Με αφορμή την εορτή του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά

Μετά την ολοκλήρωση της ημερίδας, που έγινε με θέμα την επερχόμενη σύνοδο στην Κρήτη τον ερχόμενο Ιούνιο και αφού ξεπεράσθηκε ο ενθουσιασμός και η χαρά που επέφεραν τα λόγια και οι υποσχέσεις των αξιόλογων και αξιότιμων ομιλητών της ημερίδας, οφείλω, παρόλα αυτά, προς τιμήν του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά να εξωτερικεύσω μερικές σκέψεις.

Ποιό είναι το νόημα να καταδικάσω και να μην αναγνωρίσω μία σύνοδο ως ορθόδοξη, αν αυτή αποφασίσει πράγματα ξένα για την Ορθοδοξία, όταν δεν καταδικάζω και αναγνωρίζω αυτούς, οι οποίοι μέχρι τώρα και μέχρι την σύνοδο πράττουν, διδάσκουν και σκέφτονται γυμνή τη κεφαλή αντιορθόδοξα;

Τί θα αποφασίσει η σύνοδος καινούργιο, που δεν διδάσκεται ήδη τώρα και δεν χρειάζεται καταδίκη; Τα θέματα δεν προετοιμάσθηκαν; Οι εισηγήσεις δεν έγιναν; Οι απόψεις δεν εκφράσθηκαν; Δηλαδή περιμένουμε πρώτα να πεθάνει ο ασθενής, και μετά να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα θεραπείας του; Γιατί οι πατέρες τονίζουν, ότι κάθε κακοδοξία και κάθε αίρεση είναι σαν την γάγγραινα, η οποία, αν αντιμετωπισθεί αργά, εξαπλώνεται και έτσι δύσκολα και οδυνηρά θεραπεύεται;

Δηλαδή, μέχρι να γίνει η σύνοδος, ποιά πρέπει να είναι η στάση μας; «Να απλώνουμε τραχανά»;

Ποιά συμπαράσταση προσφέρει στους αδελφούς μας Ορθοδόξους, οι οποίοι διώκονται από τους οικουμενιστές, η αναγγελία μελλοντικών -και άρα μη σίγουρων μέτρων-, όταν το παρόν δεν λαμβάνεται υπόψη; Από πού θα πάρουν θάρρος, αυτοί που έχουν απομονωθεί, λοιδωρηθεί ως φανατικοί, τρελλοί κλπ., αυτοί που διδάσκονται, ότι Ορθοδοξία σημαίνει ομολογία και συνέπεια, όταν αυτοί που τους προτρέπουν σε αυτά, μεταθέτουν τις συνέπειες εις τις επόμενες καλένδες;

Ποιοί είναι οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας, οι οποίοι μας διδάσκουν ότι η καταδίκη διδασκαλιών και πράξεων που δεν είναι σύμφωνες με την Ορθοδοξία και στις οποίες δεν υπάρχει διάθεση μετάνοιας, πρέπει να μετατίθεται σε εγγύτερο μέλλον και σε ορισμένο γεγονός;

Πόσο Ορθόδοξο είναι και τί νόημα έχει, να συμπροσεύχεσαι και να μνημονεύεις αρχιερείς και ιερείς, οι οποίοι αναφέρθηκαν στην ημερίδα ονομαστικά ως κακοδοξούντες και μη ορθοτομούντες; Γιατί αν δεν κακοδοξούν και είναι ορθοτομούντες, τότε αποτελεί συκοφαντία και κάθε άλλο παρά χριστιανική συμπεριφορά αποτελεί η αναφορά των ονομάτων τους.

Ποιός θα προστατεύσει το ποίμνιο μέχρι να γίνει η σύνοδος από τους κινδύνους του οικουμενισμού και της πανθρησκείας; Μήπως θα του πούμε, να τιμούμε μεν τους αγίους για την ασυμβίβαστη, αγέρωχη, ομολογιακή στάση τους σε θέματα δογμάτων και να έχουμε το μαρτύριο τους και την μαρτυρία τους ως παράδειγμα, αλλά εμείς πρέπει να πράττουμε αλλιώς; Αδιαφορούμε για τον σκανδαλισμό, την αμφιβολία, την απογοήτευση, την ηττοπάθεια, και τον κορεσμό που πρόκειται να δημιουργηθεί;

Είναι διατεθειμένοι οι ομιλητές, είτε Επίσκοποι, είτε ηγούμενοι, είτε ιερείς είτε πανεπιστημιακοί, όποια θέση και να έχουν, ως άλλοι Ιουστίνοι, Σωτηρόπουλοι, Αρτέμιοι κλπ. να χάσουν τις θέσεις τους και τα προνομιά τους τώρα, και όχι στο απώτερο μέλλον, για την Ορθοδοξία και να απολαύσουν τα δώρα του Χριστού, που χαρίζει Αυτός απλόχερα στον καθένα που ομολογεί;

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, του οποίου και την μνήμη επιτελούμεν, Χριστόν ομολόγησε και την φυλακήν και τας αλυσίδας του Παύλου εζήλευσε και ζωήν αιώνιον εκέρδισε. Εμείς τί κάνουμε; Γιατί τον τιμούμε, αν δεν τον μιμούμαστε;

Αδαμάντιος Τσακίρογλου