Η "αφελής" αφέλεια του Τελεβάντου και η σοβαρὴ τοποθέτηση του π. Πέτρου Χίρς περί της αιρέσεως του Οικουμενισμού!

Οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀστεῖοι. Καὶ ἐπικίνδυνοι! Ἂν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές. Ἔχουν γράψει στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ πορεύονται μὲ τὸ μυαλό τους. Ὡσὰν τοὺς Ἱ. Κανόνες νὰ μὴν τοὺς ἔβγαλαν Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, νὰ μὴν τοὺς ἀποδέχτηκαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Ὡσὰν οἱ Ἅγιοι νὰ εἶναι, ὅπως αὐτοί, ἀρνητὲς τῶν Ι. Κανόνων! Ὡσὰν οἱ Ἱ. Κανόνες νὰ μὴν στηρίζονται στὶς Εὐαγγελικὲς Ἐντολές.

Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς ὁ Τελεβάντος, ἔγραψε προχθὲς μιὰ ἀπάντηση, μὲ τὴν ὁποία ὑποστηρίζει ὁ ἀθεόφοβος, ὅτι μὲ τοὺς Διαλόγους δὲν χάσαμε τίποτα ἀπὸ τὴν Πίστη!!! Δὲν εἶδε καὶ δὲν ἄκουσε τίποτα στὴν Ἀμερικὴ περὶ ἀλλοιώσεως τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν πιστῶν!

Δὲν θὰ τοῦ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς. Θὰ τοῦ ἀπαντήσει ὁ ἀντι-Οἰκουμενιστής (στὴν θεωρία) π. Πέτρος Χίρς.

 

Δημοσιεύουμε α) τὴν «ἀφελὴ» δημοσίευση τοῦ «Τελεβάντου» καὶ β) τὶς θέσεις-ἀπαντήσεις τοῦ π. Πέτρου ἀπὸ χθεσινὴ ἀνάρτηση (ἐδῶ), ποὺ εἶναι σὰν νὰ εἰπώθηκαν ἀκριβῶς σὰν ἀπάντηση στὰ φληναφήματα τοῦ Τελεβάντου.

«ΤΙ ΧΑΣΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ;»

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

 Τον τελευταίο καιρό μας ρωτούν συχνά με προσποιητή αφέλεια οι Οικουμενιστές: “Τι χάσατε από την πίστη σας από τότε που άρχισαν οι Διαχριστιανικοί και οι Διαθρησκειακοί Διάλογοι;”

Τους απαντούμε: Αυτό δα έλειπε! Να χάναμε εμείς από την πίστη μας επειδή οι Οικουμενιστές -μια δράκα άνθρωποι- 

1.) πηγαίνουν και προσκυνούν την χαριτόβρυτο δεξιά του Πάπα, 

2.) συμπροσεύχονται με προχωρημένες συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους που ενίοτε συνιστούν ημισυλλείτουργο,

3.) προδίδουν την πίστη των πατέρων μας με τη συνομολόγηση προδοτικών για την Ορθοδοξία Συμφωνιών (όπως του Σαμπεζύ και του Μπαλαμάντ),

4.) συνυπογράφουν κακόδοξα κείμενα με τους Προτεστάντες στο ΠΣΕ που υιοθετούν ατόφια την προτεσταντική Εκκλησιολογία, 

5.) διατυπώνουν αιρετικές θεωρίες όπως είναι η βαπτισματική θεολογία, και

6.) συνεκδίδουν με αιρετικούς κακόδοξα κοινά κείμενα όπως αυτό της Ραβέννας.

Ήταν το μόνο που έλειψε να συμβεί!!! Οι Οικουμενιστές να προδίδουν την Ορθοδοξία και εμείς να χάνουμε από την πίστη μας!!!

Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Πέτρου Χίρς:

» Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀρνεῖται τὸ Χριστὸ στὸ ἐπίπεδο τῆς ἐκκλησιολογίας, ἐνῶ ὁ Ἀρειανισμὸς τὸν ἀρνιόταν στὸ ἐπίπεδο τῆς Χριστολογίας!

» Ὑπάρχουν δύο Διάλογοι. Ὁ πρῶτος, ὁ εὐλογημένος γίνεται γιὰ τὴ διασάφιση τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ δεύτερος, ὁ καταραμένος, γίνεται γιὰ τὴν διερεύνηση τῶν μυστηρίων!

» Ἀποτέλεσμα; Ἔτσι ὁ διάβολος ἐπιτυγχάνει τὴν διείσδυση καὶ στὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος!

» Καὶ τέλος, ἔρχεται ἡ ἀνατροπή! «Ανατροπή θα πει ότι δεν πρόκειται για επιστροφή των ετεροδόξων αλλά και εμείς οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι ταυτιζόμαστε με τους ετεροδόξους σε όλα τα επίπεδα, αλλά και ακόμα κοινωνούμε μαζί».

