Η αφοβία των συγχρόνων ποιμένων και ο φόβος του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου!

Στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα μιᾶς Ὁμιλίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὁ Ἅγιος λέγει πρὸς τὸν Λαόν, ὅτι σὲ περίοδο ποὺ στὰ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας ἐπικρατεῖ σύγχυση, ὑπάρχει ἕνας μεγάλος φόβος.

Φοβοῦμαι, λεγει, μήπως οἱ "βαρεῖς λύκοι" καὶ οἱ "ληστὲς καὶ κλέπτες", δηλ. οἱ αἱρετικοί, παρακολουθοῦντες τὴν σκοτοδίνη ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ἡ σημερινὴ κατάσταση, βροῦν εὐκαιρία γιὰ νὰ κατασπαράξουν τὸ ποίμνιο, τὶς ψυχές σας.

Φοβοῦμε αὐτούς, συνεχίζει, ποὺ μοιάζουν μὲ "σκύλους", καὶ θέλουν νὰ γίνουν Ποιμένες, καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν προσέφεραν τίποτα καλὸ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸ ποίμνιό της, ἀντίθετα διεσκόρπισαν τὸν κόπο τῶν προηγουμένων "Καλῶν Ποιμένων". Γιατὶ εἶναι εὔκολο νὰ χαλᾶς, παρατηρεῖ, παρὰ νὰ φτιάχνεις.

Καὶ ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ βοήθησαν παντοιοτρόπως τοὺς "κύνας" νὰ γίνουν ποιμένες, ὥστε νὰ διαλύσουν τὴν Ποίμνην; Οἱ θεωρούμενοι Ποιμένες, ἀλλὰ στὴν πράξη ψευδοποιμένες!

Σᾶς θυμίζει αὐτὸ τὸ κείμενο τοῦ Ἁγίου, κάτι ἀπὸ τὴν σύγχρονη κατάσταση; Ἔχετε ἀντιληφθεῖ νὰ δείχνουν ἔμπρακτα, κάποιο παρόμοιο φόβο οἱ σύγχρονοι ποιμένες γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν; Νὰ ἀγωνίζοντα, ὥστε νὰ τοὺς προφυλάξουν ἀπὸ τὸν μέγιστο κίνδυνο τῆς Παναιρέσως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

(Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Ὁμιλία κστ΄, Εἰς ἑαυτὸν, Λαὸν καὶ Ποιμένας, Γρηγορίου Θεολόγου, Ἔργα 2, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς", σε. 156-159).