Διπλή τιμωρία για τους συνέδρους της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου»,

Ὁ Μ. Βασίλειος στὴν ἐπιστολή του μὲ τίτλο «Χωρεπισκόποις» ἀσχολεῖται μὲ τὸ θέμα τῆς Σιμωνίας καὶ καταγγέλλει ὅσους Ἐπισκόπους λαμβάνουν χρήματα,  ἀπ’  ἐκείνους  ποὺ χειροτονοῦν, καὶ τοῦτο τὸ κάνουν μὲ τὸ πρόσχημα τῆς εὐσεβείας. Γι’ αὐτούς, λοιπόν, λέγει, θὰ εἶναι διπλάσια ἡ τιμωρία, γιατί αὐτοὶ χρησιμοποιοῦν τὸ καλὸ γιὰ νὰ περάσουν καὶ ἐπιβάλουν τὸ κακό.

Μερικοὶ «τὴν πράξιν τοὺς ταύτην (τῆς Σιμωνίας) κρύπτουν ὑπὸ τὸ ὄνομα τῆς εὐσεβείας. Αὐτὸ ὅμως εἶναι χειρότερον. Διότι, ὅταν πράττῃ κανεὶς τὸ κακὸν καὶ τὸ παρουσιάζη ὡς ἀγαθόν, γίνεται ἄξιος διπλασίας τιμωρίας, διὰ τὸν λόγον ὅτι καὶ τὸ ἴδιον τὸ ἀγαθὸν δὲν κάμνει, ἀλλὰ ἀντιθέτως χρησιμοποιεῖ διὰ τὴν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας ὡς συνεργόν του τὸ καλόν, ὅπως θὰ ἠδύνατο νὰ εἴπῃ κανείς» (σελ. 135).⁽¹⁾

«Εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος λαμβάνει τὰ χρήματα εἶναι ἀνάγκη νὰ ποῦμε, λέγει ὁ Ἅγιος, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἐλέχθη ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους  πρὸς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ δώσῃ (χρήματα) διὰ νὰ ἀγοράσῃ τὴν μετοχὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. “Το ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν”».

Κι ἂν θεωρεῖ, ὁ Μ. Βασίλειος, τόσο μεγάλο κακὸ αὐτὴν τὴν παράβαση μεμονωμένων προσώπων, πόσο μεγαλύτερη παράβαση καὶ ἀσέβεια λογαριάζεται ὅταν μία σύνοδος ἐπίσημα καὶ συνοδικὰ ἐπιβάλλει τὴν αἵρεση; Καὶ μάλιστα ὅταν τοῦτο τὸ κάνει καπηλευόμενη σημειολογικὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ διακηρύσσοντας ὅτι οἱ κακόδοξες ἀποφάσεις της ἐλήφθησαν μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «Πράγματι, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἕνεκα ἀγνοίας θέλει νὰ ἀγοράσῃ (τὴν μέθεξιν τοῦ Πνεύματος) εἶναι ἐλαφρότερος (ἀνεκτότερος) ἀπὸ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος πωλεῖ τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ. Διότι πράγματι ἀγοραπωλησία ἔγινεν. Ἐὰν λοιπὸν σὺ πωλῇς αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἔλαβες δωρεάν, ἐπειδὴ διὰ τῆς ἐνεργείας σου αὐτῆς ἔχεις πωληθεῖ εἰς τὸν Σατανᾶν, θὰ σοῦ ἀφαιρεθῇ τὸ χάρισμα»  (σελ. 135).

_________________________

(1) «Φασὶ τινὲς τίνας ὑμῶν παρὰ τῶν χειροτονουμένων λαμβάνειν χρήματα ἐπισκιάζειν δὲ ὀνόματι εὐσεβείας. Τοῦτο δὲ χεῖρον ἐστιν. Ἐὰν γάρ τις τὸ κακὸν ἐν προσχήματι τοῦ ἀγαθοῦ ποιῇ διπλασίονος τιμωρίας ἐστὶν ἄξιος, διότι αὐτό τε τὸ οὐκ ἀγαθὸν ἐργάζεται καὶ κέχρηται εἰς τὸ τελέσαι τὴν ἁμαρτίαν, ὡς ἂν εἶποί τις, τῷ καλῷ συνεργῶ» (Μ. Βασιλείου, Ἐπιστολὴ 53, «Χωρεπισκόποις», Ἅπαντα τῶν Ἁγίων Πατέρων, Ἐκδ. «Ἑλληνικὸς Ἐκδοτικὸς Ὀργανισμός», σελ. 218. Ἡ μετάφραση τοῦ ἀείμνηστου μοναχοῦ Νικοδήμου Μπιλάλη).