Διαμαρτυρία γιὰ τὴν εἴσοδο τῶν πολεμικῶν τεχνῶν στὰ σχολεῖα, ποὺ ΘΑ... γίνειΙ!

Γιὰ τὴν πολεμικὴ τέχνη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ΗΔΗ ὑφίσταται καὶ κατατρώγει τὶς σάρκες τῆς Ἐκκλησίας,  πότε θὰ διαμαρτυρηθεῖτε, Σεβ. Γλυφάδας στὸν κ. Βαρθολομαῖο;

Μὲ τὸν κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο τῆς "διηρημένης" Ἐκκλησίας, πότε θὰ πάψετε νὰ κοινωνεῖτε ἢ νὰ συλλειτουργεῖτε;

Πηγή

Ἱερὰ Μητρόπολις Γλυφάδας

Κατόπιν πληροφόρησής μας γιὰ τὴν ἔγκριση ἄδειας εἰσόδου τῶν πολεμικῶν τεχνῶν, συγκεκριμένα του Ζίου-Ζίτσου, σὲ σχολεῖα τῆς Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια, μὲ σχετικὸ ἔγγραφο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας[1], θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἔντονη διαμαρτυρία μας.

Οἱ πολεμικὲς τέχνες «βασίζονται σὲ Ἀνατολικὲς φιλοσοφίες ἢ θρησκεῖες, ἰδιαιτέρως στὸν Ταοϊσμὸ καὶ τὸν Βουδισμὸ Ζέν. Τὸ Ζίου-Ζίτσε, τὸ Καράτε, τὸ Κιοῦντο καὶ τὸ Κέμπο εἶναι ἔντονα ἐπηρεασμένα ἀπὸ τον Βουδισμὸ Ζὲν»[2]. Μάλιστα, «δημιουργὸς τῶν πολεμικῶν τεχνῶν θεωρεῖται ὁ Βουδιστὴς μοναχὸς Μποντιντάρμα»[3]. Καὶ παρότι «πολλοὶ ποὺ ἀσκοῦν τὶς πολεμικὲς τέχνες τὸ κάνουν χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὸ θρησκευτικὸ χαρακτήρα τους», ἡ οὐσία εἶναι ὅτι «τὸ πλῆθος τῶν διαφόρων μαχητικῶν εἰδῶν συνδέονται μὲ ἕνα πνευματικὸ κέντρο ποὺ ἔχει τὶς ρίζες του στὸν Ταοϊσμὸ καὶ τὸν Βουδισμὸ»[4].

«Στὴ ρίζα τους ὅλες οἱ πολεμικὲς τέχνες ἀποτελοῦν μέρος ἑνὸς
συνολικοῦ συστήματος ἐκπαίδευσης, τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς ἀπώτερο σκοπὸ τή ριζικὴ μεταμόρφωση τῆς ἴδιας τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀσκούμενου»[5]. Καὶ παρότι αὐτὸ συχνὰ παραθεωρεῖται, «ἡ πνευματικὴ διάσταση εἶναι ὁ πυρήνας τῶν πολεμικῶν τεχνῶν»[6]. Ὁ Richard Schmidt, καθηγητὴς Φυσικῆς Ἀγωγῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Νεμπράσκα, ἐπισημαίνει ὅτι οἱ Ἰαπωνικὲς πολεμικὲς τέχνες «ἀποτελοῦν...ὀχήματα γιὰ πνευματικὴ ἐκπαίδευση καὶ φώτιση» καὶ ὅτι τὸ πνεῦμα καὶ τὰ πιστεύω παραμένουν κατὰ βάση τὰ ἴδια, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ εἶδος τῆς πολεμικῆς τέχνης.[7]

Ἀλλὰ καὶ στὴν ἰστοσελίδα τῆς «Ἑλληνικῆς Φιλάθλου Ἐρασιτεχνικῆς Ὁμοσπονδίας Ζίου-Ζίτσου», ἡ ὁποία αἰτήθηκε τὴν ἄδεια εἰσόδου στὰ Ἑλληνικὰ σχολεῖα, διαβάζουμε ὅτι τὸ Ζίου-Ζίτσου «πρωτοεμφανίστηκε στὰ μοναστήρια τοῦ Θιβὲτ καὶ καθιερώθηκε σὰν πρώτη μορφὴ πολεμικῆς τέχνης στὴν Ἰαπωνία» καὶ παράλληλα ὅτι «διατηρ[ούν] τὶς παραδόσεις καὶ τὰ πιστεύω ποὺ πρεσβεύει ἡ πολεμική [τους] τέχνη». Ἂν αὐτὰ ἰσχύουν, τότε πῶς μποροῦν οἱ Ὀρθόδοξοι μαθητές, ἀλλὰ καὶ ὅσοι μαθητὲς δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχουν ἐπαφὴ μὲ βουδιστικὲς κλπ πρακτικές, νὰ ἀσκοῦνται στὸ Ζίου-Ζίτσου καὶ μάλιστα στὸ χῶρο τοῦ σχολείου;

