Ομιλία Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ για τα Θρησκευτικά στην Κόρινθο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (13/1/2017):

Ο ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΟΜΙΛΗΤΗΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΟΚΙΔΕΙΟ ΑΙΘΟΥΣΑ

   Στα πλαίσια της προσπάθειας της Ι. Μητροπόλεως μας για τον πνευματικό καταρτισμό των πιστών με τον γενικό τίτλο: «Εις οικοδομήν του Σώματος του Χριστού», γίνεται γνωστό ότι, την προσεχή Δευτέρα, 16-1-2017 και ώρα 6.00 μ.μ, στην Κροκίδειο αίθουσα (παραπλεύρως του Επισκοπείου), θα ομιλήσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, με θέμα: «Η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ή τα Θρησκευτικά στην εκπαίδευση».

   Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε την ενδιαφέρουσα αυτή ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ, ο οποίος, με τον γεμάτο παρρησία λόγο του, θα μας εκθέσει την αναγκαιότητα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών και πως αυτά πρέπει να διδάσκονται για να εμπλησθούν τα παιδιά μας από τα Ορθόδοξα νάματα της Πίστεώς μας ώστε να καταστούν χρηστά και χρήσιμα μέλη της Κοινωνίας μας. Τον εποικοδομητικό διάλογο, που θα ακολουθήσει, θα συντονίσει ο σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Διονύσιος.

Πηγή

______________________________________________________________________________

Τὸ βίντεο: Η ΟΜΙΛΙΑ ΓΟΡΤΥΝΟΣ

ΚΑΙ Η ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

     Ἐξωφρενικὲς «ἀ-νοησίες» Ἐπισκόπου!

     --Δὲν ἀντέχονται ἄλλο.

     --Ἐζήλωσαν "δόξα"  Γραμματέων καὶ Φαρισαίων!

   Μὲ Ζηζιούλειες τερατογενέσεις τὰ ἀρχιερατικὰ χείλη τοῦ μητροπολίτη Κορίνθου διαστρέφουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀλήθεια ἀσυστόλως καὶ παρατεταμένως: Κατηγορεῖ ἄλλους γιὰ "κλέπτες καὶ ληστές", τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος "κλέφτης καὶ ληστὴς" στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου, καὶ διαστρέφει θεολογικά, κανονολογικὰ καὶ ἁγιογραφικὰ κείμενα.

   Μετά, λοιπόν, τὸν "ἀντι-Οἰκουμενιστὴ μητρ. Γόρτυνος κ. Ἱερεμία, τώρα θὰ πάει στὴν Κόρινθο ὁ ἄλλος ἀντι-Οἰκουμενιστὴς Μητροπολίτης, ὁ λέων τῆς Γατζέας, Σεραφεὶμ Πειραιῶς!

    Στὸ ἐρώτημα: Τί ἀσχολεῖστε τώρα μὲ τὸν μητροπολίτη κ. Διονύσιο Μάνταλο, θὰ ἀπαντούσαμε: Τέτοια ἐπισκοπικὰ μαργαριτάρια δὲν πρέπει νὰ μένουν ἄγνωστα· πρέπει νὰ μένουν στὴν ἱστορία, παραδείγματα πρὸς ἀποφυγή. Καὶ ἐπίσης νὰ γνωρίζει ὁ λαὸς ποιούς Δεσπότες ἔχει στὸ κεφάλι του.

 Ἀπομαγνητοφωνημένα τμήματα τῆς ὁμιλίας τοῦ Γόρτυνος Ἱερεμία στὴν Κόρινθο καὶ τῆς συζήτησης ποὺ ἀκολούθησε με παρέμβαση τοῦ μητρ. Κορίνθου Διονυσίου

Μητρ. Γόρτυνος Ἱερεμίας: Ὁ κ. Διονύσιος, «ὁ Ποιμενάρχης σας, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, θὰ μοῦ ἐπετρέψτε νὰ τὸ πῶ ἐν συνειδήσει, ὅτι ἔχει καταστεῖ καὶ δικός μας Ποιμενάρχης στὴν Ἱ. Μητρόπολη τὴν ὁποία ποιμαίνω, διότι μᾶς ἔδωσε τὴν εὐλογία νὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ κι ἔχει ἐντυπωσιάσει τὸν εὐσεβῆ λαὸ μὲ τὴν παρουσία του, μὲ τὴν ἱεροπρέπειά του καὶ τὸν θεολογικό του λόγο…

