H πρώτη μεταμόσχευση ανθρωπίνου κεφαλιού ορίστηκε επίσημα για το 2017
Σας στέλνω για δημοσίευση την μετάφρασή του
παραπάνω άρθρου. Το ερώτημά μου είναι: Ποια είναι η διδασκαλία των Πατέρων
περί χωρισμού της κεφαλής από το σώμα (και αλλοίμονο, φύτευσή της σε άλλο σώμα);
Δεν ξέρουμε βέβαια αν θα είναι επιτυχές το εγχείρημα. Όμως δεν καταστρέφεται-διαστρέφεται-αλλοιώνεται το κατοικητήριο της ψυχής
και τα λογικά κέντρα "νους", "καρδιά" (με την
ασκητική-πατερική έννοια των λέξεων) τα οποία συνδέονται με τον εγκέφαλο την
αναπνοή και και την σάρκινη καρδιά-όργανο; Παρόμοια αλλοίωση δεν παρατηρείται
και με μεταμόσχευση ανθρωπίνης καρδιάς από ένα άτομο σε άλλο;
H πρώτη μεταμόσχευση ανθρωπίνου κεφαλιού ορίστηκε
επίσημα για το 2017
Συμβαίνει τελικά. Μια αντιφατική εγχείρηση
μεταμοσχεύσεως ανθρωπίνου κεφαλιού έχει τώρα ημερομηνία και ομάδα
νευροχειρουργών που επιθυμούν να αναλάβουν την διαδικασία. Ο Ιταλός
νευροχειρουργός Δρ. Σέργιο Καναβέρο, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Τυποποίησης (CEN) ανακοίνωσε ότι θα εκτελέσει την διαδικασία στο Harbin Medical
University της Κίνας μαζί με μια ομάδα από Κινέζους και Ιταλούς χειρουργούς. Ο
Δρ. Καναβέρο ομιλεί για την αντιφατική αυτή επέμβαση για χρόνια αλλά μόνο φέτος
μπόρεσε να βρει έναν πρόθυμο εθελοντή που θα ήθελε να υποστεί την επέμβαση.
Ο Ρώσσος επιστήμονας υπολογιστών Valery
Spiridonov είναι ο εθελοντής αυτός. Υποφέροντας από μια κατάσταση η οποία
αχρηστεύει το μυϊκό σύστημα που ονομάζεται η ασθένεια των Werdnig-Hoffmann, ο
Spiridonov ελπίζει ότι η επέμβαση θα του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Η επέμβαση
των 15 εκατομμυρίων δολλαρίων θα αφαιρέσει το κεφάλι του Spiridonov από το σώμα
του και θα του επικολλήσει ένα υγιές σώμα ενός εγκεφαλικά νεκρού δότη. 
«Μία από τις πρώτες φροντίδες
προφανώς είναι το αν μπορείς να κρατήσεις ζωντανό τον εγκέφαλο στη διάρκεια της
επέμβασης. Όταν πιστεύεις ότι κάνεις μεταμόσχευση καρδιάς ή ήπατος πρέπει να
ψύξεις τα όργανα αυτά για να κερδίσεις μακρύτερο χειρουργικό χρόνο πριν
επανασυνδέσεις όλα τα αγγεία και αποκαταστήσεις την κυκλοφορία του αίματος».
Σχόλιο: Τὰ ἰατρικά, ἠθικὰ καὶ θεολογικὰ προβλήματα ἀπὸ ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα
εἶναι ἀναμφισβήτητα καὶ αὐτονόητα. Καὶ πρῶτο-πρῶτο, φυσικά, ὅτι ἡ λήψη γίνεται ΟΧΙ ἀπὸ νεκρό, ἀλλὰ
ἀπὸ ἐγκεφαλικά «νεκρό»! Δημοσιεύουμε ὡς πρὸς τὸ θέμα τὴν παρακάτω ἐνημερωτικὴ ἀνάρτηση ἀπὸ
τὸ ἱστολόγιο «αέναη επΑνάσταση» (ἐδῶ).
Μεταμόσχευση ζωτικών οργάνων
(Κείμενο+Ομιλία)
Μεταμόσχευση ζωτικών οργάνων (Κείμενο+Ομιλία)
Αφιέρωμα-Ενημέρωση για το θέμα των Μεταμοσχεύσεων.
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Περιεχόμενα
1. Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου.
2. Πως μπορούμε να αρνηθούμε την δωρεά οργάνων
3. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΔΗΛΩΣΤΕ ΑΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ...
4. π. Κων.Στρατηγόπουλος: Πλάνες & ψεύδη γύρω απ'το θέμα των μεταμοσχεύσεων (Θεολογική προσέγγιση)
1. ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
(ΚΕΙΜΕΝΟ+ΟΜΙΛΙΑ+ΑΓΓΛΙΚΑ+ΡΩΣΙΚΑ)
Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων του κατά Ιωάννην
Ευαγγελίου, στο χωρίο Κεφάλαιο 10, στίχοι 17-18, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 28-02-2002.
(Η απομαγνητοφώνηση έγινε από τον Αγιορείτη Μοναχό Δαμασκηνό τον
Καρακαλληνό και πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Θεοδρομία, τεύχος 2,
Απρίλιος-Ιούνιος 2003).
«….Δια τούτο ο πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν» (Ιωάν. 10, 17). «Γι' αυτό μ' αγαπάει ο Πατέρας, λέει, γιατί εγώ βάζω την ζωή μου, την ψυχή μου, για να την πάρω πάλι πίσω».
Κοιτάξτε αυτό που λέει εδώ. Είναι εκείνο που έλεγε την προηγούμενη φορά,«την ψυχήν μου τίθημι» (Ιωάν. 10, 15), αλλά διευρυμένο. Προσέξτε αυτό το «διευρυμένο». Δεν λέει [τώρα] μόνο «τίθημι την ψυχήν μου», [αλλά προσθέτει] «ίνα λάβω αυτήν». Εδώ, σημαίνει κάτι τρομερά εξουσιαστικό. Κανείς δεν μπορεί να πη την φράση ολοκληρωμένη «εγώ, θα βάλω την ψυχήν μου εδώ, δηλαδή θα θυσιασθώ», χωρίς να έχη και το δεύτερο στοιχείο. Έβαλες την ψυχή σου. Μετά, τι γίνεται;
Ο Χριστός, [όμως], είναι κυρίαρχος, και λέει «ίνα λάβω αυτήν». την βάζω και την παίρνω. Που την βάζει την ψυχή του; Πρέπει να θεολογήσωμε εδώ. «Τίθημι», λέει. Που; για ποιούς; για τον λαό. Πού; [Εδώ] είναι καθαρή θεολογία, η περί Αναστάσεως θεολογία, και η περί καθόδου στον Άδη θεολογία της Ορθοδοξίας μας.
Το λέει και το τροπάριο: «Εν τάφω σωματικώς, εν Άδου δε μετά ψυχής, ως Θεός…, [πάντα πληρών ο απερίγραπτος]». Υπάρχει, λοιπόν, μία θεολογία. Είναι η κάθοδος στον Άδη, που κατεβαίνει ο Χριστός, με την ψυχή Του, γιατί το σώμα Του είναι στον τάφο. Και κατεβαίνει ως νικητής, και είναι κυρίαρχος του Άδη, και αίρει τις ψυχές επάνω.
Δηλαδή, ενώ ο κάθε νεκρός δεν μπορεί πια να κυριαρχήση στα πράγματα, ο Χριστός κυριαρχεί στα πράγματα. Κι αυτή είναι η ιδιαιτερότητα αυτού του νεκρού. Μέχρι τότε, όλοι οι νεκροί, όλοι οι δίκαιοι… πήγαιναν στον Άδη, και δεν μπορούσαν να έχουν μία άρση της ψυχής τους από μέσα. Και έρχεται ο Χριστός και κάνει αυτήν την κίνηση, που κατεβαίνει και μπορεί να ανεβή και να πάρη όλες τις ψυχές μαζί Του.
