Οι αντι-Οικουμενιστές πορεύονται υπακούοντας επιλεκτικά στους Αγίους Πατέρες!

  

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπάντηση 

τοῦ π. Νικολάου Μανώλη!

   Ὁ π. Νικόλαος Μανώλης –πέρα ἀπὸ τὴν ἀξιοθαύμαστη καὶ γενναία στάση του– μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα ὀρθὰ καὶ ὀρθόδοξα ποὺ λέει στὸν Μητροπολίτη του, λέει καὶ τὰ ἑξῆς, ἐπίσης ὀρθά:

    α)   Στὴν ἀρχὴ τοῦ βίντεο (ὑπάρχει στὸ τέλος τῆς ἀναρτήσεως ἀπὸ 6:00 λεπτὸ καὶ μετά) ἀπαντᾶ στὸν μητροπολίτη Θεσ/νίκης Ἄνθιμο, ποὺ κατηγορεῖ τὸν π. Νικόλαο ὅτι ἔχει πέσει καὶ στὸ παράπτωμα τοῦ νὰ ἐλέγχει τοὺς Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ λέγει:
 «Ἔχω ἀποδείξει στὸν Παναγιώτατο μητροπολίτη –καὶ τὸ καταγγέλλω αὐτό– ὅτι ἐπανέρχεται στὸ ἴδιο θέμα, χωρὶς νὰ ἔχει ἀπαντήσει στὶς δικές μου ἀποδείξεις, ὅτι σὲ θέματα Πίστεως, δὲν ὑπάρχουν ὅρια καὶ δικαιοδοσίες». 
    β) Καὶ πρὸς τὸ τέλος τοῦ βίντεο λέγει: «Παναγιώτατε, μὴ μοῦ πεῖτε νὰ κλείσω τὸ στόμα, δὲν θὰ τὸ κάνω. Ἐγώ, Παναγιώτατε, ὅταν θὰ βλέπω κάτι ἀντικανονικὸ ποὺ δημόσια θὰ ἐκφέρεται, θὰ τὸ μαστιγώνω καὶ θὰ τὸ δείχνω σὰν αἵρεση».

    Ὅμως, αὐτὲς οἱ σωστὲς τοποθετήσεις τοῦ π. Νικολάου πρὸς τὸν κ. Ἄνθιμο, δὲν πρέπει νὰ μᾶς κάνει νὰ παραβλέπουμε ἢ νὰ ἀμνηστεύσουμε κάποια ἄλλα, ποὺ ἀποτελοῦν πρόβλημα. Καὶ μὲ προβληματικὲς θέσεις δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε ἀγώνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως.

   Ὁ π. Νικόλαος, δηλαδή, ἐν ἀγανακτήσει ἀπολογεῖται πρὸς τὸν Μητροπολίτη του, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ λογικὴ ποὺ χρησιμοποιεῖ γιὰ ἐκεῖνον, κι αὐτὰ ποὺ κατηγορεῖ ἐκεῖνον, τὰ κάνει ὁ ἴδιος πρὸς ἄλλους!  Μόνο αὐτός, ἄραγε, μπορεῖ νὰ ἔχει ἀνοικτὸ τὸ στόμα του καὶ νὰ πιέζει τὸ Μητροπολίτη του; Ἂν τὸ ἴδιο κάνουν κάποιοι ἄλλοι γιὰ τὸ πρόσωπό του, γιὰ ὅσα τυχὸν προβληματικὰ αὐτὸς ἢ καὶ οἱ ὁμόφρονές του λέγουν, ἐπιτρέπεται τότε νὰ θίγεται, νὰ διαμαρτύρεται καὶ νὰ τοὺς κακίζει ὡς ἐκβιαστές!!! Ὁ ἴδιος, λοιπόν, μπορεῖ νὰ ἐπιτίθεται, νὰ ἐλέγχει, «νὰ μαστιγώνει καὶ νὰ δείχνει τὴν αἵρεση» τοῦ Μητροπολίτη του καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν καὶ Ἐπισκόπων, καὶ ἐπίσης νὰ ἐλέγχει καὶ ὅσους ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές -ἐφαρμόζοντας τὴν ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τῆς ἀποτειχίσεως- ἐνῶ αὐτοὶ δὲν ἔχουν αὐτὸ τὸ δικαίωμα;