Ἔλεγα πρὸ ἡμερῶν, Ἄϊ στὸ καλό του ἀπὸ κεῖ· θὰ μᾶς κάνουν τὰ δογματικὰ καὶ ὁ Πάπας νὰ ξεχάσουμε τὴν σωτηρία μας· ξεχάσαμε τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με”, ξεχάσαμε τὰ πνευματικὰ θέματα νὰ εἴμεθα ταπεινοί… Γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες βάζουν φραγμό, καθένας στὰ μέτρα του. “Καταπαύσομε, λέγει (κάποιος ἅγιος), τὰς δογματικὰς” αὐτάς…, “παυσόμεθα τῶν Πατέρων νὰ εἴμεθα πατέρες καὶ ποιμένες τῶν ποιμένων”. Ἐμεῖς θέλουμε σὰν κληρικοὶ καὶ ποιμένες oἱ Χριστιανοί μας νὰ εἶναι ἀγωνιστὲς γιὰ τὴν πίστη, νὰ εἶναι ἕτοιμοι τὸ αἷμα τους νὰ χύσουν, ἀλλὰ σὲ ποιά γραμμή, καὶ μὲ ποιά μέθοδο καὶ τὸ πότε. Γιὰ τὴν ποίμνη θὰ τὸ πῶ ἐγώ(!) καὶ δὲν θὰ παρουσιάζεται ὁ καθένας νὰ ὑψώνει τὴ σημαία καὶ τὸ ξύλο καὶ νὰ τραβάει. Αὐτὸ δὲν εἶναι Ἐκκλησία. Ἐμένα μ’ ἀρέσει νὰ εἶναι ταπεινοὶ οἱ Χριστιανοὶ καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμοι στὸ κέλευσμα τοῦ ποιμένος, ὁ ὁποῖος ὅμως τοῦ δίνουν ἐμπιστοσύνη, ὅταν ἔχει κοινωνία μεθ’ ὅλων τῶν Ποιμένων. Ξέρετε, ὁ Κανὼν εἶναι· γιὰ νὰ ἀνήκετε ἐσεῖς στὴν Ἐκκλησία, πρέπει νὰ μνημονεύετε Ἐπίσκοπο. Καὶ γιατί μνημονεύετε τὸν Ἐπίσκοπο; Ἐπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος μνημονεύει Ἀρχιεπίσκοπο. Καὶ γιατί μνημονεύουμε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο; Ἂν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μετὰ θέλει νὰ τραβήξει μαχαίρι αὔριο, καὶ νὰ κόψει ἐπικοινωνία μὲ τὸν Πατριάρχη μὲ τοὺς μετέπειτα, παθαίνουμε ζημιὰ ἐμεῖς, πέφτει… Λοιπόν, ἐὰν τὸ ποίμνιο εἶναι ἑνωμένο μὲ μένα στὴ Γορτυνία καὶ Μεγαλόπολη,
γιατὶ μὲ βλέπει ἐμένα ἑνωμένο μὲ τὴν Ἱ. Σύνοδο· κι ἐγὼ εἶμαι ἑνωμένος μὲ τὴν Ἱ. Σύνοδο, γιατὶ τὴν βλέπω ἑνωμένη μὲ ὅλα τὰ Πατριαρχεῖα».

[σ.σ.: κ. Ἱερεμία, ἐπειδὴ μιλᾶς περὶ ἑνώσεως: Ἂν εἶσαι ἑνωμένος μὲ ὅλους τοὺς Οἰκουμενιστές, σκέφτηκες ἂν εἶσαι ἑνωμένος καὶ μὲ τὸν Κύριο, ἐφ' ὅσον ὁ Κύριος, δὲν εἶναι ἑνωμένος μὲ αἱρετικούς, ὅπως ὁ ἀρχιαιρεσιάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ μεγάλος αἱρετικὸς Ζηζιούλας καὶ ἡ λοιπὴ φατρία τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν; Τί μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος; Ὅποιος δέχεται τοὺς ψευδαποστόλους, ὅπως εἶναι ὁ Πάπας, οἱ παπαδίνες, οἱ τοῦ Π.Σ.Ε., ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Μεσσηνίας κ.λπ. δέχεται τὸ διάβολο καὶ μὲ αὐτὸν ἑνώνεται! «Ὁ Θεὸς ἐκλεξάμενος, ἐξήγειρεν Ἀποστόλους... Ὁ δὲ διάβολους ψευδαποστόλους καὶ ψευδοδιδασκάλους κατὰ τῆς εὐσέβειας ἐκλεξάμενος ἐξήγειρεν. Ὥσπερ οὖν ὁ τοὺς ἀληθεῖς Διδασκάλους δεχόμενος, Θεὸν δέχεται, οὕτως καὶ ὁ τοὺς ψευδοδιδασκαλούς δεχόμενος, τὸν διάβολον δέχεται» (Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Περὶ τῶν πραχθέντων ἐν τῇ πρώτῃ ἐξορίᾳ, ἤτοι ἐν Βιζύῃ, παρ. Ι΄ P.G. 90, 144D–145A)].

   «Ἂν βλέπω κάπου ν’ ἀποκοπεῖ, δημιουργεῖται πρόβλημα σὲ μένα, παύω νὰ εἶμαι στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἡ ἐκκλησιολογία εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, γιατὶ ἔβλεπε» προφητικὰ τὰ δικά μας χρόνια, τὸ ποὺ σήμερα «πάει ἡ Ἐκκλησία, ὁ καθένας σηκώνει σημαία καὶ κάνει τὸν ἑαυτό του Πατριάρχη. Καὶ λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος: “ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ”».

