ΕΜΜΕΣΩΣ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ, αλλά ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥΣ!

Μέχρι τώρα, ὁ κ. Τελεβάντος καὶ οἱ σύμμαχοί του, ἔχει (γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε μιὰ λαϊκὴ ἔκφραση) κυριολεκτικὰ «λυσσάξει», ὄχι ἐναντίον τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν (μὲ αὐτοὺς κοινωνεῖ ἀνετότατα), ὅσο ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐπειδὴ δὲν ἐφάρμοσαν τὴν συμβουλή-διαταγή του περὶ  μὴ ἀποτειχίσεως.

Καὶ ἐνῶ θεωρεῖ ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς πρέπει νὰ κριθοῦν ἀπὸ Σύνοδο γιὰ να θεωροῦνται αἱρετικοί, γιὰ τοὺς ἀποτειχισμένους ἔχει ἄλλα κριτήρια (γι' αὐτοὺς δὲν χρειάζεται ἀπόφαση Συνόδου! Φτάνει ἡ δική του γνώμη!). Διότι, κατ' αὐτόν, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀποτειχίστηκαν, εἶναι –ἀποφαίνεται αὐτὸς καὶ ἡ παρέα του– ἐκτὸς Ἐκκλησίας, χωρὶς ἀπόφαση Συνόδου, παρότι οἱ ἀποτειχισμένοι ἀποδέχονται κατὰ πάντα τὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας καί (παρὰ τὶς ἀτέλειές τους) ἐφαρμόζουν ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἐκκλησιαστικὴ …Παράδοση περὶ ἀπομακρύνσεως ἐκ τῶν αἱρετικῶν, κατοχυρωμένη καὶ μὲ Ἱ. Κανόνες!

Ἐπανέλαβε ὁ κ. Τελεβάντος πολλὲς φορὲς τὴν θέση (χωρὶς οὐδέποτε νὰ αἰσθανθεῖ τὴν ἀνάγκη τῆς συγγνώμης) ὅτι σήμερα μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὰ πράγματα εἶναι πολὺ καλύτερα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ …Ἀθηναγόρα καὶ τῶν ἀνοιγμάτων ποὺ ἐκεῖνος ἔκανε!!!

Ἔπαψε νὰ ἀποκαλεῖ αἱρετικὲς τὶς ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου! Τὶς ἀποκαλεῖ ἁπλὰ ἀσχήμιες, γιατί, ἂν τὶς ἀποκαλοῦσε αἱρετικὲς ἐνέργειες καὶ πράξεις (ὅπως καὶ εἶναι), θὰ εἶχε πρόβλημα, ἀφοῦ ἔπρεπε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτούς, ἐνῶ αὐτὸς πεισμόνως κοινωνεῖ μὲ ἐκείνους ποὺ τὶς διαπράττουν.

Ἔφτασε στὸ σημεῖο πολλάκις νὰ ψευσθεῖ, νὰ διαστρέψει ἢ νὰ ἀποσιωπήσει καὶ τὸ συμπέρασμα ποὺ διατύπωσε ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ὅτι, ὅποιος ἀποτειχίζεται γιὰ θέματα Πίστεως κάνει πολὺ καλά, ἀρκεῖ νὰ μὴν προχωρήσει σὲ δημιουργία ἄλλης Ἐκκλησίας, ὅπως ἔκαναν οἱ Παλαιοημερολογῖτες.

Ἔλεγε ὁ π. Ἐπιφάνιος:

Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).

 Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ! (Τὰ Δύο Ἄκρα, σελ. 90) (ἐδῶ).

Κι ὅλα αὐτὰ κι ἄλλα πολλά, γιὰ νὰ ἀποτρέψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ πράξη (Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη μέχρι τὴν Καινὴ καὶ τὴν Πατερικὴ Παράδοση) τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς ("Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν...").