    Μία ἀπὸ τὶς κατηγορίες ποὺ προσάπτει ὁ π. Νικόλαος σὲ ὅσους ὑπενθυμίζουν τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, εἶναι ὅτι τοῦ βάζουν τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό καὶ τὸν πιέζουν (ἐδῶ), προσπαθοῦν νὰ τὸν ὑποχρεώσουν νὰ κάνει Διακοπὴ Μνημοσύνου μὲ τὸ ζόρι. Γιὰ κάποιους ἀπὸ τοὺς ἔχοντας διακόψει τὸ μνημόσυνο πάλι, ἔχει δηλώσει ὁ π. Νικόλαος ὑβριστικὰ ὅτι εἶναι δαιμονισμένοι(!) χωρὶς βέβαια νὰ διευκρινίζει ποιούς ἀκριβῶς ἀπ' ὅλους ἐννοεῖ καὶ τοποθετώντας τους ὅλους στὸ ἴδιο καζάνι! Ἀνήκουμε κι ἐμεῖς στοὺς διακόψαντες τὸ μνημόσυνο· ἄραγε ἀναφέρεται καὶ σὲ μᾶς ἢ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο σ’ ἐμᾶς; Ἐνοχλεῖται γιὰ τὴν κριτικὴ ποὺ τοῦ κάνουμε, ἐπειδὴ ἔχει ἀλλοιώσει τὴν ἑρμηνεία τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος; Στὸ σημεῖο αὐτὸ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ παρατηρήσουμε τὰ κάτωθι:

  Ὅπως ὁ ἴδιος, κατηγορεῖ καὶ καταγγέλλει τὸν κ. Ἄνθιμο Θεσσαλονίκης, ὅτι ἐπαναλαμβάνει ὡς σωστά, ἐκεῖνα ποὺ τοῦ «ἔχει ἀποδείξει»  ὅτι εἶναι λάθος, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο κι ἐμεῖς «ἔχουμε ἀποδείξει στὸν π. Νικόλαο» μὲ ἑκατοντάδες ἀναρτήσεις μας «καὶ καταγγέλλουμε» μὲ τὴ σειρά μας «ὅτι ἐπανέρχεται στὸ ἴδιο θέμα, χωρὶς νὰ ἔχει ἀπαντήσει στὶς δικές μας ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις»!

    Αἰσθάνεται, ὁ π. Νικόλαος, ὅτι μὲ τὶς τοποθετήσεις μας (ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο τι, παρὰ ἡ παράθεση καὶ προσαρμογὴ τῆς στάσεως τῶν Ἁγίων στὴ σύγχρονη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ), εἶναι σὰν νὰ «τοῦ βάζουμε τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό καὶ τὸν πιέζουμε νὰ κάνει Διακοπὴ Μνημοσύνου»! Αὐτὸ ὅμως, εἶναι συκοφαντία. Διότι, ἂν διάβαζε σωστά, ὅσα ἔχουμε παρουσιάσει ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, δὲν θὰ αἰσθανόταν αὐτὴν τὴν πίεση -ἐκτὸς ἂν ἀρνεῖται νὰ ἐφαρμόσει τοὺς λόγους τους- ἀλλὰ θὰ τιμοῦσε κάποιους ποὺ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς Παναιρέσεως, ὅπως κι αὐτός. Καί, ἢ  θὰ ἀντέκρουε μὲ πατερικὸ λόγο, ὅποιες θέσεις μας εἶναι λάθος, ἂν δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν θεολογία καὶ τὴν ποιμαντικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων (καὶ θὰ μᾶς βοηθοῦσε κι ἐμᾶς νὰ ἀντιληφθοῦμε τὰ λάθη μας) ἢ θὰ ἔβρισκε σωστὲς τὶς τοποθετήσεις μας καὶ θὰ ἀκολουθοῦσε, ὄχι ἐμᾶς, ἀλλὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, τοὺς ὁποίους κι ἐμεῖς πιστότατα ἀκολουθοῦμε.
    Δὲν εἶναι δική μας ἐφεύρευση ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου. Οὔτε τῶν Παλαιοημερολογητῶν, οἱ ὁποῖοι κακῶς τὴν ἐφάρμοσαν. Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου εἶναι. Ἐντολὴ ποὺ ἔχει τὴ ρίζα της στὴν Π. Διαθήκη. Ἐπαναλαμβάνεται στὴν Κ. Διαθήκη καὶ ἐφαρμόστηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, μάλιστα ὅταν εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν μικρότερες αἱρέσεις! Αὐτούς, λοιπόν, ἀκολουθοῦμε, μὴ δημιουργώντας κάτι δικό μας, ἀλλ’ ἑπόμενοι τῆς στάσεως τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἀποφεύγοντας συνειδητὰ καὶ ἐπιμελῶς νὰ ταυτισθοῦμε μὲ τὶς παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν (μετὰ τῶν ὁποίων Παλαιοημερολογιτων μᾶς ταύτισε κακόβουλα καὶ ἐμπαθῶς, πρὶν μιὰ βδομάδα στὴν Γατζέα -ὅπως μάθαμε- κάποιος π. Ἰωάννης).