   Μητρ. Κορίνθου Διονύσιος: «Καὶ δὲν εἶναι κακὸ νὰ ἐκφράζει κανεὶς τὶς ἀνησυχίες του. Ἡ πρακτικὴ ὅμως –ἂν κάνω λάθος διορθῶστε με– ποὺ πρέπει νὰ ἐφαρμόζεται σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι νὰ εἴμεθα “ἐν Συνόδῳ” καὶ νὰ ἐκφράζει ἡ Σύνοδος τὶς ὅποιες ἀπόψεις. Oἱ διαφωνίες μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πάντοτε ὑπῆρχαν. Θέλετε νὰ σᾶς ἀναφέρω τὴν περίπτωση… γιὰ τὸ ἐὰν ἔπρεπε οἱ προερχόμενοι ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία νὰ ὑφίστανται περιτομή. Καὶ ὁ ἀπόστ. Πέτρος ἐπέμενε… Ὁ ἀπόστ. Παῦλος ἔλεγε ὅτι τὸ βάπτισμα εἶναι ἡ περιτομὴ ἡ πνευματικὴ καὶ δὲν χρειάζεται (ἄλλη περιτομή). Καὶ ὑπῆρξε παροξυσμὸς  ποὺ ὅμως ἔληξε, ἐπειδὴ ἡ Σύνοδος τῶν Ἀποστόλων ἀπεφάσισε νὰ υἱοθετήσει τὴν ἄποψη τοῦ …νεοχριστιανοῦ Παύλου. Νὰ τὸ πῶ ἄλλιῶς, ὁ ἕνας ἐξέφραζε τὸ νεοσυντηρισμὸ ποὺ λέμε σήμερα κι ὁ ἄλλος τὸν προοδευτισμό, τὴν νεωτερικότητα στὸν χῶρο τὸν ἐκκλησιαστικό.

[σ.σ.: Μεγάλε «θεολόγε» καὶ μελετητὰ τῆς Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων κ. Διονύσιε Μάνταλε, ὥστε ὁ Πέτρος ἐξέφραζε τὸν νεοσυντηριτισμό, ἐνῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἦταν κάτι σὰν…μεταπατερικὸς θεολόγος; Καὶ γιὰ ποιό «παροξυσμὸ» μιλᾶτε; Παροξυσμὸς ὑπῆρξε μεταξὺ Παύλου καὶ Βαρνάβα γιὰ τὸν Μᾶρκο κι ὄχι μεταξὺ Παύλου καὶ Πέτρου. Γιὰ διάβασε τί ἀκριβῶς συνέβη μεταξὺ τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου στὴν ἑρμηνεία ποὺ δίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος; Δεῖτε, τί νόημα εἶχε ἡ «διάστασή» τους καὶ μὴν κατηγορεῖς ἄδικα τοὺς Ἀποστόλους].

Δὲν εἶναι κακὸ νὰ ἐκφράζονται ἀνησυχίες, φόβοι, τυχὸν διαφωνίες, ἀλλὰ (ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) καλύτερα εἶναι νὰ ἁμαρτάνει καὶ νὰ πέφτει κανεὶς μὲ τὴν Ἐκκλησία, παρὰ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. [σ.σ.: Εἶσαι σίγουρος ὅτι αὐτὸ ἐννοοῦσε ὁ Ἅγιος κ. Μάνταλε;]. Διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία παρατείνει τὸν Χριστὸ καὶ σώζει· δὲν τὴν σώζω ἐγώ… Ὅλοι ὅμως μαζὶ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι ἐμεῖς (οἱ Ἐπίσκοποι) τὴν ποιμαίνουμε κι ἐσεῖς ποιμαίνεσθε». [σ.σ.: Κι ὁ Χριστὸς εἶναι ἐκτός; Πῶς τὸ εἴπατε, μεγάλε θεολόγε; Ποιμαίνετε οἱ Δεσποτάδες τὴν Ἐκκλησία; Δὲν εἶστε κι ἐσεῖς μέλη της, ποιμαινόμενα ἀπὸ τὸν ἀρχιποίμενα Κύριο;]. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει: Ἔχετε δεῖ πρόβατα νὰ λένε στὸν ποιμένα· “δὲν θέλουμε νὰ μᾶς πᾶς σ’ αὐτὸ τὸ χωράφι σήμερα νὰ βοσκήσουμε, θέλουμε νὰ πᾶμε ἐκεῖ; Καὶ δὲν ξέρεις τί σοῦ γίνεται. Δὲν ὑπάρχει, λέει, αὐτό”. Καὶ γι’ αὐτὸ νὰ προσέχετε πῶς τοποθετεῖσθε. Ἄρα, διαφωνοῦμε; (μὲ τὸν Ἐπίσκοπο). Καλὰ κάνουμε. Τὸ λέμε; (στὸν Ἐπίσκοπο). Καλὰ κάνουμε. Ὅταν ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀποφασίσει [καὶ Ἐκκλησία εἶναι οἱ Δεσποτάδες, κατὰ τὸν κ. Μάνταλο], ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα δὲν κάνουμε καλά. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἐφαρμόζουμε τὸ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ γι΄ αὐτό, Χριστιανοί μου καὶ παιδιά μου, ἔτσι πρέπει νὰ σκεπτόμαστε. [Ἄρα, ἐφ’ ὅσον ἡ «ἐκκλησία» ἀποφάσισε αὐτὰ ποὺ ἀποφάσισε στὸ Κολυμπάρι, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τὰ δεχτοῦμε (μᾶς τὸ λέει ἀμέσως παρακάτω). Ἔτσι, κ. Μάνταλε; Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ ἂν διερωτηθοῦμε ἐδῶ· μήπως θὰ ταίριαζαν γιὰ τὸν Κορίνθου Διονύσιο, ὅσα ὁ ἀπόστ. Παῦλος εἶπε στὴν Κύπρο γιὰ τὸν μάγο Ἐλύμα; Ὡς γνωστόν, ὅταν ὁ Ἀποστολος κατηχοῦσε τὸν Σέργιο Παῦλο, τόλμησε ὁ μάγος νὰ τὸν παρεμποδίσει, καὶ τότε ὁ Ἀπόστολος τοῦ εἶπε: «ὦ πλήρης παντὸς δόλου καὶ πάσης ραδιουργίας, υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης, οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς Κυρίου τὰς εὐθείας;». Ἂν αὐτὰ εἶπε σ’ ἕνα φανερὸ ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, πόσο περισσότερο ἰσχύουν λεγόμενα γιὰ ἕναν κρυφὸ ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ περιβεβλημένος τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα καὶ ἐμφανιζόμενος ὡς «ἀντιπρόσωπος» τοῦ Χριστοῦ, καθόσον σπρώχνει τοὺς ἀμφιβάλλοντας πιστοὺς πρὸς τὴν αἵρεση, συντελεῖ στὸν πνευματικό τους θάνατο; Ο χριστιανός που δέχεται κακοδοξίες, θανατώνει τὴν ψυχή του κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο. («Φόνος γάρ ἐστι ψυχῆς, ψευδοδοξίας παραδοχή»). Ὁ ἄμοιρος –εἶναι καὶ Δεσπότης– δὲν ἔμαθε ἀκόμα τί δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία! Ἐκκλησία κ. Διονύσιε, καὶ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι «τὸ ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καὶ ἱερεῖς». Καὶ «ἐξουσία τοῖς ἱεράρχαις ἐν οὐδενὶ δέδοται ἐπὶ πάσῃ παραβάσει κανόνος ἢ μόνον στοιχεῖν τὰ δεδογμένα καὶ ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν» (Στουδίτου Θεοδώρου, Ἐπιστολαί, Θεοκτίστῳ μαγίστρῳ, 24, l. 78). «Οἱ ἐπίσκοποι ὀφείλουν νὰ ἐμμένουν πιστοὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν κανόνων, ὑπόκεινται δηλαδὴ στὴν αὐθεντία τους» (Τσίγκου Β., Ἐκκλησιολογικὲς θέσεις τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ἐκδ. “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”,  σ. 206-207)].

