«Η Πανορθόδοξη θα γίνει γιατί είναι θέλημα Θεου! -Ας μην ενοχλούν οι "ψευδοκριταί"»!!!

ΩΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΕΥΦΗΜΕΙ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ!

Κι ὄχι μόνο! Θεωρεῖ ὡς «ἐπουσιώδη» δογματικὲς παρεκκλίσεις, ἐξυμνεῖ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ θὰ συγκαλέσουν τὴν Πανορθόδοξο καὶ ἐγκαλεῖ ὅσους μὲ Ὀρθόδοξη Πατερικὴ ἐνάργεια ἐπισημαίνουν τὶς παρεκκλίσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν!_

__________________________________________________________________________________________________

Ἀπὸ μόνοι τους δηλαδὴ οἱ Οἰκουμενιστὲς περιχαρακώνονται στὰ αἱρετικά τους ὀχυρώματα, καὶ ταυτόχρονα οἱ “ἀντι-Οἰκουμενιστὲς” ἐπιμένουν ἀκόμα νὰ συνυπάρχουν ἐντὸς αὐτῶν;

__________________________________________________________________________________________________

Ιταλίας Γεννάδιος:

Η Πανορθόδοξη θα γίνει γιατί είναι θέλημα Θεου

-Ας μην ενοχλούν οι «ψευδοκριταί».

 «2016: Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, το ανυπέρβλητον ιστορικόν εκκλησιαστικόν γεγονός, είναι ευλογία και αγάπη του Θεού προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν».

Του Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. κ. Γενναδίου

2016: Ένα ευλογημένον Έτος αγάπης και ενότητος, ένας θησαυρός πίστεως και ελπίδος, εδωρήθη εις την Ορθόδοξον Μητέρα Εκκλησίαν μας, από τον Πάνσοφον και Φιλάνθρωπον Θεόν μας.

 Υπό την ιεράν και στοργικήν σκέπην του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πάσαι αι κατά Τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι μεταφέρουν και

μεταλαμπαδεύουν το αιώνιον και σωτήριον φως της Αναστάσεως, από το οποίον προέρχεται το φως της Ορθοδοξίας, διά να οδηγήσουν τον λαόν του Θεού και εις την Ανάστασιν και την Ζωήν, εις το φως και την Αλήθειαν.

Διά να φθάση, όμως, η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος εις την σημερινήν ευόδωσιν της τελικής πορείας της συγκλήσεώς της, η αγαθή μνήμη μας πρέπει να επιστρέψη οπίσω και να ακούση την ηγετικήν φωνήν του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου του Α΄, ο οποίος «τέμνει νέας οδούς προσεγγίσεως, συμφιλιώσεως και ειρηνεύσεως των Εκκλησιών προς αλλήλας, νυκτός και ημέρας κοπιών και αγωνιών διά την εξεύρεσιν των ορθών μέσων κατανοήσεως, αναγνωρίσεως και ενότητος πασών των Εκκλησιών του Χριστού»¹.

Αγωνιζόμενος μετά πίστεως και αγάπης, ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α΄, «αντιμάχεται κατά πολλών και ποικίλων εχθρών, έσωθεν και έξωθεν της Εκκλησίας Αυτού. Υπό πολλών θαυμάζεται το έργον Αυτού. Υπό άλλων όμως καταπολεμείται και διαβάλλεται, άλλοτε εξ αγαθής και άλλοτε εξ εχθρικής διαθέσεως· άλλοτε εξ αγνοίας και άλλοτε εν γνώσει, ...άλλοτε εξ ου κατ’ επίγνωσιν θρησκευτικού ζήλου και άλλοτε εκ πολιτευτικής αντιθέσεως ή και εξ εχθρικής υποκινήσεως»².

Παρά την οδυνηράν και περιπετειώδη κατάστασιν, εις ην ευρέθη ο Πάνσεπτος Οικουμενικός Θρόνος, και, μάλιστα, ο Προκαθήμενος, ο οποίος έζησε μέσα εις καιρούς καταπιέσεων, καταιγίδων και αναστατώσεων, αλλά και εις εποχήν αλλοιώσεως της ιστορίας του Γένους μας, ήδη, από τα τραγικά αυτά χρόνια της Πατριαρχείας του Πατριάρχου Αθηναγόρου, υπάρχει η σκέψις, και με την πάροδον του χρόνου, η προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία θα φωτίση το μέλλον, θα δώση έμπνευσιν και ελπίδας, και οπωσδήποτε θα διαμηνύση εις τον κόσμον το παράγγελμα των Αποστόλων: «Μηδέν πλέον επιτίθεσθαι ... πλην των επάναγκαις»³, και όπως λέγη ο σοφός και μέγας ρεαλιστής των πραγμάτων της Οικουμενικής Κινήσεως, αοίδιμος Μητροπολίτης Γέρων χαλκηδόνος Μελίτων: «τη οικονομία χρωμένη όπου εγχωρεί, μη θεωρούσα ως απαραίτητον προϋπόθεσιν της ενότητος την άκαμπτον και στατικήν ομοιομορφίαν εις τα επουσιώδη ...ανέκαθεν επεζήτησε την συνάντησιν και συνεργασίαν».