    Ἐμεῖς, λοιπόν, δὲν βάζουμε σὲ κανενός τὸ λαιμὸ κάποιο μαχαίρι, ὁσάκις ἐπαναλαμβάνουμε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Μάλιστα μὲ διάκριση ἀπευθύνουμε τὸ λόγο κατὰ 99%  στοὺς Ποιμένες κι ὄχι στοὺς λαϊκούς· ἰδιαιτέρως ἀναφερόμαστε σ' αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς  ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες, ποὺ μὲ ὁμιλίες τους στοὺς ἱ. Ναούς, σὲ ἀρχονταρίκια καὶ σὲ ἱστολόγια διαφοροποιοῦνται ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων καὶ τὴν διαστρέφουν, καὶ παρακινοῦν τὸ λαὸ νὰ κάνει ὅ,τι κι αὐτοί: Νὰ παραμένει σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση!

   Κι ἐρωτοῦμε: Δι’ ὅλων, ὅσων ὁ π. Νικόλαος λέγει, καὶ διὰ τῶν ὁποίων ἐλέγχει τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τὸν Ἐπίσκοπό του,  εἶναι σὰν νὰ «τοὺς βάζει τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό»; Ἡ ἐπανάληψη τῆς ἁγιογραφικῆς διδασκαλίας καὶ τῶν ἁγιοπατερικῶν λόγων (ἐκ μέρους μας) εἶναι  σὰν κάποιος νὰ «βάζει τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό καὶ πιέζει νὰ κάνουν Διακοπὴ Μνημοσύνου» οἱ ἄλλοι, πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται; Ἀσφαλῶς ὄχι, γιατί τότε καὶ ἡ ἁγιογραφικὴ διδασκαλία θὰ ἦταν «μαχαίρι στὸ λαιμό». Ἤ μήπως εἶναι;

   Μὲ ὅσα, λοιπόν, γράφουμε δὲν κάνουμε τίποτ’ ἄλλο, παρὰ νὰ ὑπενθυμίζουμε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ὥστε νὰ φαίνεται -σὲ σύγκριση μὲ αὐτή- ἡ διαστροφὴ τῆς Ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως ποὺ κάνουν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές (στὴν ὁποία συμμετέχει καὶ ὁ π. Νικόλαος), μὲ τὸ νὰ θεωροῦν δυνητικὴ κάποια Ἐντολὴ ἢ κάποιον Κανόνα.

