Η παρά Αιρετικών Χειροτονία κατά τους Αγίους Πατέρες

Σε άρθρο μου εναντίον του θεολόγου Χρήστου Σαλταούρα (εδώ), έλαβα εκ των υστέρων ένα πολύ “ύποπτο” και αλλοπρόσαλλο σχόλιο από τον ίδιο, αφού όμως πέρασε πάνω από ένας χρόνος:

“ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ: Ο Άγιος Ανατόλιος έκανε καλά που δέχτηκε χειροτονία από τον Αιρεσιάρχη Διόσκορο μετά από την ληστρική Σύνοδο της Εφέσου ;;; Ο Άγιος Ανατόλιος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, δύο μήνες μετά τον άδικο φόνο του Πατριάρχη Αγίου Φλαβιανού, στις 11 Αυγούστου του 449 μ.Χ., από τον αιρετικό Διόσκορο και τους συνεργάτες του.”

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ μου, Χρήστο.

Πρώτον δεν απήντησες σε κανένα από τα σοβαρότατα θέματα που ανέτρεψε η ελαχιστότητά μου από την διάτρητη και ασυνάρτητη ομιλία σου εναντίον της Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως.

Κι επανέρχεσαι μετά κατόπιν ενός και πλέον έτους να αναμασήσεις λόγια του μακαριστού μου διδασκάλου, Νικολάου Σωτηροπούλου, ο οποίος, σημειωτέον, όπως ομολόγησε τηλεφωνικώς σε αρκετούς αδελφούς εδώ στην Αυστραλία και στην Ελλάδα, όταν αυτοί του μετέφεραν την μεγάλη μου απογοήτευση και θλίψη για τα λεγόμενά του, αυτός εδήλωσε με το γνωστό έντονο και κατηγορηματικό του τρόπο: “Μα αυτά ΔΕΝ τα είπα για τον Νίκο Πανταζή!!” Εάν το θέλεις, μπορώ προσωπικώς και ευχαρίστως να σου προσκομίσω το ονοματεπώνυμό τους και το τηλέφωνό τους προς επιβεβαίωση.

Ο ίδιος, όταν του είχα τηλεφωνήσει απλώς να τον ενημερώσω για την Αποτείχισή μου, ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΕΤΡΕΨΕ ούτε με επέπληξε, αλλά τουναντίον με επήνεσε και εξέφρασε δική του ανησυχία πως “ο Στυλιανός και οι πέριξ αυτού είναι οι στυγνοί εκληματίες και ίσως μου κάνουν κάνα κακό!” Εμένα δεν με φόβησε αυτό. Η μόνη διαφωνία που είχαμε ήταν ότι μου είχε συστήσει, όπως έκανε και σε άλλους, να κοινωνώ ελευθέρως σε ναούς του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, κάτι που αρνήθηκα και αρνούμαι κατηγορηματικώς, μέχρι να παυθεί η μνημόνευση αυτού του βλασφήμου Αιρεσιάρχου πατριάρχου, του οποίου η Μνημόνευση μυστηριακώς και δογματικώς ΕΝΩΝΕΙ το εκκλησίασμα με τον πατριάρχη και με τον Πάπα, “ΚΑΝ ορθόδοξος ει ο αναφέρων!” (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης).

Έχω παρακαλέσει όλους αυτούς τους “μεγάλους” και κατ’ επίφασιν “Αντι-οικουμενιστές” επισκόπους, οι οποίοι υποκριτικώς και όλως παραδόξως ενσωματώνονται με αυτούς τους οποίους οι ίδιοι καταδικάζουν ως αιρετικούς, να μου προσκομίσουν έστω και ΕΝΑ Πατέρα της Εκκλησίας που να επιτρέπει και να ευλογεί την ΚΟΙΝΩΝΙΑ μας μετά αιρετικών, που να επιτρέπει και να ευλογεί την Μνημόνευση αιρετικών επισκόπων και να βεβαιώνει ότι η Μνημόνευση είναι απλώς “τιμητική αναφορά” και δεν κινδυνεύουμε και δεν μολυνόμεθα!

