Από τον φόνο των παιδιών στην διαστροφή των φύλων, στο σύγχρονο παιδομάζωμα και στα ‘νέα’ παιδιά
Πηγή: Agioritikovima
Για το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ
Toυ Βασίλειου Ευσταθίου
Δρ. Φυσικού, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας
1. Η Νομοθεσία, ο χαρακτήρας και οι συνέπειες της.
Χρόνος περισσότερος από μία γενιά έχει ήδη παρέλθει από τότε που ψηφίστηκε στη χώρα μας νόμος υπέρ της δολοφονίας εμβρύων.
Δρ. Φυσικού, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας
1. Η Νομοθεσία, ο χαρακτήρας και οι συνέπειες της.
Χρόνος περισσότερος από μία γενιά έχει ήδη παρέλθει από τότε που ψηφίστηκε στη χώρα μας νόμος υπέρ της δολοφονίας εμβρύων.
Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν από τότε έως σήμερα εκατομμύρια βρέφη να
βρούν θάνατο με διάφορους φρικτούς τρόπους πριν δούν το φως του ήλιου,
βρισκόμενα ακόμα μέσα στην κοιλιά της μάνας τους. Θάνατο όχι από φυσική
αιτία, αλλά από σκόπιμη ιατρική παρέμβαση με απόφαση των γονέων τους. Το έμμεσο αποτέλεσμα ήταν η δημογραφική τραγωδία της χώρας μας και ταυτόχρονη όξυνση της ηθικής παρακμής.
Το βάρος της ευθύνης για την ψήφιση αυτού του άνομου νόμου είναι πολύ μεγάλο, γιατί ο αμαρτωλός έρωτας μπορεί να βρεί την θεραπεία του τελικά στη δημιουργία μίας οικογένειας, ένα δολοφονημένο έμβρυο όμως δεν μπορεί να ξανάρθει σε αυτή την ζωή. Και γιατί, ένα παιδί με αναπηρία, είτε την απέκτησε μετά την γέννησή του, είτε την είχε εκ γενετής, είναι δυνατόν να μπορέσει να προσφέρει στην κοινωνία και στον πολιτισμό περισσότερα από ότι μπορούν να προσφέρουν χίλιοι άνθρωποι χωρίς αναπηρία (όπως ο Μπετόβεν, ο St. Hawking και αμέτρητοι άλλοι), ενώ όποιος συμβάλλει να χαθεί ένας άνθρωπος, και μαζί του η όποια πιθανή ωφέλιμη προσφορά του στον κόσμο που ζούμε, μαζί με αυτόν ζημιώνει και όλη την κοινωνία.
Όμως η παραβίαση του ελληνικού συντάγματος με τον νόμο υπέρ των εκτρώσεων, αλλά και με άλλους ανθελληνικούς, αντιδημοκρατικούς, αντικοινωνικούς, ανήθικους, αντιπαιδαγωγικούς και ξένους στην ελληνορθόδοξη παράδοση της χώρας μας νόμους (όπως για το αυτόματο διαζύγιο, για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ανδρός και γυναικός, για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία εις βάρος του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της, για την κατάργηση της επίσημης χρήσης του πολυτονικού που ψηφίστηκε παράνομα, για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, για την εξαναγκαστική υποβολή άρνησης δωρεάς οργάνων, διαφορετικά θεωρείται κάποιος ως δότης μεταμοσχεύσεων κατά εικαζόμενη συναίνεση, που σημαίνει δότης χωρίς ποτέ να έχει εκφράσει συναίνεση να γίνει δότης, αλλά επιβάλλοντάς του αυτό άλλοι, ο αντιρατσιστικός νόμος υπέρ των λίγων που όμως είναι ρατσιστικός για τους πολλούς και στρέφεται κατά του κοινού καλού μιάς τοπικής κοινωνίας, όλοι οι νόμοι που στάθηκαν εμπόδιο στην πνευματική και υλική ανάπτυξη της χώρας προκειμένου κάποιοι να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους, παραδίδοντας την έτσι σταδιακά, ανίκανη να υπερασπιστεί τον εαυτό της, άμαχη, στα χέρια των όσων ξένων ‘προστάτων’ της ήθελαν πάντα να την λυμαίνονται) που καταπατούν τα πιστεύω, τα ιερά και τα όσια, τις ιστορικές μνήμες και την αξιοπρέπεια, τις αρχές και τις παρακαταθήκες, τα ήθη και τα έθιμα, τις ηθικές αξίες του ελληνορθόδοξου λαού, και η συντελούμενη ως αποτέλεσμα δημογραφική και πολιτισμική καταστροφή της Ελλάδας, που αντιμέτωποι με αυτή πολλοί πείστηκαν ακόμα και ότι εις βάρος μας πραγματοποιείται γενοκτονία, δεν ήταν αρκετά γι’ αυτούς που επιδίωκαν όλα αυτά. Χρειαζόταν άλλος ένας νέος νόμος, που στέκεται ικανός να συναγωνιστεί σε όλεθρο και οδύνη τον νόμο των εκτρώσεων, ο νόμος του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, που ψηφίστηκε παρόλη την πλήρη αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών με ακαταμάχητα επιχειρήματα στην σχετική δημόσια διαβούλευση που έγινε.
Έτσι μπορούν και οι δύο νόμοι μαζί πλέον να αποτελούν το τέλειο ζεύγος που θα επιφέρει την διάλυση του θεσμού της οικογένειας και την αποσάθρωση της δομής της κοινωνίας. Τα επακόλουθα του τελευταίου νόμου αναμένεται να συμπληρώσουν αυτά του αρχικού νόμου και ότι δεν σκότωσε ο προηγούμενος νόμος για την ικανοποίηση της φιληδονίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, θα τα σκοτώσει πλέον ο πρόσφατος νόμος για την ικανοποίηση της φιληδονίας μεταξύ ανδρών και ανδρών ή μεταξύ γυναικών και γυναικών. Και εις το εξής τα παιδιά που πρόκειται να έρθουν στον κόσμο θα κινδυνεύουν, εκτός από το να χάσουν την ζωή τους από τους ίδιους τους γονείς τους, επιπλέον θα κινδυνεύουν (αν οι “ακτιβιστές” ομοφυλόφιλοι πετύχουν να κατοχυρώσουν νομικά και την υιοθέτηση παιδιών στην διεκδίκηση που θα ακολουθήσει ως συνέχεια μετά την νομική κάλυψη της συμβίωσής τους) και να άνατραφούν μέσα σε ένα τέτοιο παρά την φύση περιβάλλον (όπου μαζί με αυτά δεν θα είναι ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος από τους γονείς, λόγω εγκατάλειψης ή λόγω θανάτου, ή δεν θα είναι ο ένας και θα είναι μαζί μόνο ένας, ως ένας από τους δύο του ομόφυλου ζευγαριού - σε άλλες χώρες πολλοί ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούν παρένθετο γονέα, ο οποίος μπορεί να πληρωθεί για να κάνουν μαζί το παιδί που θέλουν να μεγαλώσουν με τον άλλο ομοφυλόφιλο.
Εδώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μέθοδοι εξωσωματικής γονιμοποίησης - έχει γίνει αναφορά
σε αυτές και στους κινδύνους που προκύπτουν από αυτές στην παρακάτω παράγραφο) με αποτέλεσμα όχι μόνο αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία τους, αλλά, όπως αποδεικνύεται από πολλές επιβεβαιωμένες μαρτυρίες παιδιών που μεγάλωσαν στο εξωτερικό (όπως Αμερική) από ζευγάρια ομοφυλόφιλων, και την χρησιμοποίησή τους από τους όμοφυλόφιλους στις ομοφυλοφιλικές πράξεις τους, δηλαδή την σοβαρή σωματική κακοποίησή τους.
Tεχνητὴ γονιμοποίηση.
Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι στις ημέρες μας κάποιος μπορεί να γίνει γονέας χωρίς σεξουαλική επαφή με τον άλλο γονέα χρησιμοποιώντας τις μεθόδους εξωσωματικής γονιμοποίησης, με τις οποίες μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το γενετικό υλικό ενός άλλου γονέα από τράπεζες όπου φυλάσσεται κατεψυγμένο, χωρίς καν να γνωρίζει τον άλλο γονέα, και μπορεί να μην γνωρίζει και αυτός ότι χρησιμοποιείται το γενετικό του υλικό σε αυτή την περίπτωση, ή ακόμα μπορεί και να μη ζεί πιά. Βέβαια λόγω της ανάγκης η γυναίκα όχι μόνο να προσφέρει το γενετικό υλικό, αλλά να κάνει και την κυοφορία, θα πρέπει να υφίσταται κάποιο πρόβλημα που να την εμποδίζει να τα κάνει η ίδια και τα δύο, ώστε να δώσει το γενετικό υλικό της για κυοφορία από άλλη, η να λάβει το γενετικό ύλικό και άντρα και άλλης γυναίκας για να κάνει την κυοφορία αυτή, και έτσι, αφού υπάρχει δότρια του γενετικού υλικού, να υπάρχει και η πιθανότητα να μείνει ως δότρια άγνωστη και ούτε να γνωρίζει ότι χρησιμοποιείται αυτό.
Και είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το γενετικό υλικό κάποιου εν αγνοία του και παρά την θέλησή του, όχι μόνο για επαφή με άλλο ξένο γενετικό υλικό και γονιμοποίηση με σκοπό την γέννηση ενός παιδιού, αλλά και για άλλους λόγους, όπως πειράματα, από την στιγμή που το εμπιστεύεται και το κάνει διαθέσιμο σε τρίτους, καθώς η ποσότητα που χρησιμοποιείται για τον δικό του σκοπό είναι πάντοτε μικρή, αν όχι μηδαμινή, μπροστά στην ποσότητα που συλλέγεται. Με αυτό τον τρόπο, δηλαδή με την πιθανή χρήση του γενετικού υλικού κάποιου εν αγνοία του για την γέννηση παιδιού, μπορεί έτσι αυτός, ενώ ούτε καν το γνωρίζει, να συμβάλλει στην δημιουργία μίας νέας γενιάς ανθρώπων, που, ανάμεσα στις άλλες αντιλήψεις, τις διαφορετικές από τις έως τώρα κοινές και θεωρούμενες φυσιολογικές, που θα έχει, θα είναι και αυτή που θεωρεί ότι η σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να είναι ανεξάρτητη του φύλου, και ως επακόλουθο σε αυτό, ανεξάρτητη και της ηλικίας. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε βέβαια, αν μη τι άλλο, ένα νέο είδος παιδομαζώματος, σύγχρονου παραδοσιακό πνεύμα και έρχεται αυτό σε αντιπαράθεση με τις νέες αντιλήψεις που προωθούνται μέσα στο πνεύμα της νέας τάξης πραγμάτων.
Ο άνθρωπος όπου πάει χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια του για να περπατήσει και να μπορέσει να προχωρήσει, είτε κατευθύνεται ανηφορικά, είτε κατευθύνεται κατηφορικά. Στην κατηφορική αυτή σημερινή πορεία που έχουμε πάρει λοιπόν, το ένα μεγάλο βήμα που έγινε με το πρώτο πόδι ήταν ο νόμος υπέρ των εκτρώσεων αντί την ποινικοποίησή τους ως έγκλημα κατά της ζωής του ανθρώπου, της οικογένειας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας, και της πατρίδας μας. Το δεύτερο μεγάλο βήμα με το άλλο πόδι δεν ήταν άλλο παρά ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων.
Δύο μεγάλα βήματα προς την ολοκληρωτική καταστροφή για την χώρα μας. Δεν ήταν με το νέο νόμο αυτό η πρώτη φορά που παραβιάστηκε το φυσικό και το λογικό από το νομικό μας σύστημα, καθώς ούτε ο νόμος υπέρ των εκτρώσεων φέρει έστω και τον ελάχιστο φυσικό ή λογικό χαρακτήρα. Γιατί δεν είναι ούτε φυσικό, ούτε λογικό, να υποστηρίζεται από την νομοθεσία το ‘δικαίωμα’ του γονέα (κάποιοι μιλούν και για υποχρέωση!!!) να σκοτώσει το παιδί του (ακόμα και αν δεν πιστεύει ότι αμέσως μετά την γονιμοποίηση το έμβρυο είναι παιδί του που ζεί, αλλά δεν γνωρίζει τι είναι, αν αυτό είναι άνθρωπος που ζεί ή όχι - και αυτό είναι έξω από τα όρια της επιστήμης για να το άποδείξει και δεν μπορεί κάποιος να πάρει ολοκληρωμένη την απάντηση γι’ αυτό από αυτήν, πέρα από ενδείξεις, που όποιος θέλει τις βλέπει, και όποιος θέλει τις παραβλέπει-, τότε αφού δεν πιστεύει και δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα, δεν είναι λογικό και φυσικά δεν δικαιολογείται να πράξει κάτι, το οποίο πιθανόν να είναι έγκλημα. Κατά συνέπεια, αυτοί που ψήφισαν αυτόν τον νόμο, με την ‘λογική’ τους με την οποία το έκαναν, θα μπορούσαν να ψηφίσουν και ένα νόμο για το φόνο ενός ανθρώπου, που έχει κάποιο πρόβλημα και επομένως…δεν γνωρίζουμε αν θα ζεί αύριο, αφού λόγω του προβλήματός του ταλαιπωρείται και μπορεί να αυτοκτονήσει, προκειμένου επεμβαίνοντας έτσι να…βοηθήσουμε, όπως για παράδειγμα σε έναν άρρωστο, οπότε ομιλούμε για την περίπτωση της ευθανασίας. Δεν είναι αυτή η ‘λογική’ τους ότι συνιστά το αφύσικο και παρανοικό;).