    Εἶναι ὅμως ξεκαθαρισμένο ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, ὅτι δὲν ὑπάρχουν δυνητικὲς Ἐντολὲς καὶ δυνητικοὶ Ἱεροὶ Κανόνες. Κανένας Νόμος δὲν εἶναι δυνητικός, ἂν καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ἐξαιρέσεις ἐφαρμογῆς. Ἡ τήρησή τους εἶναι ὑποχρεωτική, ἀλλά, φυσικά, ἐπαφίεται στὴν ἐλεύθερη βούληση τοῦ κάθε ἀνθρώπου νὰ τὶς ἐφαρμόσει ἢ νὰ μὴν τὶς ἐφαρμόσει. Ἐκεῖνοι πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθύνονται οἱ Ἐντολές –ἂν θέλουν νὰ εὐαρεστοῦν στὸν Θεὸ καὶ διὰ τῆς βοηθείας τῶν Ἐντολῶν καὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων νὰ ἑνώνονται μετὰ τοῦ Θεοῦ– πρέπει «τὸ κατὰ δύναμιν» νὰ ἀγωνίζονται νὰ τοὺς ἐφαρμόζουν. Ἀπὸ τὴν νηστεία μέχρι τὴν φιλανθρωπία· ἀπὸ τὴν δραστηριότητα μέχρι τὴν ἡσυχία· κι ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τῶν αἱρετιζόντων, μέχρι τὴν ἀπομάκρυνση ἐξ αὐτῶν. 
   Ὡς ἐκ τούτου, ἄλλο εἶναι ὁ ζῆλος, ἢ ἡ ἀδιαφορία καὶ ἀδυναμία μας νὰ ἐφαρμόσουμε τὶς Ἐντολὲς καὶ τοὺς Κανόνες, ποὺ μᾶς δείχνουν τὸν σωστὸ δρόμο, κι ἄλλο νὰ συζητᾶμε καὶ νὰ εἰσάγουμε θέμα δυνητικότητος ἢ ὑποχρεωτικότητος Ἐντολῶν καὶ Ἱ. Κανόνων. Αὐτὰ εἶναι μετα-πατερικὰ καμώματα αὐτῶν ποὺ –κατὰ τὰ ἄλλα– κατακρίνουν τοὺς μετα-πατερικοὺς θεολόγους!

    Παρακαλέσαμε νὰ μᾶς παρουσιάσουν τὰ πατερικὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ὁμιλοῦν γιὰ δυνητικότητα Ἐντολῶν καὶ Κανόνων· ἀλλὰ εἰς μάτην περιμέναμε! Ἀπαξιοῦν καὶ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὶς ἁγιοπατερικὰ κατοχυρωμένες θέσεις καὶ κείμενα τῶν ἀδελφῶν τους, ποὺ καταδεικνύουν τὴν πάγια καὶ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Ἐνῶ ἀσχολοῦνται μὲ ἑκατοντάδες κακόδοξες θέσεις διαφόρων, βέβαια καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν.

   

   Καὶ ἀντ’ αὐτῶν τί κάνουν; Μιλοῦν, κατ’ ἀρχὰς γιὰ τὴν Οἰκονομία ποὺ ἀνέκαθεν δείχνει ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἁγίων της. Κανεὶς δὲν διαφωνεῖ σ’ αὐτό. Ὅμως εἶναι εὐδιάκριτο στὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία ὅτι ἡ Οἰκονομία ἔχει ὅρια, δὲν χρονίζει καί, βέβαια, ποτὲ δὲν γίνεται Ἀκρίβεια. Εἰδικὰ στὸ θέμα τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἡ Οἰκονομία τῶν Πατέρων κρατοῦσε ἐλάχιστα.
  Τώρα, ὅμως, ποιά Οἰκονομία νὰ κρατήσουμε ἔναντι μιᾶς αἱρέσεως, ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς προσδιορίζουν ὅτι μετρᾶ 100 περίπου χρόνια καί, ἐπίσης, οἱ ἴδιοι τὴν ὀνομάζουν Παναίρεση; Ποιά Οἰκονομία νὰ κρατήσουμε ἔναντι μιᾶς αἱρέσεως, ἡ ὁποία κατοχυρώθηκε (ὅπως οἱ ἴδιοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς λέγουν) μὲ Συνοδικὴ ἀπόφαση στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης καὶ ἔχει πλέον ἐπισημοποιηθεῖ; Ἢ μήπως θὰ τὸ ἀρνηθοῦν κι αὐτό; Πότε οἱ Ἅγιοι, κοινωνοῦσαν μὲ Ἐπισκόπους ποὺ θεσμοθέτησαν ἐπίσημα αἵρεση; Αἵρεση πού -ἐπιπλέον- ἐγκρίθηκε δολίως ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας -τῆς Ἑλλάδος, ὅπως οἱ ἴδιοι πάλι μᾶς διδάσκουν; Ποιά Οἰκονομία νὰ κρατήσουμε ἔναντι μιᾶς αἱρέσεως, ἡ ὁποία δηλητηριάζει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν, τοὺς ὁποίους ἀφήνουμε (οὐσιαστικὰ τοὺς σπρώχνουμε) νὰ «ἀπολαμβάνουν» ἀπὸ τὰ χείλη τῶν κακοδόξων τὸ πικρὸ δηλητήριο τῆς Παναιρέσεως μὲ τὸ νὰ μὴν κατονομάζουμε τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες; Τοὺς πιστούς, ποὺ ἀφήνουμε νὰ «ἀπολαμβάνουν» ἀπὸ χέρια αἱρετικῶν τὰ Ἱερὰ Μυστήρια, καθ’ ὅν χρόνο (κάποιοι ἀπ’ αὐτούς) βιώνουν τὴν ἀμφιβολία καὶ τὴν ἀγωνία: ἄρα τώρα ἁγιάζομαι, συμμετέχοντας σὲ μυστήριο ποὺ τελοῦν αἱρετικοὶ ἢ κατακρίνομαι;