Γι' αυτό λέει: «αίρω αυτήν». «Δεν είναι απλώς, ότι μπορούν να με σκοτώσουν. Φυσικά, και μπορεί να με σκοτώσουν, ανά πάσα στιγμή. Αλλά, εγώ, κυριαρχώ στα πράγματα. Και αν ακόμη με σκοτώσουν, η ψυχή μου, κατά την κοινή λογική, θα πάη στον Άδη». με την θεία, όμως, λογική, θα τους πάρη όλους από τον Άδη και θα τον αδειάση τον Άδη. Και, εδώ, έχει τα ουσιαστικά στοιχεία της θεολογίας της καθόδου στον Άδη.
Και δευτερευόντως, ως ήθος, δηλώνει και κάτι πολύ ουσιαστικό. Ότι ένας Χριστιανός που μπαίνη σε έναν δύσκολο χώρο, άν έχη κουράγιο και είναι άνθρωπος πνευματικός, τον καθαρίζει τον χώρο. Περνάει μαρτυρικά, αλλά τον καθαρίζει.
Αλλά το χωρίο, εδώ, είναι συγκεκριμένο. Το χωρίο αυτό, αφορά τον Χριστό, και μόνο Αυτόν… Λέει ακριβώς ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι αυτό το χωρίο αναφέρεται μόνο στο πρόσωπο του Χριστού· και κανείς δεν μπορεί να κάνη χρήση του χωρίου αυτού για τον εαυτό του. Γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του «νά άρη την ψυχήν αυτού». Γιατί κανείς δεν μπορεί να σώση κάποιον, παρά μόνον ο Χριστός σώζει, μ' αυτήν την νίκη Του επάνω στον θάνατο. Κι εμείς ακολουθούμε πια τον Χριστό, ενωνόμαστε μαζί Του, και έχοντας αυτήν την ένωση μαζί Του, ξεπερνούμε τον θάνατο. Αλλά, εν Χριστώ!
Πρωτογενώς, Εκείνος το έκανε. Εμείς, [απλώς] μετέχομε στην ζωή Του. Χριστοποιούμεθα. Και επειδή Εκείνος είναι ο νικητής του Άδη, εμείς έχοντας ζωή μέσα στην ζωή του νικητή του Άδη, νικούμε τον Άδη. Αλλά όχι πρωτογενώς!
Εδώ, το λέει Εκείνος. Λέει «ίνα πάλιν λάβω αυτήν». Μιλάει προσωπικά. Εμείς, μετέχομε στον Χριστό. Εκείνος, μιλάει προσωπικά. Αφορά μόνο τον Χριστό αυτό το κομμάτι. Και το τονίζω, γιατί αυτό το χωρίο είναι καίριο.
Και είναι μια πιο προωθημένη απάντηση, αυτό ειδικά το δεύτερο μέρος, στην θεολογία περί μεταμοσχεύσεων, που προσπαθούν να θεμελιώσουν, μέσα από αυτό το χωρίο. Είναι αιρετική η χρήσις του χωρίου αυτού για τις μεταμοσχεύσεις. Γιατί, δεν μπορείς να πης, ότι δίνεις τα όργανά σου και «θέτεις την ψυχήν σου». Μπορείς να την λάβης; Και τι είναι αυτό που λένε οι Πατέρες, ότι μόνο τον Χριστό αφορά αυτό το κομμάτι;
Τουλάχιστον, γιατί χρησιμοποιούν αυτό το χωρίο; Για να δείξουν ψευτο-αγαπητική διάθεση; Είναι δύο πράγματα, που τρέχουν γύρω από αυτήν την ιστορία… Πρέπει να ξεκαθαρίσωμε τα πράγματα. Ο λαός πρέπει να ξέρη. Και μπορεί να ξέρη μόνο μέσα από την θεολογία του, και τίποτε άλλο. Και αυτά είναι κείμενα θεολογικά.
Και από τους άλλους, δεν ζητώ τίποτε. Ας κάνουν μόνο επιστήμη. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Μακάρι να θεολογούσαν, κι όλας. Αλλά, από εμάς ζητώ θεολογία. Και τα κείμενα αυτά είναι αναλλοίωτα. Ούτε τον Ιωάννη [τόν Ευαγγελιστή] αλλάζεις, ούτε τον Χρυσόστομο αλλάζεις. σου αρέσει, δεν σου αρέσει! Θέλεις δεν θέλεις! Δεν γίνεται αλλιώς! Δεν είναι δική σου επιθυμία πώς θα τον χρησιμοποιήσης.
Πρέπει να έχωμε, λοιπόν, δύο πράγματα στον νου μας. Δύο βασικώτατα στοιχεία. Για να έχετε ξεκαθαρισμένο νου. Με ενδιαφέρει οι Χριστιανοί να έχουν με απλότητα ξεκαθαρισμένο νου. Να ξέρουν ένα – δυό πράγματα, ώστε να είναι ξεκαθαρισμένος ο νους τους.
Προσέξτε: αφετηριακά, κανείς δεν μπορεί να αρνηθή τις μεταμοσχεύσεις. Άν έχω πραγματικά πεθάνει και μου πάρουν το δάκτυλό μου, δεν με νοιάζει. Αν είναι κάποιος εν ζωή και θέλη να δώση στο παιδί του, που είναι άρρωστο, το νεφρό του, εγώ δεν έχω αντίρρηση. Αφετηριακά, δεν έχομε αντίσταση, αντίδραση. Αρκεί, εκείνος από τον οποίο παίρνομε τα όργανά του να είναι νεκρός.
Η αντίδρασις αρχίζει από εκείνο το σημείο ακριβώς: ότι εμείς πιστεύομε ότι δεν είναι νεκρός. Εκεί αρχίζει το καίριο σημείο. Γι' αυτό ακριβώς άλλαξαν τον όρο. Έκαναν τον θάνατο «εγκεφαλικό θάνατο». Και υπάρχει και ο κλινικός θάνατος. Δύο «θάνατοι» υπάρχουν γι' αυτούς! [Γιατί;] Για να πάρουν στο [υποτιθέμενο] ενδιάμεσο, τα όργανα [δηλαδή, για να κάνουν χρήση του τεχνητού κατασκευάσματος του εγκεφαλικού θανάτου και να πάρουν κάποιου τα όργανα].
Λοιπόν, δεν αρνούμεθα αυτές καθ' εαυτές τις μεταμοσχεύσεις.
Και οι άγιοι Ανάργυροι μεταμόσχευση έκαναν. Πήραν το πόδι ενός μαύρου,
μετά 4 ημέρες από τον θάνατό του, και το έβαλαν σε έναν ασθενή. Έτσι… ας μη φοβόμαστε, μήπως στον Παράδεισο θα είμαστε χωρίς μέλη [εάν μας τα πάρουν εδώ]. Δεν είναι αυτή η θεολογία!Άρα, βλέπετε, το πρώτο [επιχείρημά μας] είναι ότι δεν αρνούμεθα. Αλλά δεν θέλουμε να σκοτώνουν ανθρώπους για να παίρνουν τα όργανα. Αυτό είναι το πρώτο βασικό που πρέπει να έχετε στον νου σας. Αυτό είναι το πρώτο βασικό και ουσιαστικό.