H Gianna Jessen που επιβίωσε ανάπηρη από έκτρωση, που της έκανε η μητέρα της με το ‘δικαίωμα’ που της έδωσε ο φεμινισμός.
2. Το ζήτημα της επιλογής φύλου.
Σχετικά με τον νέο νόμο, ας εξετάσουμε το ζήτημα της επιλογής φύλου που θέτουν αυτοί που θέλουν να προωθήσουν την ομοφυλοφιλία. Αν υπήρχε τέτοιο ζήτημα και κάποιος είχε το δικαίωμα να επιλέξει το φύλο του σύμφωνα με τις επιθυμίες του, χωρίς να δεσμεύεται από την φύση τι φυσικά χαρακτηριστικά φύλου θα του δώσει, τότε πραγματικά θα ήταν ορθή και δίκαιη η νομική κάλυψη της συμβίωσης κάποιου με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο ασχέτως φύλου. Ωστόσο όμως τα φυσικά χαρακτηριστικά του φύλου του κάποιος, είναι σε όλους καλά γνωστό ότι, είναι καθορισμένα πολύ πριν εμείς γνωρίσουμε ότι κάποιος μπορεί να είναι άντρας ή γυναίκα. Μάλιστα το φύλο του κάθε ανθρώπου έχει καθοριστεί ακόμα και πριν αρχίσει ο άνθρωπος να ζεί, δηλαδή την ολοκλήρωση της γονιμοποίησης του ωαρίου με τον σχηματισμό του εμβρύου. Και συμβαίνει αυτό, καθώς το φύλο καθορίζεται κατά την διαδικασία της σύλληψης και εξαρτάται από το είδος του σπερματοζωαρίου που εισέρχεται στο ωάριο προκειμένου αυτό να γονιμοποιηθεί, δηλαδή από το ποια σχετικά με το φύλο χρωμοσώματα περιέχει, Υ (ανδρικό) ή Χ (γυναικείο).
Μετά την είσοδο του σπερματοζωαρίου στο ωάριο μεσολαβεί κάποιος σύντομος χρόνος (μερικές ώρες) μέχρι την ολοκλήρωση της γονιμοποίησης, που συμβαίνει όταν ενώνεται το γενετικό υλικό του σπερματοζωαρίου με αυτό του ωαρίου και σχηματίζεται το έμβρυο με το νέο δικό του γενετικό ύλικό (αρχικά μονοκύτταρο), που ανήκει στον νέο άνθρωπο που η ζωή του μόλις αρχίζει. Επομένως το φύλο έχει προκαθοριστεί λίγο χρόνο νωρίτερα της ύπαρξης του ανθρώπου, ενώ χρειάζονται ακόμα αρκετοί περισσότεροι από εννιά μήνες μέχρι να γεννηθεί το παιδί και να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι άντρας ή γυναίκα, πράγμα που και πάλι αρχικά το διαπιστώνει στα πρόσωπα των γονιών του, πριν το διαπιστώσει και στον εαυτό του.
Και εδώ εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι επίδραση θα έχει σε ένα παιδί, αν αντί για ένα πατέρα και μια μάνα, έχει δύο ‘πατέρες’ ή δύο ‘μάνες’, και έτσι έρθει αρχικά σε επαφή μόνο με το ένα φύλο δύο ομόφυλων ‘γονέων’, που μπορεί μάλιστα να μην είναι και το δικό του. Αν δεν είναι το δικό του και του μάθουν, όπως επιδιώκουν, και ότι το φύλο επιλέγεται ανεξάρτητα από το φύλο που του έδωσε η φύση, τότε η υποτιθέμενη επιλογή φύλου, θα καταλήξει στην πραγματικότητα για οποιοδήποτε τέτοιο παιδί σε υιοθέτηση συμπεριφοράς του φύλου του άλλου από το φύλο του, αναπόφευκτα και χωρίς καμιά επιλογή. Βέβαια, αν ένα παιδί ανατραφεί από ομόφυλους γονείς, άσχετα από το φύλο του, εφόσον αυτοί καλλιεργούν συμπεριφορές άλλες από τις φυσιολογικές για το κατά φύση φύλο τους, και αυτό θα έρθει σε σύγχυση σχετικά με το ποιού φύλου συμπεριφορά είναι κατάλληλη για το ίδιο να έχει.
Για τον προφανή λόγο όμως ότι ο καθένας έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά του ενός η του άλλου φύλου εκ γενετής (πλην πολύ σπάνιων εξαιρέσεων λόγω κάποιας γενετικής ανωμαλίας), και σε καμιά περίπτωση δεν είναι επιλογή του αυτό, σημαίνει ότι τυχών επιλογή του να καλλιεργήσει συμπεριφορές πού ταιριάζουν στο άλλο φύλο, από το φύλο του οποίου φέρει τα φυσικά χαρακτηριστικά, δεν είναι με κανένα τρόπο φυσιολογικές και υγιείς.
Ας σημειώσουμε εδώ σχετικά με την γενετική μηχανική, που στα χρόνια μας προσπαθεί να γνωρίσει όσο μπορεί τους γενετικούς μηχανισμούς για να μπορεί να επεμβαίνει σε αυτούς και να τους ελέγχει, και χαρτογραφεί το γονιδίωμα, ότι ίσως καταφέρει να ελέγχει την επιλογή φύλου που λαμβάνει χώρα πριν την τεχνητή γονιμοποίηση, η, πιο πιθανόν, να καταφέρει να διακρίνει ανάμεσα στα πολλά έμβρυα που δημιουργούνται μετά από μία τεχνητή γονιμοποίηση, πριν κάνει την επιλογή αυτού που θα κυοφορηθεί, ποια φέρουν Υ χρωμόσωμα και ποια Χ, ώστε να μπορεί να επιλέγει κατά βούληση κάποιο με το ένα ή με το άλλο χρωμόσωμα (αυτή είναι μια μέθοδο βέβαια που οδηγεί στην καταστροφή των πολλών αχρησιμοποίητων εμβρύων, ή στην κατάψυξή τους, η οποία, εκτός του ότι φυσικά αυτή καθ’ εαυτή είναι ανθυγιεινή και μπορεί να αποβεί και καταστροφική, επίσης δεν σημαίνει ότι αυτά απαραίτητα θα χρησιμοποιηθούν σε κάποια άλλη κυοφορία και έτσι θα αποφύγουν τελικά την καταστροφή).
Σε κάθε περίπτωση βέβαια η επιλογή θα γίνεται πάντα πριν την γονιμοποίηση, ή, αν αντί για το φύλο του εμβρύου θα επιλέγεται το έμβρυο με το κατάλληλο φύλο, πριν την κυοφορία, χωρίς αυτονόητα να παύει να παραμένει αδύνατη οποιαδήποτε επιλογή γενετικής σχετική με το φύλο μετά την έναρξη της κυοφορίας. Ίσως κάποιοι από αυτούς που δεν αρκούνται στον τρόπο που μας δημιούργησε ο Θεός (‘άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς’, Γεν. 1, 27::‘ο Θεός τους εδημιούργησεν απ' αρχής άνδρα και γυναίκα’) να περιμένουν από την γενετική μηχανική κάποτε να κάνει δυνατή την γέννηση ενός ανθρώπου με το Υ ή Χ χρωμόσωμα του φύλου να έχει αντικατασταθεί από κάποιο άλλο και αυτός να φέρει φυσικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στα γυναικεία και τα αντρικά, αλλά σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούμε περισσότερο μάλλον να μιλάμε για κάποιον που πάσχει από κάποια γενετική ανωμαλία, παρά για ένα φυσιολογικό άνθρωπο.
Μήπως όμως, όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος από όσους ύποστηρίζουν την ομοφυλοφιλία, θα ήταν δυνατόν να δικαιολογηθεί και να βρεί κάποιο λογικό έρεισμα η νομική κάλυψη της, χωρίς να αιωρείται στο κενό του παραλόγου, μία συμβίωση κάποιου με κάποιον άλλο του ίδιου φύλου, όταν έχει αλλάξει τα φυσικά χαρακτηριστικά του φύλου με μια ιατρική επέμβαση, πράγμα που είναι δυνατόν σήμερα; Έστω και πολλά χρόνια μετά την γέννησή του δεν μπορεί με αυτό τον τρόπο να κάνει την δικιά του επιλογή, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες, και να αλλάξει το φύλο του, που είχε φυσικώς, στο άλλο φύλο; Δυστυχώς όμως για αυτούς που αυτά τους απασχολούν και αυτά ζητούν να πετύχουν, μια τέτοια επέμβαση δεν πετυχαίνει τίποτα άλλο στην πραγματικότητα από μια εξωτερική, φαινομενική σωματική αλλαγή, ενώ στην ουσία του και στην σύνθεσή του το σώμα παραμένει το ίδιο, δηλαδή αποτελούμενο από κύτταρα που ανάμεσα στα χρωμοσώματά τους περιέχουν αυτά που είναι χαρακτηριστικά του φυσικού φύλου τους και όχι αυτού του οποίου πήραν την μορφή χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες της ιατρικής, και τα οποία δεν είναι, ούτε θα γίνει ποτέ, δυνατόν να αλλάξουν, όπως εξηγήσαμε ήδη παραπάνω.
Επομένως, και με ένα τρόπο σαν αυτό το μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι μια φοβερή παραμόρφωση του σώματος, που το βγάζει από την προηγούμενη ισορροπημένη φυσιολογική του κατάσταση (όπου το σώμα έχει τον υψηλό προορισμό να είναι μέλος Χριστού, ‘ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; άρας ούν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; μη γένοιτο’, Α΄ Κορ. 6,15:: ‘Δεν γνωρίζετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να αποτραβήξω, λοιπόν, και να πάρω τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο.’, και ναός Θεού, ‘ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματός εστιν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών;’, Α΄ Κορ. 6,19:: ‘Ή δεν γνωρίζετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που κατοικεί μέσα σας, και το έχετε λάβει από τον Θεόν και άρα δεν ανήκετε στον εαυτόν σας;’) και μια τέτοια αλλαγή μόνο να βοηθήσει δεν μπορεί στο να δικαιολογήσει την συμβίωση ατόμων γεννημένων με το ίδιο φύλο, αποκαλύπτοντας ακόμα πιο πολύ το παράλογο μιάς τέτοιας απαίτησης. Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του και εμείς οφείλουμε να τις ανεχόμαστε, ακόμα και αν δεν είναι φυσιολογικές και δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, αρκεί να μην μας προκαλούν, μην μας προσβάλλουν και να μην αποτελούν απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Όχι όμως να τις αναγνωρίζουμε και να τις κατοχυρώνουμε και νομικά, όταν παρεκτρέπονται από τα όρια του φυσιολογικού, άτοπα, χωρίς καμιά προοπτική.
Είναι γεγονός ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας είναι πραγματικά μπερδεμένοι, γιατί άλλο φύλο έχουν και άλλες τείνουν να είναι οι επιθυμίες τους, είτε αυτό συμβαίνει, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, λόγω κάποιας γενετικής απόκλισης από φυσικό λάθος, είτε συχνά λάθος προτύπων που τους προβλήθηκαν στα ΜΜΕ, ή τώρα και στο σχολείο, και χωρίς να λάβουν άλλη καθοδήγηση από τους γονείς ή κάποιους διδασκάλους, τα αφομοίωσαν και τα μιμήθηκαν, είτε άλλες φορές πάλι λόγω σοβαρών προβλημάτων και μη υγιών συνθηκών που υπήρχαν ατυχώς στο περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκαν, οι οποίες επέδρασαν αρνητικά στην ψυχολογική τους κατάσταση και στην σταθερότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, είτε, στην πιο χειρότερη και απευκταία περίπτωση, απομονωμένα ή επαναλαμβανόμενα γεγονότα κακοποίησης που έχουν υποστεί σε ηλικία που δεν μπορούσαν να αντιδράσουν, τους τραυμάτισαν και αποπροσανατόλισαν αυτούς από τον φυσιολογικό ρόλο και προορισμό του φύλου τους.