Τοῦ ἐπισημάναμε πολλὲς φορὲς ὅτι ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων (κι ὄχι ἡ δική μας) ἦταν πώς, ἡ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, συνεπάγεται τὴν ψυχικὴ μόλυνση τῶν Ὀρθοδόξων, ἄμβλυνση καὶ ἀλλοίωση τοῦ φρονήματός τους· ὅτι ὁ συμφυρμὸς μαζί τους ἀποτελεῖ καὶ προδοσία τῆς Πίστεως, ἐγκληματικὴ δὲ ἐνέργεια γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀγνοούντων ἢ ἀδιαφόρων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι βλέποντες αὐτὸν τὸν συμφυρμὸ Ὀρθοδόξων καὶ Οἰκουμενιστῶν, ἐμπιστεύονται τὴν ψυχή τους ἀδιακρίτως στοὺς αἱρετικούς.

Τίποτα ἀπὸ αὐτὰ δὲν συγκινεῖ τὸν κ. Τελεβάντο καὶ συνεχίζει τὸ ἔργο του, παρότι καὶ ἐκ τῶν γραπτῶν του ἀποδεικνύεται τὸ λάθος τῶν Ὀρθοδόξων, ἀφοῦ πλέον ὁ χαρτοπόλεμος ποὺ μονοδιάστατα διεξάγουν εἶναι ἄκρως ἀναποτελεσματικός. Ἕνας τέτοιος χαρτοπόλεμος, βέβαια, δὲν ἀνησυχεῖ, οὔτε σταματᾶ, οὔτε ἀνατρέπει τὰ χρονοδιαγράμματα τῶν Οἰκουμενιστῶν (παρότι ὡς ἀνατροπὴ τῶν κακοδοξιῶν τους εἶναι ἀναγκαιότατος).

Καὶ ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῶν πιστῶν, κατὰ τὸν κ. Τελεβάντο; Ἁπλῶς «οι παραδοσιακοί πιστοί», ὅπως γράφει σήμερα, «θα παρακολουθούν με πολύ άλγος ψυχής» τὰ γενόμενα! Δηλαδή, θέλει τοὺς πιστοὺς ἁπλοὺς παρατηρητὲς τῶν ἐξελίξεων καὶ ἀναποτελεσματικοὺς χαρτοπολεμιστές!

Αὐτὸν λοιπόν, τὸν παθητικὸ ρόλο -διδάσκει- ὅτι ἁρμόζει στοὺς πιστούς! Καὶ διδάσκει, ἐπίσης, ὅτι προϋπόθεση ἀπομακρύνσεως (ἀποτειχίσεως) ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές (ὅπως ἰσχυρίζεται ἰδιογνώμως καὶ ἀντιθέτως μὲ τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση ὁ κ. Τελεβάντος) εἶναι νὰ ἀρχίσουν τὸν ἀγώνα οἱ «στρατηγοὶ» καὶ μετὰ νὰ ἀκολουθήσουν οἱ πιστοί· ἂν δὲν προχωρήσουν οἱ στρατηγοί (ὅπως ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ μητρ. Πειραιῶς Σεραφεὶμ κ.λπ., ποὺ ὁ κ. Τελεβάντος τοὺς ἐξελάμβανε ὡς «στρατηγοὺς» τοῦ ἀγώνα)  οἱ πιστοὶ εἶναι καταδικασμένοι νὰ ἀλλοιωθοῦν στὴ συνείδηση καὶ νὰ ὑποταγοῦν στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! (Καὶ τὸ σχιζοφρενικό: ἡ ἐπένδυση στοὺς "στρατηγούς" του, δὲν τὸν ἀπέτρεψε, ὥστε -μὲ τὰ γραπτά του- πολλὲς φορὲς νὰ τοὺς ἐξευτελίζει ὕπουλα καὶ χαιρέκακα, ἐπειδὴ δὲν ἀνταποκρίνονταν στὶς προσδοκίες τους καὶ στὶς υἱικὲς πρὸς αὐτοὺς συμβουλές του).

Δὲν δύναται νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν ὁλοφάνερη καὶ φοβερὴ πραγματικότητα, ὅτι κάτω ἀπ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες τοῦ χαρτοπολέμου, ὅταν θὰ δώσουν τὸ σύνθημα οἱ στρατηγοὶ γιὰ τὴν μάχη (ἂν τὸ δώσουν ποτέ), ἐλάχιστοι θὰ εἶναι οἱ πολεμιστές, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ τὴν διαπίστωση-διατύπωση πρὶν ἀπὸ χρόνια ἑνὸς ἐκ τῶν προτεινόμενων «στρατηγῶν» (τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση), ὁ Οἰκουμενιστικὸς ἰὸς ναρκώνει τὰ ὀρθόδοξα αἰσθητήρια τῶν πιστῶν καὶ παραλύει τὶς ἀντιδράσεις!