Αν ο Μέγας Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α΄ έσπειρε την ιδέαν της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, και ο Σοφός Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων εκαλλιέργησε και ανέπτυξεν αυτήν, ιδία εις τας Πανορθοδόξους Συνδιασκέψεις, εις την Παυλικήν Νήσον Ρόδον, ότε ηκούσθη εις τους ιερώτατους χώρους των Συνεδριάσεων, η σκέψις της προετοιμασίας της συγκλήσεως μιάς Πανορθοδόξου Συνόδου, ο Πατριάρχης της Αγάπης και της Ορθοδοξίας Βαρθολομαίος, ως ήλιος πανφαέστατος και πυρσολαμπέστατος, αν και τινας φοράς, καλυπτόμενος υπό αστάτων νεφών και πολεμούμενος υπό ασημάντων και ανουσίων λόγων, εμφανίζεται εις το προσκήνιον των αντιθέσεων και των παραλόγων συκοφαντιών με παρρησίαν, αληθώς, Πατριαρχικήν, ζωηρότερος, φωτεινότερος, διαυγέστερος, θερμότερος, ισχυρότατος, πιστότατος και βέβαιος εις τους λόγους και τας πράξεις του διά την σύγκλησιν της Συνόδου, η οποία είναι Ευλογία και Αγάπη του Θεού προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας.

Όσον περισσότερον σκεπτόμεθα και πλησιάζομεν εις το επιφανέστατον ιστορικόν γεγονός της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, και δη όσον περισσότερον εμβαθύνομεν εις αυτό με την κατανυκτικήν προσευχήν, τόσον περισσότερον αναγνωρίζομεν το Οικουμενικόν μεγαλείον Της, και οπωσδήποτε τας αξιολογωτέρας πτυχάς της σπουδαιότητος αυτής ανακαλύπτομεν. Είναι τρανή αλήθεια ότι, πληρέστερον και ακριβέστερον, εκτιμάται η αξία του λαμπρότατου αυτού ιστορικού γεγονότος, όταν εξετάσωμεν την όλην διαδικασίαν, δηλαδή τας συνθήκας και τας προϋποθέσεις υπό τας οποίας εισέρχεται εις την ζωήν και την ιστορίαν της Εκκλησίας.
Εις την ευτυχή, έκπαγλον και ευλογημένην αυτήν Περίοδον, εις την «Gloriosa Tappa» της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Εκκλησίας μας, ας έχουν υπ’ όψιν οι Πατέρες –Σύνεδροι- το Πατερικόν ρήμα του Μεγάλου και Σοφού Γέροντος Χαληδόνος κυρού Μελίτωνος ότι «η διάσπασις του αγίου δεσμού της αγάπης, της θεμελιώδους θείας εντολής και γνωρίσματος της μαθητείας», οδηγεί εις την απ’ αλλήλων αλλοτρίωσιν και απομόνωσιν.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Πρωταγωνιστής εις την πραγματοποίησιν της τελικής πορείας του ανυπέρβλητου μέχρι σήμερον εκκλησιαστικού γεγονότος της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, καίτοι δεν έχει στηρίγματα κοσμικής εξουσίας και δυνάμεως, βασιζόμενος, όμως, εις την Πανορθόδοξον Ενότητα, η οποία εις την ουσίαν είναι η ειλικρινής κατανόησις, η συνεργασία και η αδελφοσύνη μεταξύ των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπως δε αναφέρη ο γνωστότατος συγγραφεύς, και γνωρίζων κάλλιστα τα γεγονότα της εποχής εκείνης, Δρ. Αριστείδης Πανώτης, «...ούτος επιβεβαιώνει την χρησιμότητα της αποστολής του και κυρίως περιφρουρεί και εγγυάται ως η Μητέρα Εκκλησία την κανονικήν ευστάθειαν των κατά Τόπους θυγατέρων Εκκλησιών».

