτοῦ! Δευτερευόντως θά προσέθετον, ὅτι ὑμεῖς δέν εἶσθε ἁρμόδιος διά νά κρίνετε τόν Ἐπίσκοπόν σας ἐπί τοῦ σημείου αὐτοῦ.  Εἶσθε, λοιπόν, ἁπλῶς ἕνας πανάθλιος ὑβριστής μου!

Ἄς ἔλθωμεν τώρα εἰς τά ἐπί μέρους.

ΠΡΩΤΟΝ:  Τά περί παραχωρήσεως Ναοῦ εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς.

Μέ κατηγορεῖτε διά τήν παραχώρησιν ἱεροῦ Ναοῦ πρός τούς Ρωμαιο-καθολικούς οἰκονομικούς Μετανάστες τῆς πόλεώς, ἥτις ὅμως οὐδέποτε ἐπρα-γματοποιήθη!  Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐάν θά ἦτο ὀρθή ἤ μή μία τοιαύτη παραχώρησις, ἐφ’ ὅσον οὐδέποτε ἐπραγματοποιήθη αὕτη ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεικνύεσθε ἕνας εὐτελής συκοφάντης μου!

Σᾶς παραπέμπω:

Ø      Εἰς τό ὑπ’ἀριθμ. 25/2 Μαρτίου 2006 Δελτίον ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ.

Ø      Εἰς τό Δημοσίευμα τῆς τοπικῆς ἐφημερίδος «ΤΟ ΒΗΜΑ» τῆς 5ης Μαρτίου 2006 μέ τίτλον «Δεν διαθέτει αίθουσα στο Αίγιο για τους Ρωμαιοκαθο-λικούς»,

Ø      Εἰς τήν «Δήλωσιν-Διαμαρτυρίαν» σας κατά της παραχωρήσεως ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς, ἥτις -ἀτυχῶς δι’ ὑμᾶς-  ἐδημοσιεύθη συγχρόνως τήν αὐτήν ἡμέραν, εἰς τό αὐτό φύλλον τῆς 5ης Μαρτίου τῆς ἰδίας  ἐφημερίδος «ΤΟ ΒΗΜΑ».

Ὁ ἀναγνώστης, λοιπόν, τοῦ φύλλου της 5ης Μαρτίου 2006 εἰς τήν μίαν  σελίδα διαβάζει τήν Δήλωσιν-Διαμαρτυρίαν σας, διά τῆς ὁποίας διαμαρτύρεσθε διά τήν παραχώρησιν Ὀρθοδόξου Ναοῦ εἰς τούς Μετανάστας Ρωμαιοκαθολικούς τῆς πόλεως, εἰς τήν ἑπομένην δέ σελίδα, ὅτι  ἡ Ἱερά Μητρόπολις δέν διαθέτει αἴθουσα στο Αίγιο για τους Ρωμαιοκαθολικούς! Κάθε ἔντιμος ἄνθρωπος θά ἔσπευδε νά ζητήσῃ συγγνώμην διά τήν ἐσφαλμένην πληροφόρησιν τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ, ἀλλά καί  διά τήν ψυχικήν ἀναστάτωσιν τῶν πιστῶν ἀνθρώπων!  Ἀντιθέτως, ὑμεῖς, κ. Σημάτη, ἔκτοτε ἐκηρύξατε τόν πόλεμον ἐναν-τίον μου!  

Οὕτω πως καταδεικνύεται τό τυφλόν πάθος τῆς ψυχῆς σας! Μάχεσθε μέ φαντάσματα καί μέ ἰδεοληψίες  μυαλοῦ σας!

        ΔΕΥΤΕΡΟΝ:  Τά περί τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως εἰς τό Porto Alegre τῆς Βραζιλίας.

Εἰς τήν πόλιν Porto Alegre τῆς Βραζιλίας κατά τόν μῆνα Φεβρουάριον τοῦ  ἔτους 2006 συνεκλήθη ἡ Γενική Συνέλευσις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.), ὅπου παρευρέθην ὡς ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ, οὐχί δέ ὡς Μέλος-Σύνεδρος, καί μόνον δι’ἐλάχιστον χρόνον, καθ’ ὅσον, εἰδοποιηθείς αἰφνιδίως, ἐπέστρεψα εἰς τό Αἴγιον, διά νά κηδεύσωμεν τήν ἀείμνηστον Μητέρα μας Νικολίτσαν (+ 25.02.2006).

