Στον βωμό «της ομοψυχίας και της ενότητας» θυσιάζονται βασικές αρχές της Πίστεως

   

Στὸν βωμὸ «τῆς ὁμοψυχίας καὶ τῆς ἑνότητας» θυσιάζονται βασικὲς ἀρχὲς τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας καὶ θεολογίας 

   
Τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας εἶναι ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες ποὺ δίνουν Ὁμολογία Πίστεως καὶ δὲν συμμετέχει στὸ “Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν»”, οὔτε λαμβάνει μέρος στοὺς ψευτο-διαλόγους μὲ τοὺς παπικούς. Αὐτὲς οἱ Πατερικὲς θέσεις τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, συχνὰ - πυκνὰ κάνουν τοὺς νεοτερίζοντες καὶ οἰκουμενίζοντες θολολόγους τῆς Νέας Ἐποχῆς, νὰ ἐκφράζονται πλεῖστες φορὲς μὲ δυσαρέσκεια ἀλλὰ καὶ ἐμπάθεια.

    Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁμάδα κληρικῶν μὲ ἐπικεφαλής τὸν πατέρα Θεόδωρο Ζήση, ἐπισκέφθηκε στὰ μέσα Μαΐου τὸν Πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Νεόφυτο ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἐκφράζοντάς του τὴν χαρά τους γιὰ τὶς Πατερικὲς
θέσεις του καὶ συνάμα δίνοντάς του τὸ μήνυμα τῆς συνέχισης τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστικοῦ ἀγώνα σὲ κάθε μέτωπο ἀλλὰ καὶ συγκεκριμένα στὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο».

  Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴν ἀναφέρουμε ὅτι μὲ δημοσίευσή της στὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα της ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ἐνημερώνει τὸ ποίμνιό της γιὰ την επιστολή τοῦ πατρὸς Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου ποὺ ἀφορᾶ στὸ ἀποκρυφιστικὸ βιτρὸ ποὺ ὑπάρχει στὴν εἴσοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἀκαδημίας Κρήτης, τὸν τόπο σύγκλησης τῆς Μεγάλης Συνόδου. Στὴ σχετικὴ δημοσίευση γίνεται ἐνημέρωση τοῦ ποιμνίου καὶ σημειώνεται ὅτι ἡ ὕπαρξη τῶν ἔργων αὐτῶν (βιτρῶ) στὴν Ἀκαδημία Κρήτης δημιουργεῖ πολλὲς σκέψεις. 

   Ἔτσι, τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας μὲ ἀνακοίνωσή του δήλωσε ὁμόφωνα ὅτι δὲν θὰ συμμετάσχει στὴν μέλλουσα Σύνοδο, ἀκυρώνοντας μάλιστα καὶ τὴν πτήση γιὰ τὴν Κρήτη. Οἱ λόγοι μὴ συμμετοχῆς τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας στὴ Σύνοδο, δὲν ἦταν οἰκονομικοὶ (ὅπως ταχέως ἔδραμαν νὰ διακηρύξουν «ἔγκυρα ἐκκλησιαστικὰ πρακτορεῖα εἰδήσεων») ἀλλὰ ἦταν ξεκάθαρα θέματα Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὰ ὁποία τὸ Φανάρι μὲ τὴν ἀλαζονική του πορεία δείχνει ὅτι τὰ ἔχει ἐξοβελίσει καὶ ὅτι ἔχει ἀπωλέσει τὴν εὐαισθησία του γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως.

   Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μετὰ τὸ ὁριστικὸ ὄχι στὴν Πανορθόδοξη ἀπὸ τὴν Βουλγαρία καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ δημόσιες τοποθετήσεις τῶν Πατριαρχείων Μόσχας καὶ Ἀντιοχείας τὰ ὁποία ἐκφράζουν εὐθέως διαφωνίες γιὰ τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου, συγκάλεσε σήμερα (6/6/16) ἔκτακτη ἐνδημοῦσα Σύνοδο.