Προκειμένου, όμως, να πείσουν τους Χριστιανούς για να δίνουν τα όργανά τους, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν αυτό το χωρίο. Και, όμως, το χρησιμοποιούν. Αυτό είναι το λάθος. Δεν μπορούν, όμως, οι θεολόγοι, να πλανούν τους πιστούς. Δεν είπα «η Εκκλησία». Η Εκκλησία δεν έχει πάρει ακόμη επίσημη απόφαση, παρ' όλο που οι εισηγήσεις, που γίνονται από τους θεολόγους, αυτό το χωρίο χρησιμοποιούν. Αιρετικώτατα. Σκανδαλωδώς αιρετικώτατα.
Άν δεν ξέρουν τι λένε οι Πατέρες, να σωπάσουν. Ας μιλήσουν για ουράνια πράγματα, περί αγγέλων, αρχαγγέλων, Σεραφείμ, Χερουβείμ -θα είναι πολύ καλύτερα- και να σταματήσουν την άκαιρη ανθρωπολογία τους. Δεν μπορεί κανείς να παίζη με αυτά τα πράγματα και με την ζωή του λαού.
Έτσι, λοιπόν, εδώ, είναι συγκεκριμένο το πράγμα. Είναι μόνο για τον Χριστό αυτό το κομμάτι. Δεν μπορούν να λένε και αυτοί: «Τήν ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων», και να εννοούν, ότι και αυτοί μπορούν να κάνουν το ίδιο. [Εσύ, που το λες αυτό, τι είσαι;] Σωτήρ, είσαι;
Νά βρει η επιστήμη τρόπο μετά τον θάνατό μου να διατηρούνται τα όργανά μου, να τα πάρουν [μετά τον θάνατό μου], καμμία αντίρρηση. Αλλά, δεν γίνεται [αυτό] σήμερα. Πρέπει το όργανο να είναι ζωντανό. Άν έχης πεθάνει, δεν μπορεί να στο πάρη. Άρα, πρέπει να σε σκοτώση για να σου το πάρη.
Η ιστορία δεν είναι «μόλις τρία δευτερόλεπτα έχει ακόμα και θα πεθάνη», όπως λένε. Για μένα, όμως, τρία δευτερόλεπτα είναι αιώνας. Για το μάτι του Χριστού είναι αιώνας. Δεν μπορεί ο λαός να πλανάται με ψευτοθεολογίες.
Τι είναι, όμως, αυτό το φαινόμενο; Εγώ, αυτό το λέω «μία κακοδοξία του ψευτοαγαπισμού». Έτσι το λέω. Είναι κακοδοξία του ψευτοαγαπισμού. Υπήρχαν και παληά, και στον αιώνα μας, στον χώρο ειδικά της Ρωμαιοκαθολικής «Εκκλησίας», τέτοιες κακοδοξίες ψευτοαγαπισμού, σε άλλα μεγέθη… Επανέρχεται, όμως, αυτή η ορολογία κάτω από νέο πρίσμα. Είναι η κακοδοξία του ψευτοαγαπισμού.
Έτσι, πείθεται ο λαός, συγκινείται και λέει: «Να, κοίταξε, το έκανε και ο Χριστός». τι έκανε ο Χριστός; [Ο Χριστός] κατέβηκε ως νικητής στον Άδη και έσωσε εμάς. Και δεν σημαίνει -το «τίθημι την ψυχή μου» του Χριστού- δεν σημαίνει: «Πάρετε τα όργανά μου για να σωθήτε»!
Μακάρι να βρη η επιστήμη τρόπο και να τα παίρνη μετά τον θάνατό μου. Εγώ, προσωπικά, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά, όχι έτσι. Όχι πλανώντας τον κόσμο και μπαίνοντας σε μία διεργασία πραγματικού θανάτου για τον άλλον, ενώ ζη ακόμη. Εμείς δεν μπορούμε να μη θεολογήσωμε.
Το Κράτος να πάρη τις ευθύνες του. Αλλά, εμείς δεν μπορούμε να γίνωμε αγκωνάρι στο κράτος για να πετύχη τα επιδιωκώμενα. Και το Κράτος καίγεται. Και έχει τρομερά την ανάγκη της Εκκλησίας γι' αυτό το θέμα. Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα σε δότες στην Ευρώπη. Και άν η Εκκλησία πη λόγο [υπέρ του εγκεφαλικού θανάτου] θα ανοίξουν οι κρουνοί…
Η Εκκλησία, όμως, δεν πρέπει να πη λόγο. Και δεν πρέπει να παίξη το παιχνίδι τους · για λόγους θεολογικούς. Γιατί, εμείς οι Ορθόδοξοι, έχομε [γνήσια] θεολογία. Δεν έχομε άκαιρη ανθρωπολογία.
Και κάτι ουσιαστικό και τελικό: αυτό το κομμάτι του Ευαγγελίου που αρχίζει με την φράση «αίρω την ψυχή μου…» κ.λ.π. -που αυτό το κάνει μόνο ο Χριστός- έχει μία μοναδικότητα μέσα του. Μία μοναδικότητα και ένα κάλλος που κανείς δεν μπορεί να υποκαταστήση και να παίζη με αυτά τα πράγματα.
Και να «αποκτήσωμε», λοιπόν, αγάπη! Και ούτε να λέμε: «Ξέρεις, μα και οι μάρτυρες έδιναν το αίμα τους…». Μα, τι; Είναι το ίδιο πράγμα; Το άκουγα προχθές, που το έλεγε ένας καθηγητής της Θεολογικής Σχολής. Μα είναι το ίδιο πράγμα;
Και το τελευταίο επιχείρημα, είναι ότι ο Χριστός θέλει και κάνει αυτό που κάνει. Ένας, ο οποίος είναι, κατ' αυτούς, νεκρός, θέλει να κάνη αυτό που εκείνοι θέλουν; Είπε «εγώ θέλω»; [ Όχι.] δεν είπε το «θέλω» του. Δεν είπε: «Ναι, σκοτώστε με για να πάρετε τα όργανά μου».
Το θέμα είναι ανοικτό; Όχι. [Το θέμα είναι κλειστό.] το θέμα, πιστεύω, πως, από εδώ και μετά, δεν σηκώνει κουβέντα. Γιατί; Δεν σηκώνει κουβέντα πια, για έναν λόγο. Δεν χρειάζεται πια να γίνεται διαμάχη στο διπλό επίπεδο, τι λέει η επιστήμη και τι λέει η θεολογία. Η μεν επιστήμη πήρε τον δρόμο της. Η επιστήμη τόσο γνωρίζει. Ξέρει ότι πεθαίνει το σώμα. Μπορεί να δη τι ώρα φεύγει η ψυχή; Απλώς, διαπιστώνει πως ο άνθρωπος είναι ζωντανός ακόμα, αλλά θα πεθάνη σύντομα και του παίρνουν τα όργανα. Η θεολογία ξέρει πότε φεύγει η ψυχή από το σώμα; Όχι. Ούτε αυτή το ξέρει! Αφού μιλούν τα τροπάρια περί «του μυστηρίου του θανάτου».
Έ, λοιπόν, πρόκειται περί μυστηρίου. Αυτή είναι η ιστορία. Η ώρα που χωρίζεται το σώμα από την ψυχή είναι μυστήριο. Ποιος μπορεί να μπη στο μυστήριο; Η επιστήμη; Αδύνατον. Η θεολογία; Αδύνατον. Άρα, η θεολογία είναι περιφερειακή -και όλα αυτά που σας λέω- για να αποτραπή το έγκλημα, και η επιστήμη είναι ανύπαρκτη [ανίκανη], ώστε να μπορή να έχη λόγο για την ώρα του χωρισμού της ψυχής από το σώμα.