Οἱ ὡς «Παρατηρηταί» μετέχοντες εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν δέν ἔχουν δικαίωμα  συμμετοχῆς εἴτε εἰς  τάς συζητήσεις, εἴτε καί εἰς τάς λαμβανομένας Ἀποφάσεις. Ἐξ ἄλλου περί τῶν συντελουμένων εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Π.Σ.Ε. τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον ἐνημερώνουν τά Μέλη-Σύνεδροι τῆς Ἀντιπροσωπείας, οὐχί δέ οἱ Πᾳρατηρηταί!

Ἐκεῖ, λοιπόν, εἰς τό Porto Alegre ἀπεφασίσθησαν ἐκκλησιολογικῶς ὄντως ἀπαράδεκτα πράγματα, τά ὁποῖα ὅμως, ὑμεῖς κ. Σημάτη, τετυφλωμένος ἀπό τό καθ’ἡμῶν μῖσος τῆς ψυχῆς σας, χρεώνετε εἰς τήν ἀναξιότητά μου! Ἐνδεχομένως θά εἴχετε κάποιον δίκαιον, ἐάν ὑπῆρχε κάποια Δήλωσις ἐκ μέρους μου περί παραδοχῆς-ἀποδοχῆς τῶν ἐκεῖ ἀποφασισθέντων! Ἀλλά τοιαύτη Δήλωσις OYTE ΥΠΗΡΞΕΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞῌ!

Οὕτω πως, θά τό ἐπαναλάβωμεν καί αὖθις, καταδεικνύεται τό τυφλόν πάθος τῆς ψυχῆς σας! Μάχεσθε μέ φαντάσματα καί μέ ἰδεοληψίες τοῦ  μυαλοῦ σας! Εἶσθε Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟΣ!

ΤΡΙΤΟΝ: Τά περί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Τί ἐπί τέλους εἶναι; Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;

Ἀμφότεραι αἱ ἀπόψεις ἰσχύουν! Ἀμφότεραι ἔχουν τά ὑπέρ ἑαυτῶν ἐπιχειρήματα! Ἡ ἡμετέρα ταπεινή γνώμη, εἶναι, ὅτι τό ζήτημα τοῦτο εἶναι «θεολογούμενον», δηλ. πολυσυζητούμενον. Ἀποφαίνομαι ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Καί ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως.  

Ἔστω ὡς παράδειγμα ὁ γάμος μεταξύ ἑνός  Ὀρδοδόξου γαμβροῦ καί μιᾶς Ρωμαιοκαθολικῆς νύμφης. Ὁ γάμος αὐτός γίνεται ἀποδεκτός, τό Μυστήριον δέ τοῦ Γάμου τελεῖται καί εἰς τήν Ὀρθόδοξον καί εἰς τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐνορίαν. Ἀντιθέτως, ἐάν ὁ γάμος μέλλει νά τελεσθῆ μεταξύ ἑνός  Ὀρθοδόξου γαμβροῦ καί μιᾶς Μάρτυρος τοῦ Ἰεχωβᾶ, δηλ. Χιλιάστριας, ὁ γάμος αὐτός ΔΕΝ ἠμπορεῖ νά συνετελεσθῇ, καθ’ ὅσον ὁ Χιλιασμός εἶναι Αἵρεσις.

Ἄρα, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἀντιμετωπίζονται ὡς Σχισματικοί καί οὐχί ὡς Αἱρετικοί!

Δέν πρόκειται βεβαίως νά σᾶς πείσω, διότι δέν «συλλογᾶσθε ἐλεύθερα»! 

Ἀναμφιβόλως εἰς τήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας οἱ δύο αὐτοί χαρακτηρισμοί ἐναλλάσσονται!  Ὅταν τά πάθη εἶναι ἔντονα, τότε οἱ Ρωμαιοκαθολικοί χαρακτηρίζονται ὡς αἱρετικοί! Ὅταν, ἀντιθέτως, τά πάθη  γαληνεύουν, τότε οἱ Ρωμαιοκαθολικοί χαρακτηρίζονται ὡς σχισματικοί. Ἡ διαμάχη αὐτή ἀρχίζει ἀμέσως μετά τό σχίσμα.  Ἄλλωστε «σχίσμα» δέν ὠνόμασαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τόν χωρισμόν Ἀνατολῆς καί Δύσεως;  Πάντοτε ὑπῆρχον μεμονωμέναι φωναί, αἵτινες ὅμως δέν καθιερώθησαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας!  Ἀκόμη καί ὁ Ἅγιος Μάρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός γράφει κάπου τά ἑξῆς: «...χρίομεν τούς ἐξ αὐτῶν (τῶν Λατίνων) ἡμῖν προσιόντας ....ὡς αἱρετικούς ὄντας» (Patrologia Orientalis. τ. XVII, 452/3 καί M.P.G. 160-164. Βλέπε καί Καρμίρη Ν. Ἰωάννου: ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ καί ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Τόμος II, σελ. 981), ἀλλά παρά ταῦτα ἡ ὁρολογία αὐτή δέν καθιερώθη! Κατ’ ἀκρίβειαν κρινόμενοι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί θεωροῦνται ὡς «Αἱρετικοί», κατ’ οἰκονομίαν ὅμως ἀποκαλοῦνται «Σχισματικοί».   