Το να έρχεσαι εσύ τώρα και να επικολλάς αυτήν την αταίριαστη, άσχετη και παραπλανητική ετικέτα, πως “είμαστε κάτι ζωηροί τύποι” και “πρέπει να κοινωνούμε με Οικουμενιστές και Αιρετικούς για να μην κολασθούμε”, αυτό δεν σε τιμά ούτε και στέκεται καθόλου ως επιχείρημα που να υποστηρίζει την εμπάθειά σου και την μυστηριακή σου ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩΝ. Εύχομαι ο Θεός να σε φωτίσει να αντιληφθείς μια μέρα πως χίλιες φορές να είχες αυτή την “ζωηράδα” παρά να ΚΟΙΝΩΝΕΙΣ με βλασφήμους ΕΧΘΡΟΥΣ του Θεού! Αποτειχιζόμαστε για να μην συγκολασθούμε!

Το προσπερνώ, αλλά εάν θέλεις το συνεχίζουμε ευχαρίστως το θέμα, μα σε προειδοποιώ, πίστεψέ με, δεν σε συμφέρει…

Έρχομαι τώρα στο ερώτημά σου εν σχέση με την χειροτονία του Αγίου Πατριάρχου Ανατολίου. Πριν όμως σου απαντήσω, θα εκφράσω μια τεκμηριωμένη ανησυχία μου ως προς την σοβαρότητα και ωριμότητα του συλλογισμού σου. Συγγνώμη που μιλώ τόσο αυθορμήτως και ευθέως. Ώρες ώρες, αναρωτιέμαι πως γίνεται να τα λες αυτά εσύ, ο Χρήστος Σαλταούρας, τα τόσο επιπόλαια, τόσο ρηχά και μεθοδολογικώς ασυνάρτητα.

Από την άλλη, δεν θέλω να πιστέψω πως η συνείδησή σου καταδέχεται να πέφτει τόσο χαμηλά και πιθανώς παρασκηνιακά να υπηρετεί σκοπιμότητες και πρακτικές που κονιρτοποιούν ανεπίτρεπτα τον θεολογικό καταρτισμό σου.

Γράφεις και μάλιστά με κεφαλαία: “ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ”…

ΛΑΘΟΣ και μάλιστα οικτρό! Ανακρίβεια και θα τολμήσω να το πώ, ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ ως προς τον ορισμό! Η αποδοχή χειροτονίας από βλάσφημο, αιρετικό και μάλιστα ΔΟΛΟΦΟΝΟ, ΔΕΝ αποτελεί “Πατερική Στάση” γενική και διαχρονική, ούτε καν παράδειγμα προς μίμηση.

Όχι Χρήστο! ΔΕΝ ήταν και ΟΥΤΕ πρόκειται να είναι “στάση” Πατερική! Μιλούμε για ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ και ΕΞΑΙΡΕΣΗ τρανταχτή. Έτσι όπως το λες εσύ, το παρουσιάζεις έντεχνα – για να μην πω πονηρά – ως τάχα γενική στάση και Γραμμή Πατερική.

Άλλο πράγμα η “ΣΤΑΣΗ” και ΑΛΛΟ ΠΕΡΙ-ΣΤΑΣΗ. Άλλο πράγμα, να παρουσιάζεις εσύ τους Πατέρες ότι τάχα ακολουθούν γενικώς αυτή τη “στάση” την αδιάφορη, παθητική, υποβιβαστική και άκρως παραβατική και δέχονται αδιακρίτως δίχως όρους και προυποθέσεις τις χειροτονίες διαφόρων ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ακόμη και δολοφόνων, και άλλο θέμα η συγκεκριμένη ιδιάζουσα ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ και η διακριτική κατ’ άκραν οικονομίαν και απολύτως συγκαταβατική αντιμετώπισή της από ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδο! Ατιμάζεις τη Σύνοδο όταν “υποκλέπτεις” την δική της εξαίρεση και την μεταβάλλεις διπλωματικώς ως γενικό Πατερικό κανόνα. Η εξαίρεση δεν αποτελεί ΠΟΤΕ γενικό κανόνα.