   Πρέπει νὰ ἐλέγχονται –κατὰ τὸν π. Νικόλαο– «ὅποιοι δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους Πατέρες», γιατὶ αὐτοὶ «διαδραματίζουν ἕνα ρόλο πονηρό, ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει νὰ τὸν ἐλέγξουμε, γιὰ νὰ πληροφορήσουμε τὸν κόσμο ποὺ εἶναι πάνω στὸ καράβι ποὺ λέγεται Ἐκκλησία, ὅτι θὰ πρέπει νὰ πηγαίνει σωστὰ τὸ καράβι, σὲ σωστὸ προορισμό. Κι ἂν ὁ καπετάνιος τρελαθεῖ καὶ μᾶς πάει στὸν γκρεμό, θὰ πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε. Νὰ τοῦ μιλήσουμε, νὰ τοῦ φωνάξουμε γιὰ νὰ ἀλλάξει ρότα»! (Ἐδῶ).

    Ἂν αὐτὸ κάνετε, π. Νικόλαε, πρὸς τὴν κατεύθυνση τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης -καὶ πολὺ σωστά, γιατὶ αὐτὸ τὸ ἀρνεῖσθε καὶ στοὺς ἄλλους; Κι ἐμεῖς, ὅπως κι ἐσεῖς, τὸ πραγματοποιοῦμε μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ μας. Γιατί πρέπει νὰ σᾶς ὑπακούσουμε; Μήπως ἀσχοληθήκατε νὰ μᾶς δείξετε τυχὸν λάθος μας;
     Ἐξ ἄλλου ἐσεῖς πάλι, ὅταν διδάσκετε σὲ ὁμιλία σας (ἐδῶ) γιὰ τὴ «στάση τῶν Χριστιανῶν» κατὰ τῆς αἱρέσεως, λέτε: «Υπάρχει περίπτωση ο Ορθόδοξος Χριστιανός να δεχθεί πάρα πολλή κριτική από αδελφούς, ότι δεν πρέπει να μιλάει, να τον ειρωνευτούν ότι είναι ο κριτής των πάντων, ότι ελέγχει και παντού βρίσκει την αίρεση και δεν θα πρέπει να ελέγχει την Εκκλησία, αλλά να κάνει απόλυτη υπακοή στο Δεσπότη και στην ιερά Σύνοδο και άλλα παρόμοια»!