    Πῆρα σήμερα μιὰ ἐπιστολή, μά, τὸ τί ὑβρεολόγιο πατάει ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, στὸν Πατριάρχη… καὶ καταλήγει ποῦ; Γι’ αὐτὸ λέγει ἐγὼ θὰ ἀποτειχηθῶ(!), δηλ. θὰ βγῶ ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη. Ποιά τείχη; Τῆς Ἐκκλησίας! Καὶ θέλει νὰ βγεῖ ἔξω γιὰ νὰ πεῖ ὅτι ἐγὼ τὰ ξέρω καλύτερα καὶ ἀπὸ τὴ Σύνοδο, καὶ ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, καὶ ἀπὸ ὅλα αὐτά. Φανταστεῖτε, ὁ διάβολος εἶχε τόσο ἐγωϊσμό;  Ἢ εἶχε παρόμοιο; Δὲν ξέρω. Σημασία ὅμως ἔχει ὅτι αὐτὸ εἶναι διαβολικὸ καὶ στερεῖ στὸν ἄνθρωπο τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. [σ.σ.: Δίδαγμα: Ὅποιος διαφωνεῖ μὲ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, ἔχει μεγαλύτερο ἐγωϊσμὸ ἀπὸ τὸ διάβολο!]. Δὲν εἶναι λοιπὸν ἀρετὴ αὐτὸς ὁ τρόπος ἐνέργειας. Καὶ ὅσοι τὸ λένε, κι ὅσοι τὸ περιγελοῦν –περιγελοῦν ἐμένα μὲν ποὺ τὸ λέω, καὶ καλὰ μοῦ κάνουν– τὴν Ἐκκλησία τί γίνεται. Γιατὶ μετὰ θὰ δοῦμε, “πόσ’ ἀπίδια πιάνει ὁ σάκκος”! Αὔριο κλαῖνε. [σ.σ.: Ἀπειλές, πάτερ, γιὰ διώξεις;]. Καὶ ξέρετε κάτι, κλαῖνε γιατὶ ὑπῆρξε ἐπιλογὴ τῶν ἰδίων. Ἡ ἐλευθερία. Πήγαινε ὅπου θέλεις. Ἀλλὰ γιὰ φανταστεῖτε. Αὐτὴν τὴν περίφημη πιὰ Σύνοδο –μᾶς πρήξανε, πρὶν γίνει  νὰ τὴν λένε ληστρική! Πρὶν γίνει! Ποιοί; Οὔτε κι ἐγὼ ξέρω. Τώρα σιγά-σιγὰ ἀρχίζουν νὰ φαίνονται, ποιοί βάζανε κάποιους γιὰ νὰ τὴν λένε ληστρική! [σ.σ.: Πάτερ μου, ἡ Σύνοδος δὲν εἶχε τὴν ἀνάγκη κανενὸς γιὰ νὰ ὀνομαστεῖ ληστρική. Τὸν κέρδισε μὲ τὸν «κόπο» της! Οἱ διοργανωτές της ψήφισαν «ληστρικὲς» διαδικασίες. Δὲν ψήφισαν οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοί -ἢ ὅποιους ἄλλους ὑπαινίσσεσθε- τὸν ἀντικανονικὸ καὶ ληστρικό Κανονισμό της. Ἐσεῖς οἱ Ἐπίσκοποι τὸν ἀποδεχτήκατε!]. Τώρα σιγά-σιγὰ φαίνεται καὶ θὰ φανεῖ. Ὅπως θὰ φανεῖ κι ἂν πρόδωσαν τὴν πίστη οἱ Πατέρες. Γιατὶ οἱ Σύνοδοι οὐσιαστικά, ἀρχίζουν νὰ ἔχουν ἐφαρμογὴ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μετὰ ἀπὸ χρόνια. [Μιλᾶτε γι' "ἀρλοῦμπες" τῶν ἄλλων λίγο παρακάτω κ. Διονύσιε! Αὐτὴ κι ἂν εἶναι «ἀρλούμπα» Δέσποτα! Ὥστε δὲν ἰσχύουν, καὶ δὲν ἔχουν ἰσχὺ ἀμέσως μὲ τὴν ψήφισή τους οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων; Μήπως μὲ αὐτὸ θέλατε νὰ κρύψετε τὸ γεγονός, ὅτι αὐτὴ ἡ Σύνοδος ἦταν ἀπὸ τὶς λίγες, ποὺ ἔχει ἰσχὺ πρὶν κἂν γίνει;]. Σύνοδος πάντως ποὺ συγκαλεῖτε χωρὶς τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν εἶναι Σύνοδος. [σ.σ.: Πόσο μᾶλλον μιὰ Σύνοδος, ὅπως ἡ Κολυμπάριος, ποὺ ἐναντιώθηκε στὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀκόμα καὶ πρὶν κἂν συγκληθεῖ, ὅπως φάνηκε στὰ Προσυνοδικὰ κείμενα καὶ στὴν ἐπιμονὴ τῶν αἱρεσιαρχῶν νὰ ψηφιστοῦν ὅπως εἶχαν!]. Ὁ,τιδήποτε ἄλλο μπορεῖ νὰ πεῖτε εἶναι, ἐκτὸς ἀπὸ Σύνοδο. Κι ἂν κανεὶς θὰ ἔχει νὰ διαφωνήσει μὲ τὶς πρακτικὲς τῆς Συνόδου –ἔχουμε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πολλὰ νὰ ποῦμε, βρὲ παιδιά, δὲν συμφωνοῦμε σὲ ὅλα. Ἀλλὰ τί γίνεται; Πήγαμε τώρα, μετὰ τὴν Σύνοδο στὴν Ἱεραρχία μας. Καὶ τί εἴπαμε; Βάλτε κάτω τὰ κείμενα· ποῦ διαφωνοῦμε; ποῦ ὑπερέβημεν τὰ ἐσκαμμένα; Καὶ καταλήξαμε ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε τώρα, μέχρις ὅτου ἐπεξεργαστεῖ πλήρως τὰ κείμενα ποὺ ὑπεγράφησαν ἀπὸ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες, πρὶν ἐπεξεργαστοῦν τὰ κείμενα οἱ Συνοδικοὶ οἱ δώδεκα τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου καὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα θὰ τὰ φέρουν στὴν Ἱεραρχία πάλι -ἔτσι δὲν ἀποφασίσαμε Σεβασμιώτατε (Ἱερεμία);-

  Μητρ. Γόρτυνος Ἱερεμίας: Ναι.  [σ.σ.: Ὥστε ἔτσι εἶναι Σεβασμιώτατοι Γόρτυνος καὶ Κορίνθου; Ἐμεῖς κάτι ἄλλο εἴδαμε νὰ βγαίνει ἀπὸ τὴ συζήτηση στὴν Ἱεραρχία καὶ ἀπὸ ὅσα ἀκολούθησαν. Τὰ κείμενα ἰσχύουν (οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ τοὺς ὁποίους κοινωνεῖτε τὰ ἐπικαλοῦνται) καὶ οἱ διώξεις ἐναντίον ὅσων τὰ ἀρνοῦνται ἄρχισαν ἀπὸ τοὺς συνεπισκόπους σας!  Ἐσεῖς δὲν τὸ πήρατε χαμπάρι;].

    Μητρ. Κορίνθου Διονύσιος: Θὰ τὰ φέρουν στὴν Ἱεραρχία πάλι, νὰ τὰ ξανασυζητήσουμε καὶ νὰ ποῦμε μετὰ τί; Ὅτι ἐκεῖ ποὺ πήγανε, δὲν μιλούσαμε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι; Τί λέγαμε, δηλαδή, ἀρλοῦμπες; Αὐτὸ δὲν εἶναι βλασφημία; [σ.σ.: Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐξωφρενικός. Πρὶν μερικὰ δευτερόλεπτα ἔλεγε ὅτι τὶς ἀποφάσεις θὰ τὶς ἐπεξεργαστοῦν οἱ Συνοδικοὶ καὶ θὰ ἀποφανθοῦν ἂν εἶναι σωστές. Τώρα μᾶς λέει ὅτι θὰ ἀποτελοῦσε βλασφημία νὰ ἐναντιωθοῦμε στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου (δηλ. νὰ τὶς ἐπεξεργαστοῦμε καὶ νὰ τὶς ἀμφισβητήσουμε) γιατί –λέει– αὐτὸ θὰ ἀποτελοῦσε βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!!!]. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοὶ καὶ καθόλου βιαστικοί. Καὶ θὰ διαπιστώσατε ὅτι πολλὲς φορὲς ἔκανα ὑπαινιγμούς, ἀλλὰ στὴν οὐσία τοῦ θέματος δὲν μπῆκα ποτέ. Ἔκανα μιὰ ἀναφορά, ἔφευγα. Ἀλλὰ γιὰ καθεῖστε· ἐγὼ δὲν ἔχω λόγο καὶ ἔχουν οἱ καλόγεροι, οἱ ζηλωτές, οἱ ἄγνωστοι ποὺ βγῆκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ ἦρθαν ἐδῶ καὶ παραπλάνησαν ἀνθρώπους, καὶ βγήκανε καὶ βρίζανε ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ τοπικοῦ Ἐπισκόπου τὴν Ἱεραρχία καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἐπίσκοπο; [Δὲν μᾶς λές, Δέσποτα, ποιές εἶναι οἱ «βρισιὲς» τῶν ἁγιορειτῶν στὸ πρόσωπό σου; Ἄγνωστες! Ἐνῶ οἱ δικές σου ὕβρεις, συκοφαντίες, διαστρεβλώσεις καὶ βλασφημίες καὶ εἶναι ἐδῶ, ὁλοζώντανες!]. Ποιοί εἶναι αὐτοί; Καὶ τί θέση ἔχουν στὴν Κόρινθο αὐτοί; Κρύβονται, ὡς Ἁγιορεῖτες, πίσω ἀπὸ τὸ ζηλωτισμό τους καὶ ἀπὸ ἄλλες αἱρέσεις ὀρθοδόξου πλέον χαρακτῆρος καὶ δὲν μίλησαν γιὰ τὰ ὑπόλοιπα. Ἡ ἐκκλησιολογία τους, ἐπὶ παραδείγματι, ποῦ εἶναι; Κι αὐτὸ δὲν εἶναι αἵρεση; Δὲν ἄκουσα κανέναν ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς μεγαλοπατέρες, καὶ τοὺς μεγαλοθεολόγους νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ποῦν, τί λέτε; Ἐδῶ εἴμαστε. Γιατί, ἐν πάσει περιπτώσει, ἀφοῦ δὲν μὲ ἀκούσατε νὰ μιλάω ἐγώ, γιὰ ὁποιοδήποτε θέμα ποὺ ἀναφέρεται στὴ Σύνοδο, ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν ὑπεύθυνος, πῶς ἀκοῦτε τοὺς ἄλλους; Πῶς τοὺς φωνάζετε; Ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ τοὺς φωνάζουν; Καὶ τί ρόλο παίζουν αὐτοί; Διερωτηθήκατε; Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει, τὴν φωνὴ τοῦ Ποιμένα γνωρίζουν τὰ πρόβατα. [Ἠρεμεῖστε, κ. Διονύσιε. Μὴν ὑψώνετε τὴ φωνή σας. Ναί, τὴν φωνὴ τοῦ Ποιμένα γνωρίζουν τὰ πρόβατα· ὄχι ἑνὸς ψευδοποιμένα σὰν τοῦ λόγου σας; Ὁπότε, ἐσᾶς, ἕνα ψευδοποιμένα, γιατί νὰ σᾶς ρωτήσουν; Καὶ τί ἔχετε νὰ πεῖτε πέρα ἀπὸ ἀθεολόγητα πράγματα; Καὶ τί ἔχουν νὰ κερδίσουν ἀπὸ σᾶς; Τὶς ἄχαρες φωνές σας, τὶς προσποιητὲς κορῶνες καὶ τὶς ἀθεολόγητες καὶ κακόδοξες συμβουλὲς καὶ διδαχές σας;]. Καὶ οἱ ἄλλοι «κλέπτες εἰσι καὶ λησταί, ἀλλ’ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. Ἀλλοτρίῳ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσι, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν»; [Καὶ γιατί συνεχίζετε καὶ ἐκτίθεσθε; Δὲν σᾶς φτάνει τὸ «ψευδοποιμένας; Μᾶς θυμίζετε ὅτι ὁ Κύριος σᾶς χαρακτήρισε καὶ ὡς κλέπτη, καὶ ὡς ληστή; Γιατί καταδικάζετε τὸν ἑαυτό σας;]. Ποιός εἶναι αὐτός, λοιπόν, (χτυπᾶ τὸ χέρι στὸ τραπέζι καὶ ὑψώνει ἀκόμα περισσότερο τὴν φωνή) ποὺ ἦρθε στὴν Κόρινθο, νὰ μοῦ κάνει τὸν μεγάλο καὶ τὸν τρανό γιὰ θέματα Πίστεως; Ἂν ἔχω καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο ὡς αἱρετικός, νὰ μοῦ τὸ πεῖτε. [Ἔ,  ἀφοῦ δὲν κρατιέσθε, Σεβασμιώτατε, νὰ σοῦ τὸ ποῦμε: Λοιπόν: Κάθε ἕνας ποὺ αἱρετίζει ἢ ὑποστηρίζει τοὺς αἱρετικούς, ἀπὸ μόνος του παίρνει διαζύγιο μὲ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι πλέον ψευδοποιμένας. Ὅπως ὁ Νεστόριος, ὁ Βέκκος, ὁ Καλέκας καὶ τόσοι ἄλλοι ψευδεπίσκοποι]. Ἂν δὲν ἔχω (καταδικαστεῖ)  ποιός σᾶς ἔδωσε τὸ δικαίωμα νὰ μοῦ ἀμφισβητήσετε τὶς πνευματικὲς ἐξουσίες ποὺ μοῦ χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ ἡ Ἐκκλησία; Ποιός σᾶς τὄδωσε; Τί εἶστε; Ἀντιλαμβάνεστε ποῦ πᾶμε; Ὕψωσα λίγο τον τόνο τῆς φωνῆς.

Γι’ αὐτὸ ἠρεμία· ψυχραιμία· προσευχή· ἐξομολόγηση· μετάνοια, ὥστε αὐτὰ ποὺ ἐπεξεργάστηκαν οἱ Πατέρες καὶ ἐψήφισαν, μάλιστα ὁμόφωνα, νὰ γίνουν στὴν Ἐκκλησία μας τρόπος ζωῆς. Ἐμεῖς τὰ ἀφήνουμε στὸ Πνεύμα τὸ Ἅγιον καὶ περιμένουμε, εἴμαστε προσκαρτεροῦντες, ὅπως ἀκριβῶς οἱ Ἀπόστολοι στὴν Πεντηκοστῆ. Διαφωνεῖται σ’ αὐτὸ Χριστιανοί μου.

Φωνές: Ὄχι.

Μητρ. Κορίνθου Διονύσιος: Εὐχαριστῶ.

Ἀκροάτρια: Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶχε πολὺ ἀδικηθεῖ, κατέληξε νὰ φύγει, νὰ κοιμηθεῖ μακρυὰ ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπή του…

Μητρ. Κορίνθου Διονύσιος: Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τὴν ἀποτείχιση. Καταλάβατε; Τὸ ἕνα εἶναι, μένω μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἐστερημένος ἀπὸ τὰ τὰ ἀρχιερατικά προνόμια ποὺ μοῦ ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία… καὶ εἶπε “οὐδένα δέδοικα ὡς τοὺς ἐπισκόπους”. Αὐτὸ ὅμως εἶναι μιὰ ἄλλη πραγματικότητα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν Σύνοδο τὴν Ἱερὰ τῆς Ἐκκλησίας... Νὰ κάνουμε αὐτὲς τὶς διευκρινήσεις, γιατὶ εἶναι πολὺ ἀπαραίτητες... [σ.σ.: Δείχνετε ὅτι δὲν ἔχετε ἰδέα γιὰ τὸ θέμα, κ. Μάνταλε! Οὐδέποτε διαβάσατε τοὺς Κανόνες καὶ τὴν Πατερικὴ Παράδοση ποὺ λέει ὅτι οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπὸ αἱρετικό, μένουν στὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ αἱρετίζοντες εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας;].

Καὶ κοιτάξτε, ἔρχονται τώρα, ἔχει γίνει τῆς μόδας. Ποιό; “Οἱ Ἐπίσκοποι νὰ ὑπογράψετε Ὁμολογία Πίστεως”. Γιατί, ρὲ παιδί μου, νὰ ὑπογράψω Ὁμολογία Πίστεως; Ὅταν ἔγινα Ἐπίσκοπος τὴν Ὁμολογία μου τὴν ἔκανα. Ἂν εἶναι δυνατὸν κάθε μέρα νὰ ἔρχεται ὁ ἕνας καὶ νὰ μου λέγει: “Ὁμολόγα, λέγε, τί πιστεύεις”, ἔ, κάτσε ντέ, ἐμένα ἔβαλε ἡ Ἐκκλησία Ἐπίσκοπο, ἐγὼ ρωτάω τί πιστεύεις ἐσύ, δὲν ρωτᾶς ἐσὺ ἐμένα. Ἐγὼ ἐκφράζω τὴν Ἐκκλησία, δὲν τὴν ἐκφράζεις ἐσύ, παιδί μου!

[Ὁποία ταπείνωση! Ὁποία ἄγνοια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς! Ἐδῶ οἱ πιστοὶ ἔλεγξαν ἀκόμα καὶ τὸν ἀπόστολο Πέτρο, κι ὁ κ. Μάνταλος ἀρνεῖται τὸν δίκαιο ἔλεγχο ἀπὸ τοὺς πιστούς! Ἡ Ἐκκλησία εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Δεσποτάδες! Ἀνεξέλεγκτοι! Ἅπαξ καὶ ὁμολογήσαμε (ἀληθινὰ ἢ ψεύτικα καὶ ὑποκριτικά) μιὰ φορὰ τὴν πίστη, εἴμαστε ἐσαεὶ Ὀρθόδοξοι! Ὁποία δεσποτικὴ κατάπτωση!].