Η φυλετική σύγχυση στην οποία βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι, επειδή πραγματικά ο κόσμος μέσα στον οποίο έζησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους δεν ήταν αυτός που όφειλε να είναι απέναντί τους, δεν σημαίνει βέβαια ότι η καλλιέργεια επιθυμιών και η άσκηση συμπεριφορών ασυμβίβαστων του φύλου τους είναι αναπόφευκτη και δεν είναι σε θέση πιά να καθορίσουν την ζωή τους κατά τον φυσιολογικό τρόπο, επαναφέροντας τις επιθυμίες τους σε ισορροπία και αρμονία με το φύλο τους. Κάτι τέτοιο βέβαια έρχεται σε αντίθεση με ότι διδάσκεται στην σύγχρονη κοινωνία, όπου η χαλιναγώγηση των επιθυμιών και παθών μας δεν νοείται δυνατόν να μπορεί να βρεί χώρο στην ζωή μας, καθώς αντιθέτως προβάλλεται η ελεύθερη καλλιέργεια και ικανοποίησή τους, και αυτό θεωρείται ως ελευθερία, ενώ θεωρείται η χαλιναγώγησή τους ως κατάργησή της (‘υπέρογκα γαρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν εν επιθυμίαις σαρκός ασελγείαις’, Β΄ Πε. 2, 18::‘Διότι αυτοί ομιλούν με εξωγκωμένους κτυπητούς λόγους, γεμάτους ψεύδος και ματαιότητα, και παρασύρουν, με το δόλωμα των σαρκικών επιθυμιών και των ακολασιών, τους αστηρίκτους στην πίστη.’).
Όμως οι ανεξέλεγκτες επιθυμίες και τα εξαπτόμενα πάθη δεν μας ελευθερώνουν, αλλά μας υποδουλώνουν, και διαπιστώνει εύκολα κανείς, ότι και να θέλεις πολλές φορές να τα αποφύγεις, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να το πετύχεις (‘ελευθερίαν αυτοίς επαγγελλόμενοι, αυτοί δούλοι υπάρχοντες της φθοράς· ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται.’ Β΄ Πε. 2, 19::‘Και υπόσχονται εις αυτούς λύτρωση και ελευθερία, ενώ αυτοί είναι δούλοι της διαφθοράς, που οδηγεί εις την καταστροφή. Διότι εις εκείνο το πάθος, από το οποίον κανείς έχει νικηθεί, εις αυτό και έχει υποδουλωθεί.’ – ‘απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· αμήν αμήν λέγω υμίν ότι πας ο ποιων την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας.’, Ιω. 8,34::‘Τους απήντησε ο Ιησούς· “σας διαβεβαιώνω ότι καθένας, που πράττει την αμαρτία και μένει αμετανόητος εις την αμαρτία, είναι δούλος της αμαρτίας.’ – ‘παρανομίαι άνδρα αγρεύουσι, σειραίς δε των εαυτού αμαρτιών έκαστος σφίγγεται·’, Παρ. 5,22::‘Οι παρανομίες παγιδεύουν και συλλαμβάνουν, σαν μέσα σε δίκτυον, τον κακόν άνδρα. Κάθε δε πονηρός άνθρωπος περισφίγγεται συνεχώς από τις επαναλαμβανόμενες αμαρτίες του, οι οποίες καταντούν δι' αυτόν τυραννικόν πάθος.’). Εκεί μας οδηγεί δυστυχώς το πνεύμα του άθεου υλισμού, καταναλωτισμού, εγωκεντρισμού και ατομικισμού της εποχής μας.
Αντίθετα αν φροντίζουμε να ελέγχουμε τις επιθυμίες μας κατά το ορθό και ηθικό, ή ακριβέστερα κατά το θέλημα του Θεού, και δεν ικανοποιούμε τα πάθη μας, αφήνοντάς τα ατροφικά, μέχρι να σβήσουν εντελώς, και να αντικατασταθούν από αρετές, τότε αρχίζουμε να ζούμε την πραγματική ελευθερία (‘ως ελεύθεροι, και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ᾿ ως δούλοι Θεού.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σαν ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την ελευθερίαν ως πρόφαση και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού.’).
Και στην περίπτωση της σεξουαλικής συμπεριφοράς κάποιου, αυτή μπορεί να είναι φυσιολογική και να έχει την δυνατότητα απελευθέρωσης από πάθη, μόνο όταν βρίσκεται σε ακολουθία του φυσικού ρόλου του φύλου με το οποίο γεννήθηκε, πράγμα για το οποίο χρειάζεται να ελέγξει και να καθοδηγήσει κατά το φυσικό τις επιθυμίες του (‘Πάντα μοι έξεστιν, αλλ᾿ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ᾿ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος.’, Α΄ Κορ. 6,12::‘Όλα μου επιτρέπεται να τα κάμω, αλλά δεν είναι συμφέρον να τα πράττω όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλ' εγώ δεν θα εξουσιασθώ και δεν θα υποδουλωθώ εις τίποτε.’). Η επανάσταση των επιθυμιών είναι η ασθενής κατάσταση και η επαναφορά τους υπό έλεγχο με τον κατάλληλο τρόπο, την κατάλληλη θεραπεία (δηλαδή την μετάνοια), είναι η υγιής κατάσταση (γι’ αυτό και ο Χριστός, προκειμένου να κατανοήσουν οι άνθρωποι ότι γιατρεύει τις ασθενούσες ψυχές αυτών, συγχωρώντας τους τις αμαρτίες, που εξαιτίας τους νοσούν ψυχικά, αλλά κατά συνέπεια κάποιες φορές και σωματικά, τους γιάτρευε μαζί με την ψυχική τους ασθένεια και τις σωματικές ασθένειες που είχαν: ‘και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ· θάρσει, τέκνον· αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου… ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου επί της γης αφιέναι αμαρτίας, τότε λέγει τω παραλυτικώ· εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκόν σου. και εγερθείς απήλθεν εις τον οίκον αυτού.’, Μτ. 9, 2-8::‘και όταν είδεν ο Ιησούς την πίστιν του παραλυτικού και εκείνων, που τον έφεραν, είπε στον παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, διά την πίστιν σου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες”….. Διά να δείτε δε και μάθετε καλά, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρεί αμαρτίες και να θεραπεύει ασθενείες, τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· “σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. Και αμέσως σηκώθηκε ο παραλυτικός εντελώς υγιής και πήγε στο σπίτι του.’).
3. Η ομοφυλοφιλική δράση.
Ωστόσο οι σημερινές πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και οι νέες νομοθετήσεις, όσον αφορά τα περί ομοφυλοφίλων (σύμφωνα συμβίωσης, πολιτικοί γάμοι, υιοθεσίες) δεν σημαίνει απαραίτητα ότι βρίσκουν σύμφωνους όλους τους ομοφυλόφιλους, ή τους έχοντες ομοφυλοφιλικές έξεις χωρίς όμως να έπιτρέπουν την ικανοποίηση του πάθους αύτού, ή τους πρώην ομοφυλόφιλους, που έχουν πιά ξεφύγει από αυτό. Αντίθετα μάλιστα πολλοί από αυτούς, ακόμα και ομοφυλόφιλοι που δεν έχουν καταφέρει να πάψουν να ζούν με αυτό τον τρόπο, όπως αποδεικνύουν βιβλία που έγραψαν και δημοσιεύματα στο διαδίκτυο (σε Αμερική και Ευρώπη), όχι απλά δεν συμφωνούν, αλλά και αντιτίθενται και διαμαρτύρονται έντονα.
Αυτό βέβαια είναι άκρως φυσιολογικό και ελπιδοφόρο, αποδεικνύοντας ότι και αν ακόμα είναι δέσμιοι του πάθους τους, ωστόσο έχουν επίγνωση ότι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται δεν είναι φυσικό, λογικό, και σε καμιά περίπτωση υπέρ όφελος αυτών και της κοινωνίας γύρω τους, να καυχώνται, να αποθρασύνονται, να αυτοπροβάλλονται, και πολύ περισσότερο να ζητούν επίσημη κοινωνική αναγνώριση, νομικά κατοχυρώνοντας το πάθος τους (‘εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός εστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. εάν είπωμεν ότι ουχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν.’, Α΄ Ιω. 1, 9-10::‘Εάν όμως, με αυτογνωσία και συναίσθηση της ενοχής μας, ομολογούμε τις αμαρτίες μας, είναι αξιόπιστος και δίκαιος ο Θεός, διά την τήρηση της υποσχέσεώς του, να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία. Εάν πούμε, ότι δεν έχουμε αμαρτήσει, είναι σαν να διαψεύδουμε τον Θεόν και ο λόγος και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει εντός μας.’), αλλά μάλλον αρμόζει να καλύπτουν την κατάστασή τους και να προσπαθούν να κρύβονται, νιώθοντας ότι αυτό που κάνουν είναι άξιο ντροπής. Αυτό είναι το φυσιολογικό, που κάνουν οι φυσιολογικοί άνθρωποι: όταν κάνουν κάτι σωστό, αν θέλουν καυχώνται, και όταν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν δεν θέλουν ντρέπονται και προσπαθούν όσο μπορούν να μην το ξανακάνουν. Αυτή η ντροπή είναι πολύτιμη και αποβαίνει σωτήρια, όταν οδηγεί στην μετάνοια, που μπορεί να ελευθερώσει κάποιον από το πάθος του.
Αυτή είναι που διαπλάθει ανθρώπους, ενώ η έλλειψή της τους αποκτηνώνει.
Έτσι αβίαστα συμπεραίνουμε ότι η όλη προώθηση της ομοφυλοφιλίας παγκοσμίως και στον τόπο μας δεν είναι υπόθεση όλων αυτών των απλών συνανθρώπων που ήταν παλιότερα λίγο ή πολύ μπλεγμένοι στα δίκτυα της, η που είναι ακόμα, αλλά παραδέχονται την παρεκτροπή τους και είναι πολύ πιθανόν να έρθει η ώρα να καταφέρουν να ξεφύγουν, αλλά μίας άλλης ξεχωριστής ομάδας ατόμων, όχι απαραίτητα μεγάλης στον αριθμό, που όμως διαθέτουν τα απαραίτητα μεγάλα χρηματικά ποσά και άλλα μέσα, ώστε να επιβάλλουν με νόμους στην κάθε πολιτεία μια νέα στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία της αντίστοιχης τοπικής κοινωνίας, ώστε να την αποδέχεται ως κάτι τόσο φυσιολογικό, όσο και ο γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
Και αυτό το κάνουν βέβαια, όχι γιατί λογαριάζουν ότι η ομοφυλοφιλία οφελεί σε κάτι, ούτε λόγω ενδιαφέροντος προς τους ομοφυλόφιλους και τα ‘δικαιώματά’ τους (τι πραγματικά συμβαίνει αποδείχτηκε τρανά κατά το επεισόδιο που έγινε στην τελευταία ‘παρέλαση’ των ομοφυλοφίλων στην Θεσσαλονίκη, όπου αποκαλύφθηκε από που προέρχεται η χρηματοδότηση αυτής της κίνησης με το δήμαρχο να ζητάει την διαφήμιση του χρηματοδότη και οι ομοφυλόφιλοι που μετείχαν στην κίνηση αντέδρασαν και δεν την δέχτηκαν, οπότε και ο δήμαρχος δεν παρευρέθηκε σε αυτή), αλλά προς εξυπηρέτηση σκοπών που έχουν, οι οποίοι αφορούν την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης των καιρών μας, σύμφωνα με το δικό τους πνεύμα της νέας τάξης πραγμάτων προς εγκαθίδρυση μιάς παγκόσμιας κυβέρνησης, όπως έχει πλέον γίνει κοινώς ξεκάθαρα γνωστό.
Αυτοί λοιπόν με πολύ συγκεκριμένους σκοπούς ξεκίνησαν μια παγκόσμια ομοφυλοφιλική εκστρατεία προκειμένου να τους πετύχουν, τα στρατεύματα της οποίας εισέβαλλαν στην χώρα μας πριν λίγα χρόνια με την διοργάνωση των ομοφυλοφιλικών ‘παρελάσεων’, που τις ονόμασαν παρελάσεις υπερηφανείας. ‘Υπερηφάνειας γιατί κατόρθωσαν να εισάγουν στην παραδοσιακή σεμνή πατρίδα μας των ελληνορθόδοξων αξιών, αυτό που αποτελεί ότι πιο αισχρό, βδελυρό και επαίσχυντο πράγμα για τους ανθρώπους με θρασύτατο και ξεδιάντροπο τρόπο μπροστά σε ένα λαό που κατά την μακραίωνη ιστορία του στην συνείδησή του το απεχθάνονταν και στην κοινωνία του το ελεεινολογούσε. Και αφού στην συνέχεια κατοχύρωσαν την παρουσία τους στην χώρα μας με τον αντιρατσιστικό νόμο που σε άρθρο του εξασφάλιζε και την κάλυψη των ομοφυλοφίλων, ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους άφοβα από τυχών αντιδράσεις, ήρθε τώρα η ώρα να μονιμοποιήσουν την ασύδοτη παρουσία τους στην Ελλάδα βεβηλώνοντας τα ιερά αυτού του τόπου, λεηλατώντας τις αξίες του και γκρεμίζοντας την κοινωνική του δομή.