Εφ' όσον, λοιπόν, πρόκειται περί μυστηρίου, οποιοσδήποτε λόγος είναι περιττός, περί [εγκεφαλικού] θανάτου. Οποιοιδήποτε άλλοι μιλούν, τι κάνουν; Πάνε να ερευνήσουν το μυστήριο. Αλλά, «ου φέρει το μυστήριον έρευναν».
Αυτό πήγε να κάνη ο Βαρλαάμ, και αντιτάχθηκε ο Παλαμάς. [Ο Βαρλαάμ] πήγε να ερευνήση το μυστήριο της γνώσεως της ουσίας του Θεού. Είναι δυνατόν να γίνη; Και εκεί χτυπήθηκαν οι δύο πολιτισμοί. Του εγκεφαλισμού και του μυστηρίου του Θεού, πριν από επτά αιώνες. Εμείς, δεν μπορούμε να επανέλθωμε σε Νεοβαρλααμισμούς: να ερευνούμε το μυστήριο. Ό,τι και να πούν, ό,τι και να βρουν, όπως και άν ορίσουν τον θάνατο, ο θάνατος θα παραμένη μυστήριο. το τι ώρα φεύγει η ψυχή από το σώμα.
Γι' αυτό, εμείς, πρέπει να περιμένωμε το σώμα πραγματικά να είναι πεθαμένο. Ας το διαπιστώνωμε, όπως το διεπίστωνε η παληά Ιατρική, ο παληός ο γιατρουδάκος, ώστε να είμαστε σίγουροι. το πότε ακριβώς πέθανε ένας άνθρωπος δεν το ξέρομε. Γι' αυτό, δεν πρέπει να γίνωνται άκαιρες παρεμβάσεις. «Ου φέρει, λοιπόν, το μυστήριον έρευναν».
Και σ' αυτό, ποιός θα έχη [θα μπορή] να απαντήση; Να πη κάτι; [Κανείς.] Ποιός θα έχη να πη κάτι για το μυστήριο; Άρα, τονίζω και φωνάζω, από σήμερα και μετά, ότι «το θέμα δεν σηκώνει κουβέντα». Παύσετε να κουβεντιάζετε, θεολογικά. Ή χρησιμοποιώντας την Ιατρική σαν δεκανίκι. Δεν γίνεται! Πρόκειται περί μυστηρίου! Και πίσω από εκεί, είναι [κρυμμένο] το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας του ανθρώπου. Βλέπετε, το κείμενο τι επικαιρότητα αποκτά τώρα; Βλέπετε, πώς τα λέει ο Χριστός! Με τι προοπτικές τα λέει! Τι έχει στον νου Του! Ξέρει και το αύριο και το μεθαύριο, Εκείνος.
Έτσι, μετά από αυτά που λέει [στην αρχή], επανέρχεται και λέει: «Ίνα λάβω αυτήν». Και συνεχίζει το κείμενο: «Ουδείς αίρει αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ τίθημι αυτήν απ' εμαυτού. Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν · ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του πατρός μου» (Ιωάν. 10, 18).
«Κανείς δεν μπορεί να πάρη την ψυχή μου, λέει, κι ας με σκοτώσουν». Εγώ, την καταθέτω και έχω, απ' εμαυτού, εξουσίαν να την θύσω και πάλιν έχω εξουσίαν ίνα λάβω αυτήν, γιατί έτσι μου είπε ο Πατέρας μου». Βλέπετε την μοναδικότητα της εξουσίας; Αυτός μόνο [μπορεί να το κάνη]. «Εξουσίαν έχω -λέει- παρά του πατρός μου». Δέν έχει το κείμενο μοναδικότητα; Μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήση για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση; Μπορεί κάποιος από εμάς να πη, ότι «έχω εξουσία εγώ να πάρω την ψυχή μου και να την δώσω»; Έχομε, εμείς, τέτοια εξουσία; που σημαίνει, [εγώ] σώζω τον άλλον;
Σωζώμεθα εν Χριστώ. Και, αγαπώντας τον άλλον, του ανοίγομε τον δρόμο για τον Χριστό. Όλος ο κόσμος. Αυτό που κάνετε εσείς, και αυτό που κάνω εγώ. Ο καθένας μας, με τον τρόπο του, από τον χώρο και το μετερίζι που βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία, γίνεται ένας βοηθός σωτηρίας του άλλου.
Βλέπετε, η Εύα ήταν«βοηθός κατ' αυτόν [τόν Αδάμ]». Δηλαδή, βοηθός σωτηρίας του Αδάμ. Αυτό παραμένει το μοναδικό μέγεθος. Και ένα ιερέας, ένας πνευματικός, ένας επίσκοπος, τι είναι; Είναι αυτό το μέγεθος που βοηθεί, ανοίγει δρόμο, αλλά ένας είναι ο σώζων. Ο Χριστός μας.
Δέν μπορεί κάποιος να πάρη αυτήν την εξουσία και να πη: «Εγώ θα σώσω». Άν το πη, θα κρύβεται πίσω ένας τρομερός εγωϊσμός… Είμαστε εν δυνάμει συνεργοί της σωτηρίας του άλλου. Συνεργοί της σωτηρίας του άλλου… Διακονούμε την σωτηρία των άλλων… Αυτό είναι το κύριο, το πρωτογενές έργο του κάθε ανθρώπου, όπου και άν βρίσκεται.
Ο Χριστός, όταν γιατρεύη, γιατρεύει και τα δύο. Και την ψυχή και το σώμα. Δεν υπάρχει αγάπη μονομερής, που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο μονομερώς [που θέλει δηλαδή να γιατρέψη μόνο το σώμα, και αδιαφορεί για την ψυχή]. Όσο βλέπομε την αγάπη μονομερώς, τότε ή θα την κουκουλώνομε με την τραγωδία μας, ή θα κομματιαζόμαστε. Και ο Χριστός επιτρέπει να κομματιαζώμαστε για να δούμε την αποτυχία μας. Δεν υπάρχει αγάπη μονομερής.
…Ακόμη και η κουβέντα περί αγάπης είναι δαιμονισμένη, πολλές φορές, άν κρύβη την αλήθεια [την περί ζωής αλήθεια]. Π.χ. «αγαπηθήτε, αγαπάτε, και μη σας νοιάζη για τα υπόλοιπα». Και, εν ονόματι μιας ψευτοαγάπης, διχάζουν τον κόσμο….
Ξέρω ότι είναι μυστήριο ο θάνατος. Και, επειδή θα περάσω -και εγώ και εσείς- από το μυστήριο του θανάτου, προτρέχω, [προσπαθώ] να είμαι μέσα στο μυστήριο της παρουσίας του Χριστού, για να ζήσω τον θάνατο ως μυστήριο χριστοειδές, και όχι ως μυστήριο χαμού. Προσεγγίζω το μυστήριο βιωματικά πιά.
Και, πραγματικά, εκεί φθάνει όλη αυτή η αναζήτηση για τον εγκεφαλικό θάνατο, κ.λ.π. Δεν μπορούμε πια να πούμε τίποτε. Η επιστήμη χίλια να πη, δεν μπορεί να εισέλθη [στο μυστήριο]. Θα λέη πάντα πώς είναι το σώμα. Βλέπει την ψυχή; Έχει όργανα [για να την ανιχνεύση];
…Η ψυχή, κατά τους Πατέρες, διαχέεται σ' όλο το σώμα. Σταμάτησε [έστω] ο εγκέφαλος. Η ψυχή, δεν είναι στα άλλα μέρη του σώματος; Δεν μπορώ να το αγνοήσω αυτό το πράγμα.
Ο άγιος Νικόδημος, λέει, ότι μαζεύεται στα μέσα στοιχεία του σώματος. Συγκεντρώνεται μέσα, ακόμη και άν δεν υπάρχη ψυχή στον εγκέφαλο, και [ο άνθρωπος] δεν κινείται. Πέθανε ο άνθρωπος; Όχι. Να, η δογματική της Εκκλησίας: ότι διαχέεται παντού η ψυχή. Σ' όλο το σώμα. Πότε φεύγει οριστικά, τελευταία – τελευταία, δεν ξέρομε. Αλλ' εφ' όσον υπάρχη ακόμη [μέσα στο σώμα], δεν μπορούμε να τον αγγίξωμε [τον άνθρωπο].
Άκουσα, προχθές, έναν καθηγητή να χρησιμοποιή, ανοήτως, το πείραμα του βατράχου, το γνωστό πείραμα που κάνουν όλοι οι πρωτοετείς φοιτητές της Ιατρικής Σχολής, για να αναλύσει τον άνθρωπο! [και να δώση λύση στο θέμα του εγκεφαλικού θανάτου] Μα, αυτά, είναι ανόητα πράγματα.
Παίρνουν τον βάτραχο, του κόβουν το κεφάλι και παρατηρούν ότι ο βάτραχος ακόμη κινείται... Και λένε: «κοίταξε, του έκοψα το κεφάλι, δεν έχει εγκέφαλο, αλλά κινείται». Είναι δηλαδή ένας μυϊκός τόνος. Αλλά ξεχνάνε ότι ο βάτραχος δεν έχει ψυχή, που έχει εικόνα του Θεού επάνω της.
Και αυτό το είπε ο καθηγητής για να επιβεβαιώση [υποστηρίξη] τις μεταμοσχεύσεις! και έφερε [ως απόδειξη], σε κληρικούς και θεολόγους, το πείραμα του βατράχου! Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
…Συγγνώμη, αλλά ξέρεις πότε πεθαίνει ο άνθρωπος; Εσύ, βλέπεις τον εγκέφαλο. Λες μόνο ότι «πέθανε ο εγκέφαλος». Και μου λες, μόνος σου, ότι «η καρδιά ζει ακόμη», και γι'αυτό, λες, «μπορώ να την πάρω». Άρα, ζει η καρδιά. Και εγώ μεν σου μιλάω για το «μυστήριο του θανάτου» και ότι η ψυχή παραμένει ακόμη στο σώμα, και εσύ μου λες για το «μυστήριο του βατράχου»! Έ, δεν μπορεί να γίνη διάλογος έτσι. Μιλάμε για ανόμοια πράγματα…
Άν μετά από ένα τροχαίο δυστύχημα, ένας καταλήξη εγκεφαλικά νεκρός, και δηλωθή ως εγκεφαλικά νεκρός, αλλά όχι κλινικά νεκρός, εγώ δεν μπορώ να πάρω τα όργανά του με την προοπτική ότι θα πεθάνη μετά από πέντε δευτερόλεπτα, εγώ όργανα δεν μπορώ να πάρω. Αδυνατώ.
Μας έλεγε, προχθές, ο πατήρ Κωνσταντίνος, από το Ασκληπιείο [Βούλας], ένα πολύ ωραίο παράδειγμα. Και μας τόνισε την προσωπική του ευθύνη σ' αυτό το γεγονός. Το είπε δημόσια.
Παληά, πριν αρχίση όλη αυτή η διαμάχη [για τις μεταμοσχεύσεις], όταν ήταν εφημέριος του Νοσοκομείου, ο παππούλης, έρχεται ένας πατέρας και λέει στον πατέρα Κωνσταντίνο: «Το παιδί μου είναι εγκεφαλικά νεκρό, και μου ζητούν οι γιατροί να υπογράψω για να πάρουν τα όργανά του. Παππούλη, τι να κάνω;» του λέει εκείνος: «Δώστα». Δεν ἤξερε, τότε, ο παππούλης.
Ο πατέρας, πηγαίνοντας να υπογράψη, πέρασε από το εκκλησάκι του νοσοκομείου, τον άγιο Παντελεήμονα. Του λέει: «Άγιε Παντελεήμονα, πες μου τι να κάνω; Είμαι σε προβληματισμό». Και λέει μετά: «Ας το αφήσω μέχρι αύριο το πρωΐ και μετά υπογράφω». Το άλλο πρωΐ, το παιδί του γίνεται καλά! Και μας ρωτάει ο πατήρ Κωνσταντίνος: «Εγώ, τι ευθύνη θα είχα μετά;»
Αλλά και πόσοι γονείς υπέγραψαν, χωρίς να ξέρουν οι άνθρωποι. Δεν ζητούμε ευθύνες… δεν κάνομε δικαστήριο. Κάνομε θεολογία. Περί θανάτου θεολογία, για να μη λειτουργήση ένα άνομο σύστημα αγρίας εκμεταλλεύσεως του άλλου. Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν εγώ. Δεν είμαι αρμόδιος. Ούτε εγείρεται θέμα σωτηρίας για εκείνον που έδωσε τα όργανά του. Αυτά, είναι ανόητα πράγματα. να μπούμε στην ουσία του πράγματος…
…Ηθελημένα μιλάνε για διπλό θάνατο… Ιατρικά, [το θέμα του χωρισμού της ψυχής] ποτέ δεν θα το λύσουν. [Επιφανειακά], αυτοί, το έλυσαν. Έβαλαν τον όρο «εγκεφαλικός θάνατος», και το έλυσαν. Αλλά, στην πράξη, [κατά αλήθειαν,] δεν θα το λύσουν. Απόδειξις, ότι δεκάδες επιστήμονες, παγκοσμίως, διαμαρτύρονται. Αυτό, δεν λέει κάτι; Όταν δε είπαμε [σ' αυτούς], ότι δεκάδες επιστήμονες διαμαρτύρονται, ξέρετε τι απάντηση πήραμε; «Όσοι διαμαρτύρονται, διαμαρτύρονται όχι ιατρικά, αλλά φιλοσοφικά. Είναι φιλόσοφοι, αγνοήστε τους»!
Μα, αυτά, είναι σοφίσματα. Δεν μπορούμε, διά σοφισμάτων, [να βρούμε άκρη, και] να αναιρούμε όλους τους γιατρούς που δεν συμφωνούν μαζί μας και να λέμε, ότι είναι φιλόσοφοι, επειδή δεν συμφωνούν [μαζί μας]. Λένε, ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν έχουν επαρκείς αποδείξεις. Άν ζούσαν σήμερα, λένε, άλλα πράγματα θα έλεγαν.
Έτσι, πετάμε και τους Πατέρες, και μένει η δική μας γνώμη μόνο! Ακρότατα Βατικάνειο [πνεύμα]. Όμως, σ'αυτόν τον τόπο, δεν μπορεί να λειτουργήση Βατικάνειο πνεύμα. Και τίποτε άλλο να μήν υπάρχη, υπάρχει το μυστήριο του θανάτου, που θα τους κυνηγάει μέχρι τον θάνατο…».
ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
floga.gr (click to download) http://www.floga.gr/08/01/0801000003.zip
ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
floga.gr (click to download) http://www.floga.gr/08/01/0801000003.zip
Στο ηχητικό βίντεο απόσπασμα ακούμε την ομιλία του
πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, που έγινε στα πλαίσια των
κατηχητικών αναλύσεων του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, στο χωρίο Κεφάλαιο
10, στίχοι 11 και 17-18, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών
Γλυφάδας, την Πέμπτη 21 και 28-02-2002.
2. Πως μπορούμε να αρνηθούμε την δωρεά οργάνων
Σε ένα κατατοπιστικότατο άρθρο και σε επικοινωνία που υπήρξε με την αρμόδια (από το νόμο) αρχή του ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων), μπορέσαμε να διαπιστώσουμε τι ισχύει σήμερα και τι θα ισχύει από την 1/7/2013 σχετικά με την μετά θάνατον δωρεά οργάνων. Σύμφωνα με το νόμο 3984/27-62011, καθιερώνεται το μέτρο της «εικαζόμενης συναίνεσης» στη δωρεά ζωτικών οργάνων από τον κάθε πολίτη.
Παρακαλώ όπως με ενημερώσετε για τον τρόπο άρνησης.
Ευχαριστώ.
Υ.Γ. Σας παραθέτω και τα άρθρα του νόμου.
Αρθρο 9
Παράγραφος 2
«Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του, σύμφωνα με την παράγραφο 3».
Παράγραφος 3
«Στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων τηρείται αρχείο, όπου καταχωρίζονται οι δηλώσεις πολιτών περί αντίθεσης τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατο».
Απάντηση του ΕΟΜ στις 20/07/11:
Αγαπητέ Κύριε, Αγαπητή Κυρία,
Σας ευχαριστούμε που επικοινωνήσατε με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.).
Σχετικά με το αίτημά σας, σας ενημερώνουμε ότι ο νέος νόμος 3984/2011 (Α150) περί μεταμοσχεύσεων, ορίζει την έναρξη ισχύος της «εικαζόμενης» συναίνεσης» από 01/07/2013.
Μέχρι τότε ισχύει το καθεστώς της «κάρτας δωρητή οργάνων», όπου δότης μετά θάνατον μπορεί να γίνει μόνο όποιος είναι κάτοχος της σχετικής κάρτας, ή εφόσον συναινέσουν στη δωρεά των οργάνων του οι συγγενείς του.
Στο άρθρο 9 παρ. 2 του ν. 3984/11 προβλέπεται η έκδοση ειδικής Υπουργικής Απόφασης για τον τρόπο συλλογής των αρνητικών δηλώσεων, όμως αυτή δεν έχει ακόμη εκδοθεί, λόγω του πρόσφατου της ψήφισης του νέου νόμου.
Ο Ε.Ο.Μ. παρ όλα αυτά, προκειμένου να διευκολύνει τους πολίτες στη δήλωση της επιθυμίας τους, συγκεντρώνει τις δηλώσεις των πολιτών που εκφράζουν την άρνησή τους με τη διαδικασία του άρθρου 9 παρ. 3, που προβλέπει έγγραφη δήλωση της άρνησης με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής του πολίτη από αρμόδια αρχή (Κ.Ε.Π., Αστυνομία κ.ο.κ.).
Σε περίπτωση που η άρνηση αυτή έχει εκφραστεί με τον ως άνω τρόπο, ΔΕΝ θα ληφθούν τα όργανα σε περίπτωση θανάτου του προσώπου. Διευκρινίζουμε εδώ ότι η δωρεά και η λήψη Οργάνων είναι εφικτή μόνο από εκλιπόντες με πιστοποιημένο εγκεφαλικό θάνατο που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Σε θάνατο υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες η λήψη των οργάνων δεν είναι εφικτή.
Η «αρνητική δήλωση» αποστέλλεται στον Ε.Ο.Μ. ταχυδρομικά, πρωτοκολλείται και να καταχωρείται σε σχετικό αρχείο, η ισχύς του οποίου θα ξεκινήσει από 01/07/2013. Το πιστοποιητικό που θα εκδίδεται από το «αρνητικό μητρώο» θα σας αποσταλεί κατόπιν της έκδοσης της σχετικής Υπουργικής απόφασης και όχι νωρίτερα από την παραπάνω ημερομηνία.
Επισημαίνουμε ότι στη δήλωση θα πρέπει να πιστοποιείται το γνήσιο της υπογραφής, να αναφέρεται ρητά η άρνηση (π.χ. «σε περίπτωση θανάτου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανά μου προς μεταμόσχευση») ενώ θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής προσωπικά στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας.
Οι δηλώσεις θα πρέπει να αποστέλλονται στη διεύθυνση:
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.
Αθηνά Βαρτζιώτη
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Αν. Τσόχα 5, Αθήνα 11521
τηλ. 213 2027021, 213 2027000
φαξ 213 2027032, 210 7255066
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.
Αθηνά Βαρτζιώτη
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Αν. Τσόχα 5, Αθήνα 11521
τηλ. 213 2027021, 213 2027000
φαξ 213 2027032, 210 7255066
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΔΗΛΩΣΤΕ ΑΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ...
07 Ιουνίου 2013
«Νά πάνε στά ΚΕΠ οί Χριστιανοί καί να κάνουν δήλωση άρνησης στήν εικαζομένη συναίνεση δωρεάς οργάνων τους" προτρέπει το ποίμνιό του ο Μητροπολίτης Πειραιώς καί πρώην δικηγόρος κ. Σεραφείμ....
Εδώ, μεταφέροντας ανθρώπινα όργανα! Από ζωντανό άραγε τα ξερίζωσαν, ή από μισοπεθαμένο;
Ποιμαντορική εγκύκλιο προς τον ιερό κλήρο και τον φιλόχριστο λαό του Πειραιά, με αφορμή το νόμο 3984/27.6.2011 περί δωρεάς και μεταμοσχεύσεως οργάνων εξέδωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς στη εγκύκλιο του μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι ο νόμος που εψηφίσθη από την Βουλή ρυθμίζεται με αρχές που απάδουν στην ιδιοπροσωπεία του Γένους μας.
Σε αλλό σημείο ο κ. Σεραφείμ, αναφέρει ποια είναι η θέση της Εκκλησίας και των Πατέρων στο θέμα αυτό, ενώ αναφερόμενος στην κατάσταση του "εγκεφαλικά νεκρός" τόνισε ότι "η διακοπή της υποστηρικτικής λειτουργίας, ακόμη και με την συγκατάθεση του ασθενούς, πολύ περισσότερο η λήψη οργάνων για μεταμόσχευση από τους «εγκεφαλικά νεκρούς», αποτελούν ενεργητική πρόκληση θανάτου, η οποία κατά την κανονική παράδοση της Εκκλησίας ισοδυναμεί με φόνο".
Η εγκύκλιος έχει ως εξής:
«Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα,
Με τον Νόμο 3984/27.6.2011 που εψηφίσθη από την Βουλή των Ελλήνων ρυθμίζεται, με αρχές που απάδουν στην ιδιοπροσωπεία του Γένους μας και την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, το πολυσήμαντο θέμα της δωρεάς και μεταμοσχεύσεως των ανθρωπίνων οργάνων.
Η Εκκλησία της Ελλάδος υπέβαλε κατά την διαβούλευση του ειρημένου Νόμου θέσεις Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής βιοηθικής οι οποίες προδήλως περιφρονήθησαν και επομένως δια το μέγιστο αυτό θέμα καθηκόντως οφείλομε να ενημερώσωμε τους πάντας και να καταδείξωμε οι Ιεράρχαι την καταφανή διάστασι του ψηφισθέντος Νόμου με την ανθρώπινη οντολογία, την ορθόδοξη θεολογία και την θεόσδοτη ανθρώπινη ελευθερία.
Εν συνεχεία τη συμβολή της εργασίας ειδικών, ήτοι των Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου-Ιατρού Λουκά Τσιούτσικα, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου και Πανοσιολ. Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου παρατηρούμεν ότι:
«Α'. Θεολογία - Ανθρωπολογία
1. Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας ο άνθρωπος κατά την φύση του είναι σύνθετο, μεικτό, ον. Πλάσθηκε κατ' εικόνα και ομοίωσιν του Θεού και αποτελείται από την ψυχή, που συνιστά το πνευματικό μέρος του ανθρώπου και τον εντάσσει στον πνευματικό κόσμο, και από το σώμα, με το οποίο εντάσσεται στον υλικό, αισθητό κόσμο.
