Ταπεινοὶ στὸ θρόνο
«Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ
θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ.
4,16)
Ὁ
ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὑπερήφανος, πολὺ ὑπερήφανος. Ἰδίως ὁ ἄνθρωπος τοῦ
αἰῶνος μας. Καυχᾶται γιὰ τὴ δύναμί του, γιὰ τὰ πλούτη, τὴν τέχνη, τὴν εὐφυΐα
του, καὶ πρὸ παντὸς γιὰ τὴν ἐπιστήμη του. Ἄντε τώρα σ᾿ ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο νὰ
μιλήσῃς γιὰ τὸ Θεό. Σήμερα, σοῦ λέει, ποὺ πετᾶμε στὸ διάστημα, δὲν ἔχουμε ἀνάγκη
ἀπὸ τὸ Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.