   Στὴν ἀνακοίνωσή του τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀναφέρει μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅτι: «μετ᾿ ἐκπλήξεως καί ἀπορίας ἐπληροφορήθη τάς ἐσχάτως ἐκφρασθείσας θέσεις καί ἀπόψεις ἐνίων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί, ἀξιολογήσασα αὐτάς, διεπίστωσεν ὅτι οὐδέν θεσμικόν πλαίσιον ὑφίσταται πρός ἀναθεώρησιν τῆς ἤδη δρομολογηθείσης συνοδικῆς διαδικασίας» και ακόμη: «Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὡς πρωτεύθυνος Ἐκκλησία διά τήν διασφάλισιν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, καλεῖ ἅπαντας νά ἀρθοῦν εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά μετάσχουν εἰς τάς, κατά τάς προκαθωρισμένας ἡμερομηνίας, ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου».

   Νὰ σημειώσουμε μόνο τὰ ἑξῆς, ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο χρησιμοποιεῖ τὸν ὅρο «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες» καὶ γιὰ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ αἱρετικὰ σχήματα ποὺ ὑπάρχουν (βλέπε παπικὴ παρασυναγωγή).

Ἐπιπλέον, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ζητᾶ: «τήν διασφάλισιν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας», ὅπως ὅμως τονίζει σὲ ἄρθρο του ὁ ἔγκριτος θεολόγος κ. Ἰωάννης Τάτσης: «διάχυτος εἶναι ὁ φόβος νὰ θυσιαστοῦν στὸ βωμὸ τῆς ὁμοψυχίας καὶ τῆς ἑνότητας βασικὲς ἀρχὲς τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας καὶ θεολογίας. Ἡ Σύνοδος δὲν πρέπει νὰ καταστεῖ ἁπλὸ ὄργανο ἐπικύρωσης προειλημμένων ἀποφάσεων οὔτε μποροῦν νὰ τεθοῦν στὸ ἀρχεῖο σημαντικὲς καὶ ἐπὶ τῆς οὐσίας τῶν κειμένων παρατηρήσεις τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Εἶναι παντελῶς ἄστοχη καὶ ἀντίθετη μὲ τὸ συνοδικὸ σύστημα λειτουργίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἡ διάταξη τοῦ Κανονισμοῦ πού προβλέπει τὴν ἁπλὴ τυπικὴ καταγραφὴ μίας διαφωνίας καὶ τὴ μετατροπή της σὲ "ἐσωτερικὸ πρόβλημα" τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας πού τὴν ἐκφράζει. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη προβολῆς πρὸς τοὺς ἐντὸς καὶ ἐκτὸς αὐτῆς μίας ἐπιφανειακῆς καὶ τελικὰ ψευδεπίγραφης ἑνότητας. Συνοδικὲς ἀποφάσεις πού ἀπομακρύνουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν θεολογία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ εἰσάγουν καινοφανεῖς θέσεις δὲν ὑπηρετοῦν οὔτε τὴν ἑνότητα οὔτε τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας…

   …Ἡ ἄρνηση ὑπογραφῆς κάποιου ἢ κάποιων κειμένων ἢ ἀκόμη καὶ ἡ ἀποχώρηση μίας ἢ περισσοτέρων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὴ Σύνοδο σὲ περίπτωση πού δὲν εἰσακούονται οἱ παρεμβάσεις τους θὰ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ ἰσχυρὸ ὅπλο στὴ φαρέτρα κάθε μίας Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς, ὅπως καὶ ἄλλοτε ὑποστηρίξαμε, ὁ φαναριώτικος καὶ ὄχι μόνο οἰκουμενισμὸς ἔχει πλήξει καίρια τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων. Ὑποχώρηση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐνώπιον οἰκουμενιστικῶν ἀξιώσεων καὶ συνυπογραφή προβληματικῶν κειμένων χωρὶς ἀντιρρήσεις μέσα σὲ ἕνα πνεῦμα δῆθεν ἑνότητας καὶ πανορθοδόξου συμφωνίας, χωρὶς ὅμως νὰ ὑπηρετεῖται ἡ σωτηριώδης ἀλήθεια τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας, θεολογίας καὶ ζωῆς δὲν καθιστά τούς ἱεράρχες πού θὰ τὴν υἱοθετήσουν "ἑπόμενους τοῖς ἁγίοις πατράσι" οὔτε τὴ Σύνοδο τὴν ὁποία θὰ συγκροτήσουν Ἁγία καὶ Μεγάλη ἀλλὰ μᾶλλον τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα».

Πηγή