Και αυτό έγινε με την ψήφιση του νόμου που έγινε στην Ελλάδα για το σύμφωνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Από την στιγμή που δεν κυβερνούν Έλληνες, ούτε και οι νόμοι που ψηφίζονται μπορούν να είναι ελληνικοί, και ας ψηφίζονται μέσα στην Βουλή, όπου κάποτε εκεί οι Έλληνες εψήφιζαν δημοκρατικά τους νόμους της πατρίδας τους. Μετά από αυτό, ένα μεγάλο στόχο ακόμα έχουν να πετύχουν για την πλήρη νομική κατοχύρωση τους, που μπορεί να τους εξισώσει πολιτειακά με τα φυσιολογικά αντρός-γυναικός έγγαμα ζεύγη, ο οποίος είναι να δικαιούνται από τον νόμο την υιοθέτηση παιδιών! Οπότε τότε θα αρχίσει η μεταμόρφωση της φυσιολογικής κοινωνίας με ιστορική εξέλιξη σε τεχνητή κατά τις επιταγές της νέας τάξης πραγμάτων.
Η ελληνική Βουλή των Ελλήνων σε παλιότερους καιρούς
(Συνεδρίαση με τον Χαρίλαο Τρικούπη).
4. Το μεγάλο όραμα.
Το όραμα της νέας εποχής, όπου τα φύλα για την κοινωνία δεν θα σημαίνουν τίποτα και οι οικογένειες θα πάψουν να έχουν την θεμελιώδη θέση που ξέρουμε μέσα στην κοινωνία, άρχισε να πραγματοποιείται. Ώστε ο καθένας ανάλογα με τα γούστα του να μπορεί να εκλέγει σύντροφο όποιου φύλου θέλει και για όσο καιρό θέλει έχοντας την ίδια την Πολιτεία εγγυητή και προστάτη αυτών των σχέσεων του, καθώς του παρέχει την δυνατότητα υπογραφής σύμφωνων συμβίωσης που φέρουν την σφραγίδα του νόμου της.
Και μάλιστα να μπορεί τότε να έχει παιδιά, τα οποία λόγω του ότι φυσικώς είναι αδύνατο να αποκτηθούν στην περίπτωση ομόφυλου ζευγαριού, θα μπορούν να λαμβάνονται είτε από δύο άλλους γονείς που εγκατέλειψαν το παιδί ή δεν ζούν, είτε από τον ένα του ζευγαριού και έναν παρένθετο γονέα, άνευ ηθικών ενδοιασμών, ακόμα και επί πληρωμής, είτε και με την δυνατότητα τεχνητής γονιμοποίησης, όπου μόνο με χρήση του γενετικού υλικού κάποιου του άλλου φύλου μπορούν να αποκτήσουν παιδί (το μπορούν αυτό οι ομοφυλόφιλες, αλλά για τους ομοφυλόφιλους είναι αναγκαία και η γυναίκα για την κυοφορία). Ευκολα κανείς αντιλαμβάνεται ότι η αλλαγή στην ζωή του ανθρώπου που επιδιώκεται μέσα στην νέα εποχή, είναι πράγματι ανεπανάληπτη στις εξελίξεις της ανθρώπινης ιστορίας, όπως αυτή καυχάται ότι είναι, και είναι οπωσδήποτε και τρομακτική.
Ο νέος άνθρωπος που προσπαθεί να δημιουργήσει θα είναι εντελώς διαφορετικός από τον άνθρωπο, όπως τον γνωρίζουμε έως τώρα. Καταργώντας τις διαφορές φύλων σε αυτόν με ερμαφρόδιτη χρήση του σώματός του, καθώς αλλάζει το βασικό όρο της δημιουργίας του σε δύο φύλα, κατά την οποία ο καθένας ανήκει ή στο ένα ή στο άλλο φύλο και με το γάμο ενώνονται οι δύο του διαφορετικού φύλου, αποτελώντας οι δύο το ένα ανδρόγυνο, και όχι ο ένας μόνος του (αν ο ένας ήταν ερμαφρόδιτος, και άντρας και γυναίκα, τότε μαζί με έναν άλλο ερμαφρόδιτο δεν θα εύρισκαν ποτέ ενότητα, καθώς έτσι μαζί θα αποτελούσαν δύο ανδρόγυνα, και όχι ένα), αλλοτριώνεται οντολογικά όλος ο άνθρωπος, όχι μόνο κατά την σωματική φύση, αλλά και κατά την ψυχική - πνευματική, αφού αυτές οι δύο φύσεις του που έχει είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Έτσι μέσα στο νεοεποχίτικο πνεύμα του όχι μόνο ‘κάνετε ότι θέλετε’, αλλά και ‘είστε ότι θέλετε’, οι αφανείς υποκινούντες τα νήματα καταφέρνουν να διαπλάσουν τους ‘απρόσωπους ανθρώπους’ που υποδουλώθηκαν από αυτό το πνεύμα και χωρίς ελευθερία πιά οδηγήθηκαν στην αλλοτρίωση, και που θα αποτελέσουν μια ομοιόμορφη αλλά και άμορφη μάζα, όπου οι διαφορές τους στο σύνολό τους αναμιγνυόμενες αδιακρίτως μεταξύ τους έχουν ισοπεδωθεί και εξομαλυνθεί, όπως οι τροφές όταν μπαίνουν όλες μαζί μέσα στο μίξερ και ανακατεύονται, μετά από αυτό γίνονται ένα και δεν ξεχωρίζουν, τόσο εύκολα κυβερνούμενη, όπως και μια μηχανή που, άκριτα, χωρίς να έχει την δυνατότητα να κρίνει ποτέ και να αντιδρά, χωρίς να έχει δικαιώματα και αξιώσεις, καθοδηγείται από τον χειριστή της.
Όμως εκτός του ‘νέου’ ανθρώπου για τον οποίο μας προορίζουν να γίνουμε οι ισχυροί, του παγκοσμιοποιημένου και μαζοποιημένου, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος, που δεν έχει καμιά σχέση με τον παραπάνω, που του είναι εντελώς ξένος και δεν συμβιβάζεται μαζί του, και κατεδαφίζοντας τα σχέδια των ισχυρών βρίσκεται πάντα υπό την κατεδίωξή τους, την μάταια και απέλπιδα.
Αυτός είναι ο αληθινά νέος άνθρωπος, ο καινός άνθρωπος, που γεννιέται μέσα στην Ορθόδοξη πίστη του Χριστού (‘και ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα.’ Εφ. 4,24, ‘και να ενδυθείτε τον νέον άνθρωπον, ο οποίος αναδημιουργήθει και αναγεννήθει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού’) και που ζητώντας πάντα να ευαρεστεί τον Θεό (‘Ει ζώμεν πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν.’, Γαλ. 5,25::‘Εάν πράγματι ζώμεν την ζωήν του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να πορευθώμεθα και να συμπεριφερώμεθα σύμφωνα με όσα το Πνεύμα μας διδάσκει’ – ‘και μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.’, Ρωμ. 12,2::‘Και προσέχετε να μη συμμορφώνεσθε με τα φρονήματα και τον τρόπον της ζωής των ανθρώπων της υλόφρονος αυτής εποχής, αλλά συνεχώς να μεταμορφώνεσθε με την ανανέωση και την ευθυκρισίαν του νού σας, ώστε να εξακριβώνετε και να διακρίνετε, ποίον είναι το θέλημα του Θεού, το οποίον έχει πάντοτε ως χαρακτηριστικόν του γνώρισμα, ότι είναι αγαθόν, ευάρεστον εις αυτόν και τέλειον.’), αφήνει πίσω του τον παλαιόν άνθρωπο και τα πάθη του (‘απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταίς πράξεσιν αυτού’, Κολ. 3,9::‘έχετε αποβάλει πλέον τον παλαιόν άνθρωπο μαζί με τις πονηρές αυτού πράξεις.’), και είναι πραγματικά προσωπικά ελεύθερος και οικουμενικός, πλήρης αγάπης προς όλους (‘ως ελεύθεροι, και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ᾿ ως δούλοι Θεού.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σαν ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την ελευθερίαν ως πρόφαση και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού.’ – ‘Υμείς γαρ επ᾿ ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί· μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις.’, Γαλ. 5, 13::‘Διότι σείς, αδελφοί, έχετε κληθεί από τον Κύριον, να γίνετε και να μείνετε ελεύθεροι. Μόνον προσέξατε, μήπως αυτήν την ελευθερίαν την χρησιμοποιήσετε ως αφορμή διά σαρκική ζωή.
Αλλά τουναντίον πρέπει να υπηρετείτε σαν δούλοι ο ένας τον άλλο διά της αγάπης του Χριστού.’ – ‘ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη’, Γαλ. 5,22:: ‘Ο καρπός όμως, τον οποίον το Άγιον Πνεύμα παράγει εις τις καρδιές των πιστών είναι η αγάπη προς όλους,’).
Εξαγνίζει τον εαυτό με την εγκράτεια (‘και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ᾿ αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστι.’, Α Ιω. 3,3::‘Και ο καθένας που έχει και κρατεί σφικτά αυτήν την ελπίδα στον Χριστόν, καθαρίζει και κρατεί τον εαυτό του αγνόν από κάθε αμαρτία, όπως και εκείνος είναι ο απόλυτα καθαρός και άγιος.’), είτε εγγάμως μαζί με έναν εκπρόσωπο του άλλου φύλου συνοδοιπόρο στον δρόμο αυτό (‘διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω.’, Α Κορ. 7,2:: ‘Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι αδύνατος και υπάρχει φόβος να παρασυρθεί εις πορνείας, ας έχει ο καθένας την γυναίκα του και καθεμία ας έχει τον άνδρα της.’), είτε μόνος στην άγαμη ζωή του μοναχισμού (‘Λέγω δε τοις αγάμοις και ταίς χήραις, καλόν αυτοίς εστιν εάν μείνωσιν ως καγώ.’, Α Κορ. 7,8::‘Λέγω δε στους αγάμους και εις τας χήρας, ότι είναι καλόν και συμφέρον δι' αυτούς, εάν μείνουν όπως εγώ, δηλαδή άγαμοι.’), μέχρι τελικώς, μέσα στην χάρη του Θεού (‘η χάρις και η αλήθεια διά Ιησού Χριστού εγένετο.’, Ιω. 1,17::‘η χάρις και η αλήθεια ήλθαν διά του Ιησού Χριστού.’), να υπερβεί με απάθεια τα σχήματα του κόσμου τούτου (‘ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού.’, Γαλ. 3,28::‘δεν υπάρχει άρσεν και θήλυ, διότι όλοι σείς είσθε ένας νέος άνθρωπος, διά μέσου του Ιησού Χριστού.’). Σε αυτήν την πορεία του είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχει πάντα την προσευχή στήριγμά του, οδηγό του και καταφύγιο του, ώστε να προχωράει πρόθυμα, άφοβα και σταθερά προς τα εκεί που προορίζεται (‘γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.’, Μτ. 26,41::‘Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διά να μη περιπέσετε εις πειρασμόν, που θα σας βυθίση εις την άρνησιν· το μεν πνεύμα είναι πρόθυμον και έχει αγαθήν διάθεσιν, αλλ' η ανθρώπινη σαρξ είναι ασθενής.’).
Τα παιδιά ευλογούνται από τον Χριστό, κοντά στην Παναγία.
Πηγές
1. Ε΄ Ομιλία του Ιερού Χρυσοστόμου στην προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου.
2. Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου, ‘Περί ομοφυλοφιλίας’, Ιούνιος 2013
3. Μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ‘Ομοφυλοφιλία και νέα τάξη πραγμάτων’, Σύναξη διαμαρτυρίας, 20 Ιουνίου 2014, Ιερός Ναός Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου Θεσσαλονίκης.
4. Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου για την Οικογένεια και το Σύμφωνο Συμβίωσης, 12 Δεκεμβρίου 2013.
5. Επιστολή Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στον ‘Υπουργό Δικαιοσύνης της περί του συμφώνου συμβίωσης, 12 Ιουνίου 2015.
6. Ανοικτή Επιστολή Συλλόγου Ορθοδόξων Χριστιανών ‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’, ‘Η ομοφυλοφιλία κάτω από το φως της Αγίας Γραφής’, 16 Ιουνίου 2015.
