Η Επισκοπική απουσία ...ξεπερνά ακόμη και αυτά τα όρια της ύβρεως!

ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ!

Η επισκοπική απουσία στην κατοχύρωση του Οικουμενισμού, θα συνεχιστεί στο θέμα Ταυτοτήτων αλλά και στο χάραγμα του Αντιχρίστου!

Και ενώ σχεδόν όλοι μας εστιάζουμε εδώ και καιρό στο θέμα της αντισυνόδου της Κρήτης και στα περί και μετά αυτής με κεντρικό άξονα τον εφιάλτη του Οικουμενισμού, λησμονούμε κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο και γενεσιουργό κάθε προσεχούς συμφοράς στην Εκκλησία μας.

Είναι η Επισκοπική απουσία και εκτροπή που ξεπερνά ακόμη και αυτά τα όρια της ύβρεως.

   

  Πάντα μέσα στην πνευματική οικογένεια της Εκκλησίας μας πρέπει να λειτουργούμε  παράλληλα με το ανάλογο εκκλησιολογικό φρόνημα και την ανάλογη τάξη. Δηλαδή καθέτως και ποτέ οριζοντίως.

  Συνολικά και όχι μεμωνομένα από ένα πρόσωπο ή μία συγκεκριμένη εκκλησιαστική ομάδα, πραγματώνεται και εκφράζεται  η Εκκλησία.

  Δεν μπορούν λ.χ. να εκφραστούν εκκλησιαστικά μονάχα οι Ιεροδιάκονοι της Θεσσαλονίκης ή οι Ιερείς της Πελοπονήσου ή οι νεοκώροι της Μυτιλήνης, αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει η παρουσία όλων των εκκλ. τάξεων δηλαδή: Επισκόπου, Ιερέων, κατώτατου κλήρου, Μοναχών και λαϊκών.

   Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η τραγωδία της εποχής μας που είναι το Επισκοπικό έλλειμμα από την ζωή της Εκκλησίας πράγμα το οποίο ακυρώνει και την σωστή και κανονική  λειτουργία του εκκλησιαστικού  σώματος.

 Οι Ορθόδοξοι επίσκοποι κατήντησαν Μητροπολιτικοί περιφεριάρχες με υπεράνθρωπα δικαιώματα. Αφοσιωμένοι και εγκλωβισμένοι στην θεσμική και διοικητική  τους μόνον ιδιότητα προσπαθούν να προασπίζονται την Εκκλησία αποκλειστικά ως επίγειο θεσμό ακυρώνοντας μέσα στην δίνη της διπλωματίας και εκκλ. πολιτικής τους την ουράνια αποστολή της.

   Με απλά λόγια ο Χριστός και η αλήθεια Του επέχει γι’ αυτούς τον τελευταίο λόγο δίνοντας προτεραιότητα στις γνωστές ισορροπίες, στην  θεσούλα τους και το πώς θα τα έχουν καλά με όλους, θεούς τε και δαίμονες έστω και με κόστος την Ορθόδοξη αλήθεια.

   Η επισκοπική απουσία, αφού ούτε μισός επίσκοπος δεν βγαίνει με τόλμη για να καταδικάσει, έργω και λόγω, την συνοδική κατοχύρωση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στο Κολυμπάρι της Κρήτης, θα έχει την ίδια ακριβώς συνέχεια και στο θέμα των προσεχών ηλεκτρονικών Ταυτοτήτων και στο μελλοντικό χάραγμα του Αντιχρίστου και σε άλλα πολλά.

   Θεατές στο ίδιο έργο θα παρακολουθήσουμε και σε επόμενα κρίσιμα πνευματικά θέματα  το  ίδιο σκηνικό και πάλι, ήτοι ολίγους Μοναχούς Αγιορείτες να αντιδρούν ομολογιακά  και τους Μητροπολίτες να τους διωκουν και να τους υβρίζουν ως πλανεμένους και σχισματικούς, κ.ο.κ.

     Είναι λοιπόν αυτό εγκατάλειψη  και οργή Θεού ή όχι;

   Ο Χριστός μας αναφερόμενος στους μαθητές του λέει: «ο μεν θερισμός πολύς οι δε εργάται ολίγοι».

   Στην δική μας περίπτωση όμως ο μεν θερισμός είναι πολύς και εκατομμύρια Χριστιανών προσδοκούν μία Ορθόδοξη στάση από τους Επισκόπους που τους πλουτίζουν με τον οβολό τους, οι εργάται όμως είναι ανύπαρκτοι.

   Ας προσευχηθούμε στον Κύριό μας, στην Παναγία μας και σε όλους τους Αγίους να αναδείξουν έστω και λίγους μα γνήσιους, με Ορθόδοξο φρόνημα και βίωμα Ιεράρχες, που σαν τσοπάνηδες καλοί θα οδηγήσουν τους πιστούς στην Ορθόδοξη αλήθεια που δεν είναι τίποτα άλλο εκτός  από Αυτόν τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Νικόλαος  Γεωργόπουλος -Κατερίνη