Μὴν κάνουμε ὑπερβολὲς καὶ βήματα ποὺ δὲν εἶναι σωστά, γιατὶ ὁδηγούμεθα τότε σὲ ἄλλη αἵρεση· καὶ ἐνῶ μιλᾶμε γιὰ τὸν Πάπα, ἔχουμε γιομίσει ὀρθόδοξους Πάπες. Κάθε παπάς καὶ Πάπας. Κάθε Δεσπότης καὶ Πάπας. Καὶ γυρίζουνε δεξιά, ἀριστερά, ἀναστατώσεις μέσα στὴν Ἐκκλησία. Κι ἀφοῦ στὴν Κόρινθο ὑπάρχει κλῆρος· δὲν ὑπάρχει; Ὑπάρχει Δεσπότης· δὲν ὑπάρχει; Λέει (ὁ Κανόνας) νὰ μὴν πηγαίνω ἐγὼ στὴν ἄλλη μητρόπολη, παρὰ μόνο μὲ τὴν ἄδεια καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Δεσπότη. Ὅπως τώρα εἶναι ἐδῶ ὁ Σεβ. Γόρτυνος μὲ τὴν πρόσκλησή μου, δὲν ἦρθε αὐθαίρετα. Αὐτό, ὅμως, τί δείχνει τώρα ἐδῶ; Ὅτι κάνουμε μιὰ Ὁμολογία Πίστεως οἱ δυό μας, κοινή Ὁμολογία ἐνώπιον τοῦ Ποιμνίου μας. [Δηλ. ὁ ἀθεολόγητος Κορίνθου -καὶ ὁ ἄλλος, ὁ Γόρτυνος ὁ ὁποῖος ἀποδέχτηκε τὶς παραπάνω «ἀρλοῦμπες» τοῦ Κορίνθου- κάνανε …ὁμολογία Πίστεως!]. Ἔτσι Ὁμολογοῦν οἱ Ἐπίσκοποι. Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ ῤθεῖς νὰ μοῦ πεῖς: τί πιστεύεις; “Πιστεύω εἰς ἕναν Θεόν”· τί πιστεύω βρὲ ἀνόητε;  Δεσπότης εἶμαι;  [Οὐδεμία φορὰ ἀποκάλεσε τὸν ἑαυτό του Ἐπίσκοπο, ἐνῶ τὸ Δεσπότης» ἀκούστηκε ἀπὸ τὰ Δεσποτικὰ χείλη του πολλὲς φορές!]. Γιατί, ἂν σοῦ ἔδινα καὶ δικαιώματα, νὰ μοῦ πεῖς (νὰ μὲ ἐλέγξεις). Τί δικαίωμα σοῦ ἔδωσα; Γιὰ φέρε μου ἕνα κείμενο ποὺ ὑπέγραψα καὶ φαίνεται ὅτι ἐγὼ αἱρετίζω. ὅτι ἐγὼ αἱρετίζω.

[Κάπου ἐδῶ σηκώνει ἐν ἀγανακτήσει(!) καὶ χτυπάει τὸ ποτήρι στὸ τραπέζι. -Οἱ Ἅγιοι, κ. Διονύσιε, μᾶς ἔχουν διδάξει ὅτι ἡ σιωπὴ σὲ θέματα Πίστεως εἶναι ἁμαρτία καὶ μάλιστα «ἀθεΐα», καλέ μας ἄνθρωπε. Καὶ ἐσύ, πονηρὰ ρωτᾶς νὰ σοῦ φέρουμε κείμενό σου μὲ ὑπογραφὴ κάποιας αἱρέσεως; Ἀλλὰ ἀφοῦ τὸ θέλεις νὰ σοῦ τὸ φέρουμε κι αὐτό: ἀποδέχτηκες τὶς κακοδοξίες τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, τὴν κακοδοξία τῶν ὁποίων ἀποκάλυψε ὄχι μόνο κάποιος καλόγερος, ἀλλὰ καθηγητὴς Δογματικῆς, ὁ λόγιος Ἐπίσκοπος Ναυπάκτου, ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ἄνθρωποι ἐγκρατεῖς στὴν θεολογία κι ὄχι ἄσχετοι θεολογικά, σὰν τοῦ λόγου σου. Νά, λοιπόν, αὐτὰ ποὺ ὑπέγραψες!].

Δὲν γίνεται ἔτσι. Ταπεινὸ πνεῦμα Χριστιανοί μου [σ.σ.: μὴν ἀντιμιλᾶτε καὶ μὴν σηκώνετε κεφάλι στοὺς αἱρεσιάρχες!] καὶ τότε θὰ δοῦμε τὴν προκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι γιὰ νὰ νικᾶ τοὺς ἐχθρούς της…, ὁ Χριστὸς δὲν αἰσθάνθηκε ὅτι εἶχε ἐχθρούς… Δὲν ἦρθε γιὰ νὰ λέει, αὐτὸς δὲν εἶναι, δὲν μπαίνει μέσα. Μοῦ θυμίζει τὸν ἀδελφὸ τῆς Παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ. Καὶ ὁ Πατέρας τοῦ εἶπε· ρὲ παιδάκι μου, τί σὲ πειράζει ποὺ ὁ ἀδελφός σου θὰ σωθεῖ, ἢ δὲν θὰ σωθεῖ, ἢ ποὺ κάνουμε μιὰ προσπάθεια νὰ σωθεῖ κι ὁ ἀδελφός σου. Ἐκεῖνος τίποτα. Δὲν ἤθελε... Μὴ παίρνουμε ἀπὸ τὸ Θεὸ τὶς δικαιοδοσίες του. Πήραμε ἀπὸ τὸν Δεσπότη, πήραμε ἀπὸ τὸν παπά, πήραμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ θὰ τὰ πάρουμε;