7. ‘Να μοιραστώ μια ιστορία για την ομοφυλοφιλία;’ (Έξομολόγηση μιάς πρώην ομοφυλόφυλης) στο www.pentapostagma.gr.
8. ‘ΗΠΑ: Οδυνηρές εμπειρίες παιδιών που μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο δικαστήριο’, στο redskywarning.blogspot.
9. Άρθρα στο omofylofilia.gr.
10. Άρθρα στο www.kosmogonia.gr.
11. Του ιδίου, Εκτρώσεις : Δικαίωμα ή Φόνος; Όλη η αλήθεια.
12. ‘Η μαρτυρία της Gianna Jessen’, Αξιοπρόσεκτες Θέσεις και Μαρτυρίες για τις αμβλώσεις, εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2011, σσ. 35-41.
Το βάρος της ευθύνης για την ψήφιση αυτού του άνομου νόμου είναι πολύ μεγάλο, γιατί ο αμαρτωλός έρωτας μπορεί να βρεί την θεραπεία του τελικά στη δημιουργία μίας οικογένειας, ένα δολοφονημένο έμβρυο όμως δεν μπορεί να ξανάρθει σε αυτή την ζωή. Και γιατί, ένα παιδί με αναπηρία, είτε την απέκτησε μετά την γέννησή του, είτε την είχε εκ γενετής, είναι δυνατόν να μπορέσει να προσφέρει στην κοινωνία και στον πολιτισμό περισσότερα από ότι μπορούν να προσφέρουν χίλιοι άνθρωποι χωρίς αναπηρία (όπως ο Μπετόβεν, ο St. Hawking και αμέτρητοι άλλοι), ενώ όποιος συμβάλλει να χαθεί ένας άνθρωπος, και μαζί του η όποια πιθανή ωφέλιμη προσφορά του στον κόσμο που ζούμε, μαζί με αυτόν ζημιώνει και όλη την κοινωνία.
Όμως η παραβίαση του ελληνικού συντάγματος με τον νόμο υπέρ των εκτρώσεων, αλλά και με άλλους ανθελληνικούς, αντιδημοκρατικούς, αντικοινωνικούς, ανήθικους, αντιπαιδαγωγικούς και ξένους στην ελληνορθόδοξη παράδοση της χώρας μας νόμους (όπως για το αυτόματο διαζύγιο, για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ανδρός και γυναικός, για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία εις βάρος του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της, για την κατάργηση της επίσημης χρήσης του πολυτονικού που ψηφίστηκε παράνομα, για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, για την εξαναγκαστική υποβολή άρνησης δωρεάς οργάνων, διαφορετικά θεωρείται κάποιος ως δότης μεταμοσχεύσεων κατά εικαζόμενη συναίνεση, που σημαίνει δότης χωρίς ποτέ να έχει εκφράσει συναίνεση να γίνει δότης, αλλά επιβάλλοντάς του αυτό άλλοι, ο αντιρατσιστικός νόμος υπέρ των λίγων που όμως είναι ρατσιστικός για τους πολλούς και στρέφεται κατά του κοινού καλού μιάς τοπικής κοινωνίας, όλοι οι νόμοι που στάθηκαν εμπόδιο στην πνευματική και υλική ανάπτυξη της χώρας προκειμένου κάποιοι να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους, παραδίδοντας την έτσι σταδιακά, ανίκανη να υπερασπιστεί τον εαυτό της, άμαχη, στα χέρια των όσων ξένων ‘προστάτων’ της ήθελαν πάντα να την λυμαίνονται) που καταπατούν τα πιστεύω, τα ιερά και τα όσια, τις ιστορικές μνήμες και την αξιοπρέπεια, τις αρχές και τις παρακαταθήκες, τα ήθη και τα έθιμα, τις ηθικές αξίες του ελληνορθόδοξου λαού, και η συντελούμενη ως αποτέλεσμα δημογραφική και πολιτισμική καταστροφή της Ελλάδας, που αντιμέτωποι με αυτή πολλοί πείστηκαν ακόμα και ότι εις βάρος μας πραγματοποιείται γενοκτονία, δεν ήταν αρκετά γι’ αυτούς που επιδίωκαν όλα αυτά. Χρειαζόταν άλλος ένας νέος νόμος, που στέκεται ικανός να συναγωνιστεί σε όλεθρο και οδύνη τον νόμο των εκτρώσεων, ο νόμος του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, που ψηφίστηκε παρόλη την πλήρη αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών με ακαταμάχητα επιχειρήματα στην σχετική δημόσια διαβούλευση που έγινε.
Έτσι μπορούν και οι δύο νόμοι μαζί πλέον να αποτελούν το τέλειο ζεύγος που θα επιφέρει την διάλυση του θεσμού της οικογένειας και την αποσάθρωση της δομής της κοινωνίας. Τα επακόλουθα του τελευταίου νόμου αναμένεται να συμπληρώσουν αυτά του αρχικού νόμου και ότι δεν σκότωσε ο προηγούμενος νόμος για την ικανοποίηση της φιληδονίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, θα τα σκοτώσει πλέον ο πρόσφατος νόμος για την ικανοποίηση της φιληδονίας μεταξύ ανδρών και ανδρών ή μεταξύ γυναικών και γυναικών. Και εις το εξής τα παιδιά που πρόκειται να έρθουν στον κόσμο θα κινδυνεύουν, εκτός από το να χάσουν την ζωή τους από τους ίδιους τους γονείς τους, επιπλέον θα κινδυνεύουν (αν οι “ακτιβιστές” ομοφυλόφιλοι πετύχουν να κατοχυρώσουν νομικά και την υιοθέτηση παιδιών στην διεκδίκηση που θα ακολουθήσει ως συνέχεια μετά την νομική κάλυψη της συμβίωσής τους) και να άνατραφούν μέσα σε ένα τέτοιο παρά την φύση περιβάλλον (όπου μαζί με αυτά δεν θα είναι ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος από τους γονείς, λόγω εγκατάλειψης ή λόγω θανάτου, ή δεν θα είναι ο ένας και θα είναι μαζί μόνο ένας, ως ένας από τους δύο του ομόφυλου ζευγαριού - σε άλλες χώρες πολλοί ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούν παρένθετο γονέα, ο οποίος μπορεί να πληρωθεί για να κάνουν μαζί το παιδί που θέλουν να μεγαλώσουν με τον άλλο ομοφυλόφιλο.
Εδώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μέθοδοι εξωσωματικής γονιμοποίησης - έχει γίνει αναφορά
σε αυτές και στους κινδύνους που προκύπτουν από αυτές στην παρακάτω παράγραφο) με αποτέλεσμα όχι μόνο αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία τους, αλλά, όπως αποδεικνύεται από πολλές επιβεβαιωμένες μαρτυρίες παιδιών που μεγάλωσαν στο εξωτερικό (όπως Αμερική) από ζευγάρια ομοφυλόφιλων, και την χρησιμοποίησή τους από τους όμοφυλόφιλους στις ομοφυλοφιλικές πράξεις τους, δηλαδή την σοβαρή σωματική κακοποίησή τους.
Tεχνητὴ γονιμοποίηση.
Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι στις ημέρες μας κάποιος μπορεί να γίνει γονέας χωρίς σεξουαλική επαφή με τον άλλο γονέα χρησιμοποιώντας τις μεθόδους εξωσωματικής γονιμοποίησης, με τις οποίες μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το γενετικό υλικό ενός άλλου γονέα από τράπεζες όπου φυλάσσεται κατεψυγμένο, χωρίς καν να γνωρίζει τον άλλο γονέα, και μπορεί να μην γνωρίζει και αυτός ότι χρησιμοποιείται το γενετικό του υλικό σε αυτή την περίπτωση, ή ακόμα μπορεί και να μη ζεί πιά. Βέβαια λόγω της ανάγκης η γυναίκα όχι μόνο να προσφέρει το γενετικό υλικό, αλλά να κάνει και την κυοφορία, θα πρέπει να υφίσταται κάποιο πρόβλημα που να την εμποδίζει να τα κάνει η ίδια και τα δύο, ώστε να δώσει το γενετικό υλικό της για κυοφορία από άλλη, η να λάβει το γενετικό ύλικό και άντρα και άλλης γυναίκας για να κάνει την κυοφορία αυτή, και έτσι, αφού υπάρχει δότρια του γενετικού υλικού, να υπάρχει και η πιθανότητα να μείνει ως δότρια άγνωστη και ούτε να γνωρίζει ότι χρησιμοποιείται αυτό.
Και είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το γενετικό υλικό κάποιου εν αγνοία του και παρά την θέλησή του, όχι μόνο για επαφή με άλλο ξένο γενετικό υλικό και γονιμοποίηση με σκοπό την γέννηση ενός παιδιού, αλλά και για άλλους λόγους, όπως πειράματα, από την στιγμή που το εμπιστεύεται και το κάνει διαθέσιμο σε τρίτους, καθώς η ποσότητα που χρησιμοποιείται για τον δικό του σκοπό είναι πάντοτε μικρή, αν όχι μηδαμινή, μπροστά στην ποσότητα που συλλέγεται. Με αυτό τον τρόπο, δηλαδή με την πιθανή χρήση του γενετικού υλικού κάποιου εν αγνοία του για την γέννηση παιδιού, μπορεί έτσι αυτός, ενώ ούτε καν το γνωρίζει, να συμβάλλει στην δημιουργία μίας νέας γενιάς ανθρώπων, που, ανάμεσα στις άλλες αντιλήψεις, τις διαφορετικές από τις έως τώρα κοινές και θεωρούμενες φυσιολογικές, που θα έχει, θα είναι και αυτή που θεωρεί ότι η σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να είναι ανεξάρτητη του φύλου, και ως επακόλουθο σε αυτό, ανεξάρτητη και της ηλικίας. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε βέβαια, αν μη τι άλλο, ένα νέο είδος παιδομαζώματος, σύγχρονου παραδοσιακό πνεύμα και έρχεται αυτό σε αντιπαράθεση με τις νέες αντιλήψεις που προωθούνται μέσα στο πνεύμα της νέας τάξης πραγμάτων.
Ο άνθρωπος όπου πάει χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια του για να περπατήσει και να μπορέσει να προχωρήσει, είτε κατευθύνεται ανηφορικά, είτε κατευθύνεται κατηφορικά. Στην κατηφορική αυτή σημερινή πορεία που έχουμε πάρει λοιπόν, το ένα μεγάλο βήμα που έγινε με το πρώτο πόδι ήταν ο νόμος υπέρ των εκτρώσεων αντί την ποινικοποίησή τους ως έγκλημα κατά της ζωής του ανθρώπου, της οικογένειας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας, και της πατρίδας μας. Το δεύτερο μεγάλο βήμα με το άλλο πόδι δεν ήταν άλλο παρά ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων.
Δύο μεγάλα βήματα προς την ολοκληρωτική καταστροφή για την χώρα μας. Δεν ήταν με το νέο νόμο αυτό η πρώτη φορά που παραβιάστηκε το φυσικό και το λογικό από το νομικό μας σύστημα, καθώς ούτε ο νόμος υπέρ των εκτρώσεων φέρει έστω και τον ελάχιστο φυσικό ή λογικό χαρακτήρα. Γιατί δεν είναι ούτε φυσικό, ούτε λογικό, να υποστηρίζεται από την νομοθεσία το ‘δικαίωμα’ του γονέα (κάποιοι μιλούν και για υποχρέωση!!!) να σκοτώσει το παιδί του (ακόμα και αν δεν πιστεύει ότι αμέσως μετά την γονιμοποίηση το έμβρυο είναι παιδί του που ζεί, αλλά δεν γνωρίζει τι είναι, αν αυτό είναι άνθρωπος που ζεί ή όχι - και αυτό είναι έξω από τα όρια της επιστήμης για να το άποδείξει και δεν μπορεί κάποιος να πάρει ολοκληρωμένη την απάντηση γι’ αυτό από αυτήν, πέρα από ενδείξεις, που όποιος θέλει τις βλέπει, και όποιος θέλει τις παραβλέπει-, τότε αφού δεν πιστεύει και δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα, δεν είναι λογικό και φυσικά δεν δικαιολογείται να πράξει κάτι, το οποίο πιθανόν να είναι έγκλημα. Κατά συνέπεια, αυτοί που ψήφισαν αυτόν τον νόμο, με την ‘λογική’ τους με την οποία το έκαναν, θα μπορούσαν να ψηφίσουν και ένα νόμο για το φόνο ενός ανθρώπου, που έχει κάποιο πρόβλημα και επομένως…δεν γνωρίζουμε αν θα ζεί αύριο, αφού λόγω του προβλήματός του ταλαιπωρείται και μπορεί να αυτοκτονήσει, προκειμένου επεμβαίνοντας έτσι να…βοηθήσουμε, όπως για παράδειγμα σε έναν άρρωστο, οπότε ομιλούμε για την περίπτωση της ευθανασίας. Δεν είναι αυτή η ‘λογική’ τους ότι συνιστά το αφύσικο και παρανοικό;).