Και το μεν σώμα είναι υλικό, σύνθετο και φθαρτό, η δε ψυχή είναι «ουσία ζώσα, απλή, ασώματος, σωματικοίς οφθαλμοίς κατ' οικείαν φύσιν αόρατος, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος... αθάνατος» (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός).
Επομένως η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι απλή βιολογική ενέργεια του σώματος, όπως είναι των ζώων...
Ο θάνατος δεν είναι παντελής εξαφάνιση του όλου ανθρώπου, άλλα χωρισμός της ψυχής από το σώμα, το οποίο στη συνέχεια, φθείρεται και διαλύεται, ενώ η ψυχή εξακολουθεί να υπάρχει και να ενεργεί• «Ουχ η ψυχή εστιν η αποθνήσκουσα, αλλά δια την ταύτης αναχώρησιν αποθνήσκει το σώμα» (Μ. Αθανάσιος).
2. Σχετικά με τον χρόνο της ενώσεως της ψυχής και του σώματος η Εκκλησία δέχεται ότι δημιουργούνται συγχρόνως• «Άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον» (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός). Αυτό ισχύει και για την πλάση κάθε νέου ανθρώπου• το σώμα και η ψυχή συνυπάρχουν «εξ άκρας συλλήψεως».
Συνεπώς το έμβρυο είναι πλήρης άνθρωπος, εκ ψυχής και σώματος, ακόμη και πριν από τον σχηματισμό και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Αυτό καταδεικνύει ότι, όχι μόνο μέ τον εγκεφαλικός θάνατο, αλλά ακόμη και μέ την παντελή έλλειψη του εγκεφάλου ο άνθρωπος δεν παύει να είναι έμψυχο και ζωντανό ον !
3. Σχετικά με το που βρίσκεται και πως ενεργεί η ψυχή οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι η ψυχή δεν εδρεύει σε συγκεκριμένο όργανο, αλλά ευρίσκεται σε όλα τα σημεία του σώματος, ζωοποιούσα και κινούσα τα μέλη.
4. Βιολογική ζωή χωρίς την ύπαρξη της ψυχής μέσα στο σώμα δεν νοείται. Στην περίπτωση αποκοπής, καταστροφής η νεκρώσεως ενός ζωτικού οργάνου, όποτε ο άνθρωπος επιβιώνει με υποστηρικτικές ενέργειες, εξακολουθεί η ψυχή να παραμένει συνδεδεμένη με το σώμα και να ενεργεί σε άλλα σωματικά όργανα.
Στην κατάσταση του εγκεφαλικού θανάτου η ιατρική κατορθώνει με τη βοήθεια της τεχνολογίας να διατηρεί τη βιολογική ζωή, αφού ο υπόλοιπος οργανισμός, πλην του εγκεφάλου, λειτουργεί.
Η διατήρηση της βιολογικής ζωής προϋποθέτει την ύπαρξη της ψυχής μέσα στο σώμα και δείχνει ότι δεν λύθηκε ακόμη ο μεταξύ τους δεσμός, δεν επισυνέβη δηλαδή οριστικώς και καθ' ολοκληρίαν ο θάνατος.
Συνεπώς η διακοπή της υποστηρικτικής λειτουργίας, ακόμη και με την συγκατάθεση του ασθενούς, πολύ περισσότερο η λήψη οργάνων για μεταμόσχευση από τους «εγκεφαλικά νεκρούς», αποτελούν ενεργητική πρόκληση θανάτου, η οποία κατά την κανονική παράδοση της Εκκλησίας ισοδυναμεί με φόνο, και μάλιστα ασθενούς και ανυπεράσπιστου ανθρώπου κατ' αναλογίαν προς την έκτρωση των εμβρύων.
5. Ειδικότερα, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, η ψυχή φανερώνεται με το να ενεργεί πάνω στα μέλη του σώματος, ανάλογα με την δυνατότητα που έχουν. Κάθε σωματικό όργανο δέχεται εκείνη την ψυχική ενέργεια, την οποία εκ φύσεως έχει τη δύναμη να εκφράσει.
Όταν δε κάποιο όργανο υποστεί βλάβη, απλώς παύει να εκφράζεται η αντίστοιχη λειτουργία της ψυχής. Έτσι, όταν στον εγκεφαλικό θάνατο το νευρικό σύστημα, σε ποικίλο βαθμό, δεν λειτουργεί, δεν μπορούμε βέβαια να αντιληφθούμε τις σκέψεις η τα συναισθήματα, αυτό όμως δεν αποκλείει την ύπαρξή τους στο χώρο της ψυχής.
Το περιεχόμενο της συνείδησης παραμένει, έστω και αν υπάρχει αδυναμία να εκφρασθεί. Στον «εγκεφαλικά νεκρό» καταργείται μεν ο προφορικός λόγος, όχι όμως ο ενδιάθετος, ούτε οι άδηλοι λόγοι. Με άλλα λόγια, συνεχίζει να «εργάζεται» η νοερά του ενέργεια.
6. Κατά τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό μέρος της ψυχής, «το καθαρότατον», είναι ο νους, του οποίου η μεν ουσία ευρίσκεται στην σαρκική καρδιά, χωρίς να περικλείεται από αυτήν σαν σε αγγείο, ούτε πολύ περισσότερο να ταυτίζεται με αυτήν, αλλά απλώς την χρησιμοποιεί ως όργανο και όχημα, η ενέργειά του όμως στον πεπτωκότα άνθρωπο ευρίσκεται στον εγκέφαλο...
7. Αυτή η πνευματική καρδιά, «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος» (Απ. Πέτρος), είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται όλη η πνευματική ζωή του ανθρώπου, εκεί ενοικεί η Χάρις του Θεού, δια να τον καταστήσει «ναόν του Αγίου Πνεύματος» (Απ. Παύλος). Εκεί ουσιώνεται και υποστασιοποιείται το ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο ολοκληρώνεται, όταν ο άνθρωπος φθάσει στο «καθ' ομοίωσιν».
Έτσι λοιπόν είναι προφανές, ότι η εσωτερική αυτή πνευματική ζωή του ανθρωπίνου προσώπου, ζωή συνειδητή και χαρισματική, μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο και τις λειτουργίες του.
8. Η προς τους ανθρώπους χριστιανική αγάπη είναι ανιδιοτελής, συνειδητή, και έχει τον χαρακτήρα της θυσίας.
Εάν όμως ο «εγκεφαλικά νεκρός» είναι νεκρός, τότε καί η προσφορά των οποιονδήποτε οργάνων του στερείται του χαρακτήρα της αγάπης, εφ' όσον αυτή δεν του στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει άχρηστα πιά γι' αυτόν όργανα...
Αντίθετα οι αρετές της θυσίας και της αγάπης προς τον πλησίον εφαρμόζονται απόλυτα στην προσφορά οργάνων από ζώντες δότες, όταν πρόκειται για διπλά όργανα και ιστούς όπως και στην αιμοδοσία... Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες και ελαττούμενοι.
9. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα απόλυτη ομοφωνία των ιατρών διεθνώς για τον «εγκεφαλικό θάνατο». Πολλοί ιατροί έχουν αναπτύξει έγκυρη και συγκροτημένη επιχειρηματολογία, περί του ότι ο «εγκεφαλικός θάνατος» δεν συνιστά τον βιολογικό θάνατο. Ημπορεί κανείς να υποκαταστήσει το θέλημα του Θεού, η να παρεμποδίσει μέ ένα θαύμα την επέμβαση των Αγίων προς επανόρθωση και θεραπεία οποιασδήποτε σωματικής βλάβης, ακόμη και εγκεφαλικής;
Θα δεχθεί και θα νομιμοποιήσει η Εκκλησία έναν διαφορετικό θάνατο από αυτόν που διδάσκει επί αιώνες, στηριζόμενη στην Αγία Γραφή και στην Πατερική Παράδοση, παρασυρόμενη από επισφαλείς παραδοχές και προσβάλλουσα το «φοβερότατο μυστήριο του θανάτου»;
Θα κλείσωμε τα μάτια μας μπροστά στις καταγεγραμμένες διεθνώς ανανήψεις θεωρουμένων ως εγκεφαλικά νεκρών ( πού έπειτα από χρόνια ξυπνάνε; )
10. Η Χριστιανική Ηθική, δεχόμενη την αλήθεια ότι κύριος της ζωής και του θανάτου είναι μόνον ο Θεός, επαινεί κάθε ιατρική προσπάθεια, υπέρ της θεραπείας των πάσης φύσεως ασθενειών. Η ασθένεια και ο πόνος παίζουν σπουδαίο παιδαγωγικό και σωτηριώδη ρόλο και πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού.
11. Η έννοια της «εικαζομένης συναινέσεως» του ασθενούς που εφευρίσκεται με τον νέο νόμο και εισάγεται κατά πρόδηλο παράβαση των άρθρων 2 παραγρ. 1 και 5 παραγρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος τίθεται σε ισχύ από 1/6/2013 και αποτελεί αυθαίρετη κατάλυση της ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου...
Β' Ιατρικές θέσεις
1. Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου, η οποία το πρώτον εισήχθη στην ιατρική ορολογία και πρακτική το 1968 από την επιτροπή του Harvard, (Χάρβαρντ) και τα κριτήρια διαγνώσεώς του είναι μεταβαλλόμενα με τάση περιορισμού τους. Έτσι αρχικά περιελάμβανε την κατάπαυση των λειτουργιών όλου του νευρικού συστήματος, κεντρικού και περιφερικού.
Το 1981 η επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Προέδρου των ΗΠΑ με τον ενιαίο ορισμό του θανάτου περιόρισε την έννοιά του στη μη αναστρέψιμη παύση όλων των λειτουργιών του εγκεφάλου, ενώ από το 1973 στη Μ. Βρετανία και από το 1985 στην Ελλάδα γίνονται αποδεκτά τα κριτήρια της Minnesota (Μιννεσότα), με τα οποία ο εγκεφαλικός θάνατος περιορίζεται στη μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους.
2. Οι λόγοι αντικαταστάσεως των κλασικών κριτηρίων (πού μέχρι τώρα είχαμε) προσδιορισμού του θανάτου, που ήσαν η μη αναστρέψιμη διακοπή της αναπνευστικής και καρδιακής λειτουργίας, με το κριτήριο του εγκεφαλικού θανάτου ομολογείται απερίφραστα από την επιτροπή του Harvard πως τώρα ήταν
α) ότι οι εγκεφαλικώς νεκροί ασθενείς αποτελούν «φορτίο» για τους οικείους και τα νοσοκομεία και
β) ότι εάν εξακολουθούσαν να ισχύουν τα παλαιά κριτήρια του ορισμού του θανάτου, θα ήταν δύσκολη η απόκτηση οργάνων για μεταμοσχεύσεις γιατί τα όργανα είναι άχρηστα μετά την παύση της καρδιακής λειτουργίας του δότη.
3. Η έννοια και τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου ορίζονται αυθαίρετα• αυθαίρετη είναι επίσης και η διάγνωσή του, και πολλές φορές επισφαλής, με αποτέλεσμα περιπτώσεις ασθενών που χαρακτηρίστηκαν εγκεφαλικώς νεκροί να αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι δεν ήταν τέτοιοι στην πραγματικότητα και να ανανήψουν.
4. Σε εγκεφαλικώς νεκρούς επιτελούνται πολλές λειτουργίες, όπως• α) η καρδιά πάλλει αυτομάτως, β) οι πνεύμονες ανταλλάσσουν το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακος, γ) συνήθως υπάρχει επαρκής αγγειακός τόνος, δ) μερικές φορές η χορηγούμενη τροφή πέπτεται από το γαστρεντερικό σύστημα, ε) τα κύτταρα αφομοιώνουν τις θρεπτικές ουσίες, στ) το αίμα κυκλοφορεί και απομακρύνει τα μεταβολικά προϊόντα από τα κύτταρα, ζ) το ήπαρ αποτοξινώνει το αίμα, η) οι νεφροί διατηρούν το ισοζύγιο των υγρών και των ηλεκτρολυτών, θ) το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμεί τις λοιμώξεις, ι) ορισμένοι ενδοκρινείς αδένες εξακολουθούν να λειτουργούν.
Όλα αυτά καθώς και η περίπτωση των εμβρύων, στα οποία δεν έχει ακόμη σχηματισθεί ο εγκέφαλος, δείχνουν, σαφώς ότι και χωρίς τον εγκέφαλο το σώμα μπορεί να είναι ζωντανός βιολογικά οργανισμός.
5. Η συνείδηση (με την ιατρική έννοια) διακρίνεται στην εγρήγορση και στο περιεχόμενό της, η ελαττωμένη δε εγρήγορση εμποδίζει την εκτίμηση του περιεχομένου της συνείδησης. Επομένως στις περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου, στις οποίες έχει κατασταλεί η εγρήγορση, δεν μπορεί να λεχθεί (τουλάχιστον προς το παρόν) τίποτε για το περιεχόμενο της συνείδησης. Το να θεωρούνται δε νεκροί αυτοί που ευρίσκονται σε θεωρούμενη μόνιμη απώλεια της συνείδησης, θα μπορούσε να οδηγήσει στην φρικτή κατάσταση, τέτοιοι άνθρωποι να θάπτονται η να καίγονται, ενώ αναπνέουν με τη δική τους αυτόματη αναπνευστική λειτουργία.
Επομένως και με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν:
Η μόνη ηθικά και κοινωνικά αδιάβλητη περίπτωση δωρεάς οργάνων για μεταμόσχευση είναι η από υγιείς δότες μεταμόσχευση ιστών η ενός από τα διπλά όργανα, η μυελού των οστέων προκειμένου δε περί ασθενών η τραυματιών δοτών η μεταμόσχευση όσων μπορούν να μεταμοσχευθούν μετά την μόνιμη παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας».
Συνεπώς η απαράδεκτος νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβερνήσεως που δεν λαμβάνει υπ' όψιν αυτής τα ανωτέρω και που εισαγάγει την λειτουργία ιδιωτικών συμφερόντων Κέντρων Μεταμοσχεύσεων, με ο,τι ιδιοτελές αυτό συνεπάγεται, μάς υποχρεώνει να προτρέψουμε το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας, προς διασφάλιση της ιερότητος της ζωής του να προβεί στις σχετικές δηλώσεις στα αρμόδια Κέντρα Εξυπηρετήσεως Πολιτών (Κ.Ε.Π.) ότι δεν συναινεί δια την εφαρμογή σ'αυτό του σχετικού Νόμου.
Με όλη μου την αγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
4. π.Κων.Στρατηγόπουλος: Πλάνες & ψεύδη γύρω απ'το θέμα των μεταμοσχεύσεων (Θεολογική προσέγγιση)
Το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 ώρα 16:00, στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας -
Αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» διοργανώθηκε ημερίδα, από την ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΛΕΤΩΝ και ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης
Πειραιώς και την συνεργασία της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας, με θέμα: Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση
Δείτε και...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.