Εὐκαιρίας δοθείσης, ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής Ἰω. Ν. Καρμίρης, περιγράφων τήν κρατοῦσαν κατάστασιν, σημειώνει καί τά ἑξῆς: «Τέλος, ὡς παράδειγμα τῆς ἀμφιρρόπου χρήσεως ὁτέ μεν τῆς ἀκριβείας, ὁτέ δε τῆς οἰκονομίας, κατά τάς περιστάσεις καί τάς ἀνάγκας τῆς Ἐκκλησίας, δημοσιεύομεν κατωτέρω ὑπ’ἀριθμ. 4 καί τό ὑπό τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἀνθίμου ΣΤ’ συνταχθέν ἐν ἔτει 1846 «ὑπόμνημα πατριαρχικόν καί συνοδικόν, ἐκτιθέμενον τά περί τῆς ἐπιστροφῆς τῶν κατά τήν πόλιν καί ἐπαρχίαν Ἀμίδης Ρωμαιοκαθολικῶν  καί τῆς παραδοχῆς αὐτῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικήν Ἐκκλησίαν» (βλ. Ἰω. Ν. Καρμίρη, ένθ. ἀνωτ. σελ. 986).   

Εἰς τήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας, λοιπόν, τό ἐρώτημα: «Οἱ Ρωμαιοκα-θολικοί ἐπί τέλους τί εἶναι; Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;» ὁ Καθηγητής Καρμίρης ἀπαντᾷ:

«Γενικῶς παρατηροῦμεν ὅτι καί ἐν τῷ ζητήματι τούτῳ ἡ Ἐκκλησία δύναται κατά τάς περιστάσεις,   ὁτέ μεν νά ἐφαρμόζῃ τήν ἀκρίβειαν καί νά θεωρῇ ἀκύρους τάς χειροτονίας τῶν ἑτεροδόξων, ὁτέ δε νά ἐφαρμόζῃ τήν οἰκονομίαν καί νά δέχηται τούς προσερχομένους αὐτῇ καί παρ’ αἱρετικῶν καί ἑτεροδόξων, διατηρούντων τήν ἱερωσύνην, κεχειροτονημένους κληρικούς  διά χρίσματος ἁγίου μύρου καί λιβέλλου» (ἐνθ. ἀνωτ. σελ. 1002) 

Εἶναι, λοιπόν, θεολογούμενον τό ζήτημα τοῦτο ἤδη ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ σχίσματος!

Εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω ἔστωσαν καί τά παρακάτω λόγια τοῦ σοφοῦ Καθηγητοῦ Ἰω. Ν. Καρμίρη:

                        «Ἤδη ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ σχίσματος τῆς Ῥωμαϊκῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν Πατριαρχῶν τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς νέας Ῥώμης Νικολάου Α΄ καὶ Φωτίου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνεγνώριζε τὸ ἔγκυρον τῶν λατινικῶν μυστηρίων, ὡς δύναταί τις νὰ συναγάγη ἐκ διαφόρων μαρτυριῶν, μάλιστα δὲ ἐκ τοῦ 1 Κανόνος τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει γενικῆς Συνόδου τοῦ 879/80 καὶ ἐκ τῶν κανονικῶν ἀποκρίσεων τοῦ κατὰ τὰ τέλη τοῦ ιβ΄ αἰῶνος ἀκμάσαντος Ἰωάννου τοῦ Κίτρου πρὸς Κωνσταντῖνον Καβάσιλαν προκειμένου περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης ἀφ’ ἑνός, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐκ τῶν κανονικῶν ἀποκρίσεων τοῦ περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ ιγ’ αἰῶνος ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Δημητρίου τοῦ Χωματηνοῦ πρὸς Κωνσταντῖνον Καβάσιλαν προκειμένου περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας»(ἐνθ. ἀνωτ. σελ. 979).

ΤΕΤΑΡΤΟΝ:  Τά περί τοῦ Filioque.