Οι «Ignoranti», οι «ψευδοκριταί», οι εχθροί της πραγματικότητος και της αληθείας της συγκλήσεως της «Πανορθοδόξου Ενότητος», ας προσευχηθούν με δέος και αγάπην και ας μη ενοχλούν, με τας ασυναρτήτους σκέψεις και με τα ακατάλληλα και ανάδελφα γραπτά των, διότι η σύγκλησις της Συνόδου θα γίνη, διότι είναι θέλημα Θεού, όπως θα γίνη και η ενότης των Χριστιανών, αφού αυτή θα είναι Δώρον του Αγίου Πνεύματος, ενώ η πρώτη (η σύγκλησις) είναι Ευλογία και Αγάπη του Πανσόφου και Φιλανθρώπου Θεού προς την Εκκλησίαν Του.

Ο λαός του Θεού έχει καταλάβει, πιστεύσει και εστερνισθεί μέσα εις την ψυχήν του τους λόγους του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, σχετικά με την αναγκαιότητα της συγκλήσεως της Συνόδου, καθώς και την μαρτυρίαν Του περί ενότητος, εις μίαν εποχήν αδιαφορίας και εκκοσμικεύσεως, εις καιρούς ανταγωνισμών και εντάσεων, διασπάσεων και συγκρούσεων. Και το μήνυμα της Αγίας και μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα στηρίξη τον χειμαζόμενον, ταλαιπωρημένον, απεγνωσμένον και άπελπιν άνθρωπον, τον κτυπημένον υπό των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών μεταβολών.

Η Διασπορά, η αντιμετώπισις του εθνικισμού και του φυλετισμού, η αντιμετώπισις των γεωπολιτικών εντάσεων, η αντιμέτωπισις των φονταμενταλισμών, πάντα τα σπουδαιότατα αυτά θέματα, με την επιστασίαν του Αγίου Πνεύματος, και την σώφρονα, ενωτικήν δύναμιν των Επισκόπων –Συνέδρων-, ελπίζομεν ότι θα λυθούν διά το καλόν και το συμφέρον της Ορθοδόξου Μητρός Εκκλησίας μας, διότι ούτω δεν θα έχωμεν διαίρεσιν, και, μάλιστα, όπως διακηρύττη ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Το της Εκκλησίας όνομα ου χωρισμού∙ αλλ’ ενώσεως εστί και συμφωνίας όνομα»⁴.

Είναι επίκαιρον όπως προστεθή και τούτο: Εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον, ακόμη και αν παρουσιασθούν, κατά την διεξαγωγήν της, προβλήματα, δυσκολίαι, αμφιβολίαι, εμπόδια κ.α., δεν σημαίνει ότι δεν θα έχωμεν ένδειξιν πνευματικής υγείας και ασφαλούς κανονικής πορείας, η οποία, ως ανεφέρθη προηγουμένως, με την χαρισματικήν ενωτικήν δύναμιν των Επισκόπων –Συνέδρων-, και την επιστασίαν του Αγίου Πνεύματος, η Εκκλησία ανανεούται και, δη, η ανανέωσις αυτή δεν περιορίζεται εις τας Εκκλησίας ως θεσμός μόνον, αλλά η ανανέωσις αυτή, η οποία είναι «εν Χριστώ», επεκτείνεται και εις τον λαόν του Θεού, εις κάθε Ορθόδοξον. Είναι μία «καινή ανανέωσις», δώρον της Θείας Προνοίας προς την Εκκλησίαν Του. Περιμένομεν, λοιπόν, αυτήν την «εν Χριστώ καινήν ανανέωσιν», η οποία πληρέστερον θα βοηθήση τον Ορθόδοξον πιστόν εις τας σημερινάς δυσκολίας του, θα λύση τα προβλήματά του και θα διακηρύξη την ενότητα των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, τουτέστιν της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Οπλισμένοι με την πίστιν και την αφοσίωσιν και ομολογούντες με εμπιστοσύνην ότι διακονούμεν τω Θελήματι του Σωτήρος Χριστού, του «Κυρίου και Θεού ημών», το οποίον είναι η ενότης των εις Αυτόν πιστευόντων, αναμένομεν, ελπιδοφόροι και με προσευχήν, το τέλος και τα μηνύματα αυτής.
«Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. Αμήν»!
  __________________________

1 Κωνσταντίνου Μπόνη, Ἡ ἀνά τήν Οἰκουμένην ἀνταύγειαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πάλαι τε καί νῦν, εἰς «Στάχυν», τεύχη 1-2, Ἰούλιος – Δεκέμβριος 1965, σ. 17.

2 Ἔνθ. ἀνωτ.

3 Πράξεις 15,28.

4 Migne P.G. 61,72.