Θα πάψουν κάποτε να αυτό-αναιροῦνται; Θα ακολουθήσουν επιτέλους την αλήθεια;

Ἡ ἀλήθεια δὲν κρύβεται

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Δὲν πρόλαβε νὰ δημοσιευθεῖ τὸ κείμενο μὲ τὴν ἐρώτηση, ποιό ἦταν πραγματικὰ τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔτσι ὥστε νὰ βρεθεῖ ἕνας κοινὸς τόπος συνεργασίας μεταξὺ τῶν καλοπροαίρετων ἀνεξαρτήτως ἡμερολογίου, καὶ ἀμέσως κατηγορήθηκε ὡς διασπαστικό.

Μάλιστα ἐπισκοπομανὴς κληρικὸς ἔσπευσε νὰ μᾶς χαρακτηρίσει ὡς σέκτα καὶ δήλωσε ὅτι θὰ μᾶς ἀντιμετωπίσει ἀνάλογα! Βέβαια ὅλα αὐτὰ χωρὶς καμία ἀναφορὰ ἢ ἀντίκρουση τῶν στοιχείων ποὺ παρατέθηκαν, παρὰ μόνο μὲ «χριστιανικὲς» ὕβρεις καὶ καταδίκες. Ἂς εἶναι! Ἐμεῖς τοῦ εὐχόμαστε, ὅ,τι καλύτερο.

Ἂν ὁ Χριστὸς ὑβρίσθηκε ὡς δαιμονισμένος, ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὡς πόρνος, οἱ εὐσεβεῖς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες διώχθηκαν, ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε ἀσύγκριτα μικρότεροι σὲ σχέση μὲ αὐτούς, τί περιμένουμε νὰ ἀκούσουμε καὶ νὰ βιώσουμε; Μοναδικὸς σκοπός μας παραμένει πάντα ἡ στήριξη τῶν ἀδελφῶν μας, ποὺ βομβαδίζονται ἀπὸ μηνύματα «ἀγάπης καὶ ἑνότητος», ἄνευ ὅμως ἀληθείας, καὶ κινδυνεύουν νὰ καταλήξουν σὲ σχίσματα. Διότι χωρὶς τὴν ἀλήθεια τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ.

Οἱ δὲ Γ.Ο.Χ. «ἀπάντησαν» στὸ κείμενο πετώντας, κατὰ τὸ λαϊκό, τὴν μπάλα στὴν ἐξέδρα. Ἀντὶ δηλ. νὰ λάβουν ὑπόψη τὰ στοιχεῖα ποὺ παρατέθηκαν καὶ νὰ σκεφτοῦν, μήπως αὐτὰ στέκουν καὶ μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς μία βάση ἀναθεώρησης ἢ τουλάχιστον νὰ τὰ ἀναιρέσουν μὲ ἐπιχειρήματα καὶ πηγὲς ὡς ψευδῆ, συνέχισαν τὸ καταδικαστικὸ παραλήρημά τους, ἀναπηδώντας, μία στὸ ἐπιχείρημα περὶ τῶν ἐγκυκλίων, μία στὸ περὶ τοῦ 1924, καὶ ἀποδεικνύοντας ὅτι ὄχι μόνο ἑνότητα δὲν ἐπιζητοῦν, ἀλλὰ τὸ βασικὸ μέλημά τους εἶναι, νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὶς δυσκολίες ποὺ συνδέονται μὲ τὴν ἀποτείχιση καὶ νὰ πείσουν ὅλο καὶ πιὸ πολλοὺς ἀποτειχισμένους νὰ προσχωρήσουν στὶς παρατάξεις τους, ποὺ εἶχαν ἀραιώσει σημαντικά.

Μέ βάση, λοιπόν, τὰ παραπάνω δὲν εἶχα σκοπὸ νὰ συνεχίσω μία ἀνούσια πιὰ συζήτηση μόνο γιὰ τὸ θεαθῆναι, ὅταν τὸ διακύβευμα εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.