    Αὐτὰ ποὺ στὴν παραπάνω ὁμιλία διδάσκετε, ἰσχύουν πάλι μόνο γιὰ σᾶς; Ἐσεῖς, καὶ πολὺ σωστά, δὲν κάνετε ὑπακοὴ στὸν Δεσπότη γιὰ λόγους Πίστεως, καὶ τὸν πιέζετε νὰ ἀποκηρύξει τὸν Οἰκουμενισμό (καὶ πολὺ καλὰ κάνετε) ἐμεῖς πρέπει νὰ παύσουμε νὰ μιλᾶμε, γιὰ νὰ μὴν τάχα σᾶς πιέζουμε; Δύο μέτρα καὶ δυὸ σταθμά; Ἐσεῖς μόνο ἀγωνίζεσθε γιὰ τὴν Πίστη; Ὅταν ἐπισημαίνουμε ὅτι κι ἐσεῖς χρησιμοποιεῖτε τὴν καταστροφική -γιὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας- τακτικὴ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, θὰ σιωπήσουμε;

    Ὅπως διαπιστώνετε ἐσεῖς τὰ λάθη στοὺς Οἰκουμενιστές, τὸ ἴδιο διαπιστώνουμε κι ἐμεῖς τὰ λάθη σας, πού -ἐπαναλαμβάνουμε- ἀποτελοῦν διαστροφὴ τῆς διαχρονικῆς Ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς.

    Θυμηθεῖτε, λοιπόν, καὶ τὰ παρακάτω ποὺ πρόσφατα εἴπατε; «Στην ίδια γραμμή με τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη ο Όσιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, που λίγο πριν κοιμηθεί, είπε εκείνη τη φοβερή φράση “Όταν θα έρθει η εποχή, που μία γιαγιά δεν θα της επιτρέπεται να ελέγξει τον Πατριάρχη, θα ‘ρθει η καταστροφή για την Ορθοδοξία”. Αυτό δίνει απάντηση σε όσους Οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές μας λένε ότι δεν πρέπει να μιλάμε»! (ἐδῶ) (Βλέπετε ἀκοῦμε πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁμιλίες σας καὶ στενοχωριόμαστε, ἀλλὰ καὶ ἀποροῦμε· τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ σᾶς κάνει νὰ μὴν ἀκολουθεῖτε τοὺς Ἁγίους στὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα, ἀλλὰ τὸν Γέροντά σας, παρότι σὲ ἄλλες ὁμιλίες σας καταφέρεστε κατὰ τῆς ὑπακοῆς στὸν Γέροντα, ὅταν πρόκειται γιὰ θέματα Πίστεως;).

   Μήπως ἦρθε ἡ ἐποχὴ πού, ὄχι μόνο ὁ Πατριάρχης, ὄχι μόνο ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος, ἀλλὰ κι ἐσεῖς -οὐσιαστικά- δὲν μᾶς ἐπιτρέπετε νὰ μιλᾶμε (ὅπως στὴ γιαγιὰ τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου), ταυτίζοντας τὸν ἐκ μέρους μας ἔλεγχο γιὰ θέματα Πίστεως, ὡς πίεση, ἴσως καὶ διωγμό σας;

    Γιὰ νὰ καταλάβετε, ποῦ σᾶς ὁδηγεῖ αὐτὴ ἡ τακτικὴ τοῦ μυαλοῦ σας, θὰ σᾶς θυμίσουμε τί ἰσχυριστήκατε σὲ πρόσφατη ὁμιλία. Εἴπατε ὅτι «κόβοντας τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἄνθιμου, ἔχω ἰσχυρὴ ἔνδειξη μπροστά μου ὅτι θὰ γίνει Σύνοδος ποὺ θὰ καταδικάσει τὸν (ἂς ποῦμε) «αἱρετικὸ» Ἄνθιμο. Εἰδ’ ἄλλως τί κάνω; Κόβω τὸ μνημόσυνο, μὲ διώχνει κι ἀφήνω τὸ ποίμνιό μου νὰ τὸ κοινωνάει καὶ νὰ τὸ βαπτίζει αὐτός. Ἔτσι λέει ὁ Κανόνας· πρέπει νὰ ὑπάρχει ἰσχυρὴ ἔνδειξη ὅτι θὰ καταδικαστεῖ ὁ αἱρετικός. Κι ἐπίσης, κόβω τὸ μνημόσυνο θεραπευτικά» (ἐδῶ). 