 Kατά τό ἔτος 2006 εἰς μίαν ἐκπομπήν τοῦ ἐν λειτουργίᾳ τότε τοπικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ “AXION ΤV” ὁ δημοσιογράφος σχεδόν εἰς τό πόδι μέ ἠρώτησε ποίαν γνώμην ἔχω περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁπότε ἐντελῶς πρόχειρα ἔδωσα περίπου τήν ἑξῆς ἀπάντησιν: «Ὁ Υἱός ἦλθεν εἰς τόν κόσμον...Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀπεστάλη εἰς τήν Ἐκκλησίαν μετά τήν Ἀνάληψιν τοῦ Υἱοῦ, κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς. Αὐτά ἔγιναν κατά τήν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ Πατρός!  Ἀλλ’ ἐάν τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀποστέλλεται ὑπό τοῦ Πατρός καί τοῦ  Υἱοῦ, ὅπως ἐσφαλμένως διδάσκει ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία  ἤ ὑπό τοῦ Πατρός διά τοῦ Υἱοῦ, ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία μας   ἐγώ τί νά εἴπω; Δέν ἤμουνα σύμβουλος τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ, ὥστε νά δῶ τί ἔγινε»!

Τά παραπάνω λόγια, ἀγαπητέ μοι  κ. Σημάτη, δέν ἀποτελοῦν θεολογικήν πραγματείαν, ἀλλά λόγια τῆς στιγμῆς, λόγια «στό πόδι»! Δέν ἐλέχθησαν εἴς τινα διάλεξιν θεολογικοῦ περιεχομένου, ὥστε νά ἔχουν κάποιαν ἰδιαιτέραν βαρύτητα καί σημασίαν!  Μέ τά λόγια αὐτά ἁπλῶς ἤθελα νά ἐπαναλάβω ἐν  παραφράσει τούς λόγους τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «ὡς ἀνεξερεύνητα  τά κρίματα τοῦ Θεοῦ καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοί αὐτοῦ! Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἤ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» Δηλ. «πόσον εἶναι ἀδύνατον εἰς τόν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου νά παρακολουθήσῃ τά ἴχνη τῶν σοφῶν  καί ἀγαθῶν μεθόδων τοῦ Θεοῦ, μέ τάς ὁποίας σώζει τούς ἀνθρώπους» (βλ. Ἑρμηνείαν τῆς Κ.Δ. ὑπό Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, Ἔκδοσις Ο ΣΩΤΗΡ 1974, σελ. 662).

Πλήν ὅμως ἡ ἄσπλαγχνος καρδία σας, πλημμυρισμένη ἀπό μῖσος κατά τοῦ Ἐπισκόπου σας,  εὗρε μίαν ἀκόμη εὐκαιρίαν να χύσῃ τό δηλητήριόν της καθ’ ἡμῶν!

Ἐπί τῆς οὐσίας, λοιπόν, θά ἐλέγομεν, ὅτι προσυπογράφομεν τά λόγια τοῦ Καθηγητοῦ Ἰω. Ν. Καρμίρη: «Δυστυχῶς ἐν τῇ Δύσει τό ἱερόν Σύμβολον τῆς πίστεως...παρεχαράχθη διά τῆς προσθήκης τοῦ Filioque (δηλ. καί ἐκ τοῦ Υϊοῦ), τοὐθ’ ὅπερ ἀπέβη ἕν ἐκ τῶν κυριωτάτων αἰτίων τοῦ σχίσματος τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τῆς ἀπορριψάσης αὐτό πρεσβυγενοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὡς ἐπίσης καί ἕν τῶν κυριωτάτων ἐμποδίων τῆς ἐπανενώσεως αὐτῶν» (ἐνθ. ἀνωτ. Τόμος Ι, σελ. 92).

ΠΕΜΠΤΟΝ:  Τά περί τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα.

            Κατά τό ἔτος 2001 ὁ τότε Πάπας, ὑπό τήν ἰδιότητα  τοῦ Ἀρχηγοῦ Κράτους, ἐπεσκέφθη τήν Ἑλλάδα, ἀνταποκρινόμενος εἰς τήν πρόσκλησιν τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Κωνστ. Στεφανοπούλου καί εἰς ἀνταπόδοσιν προηγηθείσης ἐθιμοτυπικῆς ἐπισκέψεως τοῦ δευτέρου πρός τήν Ρώμην. Ἤμην καί τότε μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν ὁποίαν συνεζητήθη τό πῶς καί μέχρι σημείου ἡ Ἐκκλησία μας θά συμμετεῖχε εἰς τάς ἐκδηλώσεις τῆς ὑποδοχῆς. Ὡς Μέλος τῆς Δ.Ι.Σ., ἀλλά καί ὡς Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἔδωσα μάχην, ὥστε

1.      Νά μή παραστῇ ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος εἰς τό ἀεροδρόμιον κατά τήν ἄφιξιν καί ὑποδοχήν τοῦ Πάπα.