H Gianna Jessen που επιβίωσε ανάπηρη από έκτρωση, που της έκανε η μητέρα της με το ‘δικαίωμα’ που της έδωσε ο φεμινισμός.
2. Το ζήτημα της επιλογής φύλου.
Σχετικά με τον νέο νόμο, ας εξετάσουμε το ζήτημα της επιλογής φύλου που θέτουν αυτοί που θέλουν να προωθήσουν την ομοφυλοφιλία. Αν υπήρχε τέτοιο ζήτημα και κάποιος είχε το δικαίωμα να επιλέξει το φύλο του σύμφωνα με τις επιθυμίες του, χωρίς να δεσμεύεται από την φύση τι φυσικά χαρακτηριστικά φύλου θα του δώσει, τότε πραγματικά θα ήταν ορθή και δίκαιη η νομική κάλυψη της συμβίωσης κάποιου με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο ασχέτως φύλου. Ωστόσο όμως τα φυσικά χαρακτηριστικά του φύλου του κάποιος, είναι σε όλους καλά γνωστό ότι, είναι καθορισμένα πολύ πριν εμείς γνωρίσουμε ότι κάποιος μπορεί να είναι άντρας ή γυναίκα. Μάλιστα το φύλο του κάθε ανθρώπου έχει καθοριστεί ακόμα και πριν αρχίσει ο άνθρωπος να ζεί, δηλαδή την ολοκλήρωση της γονιμοποίησης του ωαρίου με τον σχηματισμό του εμβρύου. Και συμβαίνει αυτό, καθώς το φύλο καθορίζεται κατά την διαδικασία της σύλληψης και εξαρτάται από το είδος του σπερματοζωαρίου που εισέρχεται στο ωάριο προκειμένου αυτό να γονιμοποιηθεί, δηλαδή από το ποια σχετικά με το φύλο χρωμοσώματα περιέχει, Υ (ανδρικό) ή Χ (γυναικείο).
Μετά την είσοδο του σπερματοζωαρίου στο ωάριο μεσολαβεί κάποιος σύντομος χρόνος (μερικές ώρες) μέχρι την ολοκλήρωση της γονιμοποίησης, που συμβαίνει όταν ενώνεται το γενετικό υλικό του σπερματοζωαρίου με αυτό του ωαρίου και σχηματίζεται το έμβρυο με το νέο δικό του γενετικό ύλικό (αρχικά μονοκύτταρο), που ανήκει στον νέο άνθρωπο που η ζωή του μόλις αρχίζει. Επομένως το φύλο έχει προκαθοριστεί λίγο χρόνο νωρίτερα της ύπαρξης του ανθρώπου, ενώ χρειάζονται ακόμα αρκετοί περισσότεροι από εννιά μήνες μέχρι να γεννηθεί το παιδί και να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι άντρας ή γυναίκα, πράγμα που και πάλι αρχικά το διαπιστώνει στα πρόσωπα των γονιών του, πριν το διαπιστώσει και στον εαυτό του.
Και εδώ εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι επίδραση θα έχει σε ένα παιδί, αν αντί για ένα πατέρα και μια μάνα, έχει δύο ‘πατέρες’ ή δύο ‘μάνες’, και έτσι έρθει αρχικά σε επαφή μόνο με το ένα φύλο δύο ομόφυλων ‘γονέων’, που μπορεί μάλιστα να μην είναι και το δικό του. Αν δεν είναι το δικό του και του μάθουν, όπως επιδιώκουν, και ότι το φύλο επιλέγεται ανεξάρτητα από το φύλο που του έδωσε η φύση, τότε η υποτιθέμενη επιλογή φύλου, θα καταλήξει στην πραγματικότητα για οποιοδήποτε τέτοιο παιδί σε υιοθέτηση συμπεριφοράς του φύλου του άλλου από το φύλο του, αναπόφευκτα και χωρίς καμιά επιλογή. Βέβαια, αν ένα παιδί ανατραφεί από ομόφυλους γονείς, άσχετα από το φύλο του, εφόσον αυτοί καλλιεργούν συμπεριφορές άλλες από τις φυσιολογικές για το κατά φύση φύλο τους, και αυτό θα έρθει σε σύγχυση σχετικά με το ποιού φύλου συμπεριφορά είναι κατάλληλη για το ίδιο να έχει.
Για τον προφανή λόγο όμως ότι ο καθένας έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά του ενός η του άλλου φύλου εκ γενετής (πλην πολύ σπάνιων εξαιρέσεων λόγω κάποιας γενετικής ανωμαλίας), και σε καμιά περίπτωση δεν είναι επιλογή του αυτό, σημαίνει ότι τυχών επιλογή του να καλλιεργήσει συμπεριφορές πού ταιριάζουν στο άλλο φύλο, από το φύλο του οποίου φέρει τα φυσικά χαρακτηριστικά, δεν είναι με κανένα τρόπο φυσιολογικές και υγιείς.
Ας σημειώσουμε εδώ σχετικά με την γενετική μηχανική, που στα χρόνια μας προσπαθεί να γνωρίσει όσο μπορεί τους γενετικούς μηχανισμούς για να μπορεί να επεμβαίνει σε αυτούς και να τους ελέγχει, και χαρτογραφεί το γονιδίωμα, ότι ίσως καταφέρει να ελέγχει την επιλογή φύλου που λαμβάνει χώρα πριν την τεχνητή γονιμοποίηση, η, πιο πιθανόν, να καταφέρει να διακρίνει ανάμεσα στα πολλά έμβρυα που δημιουργούνται μετά από μία τεχνητή γονιμοποίηση, πριν κάνει την επιλογή αυτού που θα κυοφορηθεί, ποια φέρουν Υ χρωμόσωμα και ποια Χ, ώστε να μπορεί να επιλέγει κατά βούληση κάποιο με το ένα ή με το άλλο χρωμόσωμα (αυτή είναι μια μέθοδο βέβαια που οδηγεί στην καταστροφή των πολλών αχρησιμοποίητων εμβρύων, ή στην κατάψυξή τους, η οποία, εκτός του ότι φυσικά αυτή καθ’ εαυτή είναι ανθυγιεινή και μπορεί να αποβεί και καταστροφική, επίσης δεν σημαίνει ότι αυτά απαραίτητα θα χρησιμοποιηθούν σε κάποια άλλη κυοφορία και έτσι θα αποφύγουν τελικά την καταστροφή).
Σε κάθε περίπτωση βέβαια η επιλογή θα γίνεται πάντα πριν την γονιμοποίηση, ή, αν αντί για το φύλο του εμβρύου θα επιλέγεται το έμβρυο με το κατάλληλο φύλο, πριν την κυοφορία, χωρίς αυτονόητα να παύει να παραμένει αδύνατη οποιαδήποτε επιλογή γενετικής σχετική με το φύλο μετά την έναρξη της κυοφορίας. Ίσως κάποιοι από αυτούς που δεν αρκούνται στον τρόπο που μας δημιούργησε ο Θεός (‘άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς’, Γεν. 1, 27::‘ο Θεός τους εδημιούργησεν απ' αρχής άνδρα και γυναίκα’) να περιμένουν από την γενετική μηχανική κάποτε να κάνει δυνατή την γέννηση ενός ανθρώπου με το Υ ή Χ χρωμόσωμα του φύλου να έχει αντικατασταθεί από κάποιο άλλο και αυτός να φέρει φυσικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στα γυναικεία και τα αντρικά, αλλά σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούμε περισσότερο μάλλον να μιλάμε για κάποιον που πάσχει από κάποια γενετική ανωμαλία, παρά για ένα φυσιολογικό άνθρωπο.
Μήπως όμως, όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος από όσους ύποστηρίζουν την ομοφυλοφιλία, θα ήταν δυνατόν να δικαιολογηθεί και να βρεί κάποιο λογικό έρεισμα η νομική κάλυψη της, χωρίς να αιωρείται στο κενό του παραλόγου, μία συμβίωση κάποιου με κάποιον άλλο του ίδιου φύλου, όταν έχει αλλάξει τα φυσικά χαρακτηριστικά του φύλου με μια ιατρική επέμβαση, πράγμα που είναι δυνατόν σήμερα; Έστω και πολλά χρόνια μετά την γέννησή του δεν μπορεί με αυτό τον τρόπο να κάνει την δικιά του επιλογή, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες, και να αλλάξει το φύλο του, που είχε φυσικώς, στο άλλο φύλο; Δυστυχώς όμως για αυτούς που αυτά τους απασχολούν και αυτά ζητούν να πετύχουν, μια τέτοια επέμβαση δεν πετυχαίνει τίποτα άλλο στην πραγματικότητα από μια εξωτερική, φαινομενική σωματική αλλαγή, ενώ στην ουσία του και στην σύνθεσή του το σώμα παραμένει το ίδιο, δηλαδή αποτελούμενο από κύτταρα που ανάμεσα στα χρωμοσώματά τους περιέχουν αυτά που είναι χαρακτηριστικά του φυσικού φύλου τους και όχι αυτού του οποίου πήραν την μορφή χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες της ιατρικής, και τα οποία δεν είναι, ούτε θα γίνει ποτέ, δυνατόν να αλλάξουν, όπως εξηγήσαμε ήδη παραπάνω.
Επομένως, και με ένα τρόπο σαν αυτό το μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι μια φοβερή παραμόρφωση του σώματος, που το βγάζει από την προηγούμενη ισορροπημένη φυσιολογική του κατάσταση (όπου το σώμα έχει τον υψηλό προορισμό να είναι μέλος Χριστού, ‘ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; άρας ούν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; μη γένοιτο’, Α΄ Κορ. 6,15:: ‘Δεν γνωρίζετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να αποτραβήξω, λοιπόν, και να πάρω τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο.’, και ναός Θεού, ‘ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματός εστιν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών;’, Α΄ Κορ. 6,19:: ‘Ή δεν γνωρίζετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που κατοικεί μέσα σας, και το έχετε λάβει από τον Θεόν και άρα δεν ανήκετε στον εαυτόν σας;’) και μια τέτοια αλλαγή μόνο να βοηθήσει δεν μπορεί στο να δικαιολογήσει την συμβίωση ατόμων γεννημένων με το ίδιο φύλο, αποκαλύπτοντας ακόμα πιο πολύ το παράλογο μιάς τέτοιας απαίτησης. Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του και εμείς οφείλουμε να τις ανεχόμαστε, ακόμα και αν δεν είναι φυσιολογικές και δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, αρκεί να μην μας προκαλούν, μην μας προσβάλλουν και να μην αποτελούν απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Όχι όμως να τις αναγνωρίζουμε και να τις κατοχυρώνουμε και νομικά, όταν παρεκτρέπονται από τα όρια του φυσιολογικού, άτοπα, χωρίς καμιά προοπτική.
Είναι γεγονός ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας είναι πραγματικά μπερδεμένοι, γιατί άλλο φύλο έχουν και άλλες τείνουν να είναι οι επιθυμίες τους, είτε αυτό συμβαίνει, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, λόγω κάποιας γενετικής απόκλισης από φυσικό λάθος, είτε συχνά λάθος προτύπων που τους προβλήθηκαν στα ΜΜΕ, ή τώρα και στο σχολείο, και χωρίς να λάβουν άλλη καθοδήγηση από τους γονείς ή κάποιους διδασκάλους, τα αφομοίωσαν και τα μιμήθηκαν, είτε άλλες φορές πάλι λόγω σοβαρών προβλημάτων και μη υγιών συνθηκών που υπήρχαν ατυχώς στο περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκαν, οι οποίες επέδρασαν αρνητικά στην ψυχολογική τους κατάσταση και στην σταθερότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, είτε, στην πιο χειρότερη και απευκταία περίπτωση, απομονωμένα ή επαναλαμβανόμενα γεγονότα κακοποίησης που έχουν υποστεί σε ηλικία που δεν μπορούσαν να αντιδράσουν, τους τραυμάτισαν και αποπροσανατόλισαν αυτούς από τον φυσιολογικό ρόλο και προορισμό του φύλου τους.