    Ποῦ λέει τέτοια πράγματα ὁ Κανόνας, π. Νικόλαε; Ἀληθεύετε μ’ αὐτὸ ποὺ γράφετε; Δὲν εἶναι φανερὸ ὅτι ἀλλοιώνετε τὸν Ἱ. Κανόνα, γιὰ νὰ ὑποστηρίξετε τὶς μετα-πατερικὲς (στὸ θέμα αὐτό) θέσεις σας; Ποιός Ἅγιος μᾶς δίδαξε ὅτι μένουμε καὶ συλλειτουργοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ νὰ μὴν κοινωνάει τάχα ὁ αἱρετικὸς Ἐπίσκοπος τὸ ποίμνιό μας, τὴν στιγμὴ ποὺ κοινωνᾶτε ἐσεῖς μ’ αὐτὸν καὶ τὸν μνημονεύετε; Ἂν σκέπτονταν ἔτσι οἱ Ἅγιοι, κανεὶς δὲν θὰ ἀποτειχίζετο, σκεπτόμενοι ὅσους θὰ παρέμεναν νὰ κοινωνοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς!

   Καὶ ποῦ λέει, πάλι, ὁ Κανόνας ὅτι «κόβοντας τὸ μνημόσυνο, πρέπει νὰ ὑπάρχει ἰσχυρὴ ἔνδειξη ὅτι θὰ καταδικαστεῖ ὁ αἱρετικός»;

      Οἱ καιροί, πάτερ, εἶναι κρισιμότατοι. Ἐκτιμοῦμε τοὺς ἀγῶνες σας καὶ τοὺς προβάλλουμε στὸ ἱστολόγιό μας συχνότατα, ὅπως παρακολουθεῖτε. Ἀλλὰ οἱ ἀγῶνες πρέπει νὰ γίνονται σύμφωνα μὲ τὴν ἀσφάλεια ποὺ παρέχει ἡ τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων κι ὄχι σύμφωνα μὲ τὸν ἐπισφαλῆ λογισμό μας, οὔτε ἀκόμα μὲ τὴν γεροντοκρατικὴ λογική, τί θὰ πεῖ κάποιος σύγχρονος ἁγιασμένος Γέροντας.

    Τοὺς Γεροντάδες τοὺς ἀκολουθοῦμε, ὅταν συμφωνοῦν μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἦταν ἀπαράδεκτο νὰ ψάχνουν ἀπεγνωσμένα (στὴ πρόσφατη Σύναξή σας, στὴ Γατζέα, ὅπως πληροφορηθήκαμε) κάποιοι Πατέρες νὰ βροῦν σύγχρονους Γέροντες γιὰ ἀποφύγουν τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ νά ...στηρίξουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς! Ἔλεος!!! Τοῦτο ἔκανε στὴ Γατζέα, ὅπως μάθαμε, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς κι ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης ποὺ πρότειναν νὰ ρωτήσουμε τὸν π. Ἐφραὶμ Ἀριζόνας γιὰ τὸ ἂν ...θὰ κάνουμε Διακοπὴ Μνημοσύνου!
  Καὶ πολὺ σωστὰ τοὺς ἀντέτεινε κάποιος ὅτι ὁ π. Ἐφραὶμ εἶναι σοβαρὰ ἄρρωστος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ συμβάλλει στὸν ἀγώνα. Ἄραγε οἱ ἐρωτῶντες Πατέρες δὲν τὸ ἤξεραν; Δὲν ἤξεραν ἀκόμη ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι σύγχρονοι Γεροντάδες, ποὺ ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο; Ψάχνουμε στὸ ἀβέβαιο καὶ παραγράφουμε τὸ βέβαιο παράδειγμα τῶν Ἁγίων;

    Εὔχεσθε, π. Νικόλαε, γιὰ τὴν μετάνοια μου. Συχωρέστε με ἂν σᾶς στεναχώρησα. Καλὰ Χριστούγεννα.

Παναγιώτης Σημάτης

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ξεκάθαρη απάντηση στον μητρ. Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο [ΒΙΝΤΕΟ 2016]