2.      Νά μή παραθέσῃ Ἐπίσημον Γεῦμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν πρός τόν Πάπαν,

3.      Νά μή παραστῇ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τυχόν Ἐπίσημον Γεῦμα, παρατεθησόμενον ὑπό τοῦ Πάπα.

4.      Νά παραστῇ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἰς τόν Ἑσπερινόν εἰς τήν Πνύκα, ὅπου τό Βῆμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, δηλ. ἐκεῖ ὅπου ἐνδιεφέρετο νά μεταβῇ ὁ Πάπας ὡς Προσκυνητής. 

Ἀποτέλεσμα τῶν θέσεών μου αὐτῶν ἦτο νά πικραθῇ κατ’ἐμοῦ ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διότι εἶχον ἀντιταχθῇ εἰς τάς σχέδιά του, μέ ἀποτέλεσμα νά μή συμπεριλάβῃ τό ὄνομά μου εἰς τήν Ἐπιτροπήν προετοιμασίας τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα, ἄν καί ἤμην Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Σχέσεων!

Διά λόγους διπλωματικούς, ἐρωτηθείς τότε ὑπό τινος δημοσιογράφου, ἀπήντησα ὅτι «δέν ἀντέδρασα....»,  καθ’ ὅσον ἐνίοτε πρέπει «τά ἐν οἴκῳ μή ἐν Δήμῳ»!

Ὁ τυφλωμένος ἀπό τό ἐναντίον μας πάθος κ. Σημάτης ἀγνοεῖ πάντα τά ὕπερθεν, προσέτι δέ παρακάμπτει ὅλως ἀδιαφόρως καί τό περιεχόμενον σχετικοῦ δημοσιεύματός μας εἰς τό πληροφοριακόν Δελτίον τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως «ΔΙΑΚΟΝΙΑ καί ΜΑΡΤΥΡΙΑ, τό ὁποῖον ἐν τούτοις παραθέτει εἰς τό κείμενόν του. Ἰδού τό σχετικόν ἀπόσπασμα ἀπό τό ἔγγραφον τοῦ κ. Σημάτη:

......Ὅμως στό περιοδικό τῆς Μητροπόλεως  «ΔΙΑΚΟΝΙΑ καί ΜΑΡΤΥΡΙΑ»  43, δημοσιεύεται ἡ ὁμιλία του (δηλ. ἐμοῦ) στη Δ.Ι.Σύνοδο, ὅπου ἐγίνετο συζήτηση γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα λίγους μῆνες νωρίτερα.... Εἷχε πεῖ (δηλ. εγώ)  στή Σύνοδο τά ἑξῆς ἐκπληκτικά καί ἀποκαλυπτικά:

«Ένα ΝΑΙ (στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα) θα διχάση τον Λαό. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ: Ένα ΟΧΙ, θα ανασχέση λοιπόν τα επεκτατικά σχέδια του Πάπα. Ένα ΟXΙ θα στερήση από τον Ποντίφηκα το προνόμιο να εμφανίζεται ως Παγκόσμιος Θρησκευτικός Ηγέτης!». Καὶ παλαιότερα εἶχε γράψει: «Σήμερα ὁ κίνδυνος προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστιανό(;) Πάπα τῆς Ρώμης!», ποὺ θέλει νὰ καθυποτάξει μὲ «ὕπουλο τρόπο τοὺς Ὀρθοδόξους! Ὁ Πάπας εἶναι ἐγκληματίας Πολέμου! Ὁ Πάπας μισεῖ θανασίμως τοὺς Ὀρθοδόξους, ὑπονομεύει κάθε τι τὸ Ὀρθόδοξον» (Μπουγάτσου Ἰω., Εἴκοσι ἔτη Ἀρχιερατείας τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, 1978-1998, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μεγ. Σπηλαίου, σελ. 185-187).

   

Παρά ταῦτα ὁ ἐμπαθής κ. Σημάτης μᾶς ἀποκαλεῖ φιλοπαπικόν, φιλοδυτικόν, οἰκουμενιστήν καί τα παρόμοια! Τόσον τυφλωμένον ἀπό τό πάθος καί τό μῖσος ἄνθρωπον, ὅπως ὁ κ. Σημάτης, ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΜΟΥ!  Ἀντί νά μᾶς ἐπαινῇ, μᾶς κατηγορεῖ ὡς φιλοπαπικόν! Κύριε ἐλέησον!