Η φυλετική σύγχυση στην οποία βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι, επειδή πραγματικά ο κόσμος μέσα στον οποίο έζησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους δεν ήταν αυτός που όφειλε να είναι απέναντί τους, δεν σημαίνει βέβαια ότι η καλλιέργεια επιθυμιών και η άσκηση συμπεριφορών ασυμβίβαστων του φύλου τους είναι αναπόφευκτη και δεν είναι σε θέση πιά να καθορίσουν την ζωή τους κατά τον φυσιολογικό τρόπο, επαναφέροντας τις επιθυμίες τους σε ισορροπία και αρμονία με το φύλο τους. Κάτι τέτοιο βέβαια έρχεται σε αντίθεση με ότι διδάσκεται στην σύγχρονη κοινωνία, όπου η χαλιναγώγηση των επιθυμιών και παθών μας δεν νοείται δυνατόν να μπορεί να βρεί χώρο στην ζωή μας, καθώς αντιθέτως προβάλλεται η ελεύθερη καλλιέργεια και ικανοποίησή τους, και αυτό θεωρείται ως ελευθερία, ενώ θεωρείται η χαλιναγώγησή τους ως κατάργησή της (‘υπέρογκα γαρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν εν επιθυμίαις σαρκός ασελγείαις’, Β΄ Πε. 2, 18::‘Διότι αυτοί ομιλούν με εξωγκωμένους κτυπητούς λόγους, γεμάτους ψεύδος και ματαιότητα, και παρασύρουν, με το δόλωμα των σαρκικών επιθυμιών και των ακολασιών, τους αστηρίκτους στην πίστη.’).
Όμως οι ανεξέλεγκτες επιθυμίες και τα εξαπτόμενα πάθη δεν μας ελευθερώνουν, αλλά μας υποδουλώνουν, και διαπιστώνει εύκολα κανείς, ότι και να θέλεις πολλές φορές να τα αποφύγεις, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να το πετύχεις (‘ελευθερίαν αυτοίς επαγγελλόμενοι, αυτοί δούλοι υπάρχοντες της φθοράς· ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται.’ Β΄ Πε. 2, 19::‘Και υπόσχονται εις αυτούς λύτρωση και ελευθερία, ενώ αυτοί είναι δούλοι της διαφθοράς, που οδηγεί εις την καταστροφή. Διότι εις εκείνο το πάθος, από το οποίον κανείς έχει νικηθεί, εις αυτό και έχει υποδουλωθεί.’ – ‘απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· αμήν αμήν λέγω υμίν ότι πας ο ποιων την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας.’, Ιω. 8,34::‘Τους απήντησε ο Ιησούς· “σας διαβεβαιώνω ότι καθένας, που πράττει την αμαρτία και μένει αμετανόητος εις την αμαρτία, είναι δούλος της αμαρτίας.’ – ‘παρανομίαι άνδρα αγρεύουσι, σειραίς δε των εαυτού αμαρτιών έκαστος σφίγγεται·’, Παρ. 5,22::‘Οι παρανομίες παγιδεύουν και συλλαμβάνουν, σαν μέσα σε δίκτυον, τον κακόν άνδρα. Κάθε δε πονηρός άνθρωπος περισφίγγεται συνεχώς από τις επαναλαμβανόμενες αμαρτίες του, οι οποίες καταντούν δι' αυτόν τυραννικόν πάθος.’). Εκεί μας οδηγεί δυστυχώς το πνεύμα του άθεου υλισμού, καταναλωτισμού, εγωκεντρισμού και ατομικισμού της εποχής μας.
Αντίθετα αν φροντίζουμε να ελέγχουμε τις επιθυμίες μας κατά το ορθό και ηθικό, ή ακριβέστερα κατά το θέλημα του Θεού, και δεν ικανοποιούμε τα πάθη μας, αφήνοντάς τα ατροφικά, μέχρι να σβήσουν εντελώς, και να αντικατασταθούν από αρετές, τότε αρχίζουμε να ζούμε την πραγματική ελευθερία (‘ως ελεύθεροι, και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ᾿ ως δούλοι Θεού.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σαν ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την ελευθερίαν ως πρόφαση και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού.’).
Και στην περίπτωση της σεξουαλικής συμπεριφοράς κάποιου, αυτή μπορεί να είναι φυσιολογική και να έχει την δυνατότητα απελευθέρωσης από πάθη, μόνο όταν βρίσκεται σε ακολουθία του φυσικού ρόλου του φύλου με το οποίο γεννήθηκε, πράγμα για το οποίο χρειάζεται να ελέγξει και να καθοδηγήσει κατά το φυσικό τις επιθυμίες του (‘Πάντα μοι έξεστιν, αλλ᾿ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ᾿ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος.’, Α΄ Κορ. 6,12::‘Όλα μου επιτρέπεται να τα κάμω, αλλά δεν είναι συμφέρον να τα πράττω όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλ' εγώ δεν θα εξουσιασθώ και δεν θα υποδουλωθώ εις τίποτε.’). Η επανάσταση των επιθυμιών είναι η ασθενής κατάσταση και η επαναφορά τους υπό έλεγχο με τον κατάλληλο τρόπο, την κατάλληλη θεραπεία (δηλαδή την μετάνοια), είναι η υγιής κατάσταση (γι’ αυτό και ο Χριστός, προκειμένου να κατανοήσουν οι άνθρωποι ότι γιατρεύει τις ασθενούσες ψυχές αυτών, συγχωρώντας τους τις αμαρτίες, που εξαιτίας τους νοσούν ψυχικά, αλλά κατά συνέπεια κάποιες φορές και σωματικά, τους γιάτρευε μαζί με την ψυχική τους ασθένεια και τις σωματικές ασθένειες που είχαν: ‘και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ· θάρσει, τέκνον· αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου… ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου επί της γης αφιέναι αμαρτίας, τότε λέγει τω παραλυτικώ· εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκόν σου. και εγερθείς απήλθεν εις τον οίκον αυτού.’, Μτ. 9, 2-8::‘και όταν είδεν ο Ιησούς την πίστιν του παραλυτικού και εκείνων, που τον έφεραν, είπε στον παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, διά την πίστιν σου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες”….. Διά να δείτε δε και μάθετε καλά, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρεί αμαρτίες και να θεραπεύει ασθενείες, τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· “σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. Και αμέσως σηκώθηκε ο παραλυτικός εντελώς υγιής και πήγε στο σπίτι του.’).
3. Η ομοφυλοφιλική δράση.
Ωστόσο οι σημερινές πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και οι νέες νομοθετήσεις, όσον αφορά τα περί ομοφυλοφίλων (σύμφωνα συμβίωσης, πολιτικοί γάμοι, υιοθεσίες) δεν σημαίνει απαραίτητα ότι βρίσκουν σύμφωνους όλους τους ομοφυλόφιλους, ή τους έχοντες ομοφυλοφιλικές έξεις χωρίς όμως να έπιτρέπουν την ικανοποίηση του πάθους αύτού, ή τους πρώην ομοφυλόφιλους, που έχουν πιά ξεφύγει από αυτό. Αντίθετα μάλιστα πολλοί από αυτούς, ακόμα και ομοφυλόφιλοι που δεν έχουν καταφέρει να πάψουν να ζούν με αυτό τον τρόπο, όπως αποδεικνύουν βιβλία που έγραψαν και δημοσιεύματα στο διαδίκτυο (σε Αμερική και Ευρώπη), όχι απλά δεν συμφωνούν, αλλά και αντιτίθενται και διαμαρτύρονται έντονα.
Αυτό βέβαια είναι άκρως φυσιολογικό και ελπιδοφόρο, αποδεικνύοντας ότι και αν ακόμα είναι δέσμιοι του πάθους τους, ωστόσο έχουν επίγνωση ότι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται δεν είναι φυσικό, λογικό, και σε καμιά περίπτωση υπέρ όφελος αυτών και της κοινωνίας γύρω τους, να καυχώνται, να αποθρασύνονται, να αυτοπροβάλλονται, και πολύ περισσότερο να ζητούν επίσημη κοινωνική αναγνώριση, νομικά κατοχυρώνοντας το πάθος τους (‘εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός εστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. εάν είπωμεν ότι ουχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν.’, Α΄ Ιω. 1, 9-10::‘Εάν όμως, με αυτογνωσία και συναίσθηση της ενοχής μας, ομολογούμε τις αμαρτίες μας, είναι αξιόπιστος και δίκαιος ο Θεός, διά την τήρηση της υποσχέσεώς του, να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία. Εάν πούμε, ότι δεν έχουμε αμαρτήσει, είναι σαν να διαψεύδουμε τον Θεόν και ο λόγος και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει εντός μας.’), αλλά μάλλον αρμόζει να καλύπτουν την κατάστασή τους και να προσπαθούν να κρύβονται, νιώθοντας ότι αυτό που κάνουν είναι άξιο ντροπής. Αυτό είναι το φυσιολογικό, που κάνουν οι φυσιολογικοί άνθρωποι: όταν κάνουν κάτι σωστό, αν θέλουν καυχώνται, και όταν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν δεν θέλουν ντρέπονται και προσπαθούν όσο μπορούν να μην το ξανακάνουν. Αυτή η ντροπή είναι πολύτιμη και αποβαίνει σωτήρια, όταν οδηγεί στην μετάνοια, που μπορεί να ελευθερώσει κάποιον από το πάθος του.
Αυτή είναι που διαπλάθει ανθρώπους, ενώ η έλλειψή της τους αποκτηνώνει.
Έτσι αβίαστα συμπεραίνουμε ότι η όλη προώθηση της ομοφυλοφιλίας παγκοσμίως και στον τόπο μας δεν είναι υπόθεση όλων αυτών των απλών συνανθρώπων που ήταν παλιότερα λίγο ή πολύ μπλεγμένοι στα δίκτυα της, η που είναι ακόμα, αλλά παραδέχονται την παρεκτροπή τους και είναι πολύ πιθανόν να έρθει η ώρα να καταφέρουν να ξεφύγουν, αλλά μίας άλλης ξεχωριστής ομάδας ατόμων, όχι απαραίτητα μεγάλης στον αριθμό, που όμως διαθέτουν τα απαραίτητα μεγάλα χρηματικά ποσά και άλλα μέσα, ώστε να επιβάλλουν με νόμους στην κάθε πολιτεία μια νέα στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία της αντίστοιχης τοπικής κοινωνίας, ώστε να την αποδέχεται ως κάτι τόσο φυσιολογικό, όσο και ο γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
Και αυτό το κάνουν βέβαια, όχι γιατί λογαριάζουν ότι η ομοφυλοφιλία οφελεί σε κάτι, ούτε λόγω ενδιαφέροντος προς τους ομοφυλόφιλους και τα ‘δικαιώματά’ τους (τι πραγματικά συμβαίνει αποδείχτηκε τρανά κατά το επεισόδιο που έγινε στην τελευταία ‘παρέλαση’ των ομοφυλοφίλων στην Θεσσαλονίκη, όπου αποκαλύφθηκε από που προέρχεται η χρηματοδότηση αυτής της κίνησης με το δήμαρχο να ζητάει την διαφήμιση του χρηματοδότη και οι ομοφυλόφιλοι που μετείχαν στην κίνηση αντέδρασαν και δεν την δέχτηκαν, οπότε και ο δήμαρχος δεν παρευρέθηκε σε αυτή), αλλά προς εξυπηρέτηση σκοπών που έχουν, οι οποίοι αφορούν την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης των καιρών μας, σύμφωνα με το δικό τους πνεύμα της νέας τάξης πραγμάτων προς εγκαθίδρυση μιάς παγκόσμιας κυβέρνησης, όπως έχει πλέον γίνει κοινώς ξεκάθαρα γνωστό.
Αυτοί λοιπόν με πολύ συγκεκριμένους σκοπούς ξεκίνησαν μια παγκόσμια ομοφυλοφιλική εκστρατεία προκειμένου να τους πετύχουν, τα στρατεύματα της οποίας εισέβαλλαν στην χώρα μας πριν λίγα χρόνια με την διοργάνωση των ομοφυλοφιλικών ‘παρελάσεων’, που τις ονόμασαν παρελάσεις υπερηφανείας. ‘Υπερηφάνειας γιατί κατόρθωσαν να εισάγουν στην παραδοσιακή σεμνή πατρίδα μας των ελληνορθόδοξων αξιών, αυτό που αποτελεί ότι πιο αισχρό, βδελυρό και επαίσχυντο πράγμα για τους ανθρώπους με θρασύτατο και ξεδιάντροπο τρόπο μπροστά σε ένα λαό που κατά την μακραίωνη ιστορία του στην συνείδησή του το απεχθάνονταν και στην κοινωνία του το ελεεινολογούσε. Και αφού στην συνέχεια κατοχύρωσαν την παρουσία τους στην χώρα μας με τον αντιρατσιστικό νόμο που σε άρθρο του εξασφάλιζε και την κάλυψη των ομοφυλοφίλων, ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους άφοβα από τυχών αντιδράσεις, ήρθε τώρα η ώρα να μονιμοποιήσουν την ασύδοτη παρουσία τους στην Ελλάδα βεβηλώνοντας τα ιερά αυτού του τόπου, λεηλατώντας τις αξίες του και γκρεμίζοντας την κοινωνική του δομή.