Ἐπισημαίνεται ὅτι οἱ πολεμικὲς τέχνες δὲν εἶναι ἁπλὲς ἀσκήσεις ἐκγύμνασης, ἀλλὰ συστήματα ποὺ ἔχουν φιλοσοφικο-θρησκευτικὸ προσανατολισμό. «Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ στὺλ ποὺ ἀκολουθεῖ κάποιος, τὸ κλειδὶ γιὰ ὅλες τὶς πολεμικὲς τέχνες βρίσκεται στὴν ἐπιδέξια χρήση τῆς παγκόσμιας ζωτικῆς δύναμης (Τσι γιά τοὺς Κινέζους καί Κι γιά τοὺς Γιαπωνέζους)»[8], μίας μεταφυσικῆς, «νεοποχίτικης ἐνέργειας πού βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια ὁποιουδήποτε ἐπιστημονικοῦ ἐλέγχου, μελέτης» ἢ μέτρησης[9]. 

Ἡ μεταφυσικὴ ὑπόθεσή τους μάλιστα εἶναι ὅτι «ὁ εἰδικὸς στὶς πολεμικὲς τέχνες εἶναι ἱκανὸς νὰ τιθασεύει τὴν συμπαντικὴ ἐνέργεια τσι καὶ νὰ τὴν στερεῖ ἢ νὰ ἀδειάζει τὸν ἀντίπαλό του ἀπὸ αὐτὴν»[10]. Δηλαδή, ἡ θεμελίωση τῶν πολεμικῶν τεχνῶν βρίσκεται στὶς ἐνεργειακὲς πρακτικές τοῦ Τσὶ (Κι), οἱ ὁποῖες εἶναι ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή, κάτι ποὺ ἔχει τονιστεῖ σὲ Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε ὅτι στά Πορίσματα τῆς ΙΘ΄Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ Ἱερῶν Μητροπόλεων γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας τονίστηκαν καὶ οἱ «ἐξευρωπαϊσμένες μορφὲς τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ τῶν πρακτικῶν τους (Γιόγκα, Διαλογισμός, Ρέικι, Ρεφλεξολογία, Τάι Τσί, ἐνεργειακὲς μορφὲς τύπου Τσί, πολεμικὲς τέχνες τῆς Ἀνατολῆς κλπ), ποὺ ἀπὸ τοὺς ἀγνοοῦντες τὴν ἀλήθεια γίνονται δεκτὲς σὰν πρακτικὲς ὑγείας καὶ εὐεξίας»[11].

Ἡ ἔνστασή μας λοιπὸν εἶναι ὅτι ἐνῶ ἐπιχειρεῖται στὰ σχολεῖα ἡ ἀπορθοδοξοποίηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ἡ κατάργηση τοῦ κατηχητικοῦ χαρακτήρα του, κάτι ποὺ στερεῖ ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους μαθητὲς τὸ δικαίωμα νὰ μάθουν τὴν πίστη τους, ταυτόχρονα εἰσάγεται, διὰ τῆς πλαγίας ὁδοῦ, ἡ κατήχηση σὲ βουδιστικὰ καὶ ἀνατολικὰ φιλοσοφικο-θρησκευτικὰ συστήματα, ὅπως εἶναι αὐτὸ τῆς γιόγκα καὶ τῶν πολεμικῶν τεχνῶν. «Ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι νέοι ἀσχολοῦνται μὲ τὶς τεχνικὲς αὐτὲς χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν μυοῦνται τόσο στὴ θεωρία ὅσο καὶ στὴν πράξη στὸν Βουδισμό, Ταοϊσμό, Ζέν, Σιντοϊσμὸ καὶ ἄλλες θρησκευτικὲς τάσεις τοῦ πανθέου ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς χῶρες τῆς /Ἄπω Ἀνατολῆς»[12].

Μάλιστα, κάνοντας ἁπλὲς σκέψεις καταλαβαίνουμε ὅτι οἱ πολεμικὲς τέχνες ἔρχονται σὲ εὐθεία ἀντίθεση μὲ τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ μήνυμα τῆς ἀγάπης. Νὰ τονιστεῖ ὄτι ὃλων τῶν εἰδῶν οἱ πολεμικὲς τέχνες δὲν συνάδουν μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο μᾶς καλεῖ νὰ δοῦμε τὸν ἄλλον, ὄχι πολεμικά, ὡς ἐχθρό, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη, ὡς εἰκόνα Θεοῦ.

Ἐπιπροσθέτως, ὅπως ἐπισημαίνουν πρώην δάσκαλοι πολεμικῶν τεχνῶν ἀλλὰ καὶ ἔγκυροι μελετητές, «ἡ χειραγώγηση τῆς ἐνέργειας [Κι ἢ Τσὶ] στὶς πολεμικὲς τέχνες εἶναι συχνά ιδια καὶ ἀπαράλλακτη με τὴ χρήση της στὸ χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ γενικὰ»[13]. Ἐδῶ ἐλλοχεύουν οἰ σοβαροὶ κίνδυνοι ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα στὸν ἀποκρυφισμό. 

Στοὺς κινδύνους νὰ προσθέσουμε την άμβλυνση τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ κάποιους στὸ ἐπικίνδυνο συγκρητιστικὸ συμπέρασμα ὅτι μπορεῖ νὰ συνδυαστεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ ζωὴ μὲ πρακτικὲς ἔκφρασης ἀνατολικῶν θρησκειῶν, κάτι τὸ ὁποῖο ἀφενὸς δὲν ἰσχύει καὶ ἀφετέρου ἔχει καὶ σωτηριολογικὲς συνέπειες. Ἐπίσης, νὰ ἀναφερθοῦν οἱ ἑξῆς καταγεγραμμένοι κίνδυνοι: ὁ κίνδυνος τῆς καλλιέργειας τῆς βίας, τῆς ἐπιθετικότητας καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ, καθὼς καὶ οἱ σωματικοὶ κίνδυνοι ἀπὸ τὴν ἄσκηση τῶν πολεμικῶν τεχνῶν, οἱ ὁποῖοι περιλαμβάνουν τραυματισμούς, σοβαρές, ἀκόμα καὶ μὴ ἀναστρέψιμες, σωματικὲς βλάβες καθὼς καὶ νευρολογικὲς διαταραχὲς[14].

Μετὰ ἀπὸ τὴν παροῦσα ἐνημέρωση καλοῦμε τὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα να ἀπέχει ἀπὸ τὴν ὁποιαδήποτε ἐνασχόληση μὲ τὶς πολεμικὲς τέχνες καὶ ἀναμένουμε ἀπὸ τοὺς ἁρμοδίους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νὰ προβοῦν, σύμφωνα μὲ τὴ δεοντολογία, στὴν ἄμεση ἀνάκληση τῆς χορηγηθείσας ἀδείας.

---

  

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]. Υπ᾽αριθμ. Φ6/1623/213794/Δ1 30/12/2015

[2]. Dr Ankerberg, John & Dr Weldon, John, Encyclopedia of New Age Beliefs, Harvest House Publishers, 1996, σελ. 354 (η έμφαση δική μας)

[3]. Encyclopedic Dictionary of Cults, Sects and World Religions, Zondervan, 2006, σελ. 420.

[4]. αυτόθι

[5]. Encyclopedia of New Age Beliefs, ένθ. ανωτ., σελ. 356

[6]. αυτόθι (η έμφαση δική μας)

[7]. αυτόθι

[8]. Θεοφ. Επισκ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων, Ι.Μ Τροοδιτίσσης, Κύπρος, 2002, σελ. 810

[9]. Carroll R.T., The Skeptic᾽s Dictionary, Wiley, 2003, σελ. 119

[10]. Encyclopedic Dictionary of Cults, Sects and World Religions, ένθ. ανωτ., σελ. 290ισμα

[11]. Από τα Πορίσματα της ΙΘ᾽ Πανορθόδοξης Συνδιασκέψεως, 2007

[12]. Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων, ένθ. ανωτ., σελ. 814

[13]. Encyclopedia of New Age Beliefs, ένθ. ανωτ., σελ. 360 (η έμφαση δική μας)

[14]. Encyclopedia of New Age Beliefs, ένθ. ανωτ., σελ. 367-368, 374-377 (η έμφαση δική μας)

imglyfadas.gr