ΕΚΤΟΝ καί ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ:  Ἡ Ὀρθοδοξία πρωτίστως εἶναι ἐφηρμοσμένη ἀγάπη!

 Κατά τόν 19ον αἰῶνα ἡ Ἑλλάδα μας ἀντιμετώπιζε τό ἑξῆς πρόβλημα: Πολλοί ἐργαζόμενοι εἰς διάφορα σημεῖα τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου διά τήν ἐγκατάστασιν σιδηροδρομικοῦ δικτύου καί τήν ἐκτέλεσιν ἄλλων δημοσίων ἔργων, οἱ ἀπασχολούμενοι τεχνῖται καί ἐργάται, κατά τό θρήσκευμα κρινόμενοι ἦσαν Ρωμαιοκαθολικοί ἤ Διαμαρτυρόμενοι. Κάποιοι ἀπ’αὐτούς, ὡς ἦτο φυσικόν, ἀπέθνησκον. Ὁπότε εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας τότε ἀνεφύη τό ζήτημα:  Θρησκευ-τικοί λειτουργοί τῆς ὁμολογίας των δέν ὑπῆρχον, διά νά τούς κηδεύσουν! Τί θά γίνῃ, λοιπόν, θά ἀφεθοῦν εἰς τήν τύχην των ἤ θά ἦτο δυνατόν νά  κηδεύωνται ὑπό Ὀρθοδόξου Ἱερέως; Τό ζήτημα ἀπησχόλησε τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος, ἥτις διά τῆς ἀπό 16ης Μαρτίου 1891 Ἐγκυκλίου της ἔδωσε τήν λύσιν! Ναί, νά κηδεύωνται ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Ἐφημερίων! Διότι αὐτό ἐπιβάλλει ἡ ἀληθής φιλανθρωπία καί ἡ χριστιανική ἀγάπη! 

Πρός διδαχήν τῶν νεωτέρων αὐστηρῶν κριτῶν καί ἐπικριτῶν μας παραθέτομεν ἀμέσως τό κείμενον τῆς Ἐγκυκλίου ταύτης.

                        «Γνωστὸν τυγχάνει ἑκάστῳ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν, ὅτι πολλαχοῦ τοῦ Κράτους διατελοῦσιν ἐργαζόμενοι εἰς κατασκευὴν σιδηροδρομικῶν γραμμῶν καὶ ἑτέρων δημοσίων ἔργων πολλοὶ τεχνῖται καὶ ἐργάται, ὧν οἱ μὲν ἀνήκουσιν εἰς τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησίαν, ἕτεροι δὲ εἰς τὴν τῶν Διαμαρτυρομένων, καὶ ἄλλοι εἰς ἄλλας ἑτεροδόξους χριστιανικὰς  Ἐκκλησίας.

 Ἐπειδὴ δὲ περιῆλθεν εἰς γνῶσιν τῆς Συνόδου, ὅτι ἐνιαχοῦ τοῦ Βασιλείου, ἐν οἶς οὗτοι ἐργάζονται, οἱ ἱερεῖς, καίπερ παρακληθέντες νὰ ἐνταφιάσωσι τοὺς θανόντας τῶν ἑτεροδόξων τούτων χριστιανῶν, ἀπεποιήθησαν καὶ ὅλως ἠρνήθησαν, κρίναντες ἴσως τὴν πρᾶξιν ταύτην ὡς ἀντικειμένην εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ εὐαγγελίου καὶ ὑπὸ τῶν ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων ἀπηγορευμένην, διὰ τοῦτο ἡ Σύνοδος, ἐμφορουμένη τῆς ὑψηλῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ εἰσαγαγόντος πρῶτον εἰς τὸν κόσμον τὴν ἀληθῆ φιλανθρωπίαν καὶ τὴν πρὸς πάντας ἀνθρώπους εὐποιΐαν ἄνευ διακρίσεως θρησκείας, καὶ σοφώτατα διδάξαντος διὰ τῆς λαμπροτάτης παραβολῆς τοῦ περιπεσόντος εἰς τοὺς ληστάς Σαμαρείτου τὴν πρὸς πάντας ἀγάπην ἡμῶν, ἥν ὁ μὴ ἀσκῶν δὲν ἔχει ἐν ἑαυτῷ τὸ πνεῦμα τῆς ἀγάπης, τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, παρ’ ᾧ οὐδεμία προσωποληψία ὑπάρχει, ἐντέλλεται ὑμῖν νὰ ἐπιτάξητε ἀμελλητὶ δι’ ἐγγράφου ὑμῶν ἅπαντας τούς ὑπὸ τὴν πνευματικὴν ὑμῶν ποιμαντορίαν εὐλαβεστάτους ἱερεῖς, ἵνα, ὁπόταν προσκαλῶνται εἰς κηδείαν παρεπιδημούντων ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ἔνθα δὲν ὑπάρχει ὁμόδοξος αὐτοῖς ἱερεύς, ἐνταφιάζωσιν αὐτοὺς ἐν τίνι τόπῳ τοῦ κοινοῦ κοιμητηρίου, ψάλλοντες αὐτὴν ἐκείνην τὴν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν, ἥν ἡ Σύνοδος, ἑπομένῃ τῇ ἄλλοτε γνώμῃ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου ΣΤ΄, ἐκανόνισεν εἰς ταφὴν τῶν ἐν Ἑλλάδι παρεπιδήμων Ἀγγλικανῶν» (βλ. Ιω. Ν. Καρμίρη, ἐνθ ἀνωτ. σελ. 1008).