Και αυτό έγινε με την ψήφιση του νόμου που έγινε στην Ελλάδα για το σύμφωνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Από την στιγμή που δεν κυβερνούν Έλληνες, ούτε και οι νόμοι που ψηφίζονται μπορούν να είναι ελληνικοί, και ας ψηφίζονται μέσα στην Βουλή, όπου κάποτε εκεί οι Έλληνες εψήφιζαν δημοκρατικά τους νόμους της πατρίδας τους. Μετά από αυτό, ένα μεγάλο στόχο ακόμα έχουν να πετύχουν για την πλήρη νομική κατοχύρωση τους, που μπορεί να τους εξισώσει πολιτειακά με τα φυσιολογικά αντρός-γυναικός έγγαμα ζεύγη, ο οποίος είναι να δικαιούνται από τον νόμο την υιοθέτηση παιδιών! Οπότε τότε θα αρχίσει η μεταμόρφωση της φυσιολογικής κοινωνίας με ιστορική εξέλιξη σε τεχνητή κατά τις επιταγές της νέας τάξης πραγμάτων.
Η ελληνική Βουλή των Ελλήνων σε παλιότερους καιρούς
(Συνεδρίαση με τον Χαρίλαο Τρικούπη).
4. Το μεγάλο όραμα.
Το όραμα της νέας εποχής, όπου τα φύλα για την κοινωνία δεν θα σημαίνουν τίποτα και οι οικογένειες θα πάψουν να έχουν την θεμελιώδη θέση που ξέρουμε μέσα στην κοινωνία, άρχισε να πραγματοποιείται. Ώστε ο καθένας ανάλογα με τα γούστα του να μπορεί να εκλέγει σύντροφο όποιου φύλου θέλει και για όσο καιρό θέλει έχοντας την ίδια την Πολιτεία εγγυητή και προστάτη αυτών των σχέσεων του, καθώς του παρέχει την δυνατότητα υπογραφής σύμφωνων συμβίωσης που φέρουν την σφραγίδα του νόμου της.
Και μάλιστα να μπορεί τότε να έχει παιδιά, τα οποία λόγω του ότι φυσικώς είναι αδύνατο να αποκτηθούν στην περίπτωση ομόφυλου ζευγαριού, θα μπορούν να λαμβάνονται είτε από δύο άλλους γονείς που εγκατέλειψαν το παιδί ή δεν ζούν, είτε από τον ένα του ζευγαριού και έναν παρένθετο γονέα, άνευ ηθικών ενδοιασμών, ακόμα και επί πληρωμής, είτε και με την δυνατότητα τεχνητής γονιμοποίησης, όπου μόνο με χρήση του γενετικού υλικού κάποιου του άλλου φύλου μπορούν να αποκτήσουν παιδί (το μπορούν αυτό οι ομοφυλόφιλες, αλλά για τους ομοφυλόφιλους είναι αναγκαία και η γυναίκα για την κυοφορία). Ευκολα κανείς αντιλαμβάνεται ότι η αλλαγή στην ζωή του ανθρώπου που επιδιώκεται μέσα στην νέα εποχή, είναι πράγματι ανεπανάληπτη στις εξελίξεις της ανθρώπινης ιστορίας, όπως αυτή καυχάται ότι είναι, και είναι οπωσδήποτε και τρομακτική.
Ο νέος άνθρωπος που προσπαθεί να δημιουργήσει θα είναι εντελώς διαφορετικός από τον άνθρωπο, όπως τον γνωρίζουμε έως τώρα. Καταργώντας τις διαφορές φύλων σε αυτόν με ερμαφρόδιτη χρήση του σώματός του, καθώς αλλάζει το βασικό όρο της δημιουργίας του σε δύο φύλα, κατά την οποία ο καθένας ανήκει ή στο ένα ή στο άλλο φύλο και με το γάμο ενώνονται οι δύο του διαφορετικού φύλου, αποτελώντας οι δύο το ένα ανδρόγυνο, και όχι ο ένας μόνος του (αν ο ένας ήταν ερμαφρόδιτος, και άντρας και γυναίκα, τότε μαζί με έναν άλλο ερμαφρόδιτο δεν θα εύρισκαν ποτέ ενότητα, καθώς έτσι μαζί θα αποτελούσαν δύο ανδρόγυνα, και όχι ένα), αλλοτριώνεται οντολογικά όλος ο άνθρωπος, όχι μόνο κατά την σωματική φύση, αλλά και κατά την ψυχική - πνευματική, αφού αυτές οι δύο φύσεις του που έχει είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Έτσι μέσα στο νεοεποχίτικο πνεύμα του όχι μόνο ‘κάνετε ότι θέλετε’, αλλά και ‘είστε ότι θέλετε’, οι αφανείς υποκινούντες τα νήματα καταφέρνουν να διαπλάσουν τους ‘απρόσωπους ανθρώπους’ που υποδουλώθηκαν από αυτό το πνεύμα και χωρίς ελευθερία πιά οδηγήθηκαν στην αλλοτρίωση, και που θα αποτελέσουν μια ομοιόμορφη αλλά και άμορφη μάζα, όπου οι διαφορές τους στο σύνολό τους αναμιγνυόμενες αδιακρίτως μεταξύ τους έχουν ισοπεδωθεί και εξομαλυνθεί, όπως οι τροφές όταν μπαίνουν όλες μαζί μέσα στο μίξερ και ανακατεύονται, μετά από αυτό γίνονται ένα και δεν ξεχωρίζουν, τόσο εύκολα κυβερνούμενη, όπως και μια μηχανή που, άκριτα, χωρίς να έχει την δυνατότητα να κρίνει ποτέ και να αντιδρά, χωρίς να έχει δικαιώματα και αξιώσεις, καθοδηγείται από τον χειριστή της.
Όμως εκτός του ‘νέου’ ανθρώπου για τον οποίο μας προορίζουν να γίνουμε οι ισχυροί, του παγκοσμιοποιημένου και μαζοποιημένου, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος, που δεν έχει καμιά σχέση με τον παραπάνω, που του είναι εντελώς ξένος και δεν συμβιβάζεται μαζί του, και κατεδαφίζοντας τα σχέδια των ισχυρών βρίσκεται πάντα υπό την κατεδίωξή τους, την μάταια και απέλπιδα.
Αυτός είναι ο αληθινά νέος άνθρωπος, ο καινός άνθρωπος, που γεννιέται μέσα στην Ορθόδοξη πίστη του Χριστού (‘και ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα.’ Εφ. 4,24, ‘και να ενδυθείτε τον νέον άνθρωπον, ο οποίος αναδημιουργήθει και αναγεννήθει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού’) και που ζητώντας πάντα να ευαρεστεί τον Θεό (‘Ει ζώμεν πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν.’, Γαλ. 5,25::‘Εάν πράγματι ζώμεν την ζωήν του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να πορευθώμεθα και να συμπεριφερώμεθα σύμφωνα με όσα το Πνεύμα μας διδάσκει’ – ‘και μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.’, Ρωμ. 12,2::‘Και προσέχετε να μη συμμορφώνεσθε με τα φρονήματα και τον τρόπον της ζωής των ανθρώπων της υλόφρονος αυτής εποχής, αλλά συνεχώς να μεταμορφώνεσθε με την ανανέωση και την ευθυκρισίαν του νού σας, ώστε να εξακριβώνετε και να διακρίνετε, ποίον είναι το θέλημα του Θεού, το οποίον έχει πάντοτε ως χαρακτηριστικόν του γνώρισμα, ότι είναι αγαθόν, ευάρεστον εις αυτόν και τέλειον.’), αφήνει πίσω του τον παλαιόν άνθρωπο και τα πάθη του (‘απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταίς πράξεσιν αυτού’, Κολ. 3,9::‘έχετε αποβάλει πλέον τον παλαιόν άνθρωπο μαζί με τις πονηρές αυτού πράξεις.’), και είναι πραγματικά προσωπικά ελεύθερος και οικουμενικός, πλήρης αγάπης προς όλους (‘ως ελεύθεροι, και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ᾿ ως δούλοι Θεού.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σαν ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την ελευθερίαν ως πρόφαση και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού.’ – ‘Υμείς γαρ επ᾿ ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί· μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις.’, Γαλ. 5, 13::‘Διότι σείς, αδελφοί, έχετε κληθεί από τον Κύριον, να γίνετε και να μείνετε ελεύθεροι. Μόνον προσέξατε, μήπως αυτήν την ελευθερίαν την χρησιμοποιήσετε ως αφορμή διά σαρκική ζωή.
Αλλά τουναντίον πρέπει να υπηρετείτε σαν δούλοι ο ένας τον άλλο διά της αγάπης του Χριστού.’ – ‘ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη’, Γαλ. 5,22:: ‘Ο καρπός όμως, τον οποίον το Άγιον Πνεύμα παράγει εις τις καρδιές των πιστών είναι η αγάπη προς όλους,’).
Εξαγνίζει τον εαυτό με την εγκράτεια (‘και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ᾿ αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστι.’, Α Ιω. 3,3::‘Και ο καθένας που έχει και κρατεί σφικτά αυτήν την ελπίδα στον Χριστόν, καθαρίζει και κρατεί τον εαυτό του αγνόν από κάθε αμαρτία, όπως και εκείνος είναι ο απόλυτα καθαρός και άγιος.’), είτε εγγάμως μαζί με έναν εκπρόσωπο του άλλου φύλου συνοδοιπόρο στον δρόμο αυτό (‘διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω.’, Α Κορ. 7,2:: ‘Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι αδύνατος και υπάρχει φόβος να παρασυρθεί εις πορνείας, ας έχει ο καθένας την γυναίκα του και καθεμία ας έχει τον άνδρα της.’), είτε μόνος στην άγαμη ζωή του μοναχισμού (‘Λέγω δε τοις αγάμοις και ταίς χήραις, καλόν αυτοίς εστιν εάν μείνωσιν ως καγώ.’, Α Κορ. 7,8::‘Λέγω δε στους αγάμους και εις τας χήρας, ότι είναι καλόν και συμφέρον δι' αυτούς, εάν μείνουν όπως εγώ, δηλαδή άγαμοι.’), μέχρι τελικώς, μέσα στην χάρη του Θεού (‘η χάρις και η αλήθεια διά Ιησού Χριστού εγένετο.’, Ιω. 1,17::‘η χάρις και η αλήθεια ήλθαν διά του Ιησού Χριστού.’), να υπερβεί με απάθεια τα σχήματα του κόσμου τούτου (‘ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού.’, Γαλ. 3,28::‘δεν υπάρχει άρσεν και θήλυ, διότι όλοι σείς είσθε ένας νέος άνθρωπος, διά μέσου του Ιησού Χριστού.’). Σε αυτήν την πορεία του είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχει πάντα την προσευχή στήριγμά του, οδηγό του και καταφύγιο του, ώστε να προχωράει πρόθυμα, άφοβα και σταθερά προς τα εκεί που προορίζεται (‘γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.’, Μτ. 26,41::‘Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διά να μη περιπέσετε εις πειρασμόν, που θα σας βυθίση εις την άρνησιν· το μεν πνεύμα είναι πρόθυμον και έχει αγαθήν διάθεσιν, αλλ' η ανθρώπινη σαρξ είναι ασθενής.’).
Τα παιδιά ευλογούνται από τον Χριστό, κοντά στην Παναγία.
Πηγές
1. Ε΄ Ομιλία του Ιερού Χρυσοστόμου στην προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου.
2. Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου, ‘Περί ομοφυλοφιλίας’, Ιούνιος 2013
3. Μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ‘Ομοφυλοφιλία και νέα τάξη πραγμάτων’, Σύναξη διαμαρτυρίας, 20 Ιουνίου 2014, Ιερός Ναός Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου Θεσσαλονίκης.
4. Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου για την Οικογένεια και το Σύμφωνο Συμβίωσης, 12 Δεκεμβρίου 2013.
5. Επιστολή Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στον ‘Υπουργό Δικαιοσύνης της περί του συμφώνου συμβίωσης, 12 Ιουνίου 2015.
6. Ανοικτή Επιστολή Συλλόγου Ορθοδόξων Χριστιανών ‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’, ‘Η ομοφυλοφιλία κάτω από το φως της Αγίας Γραφής’, 16 Ιουνίου 2015.
7. ‘Να μοιραστώ μια ιστορία για την ομοφυλοφιλία;’ (Έξομολόγηση μιάς πρώην ομοφυλόφυλης) στο www.pentapostagma.gr.
8. ‘ΗΠΑ: Οδυνηρές εμπειρίες παιδιών που μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο δικαστήριο’, στο redskywarning.blogspot.
9. Άρθρα στο omofylofilia.gr.
10. Άρθρα στο www.kosmogonia.gr.
11. Του ιδίου, Εκτρώσεις : Δικαίωμα ή Φόνος; Όλη η αλήθεια.
12. ‘Η μαρτυρία της Gianna Jessen’, Αξιοπρόσεκτες Θέσεις και Μαρτυρίες για τις αμβλώσεις, εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2011, σσ. 35-41.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.