Ξαφνικὰ ὅμως ἐπανεμφανίστηκε κι ἄλλο ἕνα ἐπιχείρημα. Ἀποφάσισα νὰ τὸ σχολιάσω, μιᾶς καὶ οἱ περισσότεροι ρασοφόροι ποὺ «κόπτονται» γιὰ τὸ ἡμερολογιακὸ καὶ «διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους» γιὰ τὴν ἑνότητα, ἀντὶ νὰ ἀδράξουν τῆς εὐκαιρίας καί, ἐξετάζοντας τὰ στοιχεῖα ποὺ παρατέθηκαν ἀντικειμενικά, νὰ προσφέρουν στὸν διάλογο αὐτὸν καὶ νὰ προφυλάξουν αὐτοὶ τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς κινδύνους ποὺ ἐμφανίζονται, λειτουργοῦν στὸ παρασκήνιο ἢ μιλοῦν σὲ ἐκπομπὲς γιὰ ἀσφαλῆ ἀπὸ θέμα κόστους θέματα ἢ σιγοῦν, παρὰ τὰ τόσα στοιχεῖα καὶ ἐπιχειρήματα ποὺ ἔχουν βγεῖ στὴν δημοσιότητα, ἀφήνοντας τὸ ποίμνιο ἕρμαιο τῶν σχισμάτων. Ἔτσι ἀναλαμβάνουν λαϊκοὶ αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε ρασοφόροι νὰ πράξουν ἀνεξαρτήτως κόστους.

Θὰ παρουσιάζω τὸ ἐπιχείρημα αὐτό, ἔτσι ὅπως ἐμφανίστηκε σὲ πολλὰ ἱστολόγια μὲ τίτλο «ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑ». Τὸ ἐπιχείρημα αὐτὸ πάρθηκε ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀθ. Σακαρέλου, «Παληό και νέο ημερολόγιο», 2005 σελ. 152-153 (βλέπε ἐδῶ):

«Η Εκκλησία της Φινλανδίας όμως δέχτηκε την ημερολογιακή μεταβολή. Άλλαξε πριν ογδόντα χρόνια, όχι μόνο το Παληό ημερολόγιο, αλλά και το Πασχάλιο! Έκτοτε, γιορτάζει το Πάσχα με τους παπικούς, που πολλές φορές συμπίπτει με το Πάσχα των Εβραίων, ή και πριν από αυτό. Αυτό σημαίνει σύμφωνα με τον παραπάνω Κανόνα της Αντιόχειας ότι οι κληρικοί της είναι ήδη καθηρημένοι και οι πιστοί αποκομμένοι απ' την Εκκλησία.

Θα διερωτηθεί κάποιος, τι μας ενδιαφέρει εμάς, αν η Εκκλησία της Φινλανδίας, δέχτηκε το παπικό Πασχάλιο! Όμως, μας ενδιαφέρει άμεσα. Γιατί δεν πρέπει οι Ορθόδοξοι κληρικοί, όπως ορίζει ο α΄ Κανόνας της Αντιόχειας, να έχουν “κοινωνία” με τους κληρικούς της Φινλανδίας. Όσοι κληρικοί έχουν “κοινωνία” με τους κληρικούς της Εκκλησίας αυτής, είναι και αυτοί καθηρημένοι, σύμφωνα με τον παραπάνω Κανόνα.

Ποιοι κληρικοί έχουν “κοινωνία” με την Εκκλησία της Φινλανδίας; Μόνο οι κληρικοί που δέχτηκαν ή ανέχονται το Νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο! Επομένως, μπορεί ορισμένοι επίσκοποι να μην άλλαξαν το Πασχάλιο, όμως επειδή έχουν “κοινωνία” με την Εκκλησία της Φινλανδίας, είναι σαν να άλλαξαν και οι ίδιοι το Πασχάλιο. Οι συνέπειες είναι ακριβώς οι ίδιες!

4. Σύμφωνα με τον παραπάνω Κανόνα όσοι κληρικοί αυθαδιάζουν προς τον “΄Ορον” της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου με το να ζητούν την αλλαγή της ημερομηνίας γιορτασμού του Πάσχα είναι ήδη, προκαταβολικά από τη Σύνοδο της Αντιόχειας, καθηρημένοι!

Ποιοι είναι αυτοί; Είναι όσοι κατά καιρούς έχουν ταχθεί υπέρ της αλλαγής της ημερομηνίας του Πάσχα, για να το γιορτάζουμε την ίδια μέρα με τους Λατίνους, όπως είναι ο Μελέτιος Μεταξάκης, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, μέχρι τον Αθηναγόρα και τους διαδόχους του Δημήτριο και Βαρθολομαίο».

Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα.