Εἶπε ἐπὶ λέξει ὁ π. Πέτρος:

«Σε αρκετά μέρη του κόσμου έχουμε φτάσει σε πολλά επίπεδα να υπάρχει αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος, ακριβώς διότι έχουμε όχι μόνο συνύπαρξη και διάλογο, αλλά και διείσδυση του ετεροδόξου και του φρονήματός του μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία…

Καὶ πρέπει νὰ κάνουμε πολὺ σκληρὴ αὐτοκριτική· καὶ πρέπει νὰ γίνει πολὺ γρήγορα ἀπὸ στόματα ἀρχιερέων, θεολόγων, ἁγιορειτῶν, γιατὶ …στὸ ἐξωτερικὸ ἔχουν φτάσει ἤδη στὴν ἀνατροπὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰ γίνει, δὲν εἶναι μιὰ ἀπειλὴ ποὺ φοβόμαστε μήπως γίνει.  Γ ί ν ε τ α ι   τ ώ ρ α.  Αὐτὴ τὴν στιγμὴ ὑπάρχει ἀλλοτρίωση καὶ προβληματίζονται πολλοὶ πιστοὶ στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὰ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου, τί θὰ κάνω: νὰ πάω σ’ αὐτὴν τὴν Ἐκκλησία σ’ αὐτὸν τὸν ἱερέα, νὰ πάω σ’ αὐτὸν τὸν Ἐπίσκοπο νὰ ἔχω κοινωνία μαζί του; Γιατί, δὲν διδάσκει ὀρθὰ καὶ κοινωνάει τοὺς ἑτεροδόξους.  Δὲν εἶναι κάτι δηλαδή, ποὺ εἶναι ἀπειλὴ στὸ μέλλον. Διαλύει τώρα τὴν Ἱεραποστολή μας καὶ στὴν Ἀμερική, καὶ στὴν Αὐστραλία, καὶ στὴν Εὐρώπη· εἶναι δηλαδή, ἀνατροπὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ πᾶμε γιὰ σχίσματα καινούργια…

Ἂν ὁ Διάλογος ἦταν τῆς διασάφισης… Στὴν πράξη ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Διαλόγου εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ· εἶναι τοῦ δεύτερου βαθμοῦ, τῆς διερεύνησης, ποὺ δὲν ὁδηγεῖ σὲ καρπό, σὲ ἐπιστροφή (στὴν Ἐκκλησία).

Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι αὐτοὶ μὲ τοὺς ὁποίους μιλᾶμε δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι· δὲν ὑπάρχει ἡ προϋπόθεση, ποὺ εἶναι ἡ καλὴ ἀνησυχία. Ἡ καλὴ ἀνησυχία δὲν ὑπάρχει μεταξὺ τῶν ἡγετῶν τῶν ἑτεροδόξων.

(Ἡ καλὴ ἀνησυχία)  ὑπάρχει σὲ αὐτούς, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν ἔχουμε συνομιλία· δὲν ἔχουμε συνομιλία δηλ. μὲ αὐτοὺς ποὺ ζητᾶνε· ποὺ ζητοῦν,  ποὺ ἀγωνιοῦν νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι… Γι’ αὐτὸ καλύτερα νὰ ἀποχωρήσουμε (ἀπὸ τοὺς διαλόγους) καὶ νὰ δώσουμε ἔμφαση στὴν πραγματικὴ Ἱεραποστολὴ, στοὺς πραγματικῶς ἀναζητοῦντες. Αὐτοί, μὲ τοὺς ὁποίους ἔχουμε συνομιλία, δὲν ἀναζητοῦν (τὴν ἀλήθεια).

Μὲ αὐτούς (τὸν ἁπλὸ λαό) νὰ κάνουμε Διάλογο, ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι ἐπίσημος· ὁ ἐπίσημος, οὔτε κἀν ἐγγίζει τὴν ζωὴ (τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων). Δηλαδή, βλέποντας τὸν Πατριάρχη νὰ βρίσκεται στὴ Βοστώνη γιὰ μιὰ βδομάδα καὶ νὰ μιλοῦν γιὰ θεωρητικὰ θέματα, αὐτό, εἶναι τόσο ἔξω ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν ἑτεροδόξων, ὥστε εἶναι σὰν νὰ μὴν ἔγινε, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει αὐτὸς ὁ Διάλογος.

Εἴμαστε πόσα χρόνια στὸν Διάλογο; Πενῆντα καί... Ἂν πήγαινε στὸ κελὶ ἑνὸς μοναχοῦ στὸ Ἅγιον Ὄρος κάποιος ἑτερόδοξος ἐπὶ χρόνια, τί θὰ ἔκανε ὁ μοναχός, θὰ συνέχιζε τὴ συζήτηση; Με τίποτα δὲν θὰ τὴν συνέχιζε. (Θὰ ἔλεγε): Αὐτὸς ἔρχεται νὰ μὲ τρελάνει καὶ νὰ μὲ βάλει σὲ πειρασμό. Ἂν ἐρχόταν πραγματικὰ μὲ διάθεση ἀναζήτησης (τῆς ἀλήθειας), σὲ ἕνα μήνα, σὲ ἕξι μῆνες, σὲ δύο μέρες θὰ λύνονταν τὰ θέματα. Γιατὶ δὲν εἶναι θέμα θεολογικό. Εἶναι θέμα πνευματικό. Ὅποιος ζητᾶ κι ἔχει προϋπόθεση πνευματικὴ τὰ βρίσκει.

…Ἐδῶ ἔχουμε ξεχάσει τὸν Θεό. Ἐμεῖς θὰ κάνουμε τὸν Διάλογο χρόνια, ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν καταλαβαίνουν μὲ τὰ λόγια. Σταμᾶτα τὸν Διάλογο. Κάνε προσευχὴ στὸ κελί σου, καὶ αὐτός, ἂν θέλει, ἂν θέλει, ὁ Θεὸς ποὺ δουλεύει μέσα στὴν καρδιά του θὰ τὸν φέρει στὴν Ὀρθοδοξία. Ἐδῶ, ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς στὸν Διάλογο; Τί δουλειὰ ἔχουμε ἐμεῖς νὰ βάζουμε τὸν λαὸ στὸν πειρασμὸ ἑνὸς ἀτελείωτου Διαλόγου ποὺ δὲν φέρει καρπό. Μᾶλλον οἱ καρποὶ ποὺ ἔρχονται εἶναι πολλοὶ πικροί. Εἶναι ἡ ἀνατροπὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.