**************

Ἀγαπητέ μοι κ. Σημάτη,

Αὐτή ἄς εἶναι καί ἡ τελευταία μας ἐπικοινωνία. Ἐπανειλημμένως σᾶς ἐκάλεσα νά ἔλθετε, διά νά συζητήσωμεν! Ἐπανειλημμένως σᾶς ἀπέστειλα ἐπιστολάς μέ πατρικόν περιεχόμενον! Τελευταία εἷναι ἡ ἀπό 29ης Ἰουνίου 2015 πατρική μου ἐπιστολή.

Ἀντί νά ἐπιδείξετε πρός με, τόν κατά τήν κρίσιν σας πεπλανημμένον πατέρα σας, ἕνα πνεῦμα ἀνοχῆς ἤ καί -ἐπιεικίας θά ἔλεγον-, καί νά προσπαθήσετε νά μέ ἐπαναφέρετε εἰς τήν ὀρθήν πίστιν, ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς ἔχετε ἐπιλέξει τήν ὁδόν μιᾶς δημοσίας ἀντιπαραθέσεως, ἥτις μόνον ζημίαν προκαλεῖ εἰς τό Ὀρθόδοξον Πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας! Ἡ τελευταία δημοσία προσωπική σας ἐπίθεσις ἐναντίον μας ἀποτελεῖται ἀπό εἴκοσι καί ἐννέα (29) σελίδες!  Δημοσίως μέ καλεῖτε νά ἀποκηρύξω τίς ἀνύπαρκτες Οἰκουμενικές-φιλοπαπικές μου θέσεις. «Ἔκκληση στόν Καλαβρύτων, γράφετε. Ἔσχατος καιρός νά ἀποκηρύξετε Οἰκουμενικές-φιλοπαπικές σας θέσεις».

Σᾶς ἀπαντῶ, λοιπόν, δημοσίως:

1.      Δέν ἔχω οἰκουμενικάς ἤ φιλοπαπικάς θέσεις!

2. Δέν σᾶς ἀναγνωρίζω τό δικαίωμα νά μέ κρίνετε καί νά μέ διορθώνετε!  Ὡς φανατισμένος ἄνθρωπος, εἶσθε παντελῶς ἀκατάλληλος πρός τοῦτο!

3.    Διαστρέφετε τά πραγματικά γεγονότα καί ἄρα

4. Εἶσθε ἕνας κοινός συκοφάντης! Μέ ὡδηγήσατε εἰς τήν Δικαιοσύνην ὡς κατηγορούμενον! Τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2012 ἐκάθησα εἰς τό ἑδώλιον τοῦ κατηγορουμένου, μέ τίς κατηγορίες «τῆς ψευδοῦς καταμηνύσεως, τῆς συκοφαντικῆς δυσφημήσεως, τῆς ἐξυβρίσεως καί τῆς ἀπειλῆς σέ πληροφοριακό δελτίο»! Μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου τό Τριμελές Ἐφετεῖον Πατρῶν,μέ τήν ὑπ’ἀριθ. 1375/2012 Ἀπόφασίν του, μέ ἐκήρυξε ΑΘΩΟΝ! 

5.      Εἶσθε ὑπεράγαν ἐγωϊστής!

6.      Δέν ἐνεργεῖτε μέ τόν φωτισμόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος!