Πρῶτον, ἐμεῖς εἴμαστε ἀποτειχισμένοι, ἄρα δὲν ἔχουμε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ κανέναν Οἰκουμενιστὴ ἢ ἑορτάζοντα τὸ Πάσχα μὲ τὸ Γρηγοριανό. Πρός τί ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ ἐπιχειρήματος λοιπόν;

Δεύτερον, ἂν ὅλοι ὅσοι εἶχαν καὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας εἶναι καθηρημένοι καὶ αἱρετικοί, τότε εἶναι καὶ ἡ ΡΟΕΔ (ROCOR), μιᾶς καὶ αὐτὴ δὲν διέκοψε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας ἢ μὲ αὐτοὺς ποὺ κοινωνοῦν/νοῦσαν μαζί της. Ἄρα καὶ οἱ κληρικοὶ τῶν Γ.Ο.Χ. ποὺ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὴν ΡΟΕΔ (ROCOR) σύμφωνα μὲ τὸν προαναφερθέντα α΄ Κανόνα τῆς Ἀντιοχείας εἶναι καθηρεμένοι καὶ αἱρετικοί!

 Πραγματικὰ μένω ἄφωνος μὲ τὴν «ὑψηλή» ἐπιχειρηματολογία τῶν Γ.Ο.Χ. Δὲν βλέπουν ὅτι αὐτοαναιροῦνται συνεχῶς; Ὄχι, δὲν θέλουν νὰ τὸ βλέπουν, γιατὶ θέλουν νὰ παραμείνουν στὶς παρατάξεις καὶ στὸ σχίσμα, μιᾶς καὶ αὐτὸ τοὺς βολεύει καὶ τοὺς προφυλάσσει ἀπὸ κάθε κίνδυνο.

Καί, παρεπιμπτόντως, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη νεογραικυλικῆς νοοτροπίας (ποὺ τονίζει τί ἔκαναν οἱ ἔνδοξοι ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, ἀλλὰ μὲ τὰ ἔργα της τοὺς ἀναιρεῖ καὶ ἀπομακρύνεται ἀπὸ αὐτούς) καὶ μεγαλύτερη εἰρωνία, ἀπὸ τὸ νὰ ἀναφέρεσαι καὶ νὰ καπηλεύεσαι τοὺς ἀγῶνες τῶν πιστῶν τοῦ παρελθόντος, ποὺ πραγματικὰ διώχθηκαν καὶ ὑβρίσθηκαν (πολλοὶ ὅμως καὶ ἀπὸ αὐτοὺς κινούμενοι ἀπὸ φανατισμὸ ἔπραξαν τὸ ἴδιο), ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀνήκεις σὲ μία «Ἐκκλησία» ἀναγνωρισμένη μὲ νόμο ἀπὸ τὴν «νεοταξική» πολιτεία καὶ τελοῦσα ὑπὸ τὴν προστασία της, μὲ δικούς της «ἐπισκόπους», «ἱερεῖς», «συνόδους», νομικὴ κάλυψη, φορολογικὲς διευκολύνσεις καὶ χωρὶς κανένα κίνδυνο νὰ σὲ διώξει ὁ ἑκάστοτε οἰκουμενιστὴς ἐπίσκοπος.

Διότι δὲν μποροῦν νὰ ἀρνηθοῦν οἱ Γ.Ο.Χ., ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα τοῦ 1975 καὶ κατά τίς ἐγκυκλίους Χ.Ο.Π. 137/15.10.81 καί 91/01.06.82 τελοῦν ἀνεμπόδιστα ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες ἱεροπραξίες σὲ ἰδιαίτερους Ναούς, οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν ἢ ἀνεγείρονται μὲ κανονικὴ κρατικὴ ἄδεια! Καὶ ἂς μὴ μιλοῦν γιὰ διωγμούς καὶ ὀρθότητα, ὅταν μὲ τὸ νόμο 4301 καὶ μὲ τὴν ἀπὸ αὐτὸν ἀπαιτούμενη ὑπεύθυνη δήλωση ὁ κάθε Γ.Ο.Χ. πιστὸς ὑπογράφει καὶ δηλώνει, ὅτι ἀνήκει στὸ ἕνα καὶ μοναδικὸ “θρησκευτικό νομικό πρόσωπο…” (άρθρο 3), καὶ ἔτσι ὁ Γ.Ο.Χ. πιστὸς ἀνήκει στὴν «ἐκ τοῦ νόμου ὁρισθείσα Θρησκεία». Ἂν εἶναι αὐτὸς διωγμός, τότε...