Δημοσιεύουμε δύο σημερινὲς ἀναρτήσεις τοῦ ἱστολογίου του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες καταφαίνεται ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ποὺ δὲν θέλει νὰ δεῖ:

ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προφητεύσει τη συνέχεια της συνάντησης του Πάπα Φραγκίσκου με τον Πατριάρχη Κύριλλο. Τώρα ο Πατριάρχης Κύριλλος θα ακολουθήσει τα χνάρια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και θα συναντάται με διάφορες ευκαιρίες τακτικά με τον Πάπα. 

Έτσι τελικά ο μόνος πραγματικά κερδισμένος θα είναι ο Πάπας και ο μόνος σίγουρος χαμένος οι ορθόδοξοι πιστοί των οποίων θα αμβλύνεται το ορθόδοξο κριτήριο με τις οικουμενιστικές ασχημίες που θα πραγματοποιούνται. 

Απομένει να δούμε αν ο Πατριάρχης Κύριλλος θα πάει στο Βατικανό ή και αν θα προσκληθεί ο Πάπας να επισκεφθεί τη Ρωσία. 

Από τούδε και στο εξής ουδείς φυσικά θα εκπλαγεί από μια τέτοια πρόσκληση αφού ο Πρόεδρος Πούτιν και ο Σεβ. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας επισκέφθησαν κατ’ επανάληψη τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Πάπα Βενέδικτο στο Βατικανό, όπως είχε κάνει κατ' επανάληψη με προηγούμενους Πάπες και ο Πατριάρχης Κύριλλος πριν εκλεγεί Πατριάρχης. 

Οι παραδοσιακοί πιστοί θα παρακολουθούν με πολύ άλγος ψυχής τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Ρωσίας να αμιλλώνται σε οικουμενιστικές ασχημίες με τον Πάπα, ενώ παράλληλα θα αμβλύνεται το ορθόδοξο κριτήριο των εκκοσμικευμένων πιστών.

Ο λαϊκός Οικουμενισμός είναι ο μέγας κερδισμένος από τη συνάντηση Πάπα Φραγκίσκου και Πατριάρχη Κύριλλου.

Ο π. ΠΕΤΡΟΣ ΧΙΡΣ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

O διακεκριμένος θεολόγος π. Peter Heers συμπεριλαμβάνει το ακόλουθο διεισδυτικό σχόλιο στο λογαριασμό του στο Facebook: 

“Most observers of the meeting in Cuba will focus on political, moral or other such secondary issues (Τὸ ὑπόλοιπο γιὰ τοὺς ἀγγλομαθεῖς ἐδῶ)

Η διεισδυτική θεολογική ματιά του αιδεσ. π. Πέτρου Χιρς αποκαλύπτει αυτό που πολλοί θέλουν να ξεχάσουμε. Πέραν των παγνιδιών εξουσίας και κύρους, πέραν της αντιπαλότητας των Θρόνων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας, πέραν των πολιτικών σκοπιμοτήτων που παρεισέφρησαν στη Διακήρυξη που υπέγραψαν ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Κύριλλος τους ορθόδοξους χριστιανούς ενδιαφέρει το διάτρητο θεολογικά κείμενο της Διακήρυξης που απηχεί την προδοτική για την Ορθοδοξία Συμφωνία του Μπαλαμάντ και τη Β΄ Βατικάνεια Σύνοδο.

Επομένως δεν είναι απλά επικοινωνιακού περιεχομένου η συνάντηση και η Διακήρυξη του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχη Κύριλλου αλλά μια βαθύτατα οικουμενιστική συνάντηση που προσφέρει πικρούς καρπούς από το δέντρο που ανθοβόλησε το 1964 με τη συνάντηση του Πατριάρχη Αθηναγόρα και του Πάπα Παύλου Στ΄.