Αγαπητοί αναγνώστες,

χωρίς να επιχειρώ να κατευθύνω τον ελεύθερο και συνετό συλλογισμό σας, χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω στην κατάληξη δικών σας συμπερασμάτων, σας προλαμβάνω και ομολογώ, εις αναίρεσιν της παραχαράξεως της Αγιοπατερικής Γραμμής (“στάσεως”) και αποκατάσταση της ιστορικής/θεολογικής αληθείας, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ “ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ”. Μη γένοιτο να πιστέψουμε τέτοια παραχάραξη και πλάνη!

Με ρωτάς, Χρήστο:

“Έκανε καλά ο Άγιος Ανατόλιος, που δέχτηκε χειροτονία από τον Αιρεσιάρχη Διόσκορο;;”

Δεν θα σου απαντήσω εγώ, θα σου απαντήσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ Οικουμενική Σύνοδος! Λίγη σου πέφτει; Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από αξιόλογο άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου, ἐφημερίου Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, (οι παρενθέσεις και οι κεφαλαιοποιήσεις δικες μου):

«Ὅσα εἶπε περί τῆς καθαιρέσεως τοῦ Διοσκόρου ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος (ότι δέν καθαιρέθηκε ὁ Διόσκορος διά την πίστη ἀλλά ἐπειδή ἐκλήθη καί δέν ὑπάκουσε”) δέν ἀποτελοῦν κάποια ἐπίσημη διακήρυξη (των Πατέρων), ἀλλά ἐλέχθησαν στά πλαίσια μιᾶς ζωηρῆς συζητήσεως μεταξύ τῶν Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκουμ. Συνόδου ΠΡΟ τῆς διατυπώσεως τοῦ περιφήμου Ὅρου της καί κατεγράφησαν στά Πρακτικά της” (αποτελούν έκφραση της δικής του προσωπικής ΓΝΩΜΗΣ και ΟΧΙ Πατερικής Συμφωνίας).

“Βλέπουμε λοιπόν καθαρά ὅτι στήν παρατήρηση τῶν ἀρχόντων σχετικά μέ τή δογματική στάση – γιά θέματα πίστεως – τοῦ Διοσκόρου, ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ΛΕΓΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ, ἡ ὁποία φαίνεται νά περνᾶ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, καθώς ἡ συνοδική συζήτηση συνεχίζεται. ΚΑΝΕΙΣ δέν ἐπιδοκιμάζει τά ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου λεχθέντα!”

Ὑπάρχει ἐπίσης, πρέπει νά ποῦμε στό σημεῖο αὐτό, μιά “ΠΙΚΡΗ” (πικροτάτη) γιά τόν Ἅγιο Ἀνατόλιο λεπτομέρεια: Ἡ προσωπική του σχέση μέ τό Διόσκορο.

Ἄς κάνουμε ἕνα μεγάλο ἅλμα 3 1/2 αἰώνων. Κατά τήν Ζ´ Οἰκουμ. Σύνοδο λοιπόν, (787) προκειμένου οἱ Πατέρες νά δεχθοῦν στήν Ἐκκλησία τούς ἐπισκόπους πού εἶχαν χειροτονηθεῖ ἀπό
τούς αἱρετικούς εἰκονομάχους χρησιμοποίησαν σάν παράδειγμα τήν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου. Συγκεκριμένα ἀνεγνώσθη τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Θεοδώρου τοῦ ἀναγνώστου σχετικά μέ τή χειροτονία τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου:

“Διόσκορος γάρ παρά τό τοῖς κανόσι δοκοῦν ἑαυτῷ τήν χειροτονίαν ἐπιτρέψας τῆς κατά Κωνσταντινούπολιν ἐπισκοπῆς, προχειρίζεται εἰς τήν ταύτης προεδρίαν Ἀνατόλιόν τινα τῶν τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τάς ἀποκρίσεις ἐν Κωνσταντινουπόλει ποιούμενον, ἔχων παρευθύς καί Εὐτυχῆ συλλειτουργοῦντα. πρός ὅν Ἀνατόλιος χαριέντως ἔφη· τό γάρ μέλλον ἠγνόει· ὅπου περιπεπάτηκας, ἡγίακας” (Πρακτικά τομ. 3, σελ. 238 – 239).