Παραθέτω, λοιπόν, ὡς ἀντίκρουση τοῦ γοχικοῦ ἐπιχειρήματος μία ἀναφορὰ τοῦ ἁγ. Ἰωάννη Μαξίμοβιτς στὴ δεύτερη σύναξη τῆς Πανδιασπορᾶς μὲ τίτλο «The Circumstances of the Orthodox Church After the War» («Οἱ συνθήκες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τὸν πόλεμο» 1938) καὶ γιὰ δεύτερη φορά (ἡ πρώτη ἔμεινε ἀναπάντητη) δύο ἐπιστολὲς ποὺ ἀποδεικνύουν, ὅτι ἡ ΡΟΕΔ (ROCOR) εἶχε  –σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ.– κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες (ἀνεξαρτήτου ἡμερολογίου) καὶ συμβούλευε τοὺς Γ.Ο.Χ. νὰ σταματήσουν νὰ προκαλοῦν σχίσμα.

Γράφει ὁ ἅγ. Ἰωάννης:

«We must stand firmly on the basis of Church canons and not be with those who stray from them. In previous times, when non-compliance with canon law was identified among local Orthodox Churches, we simply abrogated canonical relations with them. ROCOR cannot, however, act in this way because our situation had not been well-established and solidified. Thus, our Church should not immediately go the path of breaking relations with other Churches if they do not take this step first. But even while maintaining such relationships, the Church must not remain silent about violations of Church truth» (Deianiia Vtorogo Vsezarubezhnogo Sobora Russkoi Pravoslavnoi Tserkvi zagranitsei (Belgrade, 1939), 402).

Δηλαδὴ συμβουλεύει ὁ ἅγ. Ἰωάννης (καὶ μάλιστα μετὰ τὸ 1935), ὅτι οἱ Κανόνες, ὡς βάση τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει νὰ τηροῦνται, ἀλλὰ ἐπειδὴ «ἡ κατάσταση μας δὲν ἔχει ἀκόμα σταθεροποιηθεῖ καὶ στερεωθεῖ, ἡ Ἐκκλησία μας δὲν πρέπει ἀκόμα νὰ πάρει τὸ μονοπάτι τῆς διακοπῆς κοινωνίας μὲ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, ἂν αὐτὲς πρῶτες δὲν κάνουν τὸ πρῶτο βῆμα»!

Ἡ τήρηση αὐτῆς τῆς συμβουλῆς δὲν ἄλλαξε καὶ τὶς ἑπόμενες δεκαετίες. Ὁ Ἅγιος δηλαδὴ πρότεινε καὶ τήρησε αὐτὸ ποὺ οἱ Γ.Ο.Χ. –τὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο– ἀνέτρεψαν παρακούοντας τὸν Ἅγιο καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ Γ.Ο.Χ. μάλιστα τῶν Ρώσων (καὶ κάμποσοι τῶν ἐν Ἑλλάδι) ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ κατηγορήσουν τὸν Ἅγιο ὡς Οἰκουμενιστὴ καὶ καινοτόμο, ἐπειδὴ μνημόνευσε τὸν Πατριάρχη Μόσχας, λειτουργοῦσε καὶ μὲ δυτικὰ τυπικὰ καὶ τελοῦσε λειτουργίες ἢ συλλειτουργοῦσε καὶ μὲ τὸ Νέο.

Ἂν ἀληθεύει, λοιπόν, τὸ ἐπιχείρημα περὶ Φινλανδίας, τότε πρέπει νὰ ἦταν, ὃ μὴ γένοιτο, καθηρεμένος καὶ ἀναθεματισμένος καὶ ὁ Ἅγιος!

Ἀκολουθοῦν τώρα οἱ δύο ἐπιστολές τῆς ROCOR:

Ἡ ROCOR ἐνῶ ἔστειλε στὶς 17.02.1925 μήνυμα στὸν Πατριάρχη Κων/πόλεως Κων/νο νὰ ἀνακαλέσει τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου γιὰ τὴν διόρθωση τοῦ ἡμερολογίου, δὲν ἀναφέρει πουθενὰ οὔτε ἀπειλεῖ μὲ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας (Tserkvonyia Vedomosti, 11-12 (1925): 1-4, in: Rocorstudies, the development of russian orthodox church outside of russias attitude toward other local orthodox churches and non orthodox christians καὶ Archimandrite Seraphim, The Quest for Orthodox Church Unity in America: A History of the Orthodox Church in North America in the Twentieth Century (New York, 1973), 61-62).