7.      Ὁ δόλιος Διάβολος κινεῖ τήν τε γραφῖδα σας καί τήν σκέψιν σας. Διά τοῦτο εἶσθε ὑπηρέτης τοῦ ψεύδους καί ἄρα δαιμονόπληκτος!

8.      Ἐξ ἄλλου, ἔχετε ἤδη «ἀποτειχισθῆ», δηλ. ἔχετε ἐξέλθει τῆς μάνδρας τῆς Ἐπισκοπῆς μας, ἥτις συνιστᾷ καί ἀποτελεῖ τήν περιοχήν τῆς ἐπισκοπικῆς μας δικαιοδοσίας. Ἄρα δέν νομιμοποιεῖσθε, νά ἀσχολεῖσθε μαζί μας! Ἀπεμακρύνθητε ἀπό τήν πατρικήν μας ἀγκάλην, δηλ. ξεκουμπωθήκατε καί ξεκουμπισθήκατε!  Νά πᾶτε, λοιπόν, εἰς τό καλό!  Μή ἀσχολεῖσθε μαζί μας!

9.      Διά τῆς προσωπικῆς σας ἐπιλογῆς περί «ἀποτειχίσεως», ἔχετε διαχωρίσει τήν θέσιν σας ἀπό τήν οἰκογένειαν τῆς Μητροπόλεώς μας, συνεπῶς ἔχετε ἐπιλέξει νά πορεύεσθε τήν ἰδικήν σας αὐτόνομον καί ἀνεξάρτητον πνευματικήν πορείαν! Μίαν πορείαν ἐστερημένην ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπον, ἥτις ὅμως ἀποτελεῖ τό θεμελιῶδες γνώρισμα τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας! Σᾶς προαναγγέλλω, ὅτι ἡ πορεία σας εἶναι πορεία πνευματικῆς αὐτοκαταστροφῆς!

10.  Ἀφοῦ, λοιπόν, δέν ἀνήκετε εἰς τό πλήρωμα τῆς λαχούσης μοι Ἐπισκοπῆς, εἶσθε ἐκτός τῆς ζώνης τῆς πνευματικῆς μας εὐθύνης.

11.   Μάλιστα ἐφ’ὅσον ἔχετε καταπνίξει ἐντός τῆς σκληροτραχήλου καρδίας σας τά σπλάγχνα οἰκτιρμῶν καί τήν ἀγάπην, ἤτοι τήν κορωνίδα τῶν ἀρετῶν, αὐτο-εντάσσεσθε εἰς τούς ἐξ εὐωνύμων τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὁπότε σᾶς ἀποχαιρετῶ μέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον, τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ καί οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί οὐκ ἐποτίσατέ μοι, ..... ἀσθενής καί ἐν φυλακῇ ἤμην καί οὐκ ἐπεσκέψασθέ με»! ( Ματθ. κε’, 41-43). Ἡ ἔννοια «ἀσθενής ἤμην» καλύπτει, φρονοῦμεν, καί τήν κατάστασιν μιᾶς ἀσθενούσης ψυχῆς ἤ διανοίας, ὅπως ἰσχυρίζεσθε περί τῆς ἀναξιότητός μου! Ἄς μή λησμονῶμεν, ὅτι «ἡ ...κρίσις ἀνέλεος τῷ μή ποιήσαντι ἔλεος∙ κατακαυχᾶται ἔλεος, κρίσεως»! Πορεύεσθε, λοιπόν, τήν ὁδόν τῆς αὐτοκαταστροφῆς! Εἴθε ὁ Φιλάνθρωπος Θεός νά σᾶς χαρίσῃ μετάνοιαν! 

Ταῦτα γράφων πρός ὑμᾶς, γνώμονα εἶχον τά λόγια τοῦ Κυρίου μας: «ἐάν ἁμαρτήσῃ εἰς σέ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καί ἔλεγξον αὐτόν μεταξύ σοῦ καί αὐτοῦ μόνου∙......ἐάν σέ παρακούσῃ .....εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ∙ ἐάν δέ καί τῆς Ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικός καί ὁ τελώνης» (Ματθ. 18, 15-17). Ἡ  παροῦσα ἐπικοινωνία μας λαμβάνει χώραν κατ’ ἐφαρμογήν τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου μας  «εἰπέ τῇ  Ἐκκλησίᾳ».  Τελεία καί παῦλα, λοιπόν, εἰς τήν μεταξύ μας περαιτέρω ἐπικοινωνίαν.

Μέ πατρικόν πόνον

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Aίγιον, 22.07.2015