Μετάφραση: “Ὁ Διόσκορος ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ μέ τούς ἱερούς Κανόνες αὐθαίρετα ἀνέλαβε τή χειροτονία ἐπισκόπου γιά τήν Κων/ πολη καί προεχείρισε ἐπίσκοπό της κάποιον Ἀνατόλιο ἀπό τήν ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας πού ἦταν ἀποκρισιάριος (δηλ. τρόπον τινά πρεσβευτής τοῦ Διοσκόρου) στή Κων/πολη ἔχοντας συλλειτουργοῦντα καί τόν Εὐτυχῆ. Πρός αὐτόν (δηλ. τόν Εὐτυχῆ) εἶπε χαριτολογῶντας ὁ Ἀνατόλιος – ἀγνοοῦσε, βέβαια, τό μέλλον: ὅπου περπάτησες, ἁγίασες (τόν τόπο)”.

Μετά τήν ἀνάγνωση ὁ Πατριάρχης Ταράσιος εἶπε πρός τούς Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκ. Συνόδου: “Τί λέτε γιά τόν Ἀνατόλιο; Δέν ἔγινε ἔξαρχος (πρόεδρος) τῆς Δ´ ἁγίας Συνόδου; Κι ὅμως εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπό τό δυσσεβῆ Διόσκορο παρόντος καί τοῦ Εὐτυχοῦς. Κι ἐμεῖς λοιπόν ἄς δεχώμεθα τούς χειροτονηθέντας ἀπό τούς αἱρετικούς ὅπως ἔγινε δεκτός καί ὁ Ἀνατόλιος”. Ἀπό τά ἀνωτέρω συμπεραίνουμε :

α) ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ἔγινε ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ ΔΕΚΤΟΣ “διά τήν εὐσέβειαν αὐτοῦ” (Πρακτικά 2, σ. 16).

β) ὅτι ὁ Διόσκορος καί ἡ περί αὐτόν Ληστρική Σύνοδος χαρακτηρίζονται ὡς “ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ” ἀπό τόν Ἅγιο Ταράσιο καί τούς Πατερες τῆς Ζ´ Οἰκουμ. Συνόδου.

γ) ὅτι ὅσα εἶπε ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος περί τοῦ Διοσκόρου δέν ἦσαν ἀπηλλαγμένα κάποιας ἀνθρώπινης (εφάμαρτης) ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ πρός τόν Διόσκορο παρά τό γεγονός ὅτι συνήνεσε στην καθαίρεσή του καί τήν ὑπέγραψε. Γι’ αὐτό ὀρθῶς γράφει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος στό σημαντικώτατο περί τῆς Ε´ Οἰκουμ. Συνόδου ἔργο του, “Μέ τόν ἀναθεματισμόν τοῦ Διοσκόρου ἡ [Δ´] Σύνοδος ἀπέδειξεν, ὅτι ἡ κρίσις τοῦ Ἀνατολίου ὅτι “Διόσκορος οὐ δι’ αἵρεσιν καθηρέθη”, ἦτο μία ΑΣΤΗΡΙΚΤΟΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ” (Μητροπ. Νικοπόλεως Μελετίου, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενική Σύνοδος, Ἀθῆναι 1985, σ. 79 ).

4. Ἕνα γενικό καί ὠφέλιμο γιά ὅλους μας συμπέρασμα.

Ὑπάρχει κι ἕνα γενικώτερο συμπέρασμα ἐξαγόμενο ἀπό τή συνολική στάση τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου ἔναντι τοῦ Διοσκόρου, τόν ὁποῖο ὁ Ἀνατόλιος ἀναθεμάτισε. Ὁ Πατριάρχης Ἀνατόλιος πρόσεξε νά μή παρασυρθεῖ ἀπό (υπαρκτά) ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ καί ταυτισθεῖ μέ τόν Διόσκορο, ἀλλά φρόντισε νά ἀκολουθήσει τή γνώμη τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ΑΤΥΧΕΙΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ δέν τόν ἐπηρέασαν στήν τελική του ἐπιλογή πού ἀφοροῦσε στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι (ο Ανατόλιος) διέφυγε τόν ἀναθεματισμό τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκουμ. Συνόδου πού κραύγαζαν ὄχι μόνον “ἀνάθεμα Διοσκόρῳ” ἀλλά καί “ ἀνάθεμα Διοσκόρῳ καί τοῖς φιλοῦσιν αὐτόν”.

Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου ἀπό τή μιά καί ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ τῆς Δ´ Οἰκ. Συνόδου ἀπό τήν ἄλλη – (ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΝΗΡΩΣ ΚΑΤΗΡΓΗΘΕΝΤΑ) παραμένουν δείκτης πορείας (τα Αναθέματα!) γιά ὅλους ὅσους θέλουμε ὄχι μόνο νά λεγόμαστε ἀλλά καί νά  ε ἴ μ α σ τ ε Ὀρθόδοξοι, εἴτε εἴμαστε κληρικοί εἴτε λαϊκοί εἴτε λόγιοι, καθηγητές, εἴτε ἁπλοί πιστοί.

Ἡ μή Ὀρθόδοξη στάση κατά τά κελεύσματα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ σοφιστεῖες, ἡ ἀπόκρυψη καί διαστρέβλωση τῶν πηγῶν, οἱ οἰκουμενιστικές ἀλχημεῖες μέ τήν… ἀπαραίτητη λασπολογία καί τίς ἀπειλές, κατατάσσει ὅσους τά ἐπιτηδεύονται στούς φίλους τοῦ Διοσκόρου καί στούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ.”

Αυτά λέγει το κείμενο του π. Ιωάννου.

Αυτά λέγει η Οικουμενική Σύνοδος ότι ΚΑΚΩΣ, ΛΙΑΝ ΚΑΚΩΣ και ΑΝΤΙ-ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ “ὁ Διόσκορος σέ ἀντίθεση μέ τούς ἱερούς Κανόνες αὐθαίρετα ἀνέλαβε τή χειροτονία ἐπισκόπου γιά τήν Κων/ πολη καί προεχείρισε ἐπίσκοπό της τον Ἀνατόλιο!”

Κι εσύ Χρήστο, κάθεσαι και με ρωτάς, “έκανε καλά ο Άγιος Ανατόλιος, που δέχτηκε χειροτονία από τον Αιρεσιάρχη Διόσκορο;”

ΟΧΙ φυσικά! Και βεβαίως δεν έκανε καλά! Εσύ τί νομίζεις, ότι έκανε καλά;;;; Δέχτηκε χειροτονία από αιρεσιάρχη και μάλιστα ΔΟΛΟΦΟΝΟ και “έκανε καλά”; Εσύ, θα δεχόσουν ποτέ να σε χειροτονήσει ο Διόσκορος;;;;; Εγώ πάντως ΟΧΙ.

Και σε ρωτώ ευθέως:

“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που περιφρόνησε τον Άγιο Πνευματικό του, Κύριλλο Αλεξανδρείας ο οποίος και πρώτος τον χειροτόνησε σε διάκονο;;;

“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που έφερε σε μεγάλη, τεράστια δυσκολία τους 600 και πλέον Αγίους Θεοφόρους Πατέρες της Δ’ Οικ. Συνόδου;;; Αυτοί μεν, από θεία συγκατάβαση και φιλάνθρωπη άκρα οικονομία, δέχθηκαν την φοβερή παράβαση της χειροτονίας του από αιρετικό αλλά ΔΕΝ διακήρυξαν πουθενά το “πορεύεσθε και σεις ποιείτε ομοίως…” Δεν μας υπέδειξαν πουθενά ότι επιτρέπεται κι εμείς να χειροτονούμαστε από αιρετικούς – δολοφόνους, “κανένα πρόβλημα, έλα μωρέ, δεν τρέχει και τίποτα, εδώ είμαστε μεις, θα σε απαλλάξουμε….”

Οι Αποστολικοί Κανόνες επέχουν ίσης εξουσίας και ισχύος με Κανόνες Οικουμενικής, για να μην πω ότι υπερτερούν και προέχουν! Ο 68ος Αποστολικός Κανών είναι καταπέλτης για όσους δέχονται χειροτονία παρά αιρετικών και η Ερμηνεία λέγει επί τούτου:

“Οι παρά των αιρετικών βαπτισθέντες ή χειροτονηθέντες ΟΥΤΕ όλως Χριστιανοί δύνανται να είναι με το αιρετικόν αυτό βάπτισμα, ή μάλλον ειπείν ΜΟΛΥΣΜΑ, ούτε Ιερεί και Κληρικοί, με την αιρετικήν ταύτην χειροτονίαν. Διά τούτο ακινδύνως οι τοιούτοι και βαπτίζονται παρά των ορθοδόξων Ιερέων, και χειροτονούνται παρά των ορθοδόξων επισκόπων. Όθεν ακολούθως και ο Μέγας Βασίλειος γράφων προς Νικοπολίτας, λέγει: Εγώ δεν θέλω συναριθμίσει ποτέ με τους αληθείς ιερείς του Χριστού, εκείνον οπού εχειροτονήθη και έλαβε προστασίαν λαού από τας ΒΕΒΗΛΟΥΣ ΧΕΙΡΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, προς ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ της Ορθοδόξου Πίστεως!!!” (ἐδῶ)

Βλέπουμε εκεί να λέει πως όχι μόνο “ορθόδοξοι” δεν είναι αλλά ούτε καν Χριστιανοί! Και η χειροτονία τους είναι ΜΟΛΥΣΜΑ! Ο δε Μέγας Βασίλειος τας των αιρετικών χείρας ονομάζει ΒΕΒΗΛΑ χέρια που ανατρέπουν την Ορθόδοξη Πίστη!

Και μη νομίσουμε ότι εάν τολμήσουμε κάνουμε και μεις τέτοια παράβαση, ένα τέτοιο παρόμοιο έγκλημα να χειροτονηθούμε από αιρετικό – εγκληματία, πως θα τύχουμε και μεις τέτοια ελαφρυντική ευλογία και θα έχουμε στη άνετη διάθεσή μας, στη χάρι μας – και ποιος στη χάρι μας – να μας αθωώσει ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδο (ΕΑΝ θα είναι αυτή “οικουμενική” εφ’ όσον θα παρίσταται ο αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας μαζί!!)

Αλλά, Χρήστο, θα σε ρωτήσω επίσης:

“Έκανε καλά” ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, που το 403 συνόδευσε τον θείο του Θεόφιλο στην Κωνσταντινούπολη και ήταν παρών στην παρά την Δρυν Σύνοδο που καθαίρεσε τον ΜΕΓΑ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο;;;;

“Έκανε καλά” που θεωρούσε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο “ένοχο των υφιστάμενων κατηγοριών” και άλλα χειρότερα που ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ έδώ να τα καταγράψω;;

“Έκανε καλά” ο Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης που διακήρυξε για τον Άγιο Κύριλλο ότι ήταν «άνθρωπος αποφασισμένος να επιδιώξει τα προσωπικά του μίση αντί να ερευνήσει την Αληθινή Πίστη του Ιησού Χριστού;»

“Έκανε καλά” ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ο οποίος, ενώ είναι πλήρως αθώος για το φόνο της Υπατίας, όμως ήταν ένοχος αναγορεύσεως σε μάρτυρα του μοναχού Αμμωνίου, ο οποίος κατά τη διάρκεια επεισοδίου χτύπησε με πέτρα τον Έπαρχο Ορέστη και στη συνέχεια συνελήφθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη φρουρά του Επάρχου;

“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που εναντιώθηκε ασεβώς με 600 Αγίους Θεοφόρους Πατέρες και επιχείρησε παρασκηνιακώς να καθαιρεθεί ο Διόσκορος με ελαφροτέρα ποινή ως σχισματικός, σε άκρα αντίθεση με τους υπολοίπους Αγίους Συνοδικούς οι οποίοι απαιτούσαν δικαίως να καθαιρεθεί ως αιρετικός όπως έπρεπε και όπως τελικώς έγινε;

“Έκανε καλά” που προσπάθησε υπεροπτικώς να φανεί “βασιλικότερος του Βασιλέως” και φιλανθρωπικότερος των υπολοίπων Πατέρων;

“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που συμφώνως προς τα πρακτικά της Δ’ Οικ. Συνόδου είπε, εκφράζοντας τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ γνώμη και μόνο, εκπροσωπώντας τον εαυτό του και μόνο, ότι “διά την πίστιν ου καθηρέθη ο Διόσκορος, αλλ’ επειδή ακοινωνησίαν εποίησε τω Κυρίω Λέοντι και τρίτον εκλήθη και ουκ ήλθεν.”;;

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, στο εξαιρετικό του άρθρο: “Η Ορθοδοξία” των Αντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτών” (ἐδῶ) λέγει χαρακτηριστικά για όσους προβάλλουν τέτοια επιχειρήματα όπως εσύ:

«Με ερμηνείες λοιπόν και θεολογικές σοφιστείες θα προσβάλλουμε το κύρος και την αυθεντία των Οικουμενικών Συνόδων και θα προκαλέσουμε σχίσμα στην διαχρονική ενότητα και καθολικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επιβάλλοντας στους Ορθοδόξους του εικοστού αιώνος να πιστεύουν διαφορετικά για τους Αντιχαλκηδονίους από τους Ορθοδόξους των προηγουμένων γενεών, όταν μάλιστα εκείνη την πίστη την κατοχύρωσαν και την εδίδαξαν φωτισμένα και άγια πρόσωπα; “Ο και μικρόν λυμαινόμενος το παν λυμαίνεται”» (ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός).

Και συ πλασσάρεις αυτό το σόφισμα για να ’χουμε εμείς ομόνοια με τον Πάπα και τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο;; Ο Άγιος Γρηγόριος ομολογεί:

“Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ (Αποτείχιση) για λόγους Πίστεως είναι πολυ καλύτερη και ανώτερη από αμαρτωλη ομόνοια με αιρετικούς!” – «Κρείσσων γαρ εμπαθούς ομονοίας, η υπέρ ευσεβείας διάστασης» (Γρηγορίου Θεολόγου Λόγος 6, 11 (Ειρηνικός 1).

Λοιπόν; Τέτοια ειρήνη και ομόνοια, τι να την κάνω; Να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα και να σκαρφίζεσαι προφάσεις εν αμαρτίαις πως εφ΄ όσον οι Άγιοι Πατέρες καταδέχτηκαν την αιρετική χειροτονία του Αγίου Ανατολίου, πρέπει κι εμείς να δεχτούμε την “χειροτονία” του Πάπα ως “Παναγιωτάτου” και “Κανονικοτάτου Επισκόπου της Εκκλησίας μας” και να δεχτούμε και από πάνω όλες τις ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ και ΑΙΡΕΣΕΙΣ του Βαρθολομαίου;;

Συγχώρα με, μα θα σου το εκφράσω πεζά και λαίκά:

          “Πας καλά Χρήστο;;;;;;;”

Πανταζῆς Νικόλαος, θεολόγος