Ὁ Μητροπολίτης Ἀντώνιος ἀναφέρει σὲ ἐπιστολή του στὸν ἁγιορείτη ἱερομόναχο Feodosi τὸ 1926: «for now while they [the modernizers] have not had the last word, and while the Church as a whole at an Ecumenical Council has not repeated the imprecation of Patriarch Jeremaiah [who in 1583 anathematized those among the Orthodox who adopted the Gregorian calendar], we must continue to maintain relationships (μετ.: «πρέπει νὰ συνεχίσουμε τὴν διατήρηση τῶν σχέσεων» τοὐτέστιν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία)  lest we deprive ourselves of our own salvation, and swallow the camel while straining out the gnat» (letter dated 12 October 1926. Pis’ma Blazhenieshego Mitropolita Antoniia (Jordanville, 1988), 195).

Ὁ δὲ Μητροπολίτης Ἀναστάσιος σὲ ἐπιστολή του στὶς 27 September 1961 πρὸς τοὺς Γ.Ο.Χ. –ἀντιγραφὴ τῆς ὁποίας στάλθηκε καὶ στὸν ἐπίσκοπο Ἰάκωβο– ἀναφέρει: «Our Church remains loyal to the use of the old calendar and considers the introduction of the new calendar to be an error. Nonetheless, its tactic was always to preserve spiritual unity with Orthodox Churches, even those who have adopted the new calendar, but only to the degree to which they celebrate Pascha in compliance with the decision of the First Ecumenical Council. Our Church has never labeled the Ecumenical Patriarchate or the Greek Archdiocese of North and South America as schismatic, and never abrogated spiritual union with them.

(Μετάφρ.: «Ἡ ἐκκλησία μας παραμένει πιστὴ στὴν χρησιμοποίηση τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καὶ θεωρεῖ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου ὡς λάθος. Παρόλα αὐτὰ ἡ τακτική της (δηλ. τῆς ROCOR)  ἦταν πάντα ἡ διαφύλαξη τῆς πνευματικῆς ἑνότητας μὲ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἀκόμα κι ἂν αὐτὲς υἱοθέτησαν τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ μόνο στὴν βάση τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα σὲ συμφωνία μὲ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν θεώρησε ποτὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἢ τὴν ἑλληνικὴ Ἀρχιεπισκοπὴ Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς ὡς σχισματική, καὶ δὲν διέκοψε ποτὲ τὴν πνευματικὴ ἑνότητα μαζί τους») (Synod Archive. File: Sobor 2/74. Report to the council by Archbishop Anthony of Geneva “Nasha Tserkov’ v sovremennom mire,” 8-9).

Ἔχει καταντήσει τελικὰ συνήθεια στοὺς Γ.Ο.Χ. νὰ καθαιροῦν καὶ νὰ ἀφορίζουν, ὅποτε καὶ ὅποιον αὐτοὶ θέλουν, χωρὶς νὰ λαμβάνουν ὑπόψη ἱστορικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ στοιχεῖα καὶ γι’ αὐτὸ ἔχουν κάνει τόσες «Ἐκκλησίες» καὶ «Συνόδους». Πῶς ἀναθεματίζουν αὐτοὺς ποὺ εἶχαν κοινωνία μὲ τοὺς Φινλανδοὺς ἢ μὲ τοὺς κοινωνούς τους, ὅταν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι μέσῳ τῆς Κοινωνίας τους μὲ τὴν ΡΟΕΔ (ROCOR) ἔπρατταν τὸ ἴδιο; Γιατὶ δὲν ἀκολούθησαν τὸ παράδειγμα τοῦ μητρολίτη Ἀναστασίου καὶ τῆς ΡΟΕΔ (ROCOR); Ἤθελαν μόνο τὶς χειροτονίες καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ πετοῦσαν στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων;

Επίσης ἡ ΡΟΕΔ εἶχε στοὺς κόλπους της καὶ κληρικούς (καὶ ἐνορίες) ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ νέο ἡμερολόγιον, ἀλλὰ ἐπιπλέον καὶ ὁρισμένους κληρικοὺς ποὺ λειτουργοῦσαν κατὰ τὸ Ἀμβροσιανὸ ἢ κατὰ τὸ Γαλλικανικὸ τυπικό (δυτικοὶ λειτουργικοὶ τύποι). Ὁρισμένοι δὲ παραδοσιακοὶ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ, ἴσως καὶ οἱ περισσότεροι, εἶχαν λειτουργήσει ὁρισμένες φορὲς μὲ αὐτὰ τὰ δυτικὰ τυπικά, στὶς λειτουργίες δὲ αὐτὲς παρίσταντο πολλοὶ ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ τοῦ Νέου.

Ἐπαναλαμβάνω, λοιπόν: Ἂν ἰσχύει τὸ παραπάνω ἐπιχείρημα τῶν Γ.Ο.Χ. περὶ Φινλανδίας, τότε πῶς οἱ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ (ROCOR) δὲν ἦταν καὶ αὐτοὶ καθηρεμένοι καὶ αἱρετικοὶ καὶ πῶς μετέδωσαν ἐγκύρως τὴν χειροτονία στοὺς ῞Ελληνες Παλαιοημερολογίτες; Ἂν δὲν ἰσχύει, τότε πῶς οἱ Γ.Ο.Χ. μόνο διετήρησαν ἔγκυρη καὶ «Γνήσια» τὴν πίστη καὶ τὴν ὀρθοδοξία ἀφοῦ de facto κοινωνοῦσαν ἐπὶ δεκαετίες μὲ κοινωνοὺς τῶν «Νεοημερολογιτῶν» καὶ τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν; Αὐτοί (σσ. Οἱ τοῦ Νέου καὶ οἱ λοιπὲς Ἐκκλησίες), λοιπόν –τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν–  πῶς δὲν τὴν διατήρησαν, ἀφοῦ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς κοινωνοὺς τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ ἀναγνωρίζουν μάλιστα καὶ τοὺς Ἁγίους τους (μάλιστα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Μαξίμοβιτς, στοῦ ὁποίου τὴν συμβουλὴ δὲν ἔκαναν ὑπακοή);

Ἄρα, ἂν ἰσχύουν αὐτὰ ποὺ λένε οἱ Γ.Ο.Χ. τότε αὐτοκαταδικάζονται οἱ ἴδιοι καὶ παράλληλα ἀναιροῦν αὐτούς, ποὺ τοὺς παρουσιάζουν ὡς ὑποστηρικτές τους καὶ ἐγγυητὲς τῶν χειροτονιῶν τους.

Συμβαίνει μάλιστα καὶ τὸ ἄλλο ἑξῆς παράλογο: Οἱ Γ.Ο.Χ. εἶχαν καὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς ἀνάλογους Γ.Ο.Χ. τῶν Ρώσων (π.χ. HTM/HOCNA, Πανταλεημονῖτες κλπ.), οἱ ὁποῖοι διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστική τους κοινωνία ἀπὸ τὴν ΡΟΕΔ (ROCOR) καὶ μάλιστα πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπανένωσή της μὲ τὴν Μόσχα, διότι αὐτὴν τάχα πρόδωσε τὴν Πίστη (βλ. http://hocna.info/ChronologyEvents.shtml). Ἄρα οἱ Γ.Ο.Χ. κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ ἀρνοῦνται καὶ κατηγοροῦν αὐτοὺς ποὺ χειροτόνησαν τοὺς Γ.Ο.Χ.(!)

Μακάρι φυσικὰ νὰ ἀνακαλοῦσαν. Ἀντὶ αὐτοῦ ὅμως, θὰ ψάξουν γιὰ ἄλλα ἐπιχειρήματα, θὰ ἐκραγοῦν, θὰ γεμίσουν μὲ σχόλια τὰ ἱστολόγια, οἱ δὲ «ἑνωτικοὶ καὶ εἰδικοὶ περὶ ἡμερολογίου» θὰ τρέξουν νὰ τοὺς παρηγορήσουν καταδικάζοντάς μας ὡς διασπαστὲς καὶ πλανεμένους.

Αὐτὴν τὴν σύγχυση καὶ αὐτὸ τὸ χάος ὅμως προκαλοῦσαν καὶ προκαλοῦν οἱ παρατάξεις καὶ τὰ σχίσματα τῶν Γ.Ο.Χ. Ὅποιος ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἀποτειχισμένους θέλει νὰ μιμηθεῖ τὶς μεθόδους τους ἢ νὰ συμπορευθεῖ μαζί τους θὰ προκαλέσει τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα ἢ θὰ γίνει μέρος αὐτοῦ τοῦ ἰδίου σχίσματος.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου